Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
maandag 9 mei 2016 om 16:26
quote:Deadpool schreef op 09 mei 2016 @ 10:58:
Jeetje zeeland wat ben je toch allemaal aan het doen. Het komt op mij hoe langer hoe verstikkender over hoe je alles regisseert ....
....Was je man's kritiek niet dat je hem verbaal overheerst en dat hij zich niet gezien voelt?Misschien was hij slechts figurant in TO's ideale plaatje en zocht hij alleen maar een plekje/iets waar hij zelf de regie had?
Jeetje zeeland wat ben je toch allemaal aan het doen. Het komt op mij hoe langer hoe verstikkender over hoe je alles regisseert ....
....Was je man's kritiek niet dat je hem verbaal overheerst en dat hij zich niet gezien voelt?Misschien was hij slechts figurant in TO's ideale plaatje en zocht hij alleen maar een plekje/iets waar hij zelf de regie had?
maandag 9 mei 2016 om 16:33
maandag 9 mei 2016 om 17:00
quote:Gebruna schreef op 09 mei 2016 @ 16:26:
[...]
Misschien was hij slechts figurant in TO's ideale plaatje en zocht hij alleen maar een plekje/iets waar hij zelf de regie had?
Slecht excuus om hem dan maar in die hoeren te hangen maar los daarvan een legitiem gevoel als je een partner hebt die de touwtjes in handen wil hebben en overal haar stempel op wil drukken. Maar dan had hij zijn rug moeten rechten en z'n waffel open moeten doen in plaats van dat hoeren gedoe.
Ik blijf bij mijn opmerking dat de man van TO nu aan zet is om de therapie die HIJ wil volgen dusdanig vorm te geven in plaats dat zeeland zich met elk aspect bemoeit en hem dus wederom ongewild het gevoel gaat geven dat hij nergens zelf ruimte in krijgt. Wat echt niet betekent dat ik nu medelijden heb met die vent integendeel maar ik probeer alleen maar aan te geven dat ze er dan gewoon mee moet kappen. Dat het dan niet te redden lijkt. Want op deze manier groeien de verhoudingen nog schever. Als ze de boel echter wil lijmen is het raadzaam dat ze ZELF met haar stukje aan de slag gaat en dat andere gedeelte in eerste instantie bij haar man laat in plaats van ook daar de totale controle over te willen hebben.
Oftewel zeeland ik denk dat als je je relatie wil redden je allebei uit dat patroon moet stappen. Wat niet betekent dat je over z'n hoeren bezoek moet stappen maar waarin WEL ruimte is voor het stukje waarin hij zich niet gezien voelt.
[...]
Misschien was hij slechts figurant in TO's ideale plaatje en zocht hij alleen maar een plekje/iets waar hij zelf de regie had?
Slecht excuus om hem dan maar in die hoeren te hangen maar los daarvan een legitiem gevoel als je een partner hebt die de touwtjes in handen wil hebben en overal haar stempel op wil drukken. Maar dan had hij zijn rug moeten rechten en z'n waffel open moeten doen in plaats van dat hoeren gedoe.
Ik blijf bij mijn opmerking dat de man van TO nu aan zet is om de therapie die HIJ wil volgen dusdanig vorm te geven in plaats dat zeeland zich met elk aspect bemoeit en hem dus wederom ongewild het gevoel gaat geven dat hij nergens zelf ruimte in krijgt. Wat echt niet betekent dat ik nu medelijden heb met die vent integendeel maar ik probeer alleen maar aan te geven dat ze er dan gewoon mee moet kappen. Dat het dan niet te redden lijkt. Want op deze manier groeien de verhoudingen nog schever. Als ze de boel echter wil lijmen is het raadzaam dat ze ZELF met haar stukje aan de slag gaat en dat andere gedeelte in eerste instantie bij haar man laat in plaats van ook daar de totale controle over te willen hebben.
Oftewel zeeland ik denk dat als je je relatie wil redden je allebei uit dat patroon moet stappen. Wat niet betekent dat je over z'n hoeren bezoek moet stappen maar waarin WEL ruimte is voor het stukje waarin hij zich niet gezien voelt.
maandag 9 mei 2016 om 17:38
quote:Zeeland1970 schreef op 09 mei 2016 @ 16:33:
[...]
Nou nou nou nou. ... kunnen we dat mss NOG wat zwart-witter neerzetten?
Zie het als een bijdrage die kan helpen in de zoektocht naar wie/welke therapie of behandeling nodig heeft.
En zo niet? Ook goed. Voor iedere post hier geldt: "voor wat het waard is", aan jou te bepalen of/wat je er mee doet.
[...]
Nou nou nou nou. ... kunnen we dat mss NOG wat zwart-witter neerzetten?
Zie het als een bijdrage die kan helpen in de zoektocht naar wie/welke therapie of behandeling nodig heeft.
