Relaties
alle pijlers
moeilijke mannen!
zaterdag 3 november 2007 om 09:58
een leuke discussie misschien... wat zijn moeilijke mannen?????
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
dinsdag 13 november 2007 om 08:26
ik moet zeggen nicknaampje... dat je alles heel goed verwoord... Soms is het zo moeilijk om een verhaal in goede woorden op te schrijven.. Ik herken dus zoveel in jullie verhalen... Bij mij was het zeker niet altijd NIET leuk... Hij was zeker ook lief tegen mij... Bij mij is het net als nicknaampje helaas stukgelopen en helaas bij op een vervelende manier zonder respect voor elkaar... Ik ben blij dat het uit is en dat ik niet meer op mijn tenen hoeft te lopen... Hij houdt van een ander type vrouw,,, een vrouw die weet van aanpakken, die zijn leventjevooral makkelijker maakt en die vooral rationeel denkt...Ik ben chronisch ziek dus ja.. een extra zorgtaak erbij (wat hij denk ik zoekt...) kan ik er niet bij hebben... Ik vind ook dat dat niet het uitgangspunt moet zijn.... Ik ben dan wel ziek maar ik zoek ook geen hulp....Ik zoek een maatje niets minder niets meer...
Maar ik heb het er wel moeilijk mee.. dat wij elkaar niet ons waarde hebben gelaten....en dat we elkaar niet meer zullen groeten omdat we zo'n hekel aan elkaar hebben...Ik ben gewoon erg boos! en hijz al zijn excuses niet aanbieden... zo is ie niet! Jammer dat het zo moet gaan.... echt jammer.. Ben je toch een jaar intiem met elkaar geweest.. ik ken hem nu bijna anderhalf jaar... en dan moet het zo...! BAH.. geeft mij een KUT gevoel...
Maar ik heb het er wel moeilijk mee.. dat wij elkaar niet ons waarde hebben gelaten....en dat we elkaar niet meer zullen groeten omdat we zo'n hekel aan elkaar hebben...Ik ben gewoon erg boos! en hijz al zijn excuses niet aanbieden... zo is ie niet! Jammer dat het zo moet gaan.... echt jammer.. Ben je toch een jaar intiem met elkaar geweest.. ik ken hem nu bijna anderhalf jaar... en dan moet het zo...! BAH.. geeft mij een KUT gevoel...
dinsdag 13 november 2007 om 10:36
Nicknaampje, is het nu officieel uit dan of ben je daar nu over aan het nadenken? Zien jullie elkaar nu nog en hebben jullie dan steeds ruzie? Heel veel sterkte, ik vind het echt rot voor je!
Ik moet zeggen dat ik nu ook steeds meer helder krijg hoe die ruzie gegaan is. Het berust voor een deel ook nog op misverstanden. Ik sprak mijn verbazing uit dat hij bij die vriend was geweest, omdat hij er laatst ook al was geweest, maar het bleek dus dat die afspraak toen niet is doorgegaan. Ik zei dus steeds dat ik het vreemd vond dat hij bij die vriend was geweest en hij zei ook nog 'ik had hem zo lang niet gezien' en ik snapte er dus helemaal niets van. Mijn vriend vatte mijn verbazing op als bemoeizucht en zo is het van kwaad tot erger geworden.
Ik dacht in het weekend dat alles wel weer goed was en had er behoefte aan om tegen elkaar aan te liggen, maar mijn vriend was er blijkbaar toch nog niet helemaal overheen en kon dat nog niet opbrengen. Door zijn 'cold shoulder' houding (hoewel het de rest van de dag heel gezellig was geweest) raakte ik helemaal van slag en daardoor flipte ik toen hij weer zo'n preek wilde beginnen.
We zitten allebei ook nog eens emotioneel niet goed in ons vel, dus dan hakt zo'n ruzie er extra hard in, ik denk dat Superstar dat ook bedoelt met afstand nemen van elkaar, we reageren anders dan mensen in een stabiele situatie zouden doen, gaan misschien sneller door het lint door alle spanningen en dan kun je veel kapot maken. Bovendien blijft alles nog wat langer naijlen.
Ik denk echt dat het allemaal buiten proporties is gegaan, doordat we veel minder kunnen hebben en ook door dat misverstand. Ik denk dat ik dit weekend wel goed duidelijk heb gemaakt dat hij niet steeds zo boos en prekerig moet doen, maar ik overweeg toch nog om bovenstaande in een brief te zetten en dan op een niet beschuldigende manier, want eigenlijk is het gedoe van donderdagavond nog steeds niet uitgesproken en is dat ook de reden geweest dat we zondag weer ruzie hebben gehad.
Muis, wat jammer dat jullie niet meer normaal met elkaar om kunnen gaan. Heeft hij letterlijk tegen jou gezegd dat hij een vrouw zoekt die flink is en weet van aanpakken? Terwijl jij chronisch ziek bent? Hoe heb je daar toen op gereageerd? Ik kan me voorstellen dat hij het misschien niet kwetsend bedoeld heeft en meer eerlijk heeft willen zijn over zijn 'wensen'. Ik betrap me er namelijk ook wel op dat ik zou willen dat ik een ongecompliceerde relatie had, zonder al die zware ballast, maar ik zou dat niet zo snel tegen hem uitspreken. Mannen zijn over het algemeen wat directer (botter?) en zullen zoiets misschien wel gewoon uitspreken. Mijn vriend zegt tenminste ook gewoon wat hij vindt. Misschien heeft jouw vriend het ook op die manier bedoeld? Maar heb je toen gezegd 'tja, dat ben ik niet, dus take it or leave it?', hoe heb je gereageerd?
Ik moet zeggen dat ik nu ook steeds meer helder krijg hoe die ruzie gegaan is. Het berust voor een deel ook nog op misverstanden. Ik sprak mijn verbazing uit dat hij bij die vriend was geweest, omdat hij er laatst ook al was geweest, maar het bleek dus dat die afspraak toen niet is doorgegaan. Ik zei dus steeds dat ik het vreemd vond dat hij bij die vriend was geweest en hij zei ook nog 'ik had hem zo lang niet gezien' en ik snapte er dus helemaal niets van. Mijn vriend vatte mijn verbazing op als bemoeizucht en zo is het van kwaad tot erger geworden.
Ik dacht in het weekend dat alles wel weer goed was en had er behoefte aan om tegen elkaar aan te liggen, maar mijn vriend was er blijkbaar toch nog niet helemaal overheen en kon dat nog niet opbrengen. Door zijn 'cold shoulder' houding (hoewel het de rest van de dag heel gezellig was geweest) raakte ik helemaal van slag en daardoor flipte ik toen hij weer zo'n preek wilde beginnen.
We zitten allebei ook nog eens emotioneel niet goed in ons vel, dus dan hakt zo'n ruzie er extra hard in, ik denk dat Superstar dat ook bedoelt met afstand nemen van elkaar, we reageren anders dan mensen in een stabiele situatie zouden doen, gaan misschien sneller door het lint door alle spanningen en dan kun je veel kapot maken. Bovendien blijft alles nog wat langer naijlen.
Ik denk echt dat het allemaal buiten proporties is gegaan, doordat we veel minder kunnen hebben en ook door dat misverstand. Ik denk dat ik dit weekend wel goed duidelijk heb gemaakt dat hij niet steeds zo boos en prekerig moet doen, maar ik overweeg toch nog om bovenstaande in een brief te zetten en dan op een niet beschuldigende manier, want eigenlijk is het gedoe van donderdagavond nog steeds niet uitgesproken en is dat ook de reden geweest dat we zondag weer ruzie hebben gehad.
Muis, wat jammer dat jullie niet meer normaal met elkaar om kunnen gaan. Heeft hij letterlijk tegen jou gezegd dat hij een vrouw zoekt die flink is en weet van aanpakken? Terwijl jij chronisch ziek bent? Hoe heb je daar toen op gereageerd? Ik kan me voorstellen dat hij het misschien niet kwetsend bedoeld heeft en meer eerlijk heeft willen zijn over zijn 'wensen'. Ik betrap me er namelijk ook wel op dat ik zou willen dat ik een ongecompliceerde relatie had, zonder al die zware ballast, maar ik zou dat niet zo snel tegen hem uitspreken. Mannen zijn over het algemeen wat directer (botter?) en zullen zoiets misschien wel gewoon uitspreken. Mijn vriend zegt tenminste ook gewoon wat hij vindt. Misschien heeft jouw vriend het ook op die manier bedoeld? Maar heb je toen gezegd 'tja, dat ben ik niet, dus take it or leave it?', hoe heb je gereageerd?
dinsdag 13 november 2007 om 17:22
Pfff, lastig. Ik vind het heel moeilijk om bij mijn eigen gevoel te blijven, omdat ik niet echt weet wat ik wil en voel.
Ik had in eerste instantie besloten om hem nog een brief te schrijven en dan hem vanavond niet te zien, maar het lukt me niet om de brief te versturen en te zeggen dat ik vanavond niet kom. Ik loop er al de hele dag over te piekeren. Ik weet het echt even niet meer...
Ik had in eerste instantie besloten om hem nog een brief te schrijven en dan hem vanavond niet te zien, maar het lukt me niet om de brief te versturen en te zeggen dat ik vanavond niet kom. Ik loop er al de hele dag over te piekeren. Ik weet het echt even niet meer...
dinsdag 13 november 2007 om 18:17
Sunshine het is ook moeilijk maar je moet doen wat voor jou op dit moment goed is...
Ik denk ook dat het goed is dat als hij in een drukke stressvolle periode zit dat je hem dan de ruimte geeft...
Ik denk dat ikzelf dan ook helemaal zenuwachtig zou worden wanneer iemand dan elke keer iets van mij wil wat ik op dat moment eigenlijk niet kan geven..
Ik kan mij best voorstellen dat hij daar gefrustreerd van raakt..
Neemt niet weg natuurlijk dat de manier waarop hij dat laat merken niet zo fraai is...
Geef hem die ruimte en laat hem dan ook echt met rust...
Dus dan ook niet vragen of je toch nog even mag komen koffie-thee drinken,eten whatever...
Ik denk ook dat het goed is dat als hij in een drukke stressvolle periode zit dat je hem dan de ruimte geeft...
Ik denk dat ikzelf dan ook helemaal zenuwachtig zou worden wanneer iemand dan elke keer iets van mij wil wat ik op dat moment eigenlijk niet kan geven..
Ik kan mij best voorstellen dat hij daar gefrustreerd van raakt..
Neemt niet weg natuurlijk dat de manier waarop hij dat laat merken niet zo fraai is...
Geef hem die ruimte en laat hem dan ook echt met rust...
Dus dan ook niet vragen of je toch nog even mag komen koffie-thee drinken,eten whatever...
dinsdag 13 november 2007 om 21:56
Hallo, kom ook maar hier eens binnenwaaien, waarschijnlijk heb ik ook een 'foute' man.... Jee, hij is lief tegen mij, hij aanbidt mij (althans zo komt het vaak over), en hij bekritiseert mij, geeft veel commentaar op de manier waarop ik dingen doe (bijna nooit goed...). Hij bepaalt grotendeels hoe we onze tijd samen invullen (heb ik tot op zekere hoogte geen moeite mee), maar neemt het gelijk mij kwalijk, dat ik weinig initiatief neem.
Onze relatie is volgens hem slechts tijdelijk, omdat we ver uit elkaar wonen, en waarschijnlijk beiden niet bereid zijn om te verhuizen (ben ik wel, als het zou zijn om samen te wonen).
Oh, het is echt niet alleen maar slecht, hij bedoelt het allemaal goed, maar toch.... en nee, breken kan ik (nog) niet, misschien is het alleen het aftasten of zo? Pffff, hoe dom kan ik zijn? Maar: ik heb nog eerder geen vriend gehad, die ook zo lief tegen me was. En in elke relatie gaat het toch niet altijd alleen maar goed???
Onze relatie is volgens hem slechts tijdelijk, omdat we ver uit elkaar wonen, en waarschijnlijk beiden niet bereid zijn om te verhuizen (ben ik wel, als het zou zijn om samen te wonen).
