Relaties
alle pijlers
Stiefkind bij ons/mij wonen
maandag 21 april 2025 om 07:59
Even een andere gebruikersnaam aangemaakt ivm herkenning;
Sinds 6 jaar een relatie. Beide twee kinderen uit een eerdere relatie. Ik een puber van 17 en kind van 10, hij twee kinderen onder de 8 jaar.
Omgang met de vader van mijn kinderen verloopt redelijk soepel, omgang met de moeder en de omgangsregeling met zijn kinderen loopt stroef. Dit heeft o.a. te maken gehad met kinderontvoering en ouderverstoting door de moeder.
Het gaat soms goed en dan zijn er periodes dat de kinderen worden weggehouden van hun vader.
De afgelopen 3 jaar waren zwaar (en vaak ook leuk!) Na een mentale breakdown en daarop volgende burn out is mijn partner bij mij komen wonen met aanhouden van de eigen woning voor de weekenden/weken/vakanties periodes met zijn kinderen. Dat leek ons verstandig zodat ze niet in hun kwetsbare situatie heen en weer gesleep zouden worden. We doen wel dagjes uit of sporadisch logeren met alle kinderen.
Mijn puber kreeg te maken met een depressie en moeilijkheden op school. Daarvoor is er zelfs ontheffing van de leerplicht om zich te richten op herstel. Er is in ons gezin/huis op dit moment sprake van vrijwillige hulp door een wijkteam hiervoor omdat dochter zichzelf ook beschadigde en ruzies uit de hand liepen waarbij ze uiteindelijk ook een paar keer tijdelijk niet thuis heeft gewoond. Dit waren periodes van 4 weken bij haar vader of toenmalig vriendje.
Op dit moment gaat het goed met mijn dochter.
Mijn partner is altijd behulpzaam en supportive richting mijn dochter geweest.
Er is een periode geweest dat het toenmalig vriendje van dochter niet thuis kon wonen en die heeft een maand of drie hier gebivakkeerd. Wat gezellig was, maar ook wel “veel” zo nu en dan. Ik voelde wel dat ik veel van mijn eigen ruimte moest inleveren en ben ook opgelucht dat hij weer zijn eigen plek heeft.
Mijn jongste van 10 is een gezonde, drukke kerel die momenteel wel onderzocht word op ADHD.
Afijn. Dit is een beetje mijn bagage op dit moment, echter in verhouding tot een jaar geleden zit ik in een rustig vaarwater en voel ik mij goed en gaat het met mijn gezin ook goed. Ik ben gelukkig.
Tot twee weken geleden. Kind van partner is na wederom maanden van weghouden van vader door de moeder, zo ontzettend boos geworden en onhandelbaar dat dit geresulteerd heeft tot tussenkomst van politie en veilig thuis/jeugdzorg. Voorlopig kan kind niet zomaar terug naar de moeder. Omdat kind momenteel 2 weken vakantie heeft, is mijn partner nu in zijn eigen huis en zorgt voor kind met ondersteuning van zijn moeder/oma van kind.
En jullie voelen het misschien al aankomen, omdat partner nog herstellende is van zware burn-out en in een emdr traject zit, is mij gevraagd voorlopig zowel partner als zijn kind in huis te nemen zodat hij ontzien kan worden op bepaalde momenten.
En ik zie het dus niet zitten. Ik merk aan mijn partner dat hij fantaseert over met zijn allen in mijn huis wonen, dat zijn kind helemaal weer de oud wordt en iedereen lang en gelukkig leeft.
Echter zie ik dus behoorlijk wat beren op de weg en met name voor mijn eigen kinderen. En mijn eigen welzijn. En dat mijn vrijheid en ruimte beperkt word. En ik opdraai voor 24/7
zorg terwijl ik een eigen bedrijf en baan heb. En wat als het kind zo’n trauma heeft dat er echt professionele hulp nodig is die ik niet kan bieden? Of een gevaar vormt voor mijn kinderen?
Ik heb aangegeven dat ik een logeerpartij van een dag of 4/5 echt heel leuk vind, echter wil ik niet de volledige zorg over een kind met complex trauma/gedrag terwijl het net een beetje op de rit is met mijn eigen dochter en ik ook nog de 10 jarige moet begeleiden in een adhd traject.
Ik ben het gesprek aangegaan met mijn partner, dat kan ook want onze relatie is gewoon goed en we kunnen alles delen, toch is hij teleurgesteld en had andere verwachtingen. Ze komen i.i.g. logeren, ik heb duidelijk aangegeven geen verwachtingen te willen scheppen over pertinent hier wonen etc.
