Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
zaterdag 30 juni 2012 om 13:04
zaterdag 30 juni 2012 om 13:27
Sorry dames ik reageer alleen even op New..omdat wj beiden ruim 3 en half jaar geleden alletwee een topic opende
Wat ontzettend jammer dat je nog die woede voelt new..ik zeg niet dat je niets mag of moet voelen maar het lijkt wel als ik je posts lees alsof het van pas geleden is
je bent idd nu zoveel jaar verder en wat zonde om je nog zo te voelen..en heel jammer wat je ontzegd jezelf zoveel.
dit is geen kritiek hoor maar helemaal in het begin van jou topic toen schreef je toch ook dat het in jullie huwelijk niet helemaal goed zat??
Nogmaals geen aanval of kritiek maar toch bij mij een klein beetje verbazing dat ik denk he;nog die woede....
ik hoop dat je oprecht gelukkig word, en ik wil wat vragen over de /een psycholoog?
Vind je echt dat dat helpt?? is het niet steeds maar weer die oude koeien etc??lijkt me dat je er zo in blyftt hangen dan??
Wat ontzettend jammer dat je nog die woede voelt new..ik zeg niet dat je niets mag of moet voelen maar het lijkt wel als ik je posts lees alsof het van pas geleden is
je bent idd nu zoveel jaar verder en wat zonde om je nog zo te voelen..en heel jammer wat je ontzegd jezelf zoveel.
dit is geen kritiek hoor maar helemaal in het begin van jou topic toen schreef je toch ook dat het in jullie huwelijk niet helemaal goed zat??
Nogmaals geen aanval of kritiek maar toch bij mij een klein beetje verbazing dat ik denk he;nog die woede....
ik hoop dat je oprecht gelukkig word, en ik wil wat vragen over de /een psycholoog?
Vind je echt dat dat helpt?? is het niet steeds maar weer die oude koeien etc??lijkt me dat je er zo in blyftt hangen dan??
zaterdag 30 juni 2012 om 15:05
Soyli, bij tijd en wijle wel, maar ik probeer daar niet over na te denken. Ik maak mezelf er compleet gek mee. Hij is uit mijn leven, dus ik moet me bezig houden met mijn leven. Is lastig, maar ik probeer het wel. Je kunt je gedachten sturen, ik zeg tegen mezelf "stop" als het die kant op gaat. Je weet niet hoe het er daar aan toe gaat, je gaat het dan zelf invullen. Wat je zeker weet is dat ze samen een leven leiden. Dat is al pijnlijk genoeg. Nu zij in zijn leven is, deelt ze ook de dingen die ik met hem deelde (familie etc.). Ik maak daar geen onderdeel meer van uit, en dat is moeilijk. Maar zo gaan die dingen. Hun leven is sowieso anders dan jullie leven samen, want andere dynamiek, of andere gezamenlijke interesses. Het is niet te vergelijken. Het zal onze exen ongetwijfeld iets opleveren, iets beters, anders waren ze wel bij ons gebleven. Hopelijk komen wij ook iemand tegen met wie we graag dingen doen, dan ben je daarmee bezig.
zaterdag 30 juni 2012 om 15:07
Daarover gesproken...ik had gisteren een paar keer sjans! Jeetje....ik voel me een dweil, zie eruit als een dweil. Liep richting mijn werk en er kwam me een leuke man tegemoet. Hij zette een grote glimlach op en ik wist niet waar ik moest kijken...ben er ook niet mee bezig. Maar doet me goed dat ik word gezien!
Hebben jullie dat ook?
Hebben jullie dat ook?
zaterdag 30 juni 2012 om 21:42
quote:problemo schreef op 28 juni 2012 @ 07:26:
@ worthit. Ik woon vanaf mrt in een tijdelijk woning. En de eerste week was erg wennen. Maar nu... Het voelt zo vertrouwd en helemaal van mij. En het is niet eens om hoe de woning eruit ziet. Want ik gaat nog verhuizen naar een huurwning. Het is het gevoel van een eigen plek hebben. Ik kom tot rust. Het is een plek zonder herinneringen. En de herinneringen die hier komen zijn zonder hem... En dat is me nog het meeste waard...Aan de ene kant kijk ik daar ook naar uit Problemo, nu zit ik al maanden in de wachtkamer van wat eens mijn thuis was. Aan de andere kant moet ik ook bekennen dat ik het best wel eng vind. Ook al woon ik hier niet leuk meer, het is toch vertrouwd, de buurt enzo. Maar het gaat me wel lukken hoor, zal wel moeten want ik heb geen andere keus.