En zo niet? Ook goed. Voor iedere post hier geldt: "voor wat het waard is", aan jou te bepalen of/wat je er mee doet.
maandag 9 mei 2016 om 17:58
quote:Zeeland1970 schreef op 09 mei 2016 @ 16:10:
Watson: ja, dat was het eerste dat hij riep, dat hij er natuurlijk-gewoon-meteen-mee-zou-stoppen.
Hij zei dit, nadat hij eerst had uitgelegd hoe zwaar en moeilijk het was geweest, de tweestrijd, de verschuivende grens, de leegte in hem, de frustratie, de oplopende spanningsboog etc.
Daar werd ik nogal pissig om, dat hij dat zo stellig riep, want als het zo eenvoudig zou zijn, gewoon een vrije keuze, een " ach, zal ik dat doen of toch maar niet", waarom is hij al niet veel eerder 'gewoon' gestopt?
Omdat hij uit zichzelf geen enkele reden had om te (willen) stoppen. Zonder die wratten had jij het nooit hoeven weten en had hij nooit een einde hoeven maken aan zijn hoerenbezoekjes. Ik denk nog steeds dat die tweestrijd/verschuivende grens/leegte/frustratie allemaal wel meevielen en dat het voor hem vooral lust en plezier was. Achteraf/tussendoor/vooraf je zo nu en dan even klote voelen omdat je wéét hoe erg je je vrouw aan het bedonderen bent en hoe groot het risico (dat levert spanning op inderdaad) is wat je aan het nemen bent, hoort daar vast wel bij ja. Meer zou ik er eigenlijk niet aan toeschrijven. Maar dat heb ik al vaker gezegd.
Dat het inderdaad moeilijk is om te stoppen met hoeren bezoeken is algemeen bekend maar of dat betekent dat je seksverslaafd bent betwijfel ik, maar dat heb ik ook al gezegd.
Watson: ja, dat was het eerste dat hij riep, dat hij er natuurlijk-gewoon-meteen-mee-zou-stoppen.
Hij zei dit, nadat hij eerst had uitgelegd hoe zwaar en moeilijk het was geweest, de tweestrijd, de verschuivende grens, de leegte in hem, de frustratie, de oplopende spanningsboog etc.
Daar werd ik nogal pissig om, dat hij dat zo stellig riep, want als het zo eenvoudig zou zijn, gewoon een vrije keuze, een " ach, zal ik dat doen of toch maar niet", waarom is hij al niet veel eerder 'gewoon' gestopt?
Omdat hij uit zichzelf geen enkele reden had om te (willen) stoppen. Zonder die wratten had jij het nooit hoeven weten en had hij nooit een einde hoeven maken aan zijn hoerenbezoekjes. Ik denk nog steeds dat die tweestrijd/verschuivende grens/leegte/frustratie allemaal wel meevielen en dat het voor hem vooral lust en plezier was. Achteraf/tussendoor/vooraf je zo nu en dan even klote voelen omdat je wéét hoe erg je je vrouw aan het bedonderen bent en hoe groot het risico (dat levert spanning op inderdaad) is wat je aan het nemen bent, hoort daar vast wel bij ja. Meer zou ik er eigenlijk niet aan toeschrijven. Maar dat heb ik al vaker gezegd.
Dat het inderdaad moeilijk is om te stoppen met hoeren bezoeken is algemeen bekend maar of dat betekent dat je seksverslaafd bent betwijfel ik, maar dat heb ik ook al gezegd.
maandag 9 mei 2016 om 18:02
je MOET niks onderzoeken, maar je wil het blijkbaar graag.
Verder snap ik niet waar de relatietherapeut in gespecialiseerd moet zijn. Er is een relatiecrisis en je moet een relatietherepeut hebben die jullie patronen kan doorgronden. Hij of zij hoeft niet gespecialiseerd te zijn in hoerenloperij toch?
Verder snap ik niet waar de relatietherapeut in gespecialiseerd moet zijn. Er is een relatiecrisis en je moet een relatietherepeut hebben die jullie patronen kan doorgronden. Hij of zij hoeft niet gespecialiseerd te zijn in hoerenloperij toch?
maandag 9 mei 2016 om 18:05
Zeeland. Zijn mensbeeld verschuift. Zijn weerzin van zichzelf en schuldgevoel enz, waar is dat gebleven?
Nu is voorpretkijken ook al reuze onschuldig.
Euh.... Dat zijn meiden uit andere landen hoor, die hier niet zijn om hun meisjesdroom en/of hobby uit te leven!
Daar kan geen donatie aan amnesty iets aan rechtbreien.
Dat is het uitdragen van een mensbeeld, vrouwbeeld, waar je heeeeeeel ver van wil blijven. Ga dat niet uit begrip voor een strakke plasser normaal lopen vinden.