Oh, het is echt niet alleen maar slecht, hij bedoelt het allemaal goed, maar toch.... en nee, breken kan ik (nog) niet, misschien is het alleen het aftasten of zo? Pffff, hoe dom kan ik zijn? Maar: ik heb nog eerder geen vriend gehad, die ook zo lief tegen me was. En in elke relatie gaat het toch niet altijd alleen maar goed???
woensdag 14 november 2007 om 10:36
hai sunshine
Mijn ex wist vanaf het begin dat ik ziek was... Ben niet gehandicapt ofzo hoor... Ik vind zelf dat ik erg veel te bieden heb... maar heb gewoon wat minder energie... en dus heb ook rustmomenten nodig...Helemaal niet erg dus...Mijn ex daarentegen is gezond... maar is tevens altijd moe/hoofdpijn en vaak door zijn moeheid ook echt niet te pruimen....Terwijl ik mij daar tegen veel beter kan verzetten.. Op deze leeftijd heeft iedereen zijn baggage... Ik heb ook een hoop dingen meegemaakt.. stalken, wao keuring, ontslag, ziekte...zus die op sterven lag...Hij heeft een scheiding meegemaakt ... Allemaal heel vervelend...!!! Ik heb ook zo'n instelling dat iedereen zijn baggage heeft en dus het ongecompliceerde van vroeger krijg je nooit meer terug...Maar het gaat erom hoe je ermee omgaat!.. Ik vind zelf dat ik een stuk flexibeler in mijn doen was dan mijn ex.. Ik ga mij niet druk maken om tandpastadopje, hakken in de boter, bepaalde huishoudelijke rituelen die een ander toevallig iets anders aanpakt...Ik heb dat jaren geleden wat meer los kunnen laten.. Ergenissen/irritaties liggen voornamelijk bij jezelf... en kost ook veel energie... Laat gewoon iemand zoals ie is...
Toen het uitging...sunshine 5 weken geleden nu... heb ik nog geprobeerd om tot een consessie te komen.. Ik wilde graag een vaste afspraak per week... Hij bepaalde min of meer wanneer we elkaar zagen... en dat gaf mij onrust... Ik wilde toch wel een beetje weten waar ik aan toe was zodat ik andere afspraken erom heen kon plannen en rekening kon houden met rustmomenten..Daar wilde hij niet aan meewerken.. Hij deed geen enkel druppel water bij de wijn.. Toen zag ik geen enkele oplossing meer want op elk terrein speelde dit.... Hij wilde gewoon geen consessies doen...wat betreft mij... Dus toen heb ik gezegd het is beter dat we ermee kappen.. en toen zei ja.. denk dat we dit niet meer moeten willen...Toen gaf hij een heel lijstje argumenten.. Hij had er dus al over nagedacht.. sinds de ruzie met zijn verjaardag (ontbijtje) Hij had het idee dat ik meer zin had in sex dan hij... (wat een gek argument.. hebben we nooit discussies over gehad.. daarnaast deden we het gemiddeld 1 x in de week a 2 weken??? is dit veel????) Daarnaast heb ik problemen gehad met vrijen wegens stoppen met antidepressiva...Ik kreeg erg last van hormoonschommelingen en kreeg dus constant vaginale infecties waardoor ik lange tijd last had van pijn met vrijen... Ik heb mij er min of meer zoveel mogelijk tegen verzet... Ik voelde mij erg schuldig tegenover hem.. maar hoe dan ook we vreeen nog gewoon hoor zo 1 in de week a 2 x in de week en anders op een andere manier... Hij had er helemaal geen problemen mee... en snapte mijn zorgen niet zo goed... Ik liep al een half jaar bij een gyneacoloog...en hij is ook een keer meegeweest...De laatste tijd ging het al veel beter... met vrijen... En op het moment dat het uitging gooit ie het voor mij voeten: IK VIND HET FIJN OM MET JE TE VRIJEN JAMMER VAN JE PROBLEMEN BENEDEN..... Ik snap niet zo goed waarom hij dat op zo'n moment nog nodig vind om mij daar rot over te laten voelen??? Hij weet dat ik daar onwijs mee zat...
Daarnaast zei hij ik hou van vrouwen die weten van aanpakken..,Zijn ex was een regelaar en had veel energie... en dat gaf hem energie... Zij maakte zijn leven wat makkelijker.. Alles thuis liep als een trein zei hij altijd...Zijn moeder heeft nu de plek van ex ingenomen... Zijn moeder doet zijn strijk, al de heg geknipt moet worden komt zijn moeder helpen, als hij geen zin heeft om te koken gaat hij bij zijn moeder eten, Als kleertjes van zijn dochtertje uitgezocht moeten worden komt zijn moeder helpen, als hij naar ikea moet gaat zijn moeder mee. Als hij kleren moet kopen gaat zijn moeder mee.. etc...
Tijdens zijn verhuizing wilde hij dat ik hem niet hielp.. Hij wilde mij er niet mee belasten omdat ikw einig energie heb en bovendien en hij wilde irritaties van zijn kant voorkomen.. We waren immers nog in opbouwende fase!!! Ik heb ook aangeboden om gewoon dozen uit te pakken en zijn keuken in te ruimen...Dat wilde hij niet omdat zijn moeder het vlugger kan en weet waar alles moet staan omdat zij hem beter kent...
Ik denk dat mijn ex vanwege zijn weinige energie iemand zoekt zoals zijn ex en ma..Een vrouw die voor zijn kind kan zorgen en veel taken op zich kan nemen zodat zijn leven er makkelijker uitziet... Hij zoekt geen vrouw om lief te hebben.... want sex vindt hij minder belangrijk...
Ik zelf heb dan ookw einig energie maar ik ben zeker niet opzoek naar een hulp.... Ik kan prima voor mijzelf zorgen.... Ik zoek gewoon een maatje... iemand om van te houden.. iemand die van mij houdt...zoals ik ben...
Toen mijn ex zei dat hij houdt van vrouwen die weten van aanpakken ...Toen zei ik maw je accepteert niet dat ik weinig energie heb en dat ik dus ziek ben.. Toe zei hij ja zo kan je het opvatten!!!!
Toen zei ik nou jij bent ook niet echt een aanrekkelijke partij voor de vrouwen hoor...Je bent toch een man met een kind..
Als ik eerlijk ben is een man met een kind veel complexer (en hij heeft co ouderschap) dan een persoon die weinig energie heeft... Ik moest mij veeeeeeeeeeeell meer aanpassen aan hem dan hij ooit bij mij heeft gedaan... Hij is veel minder felxibel dan ik!
Met mijn te kort aan energie ben ik wel iemand die nog veel dingen doe.. Ik geniet volop van het leven.. Ik ga naar bios uiteten, dagjes weg etc...Met hem was dat vaak niet mogelijk omdat hij altijd wel weer een excuus had.. Of hij had zijn kind dat weekeinde, of zijn kind was niet in de stemming of dan was hij niet in de stemming, of hij had weer teveel onrust en wilde vooral niet te ver van huis weg zijn..
Sunshine ik ben van mening dat iedereen dus baggage meebrnegt op deze leeftijd..maar het gaat erom hoe je partner ermee omgaat,,, Kan hij het met jou delen... bespreekt ie alles met je... heeft hij jou nodig en laat hij dat jou ook voelen?
Mijn ex wist vanaf het begin dat ik ziek was... Ben niet gehandicapt ofzo hoor... Ik vind zelf dat ik erg veel te bieden heb... maar heb gewoon wat minder energie... en dus heb ook rustmomenten nodig...Helemaal niet erg dus...Mijn ex daarentegen is gezond... maar is tevens altijd moe/hoofdpijn en vaak door zijn moeheid ook echt niet te pruimen....Terwijl ik mij daar tegen veel beter kan verzetten.. Op deze leeftijd heeft iedereen zijn baggage... Ik heb ook een hoop dingen meegemaakt.. stalken, wao keuring, ontslag, ziekte...zus die op sterven lag...Hij heeft een scheiding meegemaakt ... Allemaal heel vervelend...!!! Ik heb ook zo'n instelling dat iedereen zijn baggage heeft en dus het ongecompliceerde van vroeger krijg je nooit meer terug...Maar het gaat erom hoe je ermee omgaat!.. Ik vind zelf dat ik een stuk flexibeler in mijn doen was dan mijn ex.. Ik ga mij niet druk maken om tandpastadopje, hakken in de boter, bepaalde huishoudelijke rituelen die een ander toevallig iets anders aanpakt...Ik heb dat jaren geleden wat meer los kunnen laten.. Ergenissen/irritaties liggen voornamelijk bij jezelf... en kost ook veel energie... Laat gewoon iemand zoals ie is...
Toen het uitging...sunshine 5 weken geleden nu... heb ik nog geprobeerd om tot een consessie te komen.. Ik wilde graag een vaste afspraak per week... Hij bepaalde min of meer wanneer we elkaar zagen... en dat gaf mij onrust... Ik wilde toch wel een beetje weten waar ik aan toe was zodat ik andere afspraken erom heen kon plannen en rekening kon houden met rustmomenten..Daar wilde hij niet aan meewerken.. Hij deed geen enkel druppel water bij de wijn.. Toen zag ik geen enkele oplossing meer want op elk terrein speelde dit.... Hij wilde gewoon geen consessies doen...wat betreft mij... Dus toen heb ik gezegd het is beter dat we ermee kappen.. en toen zei ja.. denk dat we dit niet meer moeten willen...Toen gaf hij een heel lijstje argumenten.. Hij had er dus al over nagedacht.. sinds de ruzie met zijn verjaardag (ontbijtje) Hij had het idee dat ik meer zin had in sex dan hij... (wat een gek argument.. hebben we nooit discussies over gehad.. daarnaast deden we het gemiddeld 1 x in de week a 2 weken??? is dit veel????) Daarnaast heb ik problemen gehad met vrijen wegens stoppen met antidepressiva...Ik kreeg erg last van hormoonschommelingen en kreeg dus constant vaginale infecties waardoor ik lange tijd last had van pijn met vrijen... Ik heb mij er min of meer zoveel mogelijk tegen verzet... Ik voelde mij erg schuldig tegenover hem.. maar hoe dan ook we vreeen nog gewoon hoor zo 1 in de week a 2 x in de week en anders op een andere manier... Hij had er helemaal geen problemen mee... en snapte mijn zorgen niet zo goed... Ik liep al een half jaar bij een gyneacoloog...en hij is ook een keer meegeweest...De laatste tijd ging het al veel beter... met vrijen... En op het moment dat het uitging gooit ie het voor mij voeten: IK VIND HET FIJN OM MET JE TE VRIJEN JAMMER VAN JE PROBLEMEN BENEDEN..... Ik snap niet zo goed waarom hij dat op zo'n moment nog nodig vind om mij daar rot over te laten voelen??? Hij weet dat ik daar onwijs mee zat...
Daarnaast zei hij ik hou van vrouwen die weten van aanpakken..,Zijn ex was een regelaar en had veel energie... en dat gaf hem energie... Zij maakte zijn leven wat makkelijker.. Alles thuis liep als een trein zei hij altijd...Zijn moeder heeft nu de plek van ex ingenomen... Zijn moeder doet zijn strijk, al de heg geknipt moet worden komt zijn moeder helpen, als hij geen zin heeft om te koken gaat hij bij zijn moeder eten, Als kleertjes van zijn dochtertje uitgezocht moeten worden komt zijn moeder helpen, als hij naar ikea moet gaat zijn moeder mee. Als hij kleren moet kopen gaat zijn moeder mee.. etc...
Tijdens zijn verhuizing wilde hij dat ik hem niet hielp.. Hij wilde mij er niet mee belasten omdat ikw einig energie heb en bovendien en hij wilde irritaties van zijn kant voorkomen.. We waren immers nog in opbouwende fase!!! Ik heb ook aangeboden om gewoon dozen uit te pakken en zijn keuken in te ruimen...Dat wilde hij niet omdat zijn moeder het vlugger kan en weet waar alles moet staan omdat zij hem beter kent...
Ik denk dat mijn ex vanwege zijn weinige energie iemand zoekt zoals zijn ex en ma..Een vrouw die voor zijn kind kan zorgen en veel taken op zich kan nemen zodat zijn leven er makkelijker uitziet... Hij zoekt geen vrouw om lief te hebben.... want sex vindt hij minder belangrijk...
Ik zelf heb dan ookw einig energie maar ik ben zeker niet opzoek naar een hulp.... Ik kan prima voor mijzelf zorgen.... Ik zoek gewoon een maatje... iemand om van te houden.. iemand die van mij houdt...zoals ik ben...