Ik voel mij schuldig en sterk tegelijk omdat ik mijn grenzen heb aangegeven.
Heb ik hier goed aan gedaan? Of had ik gewoon hier wel in mee moeten gaan.
Sinds 6 jaar een relatie. Beide twee kinderen uit een eerdere relatie. Ik een puber van 17 en kind van 10, hij twee kinderen onder de 8 jaar.
Omgang met de vader van mijn kinderen verloopt redelijk soepel, omgang met de moeder en de omgangsregeling met zijn kinderen loopt stroef. Dit heeft o.a. te maken gehad met kinderontvoering en ouderverstoting door de moeder.
Het gaat soms goed en dan zijn er periodes dat de kinderen worden weggehouden van hun vader.
De afgelopen 3 jaar waren zwaar (en vaak ook leuk!) Na een mentale breakdown en daarop volgende burn out is mijn partner bij mij komen wonen met aanhouden van de eigen woning voor de weekenden/weken/vakanties periodes met zijn kinderen. Dat leek ons verstandig zodat ze niet in hun kwetsbare situatie heen en weer gesleep zouden worden. We doen wel dagjes uit of sporadisch logeren met alle kinderen.
Mijn puber kreeg te maken met een depressie en moeilijkheden op school. Daarvoor is er zelfs ontheffing van de leerplicht om zich te richten op herstel. Er is in ons gezin/huis op dit moment sprake van vrijwillige hulp door een wijkteam hiervoor omdat dochter zichzelf ook beschadigde en ruzies uit de hand liepen waarbij ze uiteindelijk ook een paar keer tijdelijk niet thuis heeft gewoond. Dit waren periodes van 4 weken bij haar vader of toenmalig vriendje.
Op dit moment gaat het goed met mijn dochter.
Mijn partner is altijd behulpzaam en supportive richting mijn dochter geweest.
Er is een periode geweest dat het toenmalig vriendje van dochter niet thuis kon wonen en die heeft een maand of drie hier gebivakkeerd. Wat gezellig was, maar ook wel “veel” zo nu en dan. Ik voelde wel dat ik veel van mijn eigen ruimte moest inleveren en ben ook opgelucht dat hij weer zijn eigen plek heeft.
Mijn jongste van 10 is een gezonde, drukke kerel die momenteel wel onderzocht word op ADHD.
Afijn. Dit is een beetje mijn bagage op dit moment, echter in verhouding tot een jaar geleden zit ik in een rustig vaarwater en voel ik mij goed en gaat het met mijn gezin ook goed. Ik ben gelukkig.
Tot twee weken geleden. Kind van partner is na wederom maanden van weghouden van vader door de moeder, zo ontzettend boos geworden en onhandelbaar dat dit geresulteerd heeft tot tussenkomst van politie en veilig thuis/jeugdzorg. Voorlopig kan kind niet zomaar terug naar de moeder. Omdat kind momenteel 2 weken vakantie heeft, is mijn partner nu in zijn eigen huis en zorgt voor kind met ondersteuning van zijn moeder/oma van kind.
En jullie voelen het misschien al aankomen, omdat partner nog herstellende is van zware burn-out en in een emdr traject zit, is mij gevraagd voorlopig zowel partner als zijn kind in huis te nemen zodat hij ontzien kan worden op bepaalde momenten.
En ik zie het dus niet zitten. Ik merk aan mijn partner dat hij fantaseert over met zijn allen in mijn huis wonen, dat zijn kind helemaal weer de oud wordt en iedereen lang en gelukkig leeft.
Echter zie ik dus behoorlijk wat beren op de weg en met name voor mijn eigen kinderen. En mijn eigen welzijn. En dat mijn vrijheid en ruimte beperkt word. En ik opdraai voor 24/7
zorg terwijl ik een eigen bedrijf en baan heb. En wat als het kind zo’n trauma heeft dat er echt professionele hulp nodig is die ik niet kan bieden? Of een gevaar vormt voor mijn kinderen?
Ik heb aangegeven dat ik een logeerpartij van een dag of 4/5 echt heel leuk vind, echter wil ik niet de volledige zorg over een kind met complex trauma/gedrag terwijl het net een beetje op de rit is met mijn eigen dochter en ik ook nog de 10 jarige moet begeleiden in een adhd traject.
Ik ben het gesprek aangegaan met mijn partner, dat kan ook want onze relatie is gewoon goed en we kunnen alles delen, toch is hij teleurgesteld en had andere verwachtingen. Ze komen i.i.g. logeren, ik heb duidelijk aangegeven geen verwachtingen te willen scheppen over pertinent hier wonen etc.
