Relaties
alle pijlers
moeilijke mannen!
zaterdag 3 november 2007 om 09:58
een leuke discussie misschien... wat zijn moeilijke mannen?????
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
zondag 11 november 2007 om 16:36
Sunshine is een korte pauze inlassen in jullie relatie geen goed idee?
Dit gaat straks van kwaad tot erger...
Laat elkaar gewoon eens een tijdje met rust zodat jullie alletwee aan jezelf kunnen werken en kijk dan over een tijdje eens of er nog een relatie inzit..
Mischien haalt dat de druk een beetje van de ketel...
Dit gaat straks van kwaad tot erger...
Laat elkaar gewoon eens een tijdje met rust zodat jullie alletwee aan jezelf kunnen werken en kijk dan over een tijdje eens of er nog een relatie inzit..
Mischien haalt dat de druk een beetje van de ketel...
zondag 11 november 2007 om 21:59
Muis, ik heb het idee dat je jouw relatie misschien wat teveel projecteert op de mijne. Mijn vriend toont op zich wel begrip voor mij, maar kan mijn emoties er niet bij hebben. Ik moet zeggen, hoe ik vanochtend geflipt ben en hem ben aangevlogen, ik voel me daar echt heel verward over, het was eigenlijk buiten proporties. Als een man dat bij een vrouw zou doen, zoals ik vanochtend deed, dan zou iedereen zeggen dat ze aangifte zou moeten doen.
Ik vind het wel lief dat je me zo steunt, begrijp me niet verkeerd, ik denk alleen echt dat het probleem niet alleen bij mijn vriend ligt.
Superstar_2, je hebt denk ik wel gelijk. Ik voel me nu behoorlijk in de war, ben ook bang dat ik het heb verknald. Ik denk echt dat het goed zou zijn als ik mezelf eens in acht zou nemen en zou proberen de boel weer op een rijtje te krijgen. Het enige wat gebeurd is, is dat mijn vriend heeft aangegeven geen tijd te hebben, wel op een botte manier en ik vind dat hij daar wel iets aan moet doen, maar hij is ook super gestressed, hij moet allerlei opdrachten af hebben, heeft het financieel zwaar en is dan ook nog eens bezig met het verwerken van de dood van zijn kind. Misschien is dat reden genoeg om chagrijnig te doen. Gisteren was het gezellig, heeft hij tijd voor mij uitgetrokken met de afspraak dat hij dan vandaag aan het werk zou gaan. En ik ging zitten pruilen dat ik tegen hem aan wilde liggen, terwijl hij gewoon een deadline te halen heeft.
Ik denk dat ik gewoon heel erg weinig kan hebben, dat ik vanochtend zo tekeer ging en hem aanvloog, dat is echt niet oké. Ik zal daar zelf hulp bij moeten zoeken.
En ik weet dat hij ook een aandeel heeft en dat erkent hij zelf ook, hij zegt dat we beiden schuldig zijn. Hij deed vandaag verder ook best lief, smeerde brood, we zijn nog even ergens een hapje wezen eten en ook toen ik wegging deed hij lief. Ik denk echt dat ik zelf ook een probleem heb waar ik aan moet werken en zoals je zegt Superstar_2, elkaar wat ruimte geven is op dit moment denk ik het beste.
Ik vind het wel lief dat je me zo steunt, begrijp me niet verkeerd, ik denk alleen echt dat het probleem niet alleen bij mijn vriend ligt.
Superstar_2, je hebt denk ik wel gelijk. Ik voel me nu behoorlijk in de war, ben ook bang dat ik het heb verknald. Ik denk echt dat het goed zou zijn als ik mezelf eens in acht zou nemen en zou proberen de boel weer op een rijtje te krijgen. Het enige wat gebeurd is, is dat mijn vriend heeft aangegeven geen tijd te hebben, wel op een botte manier en ik vind dat hij daar wel iets aan moet doen, maar hij is ook super gestressed, hij moet allerlei opdrachten af hebben, heeft het financieel zwaar en is dan ook nog eens bezig met het verwerken van de dood van zijn kind. Misschien is dat reden genoeg om chagrijnig te doen. Gisteren was het gezellig, heeft hij tijd voor mij uitgetrokken met de afspraak dat hij dan vandaag aan het werk zou gaan. En ik ging zitten pruilen dat ik tegen hem aan wilde liggen, terwijl hij gewoon een deadline te halen heeft.
Ik denk dat ik gewoon heel erg weinig kan hebben, dat ik vanochtend zo tekeer ging en hem aanvloog, dat is echt niet oké. Ik zal daar zelf hulp bij moeten zoeken.
En ik weet dat hij ook een aandeel heeft en dat erkent hij zelf ook, hij zegt dat we beiden schuldig zijn. Hij deed vandaag verder ook best lief, smeerde brood, we zijn nog even ergens een hapje wezen eten en ook toen ik wegging deed hij lief. Ik denk echt dat ik zelf ook een probleem heb waar ik aan moet werken en zoals je zegt Superstar_2, elkaar wat ruimte geven is op dit moment denk ik het beste.
zondag 11 november 2007 om 22:11
Sunshine dat denk ik ook ja..
Jij hebt bepaalde verwachtingen bij een relatie wat ook volkomen logisch is hoor en hij kan die op dit moment niet waarmaken al zou het het nog zo graag willen..
Jullie hebben beiden even rust nodig om ieder voor zich de boel weer op de rit te krijgen en ik denk dat als de druk van het hele relatiegebeuren weg is dat dat voor jullie beiden al een hele opluchting zal zijn..
Dat betekent niet dat jullie nooit meer samen ergens kunnen gaan eten of samen koffiedrinken natuurlijk..
De druk dat het moet omdat je nou eenmaal een relatie hebt is dan weg,snap je wat ik bedoel?
Even geen verplichtingen meer aan elkaar..
Het zal moeilijk zijn maar op deze manier kan het toch ook niet doorgaan..
Dikke Suup..
Jij hebt bepaalde verwachtingen bij een relatie wat ook volkomen logisch is hoor en hij kan die op dit moment niet waarmaken al zou het het nog zo graag willen..
Jullie hebben beiden even rust nodig om ieder voor zich de boel weer op de rit te krijgen en ik denk dat als de druk van het hele relatiegebeuren weg is dat dat voor jullie beiden al een hele opluchting zal zijn..
Dat betekent niet dat jullie nooit meer samen ergens kunnen gaan eten of samen koffiedrinken natuurlijk..
De druk dat het moet omdat je nou eenmaal een relatie hebt is dan weg,snap je wat ik bedoel?
Even geen verplichtingen meer aan elkaar..
Het zal moeilijk zijn maar op deze manier kan het toch ook niet doorgaan..
Dikke Suup..
zondag 11 november 2007 om 23:34
Superstar, lief van je. Ik vind het doodeng om afstand te nemen, maar ik merk nu al dat ik wat beter kan nadenken. Ik slinger steeds heen en weer, de ene keer denk ik dat zijn gedrag echt niet normaal is en de andere keer denk ik dat het ook voor een groot deel aan mij ligt.
