Relaties
alle pijlers
Raad gevraagd
zaterdag 16 juli 2022 20:31
Ik heb een nieuw account aangemaakt voor dit topic, ivm herkenbaarheid. Mocht je dit verhaal/mij herkennen, reageer dan direct naar mij ipv hier.
Ik zit in een situatie waarvan ik niet meer weet wat wijsheid is. Hebben jullie raad?
De situatie: wij hebben een kind van 8 maanden. We zijn een paar keer met kind bij opa en oma op bezoek geweest. Tijdens deze bezoeken ben ik geschrokken van het gedrag van hun hond (Duitse Dog). Context: Hond is een herplaatser. Heeft geen respect voor persoonlijke ruimte, staat niet onder appel en opa en oma kunnen hond (fysiek) niet in bedwang houden. Hond heeft enige tijd geleden een alpaca aangevallen en deze, door meermaals ingrijpen van mensen, op een haar na niet gedood. Jaagt loslopend ook paarden op en kan heftig op andere honden reageren.
Tijdens de bezoeken aan opa en oma reageerde hond heftig op oma die kind vasthield en verzorgde. Leek op jaloezie. Vertoonde zeer onrustig gedrag, bleef op en af lopen, was opgewonden, aan het hijgen, wilde zeer dringend snuit "in" kind duwen. Even ruiken mag natuurlijk, maar heel dichtbij het gezichtje heb ik afgehouden. Opa heeft hond een tijd vastgehouden. Hij had moeite om de hijgende, trekkende, opgewonden hond bij zich te houden. uiteindelijk is hond losgebroken en op kind gedoken. Er is verder niets gebeurd, maar man en ik zijn hier wel van geschrokken.
Na uitgebreid overleg hebben we een conclusie getrokken: Wij willen niet dat de hond losloopt/erbij is als wij met kind op visite komen. Opa en oma hebben een groot huis met meerdere huiskamers en een grote tuin. Afzonderen is geen probleem. Behalve dan dat hond dat niet leuk vindt...
Het probleem: opa en oma willen de hond niet afzonderen. Zij zien geen risico en verwachten dat de hond zeer ongelukkig zou worden (voor een uur, of 2). Opa heeft deze week een bijzondere verjaardag gevierd, maar daar zijn wij dus niet bij aanwezig geweest. Omdat het voor hen belangrijker is dat de hond los loopt, dan dat dochter en kleinkind erbij zijn.
En dat doet pijn. Ik voel me tekortgedaan, niet serieus genomen, gekwetst, onbelangrijk. Het valt me ontzettend tegen hoe onbelangrijk de veiligheid van kleinkind voor hen is en dat "belang" van de hond voor gaat... dus, raad gevraagd. Hoe om te gaan met deze situatie? Ik ben er na jaren van moeizaam contact en in bochten wringen wel een beetje klaar mee... Hoeveel moet je faciliteren of goed vinden om contact tussen kleinkind en opa/oma te stimuleren? Ik weet 't ff niet meer...
Ik zit in een situatie waarvan ik niet meer weet wat wijsheid is. Hebben jullie raad?
De situatie: wij hebben een kind van 8 maanden. We zijn een paar keer met kind bij opa en oma op bezoek geweest. Tijdens deze bezoeken ben ik geschrokken van het gedrag van hun hond (Duitse Dog). Context: Hond is een herplaatser. Heeft geen respect voor persoonlijke ruimte, staat niet onder appel en opa en oma kunnen hond (fysiek) niet in bedwang houden. Hond heeft enige tijd geleden een alpaca aangevallen en deze, door meermaals ingrijpen van mensen, op een haar na niet gedood. Jaagt loslopend ook paarden op en kan heftig op andere honden reageren.
Tijdens de bezoeken aan opa en oma reageerde hond heftig op oma die kind vasthield en verzorgde. Leek op jaloezie. Vertoonde zeer onrustig gedrag, bleef op en af lopen, was opgewonden, aan het hijgen, wilde zeer dringend snuit "in" kind duwen. Even ruiken mag natuurlijk, maar heel dichtbij het gezichtje heb ik afgehouden. Opa heeft hond een tijd vastgehouden. Hij had moeite om de hijgende, trekkende, opgewonden hond bij zich te houden. uiteindelijk is hond losgebroken en op kind gedoken. Er is verder niets gebeurd, maar man en ik zijn hier wel van geschrokken.
Na uitgebreid overleg hebben we een conclusie getrokken: Wij willen niet dat de hond losloopt/erbij is als wij met kind op visite komen. Opa en oma hebben een groot huis met meerdere huiskamers en een grote tuin. Afzonderen is geen probleem. Behalve dan dat hond dat niet leuk vindt...
Het probleem: opa en oma willen de hond niet afzonderen. Zij zien geen risico en verwachten dat de hond zeer ongelukkig zou worden (voor een uur, of 2). Opa heeft deze week een bijzondere verjaardag gevierd, maar daar zijn wij dus niet bij aanwezig geweest. Omdat het voor hen belangrijker is dat de hond los loopt, dan dat dochter en kleinkind erbij zijn.