Ik voel mij schuldig en sterk tegelijk omdat ik mijn grenzen heb aangegeven.
Heb ik hier goed aan gedaan? Of had ik gewoon hier wel in mee moeten gaan.
vrijdag 2 mei 2025 om 19:12
Voor vader was deze tijdelijke inwoning, incl kind, gewoon een opstapje naar definitief wonen, want dát is hetgeen hij wilde en nog steeds wil! In de hoop dat TO ook overstag zou gaan na deze logeerpartij, super manipulatief dus. En opeens, nu TO bij haar standpunt blijft, heeft hij cruciale informatie over diverse gesprekken niet goed tot zich laten doordringen blablabla.S-Groot schreef: ↑02-05-2025 15:32Precies. En kind moet ook maar meteen de hele vakantie bij TO want dat is voor iedereen zo leuk. Er wordt door de volwassenen dan wel even vergeten welke enorme druk er op die manier op dat meisje gelegd wordt. Want in plaats van samen met vader een beetje landen bij hem thuis en het gevoel te mogen krijgen er te mogen zijn en niet weg te hoeven bij vader gaan ze 'leuk' in het huis van TO en leuke dingen doen met z'n allen. Compleet voorbijgaand aan de druk die zo'n kind kan voelen om zich dan al die tijd aan te passen aan iedereen want oh jee als ze zich niet wenselijk gedraagt, dan wordt ze misschien door iedereen uitgespuugd.
Het wordt hem nu te heet onder zijn voeten, want hij beseft dat TO zijn spelletjes doorheeft en het hele verhaal niet klopt!
Live Life to the fullest
vrijdag 2 mei 2025 om 19:45
Ik heb niet het gevoel dat mijn vriend doelbewust liegt of verdraaid, ik ken hem al een tijdje en weet ook dat zijn ziektebeeld (ernstige burn-out) ervoor zorgt dat hij soms slecht informatie opslaat. Een simpele boodschap doen of een afspraak onthouden is al een opgave omdat zijn hoofd vaak te vol zit.
Dat het voor hem “makkelijk” is om dingen samen met mij te doen of soms wel veel op mij te leunen klopt wel. Dat heb ik zelf aangeboden en dat is ook de reden dat hij eerst vaker bij mijn gezin bivakkeerde en dat werd uiteindelijk fulltime, dat beviel goed. Ook van mijn kant. Hij is wel degelijk een waardevol en leuk mens.
Ik ben persoonlijk -ondanks dat ik moeder ben- geen natuurlijk moeder kloek persoon. Integendeel, ik trek kinderen prima, maar heb veel behoefte aan eigen space. Dit komt omdat ik zelf 1 keer een heftige en langdurige postnatale depressie heb gehad en veel begeleiding bij de tweede. Ik heb er een tijdje over gedaan voor ik binding met mijn kinderen kon voelen. Dat gaat nu echt goed.
Ik raak letterlijk benauwd van het idee voor nog meer verantwoording voor kinderen en kan lastig omgaan met heftige affectie. Waar een ander vertederd raakt door tekeningen waarbij je als moeder prinses in een grote, blije familie wordt geportretteerd, raak ik in paniek omdat simpelweg mijn gevoelens niet wederzijds zijn. Net als uitspraken van een klein meisje dat zegt dat ze bij mij wil wonen. Ik weet niet of het ongezonde coping is, of gemeend, ik kan er niks mee.
Mijn vriend heeft inzage gegeven in wat er door de hulpverlening in een verslag is gezet en wat hij vertelde en wat ik daarin las klopt aardig.
Dat het voor hem “makkelijk” is om dingen samen met mij te doen of soms wel veel op mij te leunen klopt wel. Dat heb ik zelf aangeboden en dat is ook de reden dat hij eerst vaker bij mijn gezin bivakkeerde en dat werd uiteindelijk fulltime, dat beviel goed. Ook van mijn kant. Hij is wel degelijk een waardevol en leuk mens.
Ik ben persoonlijk -ondanks dat ik moeder ben- geen natuurlijk moeder kloek persoon. Integendeel, ik trek kinderen prima, maar heb veel behoefte aan eigen space. Dit komt omdat ik zelf 1 keer een heftige en langdurige postnatale depressie heb gehad en veel begeleiding bij de tweede. Ik heb er een tijdje over gedaan voor ik binding met mijn kinderen kon voelen. Dat gaat nu echt goed.
