Relaties
alle pijlers
Oud en eenzaam met kerst: wat doe jij eraan?
woensdag 17 december 2008 om 18:40
Ik zit net Editie NL te kijken, daar lieten ze een filmpje zien van een oudere man die zo eenzaam is dat hij via de televisie vroeg of iemand hem thuis wil uitnodigen met kerst.
Volgens Editie NL zijn er 48.000 ouderen die helemaal geen bezoek krijgen met kerst en oud & nieuw en zich er doodongelukkig onder voelen.
Daar moest ik wel even van slikken. Ik ben zelf ook in mijn up deze kerst, maar ga gezellig naar vrienden en familie. Het idee om dat niet te kunnen doen: ik zou er ook niet heel blij van worden.
Ik heb ineens de behoefte er iets mee te doen - wat, weet ik ook niet hoor, maar de ellende van die oude man (het was echt gewoon een chique en welbespraakte meneer, helemaal geen zielige opa) daar kan ik dus écht slecht tegen. Maar wat kan ik hier nou mee? Kan moeilijk een zielige oma uit het winkelcentrum plukken en meeslepen naar mijn welgevulde kersttafel. Straks doen al haar 16 kleinkinderen aangifte van ontvoering van hun lieve oma
Alle gekheid op een stokje, doen jullie iets extra's met opa of oma? Nood je een oudere zonder sociaal leven uit de buurt bij jullie aan de kerstdis?
Volgens Editie NL zijn er 48.000 ouderen die helemaal geen bezoek krijgen met kerst en oud & nieuw en zich er doodongelukkig onder voelen.
Daar moest ik wel even van slikken. Ik ben zelf ook in mijn up deze kerst, maar ga gezellig naar vrienden en familie. Het idee om dat niet te kunnen doen: ik zou er ook niet heel blij van worden.
Ik heb ineens de behoefte er iets mee te doen - wat, weet ik ook niet hoor, maar de ellende van die oude man (het was echt gewoon een chique en welbespraakte meneer, helemaal geen zielige opa) daar kan ik dus écht slecht tegen. Maar wat kan ik hier nou mee? Kan moeilijk een zielige oma uit het winkelcentrum plukken en meeslepen naar mijn welgevulde kersttafel. Straks doen al haar 16 kleinkinderen aangifte van ontvoering van hun lieve oma
Alle gekheid op een stokje, doen jullie iets extra's met opa of oma? Nood je een oudere zonder sociaal leven uit de buurt bij jullie aan de kerstdis?
vrijdag 26 december 2008 om 23:08
Als ik na een gezellige avond thuis kom en die kerstfilms kijk met al die gelukkige families dan voel ik me eenzaam tijdens de feestdagen. Iedereen is gezellig doen en ik zit thuis alleen op de bank.
Ik ben door mijn ziekte erg eenzaam geworden, ik heb niet veel vrienden over en zie ze maar een keer per maand. Of ze komen langs. Mijn familie probeer ik ook zo veel mogelijk te zien, me ouders zie ik elke week en dan voel ik me gelukkig maar dan moet ik weer naar mijn huis en voel me weer eenzaam. Ook na een avondje bij mijn broertje en zusjes is het gezellig en dan moet ik weer naar huis door de kou...thuis voel ik me weer alleen en eenzaam...
Ik dank dat ik nog jaren eenzaam zal blijven er is niet veel toekomst perspectief voor me ...zit in de wao en doe hele dag niets anders dan liggen en tv kijken ik probeer te studeren maar dat lukt alleen wanneer ik me goed voel en dat is zelden...ik doe ook elke week vrijwilligerswerk en ben blij als ik mensen kan helpen zo lever ik toch een bijdrage aan maatschappij...
Maar overal waar ik kom ik moet uiteindelijk naar huis en eenzaam voor de tv zitten met niemand om mee te kletsen en van te houden behalve me valkparkiet...
Een vrouw is moeilijk te krijgen ik ben al 40 en de meeste vrouwen van mijn leeftijd hebben al kinderen of zijn getrouwd... er zijn weinig vrijgezelle vrouwen die ik ontmoet en als ik ze ontmoet dat is mijn uiterlijk heb nogal dikke buik dat afschikt...