Als hij nou zou zeggen dat hij zou proberen om niet meer zo bot te doen, maar hij zegt gewoon dat hij het blijft doen als het nodig is. En hij vindt dat hij er recht op heeft vanwege wat hem is overkomen.
Ik ben nog steeds erg in de war, het was gisteravond gewoon ook wel heel gezellig. Maar het bleek dus dat hij toch nog zat met onze ruzie van afgelopen week en daarom niet tegen me aan wou liggen. Dat verbaasde me echt, toen hij dat vandaag zei.
En toen hij dus een tukje ging doen en ik vroeg of ik dan na een uur bij hem zou komen liggen, toen werd hij boos en wilde mij nog even goed duidelijk maken dat hij vandaag moest werken en ik daar begrip voor moest hebben. Nog voordat hij zijn verhaal af had flipte ik dus en vloog ik hem aan.
Maar goed, ik heb het vandaag wel goed van me af kunnen praten en schrijven, ik hoop het nog eens een keer allemaal helder te hebben, zodat ik weet wat ik het beste kan doen.
Als hij nou zou zeggen dat hij zou proberen om niet meer zo bot te doen, maar hij zegt gewoon dat hij het blijft doen als het nodig is. En hij vindt dat hij er recht op heeft vanwege wat hem is overkomen.
Ik ben nog steeds erg in de war, het was gisteravond gewoon ook wel heel gezellig. Maar het bleek dus dat hij toch nog zat met onze ruzie van afgelopen week en daarom niet tegen me aan wou liggen. Dat verbaasde me echt, toen hij dat vandaag zei.
En toen hij dus een tukje ging doen en ik vroeg of ik dan na een uur bij hem zou komen liggen, toen werd hij boos en wilde mij nog even goed duidelijk maken dat hij vandaag moest werken en ik daar begrip voor moest hebben. Nog voordat hij zijn verhaal af had flipte ik dus en vloog ik hem aan.
Maar goed, ik heb het vandaag wel goed van me af kunnen praten en schrijven, ik hoop het nog eens een keer allemaal helder te hebben, zodat ik weet wat ik het beste kan doen.
maandag 12 november 2007 om 09:25
quote:Sunshine585 schreef op 11 november 2007 @ 23:34:
Superstar, lief van je. Ik vind het doodeng om afstand te nemen, maar ik merk nu al dat ik wat beter kan nadenken. Ik slinger steeds heen en weer, de ene keer denk ik dat zijn gedrag echt niet normaal is en de andere keer denk ik dat het ook voor een groot deel aan mij ligt.
Als hij nou zou zeggen dat hij zou proberen om niet meer zo bot te doen, maar hij zegt gewoon dat hij het blijft doen als het nodig is. En hij vindt dat hij er recht op heeft vanwege wat hem is overkomen.
Ik ben nog steeds erg in de war, het was gisteravond gewoon ook wel heel gezellig. Maar het bleek dus dat hij toch nog zat met onze ruzie van afgelopen week en daarom niet tegen me aan wou liggen. Dat verbaasde me echt, toen hij dat vandaag zei.
En toen hij dus een tukje ging doen en ik vroeg of ik dan na een uur bij hem zou komen liggen, toen werd hij boos en wilde mij nog even goed duidelijk maken dat hij vandaag moest werken en ik daar begrip voor moest hebben. Nog voordat hij zijn verhaal af had flipte ik dus en vloog ik hem aan.
Maar goed, ik heb het vandaag wel goed van me af kunnen praten en schrijven, ik hoop het nog eens een keer allemaal helder te hebben, zodat ik weet wat ik het beste kan doen.
Lieve Sunshine,dit stukje zou jouw toch de ogen moeten openen dat er never nooit niet iets gaat veranderen..!!
Hij vind dat hij er recht op heeft jouw zo te behandelen door wat hem overkomen is? Pardon?
Ik zou maar eens heel snel ophouden met dat eeuwige begrip...
Er zal niets veranderen simpelweg omdat hij dat niet wil...
Kies voor jezelf meid want ik denk niet dat dit ooit nog iets gaat worden...
Dikke
Superstar, lief van je. Ik vind het doodeng om afstand te nemen, maar ik merk nu al dat ik wat beter kan nadenken. Ik slinger steeds heen en weer, de ene keer denk ik dat zijn gedrag echt niet normaal is en de andere keer denk ik dat het ook voor een groot deel aan mij ligt.
Als hij nou zou zeggen dat hij zou proberen om niet meer zo bot te doen, maar hij zegt gewoon dat hij het blijft doen als het nodig is. En hij vindt dat hij er recht op heeft vanwege wat hem is overkomen.
Ik ben nog steeds erg in de war, het was gisteravond gewoon ook wel heel gezellig. Maar het bleek dus dat hij toch nog zat met onze ruzie van afgelopen week en daarom niet tegen me aan wou liggen. Dat verbaasde me echt, toen hij dat vandaag zei.
En toen hij dus een tukje ging doen en ik vroeg of ik dan na een uur bij hem zou komen liggen, toen werd hij boos en wilde mij nog even goed duidelijk maken dat hij vandaag moest werken en ik daar begrip voor moest hebben. Nog voordat hij zijn verhaal af had flipte ik dus en vloog ik hem aan.
Maar goed, ik heb het vandaag wel goed van me af kunnen praten en schrijven, ik hoop het nog eens een keer allemaal helder te hebben, zodat ik weet wat ik het beste kan doen.
Lieve Sunshine,dit stukje zou jouw toch de ogen moeten openen dat er never nooit niet iets gaat veranderen..!!
Hij vind dat hij er recht op heeft jouw zo te behandelen door wat hem overkomen is? Pardon?
Ik zou maar eens heel snel ophouden met dat eeuwige begrip...
Er zal niets veranderen simpelweg omdat hij dat niet wil...
Kies voor jezelf meid want ik denk niet dat dit ooit nog iets gaat worden...
Dikke
maandag 12 november 2007 om 12:20
Suup, ik vind het ook een vervelende opmerking. Natuurlijk gedraagt hij zich anders dan anderen en kan hij minder hebben, maar om min of meer te zeggen dat hij het recht heeft om zich zo te gedragen vind ik echt te ver gaan.
Ik heb vooral moeite met dat overheersende van hem. En doordat ik niet goed voor mezelf opkom (en dat komt misschien voor een deel door 'vroeger') krop ik alles op en komt het er op de verkeerde manier uit. Ik ben er wel van geschrokken dat ik gisteren hem zo aanviel, ik wilde hem echt iets aandoen. Ik was zo boos en gefrustreerd.
