Relaties
alle pijlers
Realitycheck nodig: Financiën..
zondag 28 juli 2019 om 18:56
Hallo allemaal,
Toch lastig om een topic te openen voor iets waar ik me behoorlijk voor schaam, vandaar dat ik het hier vraag, en het er niet met vriendinnen over heb.
Ik woon een half jaar samen met mijn vriend, we kennen elkaar nou 3 jaar. Ik ben bij hem ingetrokken. Mijn vriend heeft 2 inmiddels volwassen dochters, met 1 heeft hij minder contact. Ik heb geen kinderen.
We hebben een samenlevingscontract met testament op laten maken. Nou is het zo dat mijn vriend erg vermogend is. Hij heeft met zijn 2 broers de bedrijven van zijn vader overgenomen. Groot eigen vermogen en zeer groot vermogen in familie.
Huis betreft een luxe villa, super natuurlijk dat we hier samen van kunnen genieten. Ik betaal minimaal mee, gwl en mijn verzekering. Ongeveer 1/8 Van mijn salaris. Zodat ik zelf ook fijn kan sparen. Voorstel van mijn vriend. We betalen beide boodschappen etc. Dit gaat gewoon heel soepel. Hij trakteert mij vaker op luxere etentjes, ik hem op wat simpelers. Goede balans. We hebben het super samen, zijn gek op elkaar en mijn vriend behandeld me echt als een prinses, op een positieve manier
En nou komt het, ik wéét hoe goed ik het heb, en toch wringt er ergens iets. Echt een hersenspinsel. Hij heeft in zijn testament opgenomen dat zijn kinderen zijn enige erfgenamen zijn. Hij is mijn enige erfgenaam. Als hem iets overkomt mag ik 2 jaar hier blijven wonen, gaat de hele inboedel naar mij en erf ik een behoorlijk bedrag. (Legaat). Hij wil dat ik een leuk huis kan kopen en zo hypotheekvrij kan wonen. Dit bedrag is ruim 8 keer mijn vermogen. Top geregeld van hem!!
En toch blijft door mijn hoofd malen, mijn familie erft niks van mij.. Mijn nichtjes zouden het ook goed kunnen gebruiken. Maar mijn vriend was er wel stellig in dat hij mijn erfgenaam wilde worden. Anders vond hij, terecht, de verhoudingen echt te scheef.
En, dit zit me nog het meest dwars, ergens voel ik me een soort van achtergesteld. Dat ik hier dan weg zou moeten. Plaats moet maken voor zijn meiden... Weg uit het huis wat nou wel mijn thuis is.
Ik voel me ergens zo stom dat die gedachten er zijn. Vraag me af wat anderen van de situatie denken. Of ze zich in mijn gevoel zouden kunnen vinden?
In real life durf ik het niemand te vragen, dan zou ik me schamen. En misschien heb ik gewoon even een keiharde realitycheck nodig...
Toch lastig om een topic te openen voor iets waar ik me behoorlijk voor schaam, vandaar dat ik het hier vraag, en het er niet met vriendinnen over heb.
Ik woon een half jaar samen met mijn vriend, we kennen elkaar nou 3 jaar. Ik ben bij hem ingetrokken. Mijn vriend heeft 2 inmiddels volwassen dochters, met 1 heeft hij minder contact. Ik heb geen kinderen.
We hebben een samenlevingscontract met testament op laten maken. Nou is het zo dat mijn vriend erg vermogend is. Hij heeft met zijn 2 broers de bedrijven van zijn vader overgenomen. Groot eigen vermogen en zeer groot vermogen in familie.
Huis betreft een luxe villa, super natuurlijk dat we hier samen van kunnen genieten. Ik betaal minimaal mee, gwl en mijn verzekering. Ongeveer 1/8 Van mijn salaris. Zodat ik zelf ook fijn kan sparen. Voorstel van mijn vriend. We betalen beide boodschappen etc. Dit gaat gewoon heel soepel. Hij trakteert mij vaker op luxere etentjes, ik hem op wat simpelers. Goede balans. We hebben het super samen, zijn gek op elkaar en mijn vriend behandeld me echt als een prinses, op een positieve manier
En nou komt het, ik wéét hoe goed ik het heb, en toch wringt er ergens iets. Echt een hersenspinsel. Hij heeft in zijn testament opgenomen dat zijn kinderen zijn enige erfgenamen zijn. Hij is mijn enige erfgenaam. Als hem iets overkomt mag ik 2 jaar hier blijven wonen, gaat de hele inboedel naar mij en erf ik een behoorlijk bedrag. (Legaat). Hij wil dat ik een leuk huis kan kopen en zo hypotheekvrij kan wonen. Dit bedrag is ruim 8 keer mijn vermogen. Top geregeld van hem!!
