Relaties
alle pijlers
Net moeder geworden, en hij gaat vreemd...
donderdag 14 mei 2009 om 10:55
Ik weet niet waarom ik dit plaats... ik moet het gewoon even kwijt denk ik. En misschien wil ik ook jullie mening horen, al zullen jullie mij waarschijnlijk niet begrijpen.
Mijn vriend en ik hebben een zoontje van een paar maanden oud. Tijdens de zwangerschap hadden we al weinig sex, omdat ik onwijs moe was, en mijn vriend vond het 'eng', met die baby in mijn buik.
Nu onze zoon er is, hebben we, bijna 5 maanden later, nog altijd geen sex gehad. Tijdens mijn (zeer zware) bevalling ben ik geknipt, en later zijn de hechtingen open gegaan, waardoor ik tot op de dag van vandaag niet eens naar het litteken durf te kijken, laat staan sex hebben.
Mijn vriend klaagt niet, we knuffelen wel, en hij laat regelmatig zien dat hij me mooi en aantrekkelijk vindt. Hij houdt zielsveel van mij, daar is geen twijfel over mogelijk. We zijn al heel lang samen, en kennen elkaar door en door. Toch is onze relatie niet saai. We kunnen over alles praten, hebben dezelfde humor, gewoon een toprelatie.
Ik weet dat ik hem verwaarloos, en daar voel ik me schuldig over. Maar goed... ik ben voor het eerst moeder, en mijn hoofd zit momenteel overvol met 'babystuff'. En ik ben 's avonds blij als mijn hoofd het kussen raakt. Mijn vriend zegt steeds dat ik me niet druk moet maken om ons sexleven, 'dat komt allemaal vanzelf wel weer'.
Jullie voelen hem al aankomen denk ik he? Gisteravond moest hij nog even terug naar zijn werk om iets af te ronden. Vanochtend was ik als eerste uit bed, en toen ik door de gang liep zag ik iets op de grond liggen, dat kennelijk uit zijn zak was gevallen. Juist...een opengescheurde verpakking van een condoom.
Ik was niet eens geshockeerd. Je kon er op wachten dat dit zou gebeuren. We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad. Ik heb vervolgens zijn gsm gecheckt (wat ik normaal nooit zou doen), en uit zijn sms'jes bleek dat hij gisteren helemaal niet op zijn werk was, maar bij een zogenaamde vriendin/collega van hem, die ik zelf ook ken.
Anyway... ik had het papiertje eerst op de wastafel gelegd, en was van plan om gewoon naar mijn werk te gaan, zodat hij zich helemaal te pletter zou schrikken als hij dat ding daar zou vinden. Maar inmiddels zit ik op mijn werk, en het papiertje zit nu in mijn broekzak. Als ik hem ermee ga confronteren wil ik zijn gezicht zien. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...
Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt. Bovendien hebben we sinds kort een hypotheek waarvan nog geen cent is afgelost, en zitten we financieel dus ook aan elkaar gebonden. En natuurlijk...de onvermijdelijke 'jamaar ik hou van hem'-zin heeft ook al door mijn hoofd gespeeld. Ergens denk ik... misschien is het beter om net te doen of ik dit niet weet, want wat haal ik allemaal overhoop als ik erover begin?
Voor mijn zwangerschap zou ik compleet door het lint zijn gegaan. Nu voel ik echter een soort vreemde 'berusting'. Een doof gevoel. Ik denk eigenlijk alleen aan mijn kind, mijn eigen belangen staan niet meer voorop. Voor mijn kind is het beter als de dingen blijven zoals ze nu zijn, en dat is het belangrijkste op dit moment.
Aan de andere kant... ga ik hiermee kunnen leven?
Mijn vriend en ik hebben een zoontje van een paar maanden oud. Tijdens de zwangerschap hadden we al weinig sex, omdat ik onwijs moe was, en mijn vriend vond het 'eng', met die baby in mijn buik.
Nu onze zoon er is, hebben we, bijna 5 maanden later, nog altijd geen sex gehad. Tijdens mijn (zeer zware) bevalling ben ik geknipt, en later zijn de hechtingen open gegaan, waardoor ik tot op de dag van vandaag niet eens naar het litteken durf te kijken, laat staan sex hebben.
Mijn vriend klaagt niet, we knuffelen wel, en hij laat regelmatig zien dat hij me mooi en aantrekkelijk vindt. Hij houdt zielsveel van mij, daar is geen twijfel over mogelijk. We zijn al heel lang samen, en kennen elkaar door en door. Toch is onze relatie niet saai. We kunnen over alles praten, hebben dezelfde humor, gewoon een toprelatie.
Ik weet dat ik hem verwaarloos, en daar voel ik me schuldig over. Maar goed... ik ben voor het eerst moeder, en mijn hoofd zit momenteel overvol met 'babystuff'. En ik ben 's avonds blij als mijn hoofd het kussen raakt. Mijn vriend zegt steeds dat ik me niet druk moet maken om ons sexleven, 'dat komt allemaal vanzelf wel weer'.
Jullie voelen hem al aankomen denk ik he? Gisteravond moest hij nog even terug naar zijn werk om iets af te ronden. Vanochtend was ik als eerste uit bed, en toen ik door de gang liep zag ik iets op de grond liggen, dat kennelijk uit zijn zak was gevallen. Juist...een opengescheurde verpakking van een condoom.
Ik was niet eens geshockeerd. Je kon er op wachten dat dit zou gebeuren. We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad. Ik heb vervolgens zijn gsm gecheckt (wat ik normaal nooit zou doen), en uit zijn sms'jes bleek dat hij gisteren helemaal niet op zijn werk was, maar bij een zogenaamde vriendin/collega van hem, die ik zelf ook ken.
