Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 6 maart 2008 om 21:32
VK meid, je buigt nu weer deemoedig het hoofd, iedereen heeft helemaal gelijk maar wanneer is het voor jou nou echt genoeg? Hoeveel bevestiging heb je nog nodig? Moet je man je kind eerst een klap geven? Jou schoppen? Zoiets? Wanneer zie je in dat zijn mentale geweld en jouw acceptatie daarvan niet alleen je eigen leven maar ook dat van je kind zwaar beïnvloed? En dat dat mentale geweld misschien wel erger en schadelijker is dan een fysieke klap?
Bij ieder voorbeeld wat je geeft vind ik je man meer en meer een sukkel worden. Nog erger dan ik hem er al een vond maar dat doet er natuurlijk helemaal niks toe, wat ik vind, of wie dan ook hier. Het gaat er om dat jij doordrongen raakt van het feit dat je aan deze relatie niks gaat verliezen. Dat je er alleen maar aan gaat winnen als je niet meer dag in dag uit op je tenen hoeft te lopen.
Bij ieder voorbeeld wat je geeft vind ik je man meer en meer een sukkel worden. Nog erger dan ik hem er al een vond maar dat doet er natuurlijk helemaal niks toe, wat ik vind, of wie dan ook hier. Het gaat er om dat jij doordrongen raakt van het feit dat je aan deze relatie niks gaat verliezen. Dat je er alleen maar aan gaat winnen als je niet meer dag in dag uit op je tenen hoeft te lopen.
donderdag 6 maart 2008 om 21:33
quote:dubiootje schreef op 01 maart 2008 @ 13:48:
Elmervrouw, ik kwam een boek tegen dat voor jou vast heel goed is om te lezen: Niemandskinderen van Carolien Roodvoets.
Leo (doet even een rondedansje). Wanneer kunnen we langskomen?
Hallo ik breek even in....
@ dubiootje..Ik wil je even bedanken voor de tip...Niemandskinderen....ik heb hem nu in huis en ben het aan het lezen.
@ elmervrouw...Gefeliciteerd op alle fronten die je hebt behaald met je nieuwe baan!!! ( en bedankt voor je bericht).
en voor alle krachtige vrouwen hier...
Elmervrouw, ik kwam een boek tegen dat voor jou vast heel goed is om te lezen: Niemandskinderen van Carolien Roodvoets.
Leo (doet even een rondedansje). Wanneer kunnen we langskomen?
Hallo ik breek even in....
@ dubiootje..Ik wil je even bedanken voor de tip...Niemandskinderen....ik heb hem nu in huis en ben het aan het lezen.
@ elmervrouw...Gefeliciteerd op alle fronten die je hebt behaald met je nieuwe baan!!! ( en bedankt voor je bericht).
en voor alle krachtige vrouwen hier...
donderdag 6 maart 2008 om 21:44
Lieve Vrouwtje Klets
word moedig en haal je zoon uit deze situatie. Hij krijgt zo een verkeerd voorbeeld, van hem, maar ook van jou.
Jij kan hem laten zien dat het ook anders kan. Doe dat.
Vergis je er niet in. Hoe langer hij dit voorbeeld krijgt over hoe jij reageert; het goedpraten, aanpassen, niet durven kiezen voor jezelf; hoe meer schade hij zal oplopen en hoe moeilijker je zoon het uiteindelijk zal krijgen om het patroon te doorbreken. Je wilt toch niet dat hij zich net als je (ex)man gaat gedragen. Maar belangrijker nog, wil je uiteindelijken toekijken hoe hij zich net zo gedraagt als jij nu. Toegeven uit angst. Wil je dat hij hetzelfde gaat doormaken als jij, dezelfde strijd moeten gaan voeren om de angst die hij gaat voelen voor zijn vader te overwinnen. Je denkt dat dit nu moeilijk is, ik kan je verzekeren dat toekijken terwijl je zelf inmiddels vrij bent nog veel moeilijker is.
En jij hebt hierin een sleutel, want hoe eerder jij het patroon gaat veranderen, hoe meer invloed het nieuwe voorbeeld zal hebben.
liefs Zonlicht
word moedig en haal je zoon uit deze situatie. Hij krijgt zo een verkeerd voorbeeld, van hem, maar ook van jou.
Jij kan hem laten zien dat het ook anders kan. Doe dat.