Ik raak letterlijk benauwd van het idee voor nog meer verantwoording voor kinderen en kan lastig omgaan met heftige affectie. Waar een ander vertederd raakt door tekeningen waarbij je als moeder prinses in een grote, blije familie wordt geportretteerd, raak ik in paniek omdat simpelweg mijn gevoelens niet wederzijds zijn. Net als uitspraken van een klein meisje dat zegt dat ze bij mij wil wonen. Ik weet niet of het ongezonde coping is, of gemeend, ik kan er niks mee.
Mijn vriend heeft inzage gegeven in wat er door de hulpverlening in een verslag is gezet en wat hij vertelde en wat ik daarin las klopt aardig.
vrijdag 2 mei 2025 om 20:36
Maar naast dat het verslag redelijk overeenkomt met hoe hij de zaken schetst, manipuleert hij natuurlijk wel. Want hoe wil je het anders noemen als hij zegt dat je hem wel wilt maar zijn dochter niet?DonnaDo schreef: ↑02-05-2025 19:45Ik heb niet het gevoel dat mijn vriend doelbewust liegt of verdraaid, ik ken hem al een tijdje en weet ook dat zijn ziektebeeld (ernstige burn-out) ervoor zorgt dat hij soms slecht informatie opslaat. Een simpele boodschap doen of een afspraak onthouden is al een opgave omdat zijn hoofd vaak te vol zit.
Dat het voor hem “makkelijk” is om dingen samen met mij te doen of soms wel veel op mij te leunen klopt wel. Dat heb ik zelf aangeboden en dat is ook de reden dat hij eerst vaker bij mijn gezin bivakkeerde en dat werd uiteindelijk fulltime, dat beviel goed. Ook van mijn kant. Hij is wel degelijk een waardevol en leuk mens.
Ik ben persoonlijk -ondanks dat ik moeder ben- geen natuurlijk moeder kloek persoon. Integendeel, ik trek kinderen prima, maar heb veel behoefte aan eigen space. Dit komt omdat ik zelf 1 keer een heftige en langdurige postnatale depressie heb gehad en veel begeleiding bij de tweede. Ik heb er een tijdje over gedaan voor ik binding met mijn kinderen kon voelen. Dat gaat nu echt goed.
Ik raak letterlijk benauwd van het idee voor nog meer verantwoording voor kinderen en kan lastig omgaan met heftige affectie. Waar een ander vertederd raakt door tekeningen waarbij je als moeder prinses in een grote, blije familie wordt geportretteerd, raak ik in paniek omdat simpelweg mijn gevoelens niet wederzijds zijn. Net als uitspraken van een klein meisje dat zegt dat ze bij mij wil wonen. Ik weet niet of het ongezonde coping is, of gemeend, ik kan er niks mee.
Mijn vriend heeft inzage gegeven in wat er door de hulpverlening in een verslag is gezet en wat hij vertelde en wat ik daarin las klopt aardig.
Het zegt mij wel wat dat iedereen in dit topic zo eensgezind is. Dat zie je niet vaak. Niet dat de meerderheid per se gelijk heeft, maar het lijkt me dat het jou ook aan het denken zet.
zaterdag 3 mei 2025 om 07:56
DonnaDo schreef: ↑02-05-2025 19:45Ik heb niet het gevoel dat mijn vriend doelbewust liegt of verdraaid, ik ken hem al een tijdje en weet ook dat zijn ziektebeeld (ernstige burn-out) ervoor zorgt dat hij soms slecht informatie opslaat. Een simpele boodschap doen of een afspraak onthouden is al een opgave omdat zijn hoofd vaak te vol zit.
Dat het voor hem “makkelijk” is om dingen samen met mij te doen of soms wel veel op mij te leunen klopt wel. Dat heb ik zelf aangeboden en dat is ook de reden dat hij eerst vaker bij mijn gezin bivakkeerde en dat werd uiteindelijk fulltime, dat beviel goed. Ook van mijn kant. Hij is wel degelijk een waardevol en leuk mens.
Ik ben persoonlijk -ondanks dat ik moeder ben- geen natuurlijk moeder kloek persoon. Integendeel, ik trek kinderen prima, maar heb veel behoefte aan eigen space. Dit komt omdat ik zelf 1 keer een heftige en langdurige postnatale depressie heb gehad en veel begeleiding bij de tweede. Ik heb er een tijdje over gedaan voor ik binding met mijn kinderen kon voelen. Dat gaat nu echt goed.