Toen mijn ex zei dat hij houdt van vrouwen die weten van aanpakken ...Toen zei ik maw je accepteert niet dat ik weinig energie heb en dat ik dus ziek ben.. Toe zei hij ja zo kan je het opvatten!!!!
Toen zei ik nou jij bent ook niet echt een aanrekkelijke partij voor de vrouwen hoor...Je bent toch een man met een kind..
Als ik eerlijk ben is een man met een kind veel complexer (en hij heeft co ouderschap) dan een persoon die weinig energie heeft... Ik moest mij veeeeeeeeeeeell meer aanpassen aan hem dan hij ooit bij mij heeft gedaan... Hij is veel minder felxibel dan ik!
Met mijn te kort aan energie ben ik wel iemand die nog veel dingen doe.. Ik geniet volop van het leven.. Ik ga naar bios uiteten, dagjes weg etc...Met hem was dat vaak niet mogelijk omdat hij altijd wel weer een excuus had.. Of hij had zijn kind dat weekeinde, of zijn kind was niet in de stemming of dan was hij niet in de stemming, of hij had weer teveel onrust en wilde vooral niet te ver van huis weg zijn..
Sunshine ik ben van mening dat iedereen dus baggage meebrnegt op deze leeftijd..maar het gaat erom hoe je partner ermee omgaat,,, Kan hij het met jou delen... bespreekt ie alles met je... heeft hij jou nodig en laat hij dat jou ook voelen?
woensdag 14 november 2007 om 10:45
Die avond toen het uitging moest ik dus nog naar huis fietsen (een half uur in het donker) om half 11 savonds..Ik huilde een beetje toen ik bij hem vertrok... Hij zei keihard...je kost mij teveel energie. Je bent het eerste wat van mijn lijstje prioriteiten wordt geschrapt... En hij zei ook niet huilen , rationeel zijn!!!!(hij vond mij te emotioneel... althans ik denk gewoon dat hij niet met emoties van anderen om kan gaan) Ik heb gevraagd of hij mij onderweg kon bellen... Heeft ie gedaan.. toen vertelde hij ook nog doodleuk dat een eigen kind zo geweldige ervaring is.. Dat hij nooit had gedacht dat een eigen kind zo leuk kon zijn en dat hij soms verliefd was op zijn eigen kind... terwijl hij wist dat ik gezien mijn gezondheid en leeftijd misschien geen kinderen meer zou krijgen en dat ik het daar moeilijk mee had...Waarom op dat moment nog er even in wrijven????
woensdag 14 november 2007 om 16:21
quote:muis344 schreef op 14 november 2007 @ 10:45:
Hij zei keihard...je kost mij teveel energie. Je bent het eerste wat van mijn lijstje prioriteiten wordt geschrapt... En hij zei ook niet huilen , rationeel zijn!!!!(hij vond mij te emotioneel... althans ik denk gewoon dat hij niet met emoties van anderen om kan gaan)
Muis, ik heb bovenstaande even geciteerd; jee, wat ken ik daar mijn huidige vriend in! Hoe vaak ik niet hoor, dat ik hem energie kost; en dat hij mij inderdaad (tijdelijk) van zijn prioriteitenlijst wil schrappen....om daarna toch doodleuk het weekend te komen, omdat hij naar me verlangt, of me mist.... Ik word hier zó ontzettend onzeker van. Maar ik geef nog om hem. Weet dat ik me prima red zonder hem, maar met hem voelt het vaak toch wel erg goed, zeker als we bij elkaar zijn. (Aan de foon kan hij zo verkeerd reageren, uit onzekerheid over onze relatie; onzekerheid waar hij zelf voor zorgt, in mijn ogen!)
Hoe voel je je momenteel onder dit alles; hebben jullie nog wel contact?? Geeft het je hoop?
Zelf twijfel ik vaak enorm aan wat ik wil: met of zonder hem verder... heb dit nog niet helemaal helder; weet wel dat hij zelfs zoekende is naar andere vrouwen....weet niet hoever hij hier in zou gaan, maar het idee staat me enorm tegen, al zegt hij zelf dat hij gewoon graag met andere vrouwen praat, en graag aandacht heeft van andere vrouwen, maar dat hij met mij (nu nog) verder wil.... Hij is echter bang, dat ik hem in de steek laat, volgens mij zoekt hij een opvolger voor als hij weer alleen is of zo...
Hij zei keihard...je kost mij teveel energie. Je bent het eerste wat van mijn lijstje prioriteiten wordt geschrapt... En hij zei ook niet huilen , rationeel zijn!!!!(hij vond mij te emotioneel... althans ik denk gewoon dat hij niet met emoties van anderen om kan gaan)
Muis, ik heb bovenstaande even geciteerd; jee, wat ken ik daar mijn huidige vriend in! Hoe vaak ik niet hoor, dat ik hem energie kost; en dat hij mij inderdaad (tijdelijk) van zijn prioriteitenlijst wil schrappen....om daarna toch doodleuk het weekend te komen, omdat hij naar me verlangt, of me mist.... Ik word hier zó ontzettend onzeker van. Maar ik geef nog om hem. Weet dat ik me prima red zonder hem, maar met hem voelt het vaak toch wel erg goed, zeker als we bij elkaar zijn. (Aan de foon kan hij zo verkeerd reageren, uit onzekerheid over onze relatie; onzekerheid waar hij zelf voor zorgt, in mijn ogen!)
Hoe voel je je momenteel onder dit alles; hebben jullie nog wel contact?? Geeft het je hoop?
Zelf twijfel ik vaak enorm aan wat ik wil: met of zonder hem verder... heb dit nog niet helemaal helder; weet wel dat hij zelfs zoekende is naar andere vrouwen....weet niet hoever hij hier in zou gaan, maar het idee staat me enorm tegen, al zegt hij zelf dat hij gewoon graag met andere vrouwen praat, en graag aandacht heeft van andere vrouwen, maar dat hij met mij (nu nog) verder wil.... Hij is echter bang, dat ik hem in de steek laat, volgens mij zoekt hij een opvolger voor als hij weer alleen is of zo...
woensdag 14 november 2007 om 19:38
Superstar, ik ben wel gegaan. We hadden ook afgesproken en uiteindelijk ging het ook wel goed. We hebben er verder niet meer over gesproken, mijn vriend deed normaal tegen me en ik tegen hem.
Je hebt gelijk het is frustrerend als iemand aan je gaat trekken, terwijl je met een deadline zit. Hoewel mijn vriend ook vreemd reageert in zo'n periode. Ik realiseer me dat ik ook mijn issues heb en dat werkt dan bij ons tegen elkaar in. Toen alles nog 'normaal' was vond ik het ook al vreselijk als ik hem een paar dagen niet zag, ik had dan depressieve buien en was erg labiel, moest veel huilen. Ik deed dan wel heel luchtig tegen hem alsof er niets aan de hand was. Nu lukt(e) dat op de één of andere manier niet en kon ik mijn paniek niet verbergen.
Het blijft dus een kwestie van aan mijn eigen issues blijven werken en tegelijkertijd wel voor mezelf opkomen als ik het gevoel heb dat ik niet goed behandeld word. Maar dan op een assertieve en niet op een agressieve manier.
Je hebt gelijk het is frustrerend als iemand aan je gaat trekken, terwijl je met een deadline zit. Hoewel mijn vriend ook vreemd reageert in zo'n periode. Ik realiseer me dat ik ook mijn issues heb en dat werkt dan bij ons tegen elkaar in. Toen alles nog 'normaal' was vond ik het ook al vreselijk als ik hem een paar dagen niet zag, ik had dan depressieve buien en was erg labiel, moest veel huilen. Ik deed dan wel heel luchtig tegen hem alsof er niets aan de hand was. Nu lukt(e) dat op de één of andere manier niet en kon ik mijn paniek niet verbergen.
Het blijft dus een kwestie van aan mijn eigen issues blijven werken en tegelijkertijd wel voor mezelf opkomen als ik het gevoel heb dat ik niet goed behandeld word. Maar dan op een assertieve en niet op een agressieve manier.
woensdag 14 november 2007 om 20:46
Hoi iedereen,
Sunshine, antwoorden op je vragen.
Zoals ik vertelde ben ik erg boos geworden 2 weken geleden. Het was een hele ordinaire scheldpartij via de mail geworden, vreselijk. Het had te maken met dat hij was weggeweest terwijl hij boos op mij werd toen ik weg wou gaan en met een profiel van hem waar ik achter was gekomen (een soort hyves) waar hij als single op stond. Al mnd wantrouwt hij mij, vindt dat ik er alles aan moet doen om zijn vertrouwen in mij terug te winnen en zelf doet hij dan dit. Ik ben onbeschroft en ordinair boos geworden, ik was echt aan het koken!
Begrijpelijk gezien de omstandigheden maar uiteraard niet goed om zo boos te worden. Ik had hem vorige week een mail gestuurd met dat hij nooit mijn fout zou kunnen vergeven, altijd achterom blijft kijken en het vermogen ontbreekt om positief verder te kunnen en dat het hiermee dus klaar was. Hij reageerde hier niet op. Gisteren hem ik hem gsmst dat ik besef dat ik heel hard was geweest en dat ik niet op zo'n manier afscheid wil nemen.
Gisteren was ik bij hem. Ik begon dat ik echt heel erg gekwetst was en dat ik heel erg boos was geworden, wat niet goed was. Dit beaamde hij. Hij wist niets van deze profiel af en dacht dat het om een andere profiel ging waardoor hij niet begreep waarom ik boos was. Dat was zijn reden waarom hij geen gehoor kon geven aan mijn boosheid en zelf boos werd. Hij begrijpt het nu wel. Hij vertelde dat hij niks met dit profiel deed en had aangemaakt toen het uit was tussen ons (dat kon ik zien). Het gaat natuurlijk niet om dat profiel het gaat erom dat hij steeds zo wantrouwig blijft naar mij maar zelf wel de dingen doet die hij niet wil van mij, van mij beggrip wil naar hem toe maar zelf niet dat begrip geeft. Hij beseft dat dit hypocriet is maar vindt tegelijkertijd dat hij niet diegene is geweest die met een ander gezoend had (toen het uit was) en dat hij daarom zelf wel weg moet kunnen.
Ik heb hem verteld dat ik vind dat hij destructief omgaat met de dingen en dat hij zelf ook een keuze heeft hoe hij hier mee om blijft gaan, dat eisen stellen, dingen afdwingen, niet leidt tot verbetering. Dat ik begrijp dat hij wantrouwig is geworden maar dat hij er wel van bewust moet blijven dat dit zijn gevoel is en dus niet de waarheid. Dat ik hem niet om de haverklap bedonder, dat ik wel eerlijk ben en dat ik in veel dingen tegemoet wil komen maar niet op een dwingende manier. Dat als hij zou zeggen ''lieverd ik heb er moeite mee dat je nu weggaat, ik voel mij daar nog niet zeker over en ga dan piekeren'' en een gulden middenweg wil bedenken, hij veel meer bereikt. Daarnaast is er gezegd dat we van elkaar houden en dat het ook echt stuk was.
Hij vindt dat hij dingen heel letterlijk tegen mij moet zeggen omdat ik anders boos wordt maar ik vind, nee je moet effectief communiceren en effectief communiceren is niet afdwingen en eisen stellen netzomin stilletjes worden van mijn kant geen effectieve communicatie was. We vielen in slaap op de bank en rond 23:00 stond ik op om weg te gaan. We hielden elkaar vast en ik ging.
Gek he, eergisteren was ik er zeker van dat het tussen ons nooit zal gaan werken. Gisteren toen ik bij hem was en tussen al het praten door wij samen omarmd op de bank lagen en het even over de allerdaagse dingen hadden, viel dit weer weg, mijn boosheid, teleurstelling, verdriet en dan denk ik welk gevoel is nou echt? Is het zo dat ik teveel meega in mijn boosheid waardoor ik niet helder meer zie of is het dat ik onze relatie romantiseer waardoor ik wanneer er geen boosheid meer is, ik ook niet meer goed kan beseffen waarom ik zo boos was geworden en dan eigelijk ook denk/wil dat we nog wel een poging wagen?!?!
Pfff een beetje onsamenhangend verhaal, ik weet het. Ik hoop op inzichten, advies, meningen etc.
Groetjes, nicknaampje
Sunshine, antwoorden op je vragen.
