Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
woensdag 11 mei 2016 om 08:07
Fijn om te horen dat dit gesprek je zoveel gebracht heeft. Dat van die olievlek herken ik, overal zie je wat in (en dan natuurlijk altijd het negatieve). Nu nog, als ik de naam hoor van de stad waar mijn man Met zijn minnares (kutwoord) mij bedrogen heeft moet ik daar altijd aan denken. Helaas is het een stad met ook een bekendevoetbalclub dus die komt nogal vaak voorbij. Uiteindelijk gaan de scherpe randjes er een beetje van af maar het gaat langzaam en moeizaam.
Het is een proces met vallen en opstaan, twee stappen vooruit, drie terug, een vooruit etc etc.
Het is nu misschien nog te vroeg voor je maar ik heb uiteindelijk een sessie emdr gedaan wat bij mij de toppen eraf heeft gehaald.
Het is een proces met vallen en opstaan, twee stappen vooruit, drie terug, een vooruit etc etc.
Het is nu misschien nog te vroeg voor je maar ik heb uiteindelijk een sessie emdr gedaan wat bij mij de toppen eraf heeft gehaald.
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 11 mei 2016 om 08:23
quote:Zeeland1970 schreef op 11 mei 2016 @ 08:06:
Quote: ".... Ver is ook wel fijn, je komt geen bekenden tegen."
Ja, dat is zeker zo!
Hey Zeeland, het gesprek klinkt heel goed, fijn dat jullie er allebei zoveel aan hadden!! Dit klinkt als een hele goede therapeute!
En als gaat elke 2 maanden,blijf je leugens vertellen aan je kids?
Ze mogen toch wel weten dat mams in groeps/gesprekstherapie is voor wat huwelijkse perikelen?
(dan leer je ze dat er niks geks is aan problemen in een huwelijk en dat ze openlijk aan te pakken zijn, maar goed, ik denk niet dat je mijn mening deelt hierin....)
Hopelijk kunnen jij en je man verder op deze weg!!
Quote: ".... Ver is ook wel fijn, je komt geen bekenden tegen."
Ja, dat is zeker zo!
Hey Zeeland, het gesprek klinkt heel goed, fijn dat jullie er allebei zoveel aan hadden!! Dit klinkt als een hele goede therapeute!
En als gaat elke 2 maanden,blijf je leugens vertellen aan je kids?
Ze mogen toch wel weten dat mams in groeps/gesprekstherapie is voor wat huwelijkse perikelen?
(dan leer je ze dat er niks geks is aan problemen in een huwelijk en dat ze openlijk aan te pakken zijn, maar goed, ik denk niet dat je mijn mening deelt hierin....)
Hopelijk kunnen jij en je man verder op deze weg!!
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
woensdag 11 mei 2016 om 11:20
quote:Youk79 schreef op 11 mei 2016 @ 07:25:
Wat goed Zeeland! Ik ben echt blij dat jullie geweest zijn en dat het zo verhelderend was.
Kun je die lotgenoten groep combineren met een weekendje weg voor jezelf? Als je een nachtje daar blijft is het rijden wat minder erg misschien, of je gaat met de trein, langer maar minder inspannend. Ver is ook wel fijn, je komt geen bekenden tegen.
Dit. Is dit geen mogelijkheid?
Een nachtje er aan vastplakken? Je zult dan waarschijnlijk ook genoeg dingen te verwerken hebben.
Lijkt me heerlijk om dat dan alleen te doen.
Wees eens 'lief' voor jezelf!
Wat goed Zeeland! Ik ben echt blij dat jullie geweest zijn en dat het zo verhelderend was.
Kun je die lotgenoten groep combineren met een weekendje weg voor jezelf? Als je een nachtje daar blijft is het rijden wat minder erg misschien, of je gaat met de trein, langer maar minder inspannend. Ver is ook wel fijn, je komt geen bekenden tegen.
Dit. Is dit geen mogelijkheid?
Een nachtje er aan vastplakken? Je zult dan waarschijnlijk ook genoeg dingen te verwerken hebben.
Lijkt me heerlijk om dat dan alleen te doen.
Wees eens 'lief' voor jezelf!
woensdag 11 mei 2016 om 13:58
woensdag 11 mei 2016 om 15:35
Fijn dat het goed was. Lekker direct klinkt ze, daar hou ik van. Mooi onderscheid ook, naar man toe. ik hoop dat hij zijn schuld nu dan toch eindelijk eens gaat dragen.
en gewoon gaan naar die lotgenoten. Je voelt je nu toch ook beter? Zul je je daarna waarschijnlijk ook voelen. Die data zijn vast lang van te voren bekend en dan plan je er wat omheen voor jezelf. Misschien hoeft het maar een paar keer en zijn en dan wel eenpaar vrouwen dichterbij, of kun je dat weer zelf.
en gewoon gaan naar die lotgenoten. Je voelt je nu toch ook beter? Zul je je daarna waarschijnlijk ook voelen. Die data zijn vast lang van te voren bekend en dan plan je er wat omheen voor jezelf. Misschien hoeft het maar een paar keer en zijn en dan wel eenpaar vrouwen dichterbij, of kun je dat weer zelf.
woensdag 11 mei 2016 om 21:24
quote:sofietje83 schreef op 11 mei 2016 @ 21:02:
Fijn dat het een goed gesprek was!