Ik raak letterlijk benauwd van het idee voor nog meer verantwoording voor kinderen en kan lastig omgaan met heftige affectie. Waar een ander vertederd raakt door tekeningen waarbij je als moeder prinses in een grote, blije familie wordt geportretteerd, raak ik in paniek omdat simpelweg mijn gevoelens niet wederzijds zijn. Net als uitspraken van een klein meisje dat zegt dat ze bij mij wil wonen. Ik weet niet of het ongezonde coping is, of gemeend, ik kan er niks mee.
Mijn vriend heeft inzage gegeven in wat er door de hulpverlening in een verslag is gezet en wat hij vertelde en wat ik daarin las klopt aardig.
En daarom moet je mooi bij je eigen standpunten blijven. Jij wil het niet en je weet dat je dit niet gaat trekken en dat het ten koste van jezelf gaat.
Spreekt hij nog steeds uit dat hij teleurgesteld is?
Kennelijk heeft hij niet veel begrip voor jou en is hij vooral bezig met wat hij wil. En om zijn kind in te fluisteren dat ze straks bij jou wonen is echt niet oke, hoe lief hij ook is.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
zaterdag 3 mei 2025 om 08:19
Vivalafete25 schreef: ↑02-05-2025 20:36Maar naast dat het verslag redelijk overeenkomt met hoe hij de zaken schetst, manipuleert hij natuurlijk wel. Want hoe wil je het anders noemen als hij zegt dat je hem wel wilt maar zijn dochter niet?
Het zegt mij wel wat dat iedereen in dit topic zo eensgezind is. Dat zie je niet vaak. Niet dat de meerderheid per se gelijk heeft, maar het lijkt me dat het jou ook aan het denken zet.
Ik lees mee in dit topic en ben het eerlijk gezegd niet zo eens met iedereen die zegt dat TO gemanipuleerd wordt door haar vriend. Het is een man met een fikse burn-out die ineens geconfronteerd wordt met een moeilijke situatie omtrent zijn kind. Je zou van minder wat in de war raken. Het lijkt mij niet zo gek dat hij ook een paar weken nodig heeft om de boel op een rijtje te zetten, en dan vind ik het echt niet zo gek dat er even wat minder constructieve gesprekken gevoerd worden tijdens zo’n stressvolle periode. Oké, hij heeft wat uitspraken gedaan die niet zo handig waren. Maar de uitspraak ‘je wil mij wel maar mijn kind niet’ is in een stressvolle periode natuurlijk zo gemaakt uit emotie.
zaterdag 3 mei 2025 om 08:24
Charlotta schreef: ↑03-05-2025 08:19Ik lees mee in dit topic en ben het eerlijk gezegd niet zo eens met iedereen die zegt dat TO gemanipuleerd wordt door haar vriend. Het is een man met een fikse burn-out die ineens geconfronteerd wordt met een moeilijke situatie omtrent zijn kind. Je zou van minder wat in de war raken. Het lijkt mij niet zo gek dat hij ook een paar weken nodig heeft om de boel op een rijtje te zetten, en dan vind ik het echt niet zo gek dat er even wat minder constructieve gesprekken gevoerd worden tijdens zo’n stressvolle periode. Oké, hij heeft wat uitspraken gedaan die niet zo handig waren. Maar de uitspraak ‘je wil mij wel maar mijn kind niet’ is in een stressvolle periode natuurlijk zo gemaakt uit emotie.
Je kind vertellen dat ze straks bij haar gaan wonen, terwijl ze duidelijk nee heeft gezegd daartegen is heel manipulatief. Manipulatie is niet altijd opzettelijk he. En dat is juist zo ingewikkeld tegen te gaan, onbewuste manipulatie.
Coffee is never my cup of tea
zaterdag 3 mei 2025 om 08:56
Sierlijk schreef: ↑03-05-2025 07:56En daarom moet je mooi bij je eigen standpunten blijven. Jij wil het niet en je weet dat je dit niet gaat trekken en dat het ten koste van jezelf gaat.
Spreekt hij nog steeds uit dat hij teleurgesteld is?
Kennelijk heeft hij niet veel begrip voor jou en is hij vooral bezig met wat hij wil. En om zijn kind in te fluisteren dat ze straks bij jou wonen is echt niet oke, hoe lief hij ook is.
En bij haar eigen kinderen.
zaterdag 3 mei 2025 om 09:33
Nee, dat is geen issue meer. Het plan wat er nu ligt met hulpverlening is gereguleerde terugkeer naar de moeder terwijl de opvang van dochter bij vader en oma is. De bedoeling is dat mijn vriend tijdens dat proces in zijn eigen woonplaats verblijft zodat dochter naar school en vriendjes kan gaan.Sierlijk schreef: ↑03-05-2025 07:56En daarom moet je mooi bij je eigen standpunten blijven. Jij wil het niet en je weet dat je dit niet gaat trekken en dat het ten koste van jezelf gaat.