Ik heb vooral moeite met dat overheersende van hem. En doordat ik niet goed voor mezelf opkom (en dat komt misschien voor een deel door 'vroeger') krop ik alles op en komt het er op de verkeerde manier uit. Ik ben er wel van geschrokken dat ik gisteren hem zo aanviel, ik wilde hem echt iets aandoen. Ik was zo boos en gefrustreerd.
maandag 12 november 2007 om 12:32
Sunshine deze relatie legt een enorme druk op jullie alletwee.!!!
Dus haal de druk van de ketel en probeer alletwee eerst eens voor jezelf de boel op regel te krijgen..
Ga ieder voor zich aan jullie eigen problemen werken en dan zal de tijd wel leren of er ooit nog een relatie inzit of niet..
Op dit moment is het niet denk ik...
Kies voor jezelf voordat de dingen nog meer uit de hand gaan lopen en er helemaal geen weg terug meer is..
Dus haal de druk van de ketel en probeer alletwee eerst eens voor jezelf de boel op regel te krijgen..
Ga ieder voor zich aan jullie eigen problemen werken en dan zal de tijd wel leren of er ooit nog een relatie inzit of niet..
Op dit moment is het niet denk ik...
Kies voor jezelf voordat de dingen nog meer uit de hand gaan lopen en er helemaal geen weg terug meer is..
maandag 12 november 2007 om 14:17
Ik weet het nog steeds niet helemaal wat ik moet. Hij belde net en zei dat hij het wel gezellig vond als ik vanavond kwam eten, maar dat hij wel moest werken en dus niet zoveel tijd had. Hij deed vrij normaal, alsof er niets aan de hand was, vroeg wel hoe het met me ging.
Ik heb gezegd dat ik liever naar mijn eigen huis ging. Ik vind dat wel moeilijk, want om de één of andere onduidelijke reden wil ik eigenlijk liever naar hem toe, maar ergens dus ook weer niet, omdat ik denk dat ik beter kan nadenken en rustiger word als ik alleen ben.
Ik heb nog een link waar ik veel in herkende: http://www.hannekevanveen.nl/html/2006-7.html
Ik denk nog steeds dat het een wisselwerking is en dat ik moet leren om op een constructieve manier te uiten wat me dwars zit. Aan de andere kant zal mijn vriend moeten leren minder overheersend te doen en mij ook wat ruimte geven binnen de relatie. We zien elkaar waarschijnlijk morgen nog en dan de rest van de week niet, dus dan kan ik er rustig over nadenken, ik ben er nog niet aan toe om nu een break voor te stellen. Ik heb woensdag therapie en dan wil ik dit ook bespreken.
Ik heb gezegd dat ik liever naar mijn eigen huis ging. Ik vind dat wel moeilijk, want om de één of andere onduidelijke reden wil ik eigenlijk liever naar hem toe, maar ergens dus ook weer niet, omdat ik denk dat ik beter kan nadenken en rustiger word als ik alleen ben.
Ik heb nog een link waar ik veel in herkende: http://www.hannekevanveen.nl/html/2006-7.html
Ik denk nog steeds dat het een wisselwerking is en dat ik moet leren om op een constructieve manier te uiten wat me dwars zit. Aan de andere kant zal mijn vriend moeten leren minder overheersend te doen en mij ook wat ruimte geven binnen de relatie. We zien elkaar waarschijnlijk morgen nog en dan de rest van de week niet, dus dan kan ik er rustig over nadenken, ik ben er nog niet aan toe om nu een break voor te stellen. Ik heb woensdag therapie en dan wil ik dit ook bespreken.
maandag 12 november 2007 om 14:36
Sunshine ik vind dat je best mag aangeven dat jij nu eens een keer tijd voor jezelf nodig hebt..
Gewoon eerlijk zeggen dat je even na wil denken over alles en hoe het nu verder moet...
Jullie kunnen niet gewoon doorgaan en net doen alsof het hele voorval er niet geweest is al zou dat wel het makkelijkst zijn natuurlijk..
Gewoon zeggen vanavond even niet,mischien van de week of volgende week.. klaar..
En daar heeft hij zich maar een keer bij neer te leggen of hij het nu leuk vind of niet..
Jij heb je tenslotte al zo vaak bij dingen neergelegd die voor jouw niet leuk waren..
Gewoon eerlijk zeggen dat je even na wil denken over alles en hoe het nu verder moet...
Jullie kunnen niet gewoon doorgaan en net doen alsof het hele voorval er niet geweest is al zou dat wel het makkelijkst zijn natuurlijk..
Gewoon zeggen vanavond even niet,mischien van de week of volgende week.. klaar..
En daar heeft hij zich maar een keer bij neer te leggen of hij het nu leuk vind of niet..
Jij heb je tenslotte al zo vaak bij dingen neergelegd die voor jouw niet leuk waren..
maandag 12 november 2007 om 15:03
Hoi Sunshine, ik heb het stukje van je link gelezen, en ik moet zeggen dat ik het niet erg hoopgevend vind:
quote:
Dit voorval speelde zich dertig jaar geleden af en we moeten er soms nog om lachen. Onze karakters zijn niet echt veranderd, maar we weten stukken beter met elkaar om te gaan. Koken doen we overigens nog steeds niet graag samen, dat gaat alleen goed als we duidelijk afspreken wie verantwoordelijk is voor welk gerecht. En de behoefte om in muren te timmeren is bij mij volledig verdwenen, zeker nu we in een huis wonen met muurverwarming.
Wat me opvalt, is het volgende:
- we weten stukken beter met elkaar om te gaan. 'Stukken beter' maar nog altijd niet erg goed dus
- Koken doen we nog steeds niet graag samen, dat gaat alleen goed als...
Het klinkt niet echt alsof die vrouw superblij is met haar relatie. Ik heb de indruk dat er nog altijd geregeld spanningen, wrijvingen zijn.
Ik had, als ik de zaken anders had aangepakt, in mijn ex-relatie misschien ook een soort modus vivendi zoals hierboven beschreven, kunnen bereiken. En ik zou dan, net als de vrouw van het stukje, daar trots en blij mee geweest zijn.
Maar nu mag ik er niet aan denken dat zoiets gebeurd zou zijn! Want dan zou ik, net zoals die vrouw in het stukje, in mijn hele leven nooit hebben mogen ervaren wat een relatie is waarin mensen écht van elkaar houden, elkaar volkomen aanvaarden zoals ze zijn (met hun kleine mindere kantjes) en elkaar intens waarderen (vanwege de vele goede eigenschappen).
Ik blijf erbij dat je in het leven soms een gok moet wagen, en kiezen tussen deze twee mogelijkheden: proberen een slechte relatie beter te maken (zoals in het stukje), maar met de wetenschap dat het waarschijnlijk nooit een écht leuke relatie zal worden, of op zoek gaan naar iemand met wie je een écht goede relatie kunt hebben.
Veel mensen kiezen voor het eerste, en ik denk dat dat vooral komt omdat ze denken dat het tweede (een echt goede relatie) niet mogelijk is. Als iemand zegt dat dat wel mogelijk is, geloven ze het soms niet eens. Dat weet ik uit eigen ervaring.
