Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
dinsdag 10 mei 2016 om 01:33
dinsdag 10 mei 2016 om 01:35
"Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn."
En, wat doe je ermee?
Naast je neerleggen?
Je bent het er duidelijk niet mee eens, zo schrijf je er laconiek opsommend over van 'verder lees ik' en 'etc'. T oude rideltje?
Zit er niks tussen wat je herkent of iets mee kan?
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn."
En, wat doe je ermee?
Naast je neerleggen?
Je bent het er duidelijk niet mee eens, zo schrijf je er laconiek opsommend over van 'verder lees ik' en 'etc'. T oude rideltje?
Zit er niks tussen wat je herkent of iets mee kan?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
dinsdag 10 mei 2016 om 07:46
quote:misia schreef op 10 mei 2016 @ 01:35:
"Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn."
En, wat doe je ermee?
Naast je neerleggen?
Je bent het er duidelijk niet mee eens, zo schrijf je er laconiek opsommend over van 'verder lees ik' en 'etc'. T oude rideltje?
Zit er niks tussen wat je herkent of iets mee kan?
TO weet exact wat ze wil, ze blijft het gedrag van haar gewoon zien als een "ziekte". Je volgt een bepaald traject, schildert het huis, doet relatietherapie en het huwelijk is weer in ere hersteld. Het gaat niet over gevoel of ethische waarden, er is gewoon een plan en als je dat samen doorlopen hebt dan is alles weer oké. Hij is "genezen" en dit is dan gewoon een hobbel in het huwelijk geweest die iedereen wel eens heeft.
Om die reden staat iedereen tegen een muur te kletsen als het gaat om zelfrespect, bedrog enz. Ze weet het allemaal wel maar het doet er niet toe. Dat je een man kan omhelzen die kwetsbare vrouwen seksueel uitbuit maakt mij misselijk maar to heeft allang besloten dat zoiets niet relevant is voor haar huwelijk. Er zijn veel mensen die hun huwelijkse status belangrijker vinden dan wat het inhoudelijk eigenlijk voorstelt.
"Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn."
En, wat doe je ermee?
Naast je neerleggen?
Je bent het er duidelijk niet mee eens, zo schrijf je er laconiek opsommend over van 'verder lees ik' en 'etc'. T oude rideltje?
Zit er niks tussen wat je herkent of iets mee kan?
TO weet exact wat ze wil, ze blijft het gedrag van haar gewoon zien als een "ziekte". Je volgt een bepaald traject, schildert het huis, doet relatietherapie en het huwelijk is weer in ere hersteld. Het gaat niet over gevoel of ethische waarden, er is gewoon een plan en als je dat samen doorlopen hebt dan is alles weer oké. Hij is "genezen" en dit is dan gewoon een hobbel in het huwelijk geweest die iedereen wel eens heeft.
Om die reden staat iedereen tegen een muur te kletsen als het gaat om zelfrespect, bedrog enz. Ze weet het allemaal wel maar het doet er niet toe. Dat je een man kan omhelzen die kwetsbare vrouwen seksueel uitbuit maakt mij misselijk maar to heeft allang besloten dat zoiets niet relevant is voor haar huwelijk. Er zijn veel mensen die hun huwelijkse status belangrijker vinden dan wat het inhoudelijk eigenlijk voorstelt.
dinsdag 10 mei 2016 om 07:59
"beeld dat ze nu van hun vader hebben niet van ze af te pakken.
En om dit risico zo klein mogelijk te maken, dat ze het via via horen , hou ik het liever weg van iedereen die ons/hun kennen. (Hoe lastig ook )"
Aka, als je t onder de pet houdt is t er niet?
En je blijft zwijgen erover, zoals je man erover zweeg.
Uit schaamte. Uit die behoefte dat in de realiteit niet-bestaande beeld van hemzelf cq je man, hun vader, heel te houden.
Geloof dat je gelijk hebt Geronimo, t voelt als praten tegen een muur dit.
Zie ineens hoe het de hele tijd gaat om dat plaatje. Zeeland, je wilt niet in een akelig flatje,raakt materieel veel kwijt (auto geld, weliswaar niet de hoofdreden, om bij m te blijven maar je noemt het heel nadrukkelijk) als je bij hem weg gaat en zwijgt ook om figuurlijk je plaatje naar de buitenwereld en zelfs je eigen kids heel te houden. Zoals Geronimo schrijft: je huwelijk is dan meer een 'staat' dan inhoudelijk relevant.
En om dit risico zo klein mogelijk te maken, dat ze het via via horen , hou ik het liever weg van iedereen die ons/hun kennen. (Hoe lastig ook )"
Aka, als je t onder de pet houdt is t er niet?
En je blijft zwijgen erover, zoals je man erover zweeg.
Uit schaamte. Uit die behoefte dat in de realiteit niet-bestaande beeld van hemzelf cq je man, hun vader, heel te houden.
Geloof dat je gelijk hebt Geronimo, t voelt als praten tegen een muur dit.