Spreekt hij nog steeds uit dat hij teleurgesteld is?
Kennelijk heeft hij niet veel begrip voor jou en is hij vooral bezig met wat hij wil. En om zijn kind in te fluisteren dat ze straks bij jou wonen is echt niet oke, hoe lief hij ook is.
zaterdag 3 mei 2025 om 09:36
Ik denk dat dit ook klopt. Ik ken mijn vriend en hij is al lange tijd echt uit de running en simpelweg net als ik overdonderd door alles. Dat hij daarbij niet de juiste uitspraken of ideeën heeft uitgesproken is natuurlijk niet oké. Maar met de kennis die ik van zijn situatie heb niet onoverkomelijk.Charlotta schreef: ↑03-05-2025 08:19Ik lees mee in dit topic en ben het eerlijk gezegd niet zo eens met iedereen die zegt dat TO gemanipuleerd wordt door haar vriend. Het is een man met een fikse burn-out die ineens geconfronteerd wordt met een moeilijke situatie omtrent zijn kind. Je zou van minder wat in de war raken. Het lijkt mij niet zo gek dat hij ook een paar weken nodig heeft om de boel op een rijtje te zetten, en dan vind ik het echt niet zo gek dat er even wat minder constructieve gesprekken gevoerd worden tijdens zo’n stressvolle periode. Oké, hij heeft wat uitspraken gedaan die niet zo handig waren. Maar de uitspraak ‘je wil mij wel maar mijn kind niet’ is in een stressvolle periode natuurlijk zo gemaakt uit emotie.
zaterdag 3 mei 2025 om 09:39
TS heeft haar beslissing (heel terecht) gemaakt, maar ik snap niet waarom vader de optie überhaupt als optie ziet!Vivalafete25 schreef: ↑02-05-2025 09:58Waarom hier zo op doorgaan terwijl TS allang haar beslissing heeft gemaakt?
zaterdag 3 mei 2025 om 09:47
Ik snap dat niet helemaal. Is dat omdat kind daar gewend is? Het is beide niet ideaal; een moeder die het kind simpelweg niet wil en een vader die het niet aankan allemaal. Waarom dit plan?DonnaDo schreef: ↑03-05-2025 09:33Nee, dat is geen issue meer. Het plan wat er nu ligt met hulpverlening is gereguleerde terugkeer naar de moeder terwijl de opvang van dochter bij vader en oma is. De bedoeling is dat mijn vriend tijdens dat proces in zijn eigen woonplaats verblijft zodat dochter naar school en vriendjes kan gaan.
Ik mag hopen dar vader het hier ook niet echt mee eens is...
zaterdag 3 mei 2025 om 10:26
Omdat moeder hulp heeft aanvaard, nog meer kinderen heeft en op die manier het hele gezin inclusief broertjes in de hulp worden meegenomen. De hulp vind in haar huis plaats.Vivalafete25 schreef: ↑03-05-2025 09:47Ik snap dat niet helemaal. Is dat omdat kind daar gewend is? Het is beide niet ideaal; een moeder die het kind simpelweg niet wil en een vader die het niet aankan allemaal. Waarom dit plan?
Ik mag hopen dar vader het hier ook niet echt mee eens is...
zaterdag 3 mei 2025 om 10:30
Wel heftig dat ze dat een betere optie vinden dan bij de vader thuis....ik neem aan dat hij dit ook verschrikkelijk vindt?
zaterdag 3 mei 2025 om 10:34
Manmanman, hou eens op met TO's vriend het vuur aan de schenen te leggen. Nu moet hij zelfs al van alles vinden? En daar moet TO verantwoording voor komen afleggen?
TO, er ligt een plan en dat is duidelijk. Ik denk dat het een hele goede zaak is dat dochter uiteindelijk terug naar moeder gaat met co ouderschap met vader, dan is de zorg verdeeld en ik kan me voorstellen dat dat wenselijk is. En hoe dat allemaal gaat lopen zien ze dan wel weer, daar ben jij ook niet verantwoordelijk voor.
Jij hebt je punt gemaakt, dochter en vriend trekken niet samen bij jou in en straks is het zaak om jullie latrelatie vorm te gaan geven en daar de regelmaat in te vinden. Je hebt voet bij stuk gehouden en dat is prijzenswaardig.
