Relaties
alle pijlers
Samen, maar toch alleen
zondag 13 september 2009 om 23:23
Hallo allemaal
Ik ben nieuw hier, en heb net even door de berichten heen gelezen. Veel goede adviezen! Ik zou ook graag even mijn verhaal 'kwijt' willen, misschien dat iemand advies heeft wat betreft mijn situatie.
Ik woon sinds 2 jaar samen met mijn vriend. In het begin ging het allemaal heel goed.
Langzamerhand kwam er naar boven dat hij last heeft van ADHD, wat bij hem vooral geuit wordt in niet tegen prikkels kunnen. Wat dit voor onze relatie betekent, is dat hij alles teveel vindt. Het liefst sluit hij zich op in zijn eigen wereldje, en sluit hij alles buiten. Ook mij dus.
Van een relatie is eigenlijk nauwelijks sprake, niet hoe ik het me voorstel. Hij zit alleen maar op de bank te lezen, heeft geen belangstelling in anderen (niet langer dan 5 minuten) en samen dingen doen is er niet bij. Seks hebben we ook haast niet. Hij beleeft alles zo, dat het 'teveel' is, en hij sluit zich er in die mate voor af, dat hij het helemaal niet meer voelt. Dus seks, leuke dingen, verliefdheid, hij merkt het bijna niet.
Ik heb erg lang geprobeerd dit te begrijpen, en er het beste van te maken. Er zijn momenten dat hij al deze gevoels wel kan ervaren, vaak na lange periodes van rust, en dan is hij de liefste man die je maar kunt wensen. Maar dit is alleen als ik hem zijn gang laat gaan, en ik mijn eigen gang ga. Geen prikkels voor hem dus. Maar dat is niet hoe ik de rest van mijn leven met iemand wil doorbrengen!
Ik merk dat het hele idee van een 'relatie' hem absoluut niet boeit. Het enige dat hem boeit, is dat ik bij hem in de buurt ben. Want als ik wegga, zelfs een avondje, dan vindt hij dat niet fijn. Het heeft het zelf zo verwoord dat hij :Zijn eigen leven wil leiden, maar wel met mij erbij'
Ik zit nu op een punt dat ik niet meer weet wat ik wil. Ik houd zielsveel van hem, en de fijne momenten zijn intens fijn en heerlijk, en dan hebben we zo'n intense verbinding.
Maar ik wil zo graag het gevoel hebben dat iemand met mij samen iets op wil bouwen, en niet alleen maar met zichzelf bezig is.
Ik schrif dit terwijl ik stik van de koorts, dus vergeef me als het geen samenhangend verhaal is, maar ik moet het even kwijt.
Iemand enig inzicht?
Groetjes
Ik ben nieuw hier, en heb net even door de berichten heen gelezen. Veel goede adviezen! Ik zou ook graag even mijn verhaal 'kwijt' willen, misschien dat iemand advies heeft wat betreft mijn situatie.
Ik woon sinds 2 jaar samen met mijn vriend. In het begin ging het allemaal heel goed.
Langzamerhand kwam er naar boven dat hij last heeft van ADHD, wat bij hem vooral geuit wordt in niet tegen prikkels kunnen. Wat dit voor onze relatie betekent, is dat hij alles teveel vindt. Het liefst sluit hij zich op in zijn eigen wereldje, en sluit hij alles buiten. Ook mij dus.
Van een relatie is eigenlijk nauwelijks sprake, niet hoe ik het me voorstel. Hij zit alleen maar op de bank te lezen, heeft geen belangstelling in anderen (niet langer dan 5 minuten) en samen dingen doen is er niet bij. Seks hebben we ook haast niet. Hij beleeft alles zo, dat het 'teveel' is, en hij sluit zich er in die mate voor af, dat hij het helemaal niet meer voelt. Dus seks, leuke dingen, verliefdheid, hij merkt het bijna niet.