Nu is voorpretkijken ook al reuze onschuldig.
Euh.... Dat zijn meiden uit andere landen hoor, die hier niet zijn om hun meisjesdroom en/of hobby uit te leven!
Daar kan geen donatie aan amnesty iets aan rechtbreien.
Dat is het uitdragen van een mensbeeld, vrouwbeeld, waar je heeeeeeel ver van wil blijven. Ga dat niet uit begrip voor een strakke plasser normaal lopen vinden.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 9 mei 2016 om 18:42
"Dat vraag ik me dus WEL af. De hele dag door!"
En hoe zie je zijn gedrag? Is het liefdevol (geweest)?
Klinkt nu als een weinig neutrale vraag, maar wat ik bedoel is wel neutraal...
Liefde is gedrag, dus ik zou kijken hoe zijn gedrag nu in jouw (!) definitie van liefde past.
Klinkt heel klinisch maar omdat je analytisch bent ingesteld is deze manier misschien iets voor jou?
En hoe zie je zijn gedrag? Is het liefdevol (geweest)?
Klinkt nu als een weinig neutrale vraag, maar wat ik bedoel is wel neutraal...
Liefde is gedrag, dus ik zou kijken hoe zijn gedrag nu in jouw (!) definitie van liefde past.
Klinkt heel klinisch maar omdat je analytisch bent ingesteld is deze manier misschien iets voor jou?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 9 mei 2016 om 20:01
quote:Sapsorrow schreef op 09 mei 2016 @ 11:47:
[...]
Hij heeft toen mijn leven gered, zo is dat gewoon. Hij was voor mij een tijdje de reden om te blijven leven. Zo helpen wij elkaar door het leven. Mijn vriend is bi-polair en heeft een pestverleden. En emotioneel totaal niet beschikbare ouders. Ook geen andere volwassene die die rol over kon nemen. Zo raken we allemaal beschadigd. En we kunnen troost vinden bij elkaar. Mijn vriend en ik hebben allebei wonden die nooit genezen zijn. We hebben beide een psychische aandoening waar moeilijk mee te leven is. Gelukkig kunnen we wel met elkaar leven. Dat heet nou liefde. Ik dacht eigenlijk dat ik daar best veel van snap. Mijn vriend ligt nu vredig naast me te slapen maar vannacht hadden we ruzie. We beginnen elke dag met een schone lei. Omdat we van elkaar houden.
hm lief.. Ik gun jullie het allerbeste
Edit: knap van je dat je je klachten zo goed onder controle hebt gekregen. Soms hebben lotgenoten daar een fulltime baan aan en dan lukt het nog steeds nauwelijks
[...]
Hij heeft toen mijn leven gered, zo is dat gewoon. Hij was voor mij een tijdje de reden om te blijven leven. Zo helpen wij elkaar door het leven. Mijn vriend is bi-polair en heeft een pestverleden. En emotioneel totaal niet beschikbare ouders. Ook geen andere volwassene die die rol over kon nemen. Zo raken we allemaal beschadigd. En we kunnen troost vinden bij elkaar. Mijn vriend en ik hebben allebei wonden die nooit genezen zijn. We hebben beide een psychische aandoening waar moeilijk mee te leven is. Gelukkig kunnen we wel met elkaar leven. Dat heet nou liefde. Ik dacht eigenlijk dat ik daar best veel van snap. Mijn vriend ligt nu vredig naast me te slapen maar vannacht hadden we ruzie. We beginnen elke dag met een schone lei. Omdat we van elkaar houden.
hm lief.. Ik gun jullie het allerbeste
Edit: knap van je dat je je klachten zo goed onder controle hebt gekregen. Soms hebben lotgenoten daar een fulltime baan aan en dan lukt het nog steeds nauwelijks
maandag 9 mei 2016 om 20:08
quote:S-Meds schreef op 09 mei 2016 @ 18:02:
je MOET niks onderzoeken, maar je wil het blijkbaar graag.
Verder snap ik niet waar de relatietherapeut in gespecialiseerd moet zijn. Er is een relatiecrisis en je moet een relatietherepeut hebben die jullie patronen kan doorgronden. Hij of zij hoeft niet gespecialiseerd te zijn in hoerenloperij toch?
Bestaat dat?....Gespecialiseerd zijn in de hoerderij?
Boerderij ken ik, maar hoerderij...?
je MOET niks onderzoeken, maar je wil het blijkbaar graag.
Verder snap ik niet waar de relatietherapeut in gespecialiseerd moet zijn. Er is een relatiecrisis en je moet een relatietherepeut hebben die jullie patronen kan doorgronden. Hij of zij hoeft niet gespecialiseerd te zijn in hoerenloperij toch?
