Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
maandag 13 februari 2012 om 10:39
Daar is dit forum voor, ik kan alleen voor mezelf spreken, bij mij was dat ook zo, daarom begrijp ik niet waarom ik wil dat hij terug komt. maar een ding is zeker, niks op deze aardbol is het waard jezelf kwijt te raken, waarom? is hij soms meer waard dan jij bent?? dacht het niet.
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
maandag 13 februari 2012 om 10:44
Ik snap wel dat je wil dat hij terug komt. Hij heeft jarenlang deel uitgemaakt van jouw leven. De hang naar wat is geweest, is gewoon heel groot. Want er zijn uiteraard ook goede tijden geweest. Alleen we weten allebei wel dat dat niet weer zal komen. Het wordt nooit meer wat het was. Daar is namelijk te veel voor gebeurt.
Vast houden aan je eigenwaarde en onafhankelijkheid is daarom zo vreselijk belangrijk. Want uiteindelijk kunnen we alleen onszelf gelukkig maken.
Hoor mij nou eens.
Vast houden aan je eigenwaarde en onafhankelijkheid is daarom zo vreselijk belangrijk. Want uiteindelijk kunnen we alleen onszelf gelukkig maken.
Hoor mij nou eens.
maandag 13 februari 2012 om 10:49
hahah zie je door dit forum krijg je een beetje inzicht in je eigen situatie, de helderheid om vat te krijgen op je eigen ik. hoe pijnlijk dat ook gaat worden.
maar je hebt gelijk die leegte en gewoontes, en het verdriet van het mislukken van de relatie, het verdriet van mijn kleine meid(11jr) en mijn maatje, we hebben geen ruzie, en willen ook echt vrienden blijven dat waren we altijd al echte goede maatjes, maar toch......
maar je hebt gelijk die leegte en gewoontes, en het verdriet van het mislukken van de relatie, het verdriet van mijn kleine meid(11jr) en mijn maatje, we hebben geen ruzie, en willen ook echt vrienden blijven dat waren we altijd al echte goede maatjes, maar toch......
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
maandag 13 februari 2012 om 10:56
Ik vind het knap als je vrienden kan blijven. Ik zou dat niet kunnen. Er is te veel verdriet en pijn. Maar bij ons speelt het vreemdgaan ook mee. Ondanks dat dat alweer drie jaar geleden is gebeurt, met iemand waarvan ik dacht dat dat een vriendin was.
Maar geef het tijd. Verlies alleen niet de realiteit uit ogen waarom je uit elkaar gaat. Daar heb je goede redenen voor.
Maar geef het tijd. Verlies alleen niet de realiteit uit ogen waarom je uit elkaar gaat. Daar heb je goede redenen voor.
maandag 13 februari 2012 om 10:58
Weet je Mensa, ik vind het moeilijk om op jouw woorden te reageren. Ik zou n.l. dolblij geweest zijn als ex het nog had willen proberen. Hij koos er echter voor om na 27 jaar zomaar te vertrekken. Dus ik ben domweg jaloers op je. Ik kreeg geen tweede kans meer.
En vat mijn woorden niet verkeerd op, maar is het de ontrouw werkelijk het probleem of de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Ik weet niet of je buitenshuis werkt, maar zo te horen maak je dezelfde fout als die meer van ons gemaakt hebben. Je offert je eigen leven op voor hem. Misschien heb je het gevoel dat als je alles maar perfect doet voor hem, dat hij dan niet meer vreemd gaat. Maar dat werkt niet voor jou. Als hij met de kinderen gaat schaatsen, ga dan mee of doe wat anders leuks. Dan zou je daarna samen de boodschappen kunnen doen.
Ik weet niet of ik het duidelijk zeg, maar ik herken mezelf wel in je verhaal. Ik liet ex ook de leuke dingen doen en deed zelf de onaangename klussen en achteraf nam ik het hem kwalijk dat ik die klussen had moeten doen en mopperde ook. Ik voelde me ook telkens tekort gedaan, terwijl ik het mezelf aandeed.Ik had hierover natuurlijk van tevoren over moeten praten.