Vergis je er niet in. Hoe langer hij dit voorbeeld krijgt over hoe jij reageert; het goedpraten, aanpassen, niet durven kiezen voor jezelf; hoe meer schade hij zal oplopen en hoe moeilijker je zoon het uiteindelijk zal krijgen om het patroon te doorbreken. Je wilt toch niet dat hij zich net als je (ex)man gaat gedragen. Maar belangrijker nog, wil je uiteindelijken toekijken hoe hij zich net zo gedraagt als jij nu. Toegeven uit angst. Wil je dat hij hetzelfde gaat doormaken als jij, dezelfde strijd moeten gaan voeren om de angst die hij gaat voelen voor zijn vader te overwinnen. Je denkt dat dit nu moeilijk is, ik kan je verzekeren dat toekijken terwijl je zelf inmiddels vrij bent nog veel moeilijker is.
En jij hebt hierin een sleutel, want hoe eerder jij het patroon gaat veranderen, hoe meer invloed het nieuwe voorbeeld zal hebben.
liefs Zonlicht
donderdag 6 maart 2008 om 21:59
quote:vrouwtje klets schreef op 06 maart 2008 @ 20:57:
Ik moet me dan zó inhouden, omwillen van zoonlief die er dan bij is. Boos vertrok ik naar boven. Zoonlief vraagt waarom ik naar boven ga. Het enige wat ik dan nog kan zeggen is: 'Omdat mamma het niet meer gezellig vindt beneden'. 'Waarom dan niet?', vraagt zoonlief. Ik heb maar niets meer gezegd, maar ondertussen sta ik boven te janken van kwaadheid, van teleurstelling.
Door zo'n antwoord kán je zoon denken dat het zijn schuld is...dat het niet meer gezellig is beneden of dat papa schreeuwt...een kind begrijpt dat verkeerd
Dit was dus de zaterdag. En vervolgens ging ik zo.ochtend met zoonlief zwemmen, waarbij hij dus na afloop vroeg waarom pappa altijd zo schreeuwt. Jou zoon krijgt alles mee...voelt alles aan....onthoud dat goed! ( ik veroordeel je niet overigens niet hoor)
Ik moet me dan zó inhouden, omwillen van zoonlief die er dan bij is. Boos vertrok ik naar boven. Zoonlief vraagt waarom ik naar boven ga. Het enige wat ik dan nog kan zeggen is: 'Omdat mamma het niet meer gezellig vindt beneden'. 'Waarom dan niet?', vraagt zoonlief. Ik heb maar niets meer gezegd, maar ondertussen sta ik boven te janken van kwaadheid, van teleurstelling.
Door zo'n antwoord kán je zoon denken dat het zijn schuld is...dat het niet meer gezellig is beneden of dat papa schreeuwt...een kind begrijpt dat verkeerd
Dit was dus de zaterdag. En vervolgens ging ik zo.ochtend met zoonlief zwemmen, waarbij hij dus na afloop vroeg waarom pappa altijd zo schreeuwt. Jou zoon krijgt alles mee...voelt alles aan....onthoud dat goed! ( ik veroordeel je niet overigens niet hoor)
donderdag 6 maart 2008 om 22:07
quote:vrouwtje klets schreef op 06 maart 2008 @ 21:28:
Ik denk Pom, omdat het niet altíjd zo gaat. Het is niet dat het dag in, dag uit op deze manier gaat. Er zijn ook dagen dat het redelijk tot goed gaat. En daar komt mijn twijfel dan vandaan. Moet ik niet méér naar de hele linie kijken en me niet zo focussen op de keren dat het niet goed gaat?Dat is de clou van het verhaal. In ieder geval wel van dat van mij. Doordat het soms ook 'gewoon' goed ging tussen ons, we ook plezier konden hebben met elkaar, en we ook wel gezellige dagen hadden, hield ik hoop. Je ziet hoe het ook kan en daar hou je je aan vast. Op de dagen dat het beter gaat, ga je dan denken dat er in iedere relatie wel eens wat is, dat 'de perfecte relatie' nu eenmaal niet bestaat en dat iedereen wel eens ruzie heeft. Maar dit is wel iets van een ander kaliber.