Ik wil sterk zijn en niet in medelijden zitten, dus lees veel boeken..ik heb geleerd dat je altijd mag hopen en wensen dat geluk mijn kant op komt....
Ik ben niet vaak in een treurige bui , maar alleen als er een liefdesfilm of gezellige familiefilm op tv is wordt ik jaloers...en denk dan aan mijn eenzaamheid.
Ik heb gelezen dat je je gevoelens van je af moet schrijven dus daarom schrijf ik dit hopelijk zet ik die gevoelens van me af...
Ik kan niet goed met me gevoel omgaan ik ben een erg rationeel mens. Mijn gevoelens uiten doe ik niet snel...ik hou mijn boosheid in ik scheeuw nooit behalve tijdens mijn psychoses...dan ben ik onberekenbaar...
Nu met mijn medicatie zijn mijn gevoelens zo vlak en zitten geen pieken en dalen in. Soms mis ik mijn gevoel ik wil me gewoon blij voelen of gelukkig, vreugde kennen etc
ik kom uit een diepe depressie en weet niet beter ik heb jaren erg somber rondgelopen, nu met depressiemedicatie is dat weg maar voel me nu zo eentonig gewoon aanwezig soms kan ik lachen maar nooit een lang gevoel van blijheid of geluk....ik zou dat weer willen ervaren..
Vroeger slikte ik daarom xtc maar dat is slecht maar gaf me wel een gelukkig gevoel...ik was de hele avond in de wolken maar als ik dat nu neem krijg ik weer psychose
Soms ben ik bang dat ik als mijn oom wordt een oude, norse man. Die alleen in een flatje woont en alles zelf moet doen. Hij heeft weinig vrienden en familie mag hem niet...Op feestjes zit hij altijd alleen maar dat komt door zijn karakter. Gelukkig heb ik een goed karakter en kan met veel mensen opschieten. Ik hoop dat ik mijn goede karakter nooit verlies, want je weet nooit met schizofrenie, ik ben al een hoop andere dingen kwijt...
vondt op internet een opstel;
Eenzaamheid is volgens mij het je alleen voelen, ook al ben je met een grote groep of met je beste vrienden. Je kunt je overal eenzaam voelen. Iedereen heeft er ook wel eens last van, alleen sommige mensen vaker dan andere, en dan is het echt een probleem. Iets doen tegen eenzaamheid is ook lastig, als je je echt vaak eenzaam voelt moet je vrienden maken, dat helpt. Maar waar kun je vrienden vinden? Als je niet goed bent in het leggen van contacten of die onderhouden is het moeilijk om goede vrienden te vinden. Ook zitten mensen die eenzaam zijn in een cirkel, ze voelen zich beroerd omdat ze eenzaam zijn en gaan dus geen leuke dingen doen, waardoor ze zich nog beroerder gaan voelen
Volgens mij hebben eenzame mensen geen bijzondere kenmerken, misschien zijn ze wat slecht in contacten leggen, maar dat zijn wel meer mensen. Ook veel mensen die niet eenzaam zijn. En ik denk dat eenzame mensen, mensen die echt vaak eenzaam zijn, toch echt contacten moeten zoeken, ook al zijn ze er slecht in. Er zijn wel meer mensen zoals zij.
De omgeving heeft hier ook wel een taak in, in plaats van ons alleen met onszelf bezig te houden zouden we eens iets vaker langs onze opa en oma moeten gaan, dat soort dingen. Het is klein, maar het helpt wel. De realiteit is alleen dat niemand dit echt consequent doet. Ouderen zijn nou eenmaal niet meer zo interessant, ze hebben geen, voor ons, spannende verhalen of dingen te vertellen die ook in onze belevingswereld bestaan. Ik zie hier eigenlijk nog geen verandering in komen, misschien zou iemand eens een soort bureau op moeten zetten waarbij mensen betaald bij ouderen op bezoek gaan. Voor geld is men vaak nog wel bereid wat te doen.