Zie ineens hoe het de hele tijd gaat om dat plaatje. Zeeland, je wilt niet in een akelig flatje,raakt materieel veel kwijt (auto geld, weliswaar niet de hoofdreden, om bij m te blijven maar je noemt het heel nadrukkelijk) als je bij hem weg gaat en zwijgt ook om figuurlijk je plaatje naar de buitenwereld en zelfs je eigen kids heel te houden. Zoals Geronimo schrijft: je huwelijk is dan meer een 'staat' dan inhoudelijk relevant.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
dinsdag 10 mei 2016 om 08:31
quote:Zeeland1970 schreef op 10 mei 2016 @ 01:08:
[...]
Ja, klopt, ik wil niet dat ze dit weten. Niet om mijn man's imago te beschermen, maar om het beeld dat ze nu van hun vader hebben niet van ze af te pakken.
En om dit risico zo klein mogelijk te maken, dat ze het via via horen , hou ik het liever weg van iedereen die ons/hun kennen. (Hoe lastig ook )Je draait jezelf vast in de bankschroef.
[...]
Ja, klopt, ik wil niet dat ze dit weten. Niet om mijn man's imago te beschermen, maar om het beeld dat ze nu van hun vader hebben niet van ze af te pakken.
En om dit risico zo klein mogelijk te maken, dat ze het via via horen , hou ik het liever weg van iedereen die ons/hun kennen. (Hoe lastig ook )Je draait jezelf vast in de bankschroef.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 10 mei 2016 om 08:37
Misschien hebben de kinderen een heel ander beeld van hun vader. Weten ze dingen of voelen ze t aan. Al lang voordat jij nu "iets"weet.
Misschien weten hun wel dat hij is zoals hij is. Gewoon op instinct.Zoon had al door bjij jou TO door te vragen of je een schouder nodig hebt. Ik bedoel niet zozeer t hoere gedrag. Maar wetende dat er wat "off"is aan die man.
Lijkt mij heel angstig en vervelend als er van alles loos is en je zit te wachten tot de bom barst.
Zulke dreiging is niet fijn.
Misschien weten hun wel dat hij is zoals hij is. Gewoon op instinct.Zoon had al door bjij jou TO door te vragen of je een schouder nodig hebt. Ik bedoel niet zozeer t hoere gedrag. Maar wetende dat er wat "off"is aan die man.
Lijkt mij heel angstig en vervelend als er van alles loos is en je zit te wachten tot de bom barst.
Zulke dreiging is niet fijn.
dinsdag 10 mei 2016 om 08:48
quote:Geronimo2 schreef op 10 mei 2016 @ 07:46:
[...]
TO weet exact wat ze wil, ze blijft het gedrag van haar gewoon zien als een "ziekte". Je volgt een bepaald traject, schildert het huis, doet relatietherapie en het huwelijk is weer in ere hersteld. Het gaat niet over gevoel of ethische waarden, er is gewoon een plan en als je dat samen doorlopen hebt dan is alles weer oké. Hij is "genezen" en dit is dan gewoon een hobbel in het huwelijk geweest die iedereen wel eens heeft.
Om die reden staat iedereen tegen een muur te kletsen als het gaat om zelfrespect, bedrog enz. Ze weet het allemaal wel maar het doet er niet toe. Dat je een man kan omhelzen die kwetsbare vrouwen seksueel uitbuit maakt mij misselijk maar to heeft allang besloten dat zoiets niet relevant is voor haar huwelijk. Er zijn veel mensen die hun huwelijkse status belangrijker vinden dan wat het inhoudelijk eigenlijk voorstelt.
Ik krijg nu ook steeds meer deze indruk. Wat ik echt heel rot voor je vind Zeeland. Je praat jezelf klem. Hierdoor zie je absoluut niet meer wat jij nu zelf nodig hebt. Weet je dat überhaupt nog wel?
Vrienden van mij zijn 18 jaar samen, als ik hun soms hoor praten over hun huwelijk dan schrik ik echt hoe dat in elkaar verweven zit en hoe hun gedachtegang is. Ze zijn helemaal in elkaar vervormd, waardoor een leven alleen vrijwel onmogelijk is geworden.
Jouw man doet je zoveel verdriet aan en het enige waar jij nu mee bezig bent is hem niet schaden. Had hij in die 20 jaar daar zelf niet aan kunnen denken? Hoezo moet jij zijn beschermer zijn? Hoezo zet jij jezelf en jouw gevoelens op een tweede plek?
Je zet jezelf weg als ondergeschikt. Want jouw man, jullie huwelijk is belangrijker. Dus kan jij jezelf niet uiten bij geliefde mensen, hou je alles angstvallig voor jezelf en uit je je op een forum waar niemand jou werkelijk kent.
Een half topic geleden begon je vragen te stellen die op jezelf gericht waren, toen dacht ik: Fijn! Ze gaat nu aan haarzelf denken, er is ruimte gekomen om te kijken wat het voor impact op haar heeft.
Waar is dat gebleven? Jouw kracht?
Als je in je kracht gaat staan, het jezelf toe laat iemand die je lief hebt in vertrouwen te nemen, te kijken naar wat JIJ wil en wat dit met jou doet. Dat geeft lucht, ruimte, dat biedt meer mogelijkheden. Je zet je zelf zo vreselijk klem nu.