Ik heb erg lang geprobeerd dit te begrijpen, en er het beste van te maken. Er zijn momenten dat hij al deze gevoels wel kan ervaren, vaak na lange periodes van rust, en dan is hij de liefste man die je maar kunt wensen. Maar dit is alleen als ik hem zijn gang laat gaan, en ik mijn eigen gang ga. Geen prikkels voor hem dus. Maar dat is niet hoe ik de rest van mijn leven met iemand wil doorbrengen!
Ik merk dat het hele idee van een 'relatie' hem absoluut niet boeit. Het enige dat hem boeit, is dat ik bij hem in de buurt ben. Want als ik wegga, zelfs een avondje, dan vindt hij dat niet fijn. Het heeft het zelf zo verwoord dat hij :Zijn eigen leven wil leiden, maar wel met mij erbij'
Ik zit nu op een punt dat ik niet meer weet wat ik wil. Ik houd zielsveel van hem, en de fijne momenten zijn intens fijn en heerlijk, en dan hebben we zo'n intense verbinding.
Maar ik wil zo graag het gevoel hebben dat iemand met mij samen iets op wil bouwen, en niet alleen maar met zichzelf bezig is.
Ik schrif dit terwijl ik stik van de koorts, dus vergeef me als het geen samenhangend verhaal is, maar ik moet het even kwijt.
Iemand enig inzicht?
Groetjes
zaterdag 17 oktober 2009 om 00:02
ja.. ik kan gewoon echt niet met m praten. In mijn hoofd kan ik het prachtig zeggen.. maar als puntje bij paaltje komt, flitst er van alles in mijn hoofd..
en het erge is.. ik heb kriebels.. voor een leuke collega op mijn werk.. is het omdat hij me aandacht geeft, net iets anders dan normale collega's, of vind ik m echt leuk... sta ik er open voor? 2 collega's van me steunen me goed hoor.. ik moet het zelf doen.. maar mennnn, welke kant ga je op met twee jonge kinderen, weinig om rond te komen.. ik zou niet weten waar ik moet beginnen.. belastingdienst, huisarts, peut..
en hij vermoed echt niets... maar ik barst nog een keer...
dat ik geen support krijg op belangrijke vlakken, ja, ik vrees dat dat zal blijven.. zeker als blijkt dat hij add heeft wellicht.. ik weet ook niet wat het precies allemaal inhoudt.. maar wel dat het zwaar zal worden...
en het erge is.. ik heb kriebels.. voor een leuke collega op mijn werk.. is het omdat hij me aandacht geeft, net iets anders dan normale collega's, of vind ik m echt leuk... sta ik er open voor? 2 collega's van me steunen me goed hoor.. ik moet het zelf doen.. maar mennnn, welke kant ga je op met twee jonge kinderen, weinig om rond te komen.. ik zou niet weten waar ik moet beginnen.. belastingdienst, huisarts, peut..
en hij vermoed echt niets... maar ik barst nog een keer...
dat ik geen support krijg op belangrijke vlakken, ja, ik vrees dat dat zal blijven.. zeker als blijkt dat hij add heeft wellicht.. ik weet ook niet wat het precies allemaal inhoudt.. maar wel dat het zwaar zal worden...
vrijdag 30 oktober 2009 om 00:02
bedankt voor het uppen iris!
Dit gelezen hebbende is het duidelijk dat mijn man (net als zoon) een ASS stoornis heeft, of zoals haaaasje zo mooi omschrijft een informatie verwerkingsstoornis.
De worsteling van anderen is mijn worsteling, de herkenning van de anderen is mijn herkenning.De twijfels van Snoesje en TO zijn mijn twijfels.
Veel wijze woorden gelezen hier.
Met mijn kind (Asperger en past precies in de omschrijving van haaaasje)moet ik verder, met man hoef ik dat niet.
Ik ben niet verantwoordelijk voor zijn geluk, wel voor dat van mijzelf.
