Relaties
alle pijlers
moeilijke mannen!
zaterdag 3 november 2007 om 09:58
een leuke discussie misschien... wat zijn moeilijke mannen?????
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
donderdag 15 november 2007 om 17:55
he nicknaampe...
Ik zei wel als eerste dat we er beter mee kunnen kappen omdat ik verder geen oplossing zag en hij verder geen consessies wilde doen.. Hijz ei toen echt dit moeten we ook niet meer willen.. en toen gaf hij een lijstje van punten waaraan ik niet voldeed en dat hij extra twijfels had etc... Dus infeite de beslissing dat het uitging lag bij beiden... Maar ik had nog wel gevoel voor hem en dacht in eerste instantie dat we er wel uitkwamen... door consessies te doen...Maar om dat hij bij zijn standpunt bleef.... had ik geen zin om in een hoekje te worden gedrukt.. Alles ging al zoals hij het wilde (is geen liefde) want in het begin was het zo anders... toen vloog hij voor mij!!! Niks was teveel.
Ik kan mij niet voorstellen dat hij mij een naschop geeft omdat ik aangaf dat het beter is om te kappen... Hij was het tenslotte met mij eens...!!! En was er helemaal niet emotioneel onder ofzo.. Hij wilde zelfs nog vrijen omdat er liefde was nog! jajajaja:-(
Maar goed... je weet natuurlijk nooit.. maar ik voelde mij al rot toen het uitging.. ik was ana het huilen, liet mij van een kwetsbare kant zien... en hij maakte die opmerkingen, wilde vrijen en bleef mijz oenen.. en hij was verder erg rationeel....en vond dat ik ook rationeel moest zijn en niet moest huilen... Nou ja zeg....!!! als het uitgaat mag ik toch best huilen?
Ik zei wel als eerste dat we er beter mee kunnen kappen omdat ik verder geen oplossing zag en hij verder geen consessies wilde doen.. Hijz ei toen echt dit moeten we ook niet meer willen.. en toen gaf hij een lijstje van punten waaraan ik niet voldeed en dat hij extra twijfels had etc... Dus infeite de beslissing dat het uitging lag bij beiden... Maar ik had nog wel gevoel voor hem en dacht in eerste instantie dat we er wel uitkwamen... door consessies te doen...Maar om dat hij bij zijn standpunt bleef.... had ik geen zin om in een hoekje te worden gedrukt.. Alles ging al zoals hij het wilde (is geen liefde) want in het begin was het zo anders... toen vloog hij voor mij!!! Niks was teveel.
Ik kan mij niet voorstellen dat hij mij een naschop geeft omdat ik aangaf dat het beter is om te kappen... Hij was het tenslotte met mij eens...!!! En was er helemaal niet emotioneel onder ofzo.. Hij wilde zelfs nog vrijen omdat er liefde was nog! jajajaja:-(
Maar goed... je weet natuurlijk nooit.. maar ik voelde mij al rot toen het uitging.. ik was ana het huilen, liet mij van een kwetsbare kant zien... en hij maakte die opmerkingen, wilde vrijen en bleef mijz oenen.. en hij was verder erg rationeel....en vond dat ik ook rationeel moest zijn en niet moest huilen... Nou ja zeg....!!! als het uitgaat mag ik toch best huilen?
donderdag 15 november 2007 om 18:12
als ik zo na denk... ook na wat fleur heeft gezegd en nicknaampje... zou het best kunnen dat mijn ex op een bepaalde manier wraak probeerde te nemen...
Je zal er toch nooit achter de echte beweegredenen komen...
Maar ik weet wel dat hij serieus dacht dat het beter tussen ons ging halverwege september....Hij zei dat ook...Naar mijn gevoel ging het niet echt beter... Ik cijferde mijzelf in die periode erg weg...en dacht ik kijk het even aan op zijn manier..Op zijn verjaardag toen ik dat ontbijtje bracht...en hij anders reageerde dan ik had verwacht....was het de druppel... na een aantal teleurstellingen...Ik ben zo boos geworden (was woest.. ook niet goed te praten!) en was totaal ontevreden... en dat heeft hij uiteraard meegekregen...Mischien is dit zijn tegenreactie... Dat zou kunnen... maar lijkt mij niet hoor!
Je zal er toch nooit achter de echte beweegredenen komen...
Maar ik weet wel dat hij serieus dacht dat het beter tussen ons ging halverwege september....Hij zei dat ook...Naar mijn gevoel ging het niet echt beter... Ik cijferde mijzelf in die periode erg weg...en dacht ik kijk het even aan op zijn manier..Op zijn verjaardag toen ik dat ontbijtje bracht...en hij anders reageerde dan ik had verwacht....was het de druppel... na een aantal teleurstellingen...Ik ben zo boos geworden (was woest.. ook niet goed te praten!) en was totaal ontevreden... en dat heeft hij uiteraard meegekregen...Mischien is dit zijn tegenreactie... Dat zou kunnen... maar lijkt mij niet hoor!
donderdag 15 november 2007 om 18:20
nu achteraf denk ik dat hij misbruik van mij heeft gemaakt en dat hij niet voldoende voor mij voelde....Maar als je niet voldoende voor iemand voelt zeg je dit soort dingen ook niet lijkt mij...Althans ik zou niet iemand zo willen kwetsen...
In het begin vloog hij voor mij en was hij echt verliefd... maar na een aantal maanden 6 maanden wilde hij ruimte en tijd vanwege verhuizing, had tevens twijfels gekregen of we gelukkig samen zouden worden en hij had tevens een reorganisatie op werk.. Hij was erg onrustig... en hij zei dat hij mij er niet bij kon hebben... Hij was ook vaak erg moe... en had andere klachten (in december had hij een autoongeluk gehad en had dus wat nekklachten en hoofdpijn). Toen hadden we een time out en in april zijn weer weer gaan daten... Hij miste mij...maar wilde stap voor stap rustig opbouwen...Hij noemde het de opbouwende fase... eerst samen leuke dingen doen en met zijn kind eventueel en daarna weer eventueel vrienden en familie... Die tijd is nooit meer aangebroken.. terwijl zijn familie wel weer wist en zijn ex dat we weer met elkaar omgingen...Hij bleef vaag.. kon geen zekerheid geven... deed geen enkele uitspraak over toekomst en als ik er naar vroeg of hij nog gek op mij was omdat hij dat nooit meer zei... zei hij dat hij dingen eenmaal op een andere manier uitte dan ik en dat hij dat op een andere manier liet voelen aan mij.. (in bed bijv).. Toen ik zei dat ik bang was dat hij mij aan lijntje hield... werd hij echt super kwaad...Op het laatst na zijn verjaardag en mijn verjaardag ( nog voordat het uitging zeg maar) zei hij dat we in aftastende fase zaten... Het was geen opbouwende fase meer maar aftastende... Je snpat dat ik hier erg gek van werd... En dat was dus ook voor mij de reden om ermee te kappen...