@ worthit. Ik woon vanaf mrt in een tijdelijk woning. En de eerste week was erg wennen. Maar nu... Het voelt zo vertrouwd en helemaal van mij. En het is niet eens om hoe de woning eruit ziet. Want ik gaat nog verhuizen naar een huurwning. Het is het gevoel van een eigen plek hebben. Ik kom tot rust. Het is een plek zonder herinneringen. En de herinneringen die hier komen zijn zonder hem... En dat is me nog het meeste waard...Aan de ene kant kijk ik daar ook naar uit Problemo, nu zit ik al maanden in de wachtkamer van wat eens mijn thuis was. Aan de andere kant moet ik ook bekennen dat ik het best wel eng vind. Ook al woon ik hier niet leuk meer, het is toch vertrouwd, de buurt enzo. Maar het gaat me wel lukken hoor, zal wel moeten want ik heb geen andere keus.
Worth it to be loved
zaterdag 30 juni 2012 om 22:28
zaterdag 30 juni 2012 om 22:57
Thxx allemaal.. Voel me weer iets beter.. Dat komt ook omdat ik vandaag een vréselijke leuke man heb ontmoet.. Geen toekomst (want woont te ver weg, en weet nieteens hoe hij over mij denkt. Er was duidelijk wél een klik..) maarrrr owwww wat voelt dat heerlijk! Voelen dat ik ook iets voor andere mannen kan voelen haha!!
Julus, herkenbaar.. Ik heb ook regelmatig sjans. Voel me er soms heel ongemakkelijk bij, en soms sjans ik lekker terug. Maar het doet me zó goed.. En het is van de andere kant een bevestiging dat er meer kapot in me is dan ik had gedacht: ik zoek die bevestiging dat ik er best mag zijn dus nog steeds buiten me...
Truste allemaal!
Julus, herkenbaar.. Ik heb ook regelmatig sjans. Voel me er soms heel ongemakkelijk bij, en soms sjans ik lekker terug. Maar het doet me zó goed.. En het is van de andere kant een bevestiging dat er meer kapot in me is dan ik had gedacht: ik zoek die bevestiging dat ik er best mag zijn dus nog steeds buiten me...
Truste allemaal!
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
zondag 1 juli 2012 om 00:44
@Rainbow, inderdaad, wij gingen zo'n beetje gelijk op he.
Maar ik ben een beetje blijven steken, dat klopt ook.
Dat ik nu naar de psycholoog ga lijkt rijkelijk aan de late kant, en als mijn kinderen geen last zouden hebben van mijn onwil/onvermogen om haar te zien zou ik er ook verder niets meer aan doen.
Ik leef mijn leven namelijk wel, ik zorg voor de kinderen, ik werk, ik heb een sociaal leven, alles op de rit.
Maar ik merk zelf ook dat de kinderen het lastig vinden, dochter natuurlijk vooral, zoonlief is en bijft een gezellige peuter in een puberlijf, incl overal haargoei, jeugdpuistjes en zelfs een beetje een vlassig priksnorretje, (zo schattig!)
Mijn ex weet overigens dat ik naar de psych ga, niet wanneer en hoe en wat uiteraard maar hij weet van mijn voornemen, om jouw vraag te beantwoorden All.
Ouwe koeien, tja, de eerste sessie nog maar gehad en natuurlijjk zijn daar wel weer wat ouwe koeien uit de sloot gehaald, dat moet ook wel om een beetje uit te vogelen waar de pijn nou zit.
Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat ik iedere sessie oud zeer zal moeten gaan vertellen, maar dat ik een plan ga maken hoe om te gaan met.. eh.. alles dus..
Dus de eerste keer het verhaal vertellen en daarna juist naar voren leren kijken, en zien of het mij lukt om objectief te kijken naar mijn huwelijk en wat daar aan schortte.
En die laatste zin is 1 grote tegenstelling zie ik nu..
Het is gewoon lastig omdat mijn kinderen nog jong zijn en zeker omdat onze zoon gehandicapt is, daardoor zullen ex en ik tot het einde van ons leven samen om de tafel moeten.
Een maand of drie geleden is de woonvorm voor hem geopend en toen hij daar de eerste paar keren heen ging was dat heel erg emotioneel, voor ex en mij. Dat delen we dan weer wel, hele gesprekken die diep gaan. Door die dingen blijf je verbonden op een manier de je waarschijnlijk niet hebt als je van kinderen wel gewoon mag verwachten dat het zelfstandige volwassenen zullen worden.
