Relaties
alle pijlers
schoonouders
dinsdag 29 september 2009 om 16:53
Hallo allemaal,
even voor de herkenbaarheid een andere nickname aangemaakt, maar zoals de topicname het zegt, het gaat over mijn schoonouders. De laatste tijd heb ik er zo genoeg van, ik merk dat ik helemaal niet meer tegen ze kan. Even een stukje achtergrond. Mijn schoonouders zijn allebei wat men noemt "sterke persoonlijkheden", zeer succesvol in hun werk, zeer intelectueel, zeer uitgesproken. Mijn vriend en ik zijn al 8 jaar samen. Voordat ik zijn ouders ontmoette werd ik gewaarschuwd dat ik goed in mijn schoenen moet staan, want "anders lopen zo over je heen". Geen probleem. In het begin had ik ook weinig moeite met ze. Ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen, dus kon ik goed tegengas geven. Dat werd door hen erg goed ontvangen, niets aan de hand dus. In de loop der jaren kwam ik er wel achter dat ze heel kil zijn, er is gewoon geen liefde voelbaar. Alles gaat over de intelectuele uitdaging, maar als het op gevoelens aankomt geven ze niet thuis. Ze kunnen er gewoon niet mee om gaan. Verder zijn ze heel erg met zichzelf bezig, en totaal niet (echt) geïnteresseerd in anderen. Ja, natuurlijk vragen ze wel hoe het gaat, maar als je niet "goed" zegt, en vertelt dat er iets aan de hand is, veranderen ze snel van onderwerp en gaat het weer over henzelf. Dat is op zich ook niet zo'n groot probleem, ik bedoel, zo zijn ze gewoon en klaar. Wat mij meer stoort is het feit dat ze geen respect hebben voor anderen. Ik bedoel, ze zijn er vol van dat ze zo ruimdenkend zijn en alles, maar als het erop aankomt veroordelen ze altijd in hun discussies het anders-zijn van anderen. Ik zou daar ook mijn schouders over kunnen ophalen en denken van laat maar, maar ik merk dat het me heel erg stoort als ze zich op die manier met ons bemoeien en met de opvoeding van onze kinderen. Wij doen dingen anders dan zij het vroeger deden, dat is geen nieuws. Dat geldt volgens mij voor een heleboel gezinnen. En ik sta ook open voor andere meningen en opvoedstijlen. Maar het feit dat ze zo veroordelend over zijn, dat ze zo'n gek gezicht trekken (je weet wel, rollende ogen en zo) als mijn kinderen iets wel of juist niet mogen, of als ik het zo aanpak en niet anders, dáár stoor ik me enorm aan.
Een tijdje geleden heb ik er iets over gezegd en toen is de boel enorm geëscalleerd. Het kwam erop neer dat wij niet ruimdenkend zijn als wij niet hun aanpak overnemen. Ook andere (hele nare en kwetsende) dingen hebben ze gezegd, daar kan ik verder niet teveel op ingaan vanwege de herkenbaarheid. Goed, later hebben we dat alsnog uitgepraat, zij hebben hun excuses aangeboden, en alles zou weer als vanouds zijn.
Maar dat is het probleem. Voor mij is het niet als vanouds. Ik kan me er niet toe zetten mezelf weer naar ze toe te openen. Ik vind ze gewoon nare, kille, valse mensen, ik heb er gewoon geen vertrouwen meer in. Elke keer als we ze zien probeer ik er iets van te maken, vanwege mijn vriend en onze kinderen. Keeping up appearances, zoals zij het zelf ook zo leuk zeggen (over andere situaties, hoor).
Mijn vriend heeft een hele sterke band met zijn moeder, altijd gehad, ook al ziet hij in dat haar gedrag niet altijd door de beugel kan. En ik wil ook geen onruststoker zijn, ik wil absoluut niet tussen mijn vriend en zijn ouders komen te staan. Ik merk dat hij er heel verdrietig van wordt als ik me weer erger aan zijn ouders. Het ís ook niet leuk, waarschijnlijk krijgt hij (onbewust) het idee dat hij moet kiezen tussen mij en hen. Dat is natuurlijk niet zo, maar ik kan me wel zijn gevoel voorstellen, gezien de sterke band tussen kind en ouders. We hebben dit allemaal veel besproken, hij weet hoe ik erin sta en ik weet hoe hij erin staat. Hij ziet ook hoe zij zijn, zoals ik het hierboven omschreven heb, en hij vindt het niet leuk. Maar het zijn en blijven gewoon zijn ouders, dat is logisch. Zoals gezegd probeer ik hem zo weinig mogelijk te laten merken hoe erg ik ze vind. Maar het is alsof het me steeds moeilijker af gaat. Ik kan niet meer tegen die mensen. alleen al de gedachte aan hen, daar word ik misselijk van. En als ik eraan denk dat de feestdagen eraan komen... Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet.
Misschien het gewoon van me afpraten. Gewoon kunnen zeggen: ik walg van mijn schoonouders. Ik wil eigenlijk niets meer met ze te maken hebben.
Dat klinkt hard, dat weet ik (en zo ver zal het nooit komen), maar zo voelt het gewoon.
even voor de herkenbaarheid een andere nickname aangemaakt, maar zoals de topicname het zegt, het gaat over mijn schoonouders. De laatste tijd heb ik er zo genoeg van, ik merk dat ik helemaal niet meer tegen ze kan. Even een stukje achtergrond. Mijn schoonouders zijn allebei wat men noemt "sterke persoonlijkheden", zeer succesvol in hun werk, zeer intelectueel, zeer uitgesproken. Mijn vriend en ik zijn al 8 jaar samen. Voordat ik zijn ouders ontmoette werd ik gewaarschuwd dat ik goed in mijn schoenen moet staan, want "anders lopen zo over je heen". Geen probleem. In het begin had ik ook weinig moeite met ze. Ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen, dus kon ik goed tegengas geven. Dat werd door hen erg goed ontvangen, niets aan de hand dus. In de loop der jaren kwam ik er wel achter dat ze heel kil zijn, er is gewoon geen liefde voelbaar. Alles gaat over de intelectuele uitdaging, maar als het op gevoelens aankomt geven ze niet thuis. Ze kunnen er gewoon niet mee om gaan. Verder zijn ze heel erg met zichzelf bezig, en totaal niet (echt) geïnteresseerd in anderen. Ja, natuurlijk vragen ze wel hoe het gaat, maar als je niet "goed" zegt, en vertelt dat er iets aan de hand is, veranderen ze snel van onderwerp en gaat het weer over henzelf. Dat is op zich ook niet zo'n groot probleem, ik bedoel, zo zijn ze gewoon en klaar. Wat mij meer stoort is het feit dat ze geen respect hebben voor anderen. Ik bedoel, ze zijn er vol van dat ze zo ruimdenkend zijn en alles, maar als het erop aankomt veroordelen ze altijd in hun discussies het anders-zijn van anderen. Ik zou daar ook mijn schouders over kunnen ophalen en denken van laat maar, maar ik merk dat het me heel erg stoort als ze zich op die manier met ons bemoeien en met de opvoeding van onze kinderen. Wij doen dingen anders dan zij het vroeger deden, dat is geen nieuws. Dat geldt volgens mij voor een heleboel gezinnen. En ik sta ook open voor andere meningen en opvoedstijlen. Maar het feit dat ze zo veroordelend over zijn, dat ze zo'n gek gezicht trekken (je weet wel, rollende ogen en zo) als mijn kinderen iets wel of juist niet mogen, of als ik het zo aanpak en niet anders, dáár stoor ik me enorm aan.