In het begin vloog hij voor mij en was hij echt verliefd... maar na een aantal maanden 6 maanden wilde hij ruimte en tijd vanwege verhuizing, had tevens twijfels gekregen of we gelukkig samen zouden worden en hij had tevens een reorganisatie op werk.. Hij was erg onrustig... en hij zei dat hij mij er niet bij kon hebben... Hij was ook vaak erg moe... en had andere klachten (in december had hij een autoongeluk gehad en had dus wat nekklachten en hoofdpijn). Toen hadden we een time out en in april zijn weer weer gaan daten... Hij miste mij...maar wilde stap voor stap rustig opbouwen...Hij noemde het de opbouwende fase... eerst samen leuke dingen doen en met zijn kind eventueel en daarna weer eventueel vrienden en familie... Die tijd is nooit meer aangebroken.. terwijl zijn familie wel weer wist en zijn ex dat we weer met elkaar omgingen...Hij bleef vaag.. kon geen zekerheid geven... deed geen enkele uitspraak over toekomst en als ik er naar vroeg of hij nog gek op mij was omdat hij dat nooit meer zei... zei hij dat hij dingen eenmaal op een andere manier uitte dan ik en dat hij dat op een andere manier liet voelen aan mij.. (in bed bijv).. Toen ik zei dat ik bang was dat hij mij aan lijntje hield... werd hij echt super kwaad...Op het laatst na zijn verjaardag en mijn verjaardag ( nog voordat het uitging zeg maar) zei hij dat we in aftastende fase zaten... Het was geen opbouwende fase meer maar aftastende... Je snpat dat ik hier erg gek van werd... En dat was dus ook voor mij de reden om ermee te kappen...
donderdag 15 november 2007 om 18:32
Ik denk dat hij wel ergens gek op je was anders wou hij het niet nogmaals proberen. Maar of hij echt gek op jou was of met jou en door voornamelijk zijn leegte in zijn leven trachtte op te vullen, is erg twijfelachig. Dat zou je kunnen denken idd als ik zo je topics lees. Ja dat kwetst en maakt je uiteraard woedend want ik begrijp dat jij wel echt van hem hield. Het lijkt erop dat het idee van een relatie hebben en samen zijn bij hem de redenen waren om weer bij je terug te komen. Als het alleen dit was, kon hij ook iemand anders opzoeken om een relatie aan te gaan. Vaak als het uitgaat voel je een extra leegte en kan hij dat verward hebben met liefde voor jou. Als ik het zo lees had hij jou te weinig lief en natuurlijk verdien jij iemand die dat wel heeft en is 'zo'n persoon al ergens op deze aardkloot.
Het belangrijkste voor jou is hoe ga je hier nu mee om? Je voelt je kut dat jullie relatie op zo'n klote manier is geeindigd en te trots om dit dan op een betere manier te doen?
En als dit jou nou helpt bij het verwerkingsproces?
Het belangrijkste voor jou is hoe ga je hier nu mee om? Je voelt je kut dat jullie relatie op zo'n klote manier is geeindigd en te trots om dit dan op een betere manier te doen?
En als dit jou nou helpt bij het verwerkingsproces?
donderdag 15 november 2007 om 18:33
Pffff, Muis, verwarrend die gevoelens, vind je niet? Ik vraag me af, of mannen echt heel anders denken/voelen dan vrouwen. Ervaar dat hier ook: hij kan zo lief zijn tegen mij, heeft werkelijk veel voor me over (ik zit in een lastige situatie; hij wil me steunen en helpen); en dan vraag ik me af: doe je zoiets als je niets om iemand geeft? Kan ik me niet voorstellen... Toch: hij kijkt zoveel naar andere vrouwen, wil hij iets met andere vrouwen? Waarom beëindigt hij onze relatie dan niet, als die hem in de weg staat?
Concessies doen...wil hij ook niet; heeft hij tijdens zijn huwelijk genoeg gedaan; nu wil hij alleen maar doen, wat voor hem goed is, geen rekening houden met een ander.... vind ik verkeerd; dan moet je ook geen relatie beginnen? Over en weer moet je toch concessies doen, als je een relatie hebt???
Pfffff, valt soms allemaal niet mee....
Concessies doen...wil hij ook niet; heeft hij tijdens zijn huwelijk genoeg gedaan; nu wil hij alleen maar doen, wat voor hem goed is, geen rekening houden met een ander.... vind ik verkeerd; dan moet je ook geen relatie beginnen? Over en weer moet je toch concessies doen, als je een relatie hebt???
Pfffff, valt soms allemaal niet mee....
donderdag 15 november 2007 om 18:39
Absoluut dat je over en weer concessies moet doen en zo'n opmerking vind ik wel erg arrogant zeg en jij wel aanpassen, neeee! Ik begrijp dat hij zichzelf wil blijven en vooral na een eerdere relatie waarbij aanpassingen treffen waarschijnlijk ook meespeelde. Nicole kan je hem niet overtuigen dat je hem wil accepteren zoals hij is en dat rekening met elkaar houden niet betekent dat je moet veranderen maar simpelweg bijdraagt aan een betere verstandhouding tussen jullie beiden?
donderdag 15 november 2007 om 18:57
jeetje dat zei mijn ex ook nicole... aanpassen wil ik niet meer.. Hij heeft genoeg tijdens zijn huwelijk aangepast ... pffff
Bekend verhaal haha
Nicknaampje.. ben ook bang dat hij inderdaad leegte voelde en dat verwarde met liefde voor mij... helaas snik.. Ja ik was echt gek op hem ondanks zijn irritante trekjes en zijn kritiek.... erg he??? Hij is een man met weinig ervaring met vrouwen.. Zijn ex was de eerste voor hem en ik dus de tweede... Ik denk ook dat hij nog niet echt weet wat hij voelt en wat wat is.. zeg maar... Wat is aantrekkingskracht .. ? Misschien verwart hij dat met liefde?
Tja.. ik heb geen echte trots hoor.. ik heb hem vorige week nog gebeld om te vragen waarom hij op een datingsite staat al weken... terwijl hij met mij nog alles openliet etc.. Hij reageerde zo geirriteerd en niet aardig.. Hij wilde mij niet te woord staan... Terwijl ik hem normaal dingen vroeg op een normale toon.. geen ruziemakende toon... Hij weer in aanval.. pfff...Toen zei hij dus dat hij niks meer voor mij voelde.. mij niet miste en zich irriteerde aan mij , mateloos nog wel.. ;-)Toen vroeg ik nog waarom doe je nou zo tegen mij... Heb je een hekel aan mij ofzo?
Op een gegeven moment zat ik in tranen en zei wat ben jij een lul zeg.. Ik heb duidelijk mij in jou vergist.. dag ..
Ik heb er moeite mee hoe het is gegaan.. Dit wilde ik echt niet.. !!! we haden het op een vriendschappelijk manier uitgemaakt... aardig mailtje naar elkaar toe gestuurd... en toen dat KUT telefoongesprek.. pfff...
nee dit blijft een rot gevoel hebben.. Ik moet inderdaad van mij afschrijven... En bedankt voor jullie steun en lieve reacties ..x
Bekend verhaal haha
Nicknaampje.. ben ook bang dat hij inderdaad leegte voelde en dat verwarde met liefde voor mij... helaas snik.. Ja ik was echt gek op hem ondanks zijn irritante trekjes en zijn kritiek.... erg he??? Hij is een man met weinig ervaring met vrouwen.. Zijn ex was de eerste voor hem en ik dus de tweede... Ik denk ook dat hij nog niet echt weet wat hij voelt en wat wat is.. zeg maar... Wat is aantrekkingskracht .. ? Misschien verwart hij dat met liefde?
Tja.. ik heb geen echte trots hoor.. ik heb hem vorige week nog gebeld om te vragen waarom hij op een datingsite staat al weken... terwijl hij met mij nog alles openliet etc.. Hij reageerde zo geirriteerd en niet aardig.. Hij wilde mij niet te woord staan... Terwijl ik hem normaal dingen vroeg op een normale toon.. geen ruziemakende toon... Hij weer in aanval.. pfff...Toen zei hij dus dat hij niks meer voor mij voelde.. mij niet miste en zich irriteerde aan mij , mateloos nog wel.. ;-)Toen vroeg ik nog waarom doe je nou zo tegen mij... Heb je een hekel aan mij ofzo?