Ik weet ook niet goed in hoeverre de gesprekken met de psych me gaan helpen, maar ik wil het tenminste proberen.
Meiden allemaal liefs van mij
Maar ik ben een beetje blijven steken, dat klopt ook.
Dat ik nu naar de psycholoog ga lijkt rijkelijk aan de late kant, en als mijn kinderen geen last zouden hebben van mijn onwil/onvermogen om haar te zien zou ik er ook verder niets meer aan doen.
Ik leef mijn leven namelijk wel, ik zorg voor de kinderen, ik werk, ik heb een sociaal leven, alles op de rit.
Maar ik merk zelf ook dat de kinderen het lastig vinden, dochter natuurlijk vooral, zoonlief is en bijft een gezellige peuter in een puberlijf, incl overal haargoei, jeugdpuistjes en zelfs een beetje een vlassig priksnorretje, (zo schattig!)
Mijn ex weet overigens dat ik naar de psych ga, niet wanneer en hoe en wat uiteraard maar hij weet van mijn voornemen, om jouw vraag te beantwoorden All.
Ouwe koeien, tja, de eerste sessie nog maar gehad en natuurlijjk zijn daar wel weer wat ouwe koeien uit de sloot gehaald, dat moet ook wel om een beetje uit te vogelen waar de pijn nou zit.
Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat ik iedere sessie oud zeer zal moeten gaan vertellen, maar dat ik een plan ga maken hoe om te gaan met.. eh.. alles dus..
Dus de eerste keer het verhaal vertellen en daarna juist naar voren leren kijken, en zien of het mij lukt om objectief te kijken naar mijn huwelijk en wat daar aan schortte.
En die laatste zin is 1 grote tegenstelling zie ik nu..
Het is gewoon lastig omdat mijn kinderen nog jong zijn en zeker omdat onze zoon gehandicapt is, daardoor zullen ex en ik tot het einde van ons leven samen om de tafel moeten.
Een maand of drie geleden is de woonvorm voor hem geopend en toen hij daar de eerste paar keren heen ging was dat heel erg emotioneel, voor ex en mij. Dat delen we dan weer wel, hele gesprekken die diep gaan. Door die dingen blijf je verbonden op een manier de je waarschijnlijk niet hebt als je van kinderen wel gewoon mag verwachten dat het zelfstandige volwassenen zullen worden.
Ik weet ook niet goed in hoeverre de gesprekken met de psych me gaan helpen, maar ik wil het tenminste proberen.
Meiden allemaal liefs van mij
zondag 1 juli 2012 om 01:00
Tja sjans is der... En een speciale klik.. Altijd al geweest met hem en het word alleen maar sterker.. Maar het is de juiste tijd niet... Voor mij niet en voor de kids. Bovendien wil hij absoluut wachten tot ik gescheiden ben... Terecht... Maar het gevoel is lekker. Hij is een vriend van me. En in tegenstelling tot ex to be zo lief en belangstellend.. Dat ben ik van ex to be niet gewoon. Tot op heden genieten we dus van een wederzijdse aantrekkingskracht. Maar doen er niets mee...
zondag 1 juli 2012 om 08:19
Problemo, klinkt goed! Slim van je om de tijd te nemen, je hebt nog een hoop te verwerken, zit nog middenin alle gedoe dus je kunt ook nog niet alles geven. Maar leuk dat je iemand hebt om af en toe een wat mee te doen, en dat er iemand is die jou zo speciaal vindt. Is toch een kwestie van weer leuk gevonden worden en zelfvertrouwen opbouwen.
Ik was vroeg wakker, lag in bed weer na te denken over de situatie en het is nog steeds zo onwerkelijk. Vraag me af wanneer ik die gedachte niet meer heb. De gedachte, hij is echt weg..
meteen erachteraan probeer ik alle negatieve dingen op een rijtje te zetten, maar ik blijf hem missen. Dat is toch ook raar? Mensen zeggen, hoe kan het dat je hem nog steeds terugwil? Dat je nog aan hem denkt? Snap het ook niet, wou dat ik die knop om kon zetten. Mijn verstand weet heel goed dat hoe het zit, maar mijn gevoel wil niet meewerken. Zou het schelen als ik straks een eigen huisje heb, hoe was dat bij jullie?