Anyway... ik had het papiertje eerst op de wastafel gelegd, en was van plan om gewoon naar mijn werk te gaan, zodat hij zich helemaal te pletter zou schrikken als hij dat ding daar zou vinden. Maar inmiddels zit ik op mijn werk, en het papiertje zit nu in mijn broekzak. Als ik hem ermee ga confronteren wil ik zijn gezicht zien. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...
Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt. Bovendien hebben we sinds kort een hypotheek waarvan nog geen cent is afgelost, en zitten we financieel dus ook aan elkaar gebonden. En natuurlijk...de onvermijdelijke 'jamaar ik hou van hem'-zin heeft ook al door mijn hoofd gespeeld. Ergens denk ik... misschien is het beter om net te doen of ik dit niet weet, want wat haal ik allemaal overhoop als ik erover begin?
Voor mijn zwangerschap zou ik compleet door het lint zijn gegaan. Nu voel ik echter een soort vreemde 'berusting'. Een doof gevoel. Ik denk eigenlijk alleen aan mijn kind, mijn eigen belangen staan niet meer voorop. Voor mijn kind is het beter als de dingen blijven zoals ze nu zijn, en dat is het belangrijkste op dit moment.
Aan de andere kant... ga ik hiermee kunnen leven?
donderdag 14 mei 2009 om 14:34
@Freemind: het beïnvloedt mij nog steeds in de zin dat ik heel erg op mezelf ben...een beetje een einzelgänger. Want ik heb 'geleerd' dat ik op niemand kan rekenen, zelfs niet op mijn ouders. Het bekende muur-om-me-heen verhaal dus.
Ik kom spontaan over, maar niemand kent me eigenlijk echt goed. Het wrange is dat mijn vriend nou net de enige persoon op de wereld is waarbij ik dat probleem niet heb, maar goed...
@Pien: ik denk niet dat dit het einde van mijn relatie betekent. Ik weet dat hij vreselijk veel van me houdt, daar twijfel ik niet aan. Ik ga eerst maar 's met hem praten vanavond, en ik laat het van zijn verhaal, en mijn eigen gevoel daarbij, afhangen wat ik verder ga doen. Ik hoop alleen niet dat hij met een kutsmoes komt ("het is aan mijn schoen blijven hangen" etc.) want dan kan hij linea recta naar zijn moeder vertrekken.
De woede begint al een beetje te komen...merk je het?
Ik kom spontaan over, maar niemand kent me eigenlijk echt goed. Het wrange is dat mijn vriend nou net de enige persoon op de wereld is waarbij ik dat probleem niet heb, maar goed...
@Pien: ik denk niet dat dit het einde van mijn relatie betekent. Ik weet dat hij vreselijk veel van me houdt, daar twijfel ik niet aan. Ik ga eerst maar 's met hem praten vanavond, en ik laat het van zijn verhaal, en mijn eigen gevoel daarbij, afhangen wat ik verder ga doen. Ik hoop alleen niet dat hij met een kutsmoes komt ("het is aan mijn schoen blijven hangen" etc.) want dan kan hij linea recta naar zijn moeder vertrekken.
De woede begint al een beetje te komen...merk je het?
donderdag 14 mei 2009 om 14:38
Blink, wat een afschuwelijke ontdekking.. Je overlevingsgevoel heeft nu de overhand, want je hebt het over de gevolgen van scheiding; in de eerste plaats wil je het je kindje niet aan doen en in de tweede plaats zitten jullie financieel ook aan elkaar vast. Maar ik denk dat je over dat soort dingen nu nog niet na moet denken. Eerst maar eens kijken wat er daadwerkelijk aan de hand is. Je hebt alle begrip omdat je hem niet hebt kunnen geven wat ie blijkbaar mist. Wat ik dan wel heel naar van hem vindt is dat ie dan niet een prostituee op zoekt om die behoeftes dan maar kwijt te zijn, maar het met iemand doet die jij ook kent en een vriendin/collega is. Daarmee maakt ie het onnodig ingewikkeld als zijn motief voor het vreemdgaan alleen lichamelijk was.
Volgens mij zit er niets op dan het gesprek aan te gaan; confronteer hem met wat je gevonden hebt en hoor aan wat ie daarover te zeggen heeft. Want; wat doe je als ie daadwerkelijk gevoelens voor die ander heeft?
Een kind krijg je samen en de gevolgen ervan draag je ook samen. Het is best begrijpelijk dat hij op zoek was naar lichamelijk aandacht, maar er zijn inderdaad meerdere manieren om elkaar op die manier aandacht te geven. Neem niet alle schuld op je, het overkomt jullie samen. Maar het blijft verraad dat hij op deze manier de aandacht op heeft gezocht.
Ik hoop voor je dat het bij een keer is gebleven en blijft en dat jullie er samen uit zullen komen! Sterkte..
Volgens mij zit er niets op dan het gesprek aan te gaan; confronteer hem met wat je gevonden hebt en hoor aan wat ie daarover te zeggen heeft. Want; wat doe je als ie daadwerkelijk gevoelens voor die ander heeft?
Een kind krijg je samen en de gevolgen ervan draag je ook samen. Het is best begrijpelijk dat hij op zoek was naar lichamelijk aandacht, maar er zijn inderdaad meerdere manieren om elkaar op die manier aandacht te geven. Neem niet alle schuld op je, het overkomt jullie samen. Maar het blijft verraad dat hij op deze manier de aandacht op heeft gezocht.
Ik hoop voor je dat het bij een keer is gebleven en blijft en dat jullie er samen uit zullen komen! Sterkte..
donderdag 14 mei 2009 om 15:07
quote:Blink76 schreef op 14 mei 2009 @ 12:55:
Waar ik misschien nog het meest van geschrokken ben, is dat we kennelijk dus niet alles met elkaar kunnen bespreken, waar ik wel altijd van uit gegaan ben.[...] Dat dat voor mijn ogen heeft kunnen gebeuren, terwijl wij juist altijd zo bewust omgaan met de valkuilen in een relatie, vind ik heel erg.
