Relaties
alle pijlers
Scheiden
maandag 20 augustus 2018 21:24
Je hebt duidelijk geen enkel idee van wat depressie inhoudt. Wanneer je dat wel zou hebben, zou je de depressieve partner namelijk niet als een gelijkwaardige partner hebben beschouwd.Piratesse schreef: ↑20-08-2018 21:10Een relatie gaat twee kanten op, er moet sprake zijn van goed partnerschap. Dat houdt ook in dat je er zorgt ervoor dat je een goede partner bent, bijvoorbeeld door wél naar de huisarts te gaan voor je depressie. Het is niet alleen maar nemen ook al heb je een depressie.
Als één van de twee zich niet aan de afspraken houdt van 'goed partnerschap', dan houdt 't op een gegeven moment wel op ja.
Ik geef TO dus gelijk dat ze wil scheiden van haar nalatige echtgenoot.
Depressie is een ziekte. Een ziekte die destructief is. Je kunt die persoon proberen te helpen met alle middelen die de moderne geneeskunst voorhanden zijn of je kunt je handen er vanaf trekken.
Je mag zelf kiezen. Je enige criteria zijn de huwelijkse verantwoordelijkheden waarop je ja gezegd hebt, je eigen doorzettingsvermogen en de herinnering aan de persoon waarop je verliefd geworden bent.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
maandag 20 augustus 2018 21:25
Jammer hoor.Vanzai schreef: ↑20-08-2018 21:24Je hebt duidelijk geen enkel idee van wat depressie inhoudt. Wanneer je dat wel zou hebben, zou je de depressieve partner namelijk niet als een gelijkwaardige partner hebben beschouwd.
Depressie is een ziekte. Een ziekte die destructief is. Je kunt die persoon proberen te helpen met alle middelen die de moderne geneeskunst voorhanden zijn of je kunt je handen er vanaf trekken.
Je mag zelf kiezen. Je enige criteria zijn de huwelijkse verantwoordelijkheden waarop je ja gezegd hebt, je eigen doorzettingsvermogen en de herinnering aan de persoon waarop je verliefd geworden bent.
maandag 20 augustus 2018 21:26
.Moedervann2 schreef: ↑20-08-2018 21:20Na afspraken bij de huisarts gaat hij niet...hij belt ze niet eens af.
Na een relatie therapeut als evt opening voor hem wilt hij niet.
Werken...sporten...ook niet.
Heeft geen enkele vriend..zijn familie die het beste met hem voor heeft heeft hier vaak aan de tafel gezeten op verzoek van mij.
Hij weigert te praten zelfs met eigen moeder en broer.
Ik zal wat vertellen over de situatie.
Hij slaapt al 2 jaar op de bank en heeft serieus slaap problemen.
De rest van de dag is hij moe en heeft die nergens energie voor...
De hele dag speelt hij op de playstation of kijkt you tube filmpjes als hij niet ligt te slapen op de bank
Stinkt soms enorm omdat hij ook slaapt in zijn kleding en zijn tanden smiddags pas poetst...als hij na buiten gaat doucht hij en kleed zich om dat dan weer wel om vervolgens de oudste na sporten te brengen.
In het huishouden doet hij niets helemaal niets...als ik thuis kom uit het werk is er dan ook niets gebeurd.
Hij verwacht dat ik alles doe en regel en dat doe ik dan al jaren lang.
Ik was ik kook en poets het huis, ik werk en verzorg de kinderen.
Regel het financiele gedeelte ga na rapport gesprekken...alleen na het ziekenhuis.
Alleen na verjaardagen.
Ik ben getrouwd met iemand die eigenlijk niet aanwezig is maar in zijn eigen wereld leeft.
Hij klinkt inderdaad goed depressief. Dit gaat wel verder dan gewone 'onwil' of niet?
En slaapproblemen helpen ook niet, integendeel.
Zo te horen zou hij alleen naar de huisartsafspraak gaan, die hij niet heeft afgezegd.
Dat is kennelijk al te zwaar voor hem.
Hoe zou het zijn om nog eens samen te gaan?