Ik was vroeg wakker, lag in bed weer na te denken over de situatie en het is nog steeds zo onwerkelijk. Vraag me af wanneer ik die gedachte niet meer heb. De gedachte, hij is echt weg..
meteen erachteraan probeer ik alle negatieve dingen op een rijtje te zetten, maar ik blijf hem missen. Dat is toch ook raar? Mensen zeggen, hoe kan het dat je hem nog steeds terugwil? Dat je nog aan hem denkt? Snap het ook niet, wou dat ik die knop om kon zetten. Mijn verstand weet heel goed dat hoe het zit, maar mijn gevoel wil niet meewerken. Zou het schelen als ik straks een eigen huisje heb, hoe was dat bij jullie?
zondag 1 juli 2012 om 08:22
NW, beter laat dan nooit, wat die psycholoog betreft. Eerder was je er nog niet aan toe, denk ik. Het is dubbel dat je nu zulke goede gesprekken met ex hebt over jullie zoon, stiekem denk je misschien toch van zie je wel, het kan wel..het voelt vertrouwt.
Weet jij of de relatie met zijn vriendin lekker loopt? Volgens mij is het zelden zo dat degene voor wie je bent verlaten, ook een 'ware liefde' is. Je hoort vaak dat het toch niet standhoudt. Ergens denk ik ook, dat als het snel stukloopt, al het gedoe dan voor niks is geweest. Ben je verlaten voor iemand die maar tijdelijk leuk was, ofzo..een bevlieging.
Weet jij of de relatie met zijn vriendin lekker loopt? Volgens mij is het zelden zo dat degene voor wie je bent verlaten, ook een 'ware liefde' is. Je hoort vaak dat het toch niet standhoudt. Ergens denk ik ook, dat als het snel stukloopt, al het gedoe dan voor niks is geweest. Ben je verlaten voor iemand die maar tijdelijk leuk was, ofzo..een bevlieging.
zondag 1 juli 2012 om 08:26
De vakantie staat voor de deur, gaan jullie nog weg? Ik vertrek volgende week met zoon naar Portugal. Die vakantie heb ik direct geboekt nadat ex hier wegging. Ik hoop zo dat ik ervan kan genieten, even uit deze omgeving. Maar als ik terugkom, is alles precies hetzelfde en ik vind het moeilijk. Het is als een nachtmerrie die maar niet wil ophouden, eentje waarvan je niet kunt zeggen dat het nu genoeg is en als je dan wakker word, is het er nog steeds...
zondag 1 juli 2012 om 09:26
Het komt allemaal goed.
Dames ik heb het jullie allemaal voorgehouden, "het komt goed"
Precies 2 jaar geleden verliet ik plotsklaps het huis nadat ik ontdekt had dat mijn vrouw vreemd ging.
Omdat er 2 kinderen in het spel zijn volgde een loodzware periode, heb nog heel even een rebound gehad maar was er snel achter dat dat niet werkt.
Met ups en dows ben ik door gehobbeld.
Met ex is het contact, voor de kinderen, weer hersteld en dat loopt redelijk probleemloos.
Toch wist ze me nog wel te raken als we een keer een aanvaring hadden, ik kon daar echt mee zitten.
Een paar maanden geleden merkte ik dat ik helemaal "los" ben. Ex heeft de onhebbelijke gewoonte om niet te praten maar te sms-en en dan liefst rond 12 uur 's nachts.
Mijn telefoon lag boven en ja hoor "ping" een sms en heel stom, normaal zou ik uit bed stappen om mijn foon te pakken, nu dacht ik "ach lees ik morgen wel" en heb prima geslapen.
En toen wist ik dat het goed zat dat ze niet meer door mijn hoofd spookt.
Ze heeft inmiddels een leuke man leren kennen die ze ook meeneemt met vakantie.
Eerst vond ik dat raar, mijn kinderen op vakantie met een andere man, nu denk ik er niet meer aan.
Toen ik net ging scheiden sprak ik een gescheiden man die zei, "luister in het begin mis je de kinderen iedere dag, later wen je er gewoon aan dat je ze maar 1x per week ziet"
Ik geloofde die man niet, dat klopt toch niet.
Helemaal gelijk heeft hij niet gekregen want er zijn best momenten dat ik even moet slikken bij bepaalde herinneringen enzo. maar ik heb er mee leren leven.
Mijn leven is leuk, werken, sporten, dingen doen die ik leuk vind, veel vrijheid enz.
2 jaar geleden zag ik alleen een zwarte tunnel, nu ben ik die tunnel uit en loop weer volop in de zon.
Dames ik heb het jullie allemaal voorgehouden, "het komt goed"
Precies 2 jaar geleden verliet ik plotsklaps het huis nadat ik ontdekt had dat mijn vrouw vreemd ging.
Omdat er 2 kinderen in het spel zijn volgde een loodzware periode, heb nog heel even een rebound gehad maar was er snel achter dat dat niet werkt.