Maar niet alleen ouderen hebben hier natuurlijk last van, ook kinderen. Bijvoorbeeld kinderen die gepest worden, of kinderen waarvan de ouders nooit thuis zijn. En hierdoor leert een kind ook niet echt om contacten te leggen en heeft dus al een slechte start in het sociale leven. Hier zou de maatschappij wat aan kunnen doen door meer op kinderen te letten op school. En meer aandacht te besteden aan het onderwerp ‘eenzaamheid’ dit begrijpen kinderen best wel. En de ouders zouden er ook wat aan kunnen doen, er meer voor hun kind zijn bijvoorbeeld, zorgen dat er iemand is als ze uit school komen en dat soort dingen. Dat is heel belangrijk voor kinderen.
Maar voor de meeste mensen is eenzaamheid niet zo’n groot probleem, het is vaak gewoon een bui. Net als chagrijnig zijn of heel vrolijk. Het gaat vanzelf wel weer over, en als het niet overgaat zul je er toch in de meeste gevallen zelf iets aan moeten doen. Want je kunt niet op anderen rekenen om jou uit de put te halen.
Ik ben door mijn ziekte erg eenzaam geworden, ik heb niet veel vrienden over en zie ze maar een keer per maand. Of ze komen langs. Mijn familie probeer ik ook zo veel mogelijk te zien, me ouders zie ik elke week en dan voel ik me gelukkig maar dan moet ik weer naar mijn huis en voel me weer eenzaam. Ook na een avondje bij mijn broertje en zusjes is het gezellig en dan moet ik weer naar huis door de kou...thuis voel ik me weer alleen en eenzaam...
Ik dank dat ik nog jaren eenzaam zal blijven er is niet veel toekomst perspectief voor me ...zit in de wao en doe hele dag niets anders dan liggen en tv kijken ik probeer te studeren maar dat lukt alleen wanneer ik me goed voel en dat is zelden...ik doe ook elke week vrijwilligerswerk en ben blij als ik mensen kan helpen zo lever ik toch een bijdrage aan maatschappij...
Maar overal waar ik kom ik moet uiteindelijk naar huis en eenzaam voor de tv zitten met niemand om mee te kletsen en van te houden behalve me valkparkiet...
Een vrouw is moeilijk te krijgen ik ben al 40 en de meeste vrouwen van mijn leeftijd hebben al kinderen of zijn getrouwd... er zijn weinig vrijgezelle vrouwen die ik ontmoet en als ik ze ontmoet dat is mijn uiterlijk heb nogal dikke buik dat afschikt...
Ik wil sterk zijn en niet in medelijden zitten, dus lees veel boeken..ik heb geleerd dat je altijd mag hopen en wensen dat geluk mijn kant op komt....
Ik ben niet vaak in een treurige bui , maar alleen als er een liefdesfilm of gezellige familiefilm op tv is wordt ik jaloers...en denk dan aan mijn eenzaamheid.
Ik heb gelezen dat je je gevoelens van je af moet schrijven dus daarom schrijf ik dit hopelijk zet ik die gevoelens van me af...
Ik kan niet goed met me gevoel omgaan ik ben een erg rationeel mens. Mijn gevoelens uiten doe ik niet snel...ik hou mijn boosheid in ik scheeuw nooit behalve tijdens mijn psychoses...dan ben ik onberekenbaar...
Nu met mijn medicatie zijn mijn gevoelens zo vlak en zitten geen pieken en dalen in. Soms mis ik mijn gevoel ik wil me gewoon blij voelen of gelukkig, vreugde kennen etc
ik kom uit een diepe depressie en weet niet beter ik heb jaren erg somber rondgelopen, nu met depressiemedicatie is dat weg maar voel me nu zo eentonig gewoon aanwezig soms kan ik lachen maar nooit een lang gevoel van blijheid of geluk....ik zou dat weer willen ervaren..