Een tijdje geleden heb ik er iets over gezegd en toen is de boel enorm geëscalleerd. Het kwam erop neer dat wij niet ruimdenkend zijn als wij niet hun aanpak overnemen. Ook andere (hele nare en kwetsende) dingen hebben ze gezegd, daar kan ik verder niet teveel op ingaan vanwege de herkenbaarheid. Goed, later hebben we dat alsnog uitgepraat, zij hebben hun excuses aangeboden, en alles zou weer als vanouds zijn.
Maar dat is het probleem. Voor mij is het niet als vanouds. Ik kan me er niet toe zetten mezelf weer naar ze toe te openen. Ik vind ze gewoon nare, kille, valse mensen, ik heb er gewoon geen vertrouwen meer in. Elke keer als we ze zien probeer ik er iets van te maken, vanwege mijn vriend en onze kinderen. Keeping up appearances, zoals zij het zelf ook zo leuk zeggen (over andere situaties, hoor).
Mijn vriend heeft een hele sterke band met zijn moeder, altijd gehad, ook al ziet hij in dat haar gedrag niet altijd door de beugel kan. En ik wil ook geen onruststoker zijn, ik wil absoluut niet tussen mijn vriend en zijn ouders komen te staan. Ik merk dat hij er heel verdrietig van wordt als ik me weer erger aan zijn ouders. Het ís ook niet leuk, waarschijnlijk krijgt hij (onbewust) het idee dat hij moet kiezen tussen mij en hen. Dat is natuurlijk niet zo, maar ik kan me wel zijn gevoel voorstellen, gezien de sterke band tussen kind en ouders. We hebben dit allemaal veel besproken, hij weet hoe ik erin sta en ik weet hoe hij erin staat. Hij ziet ook hoe zij zijn, zoals ik het hierboven omschreven heb, en hij vindt het niet leuk. Maar het zijn en blijven gewoon zijn ouders, dat is logisch. Zoals gezegd probeer ik hem zo weinig mogelijk te laten merken hoe erg ik ze vind. Maar het is alsof het me steeds moeilijker af gaat. Ik kan niet meer tegen die mensen. alleen al de gedachte aan hen, daar word ik misselijk van. En als ik eraan denk dat de feestdagen eraan komen... Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet.
Misschien het gewoon van me afpraten. Gewoon kunnen zeggen: ik walg van mijn schoonouders. Ik wil eigenlijk niets meer met ze te maken hebben.
Dat klinkt hard, dat weet ik (en zo ver zal het nooit komen), maar zo voelt het gewoon.
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:25
weet niet of iemand dit nog leest, maar ik moet het even van me af schrijven. Gisteren weer zo'n ontploffingsmoment gehad toen mijn schoonmoeder belde om te zeggen dat ze met alle kleinkinderen naar de Sinterklaasfeestje van haar werk wilde gaan. En of onze kinderen ook mee gingen, want anders zou ze zo verdrietig worden!!! Sorry hoor!!!!! Dat is gewoon emotionele chantage!! En daar trapt mijn vriend dus met ogen open gewoon in. Hij vindt het alleen erg leuk voor mijn schoonmoeder en denkt helemaal niet na over de nadelen. (Zij overigens ook niet!!).
1. het is op een doordeweekse dag (oudste naar school en jongste naar het kinderdagverblijf)
2. zij wonen 200 km bij ons vandaan (dus of ik of mijn vriend moeten vrij nemen om ze daarnaartoe te brengen)
3. onze jongste slaapt nog elke middag (dat zal hij dus moeten overslaan, waardoor hij 's middags niet meer te genieten is)
4. wij mogen niet aanwezig zijn, want we werken daar niet (dus moet ik mijn kinderen daar afleveren en dan een paar uur de tijd zien te verdoen)
5. mijn jongste zit nog in de luiers en is heel aanhankelijk. Grote vraag dus hoe mijn schoonmoeder alles in haar eentje denkt te regelen met 5 kleinkinderen (ook de kinderen van mijn schoonzus)waarvan 2 nog verschoond moeten worden en zo.
Met andere woorden, ik zit hier helemaal niet op te wachten!!!! Ik baal er zo van dat mijn schoonmoeder helemaal niet nadenkt voordat ze met zulke geweldige plannen komt, en dan ook nog de boel onder druk zet door te zeggen dat ze er zo verdrietig van zou worden als we nee zouden zeggen.
1. het is op een doordeweekse dag (oudste naar school en jongste naar het kinderdagverblijf)
2. zij wonen 200 km bij ons vandaan (dus of ik of mijn vriend moeten vrij nemen om ze daarnaartoe te brengen)
3. onze jongste slaapt nog elke middag (dat zal hij dus moeten overslaan, waardoor hij 's middags niet meer te genieten is)
4. wij mogen niet aanwezig zijn, want we werken daar niet (dus moet ik mijn kinderen daar afleveren en dan een paar uur de tijd zien te verdoen)
5. mijn jongste zit nog in de luiers en is heel aanhankelijk. Grote vraag dus hoe mijn schoonmoeder alles in haar eentje denkt te regelen met 5 kleinkinderen (ook de kinderen van mijn schoonzus)waarvan 2 nog verschoond moeten worden en zo.
Met andere woorden, ik zit hier helemaal niet op te wachten!!!! Ik baal er zo van dat mijn schoonmoeder helemaal niet nadenkt voordat ze met zulke geweldige plannen komt, en dan ook nog de boel onder druk zet door te zeggen dat ze er zo verdrietig van zou worden als we nee zouden zeggen.
dinsdag 6 oktober 2009 om 12:25
weet niet of iemand dit nog leest, maar ik moet het even van me af schrijven. Gisteren weer zo'n ontploffingsmoment gehad toen mijn schoonmoeder belde om te zeggen dat ze met alle kleinkinderen naar de Sinterklaasfeestje van haar werk wilde gaan. En of onze kinderen ook mee gingen, want anders zou ze zo verdrietig worden!!! Sorry hoor!!!!! Dat is gewoon emotionele chantage!! En daar trapt mijn vriend dus met ogen open gewoon in. Hij vindt het alleen erg leuk voor mijn schoonmoeder en denkt helemaal niet na over de nadelen. (Zij overigens ook niet!!).
1. het is op een doordeweekse dag (oudste naar school en jongste naar het kinderdagverblijf)
2. zij wonen 200 km bij ons vandaan (dus of ik of mijn vriend moeten vrij nemen om ze daarnaartoe te brengen)
3. onze jongste slaapt nog elke middag (dat zal hij dus moeten overslaan, waardoor hij 's middags niet meer te genieten is)
4. wij mogen niet aanwezig zijn, want we werken daar niet (dus moet ik mijn kinderen daar afleveren en dan een paar uur de tijd zien te verdoen)
5. mijn jongste zit nog in de luiers en is heel aanhankelijk. Grote vraag dus hoe mijn schoonmoeder alles in haar eentje denkt te regelen met 5 kleinkinderen (ook de kinderen van mijn schoonzus)waarvan 2 nog verschoond moeten worden en zo.
