Relaties
alle pijlers
Net moeder geworden, en hij gaat vreemd...
donderdag 14 mei 2009 om 10:55
Ik weet niet waarom ik dit plaats... ik moet het gewoon even kwijt denk ik. En misschien wil ik ook jullie mening horen, al zullen jullie mij waarschijnlijk niet begrijpen.
Mijn vriend en ik hebben een zoontje van een paar maanden oud. Tijdens de zwangerschap hadden we al weinig sex, omdat ik onwijs moe was, en mijn vriend vond het 'eng', met die baby in mijn buik.
Nu onze zoon er is, hebben we, bijna 5 maanden later, nog altijd geen sex gehad. Tijdens mijn (zeer zware) bevalling ben ik geknipt, en later zijn de hechtingen open gegaan, waardoor ik tot op de dag van vandaag niet eens naar het litteken durf te kijken, laat staan sex hebben.
Mijn vriend klaagt niet, we knuffelen wel, en hij laat regelmatig zien dat hij me mooi en aantrekkelijk vindt. Hij houdt zielsveel van mij, daar is geen twijfel over mogelijk. We zijn al heel lang samen, en kennen elkaar door en door. Toch is onze relatie niet saai. We kunnen over alles praten, hebben dezelfde humor, gewoon een toprelatie.
Ik weet dat ik hem verwaarloos, en daar voel ik me schuldig over. Maar goed... ik ben voor het eerst moeder, en mijn hoofd zit momenteel overvol met 'babystuff'. En ik ben 's avonds blij als mijn hoofd het kussen raakt. Mijn vriend zegt steeds dat ik me niet druk moet maken om ons sexleven, 'dat komt allemaal vanzelf wel weer'.
Jullie voelen hem al aankomen denk ik he? Gisteravond moest hij nog even terug naar zijn werk om iets af te ronden. Vanochtend was ik als eerste uit bed, en toen ik door de gang liep zag ik iets op de grond liggen, dat kennelijk uit zijn zak was gevallen. Juist...een opengescheurde verpakking van een condoom.
Ik was niet eens geshockeerd. Je kon er op wachten dat dit zou gebeuren. We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad. Ik heb vervolgens zijn gsm gecheckt (wat ik normaal nooit zou doen), en uit zijn sms'jes bleek dat hij gisteren helemaal niet op zijn werk was, maar bij een zogenaamde vriendin/collega van hem, die ik zelf ook ken.
Anyway... ik had het papiertje eerst op de wastafel gelegd, en was van plan om gewoon naar mijn werk te gaan, zodat hij zich helemaal te pletter zou schrikken als hij dat ding daar zou vinden. Maar inmiddels zit ik op mijn werk, en het papiertje zit nu in mijn broekzak. Als ik hem ermee ga confronteren wil ik zijn gezicht zien. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...
Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt. Bovendien hebben we sinds kort een hypotheek waarvan nog geen cent is afgelost, en zitten we financieel dus ook aan elkaar gebonden. En natuurlijk...de onvermijdelijke 'jamaar ik hou van hem'-zin heeft ook al door mijn hoofd gespeeld. Ergens denk ik... misschien is het beter om net te doen of ik dit niet weet, want wat haal ik allemaal overhoop als ik erover begin?
Voor mijn zwangerschap zou ik compleet door het lint zijn gegaan. Nu voel ik echter een soort vreemde 'berusting'. Een doof gevoel. Ik denk eigenlijk alleen aan mijn kind, mijn eigen belangen staan niet meer voorop. Voor mijn kind is het beter als de dingen blijven zoals ze nu zijn, en dat is het belangrijkste op dit moment.
Aan de andere kant... ga ik hiermee kunnen leven?
Mijn vriend en ik hebben een zoontje van een paar maanden oud. Tijdens de zwangerschap hadden we al weinig sex, omdat ik onwijs moe was, en mijn vriend vond het 'eng', met die baby in mijn buik.
Nu onze zoon er is, hebben we, bijna 5 maanden later, nog altijd geen sex gehad. Tijdens mijn (zeer zware) bevalling ben ik geknipt, en later zijn de hechtingen open gegaan, waardoor ik tot op de dag van vandaag niet eens naar het litteken durf te kijken, laat staan sex hebben.
Mijn vriend klaagt niet, we knuffelen wel, en hij laat regelmatig zien dat hij me mooi en aantrekkelijk vindt. Hij houdt zielsveel van mij, daar is geen twijfel over mogelijk. We zijn al heel lang samen, en kennen elkaar door en door. Toch is onze relatie niet saai. We kunnen over alles praten, hebben dezelfde humor, gewoon een toprelatie.
Ik weet dat ik hem verwaarloos, en daar voel ik me schuldig over. Maar goed... ik ben voor het eerst moeder, en mijn hoofd zit momenteel overvol met 'babystuff'. En ik ben 's avonds blij als mijn hoofd het kussen raakt. Mijn vriend zegt steeds dat ik me niet druk moet maken om ons sexleven, 'dat komt allemaal vanzelf wel weer'.
Jullie voelen hem al aankomen denk ik he? Gisteravond moest hij nog even terug naar zijn werk om iets af te ronden. Vanochtend was ik als eerste uit bed, en toen ik door de gang liep zag ik iets op de grond liggen, dat kennelijk uit zijn zak was gevallen. Juist...een opengescheurde verpakking van een condoom.
Ik was niet eens geshockeerd. Je kon er op wachten dat dit zou gebeuren. We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad. Ik heb vervolgens zijn gsm gecheckt (wat ik normaal nooit zou doen), en uit zijn sms'jes bleek dat hij gisteren helemaal niet op zijn werk was, maar bij een zogenaamde vriendin/collega van hem, die ik zelf ook ken.