Hopelijk komt er nog een ommekeer. Hopelijk heb je wat aan het gesprek met die relatietherapeut. Al betwijfel ik dat dit met 1 keer lukt. Jullie komen denk ik niet verder dan een kennismaking. Hou dat wel voor ogen.
[...]
TO weet exact wat ze wil, ze blijft het gedrag van haar gewoon zien als een "ziekte". Je volgt een bepaald traject, schildert het huis, doet relatietherapie en het huwelijk is weer in ere hersteld. Het gaat niet over gevoel of ethische waarden, er is gewoon een plan en als je dat samen doorlopen hebt dan is alles weer oké. Hij is "genezen" en dit is dan gewoon een hobbel in het huwelijk geweest die iedereen wel eens heeft.
Om die reden staat iedereen tegen een muur te kletsen als het gaat om zelfrespect, bedrog enz. Ze weet het allemaal wel maar het doet er niet toe. Dat je een man kan omhelzen die kwetsbare vrouwen seksueel uitbuit maakt mij misselijk maar to heeft allang besloten dat zoiets niet relevant is voor haar huwelijk. Er zijn veel mensen die hun huwelijkse status belangrijker vinden dan wat het inhoudelijk eigenlijk voorstelt.
Ik krijg nu ook steeds meer deze indruk. Wat ik echt heel rot voor je vind Zeeland. Je praat jezelf klem. Hierdoor zie je absoluut niet meer wat jij nu zelf nodig hebt. Weet je dat überhaupt nog wel?
Vrienden van mij zijn 18 jaar samen, als ik hun soms hoor praten over hun huwelijk dan schrik ik echt hoe dat in elkaar verweven zit en hoe hun gedachtegang is. Ze zijn helemaal in elkaar vervormd, waardoor een leven alleen vrijwel onmogelijk is geworden.
Jouw man doet je zoveel verdriet aan en het enige waar jij nu mee bezig bent is hem niet schaden. Had hij in die 20 jaar daar zelf niet aan kunnen denken? Hoezo moet jij zijn beschermer zijn? Hoezo zet jij jezelf en jouw gevoelens op een tweede plek?
Je zet jezelf weg als ondergeschikt. Want jouw man, jullie huwelijk is belangrijker. Dus kan jij jezelf niet uiten bij geliefde mensen, hou je alles angstvallig voor jezelf en uit je je op een forum waar niemand jou werkelijk kent.
Een half topic geleden begon je vragen te stellen die op jezelf gericht waren, toen dacht ik: Fijn! Ze gaat nu aan haarzelf denken, er is ruimte gekomen om te kijken wat het voor impact op haar heeft.
Waar is dat gebleven? Jouw kracht?
Als je in je kracht gaat staan, het jezelf toe laat iemand die je lief hebt in vertrouwen te nemen, te kijken naar wat JIJ wil en wat dit met jou doet. Dat geeft lucht, ruimte, dat biedt meer mogelijkheden. Je zet je zelf zo vreselijk klem nu.
Hopelijk komt er nog een ommekeer. Hopelijk heb je wat aan het gesprek met die relatietherapeut. Al betwijfel ik dat dit met 1 keer lukt. Jullie komen denk ik niet verder dan een kennismaking. Hou dat wel voor ogen.
dinsdag 10 mei 2016 om 09:08
quote:Eva- schreef op 10 mei 2016 @ 08:48:
[...]
Ik krijg nu ook steeds meer deze indruk. Wat ik echt heel rot voor je vind Zeeland. Je praat jezelf klem. Hierdoor zie je absoluut niet meer wat jij nu zelf nodig hebt. Weet je dat überhaupt nog wel?
Vrienden van mij zijn 18 jaar samen, als ik hun soms hoor praten over hun huwelijk dan schrik ik echt hoe dat in elkaar verweven zit en hoe hun gedachtegang is. Ze zijn helemaal in elkaar vervormd, waardoor een leven alleen vrijwel onmogelijk is geworden.
Jouw man doet je zoveel verdriet aan en het enige waar jij nu mee bezig bent is hem niet schaden. Had hij in die 20 jaar daar zelf niet aan kunnen denken? Hoezo moet jij zijn beschermer zijn? Hoezo zet jij jezelf en jouw gevoelens op een tweede plek?
Je zet jezelf weg als ondergeschikt. Want jouw man, jullie huwelijk is belangrijker. Dus kan jij jezelf niet uiten bij geliefde mensen, hou je alles angstvallig voor jezelf en uit je je op een forum waar niemand jou werkelijk kent.
Vind je jezelf zo weinig waard? Een half topic geleden begon je vragen te stellen die op jezelf gericht waren, toen dacht ik: Fijn! Ze gaat nu aan haarzelf denken, er is ruimte gekomen om te kijken wat het voor impact op haar heeft.
Waar is dat gebleven? Jouw kracht? Het is helemaal weg.. Zonde.
Als je in je kracht gaat staan, het jezelf toe laat iemand die je lief hebt in vertrouwen te nemen, te kijken naar wat JIJ wil en wat dit met jou doet. Dat geeft lucht, ruimte, dat biedt meer mogelijkheden. Je zet je zelf zo vreselijk klem nu.