En toch blijft door mijn hoofd malen, mijn familie erft niks van mij.. Mijn nichtjes zouden het ook goed kunnen gebruiken. Maar mijn vriend was er wel stellig in dat hij mijn erfgenaam wilde worden. Anders vond hij, terecht, de verhoudingen echt te scheef.
En, dit zit me nog het meest dwars, ergens voel ik me een soort van achtergesteld. Dat ik hier dan weg zou moeten. Plaats moet maken voor zijn meiden... Weg uit het huis wat nou wel mijn thuis is.
Ik voel me ergens zo stom dat die gedachten er zijn. Vraag me af wat anderen van de situatie denken. Of ze zich in mijn gevoel zouden kunnen vinden?
In real life durf ik het niemand te vragen, dan zou ik me schamen. En misschien heb ik gewoon even een keiharde realitycheck nodig...
dinsdag 30 juli 2019 om 20:20
Gebruna, dit is natuurlijk totaal off topic in dit topic. Ik roep het hier omdat TO blijkbaar graag haar nichtjes wat gunt, en dat kan ze beter voor haar overlijden regelen dan daarna.
Jij riep dat dat schenken nu al kan, en dat beaamde ik, maar ik stel nergens dat ze dat nu al moet doen. Ik kreeg eigenlijk de indruk dat jij vond dat ze dat nu al moet gaan doen.
Wat mijzelf betreft: ik heb genoeg inkomen en prima vooruitzichten. Ik spaar voor mijn pensioen en heb als ik zo doorga ook genoeg geld om later evt. zorg in te kopen als dat niet of weinig meer vergoed wordt. Ik kan alleen voor mezelf spreken, en ik heb dat eerder in dit topic al geschreven: van het geld dat ik van mijn ouders ga erven wil ik tzt mijn neven en nichten laten meeprofiteren. Omdat ik dat geld zeer waarschijnlijk niet nodig heb. Ik heb overigens ruim meer dan 10 neefjes en nichtjes. Ik ga dat niet jaarlijks doen voor de rest van mijn leven (na het overlijden van mijn ouders) maar ik heb zeker wel het plan om het een aantal jaren te doen. En dus niet mijn eigen inkomen, maar zo ongeveer het geld van mijn familie.
Ik weet niet wie je verder nog aanspreekt, ik zie maar weinig anderen hier iets posten over nu al beginnen met schenken.
Jij riep dat dat schenken nu al kan, en dat beaamde ik, maar ik stel nergens dat ze dat nu al moet doen. Ik kreeg eigenlijk de indruk dat jij vond dat ze dat nu al moet gaan doen.
Wat mijzelf betreft: ik heb genoeg inkomen en prima vooruitzichten. Ik spaar voor mijn pensioen en heb als ik zo doorga ook genoeg geld om later evt. zorg in te kopen als dat niet of weinig meer vergoed wordt. Ik kan alleen voor mezelf spreken, en ik heb dat eerder in dit topic al geschreven: van het geld dat ik van mijn ouders ga erven wil ik tzt mijn neven en nichten laten meeprofiteren. Omdat ik dat geld zeer waarschijnlijk niet nodig heb. Ik heb overigens ruim meer dan 10 neefjes en nichtjes. Ik ga dat niet jaarlijks doen voor de rest van mijn leven (na het overlijden van mijn ouders) maar ik heb zeker wel het plan om het een aantal jaren te doen. En dus niet mijn eigen inkomen, maar zo ongeveer het geld van mijn familie.
