Relaties
alle pijlers
Scheiden
maandag 20 augustus 2018 22:54
Herkenbaar. Mijn lief heeft een poos echt wel 80u per week gegamed. Het was voor hem een vlucht uit de werkelijkheid, hij had dat toen nodig. Nu doet hij dat op andere manieren.
Je man klinkt wel echt heel ziek hoor, wat ontzettend verdrietig. Ik hoop dat je hulp voor jezelf en misschien een KOP-groep voor je kinderen zoekt.
anoniem_291093 wijzigde dit bericht op 20-08-2018 23:00
24.28% gewijzigd
maandag 20 augustus 2018 22:54
Dan is het huis maar effe te klein. Zie het als een investering.
maandag 20 augustus 2018 22:55
Wat een heftige en moeilijke situatie. Ik denk dat het van Vanzai (zoiets) een persoonlijk iets is. Anders wordt er niet zo ontzettend heftig op jouw ja woord gereageerd.
Als ik kijk naar mezelf en de overige gezinsleden tijdens onze depressie en naar mijn partner tijdens zijn depressie kwam er een ding erg naar voren.
Slachtofferrol. Misschien totaal niet relevant voor jouw partner hoor. Ik ken de situatie natuurlijk niet.
Wij zaten zelf in ieder geval allemaal onbewust in die rol. Ik werd er zo kwaad om toen ik zo werd benoemd. Later kon ik het wel plaatsen. Maar het voelde op het moment zelf echt niet zo.
De wereld was al vergaan voor mijn gevoel. Ik was zo diepongelukkig. En ook de andere gezinsleden. We zijn allemaal in therapie gegaan en ook mijn partner. Traumaverwerking, jezelf leren kennen, etc. Heeel veel processen. Maar juist doordat ik de afgrond indaalde (dus niemand had om zielig tegen te zijn) kon ik mijzelf herpakken. Ik moest mijzelf uit die enorme diepe put trekken. Met her en der hulp van een steengoede therapeut, gezinslid en expartner. Maar het meeste moest ik zelf doen.
Het is zo zwaar om aan iemand te trekken die niet wilt. Die het licht niet ziet. Ik zie het nu ook bij iemand. Ik weet hoe diegene zich kan voelen, wat zijn gedachten zijn, noem maar op. Maar ik kom er gewoon niet doorheen. Terwijl ik notabene het zelf heb meegemaakt. Maar die persoon wilt mij niet toelaten. En dat is zijn goed recht. Iemand anders kan misschien wel doordringen of moet hij door een situatie zelf gemotiveerd worden. Het moeilijkste is om het los te laten. Maar ik maakte het alleen maar erger. Die persoon voelde zich niet begrepen door mij of wilde het er niet over hebben. Ik weet het niet precies. Maar jij hebt al zolang eraan gewerkt. Hij moet het lichtpuntje weer vinden. Misschien komt dat wel als hij daadwerkelijk los van je is gekomen. De motivatie om zijn gezin weerte herenigen.
Zoek je eigen geluk in ieder geval weer op. Je kinderen hebben je hard nodig.
Sterkte!
Als ik kijk naar mezelf en de overige gezinsleden tijdens onze depressie en naar mijn partner tijdens zijn depressie kwam er een ding erg naar voren.
Slachtofferrol. Misschien totaal niet relevant voor jouw partner hoor. Ik ken de situatie natuurlijk niet.
Wij zaten zelf in ieder geval allemaal onbewust in die rol. Ik werd er zo kwaad om toen ik zo werd benoemd. Later kon ik het wel plaatsen. Maar het voelde op het moment zelf echt niet zo.
De wereld was al vergaan voor mijn gevoel. Ik was zo diepongelukkig. En ook de andere gezinsleden. We zijn allemaal in therapie gegaan en ook mijn partner. Traumaverwerking, jezelf leren kennen, etc. Heeel veel processen. Maar juist doordat ik de afgrond indaalde (dus niemand had om zielig tegen te zijn) kon ik mijzelf herpakken. Ik moest mijzelf uit die enorme diepe put trekken. Met her en der hulp van een steengoede therapeut, gezinslid en expartner. Maar het meeste moest ik zelf doen.
Het is zo zwaar om aan iemand te trekken die niet wilt. Die het licht niet ziet. Ik zie het nu ook bij iemand. Ik weet hoe diegene zich kan voelen, wat zijn gedachten zijn, noem maar op. Maar ik kom er gewoon niet doorheen. Terwijl ik notabene het zelf heb meegemaakt. Maar die persoon wilt mij niet toelaten. En dat is zijn goed recht. Iemand anders kan misschien wel doordringen of moet hij door een situatie zelf gemotiveerd worden. Het moeilijkste is om het los te laten. Maar ik maakte het alleen maar erger. Die persoon voelde zich niet begrepen door mij of wilde het er niet over hebben. Ik weet het niet precies. Maar jij hebt al zolang eraan gewerkt. Hij moet het lichtpuntje weer vinden. Misschien komt dat wel als hij daadwerkelijk los van je is gekomen. De motivatie om zijn gezin weerte herenigen.
Zoek je eigen geluk in ieder geval weer op. Je kinderen hebben je hard nodig.
Sterkte!
maandag 20 augustus 2018 22:56
merano schreef: ↑20-08-2018 22:51Dat lijkt me eigenlijk een ander probleem. Een depressie is voor jezelf ook niet prettig om het zacht uit te drukken. Je kunt er heel initiatiefloos van worden, maar het wel lekker vinden...? En dat in combinatie met dominant zijn.
Heb je in het verleden de harde aanpak wel eens geprobeerd, TO? Dus ogenblikkelijk lik op stuk geven als hij je voor schut zet, de bank in de schuur zetten of er zelf op gaan liggen zodat hij er iig niet op kan slapen, de play station op marktplaats of achter slot en grendel, met de kinderen patat gaan eten en hem zijn eigen eten laten klaarmaken of hem zijn eigen was laten doen? Een beetje zoals je een lastige puber aanpakt?
Of ben jij van nature heel meegaand?
Nou, nou. Zo ga je toch niet met elkaar om. Zo'n polarisatie lijkt me contra productief. Een partner behandelen als een lastige puber. Gekkigheid.
maandag 20 augustus 2018 23:01
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 20-08-2018 23:15
Reden: ongepast & op de man
Reden: ongepast & op de man
42.76% gewijzigd
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
maandag 20 augustus 2018 23:11
Oh, daar was ik zelf al mee bezig! Vind dit echt geen normaal gedrag!
maandag 20 augustus 2018 23:11
maandag 20 augustus 2018 23:12
Hij gedraagt zich toch als een 15 jarige?
Ik onderschat een depressie niet, maar dit lijkt geen gedrag dat enkel uit die depressie voortkomt.
En zelfs als het dat wel is. Dan kun je oeverloos begrip hebben, maar misschien ook eens proberen om tot iemand door te dringen door hem niet overal mee weg te laten komen.
Jou voor schut zetten bij anderen, dat zou je sowieso niet over je kant moeten laten gaan.
Maar ook niks doen in huis en alleen maar gamen, op de bank slapen... Dat is allemaal prima als je alleen bent, maar als je een gezin hebt heeft dat gezin er last van. Zoveel dat To nu zover is dat ze wil scheiden. Dus ik vraag of TO wel eens een alternatieve aanpak heeft geprobeerd.
óu sont les neiges d'antan