Anyway... ik had het papiertje eerst op de wastafel gelegd, en was van plan om gewoon naar mijn werk te gaan, zodat hij zich helemaal te pletter zou schrikken als hij dat ding daar zou vinden. Maar inmiddels zit ik op mijn werk, en het papiertje zit nu in mijn broekzak. Als ik hem ermee ga confronteren wil ik zijn gezicht zien. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...
Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt. Bovendien hebben we sinds kort een hypotheek waarvan nog geen cent is afgelost, en zitten we financieel dus ook aan elkaar gebonden. En natuurlijk...de onvermijdelijke 'jamaar ik hou van hem'-zin heeft ook al door mijn hoofd gespeeld. Ergens denk ik... misschien is het beter om net te doen of ik dit niet weet, want wat haal ik allemaal overhoop als ik erover begin?
Voor mijn zwangerschap zou ik compleet door het lint zijn gegaan. Nu voel ik echter een soort vreemde 'berusting'. Een doof gevoel. Ik denk eigenlijk alleen aan mijn kind, mijn eigen belangen staan niet meer voorop. Voor mijn kind is het beter als de dingen blijven zoals ze nu zijn, en dat is het belangrijkste op dit moment.
Aan de andere kant... ga ik hiermee kunnen leven?
donderdag 14 mei 2009 om 11:32
quote:fleurtje schreef op 14 mei 2009 @ 11:26:
De vraag is, Eleonora, waaróm ze hem snapt? Is dat uit schuldgevoel naar hem toe?
Omdat ze het zich misschien voor kan stellen? Dat zou ook nog kunnen. Zij heeft nu last met seks hebben en wil blijkbaar ook niet op een andere manier intimiteit dan dmv penetratie bij het hebben van seks (want dát is het probleem begreep ik, vanwege de knip). Misschien begrijpt ze 'op zich' (en dat zet ik dus expres tussen aanhalingstekens) wel waaróm hij vreemd ging. Omdat hij wél verlangt naar seks dus en zij niet.
Of het goed is wat hij dan doet, daar hoor je me verder niet over hoor. Ik ben de forumrechtbank niet of zo en ik hoef geen oordeel te vellen. Ik vond het vreselijk toen mijn ex vreemdging en ik heb het nooit begrepen ook maar in dit geval gaat het niet over mij maar over Blink.
De vraag is, Eleonora, waaróm ze hem snapt? Is dat uit schuldgevoel naar hem toe?
Omdat ze het zich misschien voor kan stellen? Dat zou ook nog kunnen. Zij heeft nu last met seks hebben en wil blijkbaar ook niet op een andere manier intimiteit dan dmv penetratie bij het hebben van seks (want dát is het probleem begreep ik, vanwege de knip). Misschien begrijpt ze 'op zich' (en dat zet ik dus expres tussen aanhalingstekens) wel waaróm hij vreemd ging. Omdat hij wél verlangt naar seks dus en zij niet.
Of het goed is wat hij dan doet, daar hoor je me verder niet over hoor. Ik ben de forumrechtbank niet of zo en ik hoef geen oordeel te vellen. Ik vond het vreselijk toen mijn ex vreemdging en ik heb het nooit begrepen ook maar in dit geval gaat het niet over mij maar over Blink.
donderdag 14 mei 2009 om 11:32
Blink, wat ontzettend vervelend voor je...
Ik vind alleen dat je het best veel goedpraat van je vriend. 'Jij verwaarloost hem sexueel', 'je voelt je schuldig', 'je kon erop wachten'...
Dat vind ik best wel heftig... Zoals fleur ook schreef: jullie kozen samen voor dit kind en dit zijn dingen waar héél veel koppels tegen aan lopen tijdens zwangerschap of vlak na de bevalling. Het ligt echt niet aan jou dat je hoofd er nu minder naar staat. En tijdens de zwangerschap wilde HIJ ook niet (vond het eng).
NAtuurlijk is het iets waar jullie samen aan kunnen werken. Jij kunt misschien eens -in je eentje- proberen WEL naar het litteken te kijken, solosex voorzichtig opbouwen, als het allemaal echt nog zo pijnlijk/lelijk is eens naar de gynaecoloog voor advies, etc. Hij zou misschien nog meer en energie kunnen steken in jou weer een goed gevoel over jezelf geven, zorgen dat hij voldoende doet in het huishouden en met de baby zodat je niet constant moe bent, etc. Wat ik al zei, dingen waar héél veel jonge ouders op een gegeven moment mee bezig zijn om het sexleven weer aan de gang te krijgen.
Maar vreemdgaan... met iemand die je kent... dat vind ik nou NIET te verdedigen en erg beledigend naar jou toe (de moeder van zijn kind). Ik snap dat hij zijn behoeftes heeft, en als het sex-tekort nou een structureel probleem was... Maar het duurt nu hooguit een jaar of zo en heeft een duidelijk aanwijsbare reden.. Ik kan er echt niet bij dat je daar begrip voor hebt. Waar ik overigens totaal niet mee wil zeggen dat je bij hem weg moet, maar ik zou hem er wel op aanspreken en daarbij niet al op voorhand de schuld op je nemen.
Ik vind alleen dat je het best veel goedpraat van je vriend. 'Jij verwaarloost hem sexueel', 'je voelt je schuldig', 'je kon erop wachten'...