Probeer met je man te praten over je gevoelens zonder dat je verwijten naar hem maakt. Zeg dat je jezelf zorgen maakt over zijn omgang met die collega. Maar val hem niet aan. Jullie hebben ervoor gekozen om samen door te gaan en hij heeft voor jou gekozen. Dus wat je ook dwarszit, praat erover maar maak geen verwijten. Wat gebeurd is, is gebeurd en dat kun je niet meer terugdraaien. Je kunt er mee leren leven en als je dat werkelijk niet meer kunt, dan is het einde verhaal.
En vat mijn woorden niet verkeerd op, maar is het de ontrouw werkelijk het probleem of de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Ik weet niet of je buitenshuis werkt, maar zo te horen maak je dezelfde fout als die meer van ons gemaakt hebben. Je offert je eigen leven op voor hem. Misschien heb je het gevoel dat als je alles maar perfect doet voor hem, dat hij dan niet meer vreemd gaat. Maar dat werkt niet voor jou. Als hij met de kinderen gaat schaatsen, ga dan mee of doe wat anders leuks. Dan zou je daarna samen de boodschappen kunnen doen.
Ik weet niet of ik het duidelijk zeg, maar ik herken mezelf wel in je verhaal. Ik liet ex ook de leuke dingen doen en deed zelf de onaangename klussen en achteraf nam ik het hem kwalijk dat ik die klussen had moeten doen en mopperde ook. Ik voelde me ook telkens tekort gedaan, terwijl ik het mezelf aandeed.Ik had hierover natuurlijk van tevoren over moeten praten.
Probeer met je man te praten over je gevoelens zonder dat je verwijten naar hem maakt. Zeg dat je jezelf zorgen maakt over zijn omgang met die collega. Maar val hem niet aan. Jullie hebben ervoor gekozen om samen door te gaan en hij heeft voor jou gekozen. Dus wat je ook dwarszit, praat erover maar maak geen verwijten. Wat gebeurd is, is gebeurd en dat kun je niet meer terugdraaien. Je kunt er mee leren leven en als je dat werkelijk niet meer kunt, dan is het einde verhaal.
maandag 13 februari 2012 om 11:04
Pumukele, ik vind vandaag het leven weer eens heel moeilijk. Ben gewoon weer verdrietig dat alles over en uit is. Het had zo mooi kunnen zijn, maar helaas......
Hoe gaat het vandaag met jou? Weet je, er zit al vooruitgang in bij je. Een paar dagen geleden zat je nog gevangen in je eigen verdriet en nu probeer je al Mensa bij te staan. Good for you girl!
Hoe gaat het vandaag met jou? Weet je, er zit al vooruitgang in bij je. Een paar dagen geleden zat je nog gevangen in je eigen verdriet en nu probeer je al Mensa bij te staan. Good for you girl!
maandag 13 februari 2012 om 11:07
Dag kunstje, klopt zeker voor een groot gedeelte wat je schrijft. Dat ik onbewust toch veel voor hem heb gedaan en mijn zelf ben vergeten.
Weetje het lijkt heel mooi dat je een tweede kans krijgt maar ook deze weg is heel moeilijk. Ik denk dus vaak was maar weg gegaan dan kan ik verder met mijn leven. En misschien komen we nu bij het punt aan waar het om gaat mijn leven. De bekende vragen wat wil ik, hoe wil ik de rest van mijn leven door en wat heb ik daar voor nodig.
Weetje dat praten is gewoon heel moeilijk met hem. Hij legt alles bij mij neer. Weet het zo te draaien alsof hij het allemaal goed doet en dat ik moet veranderen. Krijg daardoor het gevoel alsof ik niet gehoord wordt. Laatst was ik verdrietig om andere zaken dan dit, komt hij er aan en zegt "Wat NOU weer" Kijk dan zakt mijn broek af. Als het maar leuk en gezellig is dan hoor je hem niet, wordt het moeilijk dan gaat de negeer stand erop.
Trouwens de buitenwacht vindt hem allemaal geweldig. Zo aardig en attent en behulpzaam. Nu thuis nog.
Weetje het lijkt heel mooi dat je een tweede kans krijgt maar ook deze weg is heel moeilijk. Ik denk dus vaak was maar weg gegaan dan kan ik verder met mijn leven. En misschien komen we nu bij het punt aan waar het om gaat mijn leven. De bekende vragen wat wil ik, hoe wil ik de rest van mijn leven door en wat heb ik daar voor nodig.