Bestaat dat?....Gespecialiseerd zijn in de hoerderij?
Boerderij ken ik, maar hoerderij...?
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
maandag 9 mei 2016 om 20:22
Wat vreselijk voor je! Snap heel goed dat je even niet meer weet wat je er mee aan moet, want zoals je zelf al aangeeft is het niet een eenmalig slippertje in een dronken bui (wat ik trouwens ook nooit zou vergeven).
Wat je er mee aanmoet kan denk ik niemand aan je vertellen. Jij kent jezelf het beste. Maar ik had zijn koffers gepakt en uitgezwaaid. Hij heeft niet alleen jou, maar ook je kinderen een heel ander beeld gegeven van hou jullie relatie is en dat 10 jaar lang. Het vertrouwen is weg, wie zegt dat hij het niet weer zou doen en daarbij heb jij misschien wet weet ik veel wat allemaal opgelopen omdat hij naar prostituees is gegaan en misschien nog wel meer... (affaires).
Je verdient iemand die eerlijk tegen je is, jou wil en niemand anders! Cijfer jezelf niet weg en blij zeker niet bij hem omdat jullie een gezin hebben of langs samen zijn. Blijf alleen bij hem als je denkt dat jullie hier samen uit kunnen komen.
Heel veel sterkte.
Wat je er mee aanmoet kan denk ik niemand aan je vertellen. Jij kent jezelf het beste. Maar ik had zijn koffers gepakt en uitgezwaaid. Hij heeft niet alleen jou, maar ook je kinderen een heel ander beeld gegeven van hou jullie relatie is en dat 10 jaar lang. Het vertrouwen is weg, wie zegt dat hij het niet weer zou doen en daarbij heb jij misschien wet weet ik veel wat allemaal opgelopen omdat hij naar prostituees is gegaan en misschien nog wel meer... (affaires).
Je verdient iemand die eerlijk tegen je is, jou wil en niemand anders! Cijfer jezelf niet weg en blij zeker niet bij hem omdat jullie een gezin hebben of langs samen zijn. Blijf alleen bij hem als je denkt dat jullie hier samen uit kunnen komen.
Heel veel sterkte.
maandag 9 mei 2016 om 20:29
quote:elle5460 schreef op 09 mei 2016 @ 20:08:
[...]
Bestaat dat?....Gespecialiseerd zijn in de hoerderij?
Boerderij ken ik, maar hoerderij...?ik weet het niet. Zeeland zegt dat ze naar een gespecialiseerd relatietherapeut wil aan het einde van het land. Maar gespecialiseerd waarin? Als hij/zij relatietherapeut is dan is hij/zij gespecialiseerd in relaties. Wat voor specialisaties zoek je nog meer?
[...]
Bestaat dat?....Gespecialiseerd zijn in de hoerderij?
Boerderij ken ik, maar hoerderij...?ik weet het niet. Zeeland zegt dat ze naar een gespecialiseerd relatietherapeut wil aan het einde van het land. Maar gespecialiseerd waarin? Als hij/zij relatietherapeut is dan is hij/zij gespecialiseerd in relaties. Wat voor specialisaties zoek je nog meer?
maandag 9 mei 2016 om 20:39
Wat levert al dat analyseren je op? Het gaat nog steeds allemaal om hem. Weinig om jouw behoeften, gevoelens en angsten. Die stop je kennelijk ver weg. Leef eens met je hart in plaats van je groot analytisch vermogen.
Dat hij een weekje vrij nam en niet jij vind ik nog steeds raar. Je draaft maar door, braaf en dapper.
Leven op een flatje kan zo heerlijk zijn. Vooral zonder analyse-perikelen.
Dat hij een weekje vrij nam en niet jij vind ik nog steeds raar. Je draaft maar door, braaf en dapper.
Leven op een flatje kan zo heerlijk zijn. Vooral zonder analyse-perikelen.
Everything you see I owe to spaghetti!
maandag 9 mei 2016 om 20:50
maandag 9 mei 2016 om 20:54
quote:Sapsorrow schreef op 09 mei 2016 @ 11:47:
[...]
Dit is nu exact wat ik bedoel. Hoezo is het niet schadelijk voor je partner als jij 200 kilo weegt? We hebben allemaal onze 'dark side' en de jouwe, heeft chocola. Die van je man, wilde sex met vreemden. Ieder zijn meug. Zo zie ik dat. Ik heb bv last van depressies. Tegenwoordig kan ik ze indammen tot een paar weken maar begin 20 waren dat maanden. Elke 2-3 jaar. Dat is omdat chronisch depressieve stoornis bij mij in de familie zit. Ik zal ze mijn hele leven houden. Heb je enig idee hoe leuk het is om met een depressie-patient samen te leven?