Dat vind ik best wel heftig... Zoals fleur ook schreef: jullie kozen samen voor dit kind en dit zijn dingen waar héél veel koppels tegen aan lopen tijdens zwangerschap of vlak na de bevalling. Het ligt echt niet aan jou dat je hoofd er nu minder naar staat. En tijdens de zwangerschap wilde HIJ ook niet (vond het eng).
NAtuurlijk is het iets waar jullie samen aan kunnen werken. Jij kunt misschien eens -in je eentje- proberen WEL naar het litteken te kijken, solosex voorzichtig opbouwen, als het allemaal echt nog zo pijnlijk/lelijk is eens naar de gynaecoloog voor advies, etc. Hij zou misschien nog meer en energie kunnen steken in jou weer een goed gevoel over jezelf geven, zorgen dat hij voldoende doet in het huishouden en met de baby zodat je niet constant moe bent, etc. Wat ik al zei, dingen waar héél veel jonge ouders op een gegeven moment mee bezig zijn om het sexleven weer aan de gang te krijgen.
Maar vreemdgaan... met iemand die je kent... dat vind ik nou NIET te verdedigen en erg beledigend naar jou toe (de moeder van zijn kind). Ik snap dat hij zijn behoeftes heeft, en als het sex-tekort nou een structureel probleem was... Maar het duurt nu hooguit een jaar of zo en heeft een duidelijk aanwijsbare reden.. Ik kan er echt niet bij dat je daar begrip voor hebt. Waar ik overigens totaal niet mee wil zeggen dat je bij hem weg moet, maar ik zou hem er wel op aanspreken en daarbij niet al op voorhand de schuld op je nemen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 14 mei 2009 om 11:32
donderdag 14 mei 2009 om 11:34
Ik kan me misschien voorstellen dat ik niet zo geschokt zou zijn als hij het buiten de deur zoekt. Omdat sex maar sex is, als er liefde in het spel is zou ik het veeeeel erger vinden. Daarom had ik het in het geval van jouw man fijner gevonden als hij naar een priveclub was gegaan en niet naar iemand die hij kent en ook nog eens zijn collega is. Ik zou namelijk heel erg bang zijn geworden dat hij daar gevoelens voor heeft of heeft gekregen. Heb je daar wel is aan gedacht? Dit zou voor mij reden zijn hem toch te confronteren omdat ik zeker wil weten dat er geen gevoelens in het spel zijn. En als je dan de sex niet erg vind, prima.
donderdag 14 mei 2009 om 11:36
En in dit geval ( dat door blijven gaan over neuken met een ander ) wordt de sex weer zwaar overschat ...... ja, heel erg pijnlijk , natuurlijk ! Maar het lijkt mij een reactie geweest , ipv een doel op zich .
Nogmaals ; gaat het niet om het niet kunnen praten over dingen ? " ik merk dat ik gevoelig ben voor het andere geslacht , ik mis jou , ik mis onze sex , .... " ?
Nogmaals ; gaat het niet om het niet kunnen praten over dingen ? " ik merk dat ik gevoelig ben voor het andere geslacht , ik mis jou , ik mis onze sex , .... " ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 14 mei 2009 om 11:37
quote:CL2 schreef op 14 mei 2009 @ 11:29:
Ook al begrijp TO hem, dan nog. Kennelijk was er geen bestaande afspraak over seksen buiten de relatie. Elke stap die je dan onderneemt met een ander dan je eigen partner is een aanslag op je relatie. Dus is die vriend fout bezig.
Hij had toch kunnen praten met haar? Als TO er dan geen moeite mee gehad zou hebben, had ie hem alsnog in die collega kunnen stoppen.
(Hai CL! )
Ik bekijk het gewoon anders. Ik ga niet van mijn gevoel uit bij dit soort topics. Want natúúúrlijk is het niet ok dat die man vreemdgaat. Hij hád tenmínste kunnen praten over hoe en wat en zo. Maar goed, mijn ervaring heeft me geleerd dat mensen als het over vreemdgaan ineens niet zo mededeelzaam zijn. Dat doen ze namelijk stiekem en juist dat stiekeme maakt het zo leuk.
Dus van te voren aankondigen; 'Ik denk er hard over om vreemd te gaan Blink, wat vind je er van?' is niet realistisch. Wel wenselijk, maar niet realistisch.
Hij pist nu aanwijsbaar naast de pot en dat zal gevolgen hebben voor hun relatie. Maar als Blink schrijft dat ze hem ergens wel snapt dan hoef ik daar niet zo nodig aan te twijfelen of alleen die man maar puur een lul te gaan zitten vinden. In mijn ogen schiet ze daar helemaal niks mee op.
Ook al begrijp TO hem, dan nog. Kennelijk was er geen bestaande afspraak over seksen buiten de relatie. Elke stap die je dan onderneemt met een ander dan je eigen partner is een aanslag op je relatie. Dus is die vriend fout bezig.
Hij had toch kunnen praten met haar? Als TO er dan geen moeite mee gehad zou hebben, had ie hem alsnog in die collega kunnen stoppen.
(Hai CL! )
Ik bekijk het gewoon anders. Ik ga niet van mijn gevoel uit bij dit soort topics. Want natúúúrlijk is het niet ok dat die man vreemdgaat. Hij hád tenmínste kunnen praten over hoe en wat en zo. Maar goed, mijn ervaring heeft me geleerd dat mensen als het over vreemdgaan ineens niet zo mededeelzaam zijn. Dat doen ze namelijk stiekem en juist dat stiekeme maakt het zo leuk.
Dus van te voren aankondigen; 'Ik denk er hard over om vreemd te gaan Blink, wat vind je er van?' is niet realistisch. Wel wenselijk, maar niet realistisch.