Weetje dat praten is gewoon heel moeilijk met hem. Hij legt alles bij mij neer. Weet het zo te draaien alsof hij het allemaal goed doet en dat ik moet veranderen. Krijg daardoor het gevoel alsof ik niet gehoord wordt. Laatst was ik verdrietig om andere zaken dan dit, komt hij er aan en zegt "Wat NOU weer" Kijk dan zakt mijn broek af. Als het maar leuk en gezellig is dan hoor je hem niet, wordt het moeilijk dan gaat de negeer stand erop.
Trouwens de buitenwacht vindt hem allemaal geweldig. Zo aardig en attent en behulpzaam. Nu thuis nog.
maandag 13 februari 2012 om 11:11
@ kunstje, Vervelend om te lezen dat je het zo moeilijk hebt. De droom die verloren is en niet weer komt.
Maar hoe wil jij verder? Wat wil jij bereiken, wat wil jij doen, waar haal jij je plezier uit. Misschien eens op papier zetten en dit proberen na te streven. Probeer met wat kleins, het grote komt vanzelf wel.
Maar hoe wil jij verder? Wat wil jij bereiken, wat wil jij doen, waar haal jij je plezier uit. Misschien eens op papier zetten en dit proberen na te streven. Probeer met wat kleins, het grote komt vanzelf wel.
maandag 13 februari 2012 om 11:37
@mensa
weet je ik haal momenteel echt nergens plezier uit hij was mijn hele leven en ik zijn hele leven. ik mis hem zo enorm dat had ik ook verwacht, maar we zaten in een impasse veel hebben we meegemaakt samen, en zagen elkaar door de negatieve spiraal even niet meer. pfff nu is dat er wel weer, en denk ik we hadden het kunnen redden, kom naar huis.
en geloof me ik zit er ook echt helemaal doorheen, ik ga hier echt kaopt aan!!
weet je ik haal momenteel echt nergens plezier uit hij was mijn hele leven en ik zijn hele leven. ik mis hem zo enorm dat had ik ook verwacht, maar we zaten in een impasse veel hebben we meegemaakt samen, en zagen elkaar door de negatieve spiraal even niet meer. pfff nu is dat er wel weer, en denk ik we hadden het kunnen redden, kom naar huis.
en geloof me ik zit er ook echt helemaal doorheen, ik ga hier echt kaopt aan!!
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
maandag 13 februari 2012 om 11:47
Ik ga alleen even op Mensa reageren maar de andere dames krijgen een dikke virtuele knuffel van me.....
Mensa.. Heel herkenbaar wat jij schrijft. Mijn (inmiddels) ex ging (nu) 4 jaar geleden ook vreemd. Hield er een al maanden een relatie op na en ik kwam daar via smsjes achter. Hij heeft die relatie toen verbroken maar de maanden erna kwam er ik steeds weer achter dat ze toch weer bij elkaar waren.
Uiteindelijk koos mijn man voor ons (twee kleine kinderen). Het jaar na de crisis was het geweldig tussen ons. Hoewel de onzekerheid bleef. Niet zozeer mbt andere vrouwen; maar meer over of onze relatie écht zo was zoals ik dacht dat hij was. Want toen hij vreemdging zei hij ook dat hij van me hield. Maar uiteindelijk bleek hij ook van iemand anders te houden (was niet zomaar een slippertje). Dus ik vroeg me iedere minuut van de dag af of hij meende wat hij zei en uitstraalde. Na een jaar, anderhalf jaar vervielen we weer in oude patronen. Niet gek ook, met kleine kinderen maar toch. Nú krijg ík het verwijt dat ik dat ook heb laten gebeuren terwijl ik degene was die tig keer gevraagd heb of hij nog hetzelfde voelde voor mij als ik voor hem.
Lang verhaal kort maken: 2,5 jaar na zijn eerste affaire kwam de tweede uit. En twee weken na het beëndigen van de tweede begon hij aan de derde waar ik een half jaar later achterkwam.
Twee tips: blijf bij jezelf. Een relatie moet leuk zijn, niet een gevecht. Én luister naar je intuïtie. Als jij denkt dat hij gevoelens heeft voor iemand anders dan zal dat waarschijnlijk ook zo zijn.
