Relaties
alle pijlers
Spijt van scheiding?
woensdag 8 april 2020 11:35
In mijn omgeving scheiden steeds meer mensen. En zijn daarna heel gelukkig alleen of met een nieuwe partner... Of doen ze alsof? Zou er nooit iemand spijt hebben dan van hun keuze... Als ik 't vraag zeggen ze van niet.. Maar is dit eerlijk? Dus gescheiden mensen hier..... Hier ben je anoniem, vertel eens eerlijk... Heb je ooit spijt gehad van je keuze om te gaan scheiden?
dinsdag 14 april 2020 20:15
Soms is het een beetje als in wanneer er één schaap over de dam is, er meer volgen.starbright schreef: ↑11-04-2020 07:47Ik zie in mijn omgeving dat het omgekeerde net zo hard taboe is. Wanneer scheiden gewoon een optie is en je er helemaal niet per se slechter uit komt, dan is het ineens een stuk minder aantrekkelijk om in je kwakkelende huwelijk te blijven.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 17 april 2020 13:51
Na een relatie van 8.5 jaar gescheiden, niet op mijn initiatief. Ik was haar eerste vriend (zij was 15) en ze gaf na 3 maand huwelijk en een jaar na de bouw van een gemeenschappelijk huis aan dat ze niet meer verder wilde. Na lang aanmodderen anderhalf jaar geen contact gehad. Ze had verschillende andere contacten en een relatie van een jaar. Toen die relatie stuk liep nam ze bijna onmiddellijk opnieuw contact op dat ze spijt had van de scheiding en dat ze het moeilijk had etc en ze met alle kennis die ze nu had de tijd terug wilde draaien. Uiteindelijk terug 2 maanden contact gehad en samen op weekend geweest. Tijdens deze reis vertelde ze dat ik alles had wat ze zocht maar er toch iets ontbrak waarna ze al het contact verbrak en mij overal blokkeerde. Een week nadien pronkte ze al met een nieuwe vriend op sociale media.
Ik denk dat zij meer schrik had van eenzaamheid, dan spijt van de scheiding.
Ik denk dat zij meer schrik had van eenzaamheid, dan spijt van de scheiding.
vrijdag 17 april 2020 14:21
Ruim 5 jaar geleden gescheiden.... Spijt ???? Ik weet niet of ik spijt heb, maar ik had het heel graag anders gezien..
Ik ben na een diep dal wel weer gelukkig geworden, maar veel verdriet gehad om de scheiding en vooral heel veel verdriet om/voor mijn kinderen. Die hebben er echt mee geworsteld dat papa en mama uit elkaar gingen.
Het verdriet van je kinderen is eigenlijk het grootste verdriet wat je kunt hebben rondom een relatiebreuk. Heb me vaak zo ellendig en schuldig gevoeld dat wij dit onze kinderen aandeden. Een soort van "wij hebben gefaald"-gevoel ofzo....
Vandaag de dag is mijn ex-man een goeie vriend van me, we gaan heel leuk en relaxed met elkaar om. Hij is tegenwoordig weer gelukkig met een nieuwe liefde, en dat gun ik hem ook van harte.
Het blijft een litteken dat je een mooi gezin van 5 personen zo uit elkaar hebt getrokken. Het had zo anders kunnen zijn... Dat blijft altijd een gewetenskwestie voor mij....
Ik weet niet of ik spijt heb en spijt wel de juiste term is, maar laat ik het zo zeggen; ik wilde dat het anders was gelopen !
Ik ben na een diep dal wel weer gelukkig geworden, maar veel verdriet gehad om de scheiding en vooral heel veel verdriet om/voor mijn kinderen. Die hebben er echt mee geworsteld dat papa en mama uit elkaar gingen.
Het verdriet van je kinderen is eigenlijk het grootste verdriet wat je kunt hebben rondom een relatiebreuk. Heb me vaak zo ellendig en schuldig gevoeld dat wij dit onze kinderen aandeden. Een soort van "wij hebben gefaald"-gevoel ofzo....
Vandaag de dag is mijn ex-man een goeie vriend van me, we gaan heel leuk en relaxed met elkaar om. Hij is tegenwoordig weer gelukkig met een nieuwe liefde, en dat gun ik hem ook van harte.