Je geeft hier denk ik zelf een hele goede reden waarom je het er wél met hem over moet hebben. Omdat jullie vroeger alles konden bespreken. Kennelijk is daar nu iets in veranderd van zijn kant. Als jij nu ook zwijgt, verandert het ook van jouw kant. Dan laat jij het ook gebeuren! En nee ik zeg niet dat het jouw schuld is, want ik sluit me bij alle voorgaande forummers aan: hij had moeten spreken, hij wilde zelf ook geen seks enz enz.
Maar praat erover.
En hou twee dingen gescheiden:
- er over praten
- samen doorgaan of uit elkaar
Praten betekent heus niet meteen dat je hem moet vertellen dat hij zijn spullen kan pakken. Misschien kunnen jullie hier samen doorheen komen! What doesn't kill you makes you stronger.
Waar ik misschien nog het meest van geschrokken ben, is dat we kennelijk dus niet alles met elkaar kunnen bespreken, waar ik wel altijd van uit gegaan ben.[...] Dat dat voor mijn ogen heeft kunnen gebeuren, terwijl wij juist altijd zo bewust omgaan met de valkuilen in een relatie, vind ik heel erg.
Je geeft hier denk ik zelf een hele goede reden waarom je het er wél met hem over moet hebben. Omdat jullie vroeger alles konden bespreken. Kennelijk is daar nu iets in veranderd van zijn kant. Als jij nu ook zwijgt, verandert het ook van jouw kant. Dan laat jij het ook gebeuren! En nee ik zeg niet dat het jouw schuld is, want ik sluit me bij alle voorgaande forummers aan: hij had moeten spreken, hij wilde zelf ook geen seks enz enz.
Maar praat erover.
En hou twee dingen gescheiden:
- er over praten
- samen doorgaan of uit elkaar
Praten betekent heus niet meteen dat je hem moet vertellen dat hij zijn spullen kan pakken. Misschien kunnen jullie hier samen doorheen komen! What doesn't kill you makes you stronger.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 14 mei 2009 om 15:18
donderdag 14 mei 2009 om 15:19
Als ik zo de eerste reacties lees (want verder dan dat ben ik nog niet gekomen) dan krijg ik vooral heel erg het gevoel alsof jij geen partner (meer) bent voor je vriend. Alsof je je ergens in de deal hebt teruggetrokken en waarschijnlijk nog voor de bevalling.
Ik praat zijn vreemdgaan niet goed, want dat had hij anders moeten/kunnen aanpakken. Als je vriend ongelukkig zou zijn in jullie relatie ben ik nog altijd iemand die vindt dat je een verantwoordelijkheid hebt om dat bespreekbaar te maken. Dus fout is hij in deze zeker wel.
Maar dat geldt óók voor jou. Ik krijg uit jouw verhaal het gevoel alsof de liefde van je leven er gewoon minder toe doet. Je denkt practisch, je denkt financieel, je denkt aan allerlei hele practische bezwaren. Maar waar is jouw emotionele betrokkenheid naar deze man? Als ik hier achter zou komen van mijn man, dan zou ik tot tranen toe aan de grond zitten of waanzinnig woest zijn of weet ik veel wat. Maar niet zo bescheten qua emotie als jij overkomt. Waar is jouw band met jouw man? Is het nu echt alleen nog maar moeder en nog eens moeder? is jouw man niet meer dan een financiele zekerheid en bepaalde rust in je kop? In dat geval begrijp ik het wel dat hij liefde zoekt buiten de deur.
Neuken is 1 ding en ik vind dat partners best wel een tijd zonder zouden moeten kunnen. Maar je kunt op zoveel meer manieren laten merken dat je van elkaar houdt en elkaar nog aantrekkelijk vindt. Ik lees hier nog niks van terug.
Kortom, waar is jullie band?
Ik praat zijn vreemdgaan niet goed, want dat had hij anders moeten/kunnen aanpakken. Als je vriend ongelukkig zou zijn in jullie relatie ben ik nog altijd iemand die vindt dat je een verantwoordelijkheid hebt om dat bespreekbaar te maken. Dus fout is hij in deze zeker wel.
Maar dat geldt óók voor jou. Ik krijg uit jouw verhaal het gevoel alsof de liefde van je leven er gewoon minder toe doet. Je denkt practisch, je denkt financieel, je denkt aan allerlei hele practische bezwaren. Maar waar is jouw emotionele betrokkenheid naar deze man? Als ik hier achter zou komen van mijn man, dan zou ik tot tranen toe aan de grond zitten of waanzinnig woest zijn of weet ik veel wat. Maar niet zo bescheten qua emotie als jij overkomt. Waar is jouw band met jouw man? Is het nu echt alleen nog maar moeder en nog eens moeder? is jouw man niet meer dan een financiele zekerheid en bepaalde rust in je kop? In dat geval begrijp ik het wel dat hij liefde zoekt buiten de deur.
Neuken is 1 ding en ik vind dat partners best wel een tijd zonder zouden moeten kunnen. Maar je kunt op zoveel meer manieren laten merken dat je van elkaar houdt en elkaar nog aantrekkelijk vindt. Ik lees hier nog niks van terug.
Kortom, waar is jullie band?
donderdag 14 mei 2009 om 15:24
schouderklopje ze weet het pas sinds vanmorgen.
en helaas weet ik uit ervaring notebene hoe je je dan voelt.
ook ik was nadat mijn man opbiechte eenmaal seks te hebben gehad met een ander,totaal even de kluts kwijt.
het werd mij in mijn gezicht gezegd.
verward,huilen,boos noem maar op,maar dat zakt weg,en dan blijf je zitten met een leeg vreemd gevoel.
TO vind dingen,dus dan kom je gelijk met dat gevoel denk ik.
als haar man haar vanavond verteld,van hoe en wat.
dan zal de klap mischien nog wel komen..