Hij heeft toen mijn leven gered, zo is dat gewoon. Hij was voor mij een tijdje de reden om te blijven leven. Zo helpen wij elkaar door het leven. Mijn vriend is bi-polair en heeft een pestverleden. En emotioneel totaal niet beschikbare ouders. Ook geen andere volwassene die die rol over kon nemen. Zo raken we allemaal beschadigd. En we kunnen troost vinden bij elkaar. Mijn vriend en ik hebben allebei wonden die nooit genezen zijn. We hebben beide een psychische aandoening waar moeilijk mee te leven is. Gelukkig kunnen we wel met elkaar leven. Dat heet nou liefde. Ik dacht eigenlijk dat ik daar best veel van snap. Mijn vriend ligt nu vredig naast me te slapen maar vannacht hadden we ruzie. We beginnen elke dag met een schone lei. Omdat we van elkaar houden.
Maar ik snap er de ballen van dat jij dit niet ziet. Waarom is 200 kilo gaan wegen minder erg dan naar de hoeren gaan? Ik weet dat je een voorbeeld geeft maar ik denk dat jij ook een 'dark side' hebt. Je moet ze wel zien voor wat ze zijn: schadelijke mechanismes. Punt. Ik weet dat ik nu iets gevoeligs zeg. Maar ja, ik was toch al niet zo populair hier. *duikt weg*
En waarom de paniek om een therapeut? Misschien dat iemand op dit forum iemand weet die je kan pben oid. Trouwens, je topic loopt aardig vol, wat ga je doen als het op 3000 reacties zit? Was ik even benieuwd naar. Niet dat ik daarin ga schrijven hoor. Pinkie-swear!Jouw bijdrage neem ik al helemaal niet meer serieus. Jouw kijk op relaties (of man/vrouw )raakt nl kant noch wal en is puur gebaseerd op je eigen tekort goed te praten!
[...]
Dit is nu exact wat ik bedoel. Hoezo is het niet schadelijk voor je partner als jij 200 kilo weegt? We hebben allemaal onze 'dark side' en de jouwe, heeft chocola. Die van je man, wilde sex met vreemden. Ieder zijn meug. Zo zie ik dat. Ik heb bv last van depressies. Tegenwoordig kan ik ze indammen tot een paar weken maar begin 20 waren dat maanden. Elke 2-3 jaar. Dat is omdat chronisch depressieve stoornis bij mij in de familie zit. Ik zal ze mijn hele leven houden. Heb je enig idee hoe leuk het is om met een depressie-patient samen te leven?
Hij heeft toen mijn leven gered, zo is dat gewoon. Hij was voor mij een tijdje de reden om te blijven leven. Zo helpen wij elkaar door het leven. Mijn vriend is bi-polair en heeft een pestverleden. En emotioneel totaal niet beschikbare ouders. Ook geen andere volwassene die die rol over kon nemen. Zo raken we allemaal beschadigd. En we kunnen troost vinden bij elkaar. Mijn vriend en ik hebben allebei wonden die nooit genezen zijn. We hebben beide een psychische aandoening waar moeilijk mee te leven is. Gelukkig kunnen we wel met elkaar leven. Dat heet nou liefde. Ik dacht eigenlijk dat ik daar best veel van snap. Mijn vriend ligt nu vredig naast me te slapen maar vannacht hadden we ruzie. We beginnen elke dag met een schone lei. Omdat we van elkaar houden.
Maar ik snap er de ballen van dat jij dit niet ziet. Waarom is 200 kilo gaan wegen minder erg dan naar de hoeren gaan? Ik weet dat je een voorbeeld geeft maar ik denk dat jij ook een 'dark side' hebt. Je moet ze wel zien voor wat ze zijn: schadelijke mechanismes. Punt. Ik weet dat ik nu iets gevoeligs zeg. Maar ja, ik was toch al niet zo populair hier. *duikt weg*
En waarom de paniek om een therapeut? Misschien dat iemand op dit forum iemand weet die je kan pben oid. Trouwens, je topic loopt aardig vol, wat ga je doen als het op 3000 reacties zit? Was ik even benieuwd naar. Niet dat ik daarin ga schrijven hoor. Pinkie-swear!Jouw bijdrage neem ik al helemaal niet meer serieus. Jouw kijk op relaties (of man/vrouw )raakt nl kant noch wal en is puur gebaseerd op je eigen tekort goed te praten!
maandag 9 mei 2016 om 21:06
quote:loisnvt schreef op 09 mei 2016 @ 20:54:
[...]
Jouw bijdrage neem ik al helemaal niet meer serieus. Jouw kijk op relaties (of man/vrouw )raakt nl kant noch wal en is puur gebaseerd op je eigen tekort goed te praten!Dat geldt voor jouw kijk op relaties dan ook hoor ! Volgens mij ben jij helemaal niet in staat om een langdurige en gelukkige relatie met iemand te hebben. Of alleen met kinderen of konijntjes
[...]