Liefs!
quote:
Dit voorval speelde zich dertig jaar geleden af en we moeten er soms nog om lachen. Onze karakters zijn niet echt veranderd, maar we weten stukken beter met elkaar om te gaan. Koken doen we overigens nog steeds niet graag samen, dat gaat alleen goed als we duidelijk afspreken wie verantwoordelijk is voor welk gerecht. En de behoefte om in muren te timmeren is bij mij volledig verdwenen, zeker nu we in een huis wonen met muurverwarming.
Wat me opvalt, is het volgende:
- we weten stukken beter met elkaar om te gaan. 'Stukken beter' maar nog altijd niet erg goed dus
- Koken doen we nog steeds niet graag samen, dat gaat alleen goed als...
Het klinkt niet echt alsof die vrouw superblij is met haar relatie. Ik heb de indruk dat er nog altijd geregeld spanningen, wrijvingen zijn.
Ik had, als ik de zaken anders had aangepakt, in mijn ex-relatie misschien ook een soort modus vivendi zoals hierboven beschreven, kunnen bereiken. En ik zou dan, net als de vrouw van het stukje, daar trots en blij mee geweest zijn.
Maar nu mag ik er niet aan denken dat zoiets gebeurd zou zijn! Want dan zou ik, net zoals die vrouw in het stukje, in mijn hele leven nooit hebben mogen ervaren wat een relatie is waarin mensen écht van elkaar houden, elkaar volkomen aanvaarden zoals ze zijn (met hun kleine mindere kantjes) en elkaar intens waarderen (vanwege de vele goede eigenschappen).
Ik blijf erbij dat je in het leven soms een gok moet wagen, en kiezen tussen deze twee mogelijkheden: proberen een slechte relatie beter te maken (zoals in het stukje), maar met de wetenschap dat het waarschijnlijk nooit een écht leuke relatie zal worden, of op zoek gaan naar iemand met wie je een écht goede relatie kunt hebben.
Veel mensen kiezen voor het eerste, en ik denk dat dat vooral komt omdat ze denken dat het tweede (een echt goede relatie) niet mogelijk is. Als iemand zegt dat dat wel mogelijk is, geloven ze het soms niet eens. Dat weet ik uit eigen ervaring.
Liefs!
maandag 12 november 2007 om 15:15
Hij vond het prima dat ik niet kom eten, hoewel hij het gezellig had gevonden vond hij het ook prettig om door te kunnen werken. Het samen eten stelde hij ook meer voor mij voor, omdat hij weet dat ik het niet leuk vind om alleen te eten. (dit zei hij niet, maar is wat ik denk).
Superstar, hij zal inderdaad ook iets moeten doen om de situatie te verbeteren. We hebben een goede periode achter de rug, maar op de één of andere manier, als hij het druk krijgt met werk en aangeeft dat hij geen tijd heeft voor mij, dan loopt het mis. We krijgen juist ruzie als hij in een deadline periode zit en bij wijze van spreken dag en nacht moet doorwerken om iets af te krijgen. Dan sluit hij zich voor me af en maakt op een overheersende manier duidelijk dat hij nergens tijd voor heeft.
Hij denkt nu dat we ruzie hebben omdat hij geen tijd voor me heeft, maar het is juist de manier waarop hij tegen mij doet waardoor ik in opstand kom. Hij zegt dat dat gedrag van hem voortkomt uit een hoge mate van stress (deadlines die gehaald moeten worden, financiele problemen en het gevoel dat alles wat hij verdient een druppel op een gloeiende plaat is).
Ik ben als kind bij tijden verwaarloosd (emotioneel) en reageer dus heel primair op zo'n 'afwijzing' en daar zit hem ook een deel van het probleem.
Als hij op zo'n botte manier duidelijk maakt geen tijd voor zijn 'meisje' te hebben of als hij een afspraak met mij vergeet door werkdrukte, dan klap ik dicht. Ik wil het dan gezellig houden en uit mijn boosheid of teleurstelling niet echt, maar intussen wordt het een soort tijdbom. En die is gisteren dus ontploft.
Hij zal moeten leren om dit op een andere manier aan te pakken, ik weiger nog steeds om de verantwoordelijkheid voor alles bij hem te leggen, zo simpel is het volgens mij niet.
Door therapie en coaching ben ik al een stuk sterker geworden en dat heeft ook positief doorgewerkt in onze relatie. Misschien als ik nog sterker word dat ik tot de conclusie kom dat dit niet de relatie voor mij is, maar het kan ook zijn dat ik mijn vriend weet te overtuigen dat we er samen ook aan moeten werken. Hij heeft zelf al professionele hulp voor zijn rouwproces en we gaan samen naar een lotgenoten groep, ik vind het nog steeds niet hopeloos genoeg om ermee te stoppen en er is me na deze week weer veel duidelijk geworden.
Superstar, hij zal inderdaad ook iets moeten doen om de situatie te verbeteren. We hebben een goede periode achter de rug, maar op de één of andere manier, als hij het druk krijgt met werk en aangeeft dat hij geen tijd heeft voor mij, dan loopt het mis. We krijgen juist ruzie als hij in een deadline periode zit en bij wijze van spreken dag en nacht moet doorwerken om iets af te krijgen. Dan sluit hij zich voor me af en maakt op een overheersende manier duidelijk dat hij nergens tijd voor heeft.
Hij denkt nu dat we ruzie hebben omdat hij geen tijd voor me heeft, maar het is juist de manier waarop hij tegen mij doet waardoor ik in opstand kom. Hij zegt dat dat gedrag van hem voortkomt uit een hoge mate van stress (deadlines die gehaald moeten worden, financiele problemen en het gevoel dat alles wat hij verdient een druppel op een gloeiende plaat is).
Ik ben als kind bij tijden verwaarloosd (emotioneel) en reageer dus heel primair op zo'n 'afwijzing' en daar zit hem ook een deel van het probleem.
Als hij op zo'n botte manier duidelijk maakt geen tijd voor zijn 'meisje' te hebben of als hij een afspraak met mij vergeet door werkdrukte, dan klap ik dicht. Ik wil het dan gezellig houden en uit mijn boosheid of teleurstelling niet echt, maar intussen wordt het een soort tijdbom. En die is gisteren dus ontploft.
Hij zal moeten leren om dit op een andere manier aan te pakken, ik weiger nog steeds om de verantwoordelijkheid voor alles bij hem te leggen, zo simpel is het volgens mij niet.
Door therapie en coaching ben ik al een stuk sterker geworden en dat heeft ook positief doorgewerkt in onze relatie. Misschien als ik nog sterker word dat ik tot de conclusie kom dat dit niet de relatie voor mij is, maar het kan ook zijn dat ik mijn vriend weet te overtuigen dat we er samen ook aan moeten werken. Hij heeft zelf al professionele hulp voor zijn rouwproces en we gaan samen naar een lotgenoten groep, ik vind het nog steeds niet hopeloos genoeg om ermee te stoppen en er is me na deze week weer veel duidelijk geworden.
maandag 12 november 2007 om 15:45
Reiger, als ik om me heen kijk is er overal wel wat. Ik denk dat jullie een hele goede match zijn en dat dat niet voor iedereen is weggelegd. Sommige mensen maken hun relatie uit, maar vinden vervolgens nog niet de juiste persoon.