Zoals ik vertelde ben ik erg boos geworden 2 weken geleden. Het was een hele ordinaire scheldpartij via de mail geworden, vreselijk. Het had te maken met dat hij was weggeweest terwijl hij boos op mij werd toen ik weg wou gaan en met een profiel van hem waar ik achter was gekomen (een soort hyves) waar hij als single op stond. Al mnd wantrouwt hij mij, vindt dat ik er alles aan moet doen om zijn vertrouwen in mij terug te winnen en zelf doet hij dan dit. Ik ben onbeschroft en ordinair boos geworden, ik was echt aan het koken!
Begrijpelijk gezien de omstandigheden maar uiteraard niet goed om zo boos te worden. Ik had hem vorige week een mail gestuurd met dat hij nooit mijn fout zou kunnen vergeven, altijd achterom blijft kijken en het vermogen ontbreekt om positief verder te kunnen en dat het hiermee dus klaar was. Hij reageerde hier niet op. Gisteren hem ik hem gsmst dat ik besef dat ik heel hard was geweest en dat ik niet op zo'n manier afscheid wil nemen.
Gisteren was ik bij hem. Ik begon dat ik echt heel erg gekwetst was en dat ik heel erg boos was geworden, wat niet goed was. Dit beaamde hij. Hij wist niets van deze profiel af en dacht dat het om een andere profiel ging waardoor hij niet begreep waarom ik boos was. Dat was zijn reden waarom hij geen gehoor kon geven aan mijn boosheid en zelf boos werd. Hij begrijpt het nu wel. Hij vertelde dat hij niks met dit profiel deed en had aangemaakt toen het uit was tussen ons (dat kon ik zien). Het gaat natuurlijk niet om dat profiel het gaat erom dat hij steeds zo wantrouwig blijft naar mij maar zelf wel de dingen doet die hij niet wil van mij, van mij beggrip wil naar hem toe maar zelf niet dat begrip geeft. Hij beseft dat dit hypocriet is maar vindt tegelijkertijd dat hij niet diegene is geweest die met een ander gezoend had (toen het uit was) en dat hij daarom zelf wel weg moet kunnen.
Ik heb hem verteld dat ik vind dat hij destructief omgaat met de dingen en dat hij zelf ook een keuze heeft hoe hij hier mee om blijft gaan, dat eisen stellen, dingen afdwingen, niet leidt tot verbetering. Dat ik begrijp dat hij wantrouwig is geworden maar dat hij er wel van bewust moet blijven dat dit zijn gevoel is en dus niet de waarheid. Dat ik hem niet om de haverklap bedonder, dat ik wel eerlijk ben en dat ik in veel dingen tegemoet wil komen maar niet op een dwingende manier. Dat als hij zou zeggen ''lieverd ik heb er moeite mee dat je nu weggaat, ik voel mij daar nog niet zeker over en ga dan piekeren'' en een gulden middenweg wil bedenken, hij veel meer bereikt. Daarnaast is er gezegd dat we van elkaar houden en dat het ook echt stuk was.
Hij vindt dat hij dingen heel letterlijk tegen mij moet zeggen omdat ik anders boos wordt maar ik vind, nee je moet effectief communiceren en effectief communiceren is niet afdwingen en eisen stellen netzomin stilletjes worden van mijn kant geen effectieve communicatie was. We vielen in slaap op de bank en rond 23:00 stond ik op om weg te gaan. We hielden elkaar vast en ik ging.
Gek he, eergisteren was ik er zeker van dat het tussen ons nooit zal gaan werken. Gisteren toen ik bij hem was en tussen al het praten door wij samen omarmd op de bank lagen en het even over de allerdaagse dingen hadden, viel dit weer weg, mijn boosheid, teleurstelling, verdriet en dan denk ik welk gevoel is nou echt? Is het zo dat ik teveel meega in mijn boosheid waardoor ik niet helder meer zie of is het dat ik onze relatie romantiseer waardoor ik wanneer er geen boosheid meer is, ik ook niet meer goed kan beseffen waarom ik zo boos was geworden en dan eigelijk ook denk/wil dat we nog wel een poging wagen?!?!
Pfff een beetje onsamenhangend verhaal, ik weet het. Ik hoop op inzichten, advies, meningen etc.
Groetjes, nicknaampje
woensdag 14 november 2007 om 22:07
Nicole, lastig, mijn vriend trekt ook nogal alles naar zich toe, wil vaak wel koken (ja, vind ik leuk) en bedenkt plannen voor het weekend. Maar dan inderdaad wel zeggen dat hij altijd moet koken. Dit doet hij niet op een boze manier, maar hij moet het dan wel even zeggen. Hij is ook zo eerlijk, ik heb het idee dat deze mannen ook gewoon zeggen wat een ander alleen maar diep van binnen denkt. Zoals bij jou bijv. over dat het op de langere termijn niets kan worden, het is misschien wel eerlijk, maar niet erg geruststellend.
Ik merk wel, net als jij, dat mijn vriend ook vaak dingen roept, maar het tegengestelde doet. Als ik hem ruimte geef, dan draait hij juist bij en komt mij tegemoet.
Dat van die vrouwen vind ik lastiger, dat herken ik gelukkig niet. Mijn vriend is wel gek op vrouwen, maar hij maakt alleen opmerkingen over vrouwen op TV. Zeg je wel tegen hem dat je dat niet zo prettig vindt en zou willen dat hij aan jou genoeg heeft?
Muis, mijn vriend vindt het ook niks als ik loop te 'janken' en vindt ook dat ik te snel iets emotioneel benader, terwijl het volgens hem vaak puur praktische redenen heeft dat hij me niet kan zien (hij slaapt slecht, dus slaapt hij liever alleen, dat heeft volgens hem niets met emoties te maken). In een drukke periode heeft hij ook regelmatig gezegd dat ik even geen prioriteit ben.
Als ik me goed en sterk voel kan ik er prima mee omgaan, vind ik het zelfs lekker in mijn eigen huis, maar als dit niet zo is, dan kan ik het echt verschrikkelijk vinden.
Volgens mij heeft het ook echt met communicatie te maken, zoals ik boven schrijf. Mijn vriend vindt vaak dat ik dingen te letterlijk neem en dat ik te snel schrik van dingen die hij zegt. Hij is nogal eerlijk en direct, ik vind dat inderdaad wel eens moeilijk. Maar soms heb ik ook gewoon een andere mening en dan heeft het helemaal niets met 'dingen te letterlijk opvatten' te maken. Ik weet wel dat ik als kind al heel gevoelig en snel van slag was door opmerkingen van anderen en dat ik grapjes serieus op kon vatten. Dit in combinatie met een man die heel direct en eerlijk is kan natuurlijk de boel erger maken dan nodig is.
Ik merk wel, net als jij, dat mijn vriend ook vaak dingen roept, maar het tegengestelde doet. Als ik hem ruimte geef, dan draait hij juist bij en komt mij tegemoet.
Dat van die vrouwen vind ik lastiger, dat herken ik gelukkig niet. Mijn vriend is wel gek op vrouwen, maar hij maakt alleen opmerkingen over vrouwen op TV. Zeg je wel tegen hem dat je dat niet zo prettig vindt en zou willen dat hij aan jou genoeg heeft?
Muis, mijn vriend vindt het ook niks als ik loop te 'janken' en vindt ook dat ik te snel iets emotioneel benader, terwijl het volgens hem vaak puur praktische redenen heeft dat hij me niet kan zien (hij slaapt slecht, dus slaapt hij liever alleen, dat heeft volgens hem niets met emoties te maken). In een drukke periode heeft hij ook regelmatig gezegd dat ik even geen prioriteit ben.
Als ik me goed en sterk voel kan ik er prima mee omgaan, vind ik het zelfs lekker in mijn eigen huis, maar als dit niet zo is, dan kan ik het echt verschrikkelijk vinden.
Volgens mij heeft het ook echt met communicatie te maken, zoals ik boven schrijf. Mijn vriend vindt vaak dat ik dingen te letterlijk neem en dat ik te snel schrik van dingen die hij zegt. Hij is nogal eerlijk en direct, ik vind dat inderdaad wel eens moeilijk. Maar soms heb ik ook gewoon een andere mening en dan heeft het helemaal niets met 'dingen te letterlijk opvatten' te maken. Ik weet wel dat ik als kind al heel gevoelig en snel van slag was door opmerkingen van anderen en dat ik grapjes serieus op kon vatten. Dit in combinatie met een man die heel direct en eerlijk is kan natuurlijk de boel erger maken dan nodig is.
woensdag 14 november 2007 om 22:19
Nicknaampje, volgens mij zijn vrouwen over het algemeen veel meer bezig met relaties en analyseren alles veel meer. Misschien blijf je teveel hangen in de frustratie dat je wilt dat hij anders communiceert. Misschien als het gisteren gewoon goed voelde is het ook gewoon weer goed en moet je vanuit daar zien hoe het verder gaat.
Ik betrap me er zelf ook wel op dat ik steeds terug denk aan bepaalde situaties en hoe hij toen reageerde en wat ik eigenlijk terug had moeten zeggen. Maar ik neem me dan maar voor om de volgende keer anders te reageren.
Ik denk nu niet meer na over de ruzies van vorige week, maar probeer te bedenken hoe ik een volgende keer wil reageren. En ik probeer te kijken of ik bepaalde eigenschappen van hem kan accepteren, bijv. dat hij nogal direct (en soms grof) is.
Je hebt je point nu gemaakt, hebben jullie verder nog iets afgesproken? Of is het nu uit? Als het gisteren goed voelde, wil je het dan niet nog een kans geven en hopen dat hij je woorden heeft begrepen en wil proberen meer vertrouwen te hebben?
En mocht dit bij hem niet lukken, kun jij dan accepteren dat hij steeds bot en aanvallend doet als jij bijv. op stap gaat me je vriendinnen en kun je het opbrengen om dan toch te gaan, of denk je dat je weer heel erg van slag zult raken als hij zo boos wordt? (wat overigens wel begrijpelijk is, dat je van slag raakt bedoel ik)
Wie weet is het nog het proberen waard en zal hij uiteindelijk meer vertrouwen krijgen.
Ik betrap me er zelf ook wel op dat ik steeds terug denk aan bepaalde situaties en hoe hij toen reageerde en wat ik eigenlijk terug had moeten zeggen. Maar ik neem me dan maar voor om de volgende keer anders te reageren.
Ik denk nu niet meer na over de ruzies van vorige week, maar probeer te bedenken hoe ik een volgende keer wil reageren. En ik probeer te kijken of ik bepaalde eigenschappen van hem kan accepteren, bijv. dat hij nogal direct (en soms grof) is.
Je hebt je point nu gemaakt, hebben jullie verder nog iets afgesproken? Of is het nu uit? Als het gisteren goed voelde, wil je het dan niet nog een kans geven en hopen dat hij je woorden heeft begrepen en wil proberen meer vertrouwen te hebben?
En mocht dit bij hem niet lukken, kun jij dan accepteren dat hij steeds bot en aanvallend doet als jij bijv. op stap gaat me je vriendinnen en kun je het opbrengen om dan toch te gaan, of denk je dat je weer heel erg van slag zult raken als hij zo boos wordt? (wat overigens wel begrijpelijk is, dat je van slag raakt bedoel ik)
Wie weet is het nog het proberen waard en zal hij uiteindelijk meer vertrouwen krijgen.
woensdag 14 november 2007 om 22:41
Hai Sunshine,
Ja misschien heb je gelijk hierin. Ik ben ook gefocust op het 'goed' willen communiceren, waarbij ik verwachtingen heb zelf ook begrip te krijgen als ik boos ben net zoals hij dit van mij eist en dat hij werkelijk luistert wat ik zeg! Misschien blijf ik idd teveel hangen. Ik wil vaak op dat moment dan gehoord worden terwijl het beter kan zijn om even afstand te doen en te benoemen dat ik hier later op terugkom maar dat we eerst moeten kalmeren.
Maar kan ik altijd zo verstandig zijn? Ik ga hier over nadenken, bedankt.
Ja het is nu wel uit. Dit is zowel van mijn kant als van zijn kant gekomen. Ik merkte dat hij in het begin vrij arrogant en afstandelijk deed van ''joh we hebben het stuk gemaakt het is gewoon klaar'' maar later heel dicht tegen mij aan zat en mij stevig vasthield. Hij weet het allemaal ook niet. Er zit bij hem ook geen onwil.