TO ik vind het heel erg wat je is gebeurd.
volg je gevoel,en hopelijk verteld je man je de waarheid.
als alles boven tafel is,dan kunnen jullie samen beslissen wat jullie nu verder willen.
wij hebben gekozen voor een 2e kans na 14 jaar.en nu zijn we een klein jaartje verder,en het gaat goed..
en helaas weet ik uit ervaring notebene hoe je je dan voelt.
ook ik was nadat mijn man opbiechte eenmaal seks te hebben gehad met een ander,totaal even de kluts kwijt.
het werd mij in mijn gezicht gezegd.
verward,huilen,boos noem maar op,maar dat zakt weg,en dan blijf je zitten met een leeg vreemd gevoel.
TO vind dingen,dus dan kom je gelijk met dat gevoel denk ik.
als haar man haar vanavond verteld,van hoe en wat.
dan zal de klap mischien nog wel komen..
TO ik vind het heel erg wat je is gebeurd.
volg je gevoel,en hopelijk verteld je man je de waarheid.
als alles boven tafel is,dan kunnen jullie samen beslissen wat jullie nu verder willen.
wij hebben gekozen voor een 2e kans na 14 jaar.en nu zijn we een klein jaartje verder,en het gaat goed..
donderdag 14 mei 2009 om 15:33
quote:fleurtje schreef op 14 mei 2009 @ 11:16:
Afspraken maken, vreemdgaan, begrip voor hem, blablabla. Man mag best es accepteren dat er een periode met minder seks is, zeker dat ivm zwangerschap en bevallen is. Ik neem aan dat hij dat kind ook wilde?Hier ben ik het helemaal mee eens.
Afspraken maken, vreemdgaan, begrip voor hem, blablabla. Man mag best es accepteren dat er een periode met minder seks is, zeker dat ivm zwangerschap en bevallen is. Ik neem aan dat hij dat kind ook wilde?Hier ben ik het helemaal mee eens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 14 mei 2009 om 15:35
Hoi meid, wat erg voor je. Het krijgen van een kind verandert idd je hele relatie maar ik vind niet dat je jezelf daar de schuld van kan geven!
Als hij echt zoveel van je houdt doet hij zoiets gewoon niet. Zou je het andersom wel doen.. als hij om wat voor reden dan ook een tijd geen seks kon hebben?
Ik denk het niet...
En soms is het ook moeilijk te geloven dat je degene die je denkt te kennen misschien wel helemaal niet zo goed kent.
Kijk mocht het eenmalig zijn en hij heeft ontzettend veel spijt dan vind ik het niet raar om hem nog een kans te geven.
Maar het gaat erom wat jij er bij voelt. Kan je hem dan nog vertrouwen...
En de reden dat je ouders zijn gescheiden kan nooit een reden zijn om bij iemand te blijven. Soms is bij elkaar blijven slechter dan uit elkaar gaan.
Ik ben bij de vader van mijn kindje weg en dat is de beste beslissing die ik ooit heb genomen. Niet dat het je geen verdriet doet .Maar ik weet dat ik hem anders ook een slecht voorbeeld zou geven. Mijn ex was respectloos naar mij toe.
Nu heb ik nog een kans om een nieuw leven op te bouwen.
En als ik geluk heb kom ik in de toekomst een nieuwe partner tegen. Maar anders maar niet, het is geen must.
Ook wij hadden amper nog seks maar bij ons had het de reden dat de rest ook niet goed zat, en dat werkt bij mij dan door. Ik kon hem niet meer verdragen.
Maar ff ontopic: wat erg voor je, ik hoop dat hij wel eerlijk is. Over hoe en wat dan. En laat je geen schuldgevoel aanpraten. Ik vind dat jullie geen seks meer hadden geen reden. Hij heeft het immers eerst niet bij jou aangegeven dat hij er erg mee zat.
sterkte meid!
Als hij echt zoveel van je houdt doet hij zoiets gewoon niet. Zou je het andersom wel doen.. als hij om wat voor reden dan ook een tijd geen seks kon hebben?
Ik denk het niet...
En soms is het ook moeilijk te geloven dat je degene die je denkt te kennen misschien wel helemaal niet zo goed kent.
Kijk mocht het eenmalig zijn en hij heeft ontzettend veel spijt dan vind ik het niet raar om hem nog een kans te geven.
Maar het gaat erom wat jij er bij voelt. Kan je hem dan nog vertrouwen...
En de reden dat je ouders zijn gescheiden kan nooit een reden zijn om bij iemand te blijven. Soms is bij elkaar blijven slechter dan uit elkaar gaan.
Ik ben bij de vader van mijn kindje weg en dat is de beste beslissing die ik ooit heb genomen. Niet dat het je geen verdriet doet .Maar ik weet dat ik hem anders ook een slecht voorbeeld zou geven. Mijn ex was respectloos naar mij toe.
Nu heb ik nog een kans om een nieuw leven op te bouwen.
En als ik geluk heb kom ik in de toekomst een nieuwe partner tegen. Maar anders maar niet, het is geen must.
Ook wij hadden amper nog seks maar bij ons had het de reden dat de rest ook niet goed zat, en dat werkt bij mij dan door. Ik kon hem niet meer verdragen.