Met ups en dows ben ik door gehobbeld.
Met ex is het contact, voor de kinderen, weer hersteld en dat loopt redelijk probleemloos.
Toch wist ze me nog wel te raken als we een keer een aanvaring hadden, ik kon daar echt mee zitten.
Een paar maanden geleden merkte ik dat ik helemaal "los" ben. Ex heeft de onhebbelijke gewoonte om niet te praten maar te sms-en en dan liefst rond 12 uur 's nachts.
Mijn telefoon lag boven en ja hoor "ping" een sms en heel stom, normaal zou ik uit bed stappen om mijn foon te pakken, nu dacht ik "ach lees ik morgen wel" en heb prima geslapen.
En toen wist ik dat het goed zat dat ze niet meer door mijn hoofd spookt.
Ze heeft inmiddels een leuke man leren kennen die ze ook meeneemt met vakantie.
Eerst vond ik dat raar, mijn kinderen op vakantie met een andere man, nu denk ik er niet meer aan.
Toen ik net ging scheiden sprak ik een gescheiden man die zei, "luister in het begin mis je de kinderen iedere dag, later wen je er gewoon aan dat je ze maar 1x per week ziet"
Ik geloofde die man niet, dat klopt toch niet.
Helemaal gelijk heeft hij niet gekregen want er zijn best momenten dat ik even moet slikken bij bepaalde herinneringen enzo. maar ik heb er mee leren leven.
Mijn leven is leuk, werken, sporten, dingen doen die ik leuk vind, veel vrijheid enz.
2 jaar geleden zag ik alleen een zwarte tunnel, nu ben ik die tunnel uit en loop weer volop in de zon.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 1 juli 2012 om 09:43
Gijs, ik ken jouw verhaal, lees al jaren mee en heb ook in topics meegeschreven over vreemdgaan. Bedankt voor je hart onder de riem, doet me goed. Ik weet dat het goedkomt, maar nu kan ik alleen maar slikken en me rot voelen. Mede door jouw postings (ik heb er veel gelezen van je) blijf ik erin geloven dat er licht aan het einde van de tunnel is. Ben erg blij voor je dat je helemaal los bent, dat je kunt denken oh, een sms van haar, laat maar gaan.
Ik zit nog bovenop mijn telefoon in de hoop dat ik iets hoor..pff.
En dat gebeurt dan niet, dat weet ik ook, maar het blijft een teleurstelling. Die vrijheid vind ik trouwens ook erg prettig, dat is een voordeel. Maar het gemis blijft groot, er zit toch een gat in mijn hart omdat hij er niet is. Moet nog niet denken aan een nieuw iemand, dat zou echt niet werken.
Waarom sms-t je ex je nog zoveel, eigenlijk? Gaat dat over praktische zaken of over gevoelskwesties? Zou ze je nog terug willen?
Ik zit nog bovenop mijn telefoon in de hoop dat ik iets hoor..pff.
En dat gebeurt dan niet, dat weet ik ook, maar het blijft een teleurstelling. Die vrijheid vind ik trouwens ook erg prettig, dat is een voordeel. Maar het gemis blijft groot, er zit toch een gat in mijn hart omdat hij er niet is. Moet nog niet denken aan een nieuw iemand, dat zou echt niet werken.
Waarom sms-t je ex je nog zoveel, eigenlijk? Gaat dat over praktische zaken of over gevoelskwesties? Zou ze je nog terug willen?
zondag 1 juli 2012 om 12:46
quote:Julus schreef op 01 juli 2012 @ 09:43:
Waarom sms-t je ex je nog zoveel, eigenlijk? Gaat dat over praktische zaken of over gevoelskwesties? Zou ze je nog terug willen?
Dat gaat over praktische zaken, dan hebben we wat onenigheid over geld ofzo we verdelen sommige kosten en dan krijg je wel eens wat ruis op de draad.
Of over de kinderen maar nooit hele ingewikkelde kwesties.
Ze heeft 2x op haar manier aangegeven dat de relatie wel hersteld kon worden alleen was ze daar een beetje laat mee, was toen al bezig met mijn eigen leven en zag een weg terug niet zitten.
Maar daarbij was ik ook bang dat het vertrouwen niet meer terug zou komen, kortom het zou een experiment worden en daar heb ik geen zin in.
Waarom sms-t je ex je nog zoveel, eigenlijk? Gaat dat over praktische zaken of over gevoelskwesties? Zou ze je nog terug willen?