Ik weet niet wie je verder nog aanspreekt, ik zie maar weinig anderen hier iets posten over nu al beginnen met schenken.
dinsdag 30 juli 2019 om 20:23
Ik snap dat ook niet zo. Mijn ouders zijn beiden boven de 85, mijn schoonmoeder is bijna 80. Als je dan bedenkt: ik ga wat uitdelen (als er wat uit te delen valt) want over een paar jaar gaat er een deel naar de belasting en ik gun mijn kind nu wat, dan snap ik dat.
Maar om te schenken terwijl je nog niet een gepensioneerd bent, lijkt mij niet verstandig, tenzij je zo enorm bulkt van het geld dat je weet dat je het toch nooit tijdens je leven op gaat maken.
Maar om te schenken terwijl je nog niet een gepensioneerd bent, lijkt mij niet verstandig, tenzij je zo enorm bulkt van het geld dat je weet dat je het toch nooit tijdens je leven op gaat maken.
dinsdag 30 juli 2019 om 20:49
Natuurlijk zijn er voor TO argumenten om het anders te willen. Waarom zou zij zijn kinderen willen spekken met haar spaargeld?Gebruna schreef: ↑30-07-2019 19:19Maar dan is er voor de nichtjes, (evenals in het verleden toen TO haar vriend nog niet kende/met hem samenwoonde), toch nog steeds alleen maar het spaargeld van TO als erfenis?
Dat is hetzelfde bedrag als wat zij zouden erven als tante vrijgezel was gebleven….
Vriend zal over dat bedrag zijn schouders ophalen, maar TO heeft dan haar eigen nagedachtenis wel om zeep geholpen – ten faveure van haar nichtjes...
Als ik zelf in de positie van TO verkeerde, zou ik er heel anders in staan.
Die nichtjes hebben gewoon pech dat hun tante nu wél een partner heeft en TO (dus logisch) haar zaken/financiën nu met haar partner regelt. Net zoals alle andere ooms en tantes (al dan niet met kinderen) dat doen. En net zoals bij alle andere ooms en tantes, zullen de nichtjes nu géén erfgenaam van deze tante zijn. Zij zouden blij kunnen zijn voor hun tante dat zij het geluk heeft gevonden, en dat TO zelfs heel riant terecht is gekomen.
TO heeft er verder (financieel) geen baat bij om zich in allerlei bochten te wringen voor die nichtjes, anders dan de populaire potentiële suikertante uithangen.
Voor TO zelf zijn er toch geen (echte) argumenten om méér te willen dan er nu geregeld is?
Ik lees erg ‘verzonnen’ emotionele argumenten:
Nu zou het huis waar TO sinds 6 maanden woont, ineens niet als 'thuis' kunnen voelen zolang zij de villa niet erft, ondanks het feit dat zij als/dan 2 jaar de tijd (plus veel geld) zou krijgen om iets anders te zoeken.
Terwijl TO, als zij voorheen altijd in een huurhuis heeft gewoond (of in een koophuis waar nog hypotheek op zat), dat gevoel van een ‘thuis’ dan dus nog nooit eerder in haar leven gehad kan hebben? Er is immers geen enkele verhuurder of bank die je zonder meer belooft dat je ooit eigenaar zal worden van het huis waarin je woont, of die zegt dat je twee jaar gratis in je huis mag blijven wonen als je partner overlijdt. En je daarna een fors bedrag geeft om elders te kunnen gaan wonen. Toch zijn er forummers die erin mee gaan en zeggen dat TO zich nu moet voelen alsof zij in een kraakpand vertoeft waar zij elk moment uit gezet kan worden (hetgeen overigens dus feitelijk onjuist is, maar toch wordt het voorgesteld alsof TO maar heel karig afgescheept/benadeeld wordt)....
Kijk, als TO zelf een man of kinderen had gekregen, dan waren de nichtjes gewoon helemaal nooit in beeld geweest als erfgenaam van TO.
In dat geval had TO natuurlijk nooit een topic geopend over het feit dat zij het zo verschrikkelijk vindt dat haar nichtjes ("want die zijn toch haar familie") niets van haar zouden erven. Iedereen zou het dan volkomen logisch vinden dat de erfenis van TO naar haar eigen man of kinderen zou gaan.
Als vrijgezel zou ik snel klaar zijn met nichtjes die aandringen op een erfenis (van mijn vriend) “want het toch mijn familie”.