Maar ff ontopic: wat erg voor je, ik hoop dat hij wel eerlijk is. Over hoe en wat dan. En laat je geen schuldgevoel aanpraten. Ik vind dat jullie geen seks meer hadden geen reden. Hij heeft het immers eerst niet bij jou aangegeven dat hij er erg mee zat.
sterkte meid!
donderdag 14 mei 2009 om 15:37
quote:citronella schreef op 14 mei 2009 @ 12:25:
Ik denk dat het voor mannen ook anders ligt, bij mannen verandert er lichamelijk helemaal niets, door een bevalling, voor vrouwen juist heel veel, vrouwen moeten ook nog eens vaker het bed uit s nachts voro borstvoeding, vrouwen vervullen (ik ga even generaliseren) ook regelmatig de meeste zorgtaken, daarnaast werken, baby, ik weet niet, het klinkt leuk, zorgen dat je aandacht aan elkaar blijft besteden, en vrouw blijven etc.. maar hoe doe je dat in de praktijk?Door als partners een evenredig gevoel van betrokkenheid en verantwoordelijkheid te hebben voor het gezin. Dus een partner te hebben die het kind/de kinderen wilde (en niet opgedrongen kreeg) en samen de zorgtaken naast de werkverplichtingen te verdelen en elkaar allebei belangrijk te blijven vinden en daar dus tijd voor vrijmaken, ongeacht wat. Zoiets?
Ik denk dat het voor mannen ook anders ligt, bij mannen verandert er lichamelijk helemaal niets, door een bevalling, voor vrouwen juist heel veel, vrouwen moeten ook nog eens vaker het bed uit s nachts voro borstvoeding, vrouwen vervullen (ik ga even generaliseren) ook regelmatig de meeste zorgtaken, daarnaast werken, baby, ik weet niet, het klinkt leuk, zorgen dat je aandacht aan elkaar blijft besteden, en vrouw blijven etc.. maar hoe doe je dat in de praktijk?Door als partners een evenredig gevoel van betrokkenheid en verantwoordelijkheid te hebben voor het gezin. Dus een partner te hebben die het kind/de kinderen wilde (en niet opgedrongen kreeg) en samen de zorgtaken naast de werkverplichtingen te verdelen en elkaar allebei belangrijk te blijven vinden en daar dus tijd voor vrijmaken, ongeacht wat. Zoiets?
donderdag 14 mei 2009 om 15:37
quote:Blink76 schreef op 14 mei 2009 @ 12:10:
Ik denk alleen dat hij er gewoon vanuit is gegaan dat ik er onmogelijk achter kon komen, dus in die zin was het 'risico' in zijn ogen waarschijnlijk erg klein.
Maar als hij een condoomverpakking laat slingeren EN de smsjes niet wist, dan is hij ook niet heel zorgvuldig geweest.
Verder vind ik het een rotsituatie en ik hoop dat jullie er (al dan niet samen) uitkomen.
Ik denk alleen dat hij er gewoon vanuit is gegaan dat ik er onmogelijk achter kon komen, dus in die zin was het 'risico' in zijn ogen waarschijnlijk erg klein.
Maar als hij een condoomverpakking laat slingeren EN de smsjes niet wist, dan is hij ook niet heel zorgvuldig geweest.
Verder vind ik het een rotsituatie en ik hoop dat jullie er (al dan niet samen) uitkomen.
donderdag 14 mei 2009 om 15:38
quote:eleonora schreef op 14 mei 2009 @ 11:37:
[...]
(Hai CL! )
Ik bekijk het gewoon anders. Ik ga niet van mijn gevoel uit bij dit soort topics. Want natúúúrlijk is het niet ok dat die man vreemdgaat. Hij hád tenmínste kunnen praten over hoe en wat en zo. Maar goed, mijn ervaring heeft me geleerd dat mensen als het over vreemdgaan ineens niet zo mededeelzaam zijn. Dat doen ze namelijk stiekem en juist dat stiekeme maakt het zo leuk.
Dus van te voren aankondigen; 'Ik denk er hard over om vreemd te gaan Blink, wat vind je er van?' is niet realistisch. Wel wenselijk, maar niet realistisch.
Hij pist nu aanwijsbaar naast de pot en dat zal gevolgen hebben voor hun relatie. Maar als Blink schrijft dat ze hem ergens wel snapt dan hoef ik daar niet zo nodig aan te twijfelen of alleen die man maar puur een lul te gaan zitten vinden. In mijn ogen schiet ze daar helemaal niks mee op.
Hé Leo, toppert!
Ik begrijp jou wel en vind het ook echt een enorm open en nobele gedachtengang. Serieus. Weet je, ik kan me in heel veel situaties of meningen/daden best verplaatsen, zelfs af en toe los van mijn eigen gevoel erin. Maar er zijn een paar dingen, die ik niet begrijp en vreemdgaan is er daar ééntje van. En hier zijn zelfs uitzonderingen op. Ik lees wel eens zo'n topic van een partner die nooit wil, waarbij het zoeken naar een oplossing niet eens bespreekbaar is en de ander het maar uit moet zoeken. Dan zeg ik; doen!
Maar daarbuiten heeft nog niemand mij kunnen uitleggen, hoé een man of vrouw die vreemdgaat niet het lef heeft om zijn of haar partner te confronteren met gevoelens / gevolggevoelens / hersenspinsels etc., maar daarnaast wél het lef heeft samen gemaakte afspraken te schenden en dus juist de persoon die je zo vreselijk lief zegt te hebben, afschuwelijk belazert. Kan ik gewoon niet bij en vind ik gewoon niet kloppen. Overigens ben ik heus geen heilige boon en ook nog eens niet volledig monogaam ingesteld, maar wel altijd met open vizier.
Blink, sterkte meid!
[...]
(Hai CL! )
Ik bekijk het gewoon anders. Ik ga niet van mijn gevoel uit bij dit soort topics. Want natúúúrlijk is het niet ok dat die man vreemdgaat. Hij hád tenmínste kunnen praten over hoe en wat en zo. Maar goed, mijn ervaring heeft me geleerd dat mensen als het over vreemdgaan ineens niet zo mededeelzaam zijn. Dat doen ze namelijk stiekem en juist dat stiekeme maakt het zo leuk.
Dus van te voren aankondigen; 'Ik denk er hard over om vreemd te gaan Blink, wat vind je er van?' is niet realistisch. Wel wenselijk, maar niet realistisch.