Dat gaat over praktische zaken, dan hebben we wat onenigheid over geld ofzo we verdelen sommige kosten en dan krijg je wel eens wat ruis op de draad.
Of over de kinderen maar nooit hele ingewikkelde kwesties.
Ze heeft 2x op haar manier aangegeven dat de relatie wel hersteld kon worden alleen was ze daar een beetje laat mee, was toen al bezig met mijn eigen leven en zag een weg terug niet zitten.
Maar daarbij was ik ook bang dat het vertrouwen niet meer terug zou komen, kortom het zou een experiment worden en daar heb ik geen zin in.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 1 juli 2012 om 12:48
zondag 1 juli 2012 om 13:18
quote:Julus schreef op 01 juli 2012 @ 09:43:
Gijs, ik ken jouw verhaal, lees al jaren mee en heb ook in topics meegeschreven over vreemdgaan. Bedankt voor je hart onder de riem, doet me goed. Ik weet dat het goedkomt, maar nu kan ik alleen maar slikken en me rot voelen. Mede door jouw postings (ik heb er veel gelezen van je) blijf ik erin geloven dat er licht aan het einde van de tunnel is. Ben erg blij voor je dat je helemaal los bent, dat je kunt denken oh, een sms van haar, laat maar gaan.
Ik zit nog bovenop mijn telefoon in de hoop dat ik iets hoor..pff.
En dat gebeurt dan niet, dat weet ik ook, maar het blijft een teleurstelling. Die vrijheid vind ik trouwens ook erg prettig, dat is een voordeel. Maar het gemis blijft groot, er zit toch een gat in mijn hart omdat hij er niet is. Moet nog niet denken aan een nieuw iemand, dat zou echt niet werken.
Waarom sms-t je ex je nog zoveel, eigenlijk? Gaat dat over praktische zaken of over gevoelskwesties? Zou ze je nog terug willen?
Julus, zo herkenbaar....mijn verstand weet dat ik niet verder wil met hem...alleen mijn gevoel zegt heel wat anders, zit ook boven op de telefoon...weet dat ik niet moet hopen, maar doe het stiekem toch....ik denk dat het idd beter gaat als we straks een eigen woning hebben...geen herinneringen en eigen spulletjes...maar inderdaad een gat in mijn hart, wat wel even gevuld wordt als hij twittert dat hij zo'n geweldige nacht heeft gehad..met iemand die hij 1 week kent.....zijn verlies denk ik dan, maar het voelt anders....en twitteren doe ik dus ook niet meer...
Gijs, ik ken jouw verhaal, lees al jaren mee en heb ook in topics meegeschreven over vreemdgaan. Bedankt voor je hart onder de riem, doet me goed. Ik weet dat het goedkomt, maar nu kan ik alleen maar slikken en me rot voelen. Mede door jouw postings (ik heb er veel gelezen van je) blijf ik erin geloven dat er licht aan het einde van de tunnel is. Ben erg blij voor je dat je helemaal los bent, dat je kunt denken oh, een sms van haar, laat maar gaan.
Ik zit nog bovenop mijn telefoon in de hoop dat ik iets hoor..pff.
En dat gebeurt dan niet, dat weet ik ook, maar het blijft een teleurstelling. Die vrijheid vind ik trouwens ook erg prettig, dat is een voordeel. Maar het gemis blijft groot, er zit toch een gat in mijn hart omdat hij er niet is. Moet nog niet denken aan een nieuw iemand, dat zou echt niet werken.
Waarom sms-t je ex je nog zoveel, eigenlijk? Gaat dat over praktische zaken of over gevoelskwesties? Zou ze je nog terug willen?
Julus, zo herkenbaar....mijn verstand weet dat ik niet verder wil met hem...alleen mijn gevoel zegt heel wat anders, zit ook boven op de telefoon...weet dat ik niet moet hopen, maar doe het stiekem toch....ik denk dat het idd beter gaat als we straks een eigen woning hebben...geen herinneringen en eigen spulletjes...maar inderdaad een gat in mijn hart, wat wel even gevuld wordt als hij twittert dat hij zo'n geweldige nacht heeft gehad..met iemand die hij 1 week kent.....zijn verlies denk ik dan, maar het voelt anders....en twitteren doe ik dus ook niet meer...
zondag 1 juli 2012 om 13:20
Inderdaad Julus, goede gesprekken over zoon zijn op het moment zelf fijn, maar het is tegelijkertijd iets wat me ervan weerhoudt om echt los te laten. Het compliceert de boel wel voor mij en ik vind het moeilijk om daar mijn weg in te vinden en mijn grenzen te bewaken.