Hij pist nu aanwijsbaar naast de pot en dat zal gevolgen hebben voor hun relatie. Maar als Blink schrijft dat ze hem ergens wel snapt dan hoef ik daar niet zo nodig aan te twijfelen of alleen die man maar puur een lul te gaan zitten vinden. In mijn ogen schiet ze daar helemaal niks mee op.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 14-05-2009 11:38
Reden: Aanvuling gedaan
Reden: Aanvuling gedaan
% gewijzigd
donderdag 14 mei 2009 om 11:38
Het moet natuurlijk van beide kanten komen, want zoals ik het idee heb dat Blink zichzelf nu meer als moeder ziet zou het ook kunnen dat hij dat ook zo ziet.
Het praat het niet goed, maar sommige mannen gaan in hun hoofd een verschil maken tussen een vrouw waarmee je seks hebt en de moeder van hun kind. Met als gevolg dat hij haar niet meer als seksueel wezen ziet, maar alleen als moeder.
Dan zoekt hij de seksuele spanning elders en wordt/blijft de relatie thuis seksloos.
Ik denk dat Blinkie en haar man na een goed gesprek opnieuw aan hun relatie moeten gaan werken en met hun nieuwe rol als partners en nu ook als ouders leren omgaan.
Het praat het niet goed, maar sommige mannen gaan in hun hoofd een verschil maken tussen een vrouw waarmee je seks hebt en de moeder van hun kind. Met als gevolg dat hij haar niet meer als seksueel wezen ziet, maar alleen als moeder.
Dan zoekt hij de seksuele spanning elders en wordt/blijft de relatie thuis seksloos.
Ik denk dat Blinkie en haar man na een goed gesprek opnieuw aan hun relatie moeten gaan werken en met hun nieuwe rol als partners en nu ook als ouders leren omgaan.
donderdag 14 mei 2009 om 11:40
Kan het niet zo zijn dat hij dat "papiertje" gewoon expres heeft laten slingeren, en het ongebruikte condoom gewoon buiten ergens weggegooid ?
Misschien heeft hij inderdaad gewoon een kop koffie gedronken met een collega/kennis/vriendin, daar over zijn "probleempje" gepraat, en heeft die hem deze tip aan de hand gedaan, zodat TO misschien eens gaat praten met haar man ?
Heel veel sterkte toegewenst, in elk geval.
Misschien heeft hij inderdaad gewoon een kop koffie gedronken met een collega/kennis/vriendin, daar over zijn "probleempje" gepraat, en heeft die hem deze tip aan de hand gedaan, zodat TO misschien eens gaat praten met haar man ?
Heel veel sterkte toegewenst, in elk geval.
donderdag 14 mei 2009 om 11:40
quote:Sarah Scott schreef op 14 mei 2009 @ 11:31:
CL2: het gaat niet om 5 maanden, ze zelf in haar OP "We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad". Niet dat het dan wél goed te praten is, maar als ik voor mezelf spreek vind ik dat ook te weinig in een huwelijk....Ja maar, een jaar duurt 12 maanden. Daarvan is ze er 9 zwanger geweest! Ikzelf had tijdens de zwangerschap en na de zwangerschap redelijk snel weer zin, maar kan mij er wel iets bij voor stellen. Er is zoveel met je aan de hand!
CL2: het gaat niet om 5 maanden, ze zelf in haar OP "We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad". Niet dat het dan wél goed te praten is, maar als ik voor mezelf spreek vind ik dat ook te weinig in een huwelijk....Ja maar, een jaar duurt 12 maanden. Daarvan is ze er 9 zwanger geweest! Ikzelf had tijdens de zwangerschap en na de zwangerschap redelijk snel weer zin, maar kan mij er wel iets bij voor stellen. Er is zoveel met je aan de hand!
donderdag 14 mei 2009 om 11:47
Een huwelijk bestaat altijd nog uit twee personen. Als de man van TO zich te kort gedaan voelde, dan had hij dat eerste tegen TO kunnen zeggen. Ook al is er dus iets voor te zeggen dat 3 keer per jaar weinig is....dat had hij aan moeten kaarten. Het is dus zeker niet de schuld van TO.
En dan nog iets wat me opvalt: je vond het papiertje in de gang, uit z'n broekzak gevallen.....
Nou is het voor mij lang geleden dat ik het met condooms deed (inmiddels keurig getrouwd en aan de pil) maar als het moment daar was om een condoom om te doen, was de spijkerbroek toch al wel uit. En ik kan me niet voorstellen dat je na de daad de verpakking van de grond pakt en hem dan terug in je broekzak stopt...zeker niet als je bij iemand thuis was.....
Dus of het was een vluggertje ergens onder een brug ofzo (wat ik nog erger vind dan uithuilen bij een collega en dat er dan iets gebeurd) of de optie dat dit een hint is zonder dat er iets is gebeurd is niet zo gek...
En dan nog iets wat me opvalt: je vond het papiertje in de gang, uit z'n broekzak gevallen.....
Nou is het voor mij lang geleden dat ik het met condooms deed (inmiddels keurig getrouwd en aan de pil) maar als het moment daar was om een condoom om te doen, was de spijkerbroek toch al wel uit. En ik kan me niet voorstellen dat je na de daad de verpakking van de grond pakt en hem dan terug in je broekzak stopt...zeker niet als je bij iemand thuis was.....