TO, er ligt een plan en dat is duidelijk. Ik denk dat het een hele goede zaak is dat dochter uiteindelijk terug naar moeder gaat met co ouderschap met vader, dan is de zorg verdeeld en ik kan me voorstellen dat dat wenselijk is. En hoe dat allemaal gaat lopen zien ze dan wel weer, daar ben jij ook niet verantwoordelijk voor.
Jij hebt je punt gemaakt, dochter en vriend trekken niet samen bij jou in en straks is het zaak om jullie latrelatie vorm te gaan geven en daar de regelmaat in te vinden. Je hebt voet bij stuk gehouden en dat is prijzenswaardig.
.
zaterdag 3 mei 2025 om 10:38
Je denkt toch niet dat het kind terug naar moeder gaat als moeder het nog steeds niet wil?Vivalafete25 schreef: ↑03-05-2025 09:47Ik snap dat niet helemaal. Is dat omdat kind daar gewend is? Het is beide niet ideaal; een moeder die het kind simpelweg niet wil en een vader die het niet aankan allemaal. Waarom dit plan?
Ik mag hopen dar vader het hier ook niet echt mee eens is...
Het kind woont al haar hele leven bij moeder begrijp ik, heeft een vader waarvan het vervreemd is en die vervreemd is van haar.
Erg logisch plan juist.
Verder heeft de Raad of wie er dan ook allemaal betrokken zijn meer info dan het Vivaforum.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 3 mei 2025 om 10:53
Ik heb het wat verkeerd geformuleerd besef ik nu. Hij moet helemaal niet van alles vinden en TS hoeft al helemaal geen verantwoording af te leggen. Excuses als dat zo overkwam.Rooss4.0 schreef: ↑03-05-2025 10:34Manmanman, hou eens op met TO's vriend het vuur aan de schenen te leggen. Nu moet hij zelfs al van alles vinden? En daar moet TO verantwoording voor komen afleggen?
TO, er ligt een plan en dat is duidelijk. Ik denk dat het een hele goede zaak is dat dochter uiteindelijk terug naar moeder gaat met co ouderschap met vader, dan is de zorg verdeeld en ik kan me voorstellen dat dat wenselijk is. En hoe dat allemaal gaat lopen zien ze dan wel weer, daar ben jij ook niet verantwoordelijk voor.
Jij hebt je punt gemaakt, dochter en vriend trekken niet samen bij jou in en straks is het zaak om jullie latrelatie vorm te gaan geven en daar de regelmaat in te vinden. Je hebt voet bij stuk gehouden en dat is prijzenswaardig.
Ik bedoel meer dat het idee dat kind naar moeder gaat die al zo lang aan ouderverstoting doet me heel shit lijkt....
zaterdag 3 mei 2025 om 10:54
Dank je wel, Rooss. Ook fijn dat je het vanuit mijn vriend zijn positie kunt redeneren.Rooss4.0 schreef: ↑03-05-2025 10:34Manmanman, hou eens op met TO's vriend het vuur aan de schenen te leggen. Nu moet hij zelfs al van alles vinden? En daar moet TO verantwoording voor komen afleggen?
TO, er ligt een plan en dat is duidelijk. Ik denk dat het een hele goede zaak is dat dochter uiteindelijk terug naar moeder gaat met co ouderschap met vader, dan is de zorg verdeeld en ik kan me voorstellen dat dat wenselijk is. En hoe dat allemaal gaat lopen zien ze dan wel weer, daar ben jij ook niet verantwoordelijk voor.
Jij hebt je punt gemaakt, dochter en vriend trekken niet samen bij jou in en straks is het zaak om jullie latrelatie vorm te gaan geven en daar de regelmaat in te vinden. Je hebt voet bij stuk gehouden en dat is prijzenswaardig.
Het plan ligt er en onderliggende gevoelens van ons doen er nu nog niet toe. Er is veel met de betrokkenen en instanties besproken en dit is voor nu het beste voor het meisje zelf. In de toekomst wil vriend zeker voor een co-verdeling gaan, er moet nu nog heel veel gebeuren en eerst alles op de rit. Voor iedereen.
zaterdag 3 mei 2025 om 10:57
Is het ook. Alleen zijn alle kinderen er meer bij gebaat dat moeder leert met haar gevoelens richting de vader(s) van de kinderen om te gaan en een gezonde en veilige omgeving voor hen allemaal te bieden. Met een normale en niet verstoorde omgang voor de vader(s).Vivalafete25 schreef: ↑03-05-2025 10:53Ik heb het wat verkeerd geformuleerd besef ik nu. Hij moet helemaal niet van alles vinden en TS hoeft al helemaal geen verantwoording af te leggen. Excuses als dat zo overkwam.