Hopelijk komt er nog een ommekeer. Hopelijk heb je wat aan het gesprek met die relatietherapeut. Al betwijfel ik dat dit met 1 keer lukt. Jullie komen denk ik niet verder dan een kennismaking. Hou dat wel voor ogen.
Haar man weet dit.
Daarom doet hij ook zo.
Kan hij zich zo gedragen.
Zulke gemene mannen zijn er nu eenmaal.
[...]
Ik krijg nu ook steeds meer deze indruk. Wat ik echt heel rot voor je vind Zeeland. Je praat jezelf klem. Hierdoor zie je absoluut niet meer wat jij nu zelf nodig hebt. Weet je dat überhaupt nog wel?
Vrienden van mij zijn 18 jaar samen, als ik hun soms hoor praten over hun huwelijk dan schrik ik echt hoe dat in elkaar verweven zit en hoe hun gedachtegang is. Ze zijn helemaal in elkaar vervormd, waardoor een leven alleen vrijwel onmogelijk is geworden.
Jouw man doet je zoveel verdriet aan en het enige waar jij nu mee bezig bent is hem niet schaden. Had hij in die 20 jaar daar zelf niet aan kunnen denken? Hoezo moet jij zijn beschermer zijn? Hoezo zet jij jezelf en jouw gevoelens op een tweede plek?
Je zet jezelf weg als ondergeschikt. Want jouw man, jullie huwelijk is belangrijker. Dus kan jij jezelf niet uiten bij geliefde mensen, hou je alles angstvallig voor jezelf en uit je je op een forum waar niemand jou werkelijk kent.
Vind je jezelf zo weinig waard? Een half topic geleden begon je vragen te stellen die op jezelf gericht waren, toen dacht ik: Fijn! Ze gaat nu aan haarzelf denken, er is ruimte gekomen om te kijken wat het voor impact op haar heeft.
Waar is dat gebleven? Jouw kracht? Het is helemaal weg.. Zonde.
Als je in je kracht gaat staan, het jezelf toe laat iemand die je lief hebt in vertrouwen te nemen, te kijken naar wat JIJ wil en wat dit met jou doet. Dat geeft lucht, ruimte, dat biedt meer mogelijkheden. Je zet je zelf zo vreselijk klem nu.
Hopelijk komt er nog een ommekeer. Hopelijk heb je wat aan het gesprek met die relatietherapeut. Al betwijfel ik dat dit met 1 keer lukt. Jullie komen denk ik niet verder dan een kennismaking. Hou dat wel voor ogen.
Haar man weet dit.
Daarom doet hij ook zo.
Kan hij zich zo gedragen.
Zulke gemene mannen zijn er nu eenmaal.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 10 mei 2016 om 09:10
Misschien is TO niet zo'n slachtoffer als iedereen haar toedicht en wijkt ze gewoon af wat we in de samenleving hanteren als norm hoe een vrouw moet denken en voelen. TO wil gewoon getrouwd blijven en dat heeft wellicht niets te maken met geen zelfrespect maar is het vrije wil. Sommige mensen geven niets om zelfrespect, trouw of loyaliteit maar vinden het hebben van de zekerheden van een partner belangrijker. Ik vind goede educatie, vrienden en familie belangrijk maar dat is een persoonlijke keuze en die is vrij algemeen. Als iemand daar volledig vanaf wijkt zijn we geneigd om naar een reden te zoeken maar misschien zit er bij to net zo weinig achter als waarom haar man naar de hoeren gaat, gewoon omdat iemand dat wil.
Dat to haar familie en vrienden niet inlicht ter bescherming van haar kinderen is een reden maar de meeste kinderen weten veel meer dan je denkt en er zijn maar weinig mensen die zo bot zijn dat ze kinderen dit soort informatie vertellen. Daarbij komt dat dit soort informatie altijd een keer boven tafel komt, zelfs als je niemand iets verteld.
Dat to haar familie en vrienden niet inlicht ter bescherming van haar kinderen is een reden maar de meeste kinderen weten veel meer dan je denkt en er zijn maar weinig mensen die zo bot zijn dat ze kinderen dit soort informatie vertellen. Daarbij komt dat dit soort informatie altijd een keer boven tafel komt, zelfs als je niemand iets verteld.
dinsdag 10 mei 2016 om 09:14
Lieve schat, relatietherapeuten doen voor 95% aan ontrouw binnen een relatie. Nou ja, misschien 80%. Als jij je prettig voelt bij deze therapeut aan de andere kant van NL moet je dat doen maar echt, elke therapeut krijgt veelvuldig te maken met stellen waarbij ontrouw speelt of pornokijken etc.
Verder krijg ik sterk de indruk dat je nog veel naar het verleden kijkt; naar wat is geweest, hoe het heeft kunnen gebeuren. Dat is ook allemaal heel erg belangrijk dat wil ik niet bagatelliseren maar probeer ook naar de toekomst te kijken. Heb je er vertrouwen in dat het goed komt? Niet dat mensen niet kunnen veranderen, maar om Dr. Phil maar even aan te halen: The best predictor of future behavior is past behavior (so you have got to create a new history.).