Dus of het was een vluggertje ergens onder een brug ofzo (wat ik nog erger vind dan uithuilen bij een collega en dat er dan iets gebeurd) of de optie dat dit een hint is zonder dat er iets is gebeurd is niet zo gek...
donderdag 14 mei 2009 om 12:04
Jee wat een gigantische rotsituatie voor je zeg!! Moeilijk hoor, vind in elk geval dat je hem ermee moet confronteren. Niet direct gigantisch kwaad worden, maar hem zijn verhaal laten doen. Misschien klinkt dit raar, maar voor mij zou het heel erg veel uitmaken of het hem 'gewoon om de sex ging' of dat hij sex had met een vrouw waar hij misschien wel gevoelens voor heeft gekregen. Verder weet je door ' alleen' dit condoompapiertje natuurlijk niet exact wat er gebeurd is, laat hem daarom zijn eigen verhaal vertellen zonder dat je hem direct veroordeelt (moeilijk!!).
Verder: ik denk dat jullie allebei ' fout' zitten. Jullie hebben een relatie, jullie hebben een kindje, en jullie hebben samen (bijna) geen sexleven meer. Dit geeft hem natuurlijk niet de vrijheid om dit dan maar ergens anders te gaan zoeken, zeker niet! Maar ik denk wel dat jullie met elkaar moeten praten! Want sex ga je missen in een relatie, zeker weten!
En als ik jou zo hoor praten, zit dat er de eerste tijd ook nog niet in, ivm de wond die je hebt, misschien wel een beetje angst in verband met de wond na de bevallling. En wat gaat er dan gebeuren als jullie nu niet met elkaar praten?!
Wat mij verder wel opvalt (bij vriendinnen die kleine kinderen hebben, heb zelf nog geen kinderen) ze worden zo ontzettend alleen nog maar moeder, en zijn geen vriendin/vrouw meer. Denk dat het wel belangrijk is (ondanks vermoiedheid etc) om t'och die tijd en aandacht aan elkaar te blijven schenken. Want aan een relatie moet je nou eenmaal blijven werken, dat gaat niet allemaal vanzelf (is geen verwijt ofzo naar jou hoor TO! Is gewoon iets wat mij hier in mijn eigen omgeving opvalt).
Heel veel sterkte in elk geval
! Pien
Verder: ik denk dat jullie allebei ' fout' zitten. Jullie hebben een relatie, jullie hebben een kindje, en jullie hebben samen (bijna) geen sexleven meer. Dit geeft hem natuurlijk niet de vrijheid om dit dan maar ergens anders te gaan zoeken, zeker niet! Maar ik denk wel dat jullie met elkaar moeten praten! Want sex ga je missen in een relatie, zeker weten!
En als ik jou zo hoor praten, zit dat er de eerste tijd ook nog niet in, ivm de wond die je hebt, misschien wel een beetje angst in verband met de wond na de bevallling. En wat gaat er dan gebeuren als jullie nu niet met elkaar praten?!
Wat mij verder wel opvalt (bij vriendinnen die kleine kinderen hebben, heb zelf nog geen kinderen) ze worden zo ontzettend alleen nog maar moeder, en zijn geen vriendin/vrouw meer. Denk dat het wel belangrijk is (ondanks vermoiedheid etc) om t'och die tijd en aandacht aan elkaar te blijven schenken. Want aan een relatie moet je nou eenmaal blijven werken, dat gaat niet allemaal vanzelf (is geen verwijt ofzo naar jou hoor TO! Is gewoon iets wat mij hier in mijn eigen omgeving opvalt).
Heel veel sterkte in elk geval
! Pien
pien252 wijzigde dit bericht op 14-05-2009 12:06
Reden: kleine aanvulling
Reden: kleine aanvulling
% gewijzigd
donderdag 14 mei 2009 om 12:05
TO wat erg voor je.
Ik vind je wel erg koel reageren hoor. Ben je dan helemaal niet verdrietig, boos of teleurgesteld. Al was het maar om het feit dat hij lief, aardig en meelevend doet, maar het ondertussen toch buiten de deur zoekt. Die oneerlijkheid zou mij doen besluiten om er wel over te praten en hem te confronteren.
Zelfs al zou je er voor kiezen om het te tolereren, dan nog zou je er wel over moeten praten denk ik.
Een vriendin van mij heeft ook altijd aangegeven dat ze weet dat haar vriend niet altijd monogaam is en dat accepteert ze ook. Toch keert het zich nu tegen haar, omdat haar vriend er te loslippig over geweest is en het verhaal nu een eigen leven gaat leiden. Het roept op een gegeven moment toch vragen bij je op.
Daarbij komt denk ik dat je altijd wantrouwig tegenover hem zult staan. Ook niet echt een stabiele situatie.
Ik vind je wel erg koel reageren hoor. Ben je dan helemaal niet verdrietig, boos of teleurgesteld. Al was het maar om het feit dat hij lief, aardig en meelevend doet, maar het ondertussen toch buiten de deur zoekt. Die oneerlijkheid zou mij doen besluiten om er wel over te praten en hem te confronteren.
Zelfs al zou je er voor kiezen om het te tolereren, dan nog zou je er wel over moeten praten denk ik.
Een vriendin van mij heeft ook altijd aangegeven dat ze weet dat haar vriend niet altijd monogaam is en dat accepteert ze ook. Toch keert het zich nu tegen haar, omdat haar vriend er te loslippig over geweest is en het verhaal nu een eigen leven gaat leiden. Het roept op een gegeven moment toch vragen bij je op.
Daarbij komt denk ik dat je altijd wantrouwig tegenover hem zult staan. Ook niet echt een stabiele situatie.
donderdag 14 mei 2009 om 12:06
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien mosterd.
Lijkt me een verschrikkelijke ontdekking en ondanks dat je niet per se uit je dak gaat en dat je het ergens zelfs begrijpt, denk ik zeker niet dat je het maar voor je moet houden.