Ik heb mijn twijfels in hoe lang blijf ik hiermee doorgaan? We zijn 4 1/2 jaar samen waarvan ruim 2 jaar met veel ups en downs! Nu is het de wantrouwen maar een andere keer dat ik goed moet reageren op zijn kritieken en niet stilletjes moet worden, gepikeerd zijn. Daar zit ook een stuk van mij in. Ik heb gisteren gezegd dat ik mijn stuk erken en hier aan werk en dat ik het zo rot vind dat hij ipv ziet dat ik werk aan mijzelf om een betere relatie te hebben en dit waardeert en stimuleert, mij op dat punt blijft aanvallen. Hij kan wel vinden dat ik niet zorgzaam genoeg ben of te weinig voor hem doe, maar het feit dat ik mijzelf wil verbeteren is toch veel meer doen voor een ander dan een extra afwasje?
Ik ben gewoon bang ook om verder te gaan, bang dat ik uiteindelijk mezelf ga wegcijferen, om dit te voorkomen kom ik ook zo op voor mijn 'rechten' maarja bereik ik daarmee niet het averechtse?
Ja misschien heb je gelijk hierin. Ik ben ook gefocust op het 'goed' willen communiceren, waarbij ik verwachtingen heb zelf ook begrip te krijgen als ik boos ben net zoals hij dit van mij eist en dat hij werkelijk luistert wat ik zeg! Misschien blijf ik idd teveel hangen. Ik wil vaak op dat moment dan gehoord worden terwijl het beter kan zijn om even afstand te doen en te benoemen dat ik hier later op terugkom maar dat we eerst moeten kalmeren.
Maar kan ik altijd zo verstandig zijn? Ik ga hier over nadenken, bedankt.
Ja het is nu wel uit. Dit is zowel van mijn kant als van zijn kant gekomen. Ik merkte dat hij in het begin vrij arrogant en afstandelijk deed van ''joh we hebben het stuk gemaakt het is gewoon klaar'' maar later heel dicht tegen mij aan zat en mij stevig vasthield. Hij weet het allemaal ook niet. Er zit bij hem ook geen onwil.
Ik heb mijn twijfels in hoe lang blijf ik hiermee doorgaan? We zijn 4 1/2 jaar samen waarvan ruim 2 jaar met veel ups en downs! Nu is het de wantrouwen maar een andere keer dat ik goed moet reageren op zijn kritieken en niet stilletjes moet worden, gepikeerd zijn. Daar zit ook een stuk van mij in. Ik heb gisteren gezegd dat ik mijn stuk erken en hier aan werk en dat ik het zo rot vind dat hij ipv ziet dat ik werk aan mijzelf om een betere relatie te hebben en dit waardeert en stimuleert, mij op dat punt blijft aanvallen. Hij kan wel vinden dat ik niet zorgzaam genoeg ben of te weinig voor hem doe, maar het feit dat ik mijzelf wil verbeteren is toch veel meer doen voor een ander dan een extra afwasje?
Ik ben gewoon bang ook om verder te gaan, bang dat ik uiteindelijk mezelf ga wegcijferen, om dit te voorkomen kom ik ook zo op voor mijn 'rechten' maarja bereik ik daarmee niet het averechtse?
woensdag 14 november 2007 om 22:58
quote:Sunshine585 schreef op 14 november 2007 @ 22:07:
Nicole, lastig, mijn vriend trekt ook nogal alles naar zich toe, wil vaak wel koken (ja, vind ik leuk) en bedenkt plannen voor het weekend. Maar dan inderdaad wel zeggen dat hij altijd moet koken. Dit doet hij niet op een boze manier, maar hij moet het dan wel even zeggen. Hij is ook zo eerlijk, ik heb het idee dat deze mannen ook gewoon zeggen wat een ander alleen maar diep van binnen denkt. Zoals bij jou bijv. over dat het op de langere termijn niets kan worden, het is misschien wel eerlijk, maar niet erg geruststellend.
Ik merk wel, net als jij, dat mijn vriend ook vaak dingen roept, maar het tegengestelde doet. Als ik hem ruimte geef, dan draait hij juist bij en komt mij tegemoet.
Dat van die vrouwen vind ik lastiger, dat herken ik gelukkig niet. Mijn vriend is wel gek op vrouwen, maar hij maakt alleen opmerkingen over vrouwen op TV. Zeg je wel tegen hem dat je dat niet zo prettig vindt en zou willen dat hij aan jou genoeg heeft?
Dank je, ja ik zeg hem vaker dat ik het niet prettig vind, maar dan zegt hij dat ik te jaloers ben. Ik hoor echter van anderen dat het niet met jaloers zijn persé te maken heeft, maar dat het gewoon eigenlijk niet kan; hij vindt dus van wel....
De rest klopt eigenlijk wel: hij zegt dat hij gewoon zijn gedachten uitspreekt, en er verder niets mee bedoelt. En ja, als ik hem met rust laat, draait hij ook vaak wel bij, maar ik heb vaak zó mijn twijfels.
Nicole, lastig, mijn vriend trekt ook nogal alles naar zich toe, wil vaak wel koken (ja, vind ik leuk) en bedenkt plannen voor het weekend. Maar dan inderdaad wel zeggen dat hij altijd moet koken. Dit doet hij niet op een boze manier, maar hij moet het dan wel even zeggen. Hij is ook zo eerlijk, ik heb het idee dat deze mannen ook gewoon zeggen wat een ander alleen maar diep van binnen denkt. Zoals bij jou bijv. over dat het op de langere termijn niets kan worden, het is misschien wel eerlijk, maar niet erg geruststellend.
Ik merk wel, net als jij, dat mijn vriend ook vaak dingen roept, maar het tegengestelde doet. Als ik hem ruimte geef, dan draait hij juist bij en komt mij tegemoet.
Dat van die vrouwen vind ik lastiger, dat herken ik gelukkig niet. Mijn vriend is wel gek op vrouwen, maar hij maakt alleen opmerkingen over vrouwen op TV. Zeg je wel tegen hem dat je dat niet zo prettig vindt en zou willen dat hij aan jou genoeg heeft?
Dank je, ja ik zeg hem vaker dat ik het niet prettig vind, maar dan zegt hij dat ik te jaloers ben. Ik hoor echter van anderen dat het niet met jaloers zijn persé te maken heeft, maar dat het gewoon eigenlijk niet kan; hij vindt dus van wel....
De rest klopt eigenlijk wel: hij zegt dat hij gewoon zijn gedachten uitspreekt, en er verder niets mee bedoelt. En ja, als ik hem met rust laat, draait hij ook vaak wel bij, maar ik heb vaak zó mijn twijfels.
woensdag 14 november 2007 om 23:04
Misschien sla je inderdaad hierin een beetje door. Ik vind het heel erg moeilijk om tegen mijn vriend te zeggen 'joh, ga lekker zitten, ik pak even lekker een biertje voor je'. Mijn vriend heeft dat zorgzame wel (sinaasappels uitpersen voor mij, wijntje inschenken). Als ik het doe dan voel ik me direct een 'sloof'. Hij vraagt uiteindelijk ook wel 'wil jij een biertje voor me pakken'? En dan voel ik me al wrevelig.
Dit komt doordat mijn pa altijd naar mijn moeder schreeuwde om bier, hij riep dan 'mijn moedersnaam, BIER!!'. Mijn moeder was/is echt zo'n sloof en ik ben een beetje doorgeslagen door dat niet te willen zijn.
Ik wil wel proberen hier iets aan te doen, maar het voelt bij mij heel snel als wegcijferen. Ik weet niet of dit bij jou ook zo is?
Misschien moet je dat 'gehoord willen worden' ook wat meer loslaten. Geldt ook wel voor mij. Ik wil dat hij snapt dat het voor mij ook allemaal heel moeilijk is, maar waarom wil ik dat eigenlijk? Hij heeft al genoeg aan zichzelf. Bovenal wil ik aandacht, maar ik kom er ook achter door therapie dat ik moet leren die aandacht aan mijzelf te geven en me daarvoor minder op mijn vriend te richten. Het lijkt soms alsof ik geen seconde van hem wil missen. Gaat hij een leuke film alleen (af)kijken, dan ben ik al teleurgesteld. Dat stukje moet ik leren loslaten. Ik moet meer leren om hem dingen te gunnen, dat vind ik heel moeilijk, want het voelt direct alsof ik mezelf dan tekort doe. Terwijl ik zelf ook in mijn eentje een leuke film kan kijken.
Je moet niet te bang worden dat je jezelf wegcijfert. Als je dat gevoel krijgt, dan doe je even een stapje terug en vraag je om waar jij behoefte aan hebt. Als ik wel een hele avond vanalles heb gedaan en hij zegt dan weer 'haal jij even een wijntje', dan durf ik ook wel te zeggen. Nou, nu mag jij even lekker een wijntje voor mij halen.
Dit komt doordat mijn pa altijd naar mijn moeder schreeuwde om bier, hij riep dan 'mijn moedersnaam, BIER!!'. Mijn moeder was/is echt zo'n sloof en ik ben een beetje doorgeslagen door dat niet te willen zijn.
Ik wil wel proberen hier iets aan te doen, maar het voelt bij mij heel snel als wegcijferen. Ik weet niet of dit bij jou ook zo is?
Misschien moet je dat 'gehoord willen worden' ook wat meer loslaten. Geldt ook wel voor mij. Ik wil dat hij snapt dat het voor mij ook allemaal heel moeilijk is, maar waarom wil ik dat eigenlijk? Hij heeft al genoeg aan zichzelf. Bovenal wil ik aandacht, maar ik kom er ook achter door therapie dat ik moet leren die aandacht aan mijzelf te geven en me daarvoor minder op mijn vriend te richten. Het lijkt soms alsof ik geen seconde van hem wil missen. Gaat hij een leuke film alleen (af)kijken, dan ben ik al teleurgesteld. Dat stukje moet ik leren loslaten. Ik moet meer leren om hem dingen te gunnen, dat vind ik heel moeilijk, want het voelt direct alsof ik mezelf dan tekort doe. Terwijl ik zelf ook in mijn eentje een leuke film kan kijken.
Je moet niet te bang worden dat je jezelf wegcijfert. Als je dat gevoel krijgt, dan doe je even een stapje terug en vraag je om waar jij behoefte aan hebt. Als ik wel een hele avond vanalles heb gedaan en hij zegt dan weer 'haal jij even een wijntje', dan durf ik ook wel te zeggen. Nou, nu mag jij even lekker een wijntje voor mij halen.
donderdag 15 november 2007 om 08:18
sorry dames... ben nog steeds kapot van hoe het is afgelopen tussen mij en mijn ex...Ik mis Hem niet zozeer maar de manier waarop....inderdaad een ordinair telefoongesprek en een aantal verwijtende woorden via msn... en dat was het...! Ik heb mij zo uitgesloofd voor deze man.. En het blijkt gewoon dat ik niet GOED GENOEG WAS voor hem.... Op alles had ie commentaar... Hij IRRITEERDE MATELOOS AAN MIJ... waarschijnlijk omdat ik dingen anders aanpak dan hij...Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zo'n man ontmoet!!! die echt over alles struikelde... Maar dit is ook mijn eerste gescheiden man met een kindje... Het leven met een man en een kind is natuurlijk al een cultuurshock voor mij.. en daar kon hij maar weinig van voorstellen...Je slaat een aantal fases over.. en hij leidt zijn leven en routines wat hij al jaren gewend is.. Ikkke daarentegen dacht gewoon een leuke beginperiode te hebben.. en die routines tja dat herkende ik minder natuurlijk...Ik merkte al na een paar maanden dat ik al voelde dat ik al 10 jaar getrouwd was.. Dat leven leidde ik al...en ik moest mij meer aanpassen aan zijn leven dan hij aan mij...(ookw el logisch)Gezien mijn leeftijd loop ik natuurlijk steeds vaker tegen kerels die al een kind hebben... Hoe ik nu denk.. Ik begin er nooit meer aan! maar misschien generaliseer ik teveel??? Hij was een moeilijke man?
Mijn ex wilde denk ik dat ik de zorgzame vrouw was en voor hem alles regelde...Zijn ex had energie voor 10 en sleurde hem overal mee...(hij was de figuur met weinig energie) Ze nam veel dingen uit handen... Nu ook ze regelt voor hun dochtertje nog alles... de school..de verjaardagen...Dat vindt hij erg makkelijk...!!!