Krijg je de indruk dat je man in staat is om zijn gedrag echt aan te passen? Lastige vraag, ik weet
Verder krijg ik sterk de indruk dat je nog veel naar het verleden kijkt; naar wat is geweest, hoe het heeft kunnen gebeuren. Dat is ook allemaal heel erg belangrijk dat wil ik niet bagatelliseren maar probeer ook naar de toekomst te kijken. Heb je er vertrouwen in dat het goed komt? Niet dat mensen niet kunnen veranderen, maar om Dr. Phil maar even aan te halen: The best predictor of future behavior is past behavior (so you have got to create a new history.).
Krijg je de indruk dat je man in staat is om zijn gedrag echt aan te passen? Lastige vraag, ik weet
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 10 mei 2016 om 10:09
Begrijp juist heel goed dat TO haar kinderen/vrienden ( behalve 1 vriendin) en familie niet inlicht. Allereerst is er het risico dat het doorverteld wordt- want smeuig verhaal- en het tot aan het schoolplein en de slager fijn doorgesproken wordt. Ten 2e zou ik het onprettig vinden dat er bijvoorbeeld een situatie zou ontstaan dat moeder van TO zeer fel tegen " man van TO" gekant is, en TO uiteindelijk wél bij haar man blijft. Lekker akward komende jaren bij familieaangelegenheden...
En dat TO en ook haar man behoefte hebben aan een knuffel en dat ook doen- na 3 weken achtbaan- vind ik ook niet gek. Niemand is immers zwart/wit en zonder gevoel. Begrijp de felle reakties niet zo- TO gaat gelukkig haar eigen, goed doordachte weg.
En dat TO en ook haar man behoefte hebben aan een knuffel en dat ook doen- na 3 weken achtbaan- vind ik ook niet gek. Niemand is immers zwart/wit en zonder gevoel. Begrijp de felle reakties niet zo- TO gaat gelukkig haar eigen, goed doordachte weg.
Ja, nee, misschien. Kan je de vraag herhalen?
dinsdag 10 mei 2016 om 10:16
quote:Zeeland1970 schreef op 10 mei 2016 @ 00:59:
Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn..
...goed bedoeld maar niet relevant? Overigens je hoeft in mijn ogen geen week weg maar ik gaf met mijn posts alleen aan dat je man heeft aangegeven zich niet gezien te voelen in het huwelijk en dat hij jou als de verbaal sterkere heeft ervaren. En wat doe jij? Hoppa in overdrive de touwtjes nóg strakker in handen nemen. Nog meer bemoeien/regelen/bedisselen.
En dat gaat constructief zijn voor de lange termijn oplossing denk je?
Want het gaat toch om JULLIE relatie en JULLIE behoeftes? IMHO heeft je man een echt tot op het bot belabberede coping strategie (de hoeren) maar dat neemt niet weg dat ook hij op of aanmerkingen heeft in jullie huwelijk. Als jij nu van mening bent dat hij al die kaarten heeft verspeeld om tot een gezonde relatie tussen jullie te komen, wat heeft het dan nog voor zin om bij elkaar te blijven? Hij zal dingen zélf moeten doen. Je komt op mij over als (figuurlijk) de moeder die haar kinds boekbesprekingen maakt, en de vrouw die haar mans sollicitatiebrieven schrijft. Zogenaamd omdat je het beste eruit wil halen maar in werkelijkheid kweek je een gebrek aan ruggengraat en een minderwaardig gevoel bij diegene. Terwijl mensen zich uiteindelijk zelf moeten leren redden.
Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn..
...goed bedoeld maar niet relevant? Overigens je hoeft in mijn ogen geen week weg maar ik gaf met mijn posts alleen aan dat je man heeft aangegeven zich niet gezien te voelen in het huwelijk en dat hij jou als de verbaal sterkere heeft ervaren. En wat doe jij? Hoppa in overdrive de touwtjes nóg strakker in handen nemen. Nog meer bemoeien/regelen/bedisselen.
En dat gaat constructief zijn voor de lange termijn oplossing denk je?
Want het gaat toch om JULLIE relatie en JULLIE behoeftes? IMHO heeft je man een echt tot op het bot belabberede coping strategie (de hoeren) maar dat neemt niet weg dat ook hij op of aanmerkingen heeft in jullie huwelijk. Als jij nu van mening bent dat hij al die kaarten heeft verspeeld om tot een gezonde relatie tussen jullie te komen, wat heeft het dan nog voor zin om bij elkaar te blijven? Hij zal dingen zélf moeten doen. Je komt op mij over als (figuurlijk) de moeder die haar kinds boekbesprekingen maakt, en de vrouw die haar mans sollicitatiebrieven schrijft. Zogenaamd omdat je het beste eruit wil halen maar in werkelijkheid kweek je een gebrek aan ruggengraat en een minderwaardig gevoel bij diegene. Terwijl mensen zich uiteindelijk zelf moeten leren redden.
dinsdag 10 mei 2016 om 10:59
quote:louise1 schreef op 10 mei 2016 @ 09:14:
Lieve schat, relatietherapeuten doen voor 95% aan ontrouw binnen een relatie. Nou ja, misschien 80%. Als jij je prettig voelt bij deze therapeut aan de andere kant van NL moet je dat doen maar echt, elke therapeut krijgt veelvuldig te maken met stellen waarbij ontrouw speelt of pornokijken etc.