Ook al ben je niet eens echt kwaad, dan nóg denk ik dat jullie het hier serieus over moeten hebben. Nu vind je het misschien niet zo erg, maar volgende maand, volgend jaar? Dit blijft broeien tussen jullie en het lijkt me dat je elke dag wantrouwend bent, omdat je nooit zeker weet of ie echt aan het overwerken/sporten/whatever is.
Wie weet is dit wel de wake-up call die jullie allebei nodig hebben, het hoeft toch niet per se het einde van de relatie te betekenen, zeker niet als jullie allebei willen vechten.
Lijkt me een verschrikkelijke ontdekking en ondanks dat je niet per se uit je dak gaat en dat je het ergens zelfs begrijpt, denk ik zeker niet dat je het maar voor je moet houden.
Ook al ben je niet eens echt kwaad, dan nóg denk ik dat jullie het hier serieus over moeten hebben. Nu vind je het misschien niet zo erg, maar volgende maand, volgend jaar? Dit blijft broeien tussen jullie en het lijkt me dat je elke dag wantrouwend bent, omdat je nooit zeker weet of ie echt aan het overwerken/sporten/whatever is.
Wie weet is dit wel de wake-up call die jullie allebei nodig hebben, het hoeft toch niet per se het einde van de relatie te betekenen, zeker niet als jullie allebei willen vechten.
donderdag 14 mei 2009 om 12:10
Zo wat een reacties al! Wat onwijs fijn, bedankt allemaal.
Ik ga hier nog even rustig over nadenken, voordat ik in een hysterische bui meer kapot maak dan nodig is.
Over de suggestie dat hij misschien expres dat papiertje heeft laten slingeren...dat denk ik niet. Als hij al zou willen dat ik het wist, zou hij het niet op die manier laten weten. Ik denk dat hij het gewoon heeft laten slingeren (al snap ik ook niet waarom je dat papiertje na de daad in je broekzak stopt...? Dat gooi je toch weg dan?), zoals hij alles altijd achter zijn kont laat slingeren.
Mijn kop zit op dit moment vol watten lijkt het wel... ik kan niet echt helder nadenken, en ik ben ook nog eens net een week geleden weer begonnen op mijn werk, dus dat is al zwaar wennen (ik zit dit nu ook op mijn werk te typen...).
Ik kan me wel vinden in de reacties dat ik de schuld teveel bij mezelf leg. Dat is sowieso iets wat ik snel doe. Iemand schreef ook dat hij kennelijk bewust het risico heeft genomen om zijn relatie op het spel te zetten, en zijn kind in een gebroken gezin te laten opgroeien. Ook dat is waar. Ik denk alleen dat hij er gewoon vanuit is gegaan dat ik er onmogelijk achter kon komen, dus in die zin was het 'risico' in zijn ogen waarschijnlijk erg klein.
Ik wil er wel heel graag uitkomen met hem, want ik wil mijn relatie koste wat kost niet kwijt. Ik kan er verder op dit moment niks zinnigs over zeggen...ik voel me compleet verdoofd...
Ik ga hier nog even rustig over nadenken, voordat ik in een hysterische bui meer kapot maak dan nodig is.
Over de suggestie dat hij misschien expres dat papiertje heeft laten slingeren...dat denk ik niet. Als hij al zou willen dat ik het wist, zou hij het niet op die manier laten weten. Ik denk dat hij het gewoon heeft laten slingeren (al snap ik ook niet waarom je dat papiertje na de daad in je broekzak stopt...? Dat gooi je toch weg dan?), zoals hij alles altijd achter zijn kont laat slingeren.
Mijn kop zit op dit moment vol watten lijkt het wel... ik kan niet echt helder nadenken, en ik ben ook nog eens net een week geleden weer begonnen op mijn werk, dus dat is al zwaar wennen (ik zit dit nu ook op mijn werk te typen...).
Ik kan me wel vinden in de reacties dat ik de schuld teveel bij mezelf leg. Dat is sowieso iets wat ik snel doe. Iemand schreef ook dat hij kennelijk bewust het risico heeft genomen om zijn relatie op het spel te zetten, en zijn kind in een gebroken gezin te laten opgroeien. Ook dat is waar. Ik denk alleen dat hij er gewoon vanuit is gegaan dat ik er onmogelijk achter kon komen, dus in die zin was het 'risico' in zijn ogen waarschijnlijk erg klein.
Ik wil er wel heel graag uitkomen met hem, want ik wil mijn relatie koste wat kost niet kwijt. Ik kan er verder op dit moment niks zinnigs over zeggen...ik voel me compleet verdoofd...
donderdag 14 mei 2009 om 12:15
quote:moppetoet schreef op 14 mei 2009 @ 11:40:
Kan het niet zo zijn dat hij dat "papiertje" gewoon expres heeft laten slingeren, en het ongebruikte condoom gewoon buiten ergens weggegooid ?
Misschien heeft hij inderdaad gewoon een kop koffie gedronken met een collega/kennis/vriendin, daar over zijn "probleempje" gepraat, en heeft die hem deze tip aan de hand gedaan, zodat TO misschien eens gaat praten met haar man ?
Heel veel sterkte toegewenst, in elk geval. Tuurlijk, hij laat alleen het papiertje slingeren omhaar wakker te schudden Jij hebt wel heel erg veel vertrouwen in de mens(man)heid.
Kan het niet zo zijn dat hij dat "papiertje" gewoon expres heeft laten slingeren, en het ongebruikte condoom gewoon buiten ergens weggegooid ?