Ik heb ooit een 'relatie' gehad met een getrouwde man. Dit zegt mijns insziens veel over mij en mijn gevoel van eigenwaarde van destijds. Inmiddels ben ik een stuk verder, maar ik denk nog steeds dat ik assertiever zou kunnen zijn. Het is verbeterd, maar ik merk nog steeds in bepaalde situaties, ook met anderen, dat ik niet durf te zeggen wat ik vind.
Laat ik duidelijk zijn, ik vind het gedrag van mijn vriend NIET goed, maar ik kijk ook naar mijn eigen aandeel in het geheel, en ik merk dat onze relatie verbeterd is sinds ik meer voor mezelf op kom.
En het zou best kunnen als ik nog steviger in mijn schoenen sta en merk dat mijn vriend daar niet mee om kan gaan ik mijn conclusies trek, maar dat punt heb ik nog niet bereikt.
Ik heb ooit een 'relatie' gehad met een getrouwde man. Dit zegt mijns insziens veel over mij en mijn gevoel van eigenwaarde van destijds. Inmiddels ben ik een stuk verder, maar ik denk nog steeds dat ik assertiever zou kunnen zijn. Het is verbeterd, maar ik merk nog steeds in bepaalde situaties, ook met anderen, dat ik niet durf te zeggen wat ik vind.
Laat ik duidelijk zijn, ik vind het gedrag van mijn vriend NIET goed, maar ik kijk ook naar mijn eigen aandeel in het geheel, en ik merk dat onze relatie verbeterd is sinds ik meer voor mezelf op kom.
En het zou best kunnen als ik nog steviger in mijn schoenen sta en merk dat mijn vriend daar niet mee om kan gaan ik mijn conclusies trek, maar dat punt heb ik nog niet bereikt.
maandag 12 november 2007 om 16:27
Om het nog even te verduidelijken.
Ik loop op mijn werk tegen hetzelfde aan, ik ben niet altijd assertief genoeg en ga/ging het liefst moeilijke situaties uit de weg. Als ik iets aan iemand moest vragen dan durfde ik dat nog wel als het om een vertrouwd persoon ging, maar anders loste ik het dan maar zelf op of liet het gewoon liggen. Mede door deze angst heb ik regelmatig overwogen om mijn baan op te zeggen, het was voor mij elke dag een worsteling om de dag door te komen. Inmiddels gaat het mede door de coaching een stuk beter, ik pak zelfs zonder moed te verzamelen of er bij na te denken de telefoon om iemand te bellen die ik iets wil vragen.
Tijdens de coaching is gebleken dat dit gedrag ook in mijn relatie terugkomt en dat ik ook aan mijzelf nog wel het één en ander kan verbeteren. Zo heb ik vaak moeite met alleen zijn (loop dan vaak met mijn ziel onder mijn arm, hoewel ik ook wel dingen onderneem, maar het voelt allemaal 'leeg' en niet heel prettig). Dit is iets wat niets met mijn vriend of zijn gedrag te maken heeft.
Wat Superstar zegt over afstand nemen vind ik wel een goede, ik moet ook leren dichter bij mijn eigen gevoel te blijven, maar dat vind ik nog heel moeilijk, want mijn gevoel schreeuwt er vaak om om bij hem te willen zijn, dit overheerst alles en ik moet gewoon vechten tegen mezelf om vanavond te kiezen om naar mijn eigen huis te gaan.
Ik loop op mijn werk tegen hetzelfde aan, ik ben niet altijd assertief genoeg en ga/ging het liefst moeilijke situaties uit de weg. Als ik iets aan iemand moest vragen dan durfde ik dat nog wel als het om een vertrouwd persoon ging, maar anders loste ik het dan maar zelf op of liet het gewoon liggen. Mede door deze angst heb ik regelmatig overwogen om mijn baan op te zeggen, het was voor mij elke dag een worsteling om de dag door te komen. Inmiddels gaat het mede door de coaching een stuk beter, ik pak zelfs zonder moed te verzamelen of er bij na te denken de telefoon om iemand te bellen die ik iets wil vragen.
Tijdens de coaching is gebleken dat dit gedrag ook in mijn relatie terugkomt en dat ik ook aan mijzelf nog wel het één en ander kan verbeteren. Zo heb ik vaak moeite met alleen zijn (loop dan vaak met mijn ziel onder mijn arm, hoewel ik ook wel dingen onderneem, maar het voelt allemaal 'leeg' en niet heel prettig). Dit is iets wat niets met mijn vriend of zijn gedrag te maken heeft.
Wat Superstar zegt over afstand nemen vind ik wel een goede, ik moet ook leren dichter bij mijn eigen gevoel te blijven, maar dat vind ik nog heel moeilijk, want mijn gevoel schreeuwt er vaak om om bij hem te willen zijn, dit overheerst alles en ik moet gewoon vechten tegen mezelf om vanavond te kiezen om naar mijn eigen huis te gaan.
maandag 12 november 2007 om 19:16
lieve sunshine
Ten eerste ik zit mijn relatie met mijn ex niet te projecteren op jouw relatie.. maar ik zie opvallend veel overeenkomsten in het verhaal wat jij mij vertelt... bovendien je staat op deze site met een verhaal en blijkbaar zit je al maanden met frustraties over deze relatie....Het verbaast mij dan ook dat je zoveel begrip hebt voor hem... en dat jezelf zo naar beneden haalt... Ik kan mij heeeeel goed voorstellen dat je afgewezen voelt... Zou ik ook voelen En ik ben niet echt emotioneel verwaarloosd ofzo... al kreeg ik nooit een knuffel van mijn pa.. Maar dat zal wel een generatie van toen zijn.....
Dus meis.... ik denk zelf dat je je een beetje voor de gek houdt... en je zet alles op alles om deze relatie te laten werken...
Wat zegt je intuitie....??? !!! denk je dat je met deze man oud en gelukkig kan worden en samen kan leven opbasis wat je nu meemaakt... ???Tuurlijk is in elke relatie wel wat.. Zo dacht ik ook.. maar als de balans op een gegeven moment zoek is en je voelt je constant afgewezen en buitengesloten.. dan moet je conclusies trekken... Ik ben het dus met super eens.. laat het even met rust.. Den k nu aan jezelf!