Of hun relatie lekker loopt? Geen idee, ik weet het echt niet. En ik hoef het ook niet te weten geloof ik, als het goed is voel ik me kut, dan mankeert er blijkbaar echt wat aan mij, en als het slecht is, tja, daar kan ik sowieso ook al niks mee. Hoe dan ook, ik voel me nog steeds verlaten en afgedankt en dat gevoel wil ik kwijt. Zoveel gegeven en dan alsnog afgeserveerd, het is zo zuur. Het lag niet aan mij zei hij ook, nou fijn, maar ik kan daar echt niets mee. Hij weet dat hij dingen met mij niet goed heeft gedaan en dat spijt hem, zei hij onlangs nog, maar gelukkig doet hij het nu anders, beter... en daar heb ik dus al helemaal geen ruk aan. Hoewel ik dus wel die erkenning krijg merk ik dat het niet meer uit maakt, het vonnis is reeds geveld en ik moet door, en daar ben ik nu wanhopig mee bezig.
Jij schreef onlangs een stukje daarover en dat raakte precies de kern. Ik moet proberen mijn gevoel niet te laten afhangen van wat anderen doen, ik moet naar mezelf toe..
Hoop dat ik met de gesprekken met de psych de eerste stap in die richting kan maken.
Of hun relatie lekker loopt? Geen idee, ik weet het echt niet. En ik hoef het ook niet te weten geloof ik, als het goed is voel ik me kut, dan mankeert er blijkbaar echt wat aan mij, en als het slecht is, tja, daar kan ik sowieso ook al niks mee. Hoe dan ook, ik voel me nog steeds verlaten en afgedankt en dat gevoel wil ik kwijt. Zoveel gegeven en dan alsnog afgeserveerd, het is zo zuur. Het lag niet aan mij zei hij ook, nou fijn, maar ik kan daar echt niets mee. Hij weet dat hij dingen met mij niet goed heeft gedaan en dat spijt hem, zei hij onlangs nog, maar gelukkig doet hij het nu anders, beter... en daar heb ik dus al helemaal geen ruk aan. Hoewel ik dus wel die erkenning krijg merk ik dat het niet meer uit maakt, het vonnis is reeds geveld en ik moet door, en daar ben ik nu wanhopig mee bezig.
Jij schreef onlangs een stukje daarover en dat raakte precies de kern. Ik moet proberen mijn gevoel niet te laten afhangen van wat anderen doen, ik moet naar mezelf toe..
Hoop dat ik met de gesprekken met de psych de eerste stap in die richting kan maken.
zondag 1 juli 2012 om 14:24
Astrid, hoe enorm pijnlijk, om geconfronteerd te worden met het leuke leventje van je ex en zijn liefde. Dat is gewoon een trap nageven, al denken ze er niet bij na. Los zijn betekent ook los zijn van alle herinneringen aan je leven samen inderdaad, dus ook je huis. Kan mij niet snel genoeg gaan, want dit is te pijnlijk.
Hoelang is jouw ex samen met zijn lellebel?
Hoelang is jouw ex samen met zijn lellebel?
zondag 1 juli 2012 om 14:28
NW, in theorie is het makkelijk, om je te richten op je eigen leven. De praktijk is wat anders, zoals met het voorbeeld van jullie gesprekken over zoon. Je hebt niet de keuze om dat stuk los te laten, dus je moet ermee om zien te gaan. Maar hoe? Ik hoop dat de psycholoog daar goede handvatten in kan bieden. Maar gevoel is niet zomaar om te zetten, maar wellicht kun je je verstand voor de gek houden waardoor je gevoel mee wil gaan?
Nee, helaas maakt het geen bal uit of hun relatie wel of niet lekker loopt, het feit is er dat je ex niet met jou een relatie meer wil. Het is hard, het is meedogenloos. Ik bedenk me dat ook, dat als ex nu weer alleen zou zijn, hij nog niet bij me aan zou kloppen. En trouwens...wil ik dat wel? Dáár draait het om.
Bedenk jij dat weleens voor jezelf, wat jij dan zou willen? Misschien dat dat inzicht verschaft. Visualiseer dat hij bij je op de bank zit, elke avond. Dat jullie alles weer samen doen. Hoe zou dat voelen, in je huidige situatie?
Nee, helaas maakt het geen bal uit of hun relatie wel of niet lekker loopt, het feit is er dat je ex niet met jou een relatie meer wil. Het is hard, het is meedogenloos. Ik bedenk me dat ook, dat als ex nu weer alleen zou zijn, hij nog niet bij me aan zou kloppen. En trouwens...wil ik dat wel? Dáár draait het om.