Het blijft een litteken dat je een mooi gezin van 5 personen zo uit elkaar hebt getrokken. Het had zo anders kunnen zijn... Dat blijft altijd een gewetenskwestie voor mij....
Ik weet niet of ik spijt heb en spijt wel de juiste term is, maar laat ik het zo zeggen; ik wilde dat het anders was gelopen !
vrijdag 1 mei 2020 20:48
O jeetje, maar als ik het zo lees vind ik helemaal niet dat je een rare keuze hebt gemaakt. Laat staan dat je je ergens voor moet schamen! Als ik het goed begrijp verwijt je jezelf dat je er niet vol voor ging, maar ik lees nergens dat hij dat wél deed. Je hebt een dappere en heel verstandige beslissing genomen om in zo’n halve situatie geen kind op de wereld te zetten.
Echt, stop met spijt hebben. Je hebt een droombeeld in je hoofd van hoe het had kunnen zijn. Maar het is nooit zo geweest dus dat beeld is pure fictie. Je had echt gegronde redenen om geen toekomst met hem te zien.
Echt, stop met spijt hebben. Je hebt een droombeeld in je hoofd van hoe het had kunnen zijn. Maar het is nooit zo geweest dus dat beeld is pure fictie. Je had echt gegronde redenen om geen toekomst met hem te zien.
vrijdag 1 mei 2020 20:59
@Madamecannibale. Dat je nog veel aan hem denkt, betekent ook dat je echt wel van hem gehouden hebt. Je liefde was oprecht. Die abortus staat daar los van. Hetzelfde geld was je wel gelukkig geworden als gezin. De liefde was er namelijk al, al de rest was twijfel.
Misschien op een dag vinden jullie elkaar weer. 'Oude liefde roest niet' zegt men weleens. Voor nu wens ik je alvast veel succes!
Misschien op een dag vinden jullie elkaar weer. 'Oude liefde roest niet' zegt men weleens. Voor nu wens ik je alvast veel succes!
vrijdag 1 mei 2020 22:46
Meestal bedenk ik dat iedere persoon die ik tegen kom mij iets te leren heeft. Ook een ex, die leert mij ook om dingen anders te bekijken al passen we niet meer bij elkaar.
Misschien was het niet de relatie die je toen nodig had. En wat startbright ook schrijft: wees maar lief voor jezelf, oordeel niet zo hard
Misschien was het niet de relatie die je toen nodig had. En wat startbright ook schrijft: wees maar lief voor jezelf, oordeel niet zo hard
vrijdag 1 mei 2020 23:36
Ik ben gescheiden en heb geen seconde spijt gehad. Ik had juist altijd het gevoel dat ik het eerder had moeten doen. Dat ik nooit had moeten trouwen. Het was geen goed huwelijk, dat moge duidelijk zijn, en ik ben blij dat het over is.
En aan de andere kant heb ik geen spijt van het feit dat ik trouwde op het moment dat dat als het juiste voelde.
Ik denk dat je leert relativeren gaandeweg.
En aan de andere kant heb ik geen spijt van het feit dat ik trouwde op het moment dat dat als het juiste voelde.
Ik denk dat je leert relativeren gaandeweg.
vrijdag 1 mei 2020 23:43
Je vervolg maakte mijn tekst onzinnig.madamecannibale schreef: ↑01-05-2020 22:39Ik denk dat je hier gelijk in hebt. Ik heb een droombeeld in mijn hoofd van hoe het had kunnen zijn, niet van hoe het was. Dat gezegd hebbende heeft hij er echt wel alles voor gedaan om het te laten slagen.
Overigens klinkt ik best als een wrak in die berichtjes en dat is zeker niet wie ik ben of hoe mijn leven nu is. Ik heb een hele fijne relatie die op heel veel vlakken veel beter bij mij past dan mijn vorige relatie. En dat besef ik me ook echt wel.