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
maandag 20 augustus 2018 21:28
maandag 20 augustus 2018 21:29
Je kunt niet iemand helpen die niet wil. Dat is trekken aan een dood paard. Maar wat weet jij daarvan? De TO geeft te kennen moe te zijn van trekken aan een dood paard. Hoe kun je haar dan nog dit vragen?Vanzai schreef: ↑20-08-2018 20:53Het is nu juist een van de kenmerken van depressie dat je er landurig niet uit kunt komen. Anders zou je niet depressief zijn, immers. Die oh zo gemakkelijke schop onder de kont die depressieve mensen nog wel eens wordt toegevoegd is volslagen misplaatst.
Ik weet niet wat de oplossing wél is, ik weet echter wel dat je niet voor niets met iemand getrouwd bent (of je deed het omdat je niet beter wist, dat kan natuurlijk ook).
Het is je taak en je plicht om die ander te helpen. Je echtgenoot. Ik lees een OP van een TO die wil scheiden van haar zieke echtgenoot. Mijn logische vraag is dan: wat heb je gedaan om je echtgenoot te helpen? Hoe serieus is het je?
maandag 20 augustus 2018 21:29
Dit dus.Moedervann2 schreef: ↑20-08-2018 21:28Ik heb voor hem gevochten maar ben nu op een punt dat ik voor mij en de kinderen moet kiezen.
Doe ik dit niet zitten we straks samen depressief op de bank.
Getrouwd of niet het geluk van onze kinderen staat voorop!
Life is short. Eat dessert first.
maandag 20 augustus 2018 21:35
.Moedervann2 schreef: ↑20-08-2018 21:32Dit is begonnen in 2007 na overlijden van zijn vader...vanaf de executie van de koopwoning 2014 is het berg af waarts gegaan.
Met tijdelijk werk leek het even goed te gaan en dan na een half jaar zorgde hij wel dat hij ontslag kreeg.
Hij laat zich niets opleggen door een werkgever...zoekt conflicten met andere werknemers en bemoeid zich overal mee en dan heeft een werkgever er genoeg van.
Hij kan niet met regels omgaan en laat zich niets vertellen.
Komt hij trots thuis dat ik de ww weer mag regelen.
Echt het is trekken aan een dood paard
Okay. Je vraag begon over de omgangsregeling. Maar inmiddels gaat het topic over iets anders.
Ik proef in je laatste berichten dat je je aan het verdedigen bent. Dat hoeft denk ik niet, de meesten hebben (meer dan) begrip voor jouw situatie. Wat ik echter ook belangrijk vind, juist omdat jullie 2 kinderen hebben, is of er écht wel alles aan gedaan is. Jouw man kan het niet momenteel, zoveel is duidelijk. Zou het een optie zijn dat je samen met hem naar de huisarts gaat? Samen, zodat de drempel voor je man verlaagd wordt?
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
maandag 20 augustus 2018 21:44
.Moedervann2 schreef: ↑20-08-2018 21:42Veel mee gemaakt ik ben geen opgever nooit gedaan
Het is toch de vader van je kinderen, je houdt hoop en probeerd te vechten voor hem.
Ik verdedig mij niet maar zo is het verhaal wel duidelijk wat er speelt.
Ik gooi 16 jaar niet zo maar weg!
Samen naar de huisarts?
Only action impacts the drift | A year from now you may wish you had started today
maandag 20 augustus 2018 21:46
De kinderen zijn van jou afhankelijk als het gaat om hun welzijn. Er is nu maar 1 ouder die zich daarvoor inzet en dat ben jij. Om dit voor ze te kunnen blijven doen zal je je man inderdaad moeten verlaten.
Doe je dit niet dan hebben de kinderen straks geen enkele ouder die er voor ze kan zijn.
Je doet het goed TO, laat je niks anders wijsmaken.
Sterkte
Doe je dit niet dan hebben de kinderen straks geen enkele ouder die er voor ze kan zijn.
Je doet het goed TO, laat je niks anders wijsmaken.
Sterkte
maandag 20 augustus 2018 21:49
Hij heeft een depressie! En jij laat hem daarin zwelgen. Dus nogmaals mijn vraag; wat heb jij gedaan om de man waarop je bij de vraag ‘in voor- en tegenspoed’ JA hebt geantwoord te helpen? Je bent assertief geweest? Dat is niet genoeg bij iemand die depressief is.Moedervann2 schreef: ↑20-08-2018 21:20Na afspraken bij de huisarts gaat hij niet...hij belt ze niet eens af.
Na een relatie therapeut als evt opening voor hem wilt hij niet.
Werken...sporten...ook niet.