Ik denk Pom, omdat het niet altíjd zo gaat. Het is niet dat het dag in, dag uit op deze manier gaat. Er zijn ook dagen dat het redelijk tot goed gaat. En daar komt mijn twijfel dan vandaan. Moet ik niet méér naar de hele linie kijken en me niet zo focussen op de keren dat het niet goed gaat?Dat is de clou van het verhaal. In ieder geval wel van dat van mij. Doordat het soms ook 'gewoon' goed ging tussen ons, we ook plezier konden hebben met elkaar, en we ook wel gezellige dagen hadden, hield ik hoop. Je ziet hoe het ook kan en daar hou je je aan vast. Op de dagen dat het beter gaat, ga je dan denken dat er in iedere relatie wel eens wat is, dat 'de perfecte relatie' nu eenmaal niet bestaat en dat iedereen wel eens ruzie heeft. Maar dit is wel iets van een ander kaliber.
donderdag 6 maart 2008 om 22:10
donderdag 6 maart 2008 om 22:48
quote:vrouwtje klets schreef op 06 maart 2008 @ 22:18:
Mooi gezegd Claire. Ja, ik WIL voor mijn kind opkomen! Hij is mijn alles. En mijn hemel, als zijn moeder al niet eens voor hem opkomt...
Hij verdient dit niet!
als je wilt kun je mijn topic lezen: Uit een onveilig nest...mijn verhaal. Staat op psyche.
Daar kun je lezen wat de uitwerking is van opgroeien met negatieviteit, angst, spanning, schreeuwen enz...
Het is een ander verhaal maar het gaat om de kern...wie weet heb je er wat aan.
zelf ben ik mijn moeder eeuwig dankbaar dat ze de stap wél heeft gezet.
Mooi gezegd Claire. Ja, ik WIL voor mijn kind opkomen! Hij is mijn alles. En mijn hemel, als zijn moeder al niet eens voor hem opkomt...
Hij verdient dit niet!
als je wilt kun je mijn topic lezen: Uit een onveilig nest...mijn verhaal. Staat op psyche.
Daar kun je lezen wat de uitwerking is van opgroeien met negatieviteit, angst, spanning, schreeuwen enz...
Het is een ander verhaal maar het gaat om de kern...wie weet heb je er wat aan.
zelf ben ik mijn moeder eeuwig dankbaar dat ze de stap wél heeft gezet.
donderdag 6 maart 2008 om 23:14
Even inbreken hoor...
Vrouwtje Klets: ik hoop echt dat je nu doorzet. Ik kwam in de periode dat het bij jullie niet goed ging, het huis werd verkocht etc. ook veel op dit topic en lees hier nog regelmatig. Je kent mij vast ook nog wel...
Wat ik al zei: nu niet verslappen en doorgaan, vasthouden aan je besluit en je niet wéér om laten praten. Jouw zoon en jij verdienen veel beter!!!
Liefs,
Carrrie.
offtopic: mijn inmiddels niet meer zo 'nieuwe' lief en ik zijn eind januari getrouwd en verwachtne over zes-en-een-halve week ons kindje... een broertje of zusje voor mijn zoon! We zijn bezig met de aankoop van een woning en genieten op-en-top! Opnieuw beginnen kan dus ook (mits je daar aan toe bent....)
Vrouwtje Klets: ik hoop echt dat je nu doorzet. Ik kwam in de periode dat het bij jullie niet goed ging, het huis werd verkocht etc. ook veel op dit topic en lees hier nog regelmatig. Je kent mij vast ook nog wel...
Wat ik al zei: nu niet verslappen en doorgaan, vasthouden aan je besluit en je niet wéér om laten praten. Jouw zoon en jij verdienen veel beter!!!
Liefs,
Carrrie.
offtopic: mijn inmiddels niet meer zo 'nieuwe' lief en ik zijn eind januari getrouwd en verwachtne over zes-en-een-halve week ons kindje... een broertje of zusje voor mijn zoon! We zijn bezig met de aankoop van een woning en genieten op-en-top! Opnieuw beginnen kan dus ook (mits je daar aan toe bent....)
donderdag 6 maart 2008 om 23:40
Vrouwtje Klets, als jij nu al je teksten eens terugleest en doet alsof iemand anders dit heeft gepost, wat zou dan jouw advies zijn?
Ik denk dat ik het antwoord wel weet...
Kies voor jezelf en voor je zoon, jullie verdienen beter!
Ik vind het vreselijk om te lezen dat de vader van je zoontje zó tegen hem tekeer gaat, dat jij en je zoon het zo gezellig hebben samen, totdat die zak weer binnenkomt en in één klap de sfeer verpest... jij kunt hier een eind aan maken VK, alleen jij!!
Ik wens je veel kracht en moed, zet alsjeblieft door!
Ik denk dat ik het antwoord wel weet...
Kies voor jezelf en voor je zoon, jullie verdienen beter!