Op een gegeven moment zat ik in tranen en zei wat ben jij een lul zeg.. Ik heb duidelijk mij in jou vergist.. dag ..
Ik heb er moeite mee hoe het is gegaan.. Dit wilde ik echt niet.. !!! we haden het op een vriendschappelijk manier uitgemaakt... aardig mailtje naar elkaar toe gestuurd... en toen dat KUT telefoongesprek.. pfff...
nee dit blijft een rot gevoel hebben.. Ik moet inderdaad van mij afschrijven... En bedankt voor jullie steun en lieve reacties ..x
donderdag 15 november 2007 om 19:11
Ja dat blijft rot, misschien is het goed om jouw trots nu wel te hebben, als hij geen begrip heeft voor je emoties en zo weinig rekening met je houdt en na al een paar weken op een datingsite staat, waarom zou je nog je gevoelens uiten naar hem! Dit leidt volgens mij alleen maar naar nog meer frustraties!
Maar ik kan mij al te goed voorstellen hoor dat je ze wil uiten, dat had ik ook gedaan en hoe haha! Maar de liefde was blijkbaar niet voldoende om te beseffen wat dit met je doet. Toch zit je ermee dat het op zo'n manier is afgesloten, hier heb je nu alleen jezelf mee. Je zou hem kunnen mailen om het alsnog goed af te sluiten zonder verwijten en met zelf een stalen zelfverzekerdheid? als dit je helpt dit beter af te sluiten?
Maar ik kan mij al te goed voorstellen hoor dat je ze wil uiten, dat had ik ook gedaan en hoe haha! Maar de liefde was blijkbaar niet voldoende om te beseffen wat dit met je doet. Toch zit je ermee dat het op zo'n manier is afgesloten, hier heb je nu alleen jezelf mee. Je zou hem kunnen mailen om het alsnog goed af te sluiten zonder verwijten en met zelf een stalen zelfverzekerdheid? als dit je helpt dit beter af te sluiten?
donderdag 15 november 2007 om 19:23
Ik zit zo her en der eens wat postingen te lezen........ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jullie zelf ook niet bepaald makkelijk zijn , hoor !
En het valt me op dat jullie allemaal blijven trekken/ trokken aan een (bijna-)dood paard ; als er nou veel meer negatieve dingen dan positieve dingen zijn...wat voor " nut " heeft een relatie dan ; dat moet toch juist iets toevoegen ipv dat je er doodongelukkig van wordt ?
Ik denk dat jullie beter van moeilijke of moeizame relaties kunnen spreken dan van moeilijke mannen.
En het valt me op dat jullie allemaal blijven trekken/ trokken aan een (bijna-)dood paard ; als er nou veel meer negatieve dingen dan positieve dingen zijn...wat voor " nut " heeft een relatie dan ; dat moet toch juist iets toevoegen ipv dat je er doodongelukkig van wordt ?
Ik denk dat jullie beter van moeilijke of moeizame relaties kunnen spreken dan van moeilijke mannen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 15 november 2007 om 19:44
thanks.. nicknaampje....voor je woorden! ik heb maar 1 x gebeld hoor nadat het uit was en dat was 3,5 week nadat het uit was...Via een vriendin vernam ik dus dat hij op een datingsite stond al 4 weken.... Dus ikw as echt verrast.. omdat hij tegen mij zei dat hij onrust had en aan het overleven was en dat hij voorlopig geen relatie wilde... Dus bianca niet helemaal waar dat hij een doodpaard was.. want blijkbaar zoekt ie wel wat maar niet mij en heeft hij wel energie dus om te daten... En sorry als je op instorten staat ofwhatever het laatste waar je zin in hebt is nieuwe mensen leren kennen en daten... I know that..!!! Dus als een kerel zegt dat ie ruimte tijd wil en veel onrust voel... maar jouw intuitie zegt dat het niet klopt... (daarom ga je vaak trekken) dan klopt dat dus ook vaak.. Die kerel had gewoon eerlijk moeten zijn!!!
en bianca... helemaal mee.. als iets teveel energie kost en je wordt doodongelukkig.. dan moet je ermee kappen... !
en bianca... helemaal mee.. als iets teveel energie kost en je wordt doodongelukkig.. dan moet je ermee kappen... !
donderdag 15 november 2007 om 20:12
Helemaal mee eens dat ik ook niet altijd even makkelijk ben!
Trekken aan een dood paard, waarschijnlijk. Wanneer de liefde er nog is, blijkt het voor mij moeilijk om dit echt op te geven. En ja een relatie moet een toevoeging zijn absoluut, neemt niet weg dat het moeilijk blijft het op te geven, althans voor mij, juist omdat er ook goede kanten zitten aan mijn relatie. Vanaf de zijlijn is het uiteraard anders.
Doordat we eigelijk met elkaar aan de praat raakten over onze ervaringen en herkenning vonden, is de titel van deze topic inmiddels niet helemaal correct!
Ook dat klopt.
Scherp opgemerkt Bianca:-)
We kunnen een nieuwe topic plaatsen...
Trekken aan een dood paard, waarschijnlijk. Wanneer de liefde er nog is, blijkt het voor mij moeilijk om dit echt op te geven. En ja een relatie moet een toevoeging zijn absoluut, neemt niet weg dat het moeilijk blijft het op te geven, althans voor mij, juist omdat er ook goede kanten zitten aan mijn relatie. Vanaf de zijlijn is het uiteraard anders.
Doordat we eigelijk met elkaar aan de praat raakten over onze ervaringen en herkenning vonden, is de titel van deze topic inmiddels niet helemaal correct!
Ook dat klopt.
Scherp opgemerkt Bianca:-)
We kunnen een nieuwe topic plaatsen...
vrijdag 16 november 2007 om 01:05
Muis, ik denk dat jouw ex gewoon niet heel tactisch is en onhandig met vrouwen. Hij maakt van die botte hork opmerkingen, het slaat natuurlijk nergens op om, als het uit is, ineens een lijstje met dingen te gaan opnoemen waaraan je volgens hem niet voldeed. Als ik alles zo lees vraag ik me af wat er nou eigenlijk wel leuk was aan jullie relatie. Ben je niet ook gewoon blij dat het nu klaar is en dat je de kans hebt om iemand tegen te komen die wel normaal kan doen?
Je blijft erg hangen in alles wat hij zei en deed en ik denk dat je daar niet zoveel mee opschiet, hoewel ik het best begrijp. Het lijkt me nu tijd om je te richten op jezelf en wat jij nu wilt doen verder met je leven.
Nicknaampje, ben het met je eens dat degene die meer heeft ook meer zou kunnen betalen. In dit geval ben ik dat, dus dan klopt het ook gewoon. Mijn vriend is een levensgenieter en leeft bij de dag, ik ben iemand die meer vooruit kijkt en spaart voor de toekomst. Dit blijf ik ook doen, maar als ik het gevoel heb dat ik het kan missen, dan betaal ik wel eens iets extra. Ik zorg wel dat ik nog steeds blijf sparen.