Misschien heeft hij inderdaad gewoon een kop koffie gedronken met een collega/kennis/vriendin, daar over zijn "probleempje" gepraat, en heeft die hem deze tip aan de hand gedaan, zodat TO misschien eens gaat praten met haar man ?
Heel veel sterkte toegewenst, in elk geval. Tuurlijk, hij laat alleen het papiertje slingeren omhaar wakker te schudden Jij hebt wel heel erg veel vertrouwen in de mens(man)heid.
donderdag 14 mei 2009 om 12:17
Dikke knuffel.
Wel confronteren of in ieder geval meer bewijs zoeken, want anders zul je nooit weten wat er aan de hand is, en als jij denkt dat hij dit doet, dan word je nooit meer echt gelukkig. Hoe kun je ooit nog onbevangen in je relatie staan als je dit weet?
Misschien lag het papiertje op straat, en is het aan zijn schoen blijven plakken. Dat vind ik bijna net zo onwaarschijnlijk als dat een vreemdgaande man een papiertje van een condoom terug in zijn broekzak stopt, met alle risico's van dien.
Vreemdgaan komt het meest voor als er kleine kinderen zijn. Het is erg belangrijk om te proberen om naast moeder ook (sex)partner voor je man te blijven.
Probeer er in ieder geval over te praten, of je het hem wilt vergeven of niet, want even los van schuld, er zitten dingen scheef of er worden dingen niet gezegd in je relatie.
Veel sterkte!
Wel confronteren of in ieder geval meer bewijs zoeken, want anders zul je nooit weten wat er aan de hand is, en als jij denkt dat hij dit doet, dan word je nooit meer echt gelukkig. Hoe kun je ooit nog onbevangen in je relatie staan als je dit weet?
Misschien lag het papiertje op straat, en is het aan zijn schoen blijven plakken. Dat vind ik bijna net zo onwaarschijnlijk als dat een vreemdgaande man een papiertje van een condoom terug in zijn broekzak stopt, met alle risico's van dien.
Vreemdgaan komt het meest voor als er kleine kinderen zijn. Het is erg belangrijk om te proberen om naast moeder ook (sex)partner voor je man te blijven.
Probeer er in ieder geval over te praten, of je het hem wilt vergeven of niet, want even los van schuld, er zitten dingen scheef of er worden dingen niet gezegd in je relatie.
Veel sterkte!
donderdag 14 mei 2009 om 12:19
Ik weet niet of je er een algemene stelling van kan maken of seks overschat is of niet.
De waarde die aan sex gekoppeld zit is heel persoonlijk.
Ik kan begrijpen dat de man van Blink een sexueel ongeleid projectiel geworden is als je zo lang zonder doet en wel een gezonde behoefte heeftt.
Echter koos hij ook zelf tijdens de zwangerschap geen sex te hebben met haar,en daarbij dus ook het op de blaren zitten daarvan.
Het dan buiten de deur gaan zoeken vind ik dan not done.
Nou is mijn mening dat het sowieso in dit verhaal not done is.
Je man had uit moeten spreken hoe moeilijk hij het vindt.
Zo heeft hij je wel buitenspel gezet om het probleem samen serieus te kunnen nemen.
Blink je kan wel alle begrip voor hem tonen,maar doe je jezelf dan niet te kort?
Want ook al staat je hoofd nu niet naar sex,ik mag aannemen dat ook jij niet wil berusten in een sexloze relatie.
Dit had je samen moeten benaderen en oplossen.
En daar hoort achter jouw rug om sex hebben met een ander niet bij.
Ik hoop dat het een eenmalige gebeurtenis was en blijft.
En er alsnog samen aan gewerkt kan worden.
Helaas komt er nu denk ik wel een extra hobbel bij.
Sterkte met alles.
De waarde die aan sex gekoppeld zit is heel persoonlijk.
Ik kan begrijpen dat de man van Blink een sexueel ongeleid projectiel geworden is als je zo lang zonder doet en wel een gezonde behoefte heeftt.
Echter koos hij ook zelf tijdens de zwangerschap geen sex te hebben met haar,en daarbij dus ook het op de blaren zitten daarvan.
Het dan buiten de deur gaan zoeken vind ik dan not done.
Nou is mijn mening dat het sowieso in dit verhaal not done is.
Je man had uit moeten spreken hoe moeilijk hij het vindt.
Zo heeft hij je wel buitenspel gezet om het probleem samen serieus te kunnen nemen.
Blink je kan wel alle begrip voor hem tonen,maar doe je jezelf dan niet te kort?
Want ook al staat je hoofd nu niet naar sex,ik mag aannemen dat ook jij niet wil berusten in een sexloze relatie.
Dit had je samen moeten benaderen en oplossen.
En daar hoort achter jouw rug om sex hebben met een ander niet bij.
Ik hoop dat het een eenmalige gebeurtenis was en blijft.
En er alsnog samen aan gewerkt kan worden.
Helaas komt er nu denk ik wel een extra hobbel bij.
Sterkte met alles.
donderdag 14 mei 2009 om 12:25
Ik kan me wel voorstellen dat je na een dergelijke bevalling niet meteen, en ook niet na 5 maanden weer zin hebt. Ik zou denk ik echt heel boos worden als dit zou gebeuren, vind het knap dat je zo rustig blijft, al is het omdat je verdoofd bent. Ik vind eigenlijk ook dat je te veel van hem goedpraat.
