Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
donderdag 12 mei 2016 13:14
(Ben op mn werk, nu even pauze dus korte reactie: )
Wiebeltje, ik geloof dat hij a.s. dinsdag het intake gesprek heeft bij Rodersana. I
Renee: ja, idd..! Dit forum heeft het allemaal zo slecht nog niet gedaan
Ik heb er dan ook erg veel aan gehad. En nog steeds. Het is dan ook de enige plek (nog) waar ik kan ventileren, uitwisselen en sparren hierover.
Wiebeltje, ik geloof dat hij a.s. dinsdag het intake gesprek heeft bij Rodersana. I
Renee: ja, idd..! Dit forum heeft het allemaal zo slecht nog niet gedaan
Ik heb er dan ook erg veel aan gehad. En nog steeds. Het is dan ook de enige plek (nog) waar ik kan ventileren, uitwisselen en sparren hierover.
donderdag 12 mei 2016 13:29
Zo stom. Ik vroeg via de app hoe het met hem was. (Algemeen) Krijg ik een gedetailleerd verhaal over dat het zo zwaar is, dat hij zich zo verdrietig voelt. Dat hij nu ontzien wordt op zijn werk door aardige collegas (die overigens uitgaan v 'overspannenheid') maar "waarschijnlijk volgende week wel weer volledig kan gaan werken".
Ik heb dan meteen spijt dat ik het vroeg.
Kan hem dan wel wurgen.
Ik heb dan meteen spijt dat ik het vroeg.
Kan hem dan wel wurgen.
donderdag 12 mei 2016 13:39
donderdag 12 mei 2016 13:39
quote:Zeeland1970 schreef op 12 mei 2016 @ 13:29:
Zo stom. Ik vroeg via de app hoe het met hem was. (Algemeen) Krijg ik een gedetailleerd verhaal over dat het zo zwaar is, dat hij zich zo verdrietig voelt. Dat hij nu ontzien wordt op zijn werk door aardige collegas (die overigens uitgaan v 'overspannenheid') maar "waarschijnlijk volgende week wel weer volledig kan gaan werken".
Ik heb dan meteen spijt dat ik het vroeg.
Kan hem dan wel wurgen.
Wat zou je gedacht en gevoeld hebben als hij " met mij gaat het prima " geantwoord zou hebben ? Dan was je vast ook spinnijdig geweest, want wat nou prima ? Hij moet zick kut voelen.
Stuur dan niks.
Zo stom. Ik vroeg via de app hoe het met hem was. (Algemeen) Krijg ik een gedetailleerd verhaal over dat het zo zwaar is, dat hij zich zo verdrietig voelt. Dat hij nu ontzien wordt op zijn werk door aardige collegas (die overigens uitgaan v 'overspannenheid') maar "waarschijnlijk volgende week wel weer volledig kan gaan werken".
Ik heb dan meteen spijt dat ik het vroeg.
Kan hem dan wel wurgen.
Wat zou je gedacht en gevoeld hebben als hij " met mij gaat het prima " geantwoord zou hebben ? Dan was je vast ook spinnijdig geweest, want wat nou prima ? Hij moet zick kut voelen.
Stuur dan niks.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 12 mei 2016 13:54
donderdag 12 mei 2016 13:55
quote:Zeeland1970 schreef op 12 mei 2016 @ 13:29:
Zo stom. Ik vroeg via de app hoe het met hem was. (Algemeen) Krijg ik een gedetailleerd verhaal over dat het zo zwaar is, dat hij zich zo verdrietig voelt. Dat hij nu ontzien wordt op zijn werk door aardige collegas (die overigens uitgaan v 'overspannenheid') maar "waarschijnlijk volgende week wel weer volledig kan gaan werken".
Ik heb dan meteen spijt dat ik het vroeg.