Hij pist nu aanwijsbaar naast de pot en dat zal gevolgen hebben voor hun relatie. Maar als Blink schrijft dat ze hem ergens wel snapt dan hoef ik daar niet zo nodig aan te twijfelen of alleen die man maar puur een lul te gaan zitten vinden. In mijn ogen schiet ze daar helemaal niks mee op.
Hé Leo, toppert!
Ik begrijp jou wel en vind het ook echt een enorm open en nobele gedachtengang. Serieus. Weet je, ik kan me in heel veel situaties of meningen/daden best verplaatsen, zelfs af en toe los van mijn eigen gevoel erin. Maar er zijn een paar dingen, die ik niet begrijp en vreemdgaan is er daar ééntje van. En hier zijn zelfs uitzonderingen op. Ik lees wel eens zo'n topic van een partner die nooit wil, waarbij het zoeken naar een oplossing niet eens bespreekbaar is en de ander het maar uit moet zoeken. Dan zeg ik; doen!
Maar daarbuiten heeft nog niemand mij kunnen uitleggen, hoé een man of vrouw die vreemdgaat niet het lef heeft om zijn of haar partner te confronteren met gevoelens / gevolggevoelens / hersenspinsels etc., maar daarnaast wél het lef heeft samen gemaakte afspraken te schenden en dus juist de persoon die je zo vreselijk lief zegt te hebben, afschuwelijk belazert. Kan ik gewoon niet bij en vind ik gewoon niet kloppen. Overigens ben ik heus geen heilige boon en ook nog eens niet volledig monogaam ingesteld, maar wel altijd met open vizier.
Blink, sterkte meid!
donderdag 14 mei 2009 om 15:47
quote:schouderklopje schreef op 14 mei 2009 @ 15:19:
Als ik zo de eerste reacties lees (want verder dan dat ben ik nog niet gekomen) dan krijg ik vooral heel erg het gevoel alsof jij geen partner (meer) bent voor je vriend. Alsof je je ergens in de deal hebt teruggetrokken en waarschijnlijk nog voor de bevalling.
Ik praat zijn vreemdgaan niet goed, want dat had hij anders moeten/kunnen aanpakken. Als je vriend ongelukkig zou zijn in jullie relatie ben ik nog altijd iemand die vindt dat je een verantwoordelijkheid hebt om dat bespreekbaar te maken. Dus fout is hij in deze zeker wel.
Maar dat geldt óók voor jou. Ik krijg uit jouw verhaal het gevoel alsof de liefde van je leven er gewoon minder toe doet. Je denkt practisch, je denkt financieel, je denkt aan allerlei hele practische bezwaren. Maar waar is jouw emotionele betrokkenheid naar deze man? Als ik hier achter zou komen van mijn man, dan zou ik tot tranen toe aan de grond zitten of waanzinnig woest zijn of weet ik veel wat. Maar niet zo bescheten qua emotie als jij overkomt. Waar is jouw band met jouw man? Is het nu echt alleen nog maar moeder en nog eens moeder? is jouw man niet meer dan een financiele zekerheid en bepaalde rust in je kop? In dat geval begrijp ik het wel dat hij liefde zoekt buiten de deur.
Neuken is 1 ding en ik vind dat partners best wel een tijd zonder zouden moeten kunnen. Maar je kunt op zoveel meer manieren laten merken dat je van elkaar houdt en elkaar nog aantrekkelijk vindt. Ik lees hier nog niks van terug.
Kortom, waar is jullie band?Misschien toch ook even het begin lezen. Afgezien dat ze vanochtend alleen een leeg condoomzakje vond, naar haar werk moest en hem nog niet heeft gesproken. Daarbij kan ze neem ik aan op haar werk ook niet de hele dag haar hele verhaal hier neerzetten dus ik denk dat ze vanavond misschien nog wel wat antwoordt op jouw vragen.
Als ik zo de eerste reacties lees (want verder dan dat ben ik nog niet gekomen) dan krijg ik vooral heel erg het gevoel alsof jij geen partner (meer) bent voor je vriend. Alsof je je ergens in de deal hebt teruggetrokken en waarschijnlijk nog voor de bevalling.
Ik praat zijn vreemdgaan niet goed, want dat had hij anders moeten/kunnen aanpakken. Als je vriend ongelukkig zou zijn in jullie relatie ben ik nog altijd iemand die vindt dat je een verantwoordelijkheid hebt om dat bespreekbaar te maken. Dus fout is hij in deze zeker wel.
Maar dat geldt óók voor jou. Ik krijg uit jouw verhaal het gevoel alsof de liefde van je leven er gewoon minder toe doet. Je denkt practisch, je denkt financieel, je denkt aan allerlei hele practische bezwaren. Maar waar is jouw emotionele betrokkenheid naar deze man? Als ik hier achter zou komen van mijn man, dan zou ik tot tranen toe aan de grond zitten of waanzinnig woest zijn of weet ik veel wat. Maar niet zo bescheten qua emotie als jij overkomt. Waar is jouw band met jouw man? Is het nu echt alleen nog maar moeder en nog eens moeder? is jouw man niet meer dan een financiele zekerheid en bepaalde rust in je kop? In dat geval begrijp ik het wel dat hij liefde zoekt buiten de deur.
Neuken is 1 ding en ik vind dat partners best wel een tijd zonder zouden moeten kunnen. Maar je kunt op zoveel meer manieren laten merken dat je van elkaar houdt en elkaar nog aantrekkelijk vindt. Ik lees hier nog niks van terug.
Kortom, waar is jullie band?Misschien toch ook even het begin lezen. Afgezien dat ze vanochtend alleen een leeg condoomzakje vond, naar haar werk moest en hem nog niet heeft gesproken. Daarbij kan ze neem ik aan op haar werk ook niet de hele dag haar hele verhaal hier neerzetten dus ik denk dat ze vanavond misschien nog wel wat antwoordt op jouw vragen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 14 mei 2009 om 16:11
Misschien even een beetje off-topic, maar wat een bullshit dat de partner van TO volgens sommigen beter naar een prostituee had kunnen gaan. Fijn alternatief zeg...nou, dat zou de boel toch wel wat lichter te verdragen hebben gemaakt...NOT!