Vroeger slikte ik daarom xtc maar dat is slecht maar gaf me wel een gelukkig gevoel...ik was de hele avond in de wolken maar als ik dat nu neem krijg ik weer psychose
Soms ben ik bang dat ik als mijn oom wordt een oude, norse man. Die alleen in een flatje woont en alles zelf moet doen. Hij heeft weinig vrienden en familie mag hem niet...Op feestjes zit hij altijd alleen maar dat komt door zijn karakter. Gelukkig heb ik een goed karakter en kan met veel mensen opschieten. Ik hoop dat ik mijn goede karakter nooit verlies, want je weet nooit met schizofrenie, ik ben al een hoop andere dingen kwijt...
vondt op internet een opstel;
Eenzaamheid is volgens mij het je alleen voelen, ook al ben je met een grote groep of met je beste vrienden. Je kunt je overal eenzaam voelen. Iedereen heeft er ook wel eens last van, alleen sommige mensen vaker dan andere, en dan is het echt een probleem. Iets doen tegen eenzaamheid is ook lastig, als je je echt vaak eenzaam voelt moet je vrienden maken, dat helpt. Maar waar kun je vrienden vinden? Als je niet goed bent in het leggen van contacten of die onderhouden is het moeilijk om goede vrienden te vinden. Ook zitten mensen die eenzaam zijn in een cirkel, ze voelen zich beroerd omdat ze eenzaam zijn en gaan dus geen leuke dingen doen, waardoor ze zich nog beroerder gaan voelen
Volgens mij hebben eenzame mensen geen bijzondere kenmerken, misschien zijn ze wat slecht in contacten leggen, maar dat zijn wel meer mensen. Ook veel mensen die niet eenzaam zijn. En ik denk dat eenzame mensen, mensen die echt vaak eenzaam zijn, toch echt contacten moeten zoeken, ook al zijn ze er slecht in. Er zijn wel meer mensen zoals zij.
De omgeving heeft hier ook wel een taak in, in plaats van ons alleen met onszelf bezig te houden zouden we eens iets vaker langs onze opa en oma moeten gaan, dat soort dingen. Het is klein, maar het helpt wel. De realiteit is alleen dat niemand dit echt consequent doet. Ouderen zijn nou eenmaal niet meer zo interessant, ze hebben geen, voor ons, spannende verhalen of dingen te vertellen die ook in onze belevingswereld bestaan. Ik zie hier eigenlijk nog geen verandering in komen, misschien zou iemand eens een soort bureau op moeten zetten waarbij mensen betaald bij ouderen op bezoek gaan. Voor geld is men vaak nog wel bereid wat te doen.
Maar niet alleen ouderen hebben hier natuurlijk last van, ook kinderen. Bijvoorbeeld kinderen die gepest worden, of kinderen waarvan de ouders nooit thuis zijn. En hierdoor leert een kind ook niet echt om contacten te leggen en heeft dus al een slechte start in het sociale leven. Hier zou de maatschappij wat aan kunnen doen door meer op kinderen te letten op school. En meer aandacht te besteden aan het onderwerp ‘eenzaamheid’ dit begrijpen kinderen best wel. En de ouders zouden er ook wat aan kunnen doen, er meer voor hun kind zijn bijvoorbeeld, zorgen dat er iemand is als ze uit school komen en dat soort dingen. Dat is heel belangrijk voor kinderen.
Maar voor de meeste mensen is eenzaamheid niet zo’n groot probleem, het is vaak gewoon een bui. Net als chagrijnig zijn of heel vrolijk. Het gaat vanzelf wel weer over, en als het niet overgaat zul je er toch in de meeste gevallen zelf iets aan moeten doen. Want je kunt niet op anderen rekenen om jou uit de put te halen.
zaterdag 27 december 2008 om 00:57
quote:anthony68 schreef op 26 december 2008 @ 23:08:
Als ik na een gezellige avond thuis kom en die kerstfilms kijk met al die gelukkige families dan voel ik me eenzaam tijdens de feestdagen. Iedereen is gezellig doen en ik zit thuis alleen op de bank.
Ik dank dat ik nog jaren eenzaam zal blijven er is niet veel toekomst perspectief voor me.Een vrouw is moeilijk te krijgen ik ben al 40 en de meeste vrouwen van mijn leeftijd hebben al kinderen of zijn getrouwd.
Eenzaamheid is volgens mij het je alleen voelen, ook al ben je met een grote groep of met je beste vrienden.
Volgens mij hebben eenzame mensen geen bijzondere kenmerken, misschien zijn ze wat slecht in contacten leggen, maar dat zijn wel meer mensen.