Ik vind het vreselijk om te lezen dat de vader van je zoontje zó tegen hem tekeer gaat, dat jij en je zoon het zo gezellig hebben samen, totdat die zak weer binnenkomt en in één klap de sfeer verpest... jij kunt hier een eind aan maken VK, alleen jij!!
Ik wens je veel kracht en moed, zet alsjeblieft door!
vrijdag 7 maart 2008 om 07:54
Goedemorgen allemaal,
Lieve Carrie, wat heerlijk om te horen dat het zo goed met jou en de jouwen gaat. Geniet er maar fijn van, je hebt het verdiend!
Vrouwtje, hoe is het nu met je? Hoe is het gegaan gisteren?
Waar ik benieuwd naar ben; hoe lang heb je gewacht met weer hier te komen schrijven? Ben je al weer lang bezig met dat het eigenlijk niet goed gaat en dat je wist dat het fout zou lopen of is het iets van de afgelopen weken?
Lieve Carrie, wat heerlijk om te horen dat het zo goed met jou en de jouwen gaat. Geniet er maar fijn van, je hebt het verdiend!
Vrouwtje, hoe is het nu met je? Hoe is het gegaan gisteren?
Waar ik benieuwd naar ben; hoe lang heb je gewacht met weer hier te komen schrijven? Ben je al weer lang bezig met dat het eigenlijk niet goed gaat en dat je wist dat het fout zou lopen of is het iets van de afgelopen weken?
vrijdag 7 maart 2008 om 10:20
Dat was even héél wat om bij te lezen zeg.
VK: mijn hart huilt om dat kleine jongetje, dat in zo'n sfeer moet leven........................ hoe lang nog? Hoeveel vertrouwen wordt er bij hem beschadigd?
LillyRose, heb je dit alles ook gelezen? Hoe gaat het met je?
VK: mijn hart huilt om dat kleine jongetje, dat in zo'n sfeer moet leven........................ hoe lang nog? Hoeveel vertrouwen wordt er bij hem beschadigd?
LillyRose, heb je dit alles ook gelezen? Hoe gaat het met je?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 7 maart 2008 om 10:52
VK, jij hoeft je zelf niets te verwijten want jij hebt echt alles uit de kast getrokken om jullie huwelijk te laten slagen. En echt, het houdt een keer op. Een volwassen man die zo ontzettend druk is met een opleiding en een klein kindje af loopt te bekken, daar kun je eenvoudigweg niks mee. Hij zou gewoon voor zijn gezin moeten zorgen en net als jij een baan moeten hebben. En bovenal zou hij lief voor jullie zoontje moeten zijn. Het is zelf net een klein kind dat mokkend rondloopt als het even niet gaat zoals hij denkt dat het zou moeten zijn. Als ik het goed begrijp hebben jullie allebei je eigen woonruimte, dus praktische bezwaren zijn er niet. En wat het eventuele geklets betreft, jij weet zelf dat je er alles aan gedaan hebt en voor je het weet, ben jij weer oud nieuws. Kom op meid, kies voor jezelf en voor je kind!
vrijdag 7 maart 2008 om 10:54
Waarom afwachten VK tot hij 'thuis' komt? Hij heeft nu toch zijn eigen onderkomen? Waarom zorg je niet gewoon voor oppas voor je jongen, ga je naar hem toe en vertelt hem dat je de stekker uit de relatie trekt. Kan je zelf weggaan en hem (met zijn woede) achterlaten.
Als je weer die afwachtende houding aan gaat nemen, dan ga je precies hetzelfde pad bewandelen als eerst. Hij gaat weer op je in praten op de punten waar jij twijfelt (hij heeft daar een zesde zintuig voor ontwikkeld) en je twijfel wordt weer groter. Hij trekt zijn allercharmanste boetekleed weer aan en de rest van het verhaal ken je al. Dat pad heb je al regelmatig bewandeld en iedereen is er alleen maar slechter van geworden.