Ik heb 4 jaar lang uit mijn hoofd geleefd omdat bij mijn gevoel komen te pijnlijk was. En daar zit ik nú mee. Mijn gevoel is in alle hevigheid terug maar zegt iets anders dan mijn verstand. Als ik naar mezelf was blijven luisteren, mijn zelfrespect had behouden, was het nooit zo ver gekomen (lees: 5 maanden later nog steeds compleet stuk en vol ongeloof van wat me gebeurd is).
Sterkte.....
In dat kader: Problema, hoe is het met / bij jou? En Hova?
Mensa.. Heel herkenbaar wat jij schrijft. Mijn (inmiddels) ex ging (nu) 4 jaar geleden ook vreemd. Hield er een al maanden een relatie op na en ik kwam daar via smsjes achter. Hij heeft die relatie toen verbroken maar de maanden erna kwam er ik steeds weer achter dat ze toch weer bij elkaar waren.
Uiteindelijk koos mijn man voor ons (twee kleine kinderen). Het jaar na de crisis was het geweldig tussen ons. Hoewel de onzekerheid bleef. Niet zozeer mbt andere vrouwen; maar meer over of onze relatie écht zo was zoals ik dacht dat hij was. Want toen hij vreemdging zei hij ook dat hij van me hield. Maar uiteindelijk bleek hij ook van iemand anders te houden (was niet zomaar een slippertje). Dus ik vroeg me iedere minuut van de dag af of hij meende wat hij zei en uitstraalde. Na een jaar, anderhalf jaar vervielen we weer in oude patronen. Niet gek ook, met kleine kinderen maar toch. Nú krijg ík het verwijt dat ik dat ook heb laten gebeuren terwijl ik degene was die tig keer gevraagd heb of hij nog hetzelfde voelde voor mij als ik voor hem.
Lang verhaal kort maken: 2,5 jaar na zijn eerste affaire kwam de tweede uit. En twee weken na het beëndigen van de tweede begon hij aan de derde waar ik een half jaar later achterkwam.
Twee tips: blijf bij jezelf. Een relatie moet leuk zijn, niet een gevecht. Én luister naar je intuïtie. Als jij denkt dat hij gevoelens heeft voor iemand anders dan zal dat waarschijnlijk ook zo zijn.
Ik heb 4 jaar lang uit mijn hoofd geleefd omdat bij mijn gevoel komen te pijnlijk was. En daar zit ik nú mee. Mijn gevoel is in alle hevigheid terug maar zegt iets anders dan mijn verstand. Als ik naar mezelf was blijven luisteren, mijn zelfrespect had behouden, was het nooit zo ver gekomen (lees: 5 maanden later nog steeds compleet stuk en vol ongeloof van wat me gebeurd is).
Sterkte.....
In dat kader: Problema, hoe is het met / bij jou? En Hova?
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 12:15
@ soyli Wat een prachtige tekst! Hier gaat het wel ok hoor!
Hij heeft nog steeds contact met haar en kan op zijn manier niet kiezen.. Nou dat hoeft ie straks ook niet meer, want hij beseft niet dat hij mij daarmee aan de kant schuift. En stel dat hij nu zegt ik wil voor jou gaan.. Word ik dan opnieuw gelukkig? Op dit moment denk ik van niet nml. Misschien heeft ie dan straks weer een ander. Aan de ene kant wil ik graag weg bij hem, maar aan de andere kant verlang je naar de liefde en aanbidding die je hebt gehad.. Ik zeg niet dat het nooit goed komt, maar zoals nu werkt het niet. Het staat stil. Belangrijk is dat ik mijn sociale netwerk weer oppak en gelukkig word. Dat zou erg wezen voor hem, maar ik weet dat ik het kan. Ik ga naar de film en uit eten met vriendinnnen en heb veel plezier. Verder doe ik gewoon aardig tegen hem. En hij tegen mij. Verder niets. Tja een heftige vrijpartij dan gebasseert op lusten en bevrediging (sorry houd van sex en heb ook mijn behoeftes..hahah) Ik zeg niet dat het nooit weer goed komt, maar belangrijk voor mij is nu dat als hij wil daar voor moet vechten en wij opnieuw elkaar moeten leren kennen enz. en dat gaat beter vanuit ik op mijn eigen plek en hij op de zijne..Anders val je terug op oude gebaren en principes en niet de bedoeling! Ik ben op zoek naar een huis voor mij en de kids, maar heb dit niet aan hem gezegt, Als hij dat nu al weet kan ie zo dwars doen dat ik nog een half jaar in ellende kan gaan zitten. Dan maar aardig doen nu!