Met andere woorden, ik zit hier helemaal niet op te wachten!!!! Ik baal er zo van dat mijn schoonmoeder helemaal niet nadenkt voordat ze met zulke geweldige plannen komt, en dan ook nog de boel onder druk zet door te zeggen dat ze er zo verdrietig van zou worden als we nee zouden zeggen.
1. het is op een doordeweekse dag (oudste naar school en jongste naar het kinderdagverblijf)
2. zij wonen 200 km bij ons vandaan (dus of ik of mijn vriend moeten vrij nemen om ze daarnaartoe te brengen)
3. onze jongste slaapt nog elke middag (dat zal hij dus moeten overslaan, waardoor hij 's middags niet meer te genieten is)
4. wij mogen niet aanwezig zijn, want we werken daar niet (dus moet ik mijn kinderen daar afleveren en dan een paar uur de tijd zien te verdoen)
5. mijn jongste zit nog in de luiers en is heel aanhankelijk. Grote vraag dus hoe mijn schoonmoeder alles in haar eentje denkt te regelen met 5 kleinkinderen (ook de kinderen van mijn schoonzus)waarvan 2 nog verschoond moeten worden en zo.
Met andere woorden, ik zit hier helemaal niet op te wachten!!!! Ik baal er zo van dat mijn schoonmoeder helemaal niet nadenkt voordat ze met zulke geweldige plannen komt, en dan ook nog de boel onder druk zet door te zeggen dat ze er zo verdrietig van zou worden als we nee zouden zeggen.
dinsdag 6 oktober 2009 om 14:34
Ik vind dat je het wel erg opblaast hoor, oma's vinden dit soort dingen nu eenmaal erg leuk en denken echt niet na.
Als jij het niet leuk vindt gewoon zeggen en verder geen drama over maken.
Of gewoon zeggen dat je werkt, maar dat zij ze wel op mag komen halen van het kdv en ze thuis mag brengen, aangezien jullie beide werken.
Als jij het niet leuk vindt gewoon zeggen en verder geen drama over maken.
Of gewoon zeggen dat je werkt, maar dat zij ze wel op mag komen halen van het kdv en ze thuis mag brengen, aangezien jullie beide werken.
dinsdag 6 oktober 2009 om 14:36
Ik vind je reactie over de top, waarschijnlijk door wat er eerder gebeurd is (begrijpelijk hoor!).
Zij stelt iets voor wat in haar ogen goed bedoeld is. Als het niet kan dan zeg je dat het niet kan.
Het blijft lastig maar je moet wel je grenzen stellen, dat went vanzelf. En misschien niet iedere keer meegaan, dan erger je je ook niet.
Zij stelt iets voor wat in haar ogen goed bedoeld is. Als het niet kan dan zeg je dat het niet kan.
Het blijft lastig maar je moet wel je grenzen stellen, dat went vanzelf. En misschien niet iedere keer meegaan, dan erger je je ook niet.
dinsdag 6 oktober 2009 om 17:28
Ook ik kan het helemaal niet vinden met de ouders van mijn man. We zijn totaal verschillend en dat geeft op zich niets, maar zij hebben er wel problemen mij dat ik anders ben. Ik vind hun ook vrij asociaal zeker t.o mijn kinderen, ze weigeren om niet te roken in het bijzijn van ze. Proppen ze helemaal vol met snoep en als ik dan zeg dat het zo wel genoeg is omdat ze ook nog moet eten, geven ze het achter mijn rug om.
Als ik zeg dat mijn dochter haar brood op moet eten, ik mij omdraai en mijn schoonma hoor zeggen: Gooi het maar weg, dan zeg ik wel dat je het hebt opgegeten. Tja, daar kan ik echt niet tegen. Dit zijn maar een paar voorbeelden en ik vind dit allemaal echt niet kunnen.
Ik ga niet met mijn kinderen naar ze toe, ze roken volop en mijn man staat thuis buiten....
Ze snappen ook echt niet dat wij het vervelend vinden dat ze roken bij de kinderen. Die discussie ga ik ook niet meer met ze aan. Ze mogen bij ons komen maar dat doen ze bijna nooit, en dat vind ik prima. Maar ik laat ze gewoon binnen, en mijn man mag zo veel als hij wil naar ze toe gaan. Maar hij ziet gelukkig zelf ook wel in dat ze een beetje "vreemd" zijn, en komt er ook niet zo vaak. Daarbij denk ik dat ze de kleinkinderen niet zo graag willen zien anders ga je toch even buiten je sigaret roken, als je dat er al niet voor over hebt.....
Met de kerstdagen proberen wij lekker op vakantie te zijn, dan hebben we dat probleem ook niet
Als ik zeg dat mijn dochter haar brood op moet eten, ik mij omdraai en mijn schoonma hoor zeggen: Gooi het maar weg, dan zeg ik wel dat je het hebt opgegeten. Tja, daar kan ik echt niet tegen. Dit zijn maar een paar voorbeelden en ik vind dit allemaal echt niet kunnen.
Ik ga niet met mijn kinderen naar ze toe, ze roken volop en mijn man staat thuis buiten....
Ze snappen ook echt niet dat wij het vervelend vinden dat ze roken bij de kinderen. Die discussie ga ik ook niet meer met ze aan. Ze mogen bij ons komen maar dat doen ze bijna nooit, en dat vind ik prima. Maar ik laat ze gewoon binnen, en mijn man mag zo veel als hij wil naar ze toe gaan. Maar hij ziet gelukkig zelf ook wel in dat ze een beetje "vreemd" zijn, en komt er ook niet zo vaak. Daarbij denk ik dat ze de kleinkinderen niet zo graag willen zien anders ga je toch even buiten je sigaret roken, als je dat er al niet voor over hebt.....
Met de kerstdagen proberen wij lekker op vakantie te zijn, dan hebben we dat probleem ook niet
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:50
quote:pompidoe schreef op 06 oktober 2009 @ 12:25:
weet niet of iemand dit nog leest, maar ik moet het even van me af schrijven. Gisteren weer zo'n ontploffingsmoment gehad toen mijn schoonmoeder belde om te zeggen dat ze met alle kleinkinderen naar de Sinterklaasfeestje van haar werk wilde gaan. En of onze kinderen ook mee gingen, want anders zou ze zo verdrietig worden!!! Sorry hoor!!!!! Dat is gewoon emotionele chantage!! En daar trapt mijn vriend dus met ogen open gewoon in. Hij vindt het alleen erg leuk voor mijn schoonmoeder en denkt helemaal niet na over de nadelen. (Zij overigens ook niet!!).