Als je weer die afwachtende houding aan gaat nemen, dan ga je precies hetzelfde pad bewandelen als eerst. Hij gaat weer op je in praten op de punten waar jij twijfelt (hij heeft daar een zesde zintuig voor ontwikkeld) en je twijfel wordt weer groter. Hij trekt zijn allercharmanste boetekleed weer aan en de rest van het verhaal ken je al. Dat pad heb je al regelmatig bewandeld en iedereen is er alleen maar slechter van geworden.
vrijdag 7 maart 2008 om 11:28
VK, doe het zo snel mogelijk. Ik weet niet hoe het met jouw leidinggevende zit maar kun je niet gewoon zeggen wat de omstandigheden zijn waar je in zit. Ieder normaal mens heeft er begrip voor dat dit zulke dringende zaken zijn dat ze je gewoon moeten laten gaan. Iedereen begrijpt ook dat jij nu toch niet normaal kunt presteren op je werk en als ik jouw leidinggevende was, zou ik niet verwachten dat je er verlof voor opneemt maar ik zou je alleen maar heel veel sterkte en succes wensen.
vrijdag 7 maart 2008 om 11:39
VK meid, haal de woorden 'maar' en 'het enige is...' en 'misschien als ik......' en meer van dat soort twijfelzinnetjes maar uit je woordenboek. Doe wat je moet doen maar verzin geen uitvluchten meer.
Je man vertellen dat het over is hoeft geen uren te duren, je deelt het hem mede, je gaat hem niet vragen wat hij er van vindt. Jij hebt jouw huis, hij het zijne, het is voorbij, dag Jan, de groeten en see you in court.
De tijd van overleggen, afwachten, hopen, wanhopen en dromen is nu wel voorbij denk ik. Het is tijd voor actie.
Je man vertellen dat het over is hoeft geen uren te duren, je deelt het hem mede, je gaat hem niet vragen wat hij er van vindt. Jij hebt jouw huis, hij het zijne, het is voorbij, dag Jan, de groeten en see you in court.
De tijd van overleggen, afwachten, hopen, wanhopen en dromen is nu wel voorbij denk ik. Het is tijd voor actie.
vrijdag 7 maart 2008 om 11:55
vrijdag 7 maart 2008 om 11:57
VK je werkgever zal zeer begripvol zijn. Dat was hij indertijd ook.
Net als Leo al zegt, weer al die twijfelwoordjes.
Net als Malu ook zegt, doe het snel!
En ik zeg, waarom altijd weer die uitvluchten van je VK?
Mijn ex (en wat een akelige man was dat!) had een wijs gezegde. Er is geen echt goede manier om een slechte boodschap over te brengen. Dus waarom je druk maken over de best mogelijke manier?
En zo is het maar net. Je weet dat hij woest zal zijn op je, het is dus het beste om het kort maar krachtig te doen.
Net als Leo al zegt, weer al die twijfelwoordjes.
Net als Malu ook zegt, doe het snel!
En ik zeg, waarom altijd weer die uitvluchten van je VK?
Mijn ex (en wat een akelige man was dat!) had een wijs gezegde. Er is geen echt goede manier om een slechte boodschap over te brengen. Dus waarom je druk maken over de best mogelijke manier?
En zo is het maar net. Je weet dat hij woest zal zijn op je, het is dus het beste om het kort maar krachtig te doen.
vrijdag 7 maart 2008 om 12:03
quote:vrouwtje klets schreef op 07 maart 2008 @ 11:18:
Dat is een goede overweging. Vandaag zit ik op mijn werk en ik kan niet vrij nemen. Mijn zoontje moet om uiterlijk 18 u vd opvang worden opgehaald. Ik ken niemand die hem op kan halen.
Ik weet niet zeker of man/ex op zijn stek is als ik onverwacht kom, maar ik bel hem.
Ik bedenk iets anders: ik ga morgen naar hem toe. En ik regel dat iemand morgen mijn jochie opvangt. Dit lukt!
Hoi VK, zo ziet het eruit als je twijfelwoorden weg zijn.
Vind die tijgerin in jezelf die vierkant voor zichzelf en haar zoon staat!
Liefs van Puck
Dat is een goede overweging. Vandaag zit ik op mijn werk en ik kan niet vrij nemen. Mijn zoontje moet om uiterlijk 18 u vd opvang worden opgehaald. Ik ken niemand die hem op kan halen.
Ik weet niet zeker of man/ex op zijn stek is als ik onverwacht kom, maar ik bel hem.
Ik bedenk iets anders: ik ga morgen naar hem toe. En ik regel dat iemand morgen mijn jochie opvangt. Dit lukt!
Hoi VK, zo ziet het eruit als je twijfelwoorden weg zijn.
Vind die tijgerin in jezelf die vierkant voor zichzelf en haar zoon staat!
Liefs van Puck
vrijdag 7 maart 2008 om 12:12
Wat ga je hem vertellen dan, dat je er mee op wilt houden?
Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid, waarom zou dat perse face to face moeten en het voordeel is dat je de hoorn er op kunt gooien als hij begint te schreeuwen.