Wat is andersom de bijdrage van de familie/nichtjes aan het leven van TO, daarin voelt toch ook helemaal niemand zich ergens toe verplicht?
dinsdag 30 juli 2019 om 20:51
Behalve dan dat de notaris het opstuurt naar je woonadres...
Las laatst ergens over iemand die er op die manier achterkwam dat haar man een minnares + kind had.
dinsdag 30 juli 2019 om 21:06
Ik denk dat het helemaal niet o die nichtjes gaat, maar om het idee van wederkerigheid.
Als ze allebei kinderen hadden gehad, was deze ongelijkheid er niet geweest, als ze allebei geen kinderen gehad hadden ook niet, maar omdat hij wel een kind heeft en zij niet, voelt dat nu even voor haar alsof zijn familie belangrijker is dan die voor haar.
Niet rationeel, en als ze er afstand van neemt en over nadenkt snapt ze vast dat dit in deze situatie nu eenmaal is wat het is, maar die primaire emotie kan ik snappen.
Als ze allebei kinderen hadden gehad, was deze ongelijkheid er niet geweest, als ze allebei geen kinderen gehad hadden ook niet, maar omdat hij wel een kind heeft en zij niet, voelt dat nu even voor haar alsof zijn familie belangrijker is dan die voor haar.
Niet rationeel, en als ze er afstand van neemt en over nadenkt snapt ze vast dat dit in deze situatie nu eenmaal is wat het is, maar die primaire emotie kan ik snappen.
dinsdag 30 juli 2019 om 21:51
Eens. Waarom moet je perse geld achterlaten aan anderen als je dood gaat? Please maak het lekker zelf op! Waarom zou je hard werken voor je geld om het vervolgens op de bank te laten staan zodat je kinderen het kunnen erven? Kan je net zo goed niet of minder hard werken...Gebruna schreef: ↑30-07-2019 20:14Zo te horen zijn veel mensen bij een financieel adviseur te rade gegaan: die hebben namelijk altijd een grote fascinatie met 'belastingtechnisch gunstig' en adviseren dat 'schenken bij leven' dan ook veelvuldig.
Maar goed, stel dat je altijd als alleenstaande altijd fulltime hebt gewerkt (want wie zorgt er anders voor inkomen) en je volgt het advies van de overheid op om te sparen: voor een buffer, voor je pensioen, voor latere zorgkosten, etc.
Dan mag het wel zo zijn dat als je alle nichtjes en neefjes elk jaar ruim 2000,- schenkt, dat je hen dan zo leuk matst omdat zij (!!!) daar dan nu minder belasting over hoeven te betalen dan wanneer zij geld uit jouw erfenis ontvangen, maar hoe moet ik dat dan voor mij zien als die alleenstaande later hulp of zorg nodig heeft?
Ga je dan dat geld terugvragen aan de nichtjes en neefjes?
Als alleenstaande zonder kinderen zie ik dat toch anders. Ik heb (overigens niet erg of zo) nooit de lusten van kinderen gehad. Maar ik héb nu eenmaal zelf geen nageslacht, dus ik zie ook helemaal niet in dat/waarom ik het nageslacht van anderen financieel zou moeten ondersteunen. De plicht om kinderen perse geld na te laten, zie ik trouwens ook niet voor ouders: je geeft je kind een goede en stabiele toekomst door een goede opvoeding, opleiding e.d. en als het goed is gaan zij zichzelf dan prima redden in het leven.
Mooi als er na overlijden geld overblijft; dat gaat dan naar een ander (familie of anderen - en uiteraard, helaas ook, de belasting).
Maar dat (alleen vanwege belastingtechnisch voordeel voor de ontvanger) schenken terwijl je nog niet weet of je het zelf nodig hebt, snap ik nooit zo.
Maar goed, kennelijk zijn er ook veel mensen die nu al zeker weten dat zij tonnen euro's zullen gaan overhouden?
Of zijn al die verhalen over "jaarlijks schenken met de warme hand aan nichtjes en neefjes" vooral veel bombarie en gaat dat over relatief hele kleine bedragen?