En dat doet pijn. Ik voel me tekortgedaan, niet serieus genomen, gekwetst, onbelangrijk. Het valt me ontzettend tegen hoe onbelangrijk de veiligheid van kleinkind voor hen is en dat "belang" van de hond voor gaat... dus, raad gevraagd. Hoe om te gaan met deze situatie? Ik ben er na jaren van moeizaam contact en in bochten wringen wel een beetje klaar mee... Hoeveel moet je faciliteren of goed vinden om contact tussen kleinkind en opa/oma te stimuleren? Ik weet 't ff niet meer...
zondag 17 juli 2022 19:46
Nou, dat is een mooie oplossing. Als het tenminste daadwerkelijk gebeurt. Ik denk dat de reden dat je hier eerst voor op je kop moet gaan staan, is omdat je ouders blijkbaar niet gewend zijn aan tegenspraak. Aan rekening houden met anderen. Aan jou niet 'oneer controle kunnen houden ' in deze situatie. Ik ken deze mensen niet, maar het leest alsof ze gewoon gewend zijn dat jij toch wel buigt.PeterpanKapiteinhaak schreef: ↑17-07-2022 19:35Calla alleen gaan is zeker een optie, als er iemand anders beschikbaar is voor kind.
Tot deze kruising is het vandaag gekomen. Resultaat: ouders gaan op zoek naar een oplossing in de vorm van een hondenoppas waar hond (even) naartoe kan wanneer wij met kleinkind langskomen.
Vervelend dat ik eerst op m'n kop moet gaan staan om duidelijk te maken hoe belangrijk ik het gescheiden houden vind. heel fijn dat ze als het er op aan komt bereid zijn om mee te denken.
Wellicht gaat niet buigen wel wat meer respect opleveren.
Sterkte, het is geen fijne situatie. Maar je hebt groot gelijk, hier valt niet te buigen, want het gaat om de veiligheid van je kind. Daar neem je geen risico's in.
zondag 17 juli 2022 20:19
maandag 18 juli 2022 11:51
Ik zou dat als volwassene al niet accepteren, zo'n drukke hond die niet onder appel staat en overal op duikt. En die dan niet apart mag. Dan doeiiii ben ik weg. Ik heb het wel eens gehad. Die hond blééf maar komen en luisterde voor geen meter naar z'n 'eigenaren' (ze waren ook maar aan het oppassen). Toen heb ik gevraagd of die hond in de keuken mocht en gelukkig mocht dat. Anders was ik weggegaan. Ik vind honden eng. Ik wil ze best trotseren voor een tijdje, maar als ze naar niemand luisteren en me continu lastig vallen..... nope.
Met kleine kinderen vind ik het een no-brainer. Dus goed dat je je poot hebt stijf gehouden.
Met kleine kinderen vind ik het een no-brainer. Dus goed dat je je poot hebt stijf gehouden.
maandag 18 juli 2022 23:54
Ik ben zelf thuis in de hondenpsychologie en ik kan maar één juist advies geven: laat jullie kind nooit bij deze hond.
Van wat ik lees heeft de hond geen respect voor jullie kind en ervaart het stress in de buurt van jullie kind (hij zal waarschijnlijk ook hebben zitten likken icm hijgen?).
Sterker nog: deze hond heeft geen eens respect voor zijn eigenaren. Deze hond heeft leiding nodig en dat mist hij. Daar wordt de hond zelf ook niet gelukkig van, maar dat is even een ander onderwerp.
Neem geen risico. Want dit kan echt mis gaan. En dan heb je enorm veel spijt! Want als het mis gaat, gaat het goed mis.
En dat opa en oma dat niet inzien? En dat ze de veiligheid van de kleine niet het alleen belangrijkste vinden? Daar heb ik persoonlijk geen goed woord voor over. En hoe verdrietig en kwetsend ook voor jullie is: ik zou mijn conclusie wel trekken.
Van wat ik lees heeft de hond geen respect voor jullie kind en ervaart het stress in de buurt van jullie kind (hij zal waarschijnlijk ook hebben zitten likken icm hijgen?).
Sterker nog: deze hond heeft geen eens respect voor zijn eigenaren. Deze hond heeft leiding nodig en dat mist hij. Daar wordt de hond zelf ook niet gelukkig van, maar dat is even een ander onderwerp.
Neem geen risico. Want dit kan echt mis gaan. En dan heb je enorm veel spijt! Want als het mis gaat, gaat het goed mis.
En dat opa en oma dat niet inzien? En dat ze de veiligheid van de kleine niet het alleen belangrijkste vinden? Daar heb ik persoonlijk geen goed woord voor over. En hoe verdrietig en kwetsend ook voor jullie is: ik zou mijn conclusie wel trekken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