Verder krijg ik sterk de indruk dat je nog veel naar het verleden kijkt; naar wat is geweest, hoe het heeft kunnen gebeuren. Dat is ook allemaal heel erg belangrijk dat wil ik niet bagatelliseren maar probeer ook naar de toekomst te kijken. Heb je er vertrouwen in dat het goed komt? Niet dat mensen niet kunnen veranderen, maar om Dr. Phil maar even aan te halen: The best predictor of future behavior is past behavior (so you have got to create a new history.).
Krijg je de indruk dat je man in staat is om zijn gedrag echt aan te passen? Lastige vraag, ik weet
Wrs zijn er idd veel meer geschikte relatietherapeuten, en ook dichter bij huis. Die waren nu online in elk geval niet goed vindbaar. Zij had toevallig een plekje vrij. Niet geschoten, altijd mis. Zodra het traject bij Rodersana start, hebben zij hier mogelijk meer zicht op. (Relatietherapeut verbonden aan deze instelling mss?)
Verder kijk ik idd veel naar het verleden momenteel. (Waren er signalen? Hoe was zijn gedrag? Vallen er met de kennis van nu dingetjes op zijn plaats?) Want dit is een voorspeller voor de toekomst, dat geloof ik ook. Of ik er vertrouwen in heb, in de toekomst?
Moeilijke vraag.
Nee, ik heb niet, nu al, vertrouwen in de toekomst.
Dit is groot. 20 jaar lang liegen, Dit bedrog. Dit heeft veel, zo niet alles kapot gemaakt.
Ik ben beschadigd in mijn vermogen om te vertrouwen. Hem, maar ook anderen.
Elke herinnering van ons huwelijk, alle lieve, tedere, kwetsbare momenten, de verbondenheid die ik voelde tijdens de zwangerschapsperiode, moeten ineens opnieuw gewogen worden, zouden ineens een leugen kunnen zijn. Voor hem dan. Want voor mij voelde het echt.
En dat is niet niks.
Ik weet niet in hoeverre ik hiervan kan herstellen.
Het voelt of ik mijn oude zelf, die open en onbevangen alles als vanzelfsprekend aannam, definitief kwijt ben. Dat doet pijn. Want ik wil niet bitter of verzuurd raken. Ik wil niet wantrouwend alle mannen bekijken en me afvragen wat voor stiekeme geheimen zij voor hun vrouw hebben.
Gisteren knipoogde een man in de supermarkt naar me, zo'n knipoog met een snel tuitmondje er achteraan. Ik kon hem wel op zijn bek slaan. 'Viezerik! Bedrieger' dacht ik. Schrok van de woede die er in me omhoog kwam. Ik zocht een wijn uit, 'sloveens' stond er op het etiket. 'Oostblok, net als die hoeren!' Schoot het door me heen.
Ik zit er nog middenin.
Moet nog door zoveel emoties.
Want DIT, wie ik nu ben, gekwetst, rauw, bitter, dit MAG niet mijn eindstation worden.
Zo wil ik niet zijn. En er zal nog veel moeten gebeuren, wil Ik dit kunnen veranderen.
Of ik daar vertrouwen in heb? Moeilijk. Ik wil helen. MOET, Helen. Om mezelf, weer te hervinden, in liefde. Nou, liefde is mss een groot woord. Maar in mildheid. Ik wil weer ooit zacht durven zijn. En kwetsbaar. En echt.
Omdat ik weet dat ik van het optrekken van een beschermend, hard pantser, ik uiteindelijk eenzaam zal worden. Dat heb ik nl al eerder meegemaakt. Het is niet de oplossing.
En of ik vertrouwen heb in HEM, en zijn mogelijkheden om te veranderen?
Weet ik niet. Hij is NU heel gedreven, committed, open, wat een mooi uitgangspunt is. Maar meer ook niet. Hoe groot is de kans dat je na zo lang liegen wèl open kaart durft te spelen? Durf daar niets over te zeggen. Ik ben geen waarzegger.
Ik neem het dag voor dag.
Lieve schat, relatietherapeuten doen voor 95% aan ontrouw binnen een relatie. Nou ja, misschien 80%. Als jij je prettig voelt bij deze therapeut aan de andere kant van NL moet je dat doen maar echt, elke therapeut krijgt veelvuldig te maken met stellen waarbij ontrouw speelt of pornokijken etc.
Verder krijg ik sterk de indruk dat je nog veel naar het verleden kijkt; naar wat is geweest, hoe het heeft kunnen gebeuren. Dat is ook allemaal heel erg belangrijk dat wil ik niet bagatelliseren maar probeer ook naar de toekomst te kijken. Heb je er vertrouwen in dat het goed komt? Niet dat mensen niet kunnen veranderen, maar om Dr. Phil maar even aan te halen: The best predictor of future behavior is past behavior (so you have got to create a new history.).