Want als je 10 nichtjes/neefjes ieder jaarlijks die 2.173,- euro schenkt, ben je over 10 jaar toch 217.300,- armer. Wie heeft/doet dat?
En hoe ga je dan je eigen eventuele extra zorgkosten en hulp later betalen?
Ik heb nauwelijks geld op mijn spaarrekening (wel een huis gekocht overigens, dus dat is na 30 jaar afgelost) maar hoef écht geen geld van mijn ouders of anderen na hun dood. Geniet er lekker zelf van, vind ik.
dinsdag 30 juli 2019 om 21:58
Dit idd. Tweetraps- of vruchtgebruikconstructie. Erft wel de partner, niet zijn kinderen.puntillita schreef: ↑30-07-2019 20:59Is er niet iets van een tweetrapsconstructie mogelijk? Dat je partner bij leven van je erft en na zijn dood het van jou geërfde vermogen alsnog naar je nichtjes gaat ipv naar zijn dochters?
dinsdag 30 juli 2019 om 21:58
En heel terecht. Zijn kinderen gaan gewoon voor.forumfossiel schreef: ↑30-07-2019 21:06Ik denk dat het helemaal niet o die nichtjes gaat, maar om het idee van wederkerigheid.
Als ze allebei kinderen hadden gehad, was deze ongelijkheid er niet geweest, als ze allebei geen kinderen gehad hadden ook niet, maar omdat hij wel een kind heeft en zij niet, voelt dat nu even voor haar alsof zijn familie belangrijker is dan die voor haar.
Niet rationeel, en als ze er afstand van neemt en over nadenkt snapt ze vast dat dit in deze situatie nu eenmaal is wat het is, maar die primaire emotie kan ik snappen.
Daarnmaast was TO er zelf bij door het zo te regelen van haar kant, ze wist toen al dat de kinderen voor gingen, waarom is dat nu ineens een probleem?
dinsdag 30 juli 2019 om 22:29
Als je terug leest, (dus niet zozeer als reactie op jouw post), zie je dat de tip over schenken bij leven al vanaf het begin veel gegeven is.Marana schreef: ↑30-07-2019 20:20Gebruna, dit is natuurlijk totaal off topic in dit topic. Ik roep het hier omdat TO blijkbaar graag haar nichtjes wat gunt, en dat kan ze beter voor haar overlijden regelen dan daarna.
Jij riep dat dat schenken nu al kan, en dat beaamde ik, maar ik stel nergens dat ze dat nu al moet doen. Ik kreeg eigenlijk de indruk dat jij vond dat ze dat nu al moet gaan doen.
[...]
Ik weet niet wie je verder nog aanspreekt, ik zie maar weinig anderen hier iets posten over nu al beginnen met schenken.
Dus daar reageerde ik op; inderdaad dat TO dat nu al kan doen (maar slechts wat haar eigen spaargeld betreft).
Zónder dat ik dat overigens zou aanraden, maar meer omdat velen zo begaan lijken te zijn met TO en lijken te beamen dat "het zo belangrijk zou zijn dat zij ook iets aan haar familie na moet kunnen laten", terwijl TO dat -met haar eigen bezit- gewoon ook nu al kan doen.
Offtopic? Kan. Maar dat is het dan al vanaf pagina 2 of 3 van dit topic.
Het is meer ‘naar aanleiding van’. En aangezien TO verder niet meer reageert, is het toch geen bezwaar om over het onderwerp (in algemene zin, met de case van TO als voorbeeld) verder te gaan?
Wat is zelf vreemd vind, is dat mensen maar blijven volhouden dat de partner zou hebben geëist dat hij (de enige) erfgenaam van TO's geld zou worden, want daarvan zegt TO zelf dat dit niet klopt.
En/of dat mensen verontwaardigd zijn over het feit dat vriend/dochters er straks met TO's spaargeld vandoor gaan: men snapt toch wel dat dit spaargeldbedrag voor zowel vriend als dochters peanuts is en dat het die vriend om het principe gaat? Vriend kan zich heus wel permitteren om te zeggen "hou jij al dat geld maar zelf"; hij zal dus wel een reden hebben om het zo te willen regelen.
woensdag 31 juli 2019 om 14:56
Het is logisch dat voor haar haar familie belangrijker is dan zijn kinderen.Lucifer2018 schreef: ↑30-07-2019 21:58En heel terecht. Zijn kinderen gaan gewoon voor.