En eigenlijk zijn de dagen niet eens zo slecht hier.. Maar onvolwaarlijke liefde is het allang niet meer.. Maar ja blijkbaar wil ie niet anders...
Thats my life op het moment..
Hij heeft nog steeds contact met haar en kan op zijn manier niet kiezen.. Nou dat hoeft ie straks ook niet meer, want hij beseft niet dat hij mij daarmee aan de kant schuift. En stel dat hij nu zegt ik wil voor jou gaan.. Word ik dan opnieuw gelukkig? Op dit moment denk ik van niet nml. Misschien heeft ie dan straks weer een ander. Aan de ene kant wil ik graag weg bij hem, maar aan de andere kant verlang je naar de liefde en aanbidding die je hebt gehad.. Ik zeg niet dat het nooit goed komt, maar zoals nu werkt het niet. Het staat stil. Belangrijk is dat ik mijn sociale netwerk weer oppak en gelukkig word. Dat zou erg wezen voor hem, maar ik weet dat ik het kan. Ik ga naar de film en uit eten met vriendinnnen en heb veel plezier. Verder doe ik gewoon aardig tegen hem. En hij tegen mij. Verder niets. Tja een heftige vrijpartij dan gebasseert op lusten en bevrediging (sorry houd van sex en heb ook mijn behoeftes..hahah) Ik zeg niet dat het nooit weer goed komt, maar belangrijk voor mij is nu dat als hij wil daar voor moet vechten en wij opnieuw elkaar moeten leren kennen enz. en dat gaat beter vanuit ik op mijn eigen plek en hij op de zijne..Anders val je terug op oude gebaren en principes en niet de bedoeling! Ik ben op zoek naar een huis voor mij en de kids, maar heb dit niet aan hem gezegt, Als hij dat nu al weet kan ie zo dwars doen dat ik nog een half jaar in ellende kan gaan zitten. Dan maar aardig doen nu!
En eigenlijk zijn de dagen niet eens zo slecht hier.. Maar onvolwaarlijke liefde is het allang niet meer.. Maar ja blijkbaar wil ie niet anders...
Thats my life op het moment..
maandag 13 februari 2012 om 14:03
Kom op Pumukele, je kunt het. Ik weet dat je nu door de hel gaat, maar er komen betere tijden. Kijk naar Newwoman, die er zoveel sterker uit is gekomen. Dat kunnen wij ook. We hebben ons te lang afhankelijk gemaakt van 1 persoon en het kost tijd om dat te veranderen, maar het moet. Terwijl ik dit zeg rollen bij mij ook de tranen want dit proces doet zo veel pijn.
@Soyli, prachtig neergeschreven, ik denk dat Mensa hier wel wat aan heeft.
@Problemo, blij dat je langzamerhand afstand aan het nemen bent.
@Newwoman, dank voor je altijd wijze woorden van een ervaringsdeskundige.
En voor iedereen dikke, dikke knuffel!
@Soyli, prachtig neergeschreven, ik denk dat Mensa hier wel wat aan heeft.
@Problemo, blij dat je langzamerhand afstand aan het nemen bent.
@Newwoman, dank voor je altijd wijze woorden van een ervaringsdeskundige.
En voor iedereen dikke, dikke knuffel!
maandag 13 februari 2012 om 14:20
Angst voor het onzekere en het onbekende. Héél menselijk heb ik me laten vertellen. Liever terug naar iets dat slecht maar bekend en 'veilig' was dan iets dat nieuw, 'onveilig' en onzeker is...
Maar nogmaals; een relatie moet mooi zijn en niet iedere dag weer een strijd. Of dat nou komt door zaken die tijdens je relatie zijn voorgevallen of daarna. En ik denk dat we hier met zn allen rationeel wel wéten dat we niet meer terug kunnen. Of, áls we terug zouden kunnen, we over een paar jaar in de situatie zitten waar Mensa nu in zit. En ik in feit ook. Ex is 4 jaar geleden fysiek niet weggeweest, emotioneel wel (en in feite ook nooit terug gekomen weet ik nu).
Dus... Schouders eronder met zn allen en doorbijten. Het wordt beter, ooit! En dán weten we we waarom dit moest gebeuren...