Ten eerste ik zit mijn relatie met mijn ex niet te projecteren op jouw relatie.. maar ik zie opvallend veel overeenkomsten in het verhaal wat jij mij vertelt... bovendien je staat op deze site met een verhaal en blijkbaar zit je al maanden met frustraties over deze relatie....Het verbaast mij dan ook dat je zoveel begrip hebt voor hem... en dat jezelf zo naar beneden haalt... Ik kan mij heeeeel goed voorstellen dat je afgewezen voelt... Zou ik ook voelen En ik ben niet echt emotioneel verwaarloosd ofzo... al kreeg ik nooit een knuffel van mijn pa.. Maar dat zal wel een generatie van toen zijn.....
Dus meis.... ik denk zelf dat je je een beetje voor de gek houdt... en je zet alles op alles om deze relatie te laten werken...
Wat zegt je intuitie....??? !!! denk je dat je met deze man oud en gelukkig kan worden en samen kan leven opbasis wat je nu meemaakt... ???Tuurlijk is in elke relatie wel wat.. Zo dacht ik ook.. maar als de balans op een gegeven moment zoek is en je voelt je constant afgewezen en buitengesloten.. dan moet je conclusies trekken... Ik ben het dus met super eens.. laat het even met rust.. Den k nu aan jezelf!
maandag 12 november 2007 om 19:57
Muis, het was niet vervelend bedoeld hoor, ik heb alleen het gevoel dat het bij mijn vriend allemaal niet zo extreem is als bij jouw ex. Hij loopt niet de hele tijd te chagrijnen (is over het algemeen wel vrolijk), is lief en attent voor me, we zijn met de kids op vakantie geweest en we zien elkaar best wel vaak.
Het lijkt me gewoon vreselijk om hem te laten vallen, terwijl zijn gedrag misschien wel heel normaal is in deze situatie. Ik hoor van lotgenoten ook allerlei klachten, alleen willen zijn, geen mensen om je heen kunnen verdragen, niet kunnen werken. Mijn vriend moet wel werken, anders heeft hij geen inkomen. Dat lijkt me best zwaar.
Ik lees ook dat eigenlijk elke reactie normaal is tijdens rouw en dat je de rouwende de ruimte moet geven om het op zijn eigen manier te doen door er te zijn, maar ook ruimte te geven.
Maar misschien is het ook gewoon niet te doen om zo dichtbij iemand te staan die een kind is kwijtgeraakt. Misschien vereist dat meer opofferingsvermogen dan de meeste mensen op kunnen brengen. Ik weet het niet.
Het lijkt me gewoon vreselijk om hem te laten vallen, terwijl zijn gedrag misschien wel heel normaal is in deze situatie. Ik hoor van lotgenoten ook allerlei klachten, alleen willen zijn, geen mensen om je heen kunnen verdragen, niet kunnen werken. Mijn vriend moet wel werken, anders heeft hij geen inkomen. Dat lijkt me best zwaar.
Ik lees ook dat eigenlijk elke reactie normaal is tijdens rouw en dat je de rouwende de ruimte moet geven om het op zijn eigen manier te doen door er te zijn, maar ook ruimte te geven.
Maar misschien is het ook gewoon niet te doen om zo dichtbij iemand te staan die een kind is kwijtgeraakt. Misschien vereist dat meer opofferingsvermogen dan de meeste mensen op kunnen brengen. Ik weet het niet.
maandag 12 november 2007 om 20:00
Hoi meiden en vooral sunshine,
Ik denk dat er een verschil gemaakt moet worden met het gevoel van sunshine en wat werkelijk het aandeel is van haar partner. Doordat zij zich afgewezen voelt, betekent nog niet dat hij haar afwijst. Uiteraard heeft hij wel een aandeel in dit gevoel maar ik zie ook dat zij erg aantrekt wat hij zegt of doet en ik lees niet in haar topic dat haar partner echt slecht met haar omgaat. Haar gevoel is echt en dat bedoel ik niet te bagataliseren maar haar partner heeft ook gevoel waar zijn gedrag ook weer uit voorkomt. Uit haar reacties lees ik niet dat hij haar slecht behandeld wat ik wel lees is dat hij te weinig begrip kan tonen voor haar onzekerheden en teveel bezig is met zijn eigen emoties. Wat dit betreft zitten jullie op een andere golflengte. Hij wil liever even gezellig samen zijn zonder gedoe en jij zit juist met dat gedoe en vraagt extra aandacht. Op dat moment denkt hij wellicht '' daar gaat ze weer'' en jij, ''zie je wel je toont geen begrip''. Ik zie dat zij al heel snel heftig reageert en ipv haar gerust te stellen wekt dit bij hem een tegenovergestelde reactie namelijk zich ervoor af willen sluiten. Het feit dat hij het wel weer heel snel goed met haar/jou maakt en dit ook weer kan loslaten en je laat blijken je ondanks deze spanningen wel jou bij zich wil hebben, vind ik ook heel positief en veel zeggen over hem ( ik ben anders gewend).
Uiteraard wil je dat hij begrip voor je heeft en dat hij je niet kleinerend toespreekt als je om aandacht vraagt. En dit is ook terecht en echt niet goed van hem hiermee voel jij je alleen maar extra niet gehoord en geeft onmacht waarbij je alleen maar bozer wordt. Hier zou hij echt aan moeten werken wil hij dat jullie relatie beter wordt. Begrip voor jou kweekt ook meer begrip voor hem. Het is een wisselwerking die beide kanten opgaat. Andersom zou jij kunnen werken aan een andere manier vinden om die bevestiging te krijgen, proberen juist even niet om bevestiging of aandacht te vragen wanneer dit zo vers nog heeft afgespeeld. Het er dan even nniet meer over hebben. Dit werkt op dat moment ook averechts bij hem!
Kom er dan later op terug wanneer de verhoudingen wat stabieler zijn? hmm was dit niet jouw advies ook naar mij;-)
Moeilijk he relaties...........maar dit is ook mijn bescheiden mening hoor
Ik denk dat er een verschil gemaakt moet worden met het gevoel van sunshine en wat werkelijk het aandeel is van haar partner. Doordat zij zich afgewezen voelt, betekent nog niet dat hij haar afwijst. Uiteraard heeft hij wel een aandeel in dit gevoel maar ik zie ook dat zij erg aantrekt wat hij zegt of doet en ik lees niet in haar topic dat haar partner echt slecht met haar omgaat. Haar gevoel is echt en dat bedoel ik niet te bagataliseren maar haar partner heeft ook gevoel waar zijn gedrag ook weer uit voorkomt. Uit haar reacties lees ik niet dat hij haar slecht behandeld wat ik wel lees is dat hij te weinig begrip kan tonen voor haar onzekerheden en teveel bezig is met zijn eigen emoties. Wat dit betreft zitten jullie op een andere golflengte. Hij wil liever even gezellig samen zijn zonder gedoe en jij zit juist met dat gedoe en vraagt extra aandacht. Op dat moment denkt hij wellicht '' daar gaat ze weer'' en jij, ''zie je wel je toont geen begrip''. Ik zie dat zij al heel snel heftig reageert en ipv haar gerust te stellen wekt dit bij hem een tegenovergestelde reactie namelijk zich ervoor af willen sluiten. Het feit dat hij het wel weer heel snel goed met haar/jou maakt en dit ook weer kan loslaten en je laat blijken je ondanks deze spanningen wel jou bij zich wil hebben, vind ik ook heel positief en veel zeggen over hem ( ik ben anders gewend).