Daarnmaast was TO er zelf bij door het zo te regelen van haar kant, ze wist toen al dat de kinderen voor gingen, waarom is dat nu ineens een probleem?
woensdag 31 juli 2019 om 15:04
woensdag 31 juli 2019 om 16:01
Mensen doen dat juist zodat niet alles opgesoupeerd wordt door de zorg. Voor de bijdrage AWBZ wordt (ook) gekeken naar je vermogen, hoe meer je hebt hoe hoger je eigen bijdrage. Heb je minder en leef je van enkel AOW, dan betaal je dus ook veel minder. Terwijl je dezelfde zorg krijgt als iemand die 2500,= p maand bijdraagt.
Dan kan je dus beter gaan schenken voordat je in een verzorgingstehuis komt.
woensdag 31 juli 2019 om 18:35
Zo wordt de zorg dus wel onbetaalbaar.mater_matuta schreef: ↑31-07-2019 16:01Mensen doen dat juist zodat niet alles opgesoupeerd wordt door de zorg. Voor de bijdrage AWBZ wordt (ook) gekeken naar je vermogen, hoe meer je hebt hoe hoger je eigen bijdrage. Heb je minder en leef je van enkel AOW, dan betaal je dus ook veel minder. Terwijl je dezelfde zorg krijgt als iemand die 2500,= p maand bijdraagt.
Dan kan je dus beter gaan schenken voordat je in een verzorgingstehuis komt.
woensdag 31 juli 2019 om 21:22
Ja dat zal best, maar ik vind het belachelijk als mijn gespaarde en bij elkaar gewerkte vermogen naar het verzorgingstehuis verdwijnt waar ik dezelfde zorg krijg als iemand die levenslang in de uitkering en/of de schuldsanering gezeten heeft. Daar heb ik niet voor gespaard of gewerkt! Dus ja wij gaan tzt (als we bejaard zijn) ook schenken. Scheelt meteen in het successierecht dat de kinderen na onze dood moeten betalen.
woensdag 31 juli 2019 om 22:27
mater_matuta schreef: ↑31-07-2019 21:22Ja dat zal best, maar ik vind het belachelijk als mijn gespaarde en bij elkaar gewerkte vermogen naar het verzorgingstehuis verdwijnt waar ik dezelfde zorg krijg als iemand die levenslang in de uitkering en/of de schuldsanering gezeten heeft. Daar heb ik niet voor gespaard of gewerkt! Dus ja wij gaan tzt (als we bejaard zijn) ook schenken. Scheelt meteen in het successierecht dat de kinderen na onze dood moeten betalen.
Als wij bejaard zijn bestaat het verzorgings- en verpleeghuis zoals we dat nu kennen niet meer. Verzorgingshuizen bestaan nu al steeds minder. Mensen moeten langer thuis blijven wonen, tot ze zo slecht zijn dat ze naar een verpleeghuis kunnen.
Ik spaar omdat ik, als dat nodig is, particuliere zorg zou willen kunnen inkopen. Om dat langer thuis blijven wonen zo goed mogelijk te kunnen blijven doen (want geen kinderen, dus minder mantelzorgers).
woensdag 31 juli 2019 om 23:15
Ik snap het op individueel niveau prima hoor. Alleen de zorg is al bijna onbetaalbaar, en dat wordt het steeds meer aangezien mensen hoge eisen stellen aan de zorg maar er niks voor willen betalen. Op een gegeven moment is dat natuurlijk niet houdbaar meer.mater_matuta schreef: ↑31-07-2019 21:22Ja dat zal best, maar ik vind het belachelijk als mijn gespaarde en bij elkaar gewerkte vermogen naar het verzorgingstehuis verdwijnt waar ik dezelfde zorg krijg als iemand die levenslang in de uitkering en/of de schuldsanering gezeten heeft. Daar heb ik niet voor gespaard of gewerkt! Dus ja wij gaan tzt (als we bejaard zijn) ook schenken. Scheelt meteen in het successierecht dat de kinderen na onze dood moeten betalen.