Ik ben ook vaker bij mijn vriend, omdat dat voor hem handiger is, dan kan hij ook gewoon werken als het nodig is. Mijn vriend vindt dan ook dat ik bij hem wel eens kan schoonmaken. Dit doe ik ook wel, maar alleen als ik daar zelf ook zin in heb. Ik heb namelijk zelf ook nog een huis om schoon te maken. En er is niemand die mij daarbij komt helpen. Hij is ook vrij snel met het opruimen van de vuile afwas, terwijl ik zelf de neiging heb om het allemaal op het fornuis te zetten en dan later op de avond het op te ruimen. Ik ben vaak na het koken en eten gewoon moe. Ik wil gewoon mijn eigen gewoontes kunnen volgen. Het zou goed zijn als je daar ook duidelijk in bent naar je vriend toe.
BGB, ben het wel met je eens, ik spreek even voor mezelf. Ik voelde me vorige week helemaal niet goed en ik denk dat ik ook heftiger heb gereageerd dan ik normaal zou doen.
Ik voel continue een soort 'leegte' als ik niet bij hem ben, daar zal ik zelf iets aan moeten doen.
Ik voel me nu in elk geval wel beter, heb een leuke dag gehad met de kids en ben niet meer zo aan het piekeren. Ook op het werk ging het goed. Dit gevoel hoop ik nu even vast te houden.
Je blijft erg hangen in alles wat hij zei en deed en ik denk dat je daar niet zoveel mee opschiet, hoewel ik het best begrijp. Het lijkt me nu tijd om je te richten op jezelf en wat jij nu wilt doen verder met je leven.
Nicknaampje, ben het met je eens dat degene die meer heeft ook meer zou kunnen betalen. In dit geval ben ik dat, dus dan klopt het ook gewoon. Mijn vriend is een levensgenieter en leeft bij de dag, ik ben iemand die meer vooruit kijkt en spaart voor de toekomst. Dit blijf ik ook doen, maar als ik het gevoel heb dat ik het kan missen, dan betaal ik wel eens iets extra. Ik zorg wel dat ik nog steeds blijf sparen.
Ik ben ook vaker bij mijn vriend, omdat dat voor hem handiger is, dan kan hij ook gewoon werken als het nodig is. Mijn vriend vindt dan ook dat ik bij hem wel eens kan schoonmaken. Dit doe ik ook wel, maar alleen als ik daar zelf ook zin in heb. Ik heb namelijk zelf ook nog een huis om schoon te maken. En er is niemand die mij daarbij komt helpen. Hij is ook vrij snel met het opruimen van de vuile afwas, terwijl ik zelf de neiging heb om het allemaal op het fornuis te zetten en dan later op de avond het op te ruimen. Ik ben vaak na het koken en eten gewoon moe. Ik wil gewoon mijn eigen gewoontes kunnen volgen. Het zou goed zijn als je daar ook duidelijk in bent naar je vriend toe.
BGB, ben het wel met je eens, ik spreek even voor mezelf. Ik voelde me vorige week helemaal niet goed en ik denk dat ik ook heftiger heb gereageerd dan ik normaal zou doen.
Ik voel continue een soort 'leegte' als ik niet bij hem ben, daar zal ik zelf iets aan moeten doen.
Ik voel me nu in elk geval wel beter, heb een leuke dag gehad met de kids en ben niet meer zo aan het piekeren. Ook op het werk ging het goed. Dit gevoel hoop ik nu even vast te houden.
vrijdag 16 november 2007 om 07:40
lieve sunshine
je hebt gelijk dat ik er misschien in blijf hangen.. maar het is pas 5 weken uit.. en dit is mijn manier om te uiten .... Met mijn vrienden thuis heb ik het er niet over... En tja mijn ex en ik... het was in het begin echt super mooi.... een droom! Het klikte zo goed we zaten de eerste maanden elke avond zowat 3 uur aan de telefoon...We waren zo verliefd...! we hadden het over kinderen etc.. samenwonen... En ik dacht werkelijk dat ik hem gevonden had... Wat ik niet begrijp is dat alles zo veranderd is... zo 180 graden anders binnen zo'n korte tijd.. Ik heb het daar moeilijk mee... Ook dat hij totaal geen respect meer had voor mij op het laatste moment... Dat doet pijn... en dat moet ik verwerken...
Ik mis hem niet in de zin van een relatie hebben.. maar dacht wel dat we nog wel eens contact zouden hebben met elkaar,,,En nu is alles weg...! Hij is ineens uit mijn leven verdwenen... 6 weken geleden hadden we nog sex.. en nu is alle liefde weg...Doet pijn..!
We hadden best ook hele leuke momenten.. tuurlijk anders had ik er nie zoveel energie in gestopt.. Ik had net als jij veel begrip voor mijn ex en dacht.. het komt wel goed Na de verbouwing is er meer tijd.. heeft hij meer rust en dan gaan we leuke dinen doen met elkaar en komt alles weer goed... Niet dus.!
Waar ik ook verdrietig om ben... is dat ik echt vertrouwen in hem had... echt 100%...en dat ik echt het gevoel in het begin had dit is HEM...(voor het eerst in mijn leven) En nu blijkt dat ik zelfs op eigen gevoel niet kan vertrouwen... pfff..Ik ben tevens teleurgesteld in mijzelf
je hebt gelijk dat ik er misschien in blijf hangen.. maar het is pas 5 weken uit.. en dit is mijn manier om te uiten .... Met mijn vrienden thuis heb ik het er niet over... En tja mijn ex en ik... het was in het begin echt super mooi.... een droom! Het klikte zo goed we zaten de eerste maanden elke avond zowat 3 uur aan de telefoon...We waren zo verliefd...! we hadden het over kinderen etc.. samenwonen... En ik dacht werkelijk dat ik hem gevonden had... Wat ik niet begrijp is dat alles zo veranderd is... zo 180 graden anders binnen zo'n korte tijd.. Ik heb het daar moeilijk mee... Ook dat hij totaal geen respect meer had voor mij op het laatste moment... Dat doet pijn... en dat moet ik verwerken...
Ik mis hem niet in de zin van een relatie hebben.. maar dacht wel dat we nog wel eens contact zouden hebben met elkaar,,,En nu is alles weg...! Hij is ineens uit mijn leven verdwenen... 6 weken geleden hadden we nog sex.. en nu is alle liefde weg...Doet pijn..!
We hadden best ook hele leuke momenten.. tuurlijk anders had ik er nie zoveel energie in gestopt.. Ik had net als jij veel begrip voor mijn ex en dacht.. het komt wel goed Na de verbouwing is er meer tijd.. heeft hij meer rust en dan gaan we leuke dinen doen met elkaar en komt alles weer goed... Niet dus.!
Waar ik ook verdrietig om ben... is dat ik echt vertrouwen in hem had... echt 100%...en dat ik echt het gevoel in het begin had dit is HEM...(voor het eerst in mijn leven) En nu blijkt dat ik zelfs op eigen gevoel niet kan vertrouwen... pfff..Ik ben tevens teleurgesteld in mijzelf
vrijdag 16 november 2007 om 12:02
Muis, natuurlijk is het na 5 weken nog heel vers en het is ook helemaal oké om hier van je af te schrijven, daar ga ik niet eens over. Het valt me alleen op dat je steeds in dezelfde cirkeltjes ronddraait van gebeurtenissen. Terwijl je ook zegt dat hij na 2 maanden al vervelende trekjes begon te vertonen, dus hoe kan het dan dat je het zo op jezelf betrekt. Je zegt ook zelf dat hij niet goed in zijn vel stek, ik denk dat dat de oorzaak van alles is en dat hij niet echt veel kon hebben en zich daarom snel ergerde. Die dingen die hij opnoemde als kritiekpunten, dat is wel vervelend, maar het zijn toch ook dingen waar je niets aan kunt doen, je bent toch zoals je bent.