Heftig hoor dit topic, ik ga huilen (wat positief is) en slapen.
Bedankt!
Succes en liefs voor iedereen hier.
Dit gelezen hebbende is het duidelijk dat mijn man (net als zoon) een ASS stoornis heeft, of zoals haaaasje zo mooi omschrijft een informatie verwerkingsstoornis.
De worsteling van anderen is mijn worsteling, de herkenning van de anderen is mijn herkenning.De twijfels van Snoesje en TO zijn mijn twijfels.
Veel wijze woorden gelezen hier.
Met mijn kind (Asperger en past precies in de omschrijving van haaaasje)moet ik verder, met man hoef ik dat niet.
Ik ben niet verantwoordelijk voor zijn geluk, wel voor dat van mijzelf.
Heftig hoor dit topic, ik ga huilen (wat positief is) en slapen.
Bedankt!
Succes en liefs voor iedereen hier.
zondag 6 december 2009 om 13:24
quote:Love_Light schreef op 17 september 2009 @ 20:40:
Als voorbeeld, hij denkt dat hij heel erg sociaal en vriendelijk is, dat hij ontzettend beleefd is naar onbekenden, en dat hij gewoon heel goed met sociale momenten om kan gaan. Hij geeft wel toe dat hij dat niet altijd leuk vindt, maar dat hij dat wel KAN. Terwijl dat niet echt zo is eerlijk gezegd. Het komt altijd vrij gefoceerd over, en ik vind helemaal niet dat hij vriendelijk is naar mensen toe. Misschien heel even, maar hij doet altijd een beetje superieur of zo, of alsof hij er totaal buiten (boven) staat. Als mensen het niet met hem eens zijn, of dingen zeggen die hij niet kan plaatsen, of waar hij het niet mee eens is vooral.Ik (eigenlijk een PDD/NOS-er met misschien wat Asperger-achtige kenmerken; althans dat vermoed ik zelf) denk soms het omgekeerde: Dat ik niet goed merk hoe ik bij anderen overkom, bot, gevoelloos, etc. preccies zoals jij je (ex)vriend omschrijft, maar anderen zeggen dat dat meevalt. In het diagnoserapport (wel in een oudere versie) staat dat ik een "vriendelijke man" ben, die weleens grapjes maakt, maar niet in overdaad.
Als voorbeeld, hij denkt dat hij heel erg sociaal en vriendelijk is, dat hij ontzettend beleefd is naar onbekenden, en dat hij gewoon heel goed met sociale momenten om kan gaan. Hij geeft wel toe dat hij dat niet altijd leuk vindt, maar dat hij dat wel KAN. Terwijl dat niet echt zo is eerlijk gezegd. Het komt altijd vrij gefoceerd over, en ik vind helemaal niet dat hij vriendelijk is naar mensen toe. Misschien heel even, maar hij doet altijd een beetje superieur of zo, of alsof hij er totaal buiten (boven) staat. Als mensen het niet met hem eens zijn, of dingen zeggen die hij niet kan plaatsen, of waar hij het niet mee eens is vooral.Ik (eigenlijk een PDD/NOS-er met misschien wat Asperger-achtige kenmerken; althans dat vermoed ik zelf) denk soms het omgekeerde: Dat ik niet goed merk hoe ik bij anderen overkom, bot, gevoelloos, etc. preccies zoals jij je (ex)vriend omschrijft, maar anderen zeggen dat dat meevalt. In het diagnoserapport (wel in een oudere versie) staat dat ik een "vriendelijke man" ben, die weleens grapjes maakt, maar niet in overdaad.
World of Warcraft: Legion
zondag 6 december 2009 om 18:42
quote:haaasje schreef op 14 september 2009 @ 00:19:
Love_light, als het niet zeker is wat hij heeft dan kán hij ook geen medicijnen slikken. Heeft hij misschien wel neigingen tot het roken van een joint of (te veel) drinken?? Hier neigen mensen met een informatie verwerkingsstoornis (watte??) vaak naar omdat het rust brengt in hun hoofd.