Kan hem dan wel wurgen. :(Hoe reageerde jij op zijn klaagzang? Ik zou er overigens geen spijt van hebben dat je hem hebt gevraagd hoe het met hem gaat. Je kunt op die manier immers aan zijn reactie horen hoe hij met de situatie omgaat en zo nagaan of hij op een of andere manier ook enige vooruitgang boekt of dat hij vooral blijft zwelgen in zelfmedelijden waar hij jou (en zijn collega's) mee opzadelt. Ja, je vroeg zelf hoe het met hem gaat, maar het is nu dus aan hem om te leren bedenken dat jij op dit moment natuurlijk niet de persoon bent bij wie hij (uitgebreid/ gedetailleerd) gaat lopen klagen. Hij zal het voor zijn gevoel ook wel zwaar hebben, zeker nu hij en door die groep en door die therapeute er heel duidelijk op is gewezen dat hij voor de volle 100% verantwoordelijkheid is voor de ravage die hij heeft aangericht, en nu dus ook geen uitvluchten meer heeft om het (deels) op jouw bordje te schuiven. Heb je hem er aan herinnert wat die therapeute zei, dat je alleen schuldig voelen nu niet meer voldoende is? Dat hij de schuld nu ook echt moet gaan drágen en dat dat dus oa inhoudt ophouden met klagen (bij jou) over hoe zwaar hij het heeft.
Zo stom. Ik vroeg via de app hoe het met hem was. (Algemeen) Krijg ik een gedetailleerd verhaal over dat het zo zwaar is, dat hij zich zo verdrietig voelt. Dat hij nu ontzien wordt op zijn werk door aardige collegas (die overigens uitgaan v 'overspannenheid') maar "waarschijnlijk volgende week wel weer volledig kan gaan werken".
Ik heb dan meteen spijt dat ik het vroeg.
Kan hem dan wel wurgen. :(Hoe reageerde jij op zijn klaagzang? Ik zou er overigens geen spijt van hebben dat je hem hebt gevraagd hoe het met hem gaat. Je kunt op die manier immers aan zijn reactie horen hoe hij met de situatie omgaat en zo nagaan of hij op een of andere manier ook enige vooruitgang boekt of dat hij vooral blijft zwelgen in zelfmedelijden waar hij jou (en zijn collega's) mee opzadelt. Ja, je vroeg zelf hoe het met hem gaat, maar het is nu dus aan hem om te leren bedenken dat jij op dit moment natuurlijk niet de persoon bent bij wie hij (uitgebreid/ gedetailleerd) gaat lopen klagen. Hij zal het voor zijn gevoel ook wel zwaar hebben, zeker nu hij en door die groep en door die therapeute er heel duidelijk op is gewezen dat hij voor de volle 100% verantwoordelijkheid is voor de ravage die hij heeft aangericht, en nu dus ook geen uitvluchten meer heeft om het (deels) op jouw bordje te schuiven. Heb je hem er aan herinnert wat die therapeute zei, dat je alleen schuldig voelen nu niet meer voldoende is? Dat hij de schuld nu ook echt moet gaan drágen en dat dat dus oa inhoudt ophouden met klagen (bij jou) over hoe zwaar hij het heeft.
donderdag 12 mei 2016 14:01
quote:Renee_ schreef op 12 mei 2016 @ 13:55:
[...]
Hoe reageerde jij op zijn klaagzang? Ik zou er overigens geen spijt van hebben dat je hem hebt gevraagd hoe het met hem gaat. Je kunt op die manier immers aan zijn reactie horen hoe hij met de situatie omgaat en zo nagaan of hij op een of andere manier ook enige vooruitgang boekt of dat hij vooral blijft zwelgen in zelfmedelijden waar hij jou (en zijn collega's) mee opzadelt. Ja, je vroeg zelf hoe het met hem gaat, maar het is nu dus aan hem om te leren bedenken dat jij op dit moment natuurlijk niet de persoon bent bij wie hij (uitgebreid/ gedetailleerd) gaat lopen klagen. Hij zal het voor zijn gevoel ook wel zwaar hebben, zeker nu hij en door die groep en door die therapeute er heel duidelijk op is gewezen dat hij voor de volle 100% verantwoordelijkheid is voor de ravage die hij heeft aangericht, en nu dus ook geen uitvluchten meer heeft om het (deels) op jouw bordje te schuiven. Heb je hem er aan herinnert wat die therapeute zei, dat je alleen schuldig voelen nu niet meer voldoende is? Dat hij de schuld nu ook echt moet gaan drágen en dat dat dus oa inhoudt ophouden met klagen (bij jou) over hoe zwaar hij het heeft.