Je hoeft hem alleen maar duidelijk te maken dat het einde verhaal is, de rest is mosterd.
Dat is natuurlijk ook een mogelijkheid, waarom zou dat perse face to face moeten en het voordeel is dat je de hoorn er op kunt gooien als hij begint te schreeuwen.
Je hoeft hem alleen maar duidelijk te maken dat het einde verhaal is, de rest is mosterd.
vrijdag 7 maart 2008 om 12:16
Lieve VK,
Ik sluit me aan bij de andere schrijfsters: neem het heft in eigen handen en ga bij je man langs op zijn eigen stek. Ken je echt niemand die je zoontje op kan halen? Een buurvrouw, een andere moeder die haar kind op de opvang heeft? Leg uit dat je iets belangrijks moet regelen en dat het min of meer een noodgeval is.
Het lijkt me sowieso noodzakelijk dat je met je baas praat, die zal toch moeten weten dat je gaat scheiden. Dus misschien kun je nu je man bellen en vragen of hij vanmiddag thuis is en of je langs kan komen. Als dat kan, kun je een gesprek met je baas hebben en uitleggen wat er speelt. Als je je er beter bij voelt, kun je aangeven dat je de gemiste tijd een andere dag wel inhaalt (goeie kans dat hij zegt dat dat niet nodig is).
Regel backup voor als de zaak uit de hand loopt. Iemand die in de buurt is en snel ter plekke kan zijn. Zet diens nummer in het geheugen van je mobiel zodat je maar op 2 knoppen hoeft te drukken, en spreek af dat ze komen zodra de telefoon overgaat. Hou je mobiel en autosleutels in je zak. Zorg ervoor dat je op elk moment de deur uit kan lopen zonder iets achter te laten (tas o.i.d.).
Ik kan me nog herinneren dat je een keer de politie erbij hebt geroepen en dat je man in het bijzijn van de politie zijn doodsbedreigingen aan jouw adres nog een keer herhaalde. Ik zou de situatie liever overschatten dan onderschatten, dus neem je maatregelen. Ze kunnen in het beste geval achteraf overbodig blijken.
liefs en sterkte,
dubio
Ik sluit me aan bij de andere schrijfsters: neem het heft in eigen handen en ga bij je man langs op zijn eigen stek. Ken je echt niemand die je zoontje op kan halen? Een buurvrouw, een andere moeder die haar kind op de opvang heeft? Leg uit dat je iets belangrijks moet regelen en dat het min of meer een noodgeval is.
Het lijkt me sowieso noodzakelijk dat je met je baas praat, die zal toch moeten weten dat je gaat scheiden. Dus misschien kun je nu je man bellen en vragen of hij vanmiddag thuis is en of je langs kan komen. Als dat kan, kun je een gesprek met je baas hebben en uitleggen wat er speelt. Als je je er beter bij voelt, kun je aangeven dat je de gemiste tijd een andere dag wel inhaalt (goeie kans dat hij zegt dat dat niet nodig is).
Regel backup voor als de zaak uit de hand loopt. Iemand die in de buurt is en snel ter plekke kan zijn. Zet diens nummer in het geheugen van je mobiel zodat je maar op 2 knoppen hoeft te drukken, en spreek af dat ze komen zodra de telefoon overgaat. Hou je mobiel en autosleutels in je zak. Zorg ervoor dat je op elk moment de deur uit kan lopen zonder iets achter te laten (tas o.i.d.).
Ik kan me nog herinneren dat je een keer de politie erbij hebt geroepen en dat je man in het bijzijn van de politie zijn doodsbedreigingen aan jouw adres nog een keer herhaalde. Ik zou de situatie liever overschatten dan onderschatten, dus neem je maatregelen. Ze kunnen in het beste geval achteraf overbodig blijken.
liefs en sterkte,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 7 maart 2008 om 12:32
Ok VK, goed van je dat je morgen gaat afspreken! Wat ga je straks zeggen tegen je man? Laat je niet verleiden (want waarschijnlijk wil je zelf je er ook best over de telefoon vanaf maken) om de boodschap over de telefoon te doen. Je man gaat waarschijnlijk net zo lang zitten trekken tot je het direct zegt. Niet doen! Jij bepaalt wanneer jij de boodschap brengt, niet hij. Blijf gewoon herhalen: ik ga niet zeggen waar het over gaat, daarom moet ik je juist persoonlijk spreken.
liefs,
dubio
liefs,
dubio
Ga in therapie!