Soms denk ik dat ik heeel erg gefaald heb.. Mijn moeder zegt dan jij hebt je best gedaan... Ik weet nog goed dat jij bij ons op visitie was en dat jij constant zijn dochtertje zat te vermaken.. En hij zat daar maar... te observeren vanaf zijn stoel....te kijken hoe jij het deed...!!!
Vanaf het eerste moment dat mijn moeder hem ontmoette viel het haar al op dat hij op alles wat zij zei al een weerwoord had... en dat klopt!
Weet je wat ik het ergste vind.. dat ik hem vorige week natuurlijk nog gesproken heb aan de telefoon naar aanleiding van zijn profiel op een datingsite...Ik vertelde hem dat ik het niet leuk vond die opmerking van IK VIND het fijn om met je te vrijen, Jammer van je problemen beneden. Dat ik niet goed snapte waarom hij dat op dat moment toen het uitging tegen mij zei. Hij zei gewoon doodleuk HEB IK DAT GEZEGD? DAS NIE WAAR!!!!
hij zat het gewoon te ontkennen en maw ik lul gewoon uit mijn NEK.
Daarnaast had hij gene zin meer discussies aan de telefoon, had geen energie blabal.. Hijz ei ik heb je de kans gegeven om nog een week nadat het uitging met mij erover te praten en af te ronden.. Toen zei ik ja maar het moment leek mij gewoon niet het goede moment... omdat dan misschien nog teveel emoties zijn... en twee dingen dus kunnen gebeuren: of we krijgen knallende ruzie of we gaan met elkaar naar bed (dat is namelijk vaker gebeurd) En dat wilde ik graga voorkomen. Daarom leek het mij beter om over een langere periode te praten zodat er meer afstand zou zijn en we beter konden nadenken over hetgeen wat was voorgevallen.. Hijz ei daarop.. je denkt toch niet dat ik nog met je naar bed was gegaan!!!! Terwijl die week ervoor.. toen het uitging wilde hij wel met mij naar bed want er was immers nog Liefde.....!!!! Wat ene ongelooflijke eikel..!!!
En dames geloof mij dit is geen macho man.. dit is een man waarvan ik dacht dit is echt een goede brave man!!! die jou niet opzettelijk zou kwetsen...
sorry.. ik ben zo teleurgesteld... Ik vertrouwde hem 100%... Ik moest het even van mij afschrijven.. ik twijfel nog wel eens aan mizjelf namelijk!
Mijn ex wilde denk ik dat ik de zorgzame vrouw was en voor hem alles regelde...Zijn ex had energie voor 10 en sleurde hem overal mee...(hij was de figuur met weinig energie) Ze nam veel dingen uit handen... Nu ook ze regelt voor hun dochtertje nog alles... de school..de verjaardagen...Dat vindt hij erg makkelijk...!!!
Soms denk ik dat ik heeel erg gefaald heb.. Mijn moeder zegt dan jij hebt je best gedaan... Ik weet nog goed dat jij bij ons op visitie was en dat jij constant zijn dochtertje zat te vermaken.. En hij zat daar maar... te observeren vanaf zijn stoel....te kijken hoe jij het deed...!!!
Vanaf het eerste moment dat mijn moeder hem ontmoette viel het haar al op dat hij op alles wat zij zei al een weerwoord had... en dat klopt!
Weet je wat ik het ergste vind.. dat ik hem vorige week natuurlijk nog gesproken heb aan de telefoon naar aanleiding van zijn profiel op een datingsite...Ik vertelde hem dat ik het niet leuk vond die opmerking van IK VIND het fijn om met je te vrijen, Jammer van je problemen beneden. Dat ik niet goed snapte waarom hij dat op dat moment toen het uitging tegen mij zei. Hij zei gewoon doodleuk HEB IK DAT GEZEGD? DAS NIE WAAR!!!!
hij zat het gewoon te ontkennen en maw ik lul gewoon uit mijn NEK.
Daarnaast had hij gene zin meer discussies aan de telefoon, had geen energie blabal.. Hijz ei ik heb je de kans gegeven om nog een week nadat het uitging met mij erover te praten en af te ronden.. Toen zei ik ja maar het moment leek mij gewoon niet het goede moment... omdat dan misschien nog teveel emoties zijn... en twee dingen dus kunnen gebeuren: of we krijgen knallende ruzie of we gaan met elkaar naar bed (dat is namelijk vaker gebeurd) En dat wilde ik graga voorkomen. Daarom leek het mij beter om over een langere periode te praten zodat er meer afstand zou zijn en we beter konden nadenken over hetgeen wat was voorgevallen.. Hijz ei daarop.. je denkt toch niet dat ik nog met je naar bed was gegaan!!!! Terwijl die week ervoor.. toen het uitging wilde hij wel met mij naar bed want er was immers nog Liefde.....!!!! Wat ene ongelooflijke eikel..!!!
En dames geloof mij dit is geen macho man.. dit is een man waarvan ik dacht dit is echt een goede brave man!!! die jou niet opzettelijk zou kwetsen...
sorry.. ik ben zo teleurgesteld... Ik vertrouwde hem 100%... Ik moest het even van mij afschrijven.. ik twijfel nog wel eens aan mizjelf namelijk!
donderdag 15 november 2007 om 08:23
hai nicole... kan mij voorstellen dat je onzeker wordt .. had ik ook...pfff terwijl ik helemaal geen onzeker ben normaal gesproken...Mara van zijn gedrag werd ik super onzeker..
Hoe ik ermee omga... tja.. veel van mij afschrijven.. Mijn gevoel voor hem is wel over... Ik merk wel dat ik beter af ben zonder hem.. maar de frustraties hoe hij mij behandeld heeft zijn nog wel aanwezig...
Nee.. ik heb geen hoop meer... had ik wel op het moment dat het uitging.. Hij liet alles open.. en zei dat hij nog wel gevoel had voor mij...maar toen ik merkte dat hij vorige week al doodleuk 5 weken aan het daten is...toen was het gelijk duidelijk! Toen ik hem daarmee confronteerde zei hij ook dat hij niets meer voor mij voelde, zich irriteerde aan mij en dat hij mij niet miste,,,, Erg duidelijk dus!
Heb dus geen hoop en we hebben geen contact meer... Ik heb hem geblokkeerd op msn en hij heeft mij tevens verwijderd en geblokkeerd... daarnaast alle foto's verwijderd en mailwisseling...
Er zal ook geen contact meer komen.... Erg sneu.. dat het zo moet gaan!!!!! ;-(
Hoe ik ermee omga... tja.. veel van mij afschrijven.. Mijn gevoel voor hem is wel over... Ik merk wel dat ik beter af ben zonder hem.. maar de frustraties hoe hij mij behandeld heeft zijn nog wel aanwezig...
Nee.. ik heb geen hoop meer... had ik wel op het moment dat het uitging.. Hij liet alles open.. en zei dat hij nog wel gevoel had voor mij...maar toen ik merkte dat hij vorige week al doodleuk 5 weken aan het daten is...toen was het gelijk duidelijk! Toen ik hem daarmee confronteerde zei hij ook dat hij niets meer voor mij voelde, zich irriteerde aan mij en dat hij mij niet miste,,,, Erg duidelijk dus!
Heb dus geen hoop en we hebben geen contact meer... Ik heb hem geblokkeerd op msn en hij heeft mij tevens verwijderd en geblokkeerd... daarnaast alle foto's verwijderd en mailwisseling...
Er zal ook geen contact meer komen.... Erg sneu.. dat het zo moet gaan!!!!! ;-(
donderdag 15 november 2007 om 09:07
Muis, ik kan me voorstellen dat je nu alles gaat analyseren en je afvraagt hoe het zo heeft kunnen lopen. Ik vraag me af of hij die opmerking over 'jammer van je problemen beneden' wel lullig bedoeld heeft. Hij zegt tenslotte ook dat hij het fijn vond om met je te vrijen, misschien moet je niet zo de nadruk leggen op het negatieve. Misschien vindt hij het wel gewoon jammer of vervelend voor jou. Ik krijg een beetje het gevoel dat je zijn woorden steeds te negatief opvat.
Wat ik begrepen heb kon deze man door allerlei omstandigheden niet zoveel hebben, het lijkt alsof je daar heel boos om bent, als je dat allemaal zo vervelend vond, dan is hij toch ook niet de juiste man voor jou? Dan wil je toch juist graag een man die wel allerlei activiteiten kan ondernemen en wel dingen aan kan? Is het dan niet juist goed dat het nu uit is, zodat je op zoek kan naar iemand die beter bij je past? En die niet de hele tijd overal over loopt te zeuren, dat je hakt in de boter etc.?
Wat ik begrepen heb kon deze man door allerlei omstandigheden niet zoveel hebben, het lijkt alsof je daar heel boos om bent, als je dat allemaal zo vervelend vond, dan is hij toch ook niet de juiste man voor jou? Dan wil je toch juist graag een man die wel allerlei activiteiten kan ondernemen en wel dingen aan kan? Is het dan niet juist goed dat het nu uit is, zodat je op zoek kan naar iemand die beter bij je past? En die niet de hele tijd overal over loopt te zeuren, dat je hakt in de boter etc.?
donderdag 15 november 2007 om 09:44
pffff als ik dit zo lees ben ik blij dat ik vrijgezel ben:) sorry dames.
Ik reageer voornamelijk op wat ik van muis heb gelezen, omdat ik uit ervaring weet hoe rot het is als een man zulke opmerkingen maakt en zulk gedrag vertoont.
Zelf heb ik ook een 'relatie' gehad met zo'n soort man.
Een man die overal kritiek op had, alles moest gaan zoals hij dat wilde (en natuurlijk ook deze man kon heel charmant en lief zijn hoor).
Maar zelf ook maar enige vorm van kritiek verdragen.........ho maar.
Als ik iets zei wat hij opvatte als kritiek (en dat was nogal snel bij hem) dan ging hij mij ook op mijn 'zwakke' plekken 'pakken'.
Echt er kwamen dan opmerkingen uit die zo laag en gemeen waren.
Maar goed hij had dan wel resultaat, want ik raakte daardoor zo van slag, dat het ineens niet meer over hem ging maar over MIJ.
En muis ik denk dat dat het geval is........jij was niet tevreden, jij gaf dat aan. Het deed hem waarschijnlijk pijn en is daardoor in de 'aanval' gegaan.
Sneu maar waar denk ik.
En of hij nou vader is of niet en of hij nou gescheiden is of niet, dat staat er helemaal los van.
Dat geeft hem nog geen vrijbrief om zo met andere mensen om te gaan; kom op zeg.
Ik reageer voornamelijk op wat ik van muis heb gelezen, omdat ik uit ervaring weet hoe rot het is als een man zulke opmerkingen maakt en zulk gedrag vertoont.
Zelf heb ik ook een 'relatie' gehad met zo'n soort man.
Een man die overal kritiek op had, alles moest gaan zoals hij dat wilde (en natuurlijk ook deze man kon heel charmant en lief zijn hoor).
Maar zelf ook maar enige vorm van kritiek verdragen.........ho maar.
Als ik iets zei wat hij opvatte als kritiek (en dat was nogal snel bij hem) dan ging hij mij ook op mijn 'zwakke' plekken 'pakken'.
Echt er kwamen dan opmerkingen uit die zo laag en gemeen waren.
Maar goed hij had dan wel resultaat, want ik raakte daardoor zo van slag, dat het ineens niet meer over hem ging maar over MIJ.
En muis ik denk dat dat het geval is........jij was niet tevreden, jij gaf dat aan. Het deed hem waarschijnlijk pijn en is daardoor in de 'aanval' gegaan.
Sneu maar waar denk ik.
En of hij nou vader is of niet en of hij nou gescheiden is of niet, dat staat er helemaal los van.
Dat geeft hem nog geen vrijbrief om zo met andere mensen om te gaan; kom op zeg.
donderdag 15 november 2007 om 09:50
quote:muis344 schreef op 15 november 2007 @ 08:18:
Hij IRRITEERDE MATELOOS AAN MIJ... waarschijnlijk omdat ik dingen anders aanpak dan hij...Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zo'n man ontmoet!!! die echt over alles struikelde... Maar dit is ook mijn eerste gescheiden man met een kindje... Het leven met een man en een kind is natuurlijk al een cultuurshock voor mij.. en daar kon hij maar weinig van voorstellen...Je slaat een aantal fases over.. en hij leidt zijn leven en routines wat hij al jaren gewend is.. Ikkke daarentegen dacht gewoon een leuke beginperiode te hebben.. en die routines tja dat herkende ik minder natuurlijk...Ik merkte al na een paar maanden dat ik al voelde dat ik al 10 jaar getrouwd was.. Dat leven leidde ik al...en ik moest mij meer aanpassen aan zijn leven dan hij aan mij...(ookw el logisch)Gezien mijn leeftijd loop ik natuurlijk steeds vaker tegen kerels die al een kind hebben... Hoe ik nu denk.. Ik begin er nooit meer aan! maar misschien generaliseer ik teveel??? Hij was een moeilijke man?