Onzin, di man had niets goeds kunnen zeggen.
Geen " mwah, gaat wel " geen " laten we het niet over mij maar over jou hebben " , geen " daar val ik jou niet mee lastig " , geen " ja, wel goed, hoor " . Echt niets was goed - genoeg - geweest.
[...]
Hoe reageerde jij op zijn klaagzang? Ik zou er overigens geen spijt van hebben dat je hem hebt gevraagd hoe het met hem gaat. Je kunt op die manier immers aan zijn reactie horen hoe hij met de situatie omgaat en zo nagaan of hij op een of andere manier ook enige vooruitgang boekt of dat hij vooral blijft zwelgen in zelfmedelijden waar hij jou (en zijn collega's) mee opzadelt. Ja, je vroeg zelf hoe het met hem gaat, maar het is nu dus aan hem om te leren bedenken dat jij op dit moment natuurlijk niet de persoon bent bij wie hij (uitgebreid/ gedetailleerd) gaat lopen klagen. Hij zal het voor zijn gevoel ook wel zwaar hebben, zeker nu hij en door die groep en door die therapeute er heel duidelijk op is gewezen dat hij voor de volle 100% verantwoordelijkheid is voor de ravage die hij heeft aangericht, en nu dus ook geen uitvluchten meer heeft om het (deels) op jouw bordje te schuiven. Heb je hem er aan herinnert wat die therapeute zei, dat je alleen schuldig voelen nu niet meer voldoende is? Dat hij de schuld nu ook echt moet gaan drágen en dat dat dus oa inhoudt ophouden met klagen (bij jou) over hoe zwaar hij het heeft.
Onzin, di man had niets goeds kunnen zeggen.
Geen " mwah, gaat wel " geen " laten we het niet over mij maar over jou hebben " , geen " daar val ik jou niet mee lastig " , geen " ja, wel goed, hoor " . Echt niets was goed - genoeg - geweest.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 12 mei 2016 14:20
Verder denk ik dat het verstandig is om er rekening mee te houden dat het nog heel erg lang gaat duren, als het uberhaupt al gaat gebeuren, dat hij een andere houding aan gaat nemen dan hij tot nu toe in zijn leven/jullie huwelijk heeft gedaan, oftewel dat zelfbeklag, zelfmedelijden, zich niet gehoord/gezien voelen, zich te kort gedaan voelen, etc. Sommige mensen zijn nou eenmaal zo en om zoiets bij jezelf (al is het maar een beetje) te veranderen, vergt een enorme motivatie/doorzettingsvermogen, iets wat nou niet bepaald de sterkste kant lijkt te zijn van jouw man.
In ieder geval voorlopig hoef je denk ik dan ook geen antwoord van hem op jouw hoe-gaat-het-vraag te verwachten in de trant van 'wat lief dat je vraagt hoe het met me gaat, nou, natuurlijk niet zo best, ik vind het verschrikkelijk wat ik heb aangericht, dat dringt steeds verder tot me door. Dat je me niet meteen de straat op hebt gegooid ben ik je eeuwig dankbaar voor en ik ga mijn stinkende best doen om het goed te maken, voor ons, voor ons gezin. Die groep en therapeut zijn denk ik een goede eerste stap, ik denk dat ik daar veel kan leren. Maar hoe gaat het met jou vandaag?'