Bedenk jij dat weleens voor jezelf, wat jij dan zou willen? Misschien dat dat inzicht verschaft. Visualiseer dat hij bij je op de bank zit, elke avond. Dat jullie alles weer samen doen. Hoe zou dat voelen, in je huidige situatie?
zondag 1 juli 2012 om 15:16
quote:Julus schreef op 01 juli 2012 @ 14:24:
Astrid, hoe enorm pijnlijk, om geconfronteerd te worden met het leuke leventje van je ex en zijn liefde. Dat is gewoon een trap nageven, al denken ze er niet bij na. Los zijn betekent ook los zijn van alle herinneringen aan je leven samen inderdaad, dus ook je huis. Kan mij niet snel genoeg gaan, want dit is te pijnlijk.
Hoelang is jouw ex samen met zijn lellebel?met deze? 1 hele week...heb alles verwijderd waar ik maar iets zou kunnen lezen over die twee...maar hoe raar ook, ik wil het ook weten..jezelf pijnigen heet dat geloof ik.....het rare is dat ik de echte boosheid nog steeds niet voel, alleen het gemis...dat voel ik...
Astrid, hoe enorm pijnlijk, om geconfronteerd te worden met het leuke leventje van je ex en zijn liefde. Dat is gewoon een trap nageven, al denken ze er niet bij na. Los zijn betekent ook los zijn van alle herinneringen aan je leven samen inderdaad, dus ook je huis. Kan mij niet snel genoeg gaan, want dit is te pijnlijk.
Hoelang is jouw ex samen met zijn lellebel?met deze? 1 hele week...heb alles verwijderd waar ik maar iets zou kunnen lezen over die twee...maar hoe raar ook, ik wil het ook weten..jezelf pijnigen heet dat geloof ik.....het rare is dat ik de echte boosheid nog steeds niet voel, alleen het gemis...dat voel ik...
zondag 1 juli 2012 om 16:49
En dat is de hoeveelste? Hoelang was hij samen met degene voor wie hij jou verliet dan?
Ik herken het wel, van dat gemis. Bij mij wisselt dat af; verdriet, gemis en boosheid. De hele tijd, heel vermoeiend. Als ik boos hem weet ik zeker dat ik hem nooit meer wil zien. Bij verdriet en gemis wil ik hem het liefste nu bij me hebben. Bah. Ik hoop echt dat dit snel voorbij gaat, want het vreet energie.
Ik herken het wel, van dat gemis. Bij mij wisselt dat af; verdriet, gemis en boosheid. De hele tijd, heel vermoeiend. Als ik boos hem weet ik zeker dat ik hem nooit meer wil zien. Bij verdriet en gemis wil ik hem het liefste nu bij me hebben. Bah. Ik hoop echt dat dit snel voorbij gaat, want het vreet energie.
zondag 1 juli 2012 om 17:27
2 1/2 jaar geleden kwam ik erachter dat jij een langdurige affaire had met mijn "vriendin" dat is toen gestopt ( dacht ik) en wij bouwden aan onze relatie....tot afgelopen 30 mei ..toen kwam ik erachter dat die affaire dan wel gestopt was maar hij niet..hij heeft haar 21/2 jaar lang lastig gevallen met smsjes, mails, kadootjes weer een 2e mob, geheim mailadres etc...al die tijd, ook gedurende die affaire heeft hij alles ontkent, totdat ik met bewijzen kwam en hij niet meer kon ontkennen....een week later kwam hij thuis (vrijwilligerswerk, hij is werkeloos, dus tijd in overvloed)pakte een aantal spullen en is vertrokken...hij mailde en sms'te veel, dat hij me zo mistte, en zoveel van me hield. Het rare is dat ik idd geloof dat hij van me houdt...hij vlucht en in die vlucht doet hij hele rare dingen.
Vorige week vrijdag meldt hij dat hij iemand is tegengekomen waar die goed mee kon praten ( want dat kon hij met mij niet) een week later ligt hij ermee in bed.....ik mis hem maar maak me ook grote zorgen om hem.....hij is op de vlucht, al jaren, maar waarvoor?? Daar moet hij zelf achter zien te komen....
Vorige week vrijdag meldt hij dat hij iemand is tegengekomen waar die goed mee kon praten ( want dat kon hij met mij niet) een week later ligt hij ermee in bed.....ik mis hem maar maak me ook grote zorgen om hem.....hij is op de vlucht, al jaren, maar waarvoor?? Daar moet hij zelf achter zien te komen....