Krijg je de indruk dat je man in staat is om zijn gedrag echt aan te passen? Lastige vraag, ik weet
Wrs zijn er idd veel meer geschikte relatietherapeuten, en ook dichter bij huis. Die waren nu online in elk geval niet goed vindbaar. Zij had toevallig een plekje vrij. Niet geschoten, altijd mis. Zodra het traject bij Rodersana start, hebben zij hier mogelijk meer zicht op. (Relatietherapeut verbonden aan deze instelling mss?)
Verder kijk ik idd veel naar het verleden momenteel. (Waren er signalen? Hoe was zijn gedrag? Vallen er met de kennis van nu dingetjes op zijn plaats?) Want dit is een voorspeller voor de toekomst, dat geloof ik ook. Of ik er vertrouwen in heb, in de toekomst?
Moeilijke vraag.
Nee, ik heb niet, nu al, vertrouwen in de toekomst.
Dit is groot. 20 jaar lang liegen, Dit bedrog. Dit heeft veel, zo niet alles kapot gemaakt.
Ik ben beschadigd in mijn vermogen om te vertrouwen. Hem, maar ook anderen.
Elke herinnering van ons huwelijk, alle lieve, tedere, kwetsbare momenten, de verbondenheid die ik voelde tijdens de zwangerschapsperiode, moeten ineens opnieuw gewogen worden, zouden ineens een leugen kunnen zijn. Voor hem dan. Want voor mij voelde het echt.
En dat is niet niks.
Ik weet niet in hoeverre ik hiervan kan herstellen.
Het voelt of ik mijn oude zelf, die open en onbevangen alles als vanzelfsprekend aannam, definitief kwijt ben. Dat doet pijn. Want ik wil niet bitter of verzuurd raken. Ik wil niet wantrouwend alle mannen bekijken en me afvragen wat voor stiekeme geheimen zij voor hun vrouw hebben.
Gisteren knipoogde een man in de supermarkt naar me, zo'n knipoog met een snel tuitmondje er achteraan. Ik kon hem wel op zijn bek slaan. 'Viezerik! Bedrieger' dacht ik. Schrok van de woede die er in me omhoog kwam. Ik zocht een wijn uit, 'sloveens' stond er op het etiket. 'Oostblok, net als die hoeren!' Schoot het door me heen.
Ik zit er nog middenin.
Moet nog door zoveel emoties.
Want DIT, wie ik nu ben, gekwetst, rauw, bitter, dit MAG niet mijn eindstation worden.
Zo wil ik niet zijn. En er zal nog veel moeten gebeuren, wil Ik dit kunnen veranderen.
Of ik daar vertrouwen in heb? Moeilijk. Ik wil helen. MOET, Helen. Om mezelf, weer te hervinden, in liefde. Nou, liefde is mss een groot woord. Maar in mildheid. Ik wil weer ooit zacht durven zijn. En kwetsbaar. En echt.
Omdat ik weet dat ik van het optrekken van een beschermend, hard pantser, ik uiteindelijk eenzaam zal worden. Dat heb ik nl al eerder meegemaakt. Het is niet de oplossing.
En of ik vertrouwen heb in HEM, en zijn mogelijkheden om te veranderen?
Weet ik niet. Hij is NU heel gedreven, committed, open, wat een mooi uitgangspunt is. Maar meer ook niet. Hoe groot is de kans dat je na zo lang liegen wèl open kaart durft te spelen? Durf daar niets over te zeggen. Ik ben geen waarzegger.
Ik neem het dag voor dag.
dinsdag 10 mei 2016 om 11:02
quote:netwakker schreef op 10 mei 2016 @ 10:09:
Begrijp juist heel goed dat TO haar kinderen/vrienden ( behalve 1 vriendin) en familie niet inlicht. Allereerst is er het risico dat het doorverteld wordt- want smeuig verhaal- en het tot aan het schoolplein en de slager fijn doorgesproken wordt. Ten 2e zou ik het onprettig vinden dat er bijvoorbeeld een situatie zou ontstaan dat moeder van TO zeer fel tegen " man van TO" gekant is, en TO uiteindelijk wél bij haar man blijft. Lekker akward komende jaren bij familieaangelegenheden...
En dat TO en ook haar man behoefte hebben aan een knuffel en dat ook doen- na 3 weken achtbaan- vind ik ook niet gek. Niemand is immers zwart/wit en zonder gevoel. Begrijp de felle reakties niet zo- TO gaat gelukkig haar eigen, goed doordachte weg.Dankjewel
Begrijp juist heel goed dat TO haar kinderen/vrienden ( behalve 1 vriendin) en familie niet inlicht. Allereerst is er het risico dat het doorverteld wordt- want smeuig verhaal- en het tot aan het schoolplein en de slager fijn doorgesproken wordt. Ten 2e zou ik het onprettig vinden dat er bijvoorbeeld een situatie zou ontstaan dat moeder van TO zeer fel tegen " man van TO" gekant is, en TO uiteindelijk wél bij haar man blijft. Lekker akward komende jaren bij familieaangelegenheden...