En ik weet niet hoe het met andere moeders zit, maar bij mij is sex toch wel een stuk lager op mijn prioriteiten lijstje gekomen na de geboorte van mijn kinderen. Niet omdat ik me alleen maar moeder voel, maar gewoon omdat ik de uren dat ik in bed lig heel graag wil slapen, de uren dat ik niet in bed lig meestal met van alles en nog wat bezig ben, en als ik dan s avond sop de bank zit ik geen zin meer heb er van af te komen voor wat dan ook.
Ik hoop dat dat beter wordt naarmate de kinderen ouder zijn maar anders zie ik een dergelijk scenaria als van TO bij ons ook nog wel eens gebeuren.
Ik denk dat het voor mannen ook anders ligt, bij mannen verandert er lichamelijk helemaal niets, door een bevalling, voor vrouwen juist heel veel, vrouwen moeten ook nog eens vaker het bed uit s nachts voro borstvoeding, vrouwen vervullen (ik ga even generaliseren) ook regelmatig de meeste zorgtaken, daarnaast werken, baby, ik weet niet, het klinkt leuk, zorgen dat je aandacht aan elkaar blijft besteden, en vrouw blijven etc.. maar hoe doe je dat in de praktijk?
En ik weet niet hoe het met andere moeders zit, maar bij mij is sex toch wel een stuk lager op mijn prioriteiten lijstje gekomen na de geboorte van mijn kinderen. Niet omdat ik me alleen maar moeder voel, maar gewoon omdat ik de uren dat ik in bed lig heel graag wil slapen, de uren dat ik niet in bed lig meestal met van alles en nog wat bezig ben, en als ik dan s avond sop de bank zit ik geen zin meer heb er van af te komen voor wat dan ook.
Ik hoop dat dat beter wordt naarmate de kinderen ouder zijn maar anders zie ik een dergelijk scenaria als van TO bij ons ook nog wel eens gebeuren.
Ik denk dat het voor mannen ook anders ligt, bij mannen verandert er lichamelijk helemaal niets, door een bevalling, voor vrouwen juist heel veel, vrouwen moeten ook nog eens vaker het bed uit s nachts voro borstvoeding, vrouwen vervullen (ik ga even generaliseren) ook regelmatig de meeste zorgtaken, daarnaast werken, baby, ik weet niet, het klinkt leuk, zorgen dat je aandacht aan elkaar blijft besteden, en vrouw blijven etc.. maar hoe doe je dat in de praktijk?
donderdag 14 mei 2009 om 12:25
"Wat mij verder wel opvalt (bij vriendinnen die kleine kinderen hebben, heb zelf nog geen kinderen) ze worden zo ontzettend alleen nog maar moeder, en zijn geen vriendin/vrouw meer. Denk dat het wel belangrijk is (ondanks vermoiedheid etc) om t'och die tijd en aandacht aan elkaar te blijven schenken. Want aan een relatie moet je nou eenmaal blijven werken, dat gaat niet allemaal vanzelf (is geen verwijt ofzo naar jou hoor TO! Is gewoon iets wat mij hier in mijn eigen omgeving opvalt)."
Ik quote even zo, want citeren lukt hier niet...
Dit is dus een hele grote angst van mij geweest voordat ik zwanger raakte. Dat ik zo'n Libelle-moeder zou worden die alleen maar over de koters kan praten. En hoezeer ik er ook op probeer te letten, het gebeurt toch.
Al praten we ook heel vaak over andere dingen hoor...het gaat niet alleen over ons kind. Ik ga er ook regelmatig een dag alleen of met z'n tweeën op uit, om bewust even niet met de beeb bezig te zijn (en daar geniet ik vreselijk van). Maar het moeder worden is zo'n alles overheersend iets, het is veel groter dan ik ooit had verwacht.
Ik lees dat sommigen vinden dat ik koel reageer. Dat doe ik bewust, want als ik nu kwade gevoelens toelaat rij ik direct terug naar huis en sla ik hem verrot. En dat is in deze situatie niet echt bevorderlijk denk ik.
Ik quote even zo, want citeren lukt hier niet...
Dit is dus een hele grote angst van mij geweest voordat ik zwanger raakte. Dat ik zo'n Libelle-moeder zou worden die alleen maar over de koters kan praten. En hoezeer ik er ook op probeer te letten, het gebeurt toch.
Al praten we ook heel vaak over andere dingen hoor...het gaat niet alleen over ons kind. Ik ga er ook regelmatig een dag alleen of met z'n tweeën op uit, om bewust even niet met de beeb bezig te zijn (en daar geniet ik vreselijk van). Maar het moeder worden is zo'n alles overheersend iets, het is veel groter dan ik ooit had verwacht.
Ik lees dat sommigen vinden dat ik koel reageer. Dat doe ik bewust, want als ik nu kwade gevoelens toelaat rij ik direct terug naar huis en sla ik hem verrot. En dat is in deze situatie niet echt bevorderlijk denk ik.
donderdag 14 mei 2009 om 12:28
quote:blijfgewoonbianca schreef op 14 mei 2009 @ 11:32:
[...]
Je partner niet meer als partner behandelen maar als de papa van je kindje is dat net zo goed .
Ben ik helemaal met je eens, maar zoals eerder gezegd; tijdens de zwangerschap wilde hij ook geen seks, omdat hij bang was de nieuwe wereldburger een kopstoot te geven.
Dat heeft zij ook gerespecteerd neem ik aan.
[...]
Je partner niet meer als partner behandelen maar als de papa van je kindje is dat net zo goed .
Ben ik helemaal met je eens, maar zoals eerder gezegd; tijdens de zwangerschap wilde hij ook geen seks, omdat hij bang was de nieuwe wereldburger een kopstoot te geven.
Dat heeft zij ook gerespecteerd neem ik aan.