Hm... neiging tot roken ("normaal" of een joint) heb ik niet. Er is wel enige rust in mijn hoofd, denk ik. Medicatie gebruik ik niet, en is volgens mijn psycholoog niet nodig. Het zal ook niet veranderen ook.
quote:Mijn zoon is 11, dat is lastig te vergelijken met jouw vriend natuurlijk maar ik zal er iets over vertellen.
Hij heeft een grote passie (duidelijk aanwezig kenmerk van asperger) en bij mijn zoon is dat computerspellen en statistieken. Wil hier ook het liefst de hele dag over praten.
Die neiging heb ik vroeger ook gehad; fiepen heet dat. Praten over onderwerpen, waarbij je als het ware over anderen heenwalst. Die krijgen niet de kans om te reageren of het hen ook interesseert.
quote:Hij heeft moeite met afstand en nabijheid (begrijpt niet dat ieder mens een eigen comfort zone heeft). Kan zich slecht inleven, slecht emoties aflezen en is sociaal onhandig.
Hij praat een beetje deftig, op vrij monotone manier en heeft een groot gevoel voor woordspelletjes.
Herkenbaar?
Ik herken dat bij mijzelf ook. Vroeger praatte ik ook deftig, maar ik ben de laatste tijd - doordat ik meer sociaal contact heb - "normaler" gaan praten. Ik moet nog wel wennen aan het woord "vet" in de betekenis van geweldig. Ik moet mijn huisgenoot wel soms afremmen in zijn fieps. Hij praat voortdurend over het weer, terwijl mij dat niet boeit. Als het regent pak ik de paraplu, en voor de rest boeit het mij echt niet.
Ik maak wel graag woordgrapjes.
Love_light, als het niet zeker is wat hij heeft dan kán hij ook geen medicijnen slikken. Heeft hij misschien wel neigingen tot het roken van een joint of (te veel) drinken?? Hier neigen mensen met een informatie verwerkingsstoornis (watte??) vaak naar omdat het rust brengt in hun hoofd.
Hm... neiging tot roken ("normaal" of een joint) heb ik niet. Er is wel enige rust in mijn hoofd, denk ik. Medicatie gebruik ik niet, en is volgens mijn psycholoog niet nodig. Het zal ook niet veranderen ook.
quote:Mijn zoon is 11, dat is lastig te vergelijken met jouw vriend natuurlijk maar ik zal er iets over vertellen.
Hij heeft een grote passie (duidelijk aanwezig kenmerk van asperger) en bij mijn zoon is dat computerspellen en statistieken. Wil hier ook het liefst de hele dag over praten.
Die neiging heb ik vroeger ook gehad; fiepen heet dat. Praten over onderwerpen, waarbij je als het ware over anderen heenwalst. Die krijgen niet de kans om te reageren of het hen ook interesseert.
quote:Hij heeft moeite met afstand en nabijheid (begrijpt niet dat ieder mens een eigen comfort zone heeft). Kan zich slecht inleven, slecht emoties aflezen en is sociaal onhandig.
Hij praat een beetje deftig, op vrij monotone manier en heeft een groot gevoel voor woordspelletjes.
Herkenbaar?
Ik herken dat bij mijzelf ook. Vroeger praatte ik ook deftig, maar ik ben de laatste tijd - doordat ik meer sociaal contact heb - "normaler" gaan praten. Ik moet nog wel wennen aan het woord "vet" in de betekenis van geweldig. Ik moet mijn huisgenoot wel soms afremmen in zijn fieps. Hij praat voortdurend over het weer, terwijl mij dat niet boeit. Als het regent pak ik de paraplu, en voor de rest boeit het mij echt niet.
Ik maak wel graag woordgrapjes.
World of Warcraft: Legion