Ik bedoel meer dat het idee dat kind naar moeder gaat die al zo lang aan ouderverstoting doet me heel shit lijkt....
Ik denk dat het anders was geweest als het om 1 kind gaat.
Iedereen vaart er wel bij als moeder haar leven en emoties op de rit krijgt.
De kinderen voorop.
zaterdag 3 mei 2025 om 11:41
Inderdaad. Het lijkt me het meest logisch en het beste voor de kinderen dat men daar naartoe werkt. Een stabiele thuis voor alle kinderen, dat dit meisje weer naar haar moeder kan en eventueel een co-regeling.
Mocht vader over alles wat gebeurt rationeel kunnen nadenken had hij niet met een burn-out diagnose gezeten maar weinigen hier die daar blijkbaar rekening mee houden. Diep nadenken over dingen is voor hem nu quasi onmogelijk en daar kan hij verder niets aan doen. Hij is ziek.
zaterdag 3 mei 2025 om 11:53
zaterdag 3 mei 2025 om 17:24
DonnaDo schreef: ↑03-05-2025 09:36Ik denk dat dit ook klopt. Ik ken mijn vriend en hij is al lange tijd echt uit de running en simpelweg net als ik overdonderd door alles. Dat hij daarbij niet de juiste uitspraken of ideeën heeft uitgesproken is natuurlijk niet oké. Maar met de kennis die ik van zijn situatie heb niet onoverkomelijk.
Nou precies. Als ik mijn relatie had moeten verbreken bij elke keer dat mijn vriend (of ik!) in een stressvolle situatie een uitspraak had gedaan die als manipulatief uitgelegd kon worden dan had ik al lang geen relatie meer. Dat doet elk mens wel eens. Nee, het is niet oké maar dit maakt hem geen slecht mens.
zaterdag 3 mei 2025 om 18:48
Ook een hele rode vlag is dat jij hier moeiteloos zijn excuses oplepelt m.b.t liegen (want ik denk dat hij best wel eerder met de hulpverlening heeft gesproken) en manipulatie. Het thema is: het is een hele lieve, zorgzame man MAAR hij heeft veel meegemaakt, heeft een burnout, zijn ex is gek. Et cetera.DonnaDo schreef: ↑02-05-2025 19:45Ik heb niet het gevoel dat mijn vriend doelbewust liegt of verdraaid, ik ken hem al een tijdje en weet ook dat zijn ziektebeeld (ernstige burn-out) ervoor zorgt dat hij soms slecht informatie opslaat. Een simpele boodschap doen of een afspraak onthouden is al een opgave omdat zijn hoofd vaak te vol zit.
Dat het voor hem “makkelijk” is om dingen samen met mij te doen of soms wel veel op mij te leunen klopt wel. Dat heb ik zelf aangeboden en dat is ook de reden dat hij eerst vaker bij mijn gezin bivakkeerde en dat werd uiteindelijk fulltime, dat beviel goed. Ook van mijn kant. Hij is wel degelijk een waardevol en leuk mens.
Ik ben persoonlijk -ondanks dat ik moeder ben- geen natuurlijk moeder kloek persoon. Integendeel, ik trek kinderen prima, maar heb veel behoefte aan eigen space. Dit komt omdat ik zelf 1 keer een heftige en langdurige postnatale depressie heb gehad en veel begeleiding bij de tweede. Ik heb er een tijdje over gedaan voor ik binding met mijn kinderen kon voelen. Dat gaat nu echt goed.
Ik raak letterlijk benauwd van het idee voor nog meer verantwoording voor kinderen en kan lastig omgaan met heftige affectie. Waar een ander vertederd raakt door tekeningen waarbij je als moeder prinses in een grote, blije familie wordt geportretteerd, raak ik in paniek omdat simpelweg mijn gevoelens niet wederzijds zijn. Net als uitspraken van een klein meisje dat zegt dat ze bij mij wil wonen. Ik weet niet of het ongezonde coping is, of gemeend, ik kan er niks mee.
Mijn vriend heeft inzage gegeven in wat er door de hulpverlening in een verslag is gezet en wat hij vertelde en wat ik daarin las klopt aardig.
Deze vent is gewoon niet oke. Dat hij zijn kind, die in de knel zit wil opvangen bij jou, is nergens in het belang van het kind noch dat van jou of jouw kinderen. Het dient enkel ZIJN belang. En als hij zijn zin niet krijgt gaat hij manipuleren, emotioneel chanteren of hij zet de fyling monkeys in (zijn dochter en zijn moeder). Stop met dit project TO, het zijn parels voor de zwijnen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