1. het is op een doordeweekse dag (oudste naar school en jongste naar het kinderdagverblijf)
2. zij wonen 200 km bij ons vandaan (dus of ik of mijn vriend moeten vrij nemen om ze daarnaartoe te brengen)
3. onze jongste slaapt nog elke middag (dat zal hij dus moeten overslaan, waardoor hij 's middags niet meer te genieten is)
4. wij mogen niet aanwezig zijn, want we werken daar niet (dus moet ik mijn kinderen daar afleveren en dan een paar uur de tijd zien te verdoen)
5. mijn jongste zit nog in de luiers en is heel aanhankelijk. Grote vraag dus hoe mijn schoonmoeder alles in haar eentje denkt te regelen met 5 kleinkinderen (ook de kinderen van mijn schoonzus)waarvan 2 nog verschoond moeten worden en zo.
Met andere woorden, ik zit hier helemaal niet op te wachten!!!! Ik baal er zo van dat mijn schoonmoeder helemaal niet nadenkt voordat ze met zulke geweldige plannen komt, en dan ook nog de boel onder druk zet door te zeggen dat ze er zo verdrietig van zou worden als we nee zouden zeggen.
Pompidoe, vroeg je schoonmoeder of jullie kinderen mee naar het sinterklaasfeest willen komen ? Of zei ze het op een bepaalde toon dat ze er vanuit gaat dat ze meegaan ?
Maar hoe dan ook op wat voor manier ze het vraagt of zegt, naar mijn mening vind ik het ook emotionele chantage dat ze dan zegt want anders wordt ik verdrietig !! Mocht je dit natuurlijk willen een tip : Geef je eigen grenzen aan, sinterklaas kan ook op een andere manier gevierd worden. Ik kan me goed voorstellen dat je dit als een ontploffingsmoment zag. Succes !!
weet niet of iemand dit nog leest, maar ik moet het even van me af schrijven. Gisteren weer zo'n ontploffingsmoment gehad toen mijn schoonmoeder belde om te zeggen dat ze met alle kleinkinderen naar de Sinterklaasfeestje van haar werk wilde gaan. En of onze kinderen ook mee gingen, want anders zou ze zo verdrietig worden!!! Sorry hoor!!!!! Dat is gewoon emotionele chantage!! En daar trapt mijn vriend dus met ogen open gewoon in. Hij vindt het alleen erg leuk voor mijn schoonmoeder en denkt helemaal niet na over de nadelen. (Zij overigens ook niet!!).
1. het is op een doordeweekse dag (oudste naar school en jongste naar het kinderdagverblijf)
2. zij wonen 200 km bij ons vandaan (dus of ik of mijn vriend moeten vrij nemen om ze daarnaartoe te brengen)
3. onze jongste slaapt nog elke middag (dat zal hij dus moeten overslaan, waardoor hij 's middags niet meer te genieten is)
4. wij mogen niet aanwezig zijn, want we werken daar niet (dus moet ik mijn kinderen daar afleveren en dan een paar uur de tijd zien te verdoen)
5. mijn jongste zit nog in de luiers en is heel aanhankelijk. Grote vraag dus hoe mijn schoonmoeder alles in haar eentje denkt te regelen met 5 kleinkinderen (ook de kinderen van mijn schoonzus)waarvan 2 nog verschoond moeten worden en zo.
Met andere woorden, ik zit hier helemaal niet op te wachten!!!! Ik baal er zo van dat mijn schoonmoeder helemaal niet nadenkt voordat ze met zulke geweldige plannen komt, en dan ook nog de boel onder druk zet door te zeggen dat ze er zo verdrietig van zou worden als we nee zouden zeggen.
Pompidoe, vroeg je schoonmoeder of jullie kinderen mee naar het sinterklaasfeest willen komen ? Of zei ze het op een bepaalde toon dat ze er vanuit gaat dat ze meegaan ?
Maar hoe dan ook op wat voor manier ze het vraagt of zegt, naar mijn mening vind ik het ook emotionele chantage dat ze dan zegt want anders wordt ik verdrietig !! Mocht je dit natuurlijk willen een tip : Geef je eigen grenzen aan, sinterklaas kan ook op een andere manier gevierd worden. Ik kan me goed voorstellen dat je dit als een ontploffingsmoment zag. Succes !!
dinsdag 6 oktober 2009 om 23:01
Als je NEE zegt, dan voelt ze het maar eens een keer dat het niet ALLEEN om haar draait, ik vind het erg egoistisch van je schoonmoeder. Dan wordt ze maar verdrietig, jammer dan, jij geeft dan wel je grens aan. Jij hebt toch ook nog familie !
Een voorbeeld: Het neefje van mijn man (10 jaar) zei een keer tegen mijn man, "Oma(mijn schoonmoeder) vindt het helemaal niet leuk dat wij zo lang met vakantie zijn " Had ze tegen haar eigen kleinkind gezegd dat ze het zolang vond dat ze met vakantie gingen en helemaal niet leuk vond. Hoe egoistisch kun je zijn, zeg dan niets en denk het dan, ik kan me voorstellen dat het voor een Oma lang is, maar dit zeg je toch niet tegen je eigen kleinkind, dat vind ik namelijk heel egoistisch !! En inderdaad als je al de nodige dingen met je schoonfamilie meegemaakt hebt erger je je aan de kleinste dingen, ik ken me hier zeker iets bij voorstellen.
Een voorbeeld: Het neefje van mijn man (10 jaar) zei een keer tegen mijn man, "Oma(mijn schoonmoeder) vindt het helemaal niet leuk dat wij zo lang met vakantie zijn " Had ze tegen haar eigen kleinkind gezegd dat ze het zolang vond dat ze met vakantie gingen en helemaal niet leuk vond. Hoe egoistisch kun je zijn, zeg dan niets en denk het dan, ik kan me voorstellen dat het voor een Oma lang is, maar dit zeg je toch niet tegen je eigen kleinkind, dat vind ik namelijk heel egoistisch !! En inderdaad als je al de nodige dingen met je schoonfamilie meegemaakt hebt erger je je aan de kleinste dingen, ik ken me hier zeker iets bij voorstellen.
woensdag 7 oktober 2009 om 04:18
Of 't een haalbare kaart is voor je kinderen kun je natuurlijk alleen zelf beoordelen i.v.m. de reistijd etc.. Maar mij lijkt het me heel handig als je wat afstand wilt nemen en tóch een beetje leuk contact probeert te houden (kinderen afleveren en weer ophalen en ondertussen zelf een leuke tijdsbesteding verzinnen). Gaat dit goed dan kun je in de toekomst logeerpartijtjes met goed fatsoen afhouden, want ach, met Sinterklaas ging het heen en weer rijden op 1 dag ook goed. Ideaal hoor die grote afstand vind ik persoonlijk, als je het een beetje handig inkleedt qua tijd hoeft er niet zo ontzettend veel "visitetijd" over te blijven.
Jullie doen 't blijkbaar toch goed als opvoeders van hun kleinkinderen, als ik dat zo lees zal je schoonmoeder toch echt niet voor joker gaan staan met een paar draken van monsters op haar werk (zo'n blamage zal ze zich toch niet op de hals willen halen) ...... toch nog een positief puntje !
Succes ermee !