Heeft geen enkele vriend..zijn familie die het beste met hem voor heeft heeft hier vaak aan de tafel gezeten op verzoek van mij.
Hij weigert te praten zelfs met eigen moeder en broer.
Ik zal wat vertellen over de situatie.
Hij slaapt al 2 jaar op de bank en heeft serieus slaap problemen.
De rest van de dag is hij moe en heeft die nergens energie voor...
De hele dag speelt hij op de playstation of kijkt you tube filmpjes als hij niet ligt te slapen op de bank
Stinkt soms enorm omdat hij ook slaapt in zijn kleding en zijn tanden smiddags pas poetst...als hij na buiten gaat doucht hij en kleed zich om dat dan weer wel om vervolgens de oudste na sporten te brengen.
In het huishouden doet hij niets helemaal niets...als ik thuis kom uit het werk is er dan ook niets gebeurd.
Hij verwacht dat ik alles doe en regel en dat doe ik dan al jaren lang.
Ik was ik kook en poets het huis, ik werk en verzorg de kinderen.
Regel het financiele gedeelte ga na rapport gesprekken...alleen na het ziekenhuis.
Alleen na verjaardagen.
Ik ben getrouwd met iemand die eigenlijk niet aanwezig is maar in zijn eigen wereld leeft.
Hoeveel moeite wil je steken in dat JA van destijds?
Of geldde dat JA alleen voor de tijden dat het met jou niet zo goed zou gaan?
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
maandag 20 augustus 2018 21:51
Heeft helemaal niets maar dan ook niets met doorzettingsvermogen te maken. Er zijn kinderen in het spel. Die horen niet op te groeien in een dergelijke omgeving.Vanzai schreef: ↑20-08-2018 21:24Je hebt duidelijk geen enkel idee van wat depressie inhoudt. Wanneer je dat wel zou hebben, zou je de depressieve partner namelijk niet als een gelijkwaardige partner hebben beschouwd.
Depressie is een ziekte. Een ziekte die destructief is. Je kunt die persoon proberen te helpen met alle middelen die de moderne geneeskunst voorhanden zijn of je kunt je handen er vanaf trekken.
Je mag zelf kiezen. Je enige criteria zijn de huwelijkse verantwoordelijkheden waarop je ja gezegd hebt, je eigen doorzettingsvermogen en de herinnering aan de persoon waarop je verliefd geworden bent.
En natuurlijk sta je voor elkaar klaar, maar wat TO doet is onmenselijk. Volgens mij valt to niet te verwijten dat ze te weinig heeft gedaan.
maandag 20 augustus 2018 21:53
Het JA telt uiteraard alleen maar wanneer jezelf niets te verwijten is.SallySpectra* schreef: ↑20-08-2018 21:51Heeft helemaal niets maar dan ook niets met doorzettingsvermogen te maken. Er zijn kinderen in het spel. Die horen niet op te groeien in een dergelijke omgeving.
En natuurlijk sta je voor elkaar klaar, maar wat TO doet is onmenselijk. Volgens mij valt to niet te verwijten dat ze te weinig heeft gedaan.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
maandag 20 augustus 2018 21:56
En als je er zelf aan onderdoor gaat? Gewoon verder blijven vechten? Ik begrijp echt wat je wil zeggen, maar op een bepaald moment is het klaar. Dan moet je voor jezelf en vooral voor de kinderen kiezen. Enig idee wat dit voor effect op de kinderen heeft? Zij hebben niets te kiezen hè! Zij zitten in die situatie en alleen een volwassene kan hen eruit halen.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 20 augustus 2018 22:03
Hij/zij/het wil dat niet lezen. Ik had wat jij hier zegt eerder beschreven en daar komt geen reactie op.doornroosje9 schreef: ↑20-08-2018 21:56En als je er zelf aan onderdoor gaat? Gewoon verder blijven vechten? Ik begrijp echt wat je wil zeggen, maar op een bepaald moment is het klaar. Dan moet je voor jezelf en vooral voor de kinderen kiezen. Enig idee wat dit voor effect op de kinderen heeft? Zij hebben niets te kiezen hè! Zij zitten in die situatie en alleen een volwassene kan hen eruit halen.
Een vrouw die het al moeilijk genoeg heeft de grond in trappen, meer is dit niet. Erg naar en ik vraag me af waar het vandaan komt.