Je zou wel wat meer 'girlpower' mogen hebben en gewoon moeten weten dat je oké bent zoals je bent. Je maakt het alleen maar moeilijker door teleurgesteld in jezelf te zijn. Hoe vervelend ook, je kunt je vergissen en dat je in het begin dacht 'dit is hem', kwam vooral doordat hij zich zo uitsloofde en dat is natuurlijk ook heel prettig. Maar zijn gedrag na 2 maanden was niet goed. En je kunt in het begin nog niet weten of het hem echt is, verliefdheid vertroebeld de zaak, er is wel chemie, maar hoe het op de lange termijn zal zijn, dat weet je niet.
Bij mij is het nu echt een beetje Jantje huilt, Jantje lacht. Gisteren had ik wel een goede dag, maar vandaag kom ik weer moeilijk op gang. Ik slaap ook ontzettend veel. Het is gelukkig mooi weer, ik ga vandaag rustig aan wat dingen in huis doen en vanmiddag misschien wandelen met de kids.
Het voelt nu alsof ik overal om zou kunnen huilen. Gevoel en verstand lopen niet gelijk. Gisteren nog even met vriend gebeld, zijn kind was niet bij hem, ze hadden alleen samen gegeten. Hoewel ik me gisteren goed voelde en het prima vond dat hij niet kwam, is er zo'n vervelend zeurstemmetje in mijn achterhoofd dat het wel vervelend vindt en teleurgesteld is. Alsof het mij op wil stoken en zegt 'ja, maar hij had toch kunnen komen, vindt hij het dan niet erg om je een paar dagen niet te zien'. Om doodmoe van te worden.
Ik heb gisteren gewoon een goede dag gehad, dus ik snap het ook niet. En dan heb ik ook het gevoel dat ik maar het liefst onder m'n dekbed wil verdwijnen, omdat ik mezelf zo in de weg zit. Ik wil niet zo aan hem hangen. bah.
Je zou wel wat meer 'girlpower' mogen hebben en gewoon moeten weten dat je oké bent zoals je bent. Je maakt het alleen maar moeilijker door teleurgesteld in jezelf te zijn. Hoe vervelend ook, je kunt je vergissen en dat je in het begin dacht 'dit is hem', kwam vooral doordat hij zich zo uitsloofde en dat is natuurlijk ook heel prettig. Maar zijn gedrag na 2 maanden was niet goed. En je kunt in het begin nog niet weten of het hem echt is, verliefdheid vertroebeld de zaak, er is wel chemie, maar hoe het op de lange termijn zal zijn, dat weet je niet.
Bij mij is het nu echt een beetje Jantje huilt, Jantje lacht. Gisteren had ik wel een goede dag, maar vandaag kom ik weer moeilijk op gang. Ik slaap ook ontzettend veel. Het is gelukkig mooi weer, ik ga vandaag rustig aan wat dingen in huis doen en vanmiddag misschien wandelen met de kids.
Het voelt nu alsof ik overal om zou kunnen huilen. Gevoel en verstand lopen niet gelijk. Gisteren nog even met vriend gebeld, zijn kind was niet bij hem, ze hadden alleen samen gegeten. Hoewel ik me gisteren goed voelde en het prima vond dat hij niet kwam, is er zo'n vervelend zeurstemmetje in mijn achterhoofd dat het wel vervelend vindt en teleurgesteld is. Alsof het mij op wil stoken en zegt 'ja, maar hij had toch kunnen komen, vindt hij het dan niet erg om je een paar dagen niet te zien'. Om doodmoe van te worden.
Ik heb gisteren gewoon een goede dag gehad, dus ik snap het ook niet. En dan heb ik ook het gevoel dat ik maar het liefst onder m'n dekbed wil verdwijnen, omdat ik mezelf zo in de weg zit. Ik wil niet zo aan hem hangen. bah.
vrijdag 16 november 2007 om 18:07
Pfffff, BGB, je hebt wel gelijk, als het vooral negatief is, kun je beter met een relatie stoppen; maar wat als het positieve wel nog overheerst, en heel goed voelt??? Wanneer beëindig je de relatie? Wij hebben het op zich als we bij elkaar zijn toch heel fijn samen. De telefoontjes door de week zijn vaak wat minder, alsof we elkaar dan niet begrijpen...
Verder merk ik wel weer, dat hij weinig begrip heeft voor mijn situatie: hij vindt dat ik meer van me af moet bijten, vooral naar mijn zoon met autisme toe. En daarin zit het hem juist: die zoon is heel sterk, goed met argumenten, en lijkt niet te begrijpen, waarom ik hem dingen verbiedt, dus ook niet waarom ik hem straf.... Om dan toch steeds het conflict aan te gaan. En ja, ik ga hier kapot aan, terwijl vriendlief iets heeft van: je weet dat het zo is, waarom ga je er dan zo kapot aan??? Leg je erbij neer!
Zo gemakkelijk is het voor mij echter niet...en ik wil leren hoe ik daarmee om moet gaan. Vriendlief gaat er kapot aan, als hij mij ziet lijden, maar helpt me helaas op een verkeerde manier...en dat gaat ten koste van onze relatie... Leuk cirkeltje zo!
Liefs,
Nicole
Verder merk ik wel weer, dat hij weinig begrip heeft voor mijn situatie: hij vindt dat ik meer van me af moet bijten, vooral naar mijn zoon met autisme toe. En daarin zit het hem juist: die zoon is heel sterk, goed met argumenten, en lijkt niet te begrijpen, waarom ik hem dingen verbiedt, dus ook niet waarom ik hem straf.... Om dan toch steeds het conflict aan te gaan. En ja, ik ga hier kapot aan, terwijl vriendlief iets heeft van: je weet dat het zo is, waarom ga je er dan zo kapot aan??? Leg je erbij neer!
Zo gemakkelijk is het voor mij echter niet...en ik wil leren hoe ik daarmee om moet gaan. Vriendlief gaat er kapot aan, als hij mij ziet lijden, maar helpt me helaas op een verkeerde manier...en dat gaat ten koste van onze relatie... Leuk cirkeltje zo!
Liefs,
Nicole
vrijdag 16 november 2007 om 18:33
beste nicole
een zoon die autisme...heeft is erg zwaar... je vriend kan wel zeggen.. leer er mee omgaan... Das heel makkelijk gezegd... jeetje.. dat is een proces..wat een lange tijd duurt ! Voor je vriend is het ook makkelijk om te zeggen.. want het is zijn kind niet...en dat is heel anders...Als ik jou was zou ik wat meer gaan verdiepen in autisme en lotgenoten zoeken... zodat je misschien wat meer kan omgaan met deze ziekte....
Heeft hij asperger?
en sunshine... Je hebt voor een groot deel gelijk... Ik zou ook minder ana mizjelf moeten twijfelen.. Maar ik ben zo vaak op mijn bek gegaan.. dat je op een gegeven moment zo aan jezelf gaat twijfelen...Mijn eigenwaarde krijgt een enorme deuk... Tuurlijk is het zo dat je in het begin nog niet kan zeggen of hij het is voor je... Maar dit gevoel wat ik had bij hem.. had ik nog nooit gehad.. het voelde als een OUDE JAS.. iemand die je al jaren kent...We waren al na 2 maanden huizen aan het kijken... We hadden zo'n goed gevoel...Hij is behoorlijk rationeel...en ik was in het begin ook nogal kat uit de boom kijkend.... dus daarom vind ik zo raar hoe de situatie uiteindelijk is afgelopen....Dat de omkeer zo groot is ineens plotseling...