Jullie doen 't blijkbaar toch goed als opvoeders van hun kleinkinderen, als ik dat zo lees zal je schoonmoeder toch echt niet voor joker gaan staan met een paar draken van monsters op haar werk (zo'n blamage zal ze zich toch niet op de hals willen halen) ...... toch nog een positief puntje !
Succes ermee !
woensdag 7 oktober 2009 om 05:07
Blijf bij de feiten: die punten die je opnoemt geven al ruim aan dat dit leuke plan van je schoonmoeder niet werkt. Mag ze wel verdrietig om zijn maar dan zeg je gewoon dat het te ver bij jullie vandaan is en als het nu op een half uur rijafstand was... tja, heeeeeeel jammer, want je had ZOOOO graag je kinderen dat gegunt.. 
woensdag 7 oktober 2009 om 09:50
@ zusenzo, sushilala en toffifee: (ergens vraag ik me af of het niet een actie is om gewoon met de kleinkinderen op haar werk te kunnen pronken), maar ik ga ervan uit dat het goed bedoeld is. En ja, misschien is mijn reactie overdreven. Het probleem is dat ik niet met haar in gesprek kan gaan hierover, want dan gaat de boel weer escaleren. Zij neemt het namelijk niet zo nauw met welke "regels" dan ook. Als ik zeg dat de oudste leerplichtig is en dus naar school móet, vindt zij dat geneuzel waar zij zich dus niet aan hoeft te houden. Als ik zeg dat ik vrij moet nemen om de kinderen te brengen en te halen en dat dat niet handig is, dan ziet zij daar het probleem niet in. Het valt gewoon niet met haar te discussieren. Ik krijg dan altijd het idee dat ik ongelooflijk dom ben omdat ik me met dit soort "geneuzel" bezig ben. Maar goed, dat is inderdaad mijn invulling.
@babette: roken in het bijzijn van de kinderen vind ik inderdaad erg bot!! En dan ook niet snappen waarom je je er druk over maakt???!!! Erg hoor!! En dan ook de hele tijd je gezag ondermijnen door je kinderen snoep te geven en zo. Oh, vreselijk, ik zou echt door het lint gaan! Ik snap wel dat je er niets meer mee te maken wilt hebben.
@leeuwenwelp: ze vraagt het inderdaad niet, ze eist het gewoon, en daarbij zeggen dat je haar heel veel verdriet aandoet als je nee zegt. Daar kan je niets tegen zeggen. Tenminste, mijn vriend dus niet, die had haar aan de telefoon en heeft gewoon toegezegd.
@heidss: altijd welkom om je gal te spuien!! Ik weet hoe het voelt.
@Leut: Zo had ik het niet bekeken hahaha, inderdaad, we moeten wel iets goed hebben gedaan. Je bent wel heel erg positief ingesteld, erg leuk is dat! Ik zal er proberen aan te denken.
@babette: roken in het bijzijn van de kinderen vind ik inderdaad erg bot!! En dan ook niet snappen waarom je je er druk over maakt???!!! Erg hoor!! En dan ook de hele tijd je gezag ondermijnen door je kinderen snoep te geven en zo. Oh, vreselijk, ik zou echt door het lint gaan! Ik snap wel dat je er niets meer mee te maken wilt hebben.
@leeuwenwelp: ze vraagt het inderdaad niet, ze eist het gewoon, en daarbij zeggen dat je haar heel veel verdriet aandoet als je nee zegt. Daar kan je niets tegen zeggen. Tenminste, mijn vriend dus niet, die had haar aan de telefoon en heeft gewoon toegezegd.
@heidss: altijd welkom om je gal te spuien!! Ik weet hoe het voelt.
@Leut: Zo had ik het niet bekeken hahaha, inderdaad, we moeten wel iets goed hebben gedaan. Je bent wel heel erg positief ingesteld, erg leuk is dat! Ik zal er proberen aan te denken.
woensdag 7 oktober 2009 om 10:04
Als je nou eens geen ruimte geeft voor discussie.
Zeg gewoon, wat leuk Ma!
Hoe laat kom je ze ophalen, want ik en man gaan zo en zo laat naar ons werk en bel je ook gelijk even de school van de oudste.
En dit alles met een vrolijke stem.
Als zij dan aangeeft ze niet op te kunnen halen, ben je erg teleurgesteld want ik bedoel zij wist vast wel dat jullie werken en dat ze het anders niet had moeten opperen.
Maar ja, wel erg jammer dat jouw kinderen niet naar het sinterklaas feest kunnen omdat oma ze niet op kan halen
Zeg gewoon, wat leuk Ma!
Hoe laat kom je ze ophalen, want ik en man gaan zo en zo laat naar ons werk en bel je ook gelijk even de school van de oudste.
En dit alles met een vrolijke stem.
Als zij dan aangeeft ze niet op te kunnen halen, ben je erg teleurgesteld want ik bedoel zij wist vast wel dat jullie werken en dat ze het anders niet had moeten opperen.
Maar ja, wel erg jammer dat jouw kinderen niet naar het sinterklaas feest kunnen omdat oma ze niet op kan halen
woensdag 7 oktober 2009 om 14:33
Pompidoe, wat dat sinterklaasfeest betreft dat zouden mijn schoonouders ook zo doen. Alleen aan hun zelf denken, en dat jij je daarvoor in allerlei bochten moet wringen, ach dat maakt niet uit... En aan de kinderen denken ze ook niet echt, want hoe leuk is het voor een kind om 200 km te moeten rijden en niet te kunnen slapen ?
Ook de emotionel chantage komt mij bekend voor.
Als ze mijn kinderen lang niet heeft gezien, gaat mijn schoonma ook zielig doen. Terwijl ik met een baby van 3 maanden toch vrij veel thuis ben. Maar bij ons langskomen ?
Dat doen ze (gelukkig) bijna nooit, en ze snappen ook echt niet dat het van twee kanten moet komen. Als wij heel lang daar niet zijn geweest zijn ze beledigd, maar andersom daar denken ze niet over na. Alleen ga ik dat niet tegen ze zeggen, ik zal ze maar op een idee brengen, staan ze hier zo elke dag voor de deur.... Dus ik laat het lekker zo, maar hun gedachten hierover zijn m.i niet helemaal juist. In dit geval niet zo erg dus....
Ik vind het idee van zus ook erg goed ! Gewoon doen !
Ook de emotionel chantage komt mij bekend voor.
Als ze mijn kinderen lang niet heeft gezien, gaat mijn schoonma ook zielig doen. Terwijl ik met een baby van 3 maanden toch vrij veel thuis ben. Maar bij ons langskomen ?
Dat doen ze (gelukkig) bijna nooit, en ze snappen ook echt niet dat het van twee kanten moet komen. Als wij heel lang daar niet zijn geweest zijn ze beledigd, maar andersom daar denken ze niet over na. Alleen ga ik dat niet tegen ze zeggen, ik zal ze maar op een idee brengen, staan ze hier zo elke dag voor de deur.... Dus ik laat het lekker zo, maar hun gedachten hierover zijn m.i niet helemaal juist. In dit geval niet zo erg dus....
Ik vind het idee van zus ook erg goed ! Gewoon doen !
woensdag 7 oktober 2009 om 15:21
Typisch iets voor vrouwen om je hier zo druk over te maken, maar dat terzijde.