In ieder geval voorlopig hoef je denk ik dan ook geen antwoord van hem op jouw hoe-gaat-het-vraag te verwachten in de trant van 'wat lief dat je vraagt hoe het met me gaat, nou, natuurlijk niet zo best, ik vind het verschrikkelijk wat ik heb aangericht, dat dringt steeds verder tot me door. Dat je me niet meteen de straat op hebt gegooid ben ik je eeuwig dankbaar voor en ik ga mijn stinkende best doen om het goed te maken, voor ons, voor ons gezin. Die groep en therapeut zijn denk ik een goede eerste stap, ik denk dat ik daar veel kan leren. Maar hoe gaat het met jou vandaag?'
donderdag 12 mei 2016 14:20
quote:blijfgewoonbianca schreef op 12 mei 2016 @ 14:01:
[...]
Onzin, di man had niets goeds kunnen zeggen.
Geen " mwah, gaat wel " geen " laten we het niet over mij maar over jou hebben " , geen " daar val ik jou niet mee lastig " , geen " ja, wel goed, hoor " . Echt niets was goed - genoeg - geweest.Dat betwijfel ik, zie mijn reactie. Er zit nog heel wat tussen 'het gaat zo bagger, ik voel me zo slecht' en 'oh, gaat prima hoor met mij.' Maar een antwoord van hem verwachten waardoor TO zich getroost/gesteund/gezien voelt, lijkt me (iig op dit moment) idd een veel te hoge verwachting. Ik snap dat to daar behoefte aan heeft, maar zoals geschreven, zal dat nog heel lang gaan duren, als het al gaat gebeuren. Kortom, wat dat betreft staat ze er, net als toen ze ziek was, voorlopig echt helemaal alleen voor denk ik.
[...]
Onzin, di man had niets goeds kunnen zeggen.
Geen " mwah, gaat wel " geen " laten we het niet over mij maar over jou hebben " , geen " daar val ik jou niet mee lastig " , geen " ja, wel goed, hoor " . Echt niets was goed - genoeg - geweest.Dat betwijfel ik, zie mijn reactie. Er zit nog heel wat tussen 'het gaat zo bagger, ik voel me zo slecht' en 'oh, gaat prima hoor met mij.' Maar een antwoord van hem verwachten waardoor TO zich getroost/gesteund/gezien voelt, lijkt me (iig op dit moment) idd een veel te hoge verwachting. Ik snap dat to daar behoefte aan heeft, maar zoals geschreven, zal dat nog heel lang gaan duren, als het al gaat gebeuren. Kortom, wat dat betreft staat ze er, net als toen ze ziek was, voorlopig echt helemaal alleen voor denk ik.
donderdag 12 mei 2016 14:28
quote:Renee_ schreef op 12 mei 2016 @ 14:20:
[...]
Dat betwijfel ik, zie mijn reactie. Er zit nog heel wat tussen 'het gaat zo bagger, ik voel me zo slecht' en 'oh, gaat prima hoor met mij.' Maar een antwoord van hem verwachten waardoor TO zich getroost/gesteund/gezien voelt, is (iig op dit moment) idd een veel te hoge verwachting.
[...]
Dat betwijfel ik, zie mijn reactie. Er zit nog heel wat tussen 'het gaat zo bagger, ik voel me zo slecht' en 'oh, gaat prima hoor met mij.' Maar een antwoord van hem verwachten waardoor TO zich getroost/gesteund/gezien voelt, is (iig op dit moment) idd een veel te hoge verwachting.
donderdag 12 mei 2016 14:30
Zeeland, als je die vraag stelt, hoe gaat het, waar ben je dan eigenlijk benieuwd naar? Ik kan me niet voorstellen dat je 'algemeen' vraagt hoe het met hem gaat. Ik denk dat het een poging van jou is om in verbinding te zijn met hem. Misschien is het zelfs projectie, zou jij willen dat HIJ die vraag appt/mailt/stelt aan jou? Maar blijkbaar komen dat soort initiatieven niet van hem, en mis jij contact en dan ga JIJ de vragen aan hem stellen waarvan je zou willen dat HIJ ze aan jou stelt?
Hadden jullie vóór de 'biecht' contact met elkaar als je beiden aan het werk was?