IHij is mij ook niet waard... maar ik betrek het vaak ook grotendeels op mijzelf...Ik heb een groot inlevingsvermogen.En waar een relatie stukloopt hebben 2 schuld.... Daarom begrijp ik jouw verhaal ook zo goed... Je zoekt toch vaak ook de schuld bij jezelf... En in dit geval.... ik heb geen flauw idee waarom hij zo irriteerde aan mij...waarom hij gewoon niet van mij kon houden... zoals ik ben...Waarom hij het probleem ook niet bijzelf zocht...Hij heeft nog nooit 1 keer zijn trots laten varen of excuses aangeboden voor zijn aandeel in een ruzie...
Meis... ik kan wel heel goed voorstellen hoe je voelt... de stemmingen ... pffff
Afvragen waarom hij niet bij je wil zijn etc...Jij wil wel bij hem zijn.. en hij kan heel makkelijk een dag zonder jou... Ik ken het gevoel... Mannen zitten wat dat betreft heel anders in elkaar... Wij als vrouwen zijn meer gericht op in standhouden van relaties en mannen richten zich op andere dingen zoals carriere etc...
een zoon die autisme...heeft is erg zwaar... je vriend kan wel zeggen.. leer er mee omgaan... Das heel makkelijk gezegd... jeetje.. dat is een proces..wat een lange tijd duurt ! Voor je vriend is het ook makkelijk om te zeggen.. want het is zijn kind niet...en dat is heel anders...Als ik jou was zou ik wat meer gaan verdiepen in autisme en lotgenoten zoeken... zodat je misschien wat meer kan omgaan met deze ziekte....
Heeft hij asperger?
en sunshine... Je hebt voor een groot deel gelijk... Ik zou ook minder ana mizjelf moeten twijfelen.. Maar ik ben zo vaak op mijn bek gegaan.. dat je op een gegeven moment zo aan jezelf gaat twijfelen...Mijn eigenwaarde krijgt een enorme deuk... Tuurlijk is het zo dat je in het begin nog niet kan zeggen of hij het is voor je... Maar dit gevoel wat ik had bij hem.. had ik nog nooit gehad.. het voelde als een OUDE JAS.. iemand die je al jaren kent...We waren al na 2 maanden huizen aan het kijken... We hadden zo'n goed gevoel...Hij is behoorlijk rationeel...en ik was in het begin ook nogal kat uit de boom kijkend.... dus daarom vind ik zo raar hoe de situatie uiteindelijk is afgelopen....Dat de omkeer zo groot is ineens plotseling...
IHij is mij ook niet waard... maar ik betrek het vaak ook grotendeels op mijzelf...Ik heb een groot inlevingsvermogen.En waar een relatie stukloopt hebben 2 schuld.... Daarom begrijp ik jouw verhaal ook zo goed... Je zoekt toch vaak ook de schuld bij jezelf... En in dit geval.... ik heb geen flauw idee waarom hij zo irriteerde aan mij...waarom hij gewoon niet van mij kon houden... zoals ik ben...Waarom hij het probleem ook niet bijzelf zocht...Hij heeft nog nooit 1 keer zijn trots laten varen of excuses aangeboden voor zijn aandeel in een ruzie...
Meis... ik kan wel heel goed voorstellen hoe je voelt... de stemmingen ... pffff
Afvragen waarom hij niet bij je wil zijn etc...Jij wil wel bij hem zijn.. en hij kan heel makkelijk een dag zonder jou... Ik ken het gevoel... Mannen zitten wat dat betreft heel anders in elkaar... Wij als vrouwen zijn meer gericht op in standhouden van relaties en mannen richten zich op andere dingen zoals carriere etc...
vrijdag 16 november 2007 om 19:48
Muis, bedankt voor je woorden; nee, hij heeft geen Asperger, maar kernautisme. Ik weet het pas een jaar, en hij pubert nu ook behoorlijk; dus ermee leren omgaan is erg moeilijk! Ik ben bezig met een plaatsing, omdat hij totaal geen regels van mij accepteert, maar BJZ wil hem bij vader plaatsen... Een vader die zich nog nooit echt druk om de kinderen heeft gemaakt, en nu plotseling uit het niets zijn goede kant gaat tonen. Ben ik het dus helemaal niet mee eens. Binnenkort zal er een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming gestart worden.
Wat mijn vriend betreft: hij weet niet goed hoe te reageren, ziet hoe ik eraan kapot ga, en in zijn ogen is er geen vooruitgang....en zo gaat hij er ook aan kapot. Hij reageert dus uit wanhoop en zo...en ziet ook wel dat hij verkeerd reageert, maar we merken beiden dat dit geen gezonde situatie is, waardoor onze relatie ook nog eens onder spanning staat....
Vandaag ook nog eens gehoord dat ik bij het bedrijf waar ik sinds kort werk, weg moet, omdat ik het werk niet aankan...(concentratieproblemen e.d.) Zij hebben veel begrip voor mij, willen me ook helpen, maar moeten natuurlijk ook aan het bedrijf denken, en ik functioneer dus niet....mag wel uitwerken tot 31 december, zodat ik rustig op zoek kan naar een andere baan.
Je weet trouwens blijkbaar e.e.a. over autisme, heb jij er ook mee te maken??
groetjes,
Nicole
Wat mijn vriend betreft: hij weet niet goed hoe te reageren, ziet hoe ik eraan kapot ga, en in zijn ogen is er geen vooruitgang....en zo gaat hij er ook aan kapot. Hij reageert dus uit wanhoop en zo...en ziet ook wel dat hij verkeerd reageert, maar we merken beiden dat dit geen gezonde situatie is, waardoor onze relatie ook nog eens onder spanning staat....
Vandaag ook nog eens gehoord dat ik bij het bedrijf waar ik sinds kort werk, weg moet, omdat ik het werk niet aankan...(concentratieproblemen e.d.) Zij hebben veel begrip voor mij, willen me ook helpen, maar moeten natuurlijk ook aan het bedrijf denken, en ik functioneer dus niet....mag wel uitwerken tot 31 december, zodat ik rustig op zoek kan naar een andere baan.
Je weet trouwens blijkbaar e.e.a. over autisme, heb jij er ook mee te maken??
groetjes,
Nicole
vrijdag 16 november 2007 om 21:32
hai nicole
Ik vind het echt super erg voor je.. weet je sinds kort pas dat je zoon autistisch is?
Ja ik weet wel wat van autisme... Dit komt vooral omdat ik erveel over gelezen heb.. De vader van mij ex is autistisch.. En dat is pas aan het licht gekomen toen hij met pensioen ging/stopte met werken... Het vaste patroon viel weg..En nu zit hij hele dagen voor de tv.. Hij is wel aan de medicijnen... want hij was erg agressief als ik mijn ex mag geloven
heel belangrijk bij autistische mensen is dat je vaste structuren aanhoudt... weinig veranderingen...Ze hebben teven totaal geen inlevingsvermogen... Dus als jij hem straft... hij begrijpt niet waarom en waarom hij iets fout doet..
Er zijn veel instanties waar bij je terecht kan voor informatie of hulp... kijk eens bij www.autsider.nl (volgens mij)...
De belevingswereld van autistische mensen is totaal anders.. je kan het hen niet kwalijk nemen... Ik begrijp dat jij er onder lijdt.... en dat het jou zoveel energie kost!!!!! Daarom moet je ook iets ondernemen waardoor voor jou je leven ook wat makkelijker wordt... Je baan verliezen is natuurlijk een ramp... En dat komt ook nog eens bij...