De beste remedie (is geloof ik ook al genoemd) is om er wat afstand van te nemen. Accepteer ze zoals ze zijn, mensen veranderen niet zo snel, en op die leeftijd al helemaal niet meer. En ze zullen ongetwijfeld ook best hun goede dingen hebben. Tenslotte is je man ook geworden wie hij is met hun hulp.
Laat je niet uit de tent lokken, blijf beleefd maar ook een beetje afstandelijk, en ga er niet te vaak naar toe. Wel minimaal de verjaardagen en af en toe een feestdag, dat hoort erbij. Als je er een hele dag bent, zorg dan ook dat je wat anders kunt doen. De stad in, de hond uitlaten, whatever. Dan hoef je niet steeds op elkaars lip te zitten.
De beste remedie (is geloof ik ook al genoemd) is om er wat afstand van te nemen. Accepteer ze zoals ze zijn, mensen veranderen niet zo snel, en op die leeftijd al helemaal niet meer. En ze zullen ongetwijfeld ook best hun goede dingen hebben. Tenslotte is je man ook geworden wie hij is met hun hulp.
Laat je niet uit de tent lokken, blijf beleefd maar ook een beetje afstandelijk, en ga er niet te vaak naar toe. Wel minimaal de verjaardagen en af en toe een feestdag, dat hoort erbij. Als je er een hele dag bent, zorg dan ook dat je wat anders kunt doen. De stad in, de hond uitlaten, whatever. Dan hoef je niet steeds op elkaars lip te zitten.
donderdag 8 oktober 2009 om 11:26
quote:Zomaareenvent schreef op 07 oktober 2009 @ 15:21:
Typisch iets voor vrouwen om je hier zo druk over te maken, maar dat terzijde.
Ja, ik maak mij er druk over als mijn zeer jonge kinderen in een ruimte zitten waar veel gerookt wordt. Lijkt mij vrij normaal voor een moeder die het beste met haar kinderen voor heeft.
De beste remedie (is geloof ik ook al genoemd) is om er wat afstand van te nemen. Accepteer ze zoals ze zijn, mensen veranderen niet zo snel, en op die leeftijd al helemaal niet meer.
Ben ik met je eens, ze veranderen ook niet meer. Maar het respect moet wel van twee kanten komen, zij respecteren mij niet en dat laten ze duidelijk merken door constant mijn gezag te ondermijnen.
En ze zullen ongetwijfeld ook best hun goede dingen hebben. Tenslotte is je man ook geworden wie hij is met hun hulp.
Ik heb het gevoel dat ze t.o van mij echt geen goede dingen hebben. Ze zijn onbeschoft tegen mij, zien mij als een soort aanhangsel van hun zoon. Het is altijd zijn huis, zijn auto en zijn kinderen, dat ik ook hard werk om deze dingen te kunnen kopen dat zien ze niet. Mijn man is meer geworden wie hij is met de hulp van zijn ex-schoonouders hij had al vrij jong een lange relatie en hij zegt zelf dat hij door hun op het rechte pad is gebleven en normen en waarden heeft meegekregen.
Laat je niet uit de tent lokken, blijf beleefd maar ook een beetje afstandelijk, en ga er niet te vaak naar toe. Wel minimaal de verjaardagen en af en toe een feestdag, dat hoort erbij. Als je er een hele dag bent, zorg dan ook dat je wat anders kunt doen. De stad in, de hond uitlaten, whatever. Dan hoef je niet steeds op elkaars lip te zitten.Zolang zij het vertikken om niet te roken, ga ik er niet heen ook niet naar verjaardagen. Schijnbaar willen ze dat zelf ook zo.
Typisch iets voor vrouwen om je hier zo druk over te maken, maar dat terzijde.
Ja, ik maak mij er druk over als mijn zeer jonge kinderen in een ruimte zitten waar veel gerookt wordt. Lijkt mij vrij normaal voor een moeder die het beste met haar kinderen voor heeft.
De beste remedie (is geloof ik ook al genoemd) is om er wat afstand van te nemen. Accepteer ze zoals ze zijn, mensen veranderen niet zo snel, en op die leeftijd al helemaal niet meer.
Ben ik met je eens, ze veranderen ook niet meer. Maar het respect moet wel van twee kanten komen, zij respecteren mij niet en dat laten ze duidelijk merken door constant mijn gezag te ondermijnen.
En ze zullen ongetwijfeld ook best hun goede dingen hebben. Tenslotte is je man ook geworden wie hij is met hun hulp.
Ik heb het gevoel dat ze t.o van mij echt geen goede dingen hebben. Ze zijn onbeschoft tegen mij, zien mij als een soort aanhangsel van hun zoon. Het is altijd zijn huis, zijn auto en zijn kinderen, dat ik ook hard werk om deze dingen te kunnen kopen dat zien ze niet. Mijn man is meer geworden wie hij is met de hulp van zijn ex-schoonouders hij had al vrij jong een lange relatie en hij zegt zelf dat hij door hun op het rechte pad is gebleven en normen en waarden heeft meegekregen.
Laat je niet uit de tent lokken, blijf beleefd maar ook een beetje afstandelijk, en ga er niet te vaak naar toe. Wel minimaal de verjaardagen en af en toe een feestdag, dat hoort erbij. Als je er een hele dag bent, zorg dan ook dat je wat anders kunt doen. De stad in, de hond uitlaten, whatever. Dan hoef je niet steeds op elkaars lip te zitten.Zolang zij het vertikken om niet te roken, ga ik er niet heen ook niet naar verjaardagen. Schijnbaar willen ze dat zelf ook zo.
vrijdag 9 oktober 2009 om 09:25
Nou, ik weet niet of het typisch vrouwen is. maar goed, die discussie hoort volgens mij niet in deze topic thuis. Het zijn gewoon praktische dingen die wel enorm van invloed zijn op het welzijn van de kinderen. Want geloof me, het is echt niet leuk als je met een oververmoeide tweejarige 200km met de trein moet reizen. Voor mij niet, en voor de andere reizigers nog minder.
@babette: mijn schoonmoeder heeft het een keer gepresteerd boos te zijn dat we niet naar de bouw van hun nieuwe huis kwamen kijken. Het was in het najaar, moesten wij 200 km rijden (met een destijds pasgeborene en een driejarige), om een half uurtje in de kou en in de modder naar een huis in aanbouw te staan kijken, om vervolgens weer 200km terug te gaan rijden. Sorry hoor!! En daar ook nog beledigd over zijn....
@babette: mijn schoonmoeder heeft het een keer gepresteerd boos te zijn dat we niet naar de bouw van hun nieuwe huis kwamen kijken. Het was in het najaar, moesten wij 200 km rijden (met een destijds pasgeborene en een driejarige), om een half uurtje in de kou en in de modder naar een huis in aanbouw te staan kijken, om vervolgens weer 200km terug te gaan rijden. Sorry hoor!! En daar ook nog beledigd over zijn....
vrijdag 9 oktober 2009 om 11:24
Ik snap nooit waarom wij altijd zo ons best moeten doen om anderen (=schoonmoeder of -ouders) niet voor de borst te stoten terwijl dat omgekeerd heel normaal schijnt te zijn. Als het om schoonouders gaat lijkt het alsof deze altijd met fluwelen handschoentjes aangepakt moeten worden om vervelende situaties te voorkomen. Soms zijn de reacties wat feller maar over het algemeen wordt geadviseerd om er maar zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden.