Jazeker, je generaliseert absoluut.
Muis, ik heb het je al gezegd maar kennelijk wil je het niet aannemen: dat je ex zoveel kritiek op je had lag helemaal niet aan het feit dat hij een gescheiden man is, maar aan zijn karakter!
Toen ik voor het eerst trouwde, was dat met een man die nog nooit eerder een lange relatie gehad had. Dat huwelijk werd een hel, voornamelijk omdat hij zich mateloos aan mij irriteerde en overal kritiek op had. Ik moest alles doen zoals hij het wilde. Hij wist het altijd beter.
Nu ben ik getrouwd met een man die zelf 22 jaar getrouwd geweest is en kinderen heeft, en ik heb nog nooit één woord van kritiek over mij gehoord! Hij is de zachtheid zelf, bewondert alles wat ik doe en hemelt me constant op.
Natuurlijk zul je bij een man met kleine kinderen geregeld rekening moeten houden met de kinderen, dat is waarschijnlijk iets wat moeilijker is als je zelf geen kinderen hebt of gehad hebt. Maar dat is een ander probleem dan de kritiek die je ex op je had. Ik herken gewoon mijn eigen ex in hem, en die was geen gescheiden man met kind.
Hij IRRITEERDE MATELOOS AAN MIJ... waarschijnlijk omdat ik dingen anders aanpak dan hij...Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zo'n man ontmoet!!! die echt over alles struikelde... Maar dit is ook mijn eerste gescheiden man met een kindje... Het leven met een man en een kind is natuurlijk al een cultuurshock voor mij.. en daar kon hij maar weinig van voorstellen...Je slaat een aantal fases over.. en hij leidt zijn leven en routines wat hij al jaren gewend is.. Ikkke daarentegen dacht gewoon een leuke beginperiode te hebben.. en die routines tja dat herkende ik minder natuurlijk...Ik merkte al na een paar maanden dat ik al voelde dat ik al 10 jaar getrouwd was.. Dat leven leidde ik al...en ik moest mij meer aanpassen aan zijn leven dan hij aan mij...(ookw el logisch)Gezien mijn leeftijd loop ik natuurlijk steeds vaker tegen kerels die al een kind hebben... Hoe ik nu denk.. Ik begin er nooit meer aan! maar misschien generaliseer ik teveel??? Hij was een moeilijke man?
Jazeker, je generaliseert absoluut.
Muis, ik heb het je al gezegd maar kennelijk wil je het niet aannemen: dat je ex zoveel kritiek op je had lag helemaal niet aan het feit dat hij een gescheiden man is, maar aan zijn karakter!
Toen ik voor het eerst trouwde, was dat met een man die nog nooit eerder een lange relatie gehad had. Dat huwelijk werd een hel, voornamelijk omdat hij zich mateloos aan mij irriteerde en overal kritiek op had. Ik moest alles doen zoals hij het wilde. Hij wist het altijd beter.
Nu ben ik getrouwd met een man die zelf 22 jaar getrouwd geweest is en kinderen heeft, en ik heb nog nooit één woord van kritiek over mij gehoord! Hij is de zachtheid zelf, bewondert alles wat ik doe en hemelt me constant op.
Natuurlijk zul je bij een man met kleine kinderen geregeld rekening moeten houden met de kinderen, dat is waarschijnlijk iets wat moeilijker is als je zelf geen kinderen hebt of gehad hebt. Maar dat is een ander probleem dan de kritiek die je ex op je had. Ik herken gewoon mijn eigen ex in hem, en die was geen gescheiden man met kind.
donderdag 15 november 2007 om 12:59
Nee sunshine dat herken ik niet hoor. Ik zeg heel vaak tegen hem ''ga lekker zitten, ik ga lekker koken, wat wil je drinken, je hoeft niks te doen. Als hij vraagt om een filmpje te halen, of een ingredient etc. dan haal ik dat ook zonder problemen. Ik vind het leuk om hem te verwennen, voel me geen sloof. Hij doet dit ook voor mij. Toch vindt hij dat ik niet voldoende zorgzaam ben. Als hij dingen voor mij doet, krijgt hij heel snel het gevoel dat hij meer doet dan ik, wat dan leidt naar verwijten naar mij. Als mijn fiets stuk is, dan repareert hij hem etc. Hij vindt dat hij echt typische mannen dingen voor mij doet en verwacht wat meer echt typische vrouwen dingen van mij. Ik doe dus deze dingen allemaal al maar het gaat gelijk op. Dat het gelijk opgaat heeft ook te maken met het feit dat hij ze dus zelf ook wil doen (eten koken). Ik heb hem dus gevraagd wat ik dan extra kan inbrengen. Hier zou hij over nadenken maar is niet meer ter sprake gekomen. Het verwijt dat ik niks voor hem doe, vind ik zeer onterecht. Ik vraag hem eigelijk bijna nooit om hulp. Hij is behulpzaam maar toch, ik krijg het dan terug, lijkt wel waardoor de hartelijkheid hiervan afgaat. Wel was ik in het begin veel attenter (kadeautjes kopen, huis omtoveren in een grote slaapkamer etc.) en dit wou ik weer oppakken, had al een lingeriesetje besteld, gitaarlessen kadeau gedaan en toen kwam de escalatie....
donderdag 15 november 2007 om 14:27
Hm, niet echt leuk als je het gevoel krijgt dat hij iets voor je doet met de verwachting er iets voor terug te krijgen. Mijn vriend zit ook wel een beetje zo in elkaar hoor, maar ik ben bang dat ik daar ook wel trekjes van heb. We hebben beiden een verleden natuurlijk, maar het is niet zo hard als het misschien klinkt, en het is niet zo dat ik niets voor hem doe, ik ben alleen snel bang dat het misschien vanzelfsprekend wordt ofzo.
Ik herinner me niet of je iets verteld hebt over de achtergrond van je vriend, maar het kan zijn dat zijn gedrag ook ergens vandaan komt en dat hij het ook niet zo lullig bedoelt. Het is wel belangrijk dat je je eigen grenzen bewaakt, als jij het gevoel hebt dat je genoeg doet, dan moet je je niet meer gaan uitsloven.
Mijn vriend begon na 6 weken al over een bijdrage aan zijn kosten voor boodschappen en gas en licht, en hij bracht het ook op een vrij botte manier, dat was ook direct onze eerste ruzie. Nu weet ik gewoon dat hij zo is en laat ik me niet meer onzeker maken. Af en toe denkt hij nog dat hij meer betaald heeft dan ik, ik werd dan in het begin nog wel boos, maar nu zeg ik gewoon rustig 'nee hoor, ik heb dit of dat toen en toen betaald' en dan is het ook weer goed. Dat soort dingen vergeet hij gewoon.
Zijn motto is dat je voor jezelf moet zorgen, omdat een ander het niet doet. Dit komt ook weer voort uit zijn verleden, hij kan wel gul zijn en komt ook wel eens met kadootjes, maar als hij het gevoel krijgt dat de balans doorslaat dan zegt hij het gewoon. En zijn gevoel klopt ook nog niet eens altijd.
Vaag hoor, die mannen...
Ik herinner me niet of je iets verteld hebt over de achtergrond van je vriend, maar het kan zijn dat zijn gedrag ook ergens vandaan komt en dat hij het ook niet zo lullig bedoelt. Het is wel belangrijk dat je je eigen grenzen bewaakt, als jij het gevoel hebt dat je genoeg doet, dan moet je je niet meer gaan uitsloven.
Mijn vriend begon na 6 weken al over een bijdrage aan zijn kosten voor boodschappen en gas en licht, en hij bracht het ook op een vrij botte manier, dat was ook direct onze eerste ruzie. Nu weet ik gewoon dat hij zo is en laat ik me niet meer onzeker maken. Af en toe denkt hij nog dat hij meer betaald heeft dan ik, ik werd dan in het begin nog wel boos, maar nu zeg ik gewoon rustig 'nee hoor, ik heb dit of dat toen en toen betaald' en dan is het ook weer goed. Dat soort dingen vergeet hij gewoon.
Zijn motto is dat je voor jezelf moet zorgen, omdat een ander het niet doet. Dit komt ook weer voort uit zijn verleden, hij kan wel gul zijn en komt ook wel eens met kadootjes, maar als hij het gevoel krijgt dat de balans doorslaat dan zegt hij het gewoon. En zijn gevoel klopt ook nog niet eens altijd.
Vaag hoor, die mannen...
donderdag 15 november 2007 om 15:36
hai sunshine
even terugkomen op je opmerking.. Mijn ex heeft noot iets gezegd over die problemen van mij.. Hij heeft er nooit een probleem van gemaakt en bovendien hij had er begrip voor....De laatste maanden hebben we het er niet eens over gehad.. We vreeen ook gewoon... alleen dikwijls had ikw el achteraf wat klachten en dat zei ik dan ook...Hij zei dan ook we moeten het misschine met rust laten... etc.. Dus ik kreeg de indruk dat hij er begrip voor had...
Toen het uitging noemde hij een lijste waarom ik niet voldeed.. zeg maar... Toen repte hij dus ook die opmerking: Ik vind het fijn om met je te vrijen .. jammer van je problemen beneden! Ten eerste is het niet nodig om deze opmerking te zeggen op een moment dat het uitgaat... Wat heeft het voor toegevoegde waarde?????
Daarnaast als je tegen een kerel zegt Ik vind het fijn om met je te vrijen jammer dat je problemen hebt met het krijgen van een erectie... Dan is dat toch ook lullig???? Waarom is het bij een vrouw anders???? Bij mij was er heel wat lichamelijk aan de hand door afkicken antidepressiva en kreeg dus overgangsklachten (was niet in overgang) en dus problemen met aanmaak oestrogeen.
Sorry sunshine... hoe je het went of keert.... Ik denk dat de meeste vrouwen of mannen dit voelen als een naschop.. Ook vind ik het gewoon vreemd.. dat hij naast dit ook nog doodleuk met nadruk vertelt dat een eigen kind zo geweldig is, zo geweldige ervaring , dat je verliefd bent soms op eigen kind.. Dat ie het niet had willen missen deze ervaring, terwijl ik kort daarvoor hem nog verteld heb met tranen in mijn ogen dat ik het erg moeilijk mee heb dat ik misschien gezien mijn leeftijd en gezondheid geen kinderen meer zou krijgen...
Ik wil er dus mee zeggen, hij zegt dingen tegen mij.. waarvan hij dondersgoed weet dat hij mij daar erg mee kwetst... En waarom juist op een moment dat we al reeds besloten hebben om uit elkaar te gaan...?Dat is het toch niet meer zinnig om dit soort opmerkingen te plaatsen...?Dan laat je elkaar niet in je waarde.. Ik ben het dus niet met je eens.. dat ik deze opmerking van hem verkeerd heb opgevat..voor mij kwam het kwetsend over.. En als ik dat aankaart.. dan krijg ik te horen: Heb ik dat gezegd??? Das niet waar!!!! Hoe dan ook hoe hij het ook bedoelde... ik vind dat zulke zaken erg gevoellig liggen... en dat je zulke zaken zeker niet op een moment aan de orde moet brengen als het er niet meer toe doet...
Je kan altijd wel begrip tonen voor iemands opmerkingen.... maar je hebt ergens een grens... In dit geval is een grens bereikt.. Hij heeft mij duidelijk niet in waarde gelaten... door een aantal van deze naschoppen te geven
Inderdaad ik ben blij dat ik van hem afben.. Ik voel ook niets meer voor hem in de trant van missen... maar heb wel een nare bijsmaak gekregen van dit alles... Ik had echt niet verwacht dat hij mij zo zou behandelen....echt niet!!! Ik vertrouwde hem 100%...en zag altijd het positieve in hem... Alles wat hij tegen mij zei probeerde ik altijd positief te benaderen..Sunshine ik heb net als jij teveel begrip getoond alsmaar.. en vaak teveel dingen ook bij mijzelf gezocht... Maar uiteindelijk vind ik dat je in een liefdesrelatie of vriendschap respect voor elkaar moet hebben... In dit geval is de respect vanuit zijn kant voor mij verdwenen...of was het er helemaal niet en dan is het duidelijk einde verhaal.....Er is een grens bereikt..!