Uiteraard wil je dat hij begrip voor je heeft en dat hij je niet kleinerend toespreekt als je om aandacht vraagt. En dit is ook terecht en echt niet goed van hem hiermee voel jij je alleen maar extra niet gehoord en geeft onmacht waarbij je alleen maar bozer wordt. Hier zou hij echt aan moeten werken wil hij dat jullie relatie beter wordt. Begrip voor jou kweekt ook meer begrip voor hem. Het is een wisselwerking die beide kanten opgaat. Andersom zou jij kunnen werken aan een andere manier vinden om die bevestiging te krijgen, proberen juist even niet om bevestiging of aandacht te vragen wanneer dit zo vers nog heeft afgespeeld. Het er dan even nniet meer over hebben. Dit werkt op dat moment ook averechts bij hem!
Kom er dan later op terug wanneer de verhoudingen wat stabieler zijn? hmm was dit niet jouw advies ook naar mij;-)
Moeilijk he relaties...........maar dit is ook mijn bescheiden mening hoor
maandag 12 november 2007 om 20:37
Jeetje Nicknaampje, zoals jij het beschrijft is eigenlijk precies zoals ik het bedoel, het raakt me echt wat je schrijft, maar wel op een positieve manier hoor. Het is inderdaad het gevoel dat hij geen begrip voor mij heeft, dat heb ik gisteren zelfs letterlijk tegen hem gezegd, wat mij zo frustreert.
Ik heb gisteren de SOS telefonische hulpdienst gebeld en die mevrouw zei ook dat hij af en toe echt ruimte nodig heeft en dat het goed zou zijn als ik die ruimte ook gaf. Ik zou moeten leren om alleen te kunnen zijn en het dan prettig maken voor mezelf. Ik hang teveel aan hem en voel me inderdaad te snel afgewezen. Natuurlijk mag hij hier ook rekening mee houden en dat doet hij ook wel, maar juist door die werkstress kan hij er niets bij hebben. Hij heeft nu dus ook een opdracht uit moeten stellen en daar zijn klanten meestal niet zo blij mee. Hij geeft mij daar niet de schuld van, maar hij vindt het wel heel vervelend.
Overigens vond zij ook dat het heel positief was dat mijn vriend zelf professionele hulp heeft gezocht en ook lotgenoten contact en dat we daar samen naartoe gaan.
Ik ben in therapie en ik weet van mezelf dat ik nog met issues zit waardoor ik labiel kan reageren. Ik zeg niet dat het allemaal mijn eigen schuld is, maar ik weet wel dat als ik hem even ruimte geef, hij ook dubbel en dwars weer zijn best doet voor ons.
Ik zeg niet dat het allemaal aan mij ligt en niet aan hem, maar ik wil eerst onderzoeken hoe ik zelf iets kan verbeteren, o.a. door sterker in mijn schoenen te staan en te leren om alleen te kunnen zijn. En ook door te leren beter te uiten wat me dwars zit en op een meer constructieve/assertieve manier.
Ik heb gisteren de SOS telefonische hulpdienst gebeld en die mevrouw zei ook dat hij af en toe echt ruimte nodig heeft en dat het goed zou zijn als ik die ruimte ook gaf. Ik zou moeten leren om alleen te kunnen zijn en het dan prettig maken voor mezelf. Ik hang teveel aan hem en voel me inderdaad te snel afgewezen. Natuurlijk mag hij hier ook rekening mee houden en dat doet hij ook wel, maar juist door die werkstress kan hij er niets bij hebben. Hij heeft nu dus ook een opdracht uit moeten stellen en daar zijn klanten meestal niet zo blij mee. Hij geeft mij daar niet de schuld van, maar hij vindt het wel heel vervelend.
Overigens vond zij ook dat het heel positief was dat mijn vriend zelf professionele hulp heeft gezocht en ook lotgenoten contact en dat we daar samen naartoe gaan.
Ik ben in therapie en ik weet van mezelf dat ik nog met issues zit waardoor ik labiel kan reageren. Ik zeg niet dat het allemaal mijn eigen schuld is, maar ik weet wel dat als ik hem even ruimte geef, hij ook dubbel en dwars weer zijn best doet voor ons.
Ik zeg niet dat het allemaal aan mij ligt en niet aan hem, maar ik wil eerst onderzoeken hoe ik zelf iets kan verbeteren, o.a. door sterker in mijn schoenen te staan en te leren om alleen te kunnen zijn. En ook door te leren beter te uiten wat me dwars zit en op een meer constructieve/assertieve manier.
maandag 12 november 2007 om 21:04
Ahhh ik probeer als buitenstaander beide kanten te begrijpen en die wisselwerking van beide kanten te zien. Daar heb je volgens mij veel meer aan. Want je wilt niets liever dan een weg te vinden die voor beide werkbaar is. Een oplossing vinden en niet zozeer een schuldige aanwijzen. Ik lees natuurlijk alleen jouw verhaal maar je bent heel goed in het reflecteren op jouw eigen gedrag waardoor het mogelijk maakt wat meer te helicopteren. De valkuil van inlevingsvermogen is daarentegen dat je nooit moet vergeten dat jou gevoel net zo zwaar telt en dat dit ook serieus mag worden genomen. Het is niet niks een kind te verliezen, ik denk dat dit het ergste is wat je kan overkomen, gelukkig kan ik mij niet inleven in deze pijn maar een idee hoeveel pijn dit met zich meebrengt begrijp ik wel. Ik herken ook jouw gevoel, ook ik trek mij veelste veel aan wat hij zegt waardoor ook hier mijn aandeel in zit in mijn strijd met mijn partner/ex. Dat jij hiervoor in therapie bent, zegt heel veel over je eigen inzichten en kwaliteiten. Je hoeft niet perfect te zijn of hiernaar te streven zolang je maar wel bewust bent van jouw aandeel. Aan hem de keus te waarderen dat jij wel zo je best doet een betere balans te vinden tussen je gevoel en verstand en je hierin steunt in dit proces. Dat heb je wel nodig wil jij gelukkig kunnen worden met hem, dat mag nee moet je jezelf ook gunnen. Het feit dat hij ook hulp heeft gezocht en dus ook wilt leren goed om te gaan met zijn gevoel netzo. Porbeer hem te steunen in het ruimte bieden en probeer ook geen perfectie van zijn kant te streven. De inzet en intentie is naar mijn mening het belangrijkst. In sommige relaties gaat het allemaal veel vanzelfsprekender en helaas is dit niet het geval bij jou (en ook bij mij). Maar je houdt van hem en niet van een ander!
maandag 12 november 2007 om 21:13
P.s dat heen en weer slingeren tussen wie of wat is nou goed, ken ik ook heel goed hoor. Herken je deel maar bekijk jezelf ook met zachte ogen (dat las ik ergens hier en vond ik zo mooi).