Maar nogmaals; een relatie moet mooi zijn en niet iedere dag weer een strijd. Of dat nou komt door zaken die tijdens je relatie zijn voorgevallen of daarna. En ik denk dat we hier met zn allen rationeel wel wéten dat we niet meer terug kunnen. Of, áls we terug zouden kunnen, we over een paar jaar in de situatie zitten waar Mensa nu in zit. En ik in feit ook. Ex is 4 jaar geleden fysiek niet weggeweest, emotioneel wel (en in feite ook nooit terug gekomen weet ik nu).
Dus... Schouders eronder met zn allen en doorbijten. Het wordt beter, ooit! En dán weten we we waarom dit moest gebeuren...
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 14:22
Overigens ben ik in praktische zin niet bang om alleen te zijn, wel emotioneel. Zóveel lieve mensen om me heen maar uiteindelijk sta ik er wel alleen voor.
Van de andere kant: staan we er niet allemaal alleen voor (los van al dan niet een relatie hebben, en hoe goed / slecht die is)? En liepen we in onze relaties voorheen ook al niet tegen onbegrip en verschillende inzichten aan?
Fijn hoor, die arm om me heen, die man naast me op de bank, het gesprek tijdens het avondeten. Maar toch zeker alleen als het ook écht oprecht gemeend is (en ik daar dan niet aan twijfel)??
Ik weet nu dat vriendin van ex het afgelopen jaar meer van zijn gevoelens, mij en ons gezin wist, dan ik. Dát doet pijn, zeker omdat ze nu nog steeds in beeld is. Maar dat doet me wel beseffen dat ik dus eigenlij al alleen was. Méér alleen dan dat ik nu ben, nu ik mezelf beetje bij beetje weer aan het terugvinden ben.
Voor mij zit er overigens nog een ander probleem: ik kom ook steeds meer tot de conclusie dat ik in hem een vaderfiguur heb gezocht. Een vaderfiguur die ik in mijn jeugd zo gemist heb (emotioneel). Dus het voelt nu ook voor mij zo alsof een ouder tegen me zegt: ik wíl je niet meer. Dáár zit voor mij de kern; dát gevoel moet ik kwijt!
Van de andere kant: staan we er niet allemaal alleen voor (los van al dan niet een relatie hebben, en hoe goed / slecht die is)? En liepen we in onze relaties voorheen ook al niet tegen onbegrip en verschillende inzichten aan?
Fijn hoor, die arm om me heen, die man naast me op de bank, het gesprek tijdens het avondeten. Maar toch zeker alleen als het ook écht oprecht gemeend is (en ik daar dan niet aan twijfel)??
Ik weet nu dat vriendin van ex het afgelopen jaar meer van zijn gevoelens, mij en ons gezin wist, dan ik. Dát doet pijn, zeker omdat ze nu nog steeds in beeld is. Maar dat doet me wel beseffen dat ik dus eigenlij al alleen was. Méér alleen dan dat ik nu ben, nu ik mezelf beetje bij beetje weer aan het terugvinden ben.
Voor mij zit er overigens nog een ander probleem: ik kom ook steeds meer tot de conclusie dat ik in hem een vaderfiguur heb gezocht. Een vaderfiguur die ik in mijn jeugd zo gemist heb (emotioneel). Dus het voelt nu ook voor mij zo alsof een ouder tegen me zegt: ik wíl je niet meer. Dáár zit voor mij de kern; dát gevoel moet ik kwijt!
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 14:29
quote:pumukele schreef op 13 februari 2012 @ 14:22:
we hebben net gemaild, altijd zo correct als hij is in mijn ogen onpersoonlijk, weet niet meer wie hij is lijkt wel of hij geen emotie meer heeft. ja duh tegenstrijdige signalen afgeven. gesprek gehad over dochter.
we willen vrienden zijn, maar er zit nu nog teveel emotie in zegt hij..... ik vroeg heb jij dan geen emotie meer??? antwoord natuurlijk wel!!!
moet ik hier mee? als je emotie hebt heb je ook nog gevoel verdorie!
sodemieter ook maar op uit mijn leven je bent me niet waard!
Ik denk dat mannen veel makkelijker hun emotie weg kunnen zetten als vrouwen. En wellicht was hij al veel langer bezig met afsluiten en loslaten dan jij.. Dat maakt het voor hem nu ook wat makkelijker (áls dat zo is).