Hoi Anthony,
Ik denk eerlijk gezegd dat veel mensen het zelfde gevoel hebben met de kerstdagen. Misschien dat niet iedereen er voor uit durft te komen, maar de maatschappij en alle mensen om je heen vinden het normaal dat je kerst met geliefden viert. Heb je deze niet, dan heb je een probleem. Je gevoel kan ik niet wegnemen, maar misschien helpt het besef dat er meer mensen zijn, die in deze situatie zitten....
Als jij denkt dat je nog zo lang eenzaam zult blijven, zal dat ook zo zijn. Probeer dit uit je hoofd te zetten!! Wordt allereerst happy met jezelf, en dat is makkelijker gezegd dan gedaan- I know- , maar wel 1ste vereiste..... Heb je alle datingsites al geprobeerd en ben je al actief op zoek?? Er zijn zoveel mogelijkheden en kansen, maar die moet je echt benutten.
En iedereen voelt zich wel eens eenzaam.Ben er echter ook van overtuigd, dat je altijd zelf de regie hebt om dit een positieve wending te geven. Bekijk de vele datingsites, maar ook sites als www.nieuwemensenlerenkennen.nl en zoveel anderen!!!!
Heel veel succes, probeer uit de neerwaartse spiraal te komen!!
xx Hannah
ps: badmeester, warme gevoelens voor tientje???
Als ik na een gezellige avond thuis kom en die kerstfilms kijk met al die gelukkige families dan voel ik me eenzaam tijdens de feestdagen. Iedereen is gezellig doen en ik zit thuis alleen op de bank.
Ik dank dat ik nog jaren eenzaam zal blijven er is niet veel toekomst perspectief voor me.Een vrouw is moeilijk te krijgen ik ben al 40 en de meeste vrouwen van mijn leeftijd hebben al kinderen of zijn getrouwd.
Eenzaamheid is volgens mij het je alleen voelen, ook al ben je met een grote groep of met je beste vrienden.
Volgens mij hebben eenzame mensen geen bijzondere kenmerken, misschien zijn ze wat slecht in contacten leggen, maar dat zijn wel meer mensen.
Hoi Anthony,
Ik denk eerlijk gezegd dat veel mensen het zelfde gevoel hebben met de kerstdagen. Misschien dat niet iedereen er voor uit durft te komen, maar de maatschappij en alle mensen om je heen vinden het normaal dat je kerst met geliefden viert. Heb je deze niet, dan heb je een probleem. Je gevoel kan ik niet wegnemen, maar misschien helpt het besef dat er meer mensen zijn, die in deze situatie zitten....
Als jij denkt dat je nog zo lang eenzaam zult blijven, zal dat ook zo zijn. Probeer dit uit je hoofd te zetten!! Wordt allereerst happy met jezelf, en dat is makkelijker gezegd dan gedaan- I know- , maar wel 1ste vereiste..... Heb je alle datingsites al geprobeerd en ben je al actief op zoek?? Er zijn zoveel mogelijkheden en kansen, maar die moet je echt benutten.
En iedereen voelt zich wel eens eenzaam.Ben er echter ook van overtuigd, dat je altijd zelf de regie hebt om dit een positieve wending te geven. Bekijk de vele datingsites, maar ook sites als www.nieuwemensenlerenkennen.nl en zoveel anderen!!!!
Heel veel succes, probeer uit de neerwaartse spiraal te komen!!
xx Hannah
ps: badmeester, warme gevoelens voor tientje???
zaterdag 27 december 2008 om 10:14
@ anthony: wat een verhaal... Kan me voorstellen dat je je af en toe niet helemaal op je plek voelt in deze maatschappij. Denk dat de tip van Hannah81 om eens naar die site te surfen, best een goed idee is. En als jouw buik vrouwen afstoot, misschien een idee om daar een goed voornemen aan te koppelen - meer sporten, minder eten? Succes in ieder geval!
@ badmeester: ik ook van jou hoor
@ badmeester: ik ook van jou hoor
zaterdag 27 december 2008 om 10:16
zaterdag 27 december 2008 om 23:47
quote:Tientje79 schreef op 22 december 2008 @ 23:06:
[...]
Ja, triest he... Jammer dat je die mensen niet herkent, het zijn vaak heel gewone mensen aan de kassa, op straat, in de sportschool... Daarom sloeg ik ook aan op die nette meneer: hij lijkt in de verste verte niet op een eenzame man, maar hij is het toch wel. Schijn bedriegt dus...