Hij hoort gewoon zijn lul binnen zijn broek te houden. En daarmee uit. Maar misschien issie wel niet vreemdgegaan, maar het ziet er wel naar uit.
Het is trouwens ook beledigend voor mannen om te zeggen dat zij -als ze zo'n grote behoefte aan seks hebben- dan maar een dame van lichte zeden moeten bezoeken. Mannen zijn ook wel wat meer dan een wandelende testosteron-bom.
Hij hoort gewoon zijn lul binnen zijn broek te houden. En daarmee uit. Maar misschien issie wel niet vreemdgegaan, maar het ziet er wel naar uit.
Het is trouwens ook beledigend voor mannen om te zeggen dat zij -als ze zo'n grote behoefte aan seks hebben- dan maar een dame van lichte zeden moeten bezoeken. Mannen zijn ook wel wat meer dan een wandelende testosteron-bom.
donderdag 14 mei 2009 om 16:12
Die sms-jes, wat voor toon hadden die?
Gewoon neutraal/ vriendschappelijk, of seksueel getint?
Een en een is twee, maar ik zou toch nog iets meer info willen.
Ik vind de omstandigheden vreselijk verdacht, maar het bewijs nog niet sluitend, zeg maar. En hij laat het ook wel erg open en bloot slingeren.
Dus volg je gevoel, en probeer erachter te komen wat er precies wel en niet gebeurd is. Een keer seks is een ding, een affaire weer iets heel anders, en misschien is er wel nog iets anders aan de hand. Je kent je man zelf het beste.
Zorg dat je dit gedoe in ieder geval gebruikt om eens goed te praten over de rol die jullie voor elkaar innemen in je relatie, want daar gaat het vaak fout, terwijl dat niet altijd nodig is.
Baby's veranderen alles, en daar moet je van twee kanten aan wennen. Soms kun je dan zonder dat je het in de gaten hebt ineens allebei op je eigen eiland zitten, en dat is niet goed.
Maak in ieder geval gebruik van deze wake-up call.
Ik weet hoe je je voelt, en ik snap ook je kalmte (verdoving is een beter woord). Probeer dat vast te houden, want je wilt een open gesprek om erachter te komen wat er precies wel en niet aan de hand is.
Nogmaals heel veel sterkte!
Gewoon neutraal/ vriendschappelijk, of seksueel getint?
Een en een is twee, maar ik zou toch nog iets meer info willen.
Ik vind de omstandigheden vreselijk verdacht, maar het bewijs nog niet sluitend, zeg maar. En hij laat het ook wel erg open en bloot slingeren.
Dus volg je gevoel, en probeer erachter te komen wat er precies wel en niet gebeurd is. Een keer seks is een ding, een affaire weer iets heel anders, en misschien is er wel nog iets anders aan de hand. Je kent je man zelf het beste.
Zorg dat je dit gedoe in ieder geval gebruikt om eens goed te praten over de rol die jullie voor elkaar innemen in je relatie, want daar gaat het vaak fout, terwijl dat niet altijd nodig is.
Baby's veranderen alles, en daar moet je van twee kanten aan wennen. Soms kun je dan zonder dat je het in de gaten hebt ineens allebei op je eigen eiland zitten, en dat is niet goed.
Maak in ieder geval gebruik van deze wake-up call.
Ik weet hoe je je voelt, en ik snap ook je kalmte (verdoving is een beter woord). Probeer dat vast te houden, want je wilt een open gesprek om erachter te komen wat er precies wel en niet aan de hand is.
Nogmaals heel veel sterkte!
donderdag 14 mei 2009 om 16:38
Eva, ik zei dat van die prostituee, tuurlijk maakt dat het bedrog niet minder, maar nu doet ie het met een vriendin/collega.. wat in mijn ogen dan nog zou kunnen betekenen dat er misschien meer aan de hand is dan alleen de lust.. Ik gaf aan dat als het alleen maar daarvoor was hij het dan beter bij een prostituee had kunnen doen, want nu betrekt hij er een vriendin en collega met gevoelens bij en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder. Is dat een heel rare gedachte?
donderdag 14 mei 2009 om 17:10
@ Moni
Persoonlijk vind ik het een rare gedachte. Want als een man dus 'vreemdgaat' met een prostituee is dat blijkbaar minder erg dan wanneer dat met een bekende is. In beide gevallen moet je die vent eruit knikkeren.
En wat volgens mij nu vaak gebeurt, is dat vrouwens wiens man naar prostituees ging, dit gedrag proberen goed te praten a la de vrouw van Rob Oudkerk ofzo. Gatver, ze (vrouw van Oudkerk) had die man moeten droppen trouwens!! hahaha.Dat was pas girl-power geweest. Maar das een andere kwestie.
Het is inderdaad wel erg dat de relatie met collega/vriendin nu ook over is en dat TO dus in haar vertrouwen is beschaamd door betreffende dame, dat snap ik wel. Maar dat lust wordt gezien als 'minder erg' dan gevoelens hebben...nee...dat begrijp ik niet. Het is allebei even erg, in beide gevallen wordt iemand geschaad.
Ik zou in ieder geval niet kunnen kiezen tussen mijn partner die sekst met mijn vriendin of dat ie zou seksen met een dame die eerder die dag al tien anderen ontvangen heeft. Dan voel je je toch ook niet bepaald speciaal meer als vrouw.
Persoonlijk vind ik het een rare gedachte. Want als een man dus 'vreemdgaat' met een prostituee is dat blijkbaar minder erg dan wanneer dat met een bekende is. In beide gevallen moet je die vent eruit knikkeren.