Vrienden zijn is nu gewoon even niet mogelijk. Wilden ex en ik ook maar we hebben tegenstrijdige bedoelingen. Hij wilde weg bij mij, scheiden. Ook omdat er een nieuwe liefde was (is), hoewel hij voldhoudt dat die twee dingen los van elkaar staan. Duh..
Ik wilde niet scheiden. Ik wilde het nóg eens proberen (hoe hopeloos kun je zijn!). Ik wilde mijn gezin weer compleet maken. Hij wil (kan) dat absoluut niet. En dát gaat botsen.
Pas als jullie beiden oprecht achter een scheiding staan kun je met elkaar weer iets gaan opbouwen. Geen man-vrouw relatie meer maar en relatie gebaseerd op vriendschap en ouderschap.
Neem jezelf in bescherming en houd het contact zo zakelijk mogelijk...
Sterkte..
we hebben net gemaild, altijd zo correct als hij is in mijn ogen onpersoonlijk, weet niet meer wie hij is lijkt wel of hij geen emotie meer heeft. ja duh tegenstrijdige signalen afgeven. gesprek gehad over dochter.
we willen vrienden zijn, maar er zit nu nog teveel emotie in zegt hij..... ik vroeg heb jij dan geen emotie meer??? antwoord natuurlijk wel!!!
moet ik hier mee? als je emotie hebt heb je ook nog gevoel verdorie!
sodemieter ook maar op uit mijn leven je bent me niet waard!
Ik denk dat mannen veel makkelijker hun emotie weg kunnen zetten als vrouwen. En wellicht was hij al veel langer bezig met afsluiten en loslaten dan jij.. Dat maakt het voor hem nu ook wat makkelijker (áls dat zo is).
Vrienden zijn is nu gewoon even niet mogelijk. Wilden ex en ik ook maar we hebben tegenstrijdige bedoelingen. Hij wilde weg bij mij, scheiden. Ook omdat er een nieuwe liefde was (is), hoewel hij voldhoudt dat die twee dingen los van elkaar staan. Duh..
Ik wilde niet scheiden. Ik wilde het nóg eens proberen (hoe hopeloos kun je zijn!). Ik wilde mijn gezin weer compleet maken. Hij wil (kan) dat absoluut niet. En dát gaat botsen.
Pas als jullie beiden oprecht achter een scheiding staan kun je met elkaar weer iets gaan opbouwen. Geen man-vrouw relatie meer maar en relatie gebaseerd op vriendschap en ouderschap.
Neem jezelf in bescherming en houd het contact zo zakelijk mogelijk...
Sterkte..
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 14:31
@ soyli je hebt zo gelijk. praktisch gezien lijkt het me geweldig om alleen te zijn. Maar emotioneel? id. Maar soms wou ik dat mijn vent net als sommigen van hier vertrokken was. Ergens voor een poosje naar verweggistan of timboektoe (lang leve de donaldduck hahah) Ik zit er midden in. Het lijkt als of hij helemaal niet gaat kiezen. We hebben het leuk en ik laat hem nu volkomen vrij. Heb der geen zin meer in om te vechten. Maar hij heeft contact met haar. En toch als hij vanavond over het vreemdgaan begint.. En daar begint hij nog wel eens over.. ga ik hem toch maar weer eens vragen wat hij nu wil! Zij of ik en de kids. Ben benieuwd wat hij gaat zeggen. Hij moet toch eens de keuze gaan maken. en anders ik wanneer ik een woning heb...
maandag 13 februari 2012 om 14:35
Daar heeft mijn ex het ook steeds over, vrienden willen zijn. Momenteel is dat geen optie voor me, is veel te pijnlijk.
En vrienden zijn, ik weet het niet. Ik ben nogal kieskeurig in het maken van vrienden en ik denk niet dat hij daar nog voor in aanmerking komt. Iemand die me doelbewust zoveel pijn aandoet, is het voor mij niet meer waard om een vriend te zijn.
Hij kan een oppervlakkige kennis blijven gvd.
En vrienden zijn, ik weet het niet. Ik ben nogal kieskeurig in het maken van vrienden en ik denk niet dat hij daar nog voor in aanmerking komt. Iemand die me doelbewust zoveel pijn aandoet, is het voor mij niet meer waard om een vriend te zijn.
Hij kan een oppervlakkige kennis blijven gvd.