Ik heb er de laatste dagen ook wel over zitten denken hoor, wat als het mijn partner was.
En behalve het vertrouwen dat beschaamd is kon ik alleen maar denken: volgens mij kan ik nooit meer 'normaal' seks met mijn man hebben
ja...dat is ook iets waar ik nu nog helemaal niet mee bezig ben.
Als dat er ooit nog van komt zal dat wel ff een flink 'dingetje' zijn ja.
Seks zonder te denken aan.
Fijn dat het een goed gesprek was!
Ik heb er de laatste dagen ook wel over zitten denken hoor, wat als het mijn partner was.
En behalve het vertrouwen dat beschaamd is kon ik alleen maar denken: volgens mij kan ik nooit meer 'normaal' seks met mijn man hebben
ja...dat is ook iets waar ik nu nog helemaal niet mee bezig ben.
Als dat er ooit nog van komt zal dat wel ff een flink 'dingetje' zijn ja.
Seks zonder te denken aan.
woensdag 11 mei 2016 om 22:58
Dat wordt HEEL belangrijk. Doorvoel juist dat? Deed ik werst niet, maar toen ik dat deed, wist ik: dat kan ik niet. En hij blijft dan 'zonder'? En jij ook? Dit is nu juist het stuk dat buiten de economische eenheid, het gezin valt. Niet blokken maar toelaten deze gedachten dus. Zeer confronterend, maar juist op dit stuk ben je ook zo vreselijk bedrogen.
donderdag 12 mei 2016 om 02:34
Lieve Zeeland ik leef nog steeds met je mee.
Ben je er al een beetje uit wat je wilt? Hoe je het een plaatsje wilt geven.
En ik geloof dat jullie er uitkomen
https://www.youtube.com/watch?v=LrVo4QiC1vw
Ben je er al een beetje uit wat je wilt? Hoe je het een plaatsje wilt geven.
En ik geloof dat jullie er uitkomen
https://www.youtube.com/watch?v=LrVo4QiC1vw
donderdag 12 mei 2016 om 11:21
Dag na dag. Tuurlijk. Mooi, jullie gesprek. Vooral steunend voor jou denk ik, dat het 'klopt' wat je voelt. Hopelijk begrijpt je man de inhoud er van ook. Ik merk dat ik me zorgen maak om zijn verslaving, als het dat is. Als je verslaafd bent, of zelfs maar een beetje 'verslingerd aan', is het lastig er in eens van weg te blijven. Hoe doet jouw man dat? Hij staat blijkbaar op een wachtlijst? Is het niet acuut genoeg? Ik begrijp dat stuk niet helemaal. En zoals gezegd: ik denk dat het heel naar is voor zowel jou als hem als hij nu toch geen weerstand kan bieden tegen zijn 'verslaving'. Waar staan jullie dán? Sprak je daar over?
donderdag 12 mei 2016 om 11:48
Wat fijn Zeeland dat je een goed gevoel hebt over die therapeute. Mooi/bijzonder vind ik ook om ook te zien dat zij dezelfde punten noemde, die hier op het topic ook uitvoerig voorbij zijn gekomen (dat die emotionele achtbaan normaal is; dat je schuldig voelen iets anders is dan je schuld dragen; en dat het huwelijk dat jullie hadden over is, dat een tweede huwelijk mogelijk is door er beiden hard aan te werken, eerst apart, daarna in relatietherapie). Ik zou als ik jou was dan ook zeker iig één keer naar die lotgenotengroep gaan waar je face to face met mensen kunt praten die hetzelfde meemaken/hebben gemaakt.
Jij komt er sowieso wel en ik hoop voor je/jullie kinderen dat je man meegaat/kan komen in die ontwikkeling en dat jullie hier uiteindelijk beter/sterker uitkomen. Goed dat hij er nu klaarblijkelijk in die groep en ook bij die therapeute iig heel duidelijk op gewezen is dat hij met meer zal moeten komen dan alleen zich schuldig voelen.
Jij komt er sowieso wel en ik hoop voor je/jullie kinderen dat je man meegaat/kan komen in die ontwikkeling en dat jullie hier uiteindelijk beter/sterker uitkomen. Goed dat hij er nu klaarblijkelijk in die groep en ook bij die therapeute iig heel duidelijk op gewezen is dat hij met meer zal moeten komen dan alleen zich schuldig voelen.