Jeetje meis...Ik heb het echt met je te doen....
ik zou je zo graag willen helpen... Kijk eerst even op internet...Misschien lees je iets over bepaalde oplossingen of adviezen...
Ik vind het echt super erg voor je.. weet je sinds kort pas dat je zoon autistisch is?
Ja ik weet wel wat van autisme... Dit komt vooral omdat ik erveel over gelezen heb.. De vader van mij ex is autistisch.. En dat is pas aan het licht gekomen toen hij met pensioen ging/stopte met werken... Het vaste patroon viel weg..En nu zit hij hele dagen voor de tv.. Hij is wel aan de medicijnen... want hij was erg agressief als ik mijn ex mag geloven
heel belangrijk bij autistische mensen is dat je vaste structuren aanhoudt... weinig veranderingen...Ze hebben teven totaal geen inlevingsvermogen... Dus als jij hem straft... hij begrijpt niet waarom en waarom hij iets fout doet..
Er zijn veel instanties waar bij je terecht kan voor informatie of hulp... kijk eens bij www.autsider.nl (volgens mij)...
De belevingswereld van autistische mensen is totaal anders.. je kan het hen niet kwalijk nemen... Ik begrijp dat jij er onder lijdt.... en dat het jou zoveel energie kost!!!!! Daarom moet je ook iets ondernemen waardoor voor jou je leven ook wat makkelijker wordt... Je baan verliezen is natuurlijk een ramp... En dat komt ook nog eens bij...
Jeetje meis...Ik heb het echt met je te doen....
ik zou je zo graag willen helpen... Kijk eerst even op internet...Misschien lees je iets over bepaalde oplossingen of adviezen...
zaterdag 17 november 2007 om 00:23
Weet je Muis, misschien is onze grootste 'fout' wel dat wij de relatie en de man in kwestie te belangrijk maken. Dat we er teveel voor over hebben. Misschien laten wij wel teveel merken dat we graag bij hem zijn en hebben zij een soort macht in handen om wel of niet af te spreken, omdat ze weten dat wij altijd wel willen afspreken.
Ik zou dit heel graag willen doorbreken. Hem minder belangrijk vinden. Ik zit erover te denken om op onze min of meer vaste afspreek avonden ook gewoon meer mijn eigen dingen te doen. Misschien is het wel totaal onredelijk, maar ik vind het gewoon pijnlijk dat hij gisteravond dan niet naar mij toekomt. Hij belt nu wel iets vaker, maar ook dingen die we samen zouden regelen houdt hij nu weer af en stelt hij uit. Ook een uitnodiging wimpelt hij af. Allemaal onder het mom 'ik moet werken en kan er niet veel bij hebben'. En ik geloof echt wel dat het zo is, dat hij weinig kan hebben, maar ik vind het ook wel moeilijk. Misschien hebben die mannen ook wel het gevoel dat ze ons eerder kunnen afwimpelen, omdat wij toch altijd wel ons best blijven doen en te gretig zijn?
Nicole, moeilijk voor je. Ik zou nu toch meer op mijn zoon focussen dan op de relatie, kan me zo voorstellen dat het heel veel energie kost. Ik hoop dat je hulp kunt krijgen bij hoe met hem om te gaan. Regelmaat is inderdaad belangrijk. Zijn leeftijd maakt het ook lastiger. Een kind van 10 kun je nog enigszins sturen, maar met pubers is dat lastiger, omdat ze meer hun eigen leven hebben.
Ik zou dit heel graag willen doorbreken. Hem minder belangrijk vinden. Ik zit erover te denken om op onze min of meer vaste afspreek avonden ook gewoon meer mijn eigen dingen te doen. Misschien is het wel totaal onredelijk, maar ik vind het gewoon pijnlijk dat hij gisteravond dan niet naar mij toekomt. Hij belt nu wel iets vaker, maar ook dingen die we samen zouden regelen houdt hij nu weer af en stelt hij uit. Ook een uitnodiging wimpelt hij af. Allemaal onder het mom 'ik moet werken en kan er niet veel bij hebben'. En ik geloof echt wel dat het zo is, dat hij weinig kan hebben, maar ik vind het ook wel moeilijk. Misschien hebben die mannen ook wel het gevoel dat ze ons eerder kunnen afwimpelen, omdat wij toch altijd wel ons best blijven doen en te gretig zijn?
Nicole, moeilijk voor je. Ik zou nu toch meer op mijn zoon focussen dan op de relatie, kan me zo voorstellen dat het heel veel energie kost. Ik hoop dat je hulp kunt krijgen bij hoe met hem om te gaan. Regelmaat is inderdaad belangrijk. Zijn leeftijd maakt het ook lastiger. Een kind van 10 kun je nog enigszins sturen, maar met pubers is dat lastiger, omdat ze meer hun eigen leven hebben.
zaterdag 17 november 2007 om 08:33
quote:Sunshine585 schreef op 17 november 2007 @ 00:23:
Weet je Muis, misschien is onze grootste 'fout' wel dat wij de relatie en de man in kwestie te belangrijk maken. Dat we er teveel voor over hebben. Misschien laten wij wel teveel merken dat we graag bij hem zijn en hebben zij een soort macht in handen om wel of niet af te spreken, omdat ze weten dat wij altijd wel willen afspreken.
Ik zou dit heel graag willen doorbreken. Hem minder belangrijk vinden. Misschien is het wel totaal onredelijk, maar ik vind het gewoon pijnlijk dat hij gisteravond dan niet naar mij toekomt. Hij belt nu wel iets vaker, maar ook dingen die we samen zouden regelen houdt hij nu weer af en stelt hij uit. Ook een uitnodiging wimpelt hij af. Allemaal onder het mom 'ik moet werken en kan er niet veel bij hebben'. En ik geloof echt wel dat het zo is, dat hij weinig kan hebben, maar ik vind het ook wel moeilijk. Misschien hebben die mannen ook wel het gevoel dat ze ons eerder kunnen afwimpelen, omdat wij toch altijd wel ons best blijven doen en te gretig zijn?
Nicole, moeilijk voor je. Ik zou nu toch meer op mijn zoon focussen dan op de relatie, kan me zo voorstellen dat het heel veel energie kost. Ik hoop dat je hulp kunt krijgen bij hoe met hem om te gaan. Regelmaat is inderdaad belangrijk. Zijn leeftijd maakt het ook lastiger. Een kind van 10 kun je nog enigszins sturen, maar met pubers is dat lastiger, omdat ze meer hun eigen leven hebben.
Hallo Sunshine,
Bovenstaand herken ik heel erg. Mijn vriend wimpelt ook veel af, omdat er veel op hem afkomt, en hij het allemaal niet aankan. En dan zet hij de relatie maar op een laag pitje, wetende dat ik er toch wel voor hem ben. Ik vind het ook erg oneerlijk/onredelijk, want als ik een keer iets anders wil, is hij teleurgesteld, kwaad, wil hij dat ik mijn afspraken wél verzet om bij hem te kunnen zijn (wat ik vervolgens ook doe, omdat ik graag bij hem wil zijn....fout?!)
De link die je in het volgende berichtje aangeeft, heb ik al bekeken, lijkt me een leuk/goed boek, waar we misschien veel uit kunnen leren....