Jouw bijdrage neem ik al helemaal niet meer serieus. Jouw kijk op relaties (of man/vrouw )raakt nl kant noch wal en is puur gebaseerd op je eigen tekort goed te praten!Dat geldt voor jouw kijk op relaties dan ook hoor ! Volgens mij ben jij helemaal niet in staat om een langdurige en gelukkige relatie met iemand te hebben. Of alleen met kinderen of konijntjes
maandag 9 mei 2016 om 21:13
quote:Zeeland1970 schreef op 09 mei 2016 @ 13:22:
Oh en sap:
Ieder mens heeft zijn eigen krachten, zwakheden en beschadigingen.
Als een soort unieke code.
Als je partner en jij een 'match' zijn op al die krachten, zwakheden en pijnpunten, dan is dat prachtig. Daar kun je veel steun aan hebben.
Zwart wit gezegd:
Als jij bijvoorbeeld de neiging hebt tot depressie, maar wel een volhouder bent en analytisch sterk, dan zou je een mooie match kunnen zijn met een positieve flierefluiter, die snel opgeeft en niet te lang blijft stilstaan bij problemen. Zijn lichtheid is iets dat jou aanvult, en jouw karakter zorgt dat hij beter aardt, jij bent dan zijn 'anker'.
Zo heb je een relatie die voor beiden nuttig is, je vult elkaar aan, compenseert elkaars zwakheden en pijnpunten.
De keerzijde is wel dat dit soort constructies weinig ruimte biedt voor individuele groei.
Omdat je van elkaar nodig hebt dat je niet teveel verandert om in evenwicht te blijven. Als jij jouw neiging tot somberheid kwijt zou raken, dan is de behoefte aan een 'Lucht - brengende flierefluiter ' van jou kant minder. Als hij op één of andere manier meer grond in zichzelf zou vinden, door therapie oid, dan heeft hij jou minder nodig als anker.
Is dat dan liefde of wederzijdse afhankelijkheid?
En het één is niet perse beter of slechter dan het andere. Zolang het werkt, werkt het.
Wie ben ik om te zeggen dat dat dan 'minder' zou zijn. In zo'n systeem kun je óók veel verbondenheid, herkenning en steun hebben aan elkaar.Goede post Zeeland
Oh en sap:
Ieder mens heeft zijn eigen krachten, zwakheden en beschadigingen.
Als een soort unieke code.
Als je partner en jij een 'match' zijn op al die krachten, zwakheden en pijnpunten, dan is dat prachtig. Daar kun je veel steun aan hebben.
Zwart wit gezegd:
Als jij bijvoorbeeld de neiging hebt tot depressie, maar wel een volhouder bent en analytisch sterk, dan zou je een mooie match kunnen zijn met een positieve flierefluiter, die snel opgeeft en niet te lang blijft stilstaan bij problemen. Zijn lichtheid is iets dat jou aanvult, en jouw karakter zorgt dat hij beter aardt, jij bent dan zijn 'anker'.
Zo heb je een relatie die voor beiden nuttig is, je vult elkaar aan, compenseert elkaars zwakheden en pijnpunten.
De keerzijde is wel dat dit soort constructies weinig ruimte biedt voor individuele groei.
Omdat je van elkaar nodig hebt dat je niet teveel verandert om in evenwicht te blijven. Als jij jouw neiging tot somberheid kwijt zou raken, dan is de behoefte aan een 'Lucht - brengende flierefluiter ' van jou kant minder. Als hij op één of andere manier meer grond in zichzelf zou vinden, door therapie oid, dan heeft hij jou minder nodig als anker.
Is dat dan liefde of wederzijdse afhankelijkheid?
En het één is niet perse beter of slechter dan het andere. Zolang het werkt, werkt het.
Wie ben ik om te zeggen dat dat dan 'minder' zou zijn. In zo'n systeem kun je óók veel verbondenheid, herkenning en steun hebben aan elkaar.Goede post Zeeland
maandag 9 mei 2016 om 21:18
Heel herkenbaar hoor Zeeland, al dat analyseren. Je moet en zal hem begrijpen, maar weet je, het gaat niet om hem maar om jou en alleen om jou en je mag zijn gedrag gewoon onacceptabel of vies vinden. Echt dat mag, zelfs van de man van wie je houdt.
Sta dus eens stil en doe helemaal niets. Dit valt namelijk niet in een kort tijd bestek te snappen. Jouw werk zit er op, nu is hij aan de beurt.