Reiger.. inderdaad ik weet dat ik generaliseer.... Daarom ben ik ook blij met jouw verhaal dat het met jou erg goed gaat en met je nieuwe man! Goed om te horen dat het dus ook anders kan...Goed dat je van je eerste man bent gescheiden....Het geeft mij ook hoop dat er voor mij ook nog eens een goede man kan aandienen...
Ik zelf ben wel een beetje angstig om nogmaals een relatie aan te gaan met een gescheiden man met kinderen.. ook omdat ik zelf geen kinderen heb.. en dus niet precies weet hoe liefde voor je eigen kind voelt en het dus een erg complexe situatie vind.
even terugkomen op je opmerking.. Mijn ex heeft noot iets gezegd over die problemen van mij.. Hij heeft er nooit een probleem van gemaakt en bovendien hij had er begrip voor....De laatste maanden hebben we het er niet eens over gehad.. We vreeen ook gewoon... alleen dikwijls had ikw el achteraf wat klachten en dat zei ik dan ook...Hij zei dan ook we moeten het misschine met rust laten... etc.. Dus ik kreeg de indruk dat hij er begrip voor had...
Toen het uitging noemde hij een lijste waarom ik niet voldeed.. zeg maar... Toen repte hij dus ook die opmerking: Ik vind het fijn om met je te vrijen .. jammer van je problemen beneden! Ten eerste is het niet nodig om deze opmerking te zeggen op een moment dat het uitgaat... Wat heeft het voor toegevoegde waarde?????
Daarnaast als je tegen een kerel zegt Ik vind het fijn om met je te vrijen jammer dat je problemen hebt met het krijgen van een erectie... Dan is dat toch ook lullig???? Waarom is het bij een vrouw anders???? Bij mij was er heel wat lichamelijk aan de hand door afkicken antidepressiva en kreeg dus overgangsklachten (was niet in overgang) en dus problemen met aanmaak oestrogeen.
Sorry sunshine... hoe je het went of keert.... Ik denk dat de meeste vrouwen of mannen dit voelen als een naschop.. Ook vind ik het gewoon vreemd.. dat hij naast dit ook nog doodleuk met nadruk vertelt dat een eigen kind zo geweldig is, zo geweldige ervaring , dat je verliefd bent soms op eigen kind.. Dat ie het niet had willen missen deze ervaring, terwijl ik kort daarvoor hem nog verteld heb met tranen in mijn ogen dat ik het erg moeilijk mee heb dat ik misschien gezien mijn leeftijd en gezondheid geen kinderen meer zou krijgen...
Ik wil er dus mee zeggen, hij zegt dingen tegen mij.. waarvan hij dondersgoed weet dat hij mij daar erg mee kwetst... En waarom juist op een moment dat we al reeds besloten hebben om uit elkaar te gaan...?Dat is het toch niet meer zinnig om dit soort opmerkingen te plaatsen...?Dan laat je elkaar niet in je waarde.. Ik ben het dus niet met je eens.. dat ik deze opmerking van hem verkeerd heb opgevat..voor mij kwam het kwetsend over.. En als ik dat aankaart.. dan krijg ik te horen: Heb ik dat gezegd??? Das niet waar!!!! Hoe dan ook hoe hij het ook bedoelde... ik vind dat zulke zaken erg gevoellig liggen... en dat je zulke zaken zeker niet op een moment aan de orde moet brengen als het er niet meer toe doet...
Je kan altijd wel begrip tonen voor iemands opmerkingen.... maar je hebt ergens een grens... In dit geval is een grens bereikt.. Hij heeft mij duidelijk niet in waarde gelaten... door een aantal van deze naschoppen te geven
Inderdaad ik ben blij dat ik van hem afben.. Ik voel ook niets meer voor hem in de trant van missen... maar heb wel een nare bijsmaak gekregen van dit alles... Ik had echt niet verwacht dat hij mij zo zou behandelen....echt niet!!! Ik vertrouwde hem 100%...en zag altijd het positieve in hem... Alles wat hij tegen mij zei probeerde ik altijd positief te benaderen..Sunshine ik heb net als jij teveel begrip getoond alsmaar.. en vaak teveel dingen ook bij mijzelf gezocht... Maar uiteindelijk vind ik dat je in een liefdesrelatie of vriendschap respect voor elkaar moet hebben... In dit geval is de respect vanuit zijn kant voor mij verdwenen...of was het er helemaal niet en dan is het duidelijk einde verhaal.....Er is een grens bereikt..!
Reiger.. inderdaad ik weet dat ik generaliseer.... Daarom ben ik ook blij met jouw verhaal dat het met jou erg goed gaat en met je nieuwe man! Goed om te horen dat het dus ook anders kan...Goed dat je van je eerste man bent gescheiden....Het geeft mij ook hoop dat er voor mij ook nog eens een goede man kan aandienen...
Ik zelf ben wel een beetje angstig om nogmaals een relatie aan te gaan met een gescheiden man met kinderen.. ook omdat ik zelf geen kinderen heb.. en dus niet precies weet hoe liefde voor je eigen kind voelt en het dus een erg complexe situatie vind.
donderdag 15 november 2007 om 17:13
Sunshine, Ik vind dat je dit heel erg goed kan relativeren die opmerking over geld. Ik zou dat persoonlijk naar vinden. Ik ben namelijk van mening dat je elkaar alles moet gunnen in een relatie en dat het niet zou moeten uitmaken, wie wat meer betaald. Wie meer heeft, die meer geeft maarja dat is natuurlijk weer mijn instelling en niet gelijk de beste ofzo maar het zou mij steken.
Nee dat gevoel is idd niet leuk. Hij vertelde mij laatst dat een vriend zei ''wat doet ze wel voor je'' waarop hij geen antwoord op wist te geven. Dus wat ik doe word niet eens gezien. Dat is echt geen fijn gevoel vooral omdat ik er al zo op lette zorgzamer te zijn. Ik heb uiteindelijk een lijstje moeten maken waarin ik moest opschrijven wat ik vóór hem deed en niet voor de relatie. Dat vindt hij iets anders. Dus iets leuks organiseren voor ons samen of een lekker etentje houden, telt niet. Je hebt gelijk als ik het gevoel heb genoeg te doen en hij vindt van niet dat ik mij niet extra moet uitsloven. Dat doe ik dus wel waardoor van mij kant de hartelijkheid om iets ook voor hem te doen ook weggaat. Het is niet meer spontaan, ik krijg het GEVOEL (
dat hij mij dit dan oplegd. Dus ja dat is iets wat ik iig niet meer moet doen.Bij mijn eigen gevoel blijven.
We wouden gaan oefenen met samenwonen. Ik zou dus vaker bij hem slapen doordeweeks. Toch kon ik mij niet volledig ontspannen bij hem en vond het wel weer fijn om even thuis te zijn. Dit bespraken we waarin ik aangaf dat dit te maken had dat ik het fijn vond nog relax even een sigaretje te roken thuis op de bank en dat dit bij hem niet kon en dat ik teveel let op het feit dat ik direct de afwas doe na het eten of gelijk opruim en dit thuis niet zou doen waardoor het een minder relaxt gevoel gaf.
Hij vroeg mij hoe hij iets tegen mij kon zeggen wat hij graag zou willen dat ik deed, zonder dat ik het gevoel kreeg onder druk gezet te worden. Ik zei precies dat, geen druk zetten. Hij werd hier een beetje nukkig om want hij vond dat ik geen antwoord gaf op zijn vraag! Maar dit is mijn antwoord. Als hij iets van mij wil geen moeten op de voorgrond zetten met de wetenschap dat als dit niet zou gebeuren dit tot veel verwijten en onvrede zou leiden. Dat ligt naar mijn mening in zijn hele houding. Snap jij mij wat ik hiermee bedoel? Hij vindt nog steeds dat ik geen antwoord geef.
Het verleden van mijn vriend. Zijn vader heeft hem op jonge leeftijd in de steek gelaten en had narcistische karaktertrekken. Hij weet hier zelf nog heel weinig van te herinneren. Altijd veel vriendjes gehad. Hij is erg zeker van zichzelf en het is hem verder best voor de wind gegaan. Hij heeft een moeder die hem niet zal wijzen op zijn fouten, hem altijd gelijk geeft. HIj heeft tot vrij late leeftijd bij zijn moeder gewoond. In een vogelvlucht haha, zie jij linken?
Hey muis , het is natuurlijk een naschop geven zo'n opmerking maar ik denk dat zijn ego ook gekrenkt is dat jij bij hem weg wou gaan en om dit op te trekken projecteren op jou. Begrijp mij niet verkeerd, het maakt deze opmerking niet goed maar kan je wellicht zelf relativeren en minder gekwetst voelen als je de zwaarte van zo'n opmerking ervan afhaalt.
Nee dat gevoel is idd niet leuk. Hij vertelde mij laatst dat een vriend zei ''wat doet ze wel voor je'' waarop hij geen antwoord op wist te geven. Dus wat ik doe word niet eens gezien. Dat is echt geen fijn gevoel vooral omdat ik er al zo op lette zorgzamer te zijn. Ik heb uiteindelijk een lijstje moeten maken waarin ik moest opschrijven wat ik vóór hem deed en niet voor de relatie. Dat vindt hij iets anders. Dus iets leuks organiseren voor ons samen of een lekker etentje houden, telt niet. Je hebt gelijk als ik het gevoel heb genoeg te doen en hij vindt van niet dat ik mij niet extra moet uitsloven. Dat doe ik dus wel waardoor van mij kant de hartelijkheid om iets ook voor hem te doen ook weggaat. Het is niet meer spontaan, ik krijg het GEVOEL (
dat hij mij dit dan oplegd. Dus ja dat is iets wat ik iig niet meer moet doen.Bij mijn eigen gevoel blijven.
We wouden gaan oefenen met samenwonen. Ik zou dus vaker bij hem slapen doordeweeks. Toch kon ik mij niet volledig ontspannen bij hem en vond het wel weer fijn om even thuis te zijn. Dit bespraken we waarin ik aangaf dat dit te maken had dat ik het fijn vond nog relax even een sigaretje te roken thuis op de bank en dat dit bij hem niet kon en dat ik teveel let op het feit dat ik direct de afwas doe na het eten of gelijk opruim en dit thuis niet zou doen waardoor het een minder relaxt gevoel gaf.
Hij vroeg mij hoe hij iets tegen mij kon zeggen wat hij graag zou willen dat ik deed, zonder dat ik het gevoel kreeg onder druk gezet te worden. Ik zei precies dat, geen druk zetten. Hij werd hier een beetje nukkig om want hij vond dat ik geen antwoord gaf op zijn vraag! Maar dit is mijn antwoord. Als hij iets van mij wil geen moeten op de voorgrond zetten met de wetenschap dat als dit niet zou gebeuren dit tot veel verwijten en onvrede zou leiden. Dat ligt naar mijn mening in zijn hele houding. Snap jij mij wat ik hiermee bedoel? Hij vindt nog steeds dat ik geen antwoord geef.
Het verleden van mijn vriend. Zijn vader heeft hem op jonge leeftijd in de steek gelaten en had narcistische karaktertrekken. Hij weet hier zelf nog heel weinig van te herinneren. Altijd veel vriendjes gehad. Hij is erg zeker van zichzelf en het is hem verder best voor de wind gegaan. Hij heeft een moeder die hem niet zal wijzen op zijn fouten, hem altijd gelijk geeft. HIj heeft tot vrij late leeftijd bij zijn moeder gewoond. In een vogelvlucht haha, zie jij linken?
Hey muis , het is natuurlijk een naschop geven zo'n opmerking maar ik denk dat zijn ego ook gekrenkt is dat jij bij hem weg wou gaan en om dit op te trekken projecteren op jou. Begrijp mij niet verkeerd, het maakt deze opmerking niet goed maar kan je wellicht zelf relativeren en minder gekwetst voelen als je de zwaarte van zo'n opmerking ervan afhaalt.