Ben wel benieuwd naar jouw ervaring whopper, wat heeft jou nu zo geraakt?
Ik lees de laatse tijd veel naars door mijn werk, mijn administratieve bijbaan. Ik ga er niet teveel over vertellen maar voor mijn werk wat ik doe voor een stichting die kwaliteit onderzoekt in de zorg krijg ik soms dingen onder ogen die me erg raken. Oude mensen die soms jaren (8 jaar is het toppunt van wat ik gelezen heb maar dat is geen uitzondering) niet buiten zijn geweest, simpelweg omdat er niemand is die de stoel wil rollen. Mensen die de halve dag op bed liggen omdat er niemand is om ze eruit te halen en ze aan te kleden. Mensen die met niemand praten omdat de verzorging geen tijd heeft en ze niet zelfstandig bij de eetzaal / conversatieruimte kunnen komen en dus de kamer neit verlaten. Soms dagen niet.
Mijn man kon vroeger weleen met een glimlach zeggen dat het hem enig leek; de hele dag een beetje klaverjassen met andere oudjes. Ik vertel hem weleens iets van wat ik tegen kom en hij is er lang niet meer zo enthousiast over......
Het raakt me gewoon heel erg. Ik vind het hartverscheurend.
Sinds ik deze maand mijn winkel heb verkocht heb ik meer tijd, en na de vakantie, als mijn zoon weer naar school is, dan ga ik eens rondbellen of er tehuizen zijn hier die vrijwilligers nodig hebben. Het eerste wat ik dan doe is zoveel mogelijk mensen mee nemen naar buiten. Lekker een frisse neus halen. Het zal je toch gebeuren zeg. 8 Jaar niet naar buiten.....
[...]
Ja, triest he... Jammer dat je die mensen niet herkent, het zijn vaak heel gewone mensen aan de kassa, op straat, in de sportschool... Daarom sloeg ik ook aan op die nette meneer: hij lijkt in de verste verte niet op een eenzame man, maar hij is het toch wel. Schijn bedriegt dus...
Ben wel benieuwd naar jouw ervaring whopper, wat heeft jou nu zo geraakt?
Ik lees de laatse tijd veel naars door mijn werk, mijn administratieve bijbaan. Ik ga er niet teveel over vertellen maar voor mijn werk wat ik doe voor een stichting die kwaliteit onderzoekt in de zorg krijg ik soms dingen onder ogen die me erg raken. Oude mensen die soms jaren (8 jaar is het toppunt van wat ik gelezen heb maar dat is geen uitzondering) niet buiten zijn geweest, simpelweg omdat er niemand is die de stoel wil rollen. Mensen die de halve dag op bed liggen omdat er niemand is om ze eruit te halen en ze aan te kleden. Mensen die met niemand praten omdat de verzorging geen tijd heeft en ze niet zelfstandig bij de eetzaal / conversatieruimte kunnen komen en dus de kamer neit verlaten. Soms dagen niet.
Mijn man kon vroeger weleen met een glimlach zeggen dat het hem enig leek; de hele dag een beetje klaverjassen met andere oudjes. Ik vertel hem weleens iets van wat ik tegen kom en hij is er lang niet meer zo enthousiast over......
Het raakt me gewoon heel erg. Ik vind het hartverscheurend.
Sinds ik deze maand mijn winkel heb verkocht heb ik meer tijd, en na de vakantie, als mijn zoon weer naar school is, dan ga ik eens rondbellen of er tehuizen zijn hier die vrijwilligers nodig hebben. Het eerste wat ik dan doe is zoveel mogelijk mensen mee nemen naar buiten. Lekker een frisse neus halen. Het zal je toch gebeuren zeg. 8 Jaar niet naar buiten.....
zaterdag 27 december 2008 om 23:54
quote:reuzeltje schreef op 22 december 2008 @ 23:52:' ........... betrokken wil zijn en ook durft te vragen als zij dingen niet goed weet. leer een groep ook kennen en durf er in te investeren en dan krijg je echt ontzettend veel terug. veel vrijwilligers trekken....' .Jouw stuk is goed om te lezen, ik ga hier zeker mee aan de slag!
zondag 28 december 2008 om 16:24
quote:whopper schreef op 27 december 2008 @ 23:47:
[...]