Maar waarom mag niet eens gezegd worden dat ze zich niet met de opvoeding van de kinderen mogen bemoeien en als de kat bij ons op tafel mag zitten mag ze dat óók als schoonma er is omdat het ons huis is en niet het hare (om maar wat voorbeelden te noemen). En als dit niet bevalt dan komen ze potjandorie maar niet.
Kind of geen kind, ouders of geen ouders, op een gegeven moment moet je toch zeker als volwassenen met respect met elkaar kunnen omgaan en wanneer dat niet mogelijk blijkt houdt het gewoon op. Moet je je dan als voetveeg laten behandelen alleen omdat die mensen jouw man op de wereld hebben gezet? Zelfs dat is geen reden voor mij. Mijn eigen vader heeft mij ook op de wereld gezet maar het daarna ook zelf voor een groot deel verpest, dus dat is ook gewoon einde verhaal.
Ik zou dus alleen in dingen meegaan waar je je zelf goed bij voelt. Voelt dat Sinterklaasgedoe niet goed, niet doen. En is schoonma dan verdrietig, daar komt ze wel weer overheen hoor, zo'n sterke intellectuele vrouw.
Maar waarom mag niet eens gezegd worden dat ze zich niet met de opvoeding van de kinderen mogen bemoeien en als de kat bij ons op tafel mag zitten mag ze dat óók als schoonma er is omdat het ons huis is en niet het hare (om maar wat voorbeelden te noemen). En als dit niet bevalt dan komen ze potjandorie maar niet.
Kind of geen kind, ouders of geen ouders, op een gegeven moment moet je toch zeker als volwassenen met respect met elkaar kunnen omgaan en wanneer dat niet mogelijk blijkt houdt het gewoon op. Moet je je dan als voetveeg laten behandelen alleen omdat die mensen jouw man op de wereld hebben gezet? Zelfs dat is geen reden voor mij. Mijn eigen vader heeft mij ook op de wereld gezet maar het daarna ook zelf voor een groot deel verpest, dus dat is ook gewoon einde verhaal.
Ik zou dus alleen in dingen meegaan waar je je zelf goed bij voelt. Voelt dat Sinterklaasgedoe niet goed, niet doen. En is schoonma dan verdrietig, daar komt ze wel weer overheen hoor, zo'n sterke intellectuele vrouw.
vrijdag 9 oktober 2009 om 11:49
quote:hinde schreef op 09 oktober 2009 @ 11:24:
Ik snap nooit waarom wij altijd zo ons best moeten doen om anderen (=schoonmoeder of -ouders) niet voor de borst te stoten terwijl dat omgekeerd heel normaal schijnt te zijn. Als het om schoonouders gaat lijkt het alsof deze altijd met fluwelen handschoentjes aangepakt moeten worden om vervelende situaties te voorkomen. Soms zijn de reacties wat feller maar over het algemeen wordt geadviseerd om er maar zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden.
Maar waarom mag niet eens gezegd worden dat ze zich niet met de opvoeding van de kinderen mogen bemoeien en als de kat bij ons op tafel mag zitten mag ze dat óók als schoonma er is omdat het ons huis is en niet het hare (om maar wat voorbeelden te noemen). En als dit niet bevalt dan komen ze potjandorie maar niet.
Kind of geen kind, ouders of geen ouders, op een gegeven moment moet je toch zeker als volwassenen met respect met elkaar kunnen omgaan en wanneer dat niet mogelijk blijkt houdt het gewoon op. Moet je je dan als voetveeg laten behandelen alleen omdat die mensen jouw man op de wereld hebben gezet? Zelfs dat is geen reden voor mij. Mijn eigen vader heeft mij ook op de wereld gezet maar het daarna ook zelf voor een groot deel verpest, dus dat is ook gewoon einde verhaal.
Ik zou dus alleen in dingen meegaan waar je je zelf goed bij voelt. Voelt dat Sinterklaasgedoe niet goed, niet doen. En is schoonma dan verdrietig, daar komt ze wel weer overheen hoor, zo'n sterke intellectuele vrouw.
Helemaal met je eens !!!!Ben zelf schoonmoeder en heb een zeer dominante kille schoonmoeder .Daardoor eigenlijk vanaf het begin mijn grenzen aangegeven ,veel ruzies en 10 jaar geen contact gehad .Ik behandel iedereen met respect ,maar laat mij door niemand zo slecht behandelen ! .Zien haar nu zo minimaal mogelijk,vaak gaat mijn man alleen naar haar toe .Met kerst ben ik niet thuis voor schoonmoeder en wil haar ook absoluut niet zien .Man en kinderen ook niet ,het is een te grote belasting voor ons gezin en verpest gewoon de sfeer.
Ook ik geef je het advies om flink afstand te nemen zodat je de confrontatie uit kunt stellen . Niet gaan als je niet wilt .Kinderen hebben recht op hun grootouders en schoondochters hebben recht op respect .Als dit niet samen gaat houd het dus op en blijft er naar mijn menig weinig over
Ik snap nooit waarom wij altijd zo ons best moeten doen om anderen (=schoonmoeder of -ouders) niet voor de borst te stoten terwijl dat omgekeerd heel normaal schijnt te zijn. Als het om schoonouders gaat lijkt het alsof deze altijd met fluwelen handschoentjes aangepakt moeten worden om vervelende situaties te voorkomen. Soms zijn de reacties wat feller maar over het algemeen wordt geadviseerd om er maar zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden.
Maar waarom mag niet eens gezegd worden dat ze zich niet met de opvoeding van de kinderen mogen bemoeien en als de kat bij ons op tafel mag zitten mag ze dat óók als schoonma er is omdat het ons huis is en niet het hare (om maar wat voorbeelden te noemen). En als dit niet bevalt dan komen ze potjandorie maar niet.
Kind of geen kind, ouders of geen ouders, op een gegeven moment moet je toch zeker als volwassenen met respect met elkaar kunnen omgaan en wanneer dat niet mogelijk blijkt houdt het gewoon op. Moet je je dan als voetveeg laten behandelen alleen omdat die mensen jouw man op de wereld hebben gezet? Zelfs dat is geen reden voor mij. Mijn eigen vader heeft mij ook op de wereld gezet maar het daarna ook zelf voor een groot deel verpest, dus dat is ook gewoon einde verhaal.
Ik zou dus alleen in dingen meegaan waar je je zelf goed bij voelt. Voelt dat Sinterklaasgedoe niet goed, niet doen. En is schoonma dan verdrietig, daar komt ze wel weer overheen hoor, zo'n sterke intellectuele vrouw.