Soms denk ik dat mijn vorige relatie op het verkeerde moment kwam. Hij was toe aan samenwonen, settelen, een volwassen leven. En ik vond het allemaal nogal beangstigend. Ik woonde in een flatje in de stad en ging vaak op reis, stappen etc. Hij woonde in een mooie buitenwijk in een grote twee-onder-eenkapper. Ik zag mijzelf niet in zo’n soort leven. En nu woon ik in een zelfde soort wijk. En bevalt samenwonen me eigenlijk wel prima. En dan denk ik, was ik hier nu bang voor? Maar ja ik schiet er niets mee op door mijzelf dat steeds af te vragen. Uiteindelijk zijn we beiden doorgegaan.
vrijdag 1 mei 2020 23:54
Ik snap je wel, dat zijn van die dingen die veel te lang blijven hangen maar eigenlijk was je zelf de weg helemaal kwijt en daarbij heb je brokken gemaakt. Daar heb je spijt van, blijkbaar was je leven voor jou op dat moment veel te chaotisch. Dat is meestal het moment dat we ons gevoel gaan volgen om uit de situatie te komen. Afhankelijk van je leeftijd en levenservaring gaat dat "netjes" of niet. Val jezelf niet te hard, we hebben allemaal zoete en wrange herinneringen, daar is niets mis mee. Accepteer dat je je dat altijd zal blijven afvragen maar maak er een mooie "wat als" droom van en haal al dat gewicht er vanaf.madamecannibale schreef: ↑01-05-2020 23:29Misschien moet ik inderdaad wat liever zijn voor mezelf
Ik baal er van dat ik niet gewoon een keuze heb gemaakt. Of er echt voor gaan, of er een duidelijk punt achter zetten. Ik heb het maar een beetje door laten gaan en daardoor onnodig mensen gekwetst. Ik heb hem het gevoel gegeven dat hij niet goed genoeg was. En mijzelf ook half de vernieling in geholpen. En uiteindelijk weet ik nog niet hoe het was gelopen als ik het wel echt had geprobeerd. Het is denk ik ook extra lastig omdat het zo’n open einde heeft. Als we nu echt gigantische ruzie hadden gehad, of één van ons was vreemdgegaan, of het was echt gewoon op geweest dan was het denk ik makkelijker geweest om het achter me te laten. Nu blijf ik een beetje in die twijfel hangen die eigenlijk tijdens de hele relatie speelde. Voor mijn gevoel zou ik zo weer terug kunnen, alleen wil ik dat niet. Ik hoop alleen wel dat er ooit een tijd komt dat ik niet meer regelmatig aan hem denk, dat het gewoon een leuke herinnering is die soms voorbij komt maar dat het gemis niet meer zo intens aanvoelt.
zaterdag 2 mei 2020 01:24
Missen jullie eigenlijk het huis waar je tijdens je huwelijk in woonde?
Ik als dochter van gescheiden ouders mis mijn ouderlijk huis wel. Niet dat ik er alleen in zou willen wonen. Het moest verkocht worden, dat was niet mijn keus. We hadden verschillende redenen om uit dat dorp weg te vertrekken. Huis te duur, verwaterde contacten en verdwenen voorzieningen. Ik woon ruim 13 jaar met veel plezier in mijn huidige dorp. Alle basisvoorzieningen, leuk wandelbos. Toch vind ik het jammer dat ik mijn oude plekje kwijt ben. Maar dan als 2e plek. Om op visite te gaan, logeren, Kerst vieren. Dat dat niet meer kan vind ik erger dan het verwaterde contact met mijn vader.
Ik als dochter van gescheiden ouders mis mijn ouderlijk huis wel. Niet dat ik er alleen in zou willen wonen. Het moest verkocht worden, dat was niet mijn keus. We hadden verschillende redenen om uit dat dorp weg te vertrekken. Huis te duur, verwaterde contacten en verdwenen voorzieningen. Ik woon ruim 13 jaar met veel plezier in mijn huidige dorp. Alle basisvoorzieningen, leuk wandelbos. Toch vind ik het jammer dat ik mijn oude plekje kwijt ben. Maar dan als 2e plek. Om op visite te gaan, logeren, Kerst vieren. Dat dat niet meer kan vind ik erger dan het verwaterde contact met mijn vader.
hondenmens wijzigde dit bericht op 05-05-2020 15:42
43.91% gewijzigd
maandag 4 mei 2020 20:49
Ik heb mijn exman om die redenen uitgekocht om in het huis te blijven wonen. Voor onze kinderen veranderde al zo ontzettend veel en ik wilde niet nog meer voor hun veranderen.
