Net moeder geworden, en hij gaat vreemd...

Ik weet niet waarom ik dit plaats... ik moet het gewoon even kwijt denk ik. En misschien wil ik ook jullie mening horen, al zullen jullie mij waarschijnlijk niet begrijpen.



Mijn vriend en ik hebben een zoontje van een paar maanden oud. Tijdens de zwangerschap hadden we al weinig sex, omdat ik onwijs moe was, en mijn vriend vond het 'eng', met die baby in mijn buik.



Nu onze zoon er is, hebben we, bijna 5 maanden later, nog altijd geen sex gehad. Tijdens mijn (zeer zware) bevalling ben ik geknipt, en later zijn de hechtingen open gegaan, waardoor ik tot op de dag van vandaag niet eens naar het litteken durf te kijken, laat staan sex hebben.



Mijn vriend klaagt niet, we knuffelen wel, en hij laat regelmatig zien dat hij me mooi en aantrekkelijk vindt. Hij houdt zielsveel van mij, daar is geen twijfel over mogelijk. We zijn al heel lang samen, en kennen elkaar door en door. Toch is onze relatie niet saai. We kunnen over alles praten, hebben dezelfde humor, gewoon een toprelatie.



Ik weet dat ik hem verwaarloos, en daar voel ik me schuldig over. Maar goed... ik ben voor het eerst moeder, en mijn hoofd zit momenteel overvol met 'babystuff'. En ik ben 's avonds blij als mijn hoofd het kussen raakt. Mijn vriend zegt steeds dat ik me niet druk moet maken om ons sexleven, 'dat komt allemaal vanzelf wel weer'.



Jullie voelen hem al aankomen denk ik he? Gisteravond moest hij nog even terug naar zijn werk om iets af te ronden. Vanochtend was ik als eerste uit bed, en toen ik door de gang liep zag ik iets op de grond liggen, dat kennelijk uit zijn zak was gevallen. Juist...een opengescheurde verpakking van een condoom.

Ik was niet eens geshockeerd. Je kon er op wachten dat dit zou gebeuren. We hebben het afgelopen jaar misschien 3 keer sex gehad. Ik heb vervolgens zijn gsm gecheckt (wat ik normaal nooit zou doen), en uit zijn sms'jes bleek dat hij gisteren helemaal niet op zijn werk was, maar bij een zogenaamde vriendin/collega van hem, die ik zelf ook ken.



Anyway... ik had het papiertje eerst op de wastafel gelegd, en was van plan om gewoon naar mijn werk te gaan, zodat hij zich helemaal te pletter zou schrikken als hij dat ding daar zou vinden. Maar inmiddels zit ik op mijn werk, en het papiertje zit nu in mijn broekzak. Als ik hem ermee ga confronteren wil ik zijn gezicht zien. Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik naar de beslissing neig om er helemaal niet over te beginnen...



Ons kindje is 5 maanden. Mijn eigen ouders zijn gescheiden, en daar pluk ik tot op de dag van vandaag de negatieve vruchten van. Het heeft me voor altijd veranderd. Wil ik dat mijn kind aandoen? Want daar gaat het waarschijnlijk op uitdraaien als dit naar buiten komt. Bovendien hebben we sinds kort een hypotheek waarvan nog geen cent is afgelost, en zitten we financieel dus ook aan elkaar gebonden. En natuurlijk...de onvermijdelijke 'jamaar ik hou van hem'-zin heeft ook al door mijn hoofd gespeeld. Ergens denk ik... misschien is het beter om net te doen of ik dit niet weet, want wat haal ik allemaal overhoop als ik erover begin?

Voor mijn zwangerschap zou ik compleet door het lint zijn gegaan. Nu voel ik echter een soort vreemde 'berusting'. Een doof gevoel. Ik denk eigenlijk alleen aan mijn kind, mijn eigen belangen staan niet meer voorop. Voor mijn kind is het beter als de dingen blijven zoals ze nu zijn, en dat is het belangrijkste op dit moment.



Aan de andere kant... ga ik hiermee kunnen leven?

Hoi meiden...



Jemig wat een misverstand... wat een bizarre avond gisteren...

Toen de beeb sliep, heb ik mijn vriend erbij geroepen en ben ik begonnen door te zeggen dat ik mijn aandeel in dit probleem heel goed inzie, en dat ik er graag samen uit wilde komen. Vervolgens gezegd dat ik die ochtend iets op de gang had gevonden. Toen ik dat papiertje uit mijn zak trok had ik een totaal geshockeerde man verwacht, die hakkelend een of andere smoes zou opdissen. Maar toen hij dat ding zag begon hij te lachen. Zijn verhaal: hij werkt op een school, en heeft dat papiertje een paar dagen geleden van een kindje afgepakt die ermee op het schoolplein liep. Dat ding zonder erbij na te denken in zijn zak gestopt en daarna vergeten. Twee collega's (niet die 'ene' collega) waren erbij en hebben het gezien. Ik geloofde hem natuurlijk eerst niet, maar vervolgens heeft hij ze ter plekke opgebeld om het verhaal te bevestigen, en de telefoon op de speaker gezet. En tsja... toen geloofde ik hem meteen, want mochten die collega's in het 'complot' zitten, dan hebben ze wel een oscarwaardige acteerprestatie geleverd...



En hij was die avond inderdaad bij zijn collega/vriendin geweest na zijn werk (hij is dus wel eerst gaan werken), maar dat doet hij wel vaker, en de sms'jes, die hij me nog een keer heeft laten lezen, waren heel neutraal van toon. Vervolgens heeft hij haar op hyves ook nog eens een chatberichtje gestuurd (zonder dat zij wist dat ik ernaast zat) met de opmerking: "die en die denkt dat wij iets met elkaar hebben"...en daar reageerde zij heel spontaan op: "dat meen je niet, wat achterlijk!".



Dus tsja... komt erop neer dat ik met mijn mond vol tanden stond. Dit is zo'n rare samenloop van omstandigheden, niet te filmen.



Het gesprek eindigde trouwens alsnog emotioneel, want we hebben de situatie wel aangegrepen om een aantal dingen die we op ons hart hadden/hebben eruit te gooien. Hij geeft aan mij vreselijk te missen, maar dat hij never nooit iets met een ander zou beginnen, zeker niet nu we een kind hebben.

Om het goed af te sluiten hebben we meteen schoonma opgebeld om te vragen of ze een nachtje op de beeb wil passen, en vandaag ga ik een gezellig hotelletje boeken voor ons tweeën, om ons nieuwe sexleven in te luiden



Ik ben echt zoooo blij dat ik niet meteen compleet uit mijn dak ben gegaan.... Maar goed, hij begreep natuurlijk wel dat hij de schijn enorm tegen had.



Meiden, ik schaam me... ook naar jullie toe. Vijf pagina's vol met harten onder mijn riem, voor niks. Nou ja, voor niks... er is natuurlijk wel het een en ander uitgepraat, en jullie hebben mijn ogen gisteren wel geopend met jullie reacties. Daarvoor alsnog bedankt!