Oude mensen die soms jaren (8 jaar is het toppunt van wat ik gelezen heb maar dat is geen uitzondering) niet buiten zijn geweest, simpelweg omdat er niemand is die de stoel wil rollen. Mensen die de halve dag op bed liggen omdat er niemand is om ze eruit te halen en ze aan te kleden. Mensen die met niemand praten omdat de verzorging geen tijd heeft en ze niet zelfstandig bij de eetzaal / conversatieruimte kunnen komen en dus de kamer neit verlaten. Soms dagen niet.
Het raakt me gewoon heel erg. Ik vind het hartverscheurend.
Sinds ik deze maand mijn winkel heb verkocht heb ik meer tijd, en na de vakantie, als mijn zoon weer naar school is, dan ga ik eens rondbellen of er tehuizen zijn hier die vrijwilligers nodig hebben. Het eerste wat ik dan doe is zoveel mogelijk mensen mee nemen naar buiten. Lekker een frisse neus halen. Het zal je toch gebeuren zeg. 8 Jaar niet naar buiten.....
Jeetje zeg, 8 jaar niet naar buiten! Dat verzin je toch niet... Triest, intens triest! Maar wat ik dan niet snap he, waarom trekken de mensen die getuige hiervan zijn, niet aan de bel?
En waarom gaat men zo nonchalant om met hulpaanbiedingen? Ik heb hier op het forum meermaals gelezen dat men hulp aanbood en er domweg niet gereageerd wordt. Inmiddels heb ik zelf die ervaring ook. Maar misschien speelt dat doort problematiek niet in de organisaties die wij aanspraken...
Ben benieuwd hoe jouw ervaring wordt!
[...]
Oude mensen die soms jaren (8 jaar is het toppunt van wat ik gelezen heb maar dat is geen uitzondering) niet buiten zijn geweest, simpelweg omdat er niemand is die de stoel wil rollen. Mensen die de halve dag op bed liggen omdat er niemand is om ze eruit te halen en ze aan te kleden. Mensen die met niemand praten omdat de verzorging geen tijd heeft en ze niet zelfstandig bij de eetzaal / conversatieruimte kunnen komen en dus de kamer neit verlaten. Soms dagen niet.
Het raakt me gewoon heel erg. Ik vind het hartverscheurend.
Sinds ik deze maand mijn winkel heb verkocht heb ik meer tijd, en na de vakantie, als mijn zoon weer naar school is, dan ga ik eens rondbellen of er tehuizen zijn hier die vrijwilligers nodig hebben. Het eerste wat ik dan doe is zoveel mogelijk mensen mee nemen naar buiten. Lekker een frisse neus halen. Het zal je toch gebeuren zeg. 8 Jaar niet naar buiten.....
Jeetje zeg, 8 jaar niet naar buiten! Dat verzin je toch niet... Triest, intens triest! Maar wat ik dan niet snap he, waarom trekken de mensen die getuige hiervan zijn, niet aan de bel?
En waarom gaat men zo nonchalant om met hulpaanbiedingen? Ik heb hier op het forum meermaals gelezen dat men hulp aanbood en er domweg niet gereageerd wordt. Inmiddels heb ik zelf die ervaring ook. Maar misschien speelt dat doort problematiek niet in de organisaties die wij aanspraken...
Ben benieuwd hoe jouw ervaring wordt!
donderdag 1 januari 2009 om 03:09
Denken jullie nou echt dat die mensen gelukkig zijn omdat ze meedoen met de "feestvreugde"?
In werkelijkheid is het een verplichte onderbreking van files en saai werk aan de computer waar de meeste mensen dagelijks mee te maken hebben.
Als je dit realiseert, mis je dus niets.
Zelf werk ik als ziekenverzorgende en Kym heeft wel de goede instelling wat betreft aandacht voor ouderen.
Wij kunnen vaak ook nog leren van ouderen, al is het maar om tevreden te zijn met wat je hebt.
(f) Gelukkig Nieuw Jaar