Sta dus eens stil en doe helemaal niets. Dit valt namelijk niet in een kort tijd bestek te snappen. Jouw werk zit er op, nu is hij aan de beurt.
maandag 9 mei 2016 om 21:19
maandag 9 mei 2016 om 22:10
quote:iris1969 schreef op 09 mei 2016 @ 21:18:
Heel herkenbaar hoor Zeeland, al dat analyseren. Je moet en zal hem begrijpen, maar weet je, het gaat niet om hem maar om jou en alleen om jou en je mag zijn gedrag gewoon onacceptabel of vies vinden. Echt dat mag, zelfs van de man van wie je houdt.
Sta dus eens stil en doe helemaal niets. Dit valt namelijk niet in een kort tijd bestek te snappen. Jouw werk zit er op, nu is hij aan de beurt.
Pas dan zal je ook gaan ervaren wat het voor hem werkelijk waard is en of hij in actie komt en of hij in staat is het hoerenlopen daadwerkelijk te stoppen.
Laat hem los, maar dat durf je niet want je wilt koste wat kost voorkomen dat hij wederom naar de hoeren gaat. En gelijk heb je dat je hem niet vertrouwd, maar dit ga je met al je inspanningen niet voorkomen. En al voorkom je het nu wel, dan zal je hem eveneens niet meer vertrouwen. Want je zal dan nooit weten wat er gebeurd zou zijn als jij had los gelaten.
Je bent zo krampachtig aan het analyseren, verklaringen zoeken, 'wij' en maar aan het 'redden' en controle uitoefenen. Krijg steeds meer (oprecht) medelijden met je. Je gaat hierin zo ver ten koste van alles dat er straks niets meer van jou over is. En dan heb ik het niet over je huwelijk, maar over jou als individueel mens.
Heel herkenbaar hoor Zeeland, al dat analyseren. Je moet en zal hem begrijpen, maar weet je, het gaat niet om hem maar om jou en alleen om jou en je mag zijn gedrag gewoon onacceptabel of vies vinden. Echt dat mag, zelfs van de man van wie je houdt.
Sta dus eens stil en doe helemaal niets. Dit valt namelijk niet in een kort tijd bestek te snappen. Jouw werk zit er op, nu is hij aan de beurt.
Pas dan zal je ook gaan ervaren wat het voor hem werkelijk waard is en of hij in actie komt en of hij in staat is het hoerenlopen daadwerkelijk te stoppen.
Laat hem los, maar dat durf je niet want je wilt koste wat kost voorkomen dat hij wederom naar de hoeren gaat. En gelijk heb je dat je hem niet vertrouwd, maar dit ga je met al je inspanningen niet voorkomen. En al voorkom je het nu wel, dan zal je hem eveneens niet meer vertrouwen. Want je zal dan nooit weten wat er gebeurd zou zijn als jij had los gelaten.
Je bent zo krampachtig aan het analyseren, verklaringen zoeken, 'wij' en maar aan het 'redden' en controle uitoefenen. Krijg steeds meer (oprecht) medelijden met je. Je gaat hierin zo ver ten koste van alles dat er straks niets meer van jou over is. En dan heb ik het niet over je huwelijk, maar over jou als individueel mens.
dinsdag 10 mei 2016 om 00:31
Helemaal bij gelezen. Wat een soap. Wat vreselijk als opeens de grond onder je voeten verdwijnt.
Even over je kinderen.
Denk je echt dat ze van niets weten? Niets horen van jullie gesprekken? Niets zien op jullie computers of tablet?
Kleine potjes etc. Zeker pubers.
Ik kan eigenlijk niet geloven dat ze in twee weken vakantie met zijn allen thuis niets meekrijgen.
Mezelf herinnerend als kind/puber, denk ik echt dat ze al veel meer hebben meegekregen en weten dan jij denkt.
Waarschijnlijk komen ze vroeg of laat echt wel bij de waarheid.
Ik heb na alles gelezen te hebben, sterk het idee dat jouw hoofdzorg is het voorkomen van het uitkomen van de waarheid tegenover je zoons. En dus het beschermen van je man. Voor hen, voor jouw familie, zijn familie. Jullie hele omgeving.
Waarom staat dat deel voor jou zo voorop?
Even over je kinderen.
Denk je echt dat ze van niets weten? Niets horen van jullie gesprekken? Niets zien op jullie computers of tablet?
Kleine potjes etc. Zeker pubers.
Ik kan eigenlijk niet geloven dat ze in twee weken vakantie met zijn allen thuis niets meekrijgen.
Mezelf herinnerend als kind/puber, denk ik echt dat ze al veel meer hebben meegekregen en weten dan jij denkt.
Waarschijnlijk komen ze vroeg of laat echt wel bij de waarheid.
Ik heb na alles gelezen te hebben, sterk het idee dat jouw hoofdzorg is het voorkomen van het uitkomen van de waarheid tegenover je zoons. En dus het beschermen van je man. Voor hen, voor jouw familie, zijn familie. Jullie hele omgeving.