En wat volgens mij nu vaak gebeurt, is dat vrouwens wiens man naar prostituees ging, dit gedrag proberen goed te praten a la de vrouw van Rob Oudkerk ofzo. Gatver, ze (vrouw van Oudkerk) had die man moeten droppen trouwens!! hahaha.Dat was pas girl-power geweest. Maar das een andere kwestie.
Het is inderdaad wel erg dat de relatie met collega/vriendin nu ook over is en dat TO dus in haar vertrouwen is beschaamd door betreffende dame, dat snap ik wel. Maar dat lust wordt gezien als 'minder erg' dan gevoelens hebben...nee...dat begrijp ik niet. Het is allebei even erg, in beide gevallen wordt iemand geschaad.
Ik zou in ieder geval niet kunnen kiezen tussen mijn partner die sekst met mijn vriendin of dat ie zou seksen met een dame die eerder die dag al tien anderen ontvangen heeft. Dan voel je je toch ook niet bepaald speciaal meer als vrouw.
donderdag 14 mei 2009 om 17:30
Volgens mij ben ik de enige met deze mening. Maar als mijn partner met een ander naar bed zou gaan, en ook al hebben we een kind en een hypotheek, ik zou 'm linea recta de deur uittrappen. Vreemdgaan doe je niet in een (monogame) relatie. Oók niet als je sexleven even op een laag pitje staat, door wat voor reden dan ook.
Naast dat ie waarschijnlijk is vreemdgegaan, heeft ie ook nog eens gelogen. Zou je daarmee verder kunnen leven met zo iemand? Die je belazert? Het is dan misschien 1x gebeurt, maar das nou net 1x teveel.
Het kan aan mij liggen, maar zo denk ik erover.
Veel succes en knap van je dat je er zo koel onder kan blijven.
Naast dat ie waarschijnlijk is vreemdgegaan, heeft ie ook nog eens gelogen. Zou je daarmee verder kunnen leven met zo iemand? Die je belazert? Het is dan misschien 1x gebeurt, maar das nou net 1x teveel.
Het kan aan mij liggen, maar zo denk ik erover.
Veel succes en knap van je dat je er zo koel onder kan blijven.
donderdag 14 mei 2009 om 17:46
quote:Blink76 schreef op 14 mei 2009 @ 10:55:
...Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...
Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt.
Wat een rotsituatie blink! Het klinkt of je een hele fijne relatie hebt en dan dit! Maar ik reageer even op bovenstaande gedachtengang... ik zie het directe verband niet tussen hem laten weten wat je hebt gevonden en een scheiding. Dat het daar 'toch wel op uit zal draaien' zie ik niet zo.
Wil je dat hij weet dat jij het weet? Wil je dat hij weet wat dit met je doet, hoe verdrietig het je maakt? Wil je hem laten weten dat je dit niet goedkeurt, dat hij ermee moet stoppen? Dan moet je hem vertellen wat je weet.
Dat hoeft dus niet tot een scheiding te leiden. Je kunt nu ook niet in één dagje beslissen of je wilt scheiden. Je hebt je kind, jezelf, je gevoelens voor hem, liefde en woede. Alles moet op een rijtje vallen en het zal ook wel erg afhangen hoe hij reageert op een 'confrontatie'. Als hij spijt betuigt is het toch een ander verhaal dan als hij de verantwoordelijkheid voor zijn daden op jouw afschuift. Allemaal zaken die mede bepalen of jij wel of niet wilt scheiden.
Praat met hem, en zeg wat je wilt. Dat hij het niet meer doet, en dat je nog niet weet hoe je nu je eigen gevoel er weer bij moet krijgen. Dat hij daarbij zal moeten helpen.
Sterkte. Kwik...
...Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...
Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt.
Wat een rotsituatie blink! Het klinkt of je een hele fijne relatie hebt en dan dit! Maar ik reageer even op bovenstaande gedachtengang... ik zie het directe verband niet tussen hem laten weten wat je hebt gevonden en een scheiding. Dat het daar 'toch wel op uit zal draaien' zie ik niet zo.
Wil je dat hij weet dat jij het weet? Wil je dat hij weet wat dit met je doet, hoe verdrietig het je maakt? Wil je hem laten weten dat je dit niet goedkeurt, dat hij ermee moet stoppen? Dan moet je hem vertellen wat je weet.
Dat hoeft dus niet tot een scheiding te leiden. Je kunt nu ook niet in één dagje beslissen of je wilt scheiden. Je hebt je kind, jezelf, je gevoelens voor hem, liefde en woede. Alles moet op een rijtje vallen en het zal ook wel erg afhangen hoe hij reageert op een 'confrontatie'. Als hij spijt betuigt is het toch een ander verhaal dan als hij de verantwoordelijkheid voor zijn daden op jouw afschuift. Allemaal zaken die mede bepalen of jij wel of niet wilt scheiden.
Praat met hem, en zeg wat je wilt. Dat hij het niet meer doet, en dat je nog niet weet hoe je nu je eigen gevoel er weer bij moet krijgen. Dat hij daarbij zal moeten helpen.
Sterkte. Kwik...
donderdag 14 mei 2009 om 21:36
Als jullie overal over kunnen praten kunnen jullie hier misschien ook wel over praten.
Ik denk wel dat voor je kindje willen dat jullie bij elkaar blijven een verkeerde insteek is. Dat ga je echt geen 18 jaar lang volhouden. Natuurlijk is je kindje ontzettend belangrijk, maar denk ook een beetje aan jezelf. Je kindje heeft niks aan een ongelukkige moeder.
Ik denk wel dat voor je kindje willen dat jullie bij elkaar blijven een verkeerde insteek is. Dat ga je echt geen 18 jaar lang volhouden. Natuurlijk is je kindje ontzettend belangrijk, maar denk ook een beetje aan jezelf. Je kindje heeft niks aan een ongelukkige moeder.