En dat TO en ook haar man behoefte hebben aan een knuffel en dat ook doen- na 3 weken achtbaan- vind ik ook niet gek. Niemand is immers zwart/wit en zonder gevoel. Begrijp de felle reakties niet zo- TO gaat gelukkig haar eigen, goed doordachte weg.Dankjewel
dinsdag 10 mei 2016 om 11:05
dinsdag 10 mei 2016 om 11:08
En ja dat is een overdreven beschrijving maar ik tracht je te laten inzien dat je man een heel duidelijk signaal aan je geeft dat jij steeds de touwtjes in handen wil hebben en verbaal over hem heen walst en wat doe jij? Je gaat je op microniveau met alles wat hij zélf moet regelen bemoeien.
Zoals ik je in dit topic lees probeer je in alle onderdelen van dit proces er nu bovenop te zitten. Wat begrijpelijk is maar ik vraag me af of je daarmee constructief bezig bent. Thats all.
Zoals ik je in dit topic lees probeer je in alle onderdelen van dit proces er nu bovenop te zitten. Wat begrijpelijk is maar ik vraag me af of je daarmee constructief bezig bent. Thats all.
dinsdag 10 mei 2016 om 11:18
Maar goed ik snap t blijkbaar niet want ik ga af op wat je zelf schrijft. Zijn praatgroep , hoe je reageert als hij iets uit de reader probeert toe te passen 'NEE zo wil ik het niet' , de relatietherapie, het zomaar weglopen.... Je bent constant aan het bijsturen zo van niet zus maar zo. Ik zeg het nog maar eens op repeat laat hém nu eens het voortouw nemen en de kooltjes uit het vuur halen en leun nou eens achterover om te kijken wat er dan gebeurt en of dit voldoende is.
dinsdag 10 mei 2016 om 11:30
Ik heb het ook niet alleen over de zin vd boekbesprekingen, ik zag idd het woord 'figuurlijk' staan, en begrijp dat je dit niet letterlijk bedoelt, maar ter illustratie van hoe je je voorstelt hoe zoiets loopt. Maar ik herken die dominante, alles willen controleren rol die je me toebedeelt niet in die mate dat je het omschrijft.
Een stukje wel hoor, als de tip gegeven wordt dat ik het niet teveel naar me toe moet trekken, en in de gaten moet houden of hij zijn stuk wel voldoende oppakt. Daar kan ik wel wat mee.
Een stukje wel hoor, als de tip gegeven wordt dat ik het niet teveel naar me toe moet trekken, en in de gaten moet houden of hij zijn stuk wel voldoende oppakt. Daar kan ik wel wat mee.
dinsdag 10 mei 2016 om 11:36
Dat bleek niet zo uit je antwoord wat ik in mijn quote gebruikte vandaar dat de extremere voorbeelden van stal kwamen. Volgens mij communiceren we dus een beetje langs elkaar heen. Want je schreeft het er in mijn ogen zo neer van 'ja bedankt hoor maar ik kan er niks mee'. Wellicht verkeerde interpretatie dus van wat je bedoelde.
dinsdag 10 mei 2016 om 11:55
Ik zeg nu misschien hele gekke dingen, maar het topic is nu ook te lang om helemaal door te lezen.
Maar ik vraag me af of er keihard is uitgesproken dat je nu aan het kijken bent of je dit verleden kunt verwerken, maar als hij nog 1 keer naar de hoeren gaat het dan sowieso definitief over is?
Of denk je er niet zo over?
Maar ik vraag me af of er keihard is uitgesproken dat je nu aan het kijken bent of je dit verleden kunt verwerken, maar als hij nog 1 keer naar de hoeren gaat het dan sowieso definitief over is?
Of denk je er niet zo over?
dinsdag 10 mei 2016 om 12:02
quote:s-a-r-kast schreef op 10 mei 2016 @ 11:55:
Ik zeg nu misschien hele gekke dingen, maar het topic is nu ook te lang om helemaal door te lezen.
Maar ik vraag me af of er keihard is uitgesproken dat je nu aan het kijken bent of je dit verleden kunt verwerken, maar als hij nog 1 keer naar de hoeren gaat het dan sowieso definitief over is?
Of denk je er niet zo over?
Hahaha, wel humor dit!..die man is al 2500 stiekum geweest.
En dan nog een keer?!......
Stiekum he?
.
Heel stiekum.
Tot zijn wrat zeg maar....hahaha, lachen!
.
En dan mag hij nu niet nog een keer, want dan is het over.
Je moet bij het cabaret.
Ik zeg nu misschien hele gekke dingen, maar het topic is nu ook te lang om helemaal door te lezen.
Maar ik vraag me af of er keihard is uitgesproken dat je nu aan het kijken bent of je dit verleden kunt verwerken, maar als hij nog 1 keer naar de hoeren gaat het dan sowieso definitief over is?
Of denk je er niet zo over?
Hahaha, wel humor dit!..die man is al 2500 stiekum geweest.
En dan nog een keer?!......
Stiekum he?
.
Heel stiekum.
Tot zijn wrat zeg maar....hahaha, lachen!
.
En dan mag hij nu niet nog een keer, want dan is het over.
Je moet bij het cabaret.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