Je merkt steeds meer dingen op waarvan je ontdekt dat ze niet meer 'normaal' zijn. Je had een besef van met hem 'moeten' vrijen en dat dat misschien nooit meer kan, of nooit meer op dezelfde manier, je had een besef van 'gewoon vragen hoe het gaat kan eigenlijk niet meer', en vooral had je denk ik vandaag het besef: hij vraagt mij niets. Tenminste, zo klinkt het voor mij (maar ik zie maar een heel klein deel van wat er bij jullie gebeurt natuurlijk).
En dan kom ik toch weer op mijn stokpaardje terecht: hij HANDELT niet naar jou toe, zo lijkt het. Hij laat niet met hart, ziel en daden zien dat hij BIJ JOU WIL ZIJN en niets anders dan dat. Hij laat niet zien dat hij weet dat jij pijn hebt, en flink ook. Dat is niet echt makkelijk te verdragen voor je, vrees ik. Dus handel jij. Nu in een ogenschijnlijk simpel bericht, dat niet goed kan aflopen/beantwoord kan worden, dat ben ik zeer met BGB eens. Maar misschien had je zo'n bericht willen krijgen. Zodat je weet dat hij aan je denkt. En daar iets mee doet. Namelijk jou een bericht sturen.
En verder zeg je nog: ik geloof dat hij dinsdag de intake heeft?! Weet je dat niet zeker? Zit je daar niet met smart op te wachten?
Het is wel weer opnieuw, vind ik, heel zichtbaar geworden wat ook al vaker aan bod is geweest: je man vervalt snel in slachtoffergedrag, of hangt daar eigenlijk altijd in? Nu tegenover zijn collega's en tegenover jou. Hij draagt de verantwoordelijkheid voor wat moeilijk is slecht, legt het behoorlijk buiten zichzelf ('overspannen', nog als gevolg van de week ziek laatst zeker, tjonge). Dat lijkt me rot om te zien en te ervaren voor jou.
Hadden jullie vóór de 'biecht' contact met elkaar als je beiden aan het werk was?
Je merkt steeds meer dingen op waarvan je ontdekt dat ze niet meer 'normaal' zijn. Je had een besef van met hem 'moeten' vrijen en dat dat misschien nooit meer kan, of nooit meer op dezelfde manier, je had een besef van 'gewoon vragen hoe het gaat kan eigenlijk niet meer', en vooral had je denk ik vandaag het besef: hij vraagt mij niets. Tenminste, zo klinkt het voor mij (maar ik zie maar een heel klein deel van wat er bij jullie gebeurt natuurlijk).
En dan kom ik toch weer op mijn stokpaardje terecht: hij HANDELT niet naar jou toe, zo lijkt het. Hij laat niet met hart, ziel en daden zien dat hij BIJ JOU WIL ZIJN en niets anders dan dat. Hij laat niet zien dat hij weet dat jij pijn hebt, en flink ook. Dat is niet echt makkelijk te verdragen voor je, vrees ik. Dus handel jij. Nu in een ogenschijnlijk simpel bericht, dat niet goed kan aflopen/beantwoord kan worden, dat ben ik zeer met BGB eens. Maar misschien had je zo'n bericht willen krijgen. Zodat je weet dat hij aan je denkt. En daar iets mee doet. Namelijk jou een bericht sturen.
En verder zeg je nog: ik geloof dat hij dinsdag de intake heeft?! Weet je dat niet zeker? Zit je daar niet met smart op te wachten?