Helemaal met je eens !!!!Ben zelf schoonmoeder en heb een zeer dominante kille schoonmoeder .Daardoor eigenlijk vanaf het begin mijn grenzen aangegeven ,veel ruzies en 10 jaar geen contact gehad .Ik behandel iedereen met respect ,maar laat mij door niemand zo slecht behandelen ! .Zien haar nu zo minimaal mogelijk,vaak gaat mijn man alleen naar haar toe .Met kerst ben ik niet thuis voor schoonmoeder en wil haar ook absoluut niet zien .Man en kinderen ook niet ,het is een te grote belasting voor ons gezin en verpest gewoon de sfeer.
Ook ik geef je het advies om flink afstand te nemen zodat je de confrontatie uit kunt stellen . Niet gaan als je niet wilt .Kinderen hebben recht op hun grootouders en schoondochters hebben recht op respect .Als dit niet samen gaat houd het dus op en blijft er naar mijn menig weinig over
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:09
Ja plompiedom, ook elke keer dat kerstverhaal-issue ...
Net in tijden dat je het juist gezellig wilt hebben en genieten van de vrije dagen etc. voelen veel vrouwen zich verplicht toch maar richting schoonouders te gaan die je niet kunt uitstaan. Juist dan! Omdat het 'toch maar je schoonouders zijn'. Ik doe mijn best dat te begrijpen maar dat lukt mij niet. Ik ben een rustig mens en hou absoluut niet van ruzie of ook maar iets wat daarop lijkt, maar ik ga niet tegen mijn zin met kerst mooizitten bij mijn schoonouders omdat dat 'nu eenmaal zo hoort'. Er zijn nog 363 andere dagen van het jaar waarop ik naar ze toe kan gaan, zou dat nodig zijn.
Voor de duidelijkheid: ik ga dan uit van een situatie waarbij je echt afschuw hebt van het feit dat je een paar uur met je schoonouders moet doorbrengen met kerst. Zoals ik dus. Niet dat iemand denkt dat ik zo makkelijk contacten afkap wanneer die niet helemaal verlopen zoals ik wil.
Net in tijden dat je het juist gezellig wilt hebben en genieten van de vrije dagen etc. voelen veel vrouwen zich verplicht toch maar richting schoonouders te gaan die je niet kunt uitstaan. Juist dan! Omdat het 'toch maar je schoonouders zijn'. Ik doe mijn best dat te begrijpen maar dat lukt mij niet. Ik ben een rustig mens en hou absoluut niet van ruzie of ook maar iets wat daarop lijkt, maar ik ga niet tegen mijn zin met kerst mooizitten bij mijn schoonouders omdat dat 'nu eenmaal zo hoort'. Er zijn nog 363 andere dagen van het jaar waarop ik naar ze toe kan gaan, zou dat nodig zijn.
Voor de duidelijkheid: ik ga dan uit van een situatie waarbij je echt afschuw hebt van het feit dat je een paar uur met je schoonouders moet doorbrengen met kerst. Zoals ik dus. Niet dat iemand denkt dat ik zo makkelijk contacten afkap wanneer die niet helemaal verlopen zoals ik wil.
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:21
Het is een soort van gewoonte geworden dat alle kinderen en kleinkinderen daar gaan logeren met Kerst. Soms denk ik, kom op, niet zo overgevoelig doen, gewoon gaan en alles met een korreltje zout proberen te nemen, niets van ze aantrekken, etc. Maar dan komt er weer zo'n telefoontje met "leuke" plannen, en bekruipt me een gevoel van paniek in de zin van ik overleef dat niet, een hele dag en een nacht daar!!
Ik vind het lastig om te zeggen dat ik niet meer ga. Ik weet gewoon niet hoe ik kan zeggen dat ik niet ga, zonder dat daar weer eindeloos over gepraat (en uitgepraat) moet worden.
Ik vind het lastig om te zeggen dat ik niet meer ga. Ik weet gewoon niet hoe ik kan zeggen dat ik niet ga, zonder dat daar weer eindeloos over gepraat (en uitgepraat) moet worden.
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:44
Ja, Hinde daar ben ik het helemaal mee eens.
Zij mogen alles zeggen, als ze bij ons thuis komen heeft schoonloeder binnen 10 minuten al twee keer commentaar geleverd. Wel subtiel natuurlijk, maar toch...
Zij wil schijnbaar het contact ook niet al te soepeltjes laten verlopen...
De laatste keer dat ze hier waren vroeg ze aan mijn dochter van 5!! of ze nog geen tv op haar kamer had. Wat kinderachtig van papa en mama mag dat niet eens ???
Hoe bedoel je provoceren ?
Maar ik kan jullie melden dat ze vanavond weer eens komen, als je het over de duvel hebt.....
Ik zie er echt tegenop het zijn echt zulke vervelende, ongemanierde mensen. Op iedereen commentaar en zelf zijn ze perfect. Ik ga vanavond als ze te ver gaan in mijn ogen eens flink mijn mond open trekken. En dan bedoel ik echt niet voor alles wat mij niet bevalt, maar wel als ze voor het eten mijn kind volpropt met snoep, of een vieze naar rook stinkende vinger in mijn kindje haar mond stopt. Dat vind ik echt goor en misschien anderen niet maar het zijn mijn kinderen.
Vaak moet ik het dan nog 3x herhalen want ze is oost-indisch doof op zo'n moment...
Maar goed ik hoop dat het meevalt en anders moet ik maar eens echt laten zien wat een bitch (zo noemt ze mij, achter mijn rug om terwijl ik mij nog gruwelijk in hou na al die jaren).
ik kan zijn.
Misschien valt het wel mee vanavond, zou kunnen dus ik probeer er in eerste instantie het beste van te maken.....
Zij mogen alles zeggen, als ze bij ons thuis komen heeft schoonloeder binnen 10 minuten al twee keer commentaar geleverd. Wel subtiel natuurlijk, maar toch...
Zij wil schijnbaar het contact ook niet al te soepeltjes laten verlopen...
De laatste keer dat ze hier waren vroeg ze aan mijn dochter van 5!! of ze nog geen tv op haar kamer had. Wat kinderachtig van papa en mama mag dat niet eens ???
Hoe bedoel je provoceren ?
Maar ik kan jullie melden dat ze vanavond weer eens komen, als je het over de duvel hebt.....
Ik zie er echt tegenop het zijn echt zulke vervelende, ongemanierde mensen. Op iedereen commentaar en zelf zijn ze perfect. Ik ga vanavond als ze te ver gaan in mijn ogen eens flink mijn mond open trekken. En dan bedoel ik echt niet voor alles wat mij niet bevalt, maar wel als ze voor het eten mijn kind volpropt met snoep, of een vieze naar rook stinkende vinger in mijn kindje haar mond stopt. Dat vind ik echt goor en misschien anderen niet maar het zijn mijn kinderen.
Vaak moet ik het dan nog 3x herhalen want ze is oost-indisch doof op zo'n moment...
Maar goed ik hoop dat het meevalt en anders moet ik maar eens echt laten zien wat een bitch (zo noemt ze mij, achter mijn rug om terwijl ik mij nog gruwelijk in hou na al die jaren).
ik kan zijn.
Misschien valt het wel mee vanavond, zou kunnen dus ik probeer er in eerste instantie het beste van te maken.....