Groetjes,
Nicole
Weet je Muis, misschien is onze grootste 'fout' wel dat wij de relatie en de man in kwestie te belangrijk maken. Dat we er teveel voor over hebben. Misschien laten wij wel teveel merken dat we graag bij hem zijn en hebben zij een soort macht in handen om wel of niet af te spreken, omdat ze weten dat wij altijd wel willen afspreken.
Ik zou dit heel graag willen doorbreken. Hem minder belangrijk vinden. Misschien is het wel totaal onredelijk, maar ik vind het gewoon pijnlijk dat hij gisteravond dan niet naar mij toekomt. Hij belt nu wel iets vaker, maar ook dingen die we samen zouden regelen houdt hij nu weer af en stelt hij uit. Ook een uitnodiging wimpelt hij af. Allemaal onder het mom 'ik moet werken en kan er niet veel bij hebben'. En ik geloof echt wel dat het zo is, dat hij weinig kan hebben, maar ik vind het ook wel moeilijk. Misschien hebben die mannen ook wel het gevoel dat ze ons eerder kunnen afwimpelen, omdat wij toch altijd wel ons best blijven doen en te gretig zijn?
Nicole, moeilijk voor je. Ik zou nu toch meer op mijn zoon focussen dan op de relatie, kan me zo voorstellen dat het heel veel energie kost. Ik hoop dat je hulp kunt krijgen bij hoe met hem om te gaan. Regelmaat is inderdaad belangrijk. Zijn leeftijd maakt het ook lastiger. Een kind van 10 kun je nog enigszins sturen, maar met pubers is dat lastiger, omdat ze meer hun eigen leven hebben.
Hallo Sunshine,
Bovenstaand herken ik heel erg. Mijn vriend wimpelt ook veel af, omdat er veel op hem afkomt, en hij het allemaal niet aankan. En dan zet hij de relatie maar op een laag pitje, wetende dat ik er toch wel voor hem ben. Ik vind het ook erg oneerlijk/onredelijk, want als ik een keer iets anders wil, is hij teleurgesteld, kwaad, wil hij dat ik mijn afspraken wél verzet om bij hem te kunnen zijn (wat ik vervolgens ook doe, omdat ik graag bij hem wil zijn....fout?!)
De link die je in het volgende berichtje aangeeft, heb ik al bekeken, lijkt me een leuk/goed boek, waar we misschien veel uit kunnen leren....
Groetjes,
Nicole
zaterdag 17 november 2007 om 11:56
hai sunshine.. ik geloof zeker dat er een kern van waarheid in zit... Maar ik was zeker geen lieverdje... Ik beet van mij af... ik leidde mijn eiegn leven.. Ik sprak af met vriendinnen... Dus dat was het niet! Ik geloof ook niet dat we het teveel bij ons alleen moeten zoeken... wat jij nu wel doet sunshine...
Mijn vriendin had ongelooflijk veel eisen... en ze wilde niet voor minder doen.. Ze heeft nu haar droomman, een man met wie ze echt alles samen doet...bespreekt.. En hij heeft dat niet hoor... van ruimte , geen tijd hebben etc.. terwijl hij ook net zijn vader heeft verloren en ook verlaten is door zijn ex voor een ander.. Dus ... ik denk gewoon dat de relatie gewoon niet goed is..!!! Reiger heeft nu ook een goede relatie, tewrijl ze hiervoor een eikel van een man had.. dus...Tuurlijk moet je jezelf niet te afhankelijk stellen van een persoon (dat geldt ook in vriendschap zo), maar je moet wel rekening houden met elkaars gevoelens..en als dat niet gebeurd dan zit het gewoon niet goed!!!
het blijkt toch mijn ex was niet GEK genoeg op mij! In het begin vloog hij voor mij . Later niet meer..! Dat zegt genoeg!
wij vrouwen zitten teveel te analyseren en de schuld bij ons zelf te zoeken... De match is er gewoon niet!!! Een kerel die van je houdt die ziet jou niet als LAST! En spelletjes zoals aantrekken en afstoten ... dat doe je niet als het echt goed zit! dat hoef je dat niet eens te spelen...!!
Daarnaast ben ik wel een bitch en zeker geen lieverdje... dus dat gaat helaas ook niet op! Ik ben alleen niet iemand die zijn huishouden op mij gaat nemen en moeder gaat spelen over zijn kind wat hij wel misschien verwachtte van mij...Kortom een vrouw die van aanpakken houdt...
Mijn vriendin had ongelooflijk veel eisen... en ze wilde niet voor minder doen.. Ze heeft nu haar droomman, een man met wie ze echt alles samen doet...bespreekt.. En hij heeft dat niet hoor... van ruimte , geen tijd hebben etc.. terwijl hij ook net zijn vader heeft verloren en ook verlaten is door zijn ex voor een ander.. Dus ... ik denk gewoon dat de relatie gewoon niet goed is..!!! Reiger heeft nu ook een goede relatie, tewrijl ze hiervoor een eikel van een man had.. dus...Tuurlijk moet je jezelf niet te afhankelijk stellen van een persoon (dat geldt ook in vriendschap zo), maar je moet wel rekening houden met elkaars gevoelens..en als dat niet gebeurd dan zit het gewoon niet goed!!!
het blijkt toch mijn ex was niet GEK genoeg op mij! In het begin vloog hij voor mij . Later niet meer..! Dat zegt genoeg!
wij vrouwen zitten teveel te analyseren en de schuld bij ons zelf te zoeken... De match is er gewoon niet!!! Een kerel die van je houdt die ziet jou niet als LAST! En spelletjes zoals aantrekken en afstoten ... dat doe je niet als het echt goed zit! dat hoef je dat niet eens te spelen...!!
Daarnaast ben ik wel een bitch en zeker geen lieverdje... dus dat gaat helaas ook niet op! Ik ben alleen niet iemand die zijn huishouden op mij gaat nemen en moeder gaat spelen over zijn kind wat hij wel misschien verwachtte van mij...Kortom een vrouw die van aanpakken houdt...
zaterdag 17 november 2007 om 12:18
Als ik een vrouw geweest was die van aanpakken wist... dan had hij wel elke dag bij mij geweest of ik bij hem...want dat had het hem juist makkelijker gemaakt... Dan had ik hem kunnen helpen met zijn huis, huishouden en zijn dochtertje en dan had ik ook vaker naar hem toe kunnen gaan (als ik een eigen auto had) en dan hoefde hij niet elke keer naa mij te komen... etc...
Er zijn tevens zat mannen die juist willen dat een vrouw afhankelijk is dus...
Als het tussen mijn ex en ik nog net zo ging als in het begin..dan was er niks aan het handje geweest.. Als de basis goed zit dan kan je elkaar ook makkelijker loslaten... Maar eigenlijk weet je misschien diep in je hart maar je ontkent het dat het niet goed zit..en daarom ga je juist trekken en voel je afgewezen...
Ik heb 4 jaar een relatie gehad met een brabander en ik zag hem soms twee weken niet... Was ook geen probleem.. ik wist dat de liefde goed zat!!
Er zijn tevens zat mannen die juist willen dat een vrouw afhankelijk is dus...
Als het tussen mijn ex en ik nog net zo ging als in het begin..dan was er niks aan het handje geweest.. Als de basis goed zit dan kan je elkaar ook makkelijker loslaten... Maar eigenlijk weet je misschien diep in je hart maar je ontkent het dat het niet goed zit..en daarom ga je juist trekken en voel je afgewezen...
Ik heb 4 jaar een relatie gehad met een brabander en ik zag hem soms twee weken niet... Was ook geen probleem.. ik wist dat de liefde goed zat!!