Het is wel weer opnieuw, vind ik, heel zichtbaar geworden wat ook al vaker aan bod is geweest: je man vervalt snel in slachtoffergedrag, of hangt daar eigenlijk altijd in? Nu tegenover zijn collega's en tegenover jou. Hij draagt de verantwoordelijkheid voor wat moeilijk is slecht, legt het behoorlijk buiten zichzelf ('overspannen', nog als gevolg van de week ziek laatst zeker, tjonge). Dat lijkt me rot om te zien en te ervaren voor jou.
donderdag 12 mei 2016 14:33
En echt Renee, wat schrijf je mooi wat hij had 'moeten' schrijven. Dat moet voor Zeeland pijnlijk zijn om te lezen, als ze dat niet van hem krijgt (niet alleen niet als antwoord op haar bericht, maar sowieso). Ik kreeg er tranen van in mijn ogen toen ik het las. Het is het 'keren' wat nodig is dat iemand doet om goed verder te kunnen. Waarmee de moeilijkheden dan nog echt niet weg zijn.
donderdag 12 mei 2016 14:52
quote:wiebeltje schreef op 12 mei 2016 @ 14:33:
En echt Renee, wat schrijf je mooi wat hij had 'moeten' schrijven. Dat moet voor Zeeland pijnlijk zijn om te lezen, als ze dat niet van hem krijgt (niet alleen niet als antwoord op haar bericht, maar sowieso). Ik kreeg er tranen van in mijn ogen toen ik het las. Het is het 'keren' wat nodig is dat iemand doet om goed verder te kunnen. Waarmee de moeilijkheden dan nog echt niet weg zijn.Mja, ik zou niet weten hoe je anders door kunt gaan met elkaar, met uit zo'n crisis komen, laat staan er samen sterker uit komen. Maar misschien dat de schrijfsters op dit topic die soortgelijke crisissen hebben meegemaakt en het gevoel hebben dat ze er uiteindelijk samen sterker uit zijn gekomen, daar iets over kunnen vertellen, wellicht heeft Zeeland daar iets aan.
En echt Renee, wat schrijf je mooi wat hij had 'moeten' schrijven. Dat moet voor Zeeland pijnlijk zijn om te lezen, als ze dat niet van hem krijgt (niet alleen niet als antwoord op haar bericht, maar sowieso). Ik kreeg er tranen van in mijn ogen toen ik het las. Het is het 'keren' wat nodig is dat iemand doet om goed verder te kunnen. Waarmee de moeilijkheden dan nog echt niet weg zijn.Mja, ik zou niet weten hoe je anders door kunt gaan met elkaar, met uit zo'n crisis komen, laat staan er samen sterker uit komen. Maar misschien dat de schrijfsters op dit topic die soortgelijke crisissen hebben meegemaakt en het gevoel hebben dat ze er uiteindelijk samen sterker uit zijn gekomen, daar iets over kunnen vertellen, wellicht heeft Zeeland daar iets aan.
donderdag 12 mei 2016 14:56
quote:wiebeltje schreef op 12 mei 2016 @ 14:33:
En echt Renee, wat schrijf je mooi wat hij had 'moeten' schrijven. Dat moet voor Zeeland pijnlijk zijn om te lezen, als ze dat niet van hem krijgt (niet alleen niet als antwoord op haar bericht, maar sowieso). Ik kreeg er tranen van in mijn ogen toen ik het las. Het is het 'keren' wat nodig is dat iemand doet om goed verder te kunnen. Waarmee de moeilijkheden dan nog echt niet weg zijn.Vind je? Als die man dat geschreven had dan was hij hier ook verguisd. Want zalvende en onoprech en waarom niet eerder aan gedacht. Bovendien weten wij niet precies wat hij terug schreef want to vertelt alleen haar versie daarvan
En echt Renee, wat schrijf je mooi wat hij had 'moeten' schrijven. Dat moet voor Zeeland pijnlijk zijn om te lezen, als ze dat niet van hem krijgt (niet alleen niet als antwoord op haar bericht, maar sowieso). Ik kreeg er tranen van in mijn ogen toen ik het las. Het is het 'keren' wat nodig is dat iemand doet om goed verder te kunnen. Waarmee de moeilijkheden dan nog echt niet weg zijn.Vind je? Als die man dat geschreven had dan was hij hier ook verguisd. Want zalvende en onoprech en waarom niet eerder aan gedacht. Bovendien weten wij niet precies wat hij terug schreef want to vertelt alleen haar versie daarvan
Opinions are like assholes. Everybody has one.