Jij doet je best in jouw issues en meer dan je best kan je niet doen. Je bent wie je bent en goed genoeg wie je bent ondanks je issues die ieder mens heeft overigens hoor. Tussen al je twijfels door, moet je hieraan niet twijfelen. Dit staat als een huis!
Liefs, nicknaampje
Jij doet je best in jouw issues en meer dan je best kan je niet doen. Je bent wie je bent en goed genoeg wie je bent ondanks je issues die ieder mens heeft overigens hoor. Tussen al je twijfels door, moet je hieraan niet twijfelen. Dit staat als een huis!
Liefs, nicknaampje
maandag 12 november 2007 om 21:32
Inderdaad, het gaat om de balans. Ik moet ook goed voor mezelf zorgen, het is niet zo dat hij alles kan maken, dat bedoel ik ook met assertiever worden. Zoals ik de afgelopen week reageerde was agressief en ik wil me daar ook niet schuldig over voelen, maar ik weet wel dat het anders zou moeten/kunnen.
Ik ben erg blij met je reactie, en uiteraard met alle andere reacties ook, het houdt me wel scherp, maar steeds als ik antwoorden lees in de trant van 'maak het uit', dan denk ik toch 'nee, dat is het ook niet helemaal', maar ik weet dan ook niet goed wat het wel is. Ik heb daar nu weer een positiever beeld bij en ik weet ook dat als het van kwaad tot erger gaat, terwijl ik het gevoel heb dat ik mijn best ervoor gedaan heb en ik alleen nog maar ongelukkig ben, ik ook mijn conclusies zal trekken en de relatie zal verbreken.
Ik ben erg blij met je reactie, en uiteraard met alle andere reacties ook, het houdt me wel scherp, maar steeds als ik antwoorden lees in de trant van 'maak het uit', dan denk ik toch 'nee, dat is het ook niet helemaal', maar ik weet dan ook niet goed wat het wel is. Ik heb daar nu weer een positiever beeld bij en ik weet ook dat als het van kwaad tot erger gaat, terwijl ik het gevoel heb dat ik mijn best ervoor gedaan heb en ik alleen nog maar ongelukkig ben, ik ook mijn conclusies zal trekken en de relatie zal verbreken.
maandag 12 november 2007 om 21:58
Ja precies zelf weerbaarder worden, dat moet je ook doen voor jezelf niet voor hem. Jij hebt hier ook profijt van. Ik ben ook een paar keer naar therapie gegaan hiervoor, weerbaarder worden en weten wat mijn grenzen zijn en deze beter te bewaken. Dit ook in het kader van relatietherapie. Ook mijn vriend heeft een sessie gehad. Na een hele goede vakantie samen, zag ik hier verder vanaf. Achteraf niet zo slim maar van de andere kant ook samen moet je kunnen communiceren ook zonder hulpverlener. Ik ben inmiddels van mening geworden dat ik hier niet kom met hem.
Ik ben blij dat mijn reacties iets mochten bijdragen. Schroom niet om van je af te blijven praten ondanks je zelf nog niet weet wat je wilt.
Wanneer je echt in alles je best heb gedaan, hem ruimte hebt gegeven etc en zijn onbegrip voor jou blijft, kun je alsnog je conclusies trekken en het uitmaken. Maar dan sta je hier ook meer achter omdat je dan meer zekerheid hebt dat dit dan niet aan jou heeft gelegen. Nu is het naar mijn mening nog een grote wisselwerking van beide reacties naar elkaar. Meer dan je best kan je niet doen en blijf jezelf trouw en goed genoeg vinden ondanks je niet perfect bent!
Ik ben blij dat mijn reacties iets mochten bijdragen. Schroom niet om van je af te blijven praten ondanks je zelf nog niet weet wat je wilt.
Wanneer je echt in alles je best heb gedaan, hem ruimte hebt gegeven etc en zijn onbegrip voor jou blijft, kun je alsnog je conclusies trekken en het uitmaken. Maar dan sta je hier ook meer achter omdat je dan meer zekerheid hebt dat dit dan niet aan jou heeft gelegen. Nu is het naar mijn mening nog een grote wisselwerking van beide reacties naar elkaar. Meer dan je best kan je niet doen en blijf jezelf trouw en goed genoeg vinden ondanks je niet perfect bent!
maandag 12 november 2007 om 22:21
Superstar_2, daar hebben we het inderdaad ook over gehad en was ook een voorstel van mijn vriend. Om in zo'n stress-periode elkaar wat minder te zien, om extra stress te voorkomen. Als hij zijn werk af heeft is hij zo anders, ik heb eerder wel rustig afgewacht (toen ik me gewoon goed voelde) en dan was het inderdaad weer zo goed om elkaar te zien en was die stress gewoon weg. Daardoor is het dus ook tijden goed gegaan, doordat hij minder (werk)stress had. Dus ik weet gewoon dat het ook goed kan gaan.
Nicknaampje, jammer dat het voor jullie uiteindelijk niet heeft gewerkt, het lijkt alsof jullie in een situatie zitten waarbij er ook geen doorbraak meer mogelijk is. Hoe je vriend doet klinkt ook erg negatief. Jij ook een
Nicknaampje, jammer dat het voor jullie uiteindelijk niet heeft gewerkt, het lijkt alsof jullie in een situatie zitten waarbij er ook geen doorbraak meer mogelijk is. Hoe je vriend doet klinkt ook erg negatief. Jij ook een
maandag 12 november 2007 om 22:50
Snif bedankt, het is idd bij ons te ver doorgegaan waarbij bij juist sterker worden alleen maar erger werd en meer disrespect. Zo wil ik zelf ook niet zijn en zo wil ik geen relatie hebben. Bepaalde dingen kan ik niet veranderen, ik kan er vreselijk boos om worden maar dat werkt averechts maar ik besef steeds meer dat ik dit niet kan accepteren meer. Ik doe mijzelf te kort als ik in deze relatie zou blijven. Ik kan accepteren dat we zullen blijven botsen, zolang er achteraf maar communicatie mogelijk is waar beide gevoelens en beide belevingen gelden, waarbij er samen gewerkt wordt aan verbetering en niet alleen ik met voorstellen kom maar er ook reflectie en oplossingen vanuit hem worden aangedragen en dus niet de oplossing telkens dat ik maar moet aanpassen/veranderen.
Het is moeilijk maar sta er steeds meer achter en dat maakt me sterk!
Jij ook liefs en een knuffel ik hoop dat het bij jullie anders uitpakt.Ik vertrouw er in!
xxx Nicknaampje
Het is moeilijk maar sta er steeds meer achter en dat maakt me sterk!
Jij ook liefs en een knuffel ik hoop dat het bij jullie anders uitpakt.Ik vertrouw er in!
xxx Nicknaampje