Waarom staat dat deel voor jou zo voorop?
dinsdag 10 mei 2016 om 00:59
Veel reacties weer, waarvoor dank..!
S-meds: zij is gespecialiseerd in relaties waarin 'ontrouw' als thema centraal staat.
Iris: hij is momenteel hard aan het werk. Vanavond (individueel) weer naar die bijeenkomst v anonieme seksverslaafden, morgenavond (samen) naar die relatietherapeut, elke dag hebben we het er over, hij is in afwachting vd intake Rodersana. Doorverwijsbrief heeft hij opgehaald en nagestuurd, hij lijkt / is meer open en eerlijk dan ik hem ooit gezien heb.
(Al kan ik het geen lezer kwalijk nemen dit enigszins sceptisch te lezen, ik zie het voor wat het is, en durf hier zelf ook geen conclusies aan te verbinden.)
Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn.
Vandaag was het weer een emotionele dag. Toch weer veel gepraat, gejankt, woede, verdriet, pijn, machteloosheid, en ook -en nu krijg ik het hele forum over me heen, maar ik schrijf het toch zoals het was- verbondenheid.
Na 3 weken zonder fysiek contact, zorgvuldig elkaar uit de weg gaan, en nauwelijks oogcontact, hebben we elkaar vandaag ... geknuffeld. Huilend. In elkaars armen. Minutenlang.
Het was intens en beladen. En ik heb hem gezegd dat dit niets anders betekent dan dat er vandaag blijkbaar een knuffel 'kon'. Niet meer en niet minder.
S-meds: zij is gespecialiseerd in relaties waarin 'ontrouw' als thema centraal staat.
Iris: hij is momenteel hard aan het werk. Vanavond (individueel) weer naar die bijeenkomst v anonieme seksverslaafden, morgenavond (samen) naar die relatietherapeut, elke dag hebben we het er over, hij is in afwachting vd intake Rodersana. Doorverwijsbrief heeft hij opgehaald en nagestuurd, hij lijkt / is meer open en eerlijk dan ik hem ooit gezien heb.
(Al kan ik het geen lezer kwalijk nemen dit enigszins sceptisch te lezen, ik zie het voor wat het is, en durf hier zelf ook geen conclusies aan te verbinden.)
Verder lees ik vooral veel meningen en adviezen over dat ik meer zou moeten voelen, minder moet analyseren, meer loslaten, te verkrampt, te controlerend, ik zou mijn gevoelens en angsten niet onder ogen zien, me teveel op hem richten, te weinig op mezelf, moet meer afstand nemen, mss een week weggaan etc
Nogmaals dank je wel voor alle adviezen, ik wéét dat ze goed bedoeld zijn.
Vandaag was het weer een emotionele dag. Toch weer veel gepraat, gejankt, woede, verdriet, pijn, machteloosheid, en ook -en nu krijg ik het hele forum over me heen, maar ik schrijf het toch zoals het was- verbondenheid.
Na 3 weken zonder fysiek contact, zorgvuldig elkaar uit de weg gaan, en nauwelijks oogcontact, hebben we elkaar vandaag ... geknuffeld. Huilend. In elkaars armen. Minutenlang.
Het was intens en beladen. En ik heb hem gezegd dat dit niets anders betekent dan dat er vandaag blijkbaar een knuffel 'kon'. Niet meer en niet minder.
dinsdag 10 mei 2016 om 01:08
quote:*nightsky* schreef op 10 mei 2016 @ 00:31:
(...)
Ik heb (...), sterk het idee dat jouw hoofdzorg is het voorkomen van het uitkomen van de waarheid tegenover je zoons. En dus het beschermen van je man. Voor hen, voor jouw familie, zijn familie. Jullie hele omgeving.
Waarom staat dat deel voor jou zo voorop?
Ja, klopt, ik wil niet dat ze dit weten. Niet om mijn man's imago te beschermen, maar om het beeld dat ze nu van hun vader hebben niet van ze af te pakken.
En om dit risico zo klein mogelijk te maken, dat ze het via via horen , hou ik het liever weg van iedereen die ons/hun kennen. (Hoe lastig ook )
(...)
Ik heb (...), sterk het idee dat jouw hoofdzorg is het voorkomen van het uitkomen van de waarheid tegenover je zoons. En dus het beschermen van je man. Voor hen, voor jouw familie, zijn familie. Jullie hele omgeving.
Waarom staat dat deel voor jou zo voorop?
Ja, klopt, ik wil niet dat ze dit weten. Niet om mijn man's imago te beschermen, maar om het beeld dat ze nu van hun vader hebben niet van ze af te pakken.
En om dit risico zo klein mogelijk te maken, dat ze het via via horen , hou ik het liever weg van iedereen die ons/hun kennen. (Hoe lastig ook )
dinsdag 10 mei 2016 om 01:24