Een huis die ze goed kennen, met de buurt en school op loopafstand.
Zelf was ik liever in een heel ander deel van Nederland gaan wonen, waar ik me meer op mijn gemak voel. Echter is co-ouderschap voor mij belangrijker.
Dus als de kinderen groot genoeg zijn, verhuis ik wel weer.
Een huis die ze goed kennen, met de buurt en school op loopafstand.
Zelf was ik liever in een heel ander deel van Nederland gaan wonen, waar ik me meer op mijn gemak voel. Echter is co-ouderschap voor mij belangrijker.
Dus als de kinderen groot genoeg zijn, verhuis ik wel weer.
dinsdag 5 mei 2020 13:42
Nee, het was vooral zijn droomhuis. In het begin vond ik het er heerlijk, maar na verloop van tijd voelde ik me enorm verloren in dat giga-huis op het platteland. Ik ging het huis uit, en in het centrum van de stad wonen. Heerlijk.hondenmens schreef: ↑02-05-2020 01:24Missen jullie eigenlijk het huis waar je tijdens je huwelijk in woonde?
Voor de kinderen betekende het 5 minuten fietsen naar school, ipv 45 minuten. Maar ze missen het huis nog regelmatig, al vinden ze hun nieuwe plek erg fijn. En ze vinden het sneu dat hun vader in zijn eentje in dat grote huis woont. Hij wil ook niet weg, vindt het plekje prachtig.
dinsdag 5 mei 2020 13:56
dinsdag 5 mei 2020 14:03
Ik ben ook uit het huurhuis vertrokken dat wij samen hadden, mijn ex wilde dat ik vertrok. Het enige wat ik af en toe vervelend vind is dat onze dochter dat huis meer als het hare beschouwt dan mijn nieuwe woning, maar dat is misschien een kwestie van tijd. Voor de rest ben ik heel blij met mijn eigen plek, die ik (voor het eerst in mijn leven!) helemaal naar mijn smaak heb ingericht. Dat bij mijn ex het behang loshangt en de plafonds al jaren aan een nieuw sausje toe zijn, lijkt hem niet te storen.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 5 mei 2020 15:01
Nee, want ik woon er nog steeds. Anders had ik het wel gemist, het staat op een geweldige locatie. Zowel stad als bos dichtbij.hondenmens schreef: ↑02-05-2020 01:24Missen jullie eigenlijk het huis waar je tijdens je huwelijk in woonde?
dinsdag 5 mei 2020 15:09
Geen spijt van de scheiding. Wel spijt van het huwelijk. Maar heel dubbel want we hebben een dochter en die is fantastisch. Maar.... de communicatie met Ex loopt rukker dan ruk en nu hoor ik van de week via onze 3 jarige dochter dat er een mevrouw bij papa in huis zit die speelgoed voor haar koopt. Goh ik meende toch echt een ouderschapsplan hebben opgesteld waarin we ingrijpende veranderingen even aan elkaar mededelen in belang van kind. Hij is om het weekend kinderloos dus tijd zat om die dame even wat beter leren te kennen ipv (vermoedelijk) tijdens date 3 al aan ons kind voor te stellen. Kijk als er dat soort shit speelt (hij weigert een toelichting te geven over hoe lang de relatie al gaande is) en kind er in meetrekt en dan tegen mij straal zijn mond houdt als hij haar komt halen of brengen dan heb ik gewoon super spijt dat ik zo dom ben geweest ooit wat met m te beginnen. Spijt en rouw dat mijn kind met zijn eeuwig durende idioterie zit opgescheept en dat er niks is wat ik daar tegen kan doen. Ik zou mijn kind voor geen goud willen missen maar op momenten als dat (hij komt zijn afspraken gewoon amper na en communiceert 0 of zeer weinig) dan wenste ik dat ze uit een rietje scandinavisch donorzaad kwam ipv dat ik nu tot ze volwassen is met die lamlul moet zien om te gaan.
