Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
maandag 13 februari 2012 om 14:37
quote:problemo schreef op 13 februari 2012 @ 14:31:
@ soyli je hebt zo gelijk. praktisch gezien lijkt het me geweldig om alleen te zijn. Maar emotioneel? id. Maar soms wou ik dat mijn vent net als sommigen van hier vertrokken was. Ergens voor een poosje naar verweggistan of timboektoe (lang leve de donaldduck hahah) Ik zit er midden in. Het lijkt als of hij helemaal niet gaat kiezen. We hebben het leuk en ik laat hem nu volkomen vrij. Heb der geen zin meer in om te vechten. Maar hij heeft contact met haar. En toch als hij vanavond over het vreemdgaan begint.. En daar begint hij nog wel eens over.. ga ik hem toch maar weer eens vragen wat hij nu wil! Zij of ik en de kids. Ben benieuwd wat hij gaat zeggen. Hij moet toch eens de keuze gaan maken. en anders ik wanneer ik een woning heb...Problemo, heb je nu nog niet genoeg van die spelletjes die jullie spelen? En natuurlijk heeft hij het leuk nu. Hij eet van twee walletjes. Laat het miet meer bij hem liggen, maar neem je eigen beslissing.
@ soyli je hebt zo gelijk. praktisch gezien lijkt het me geweldig om alleen te zijn. Maar emotioneel? id. Maar soms wou ik dat mijn vent net als sommigen van hier vertrokken was. Ergens voor een poosje naar verweggistan of timboektoe (lang leve de donaldduck hahah) Ik zit er midden in. Het lijkt als of hij helemaal niet gaat kiezen. We hebben het leuk en ik laat hem nu volkomen vrij. Heb der geen zin meer in om te vechten. Maar hij heeft contact met haar. En toch als hij vanavond over het vreemdgaan begint.. En daar begint hij nog wel eens over.. ga ik hem toch maar weer eens vragen wat hij nu wil! Zij of ik en de kids. Ben benieuwd wat hij gaat zeggen. Hij moet toch eens de keuze gaan maken. en anders ik wanneer ik een woning heb...Problemo, heb je nu nog niet genoeg van die spelletjes die jullie spelen? En natuurlijk heeft hij het leuk nu. Hij eet van twee walletjes. Laat het miet meer bij hem liggen, maar neem je eigen beslissing.
maandag 13 februari 2012 om 14:39
maandag 13 februari 2012 om 14:43
Problemo.. Heb mijn post van 14.22u aangevuld.. Misschien ook voor jou interessant.
Cliché: datgene waar je het meest naar verlangt is datgene wat je niet kunt krijgen. Zó waar. Het is bij mij ook een gevalletje ego hoor; hoe haalt ex het in zijn hoofd om bij MIJ weg te gaan?!
En ik weet niet waarom ik hem keer op keer heb gevraagd terug te komen. Misschien wel vanwege dat gevoel. In ieder geval vanwege mijn gezin. Maar ik weet ook dat het een grote tijdbom zou zijn waarop wij zouden leven. Ík kan dan wel alles opzij willen zetten; hij kan en wil dat niet. Overigens heeft ex nadat hij terug kwam vier jaar geleden nog een half jaar rondgelopen met liefdesverdriet om de verloren minares. Je kunt je niet voorstellen hoeveel pijn dat dat doet. Maar.... Ik leefde uit mijn hoofd, duwde die pijn weg en ging vrolijk door.
Nét als jij nu.
Zó herkenbaar wat jij doet!
Als je het nog niet gedaan hebt moet je eens voor jezelf opschrijven wát jij de laatste maanden hebt moeten doorstaan! Dat is toch niet meer menselijk?
Jouw MAN heeft nog steeds contact met een andere vrouw.. Hij kan (lees: wil!) niet kiezen. Want hij weet toch wel dat jij bij hem blijft. Met alle respect: ik denk ook niet dat jij gaat kiezen. En nogmaals: ik herken dat. De paniek, het ongeloof, de wanhoop. Jij wil dit niet. Jij hoopt dat hij tot inkeer komt. Jij hoopt dat hij weer van jou gaat houden, weer voor jou wil gaan. En ach, als ie dat dan niet doet; maar wel blijft vanwege de kinderen, dan vul jij je leven wel op een andere manier in. Plezier maken met vriendinnen etc.
Geloof me: dat houd je maar tijdelijk vol. Uiteindelijk gaat het knagen. Gaat er een stemmetje in je hoofd zitten dat je keer op keer weer zegt dat het niet klopt waar je mee bezig bent. Ik ken dat stemmetje. Heb er niet naar geluisterd. Ex mocht telkens terug komen. En vorig jaar vertrok hij toch. Ik vind dat ik respectloos behandeld ben door hem maar eerlijk is eerlijk: als ik mezelf niet respectvol behandel, dan kan ik het toch ook niet meer van hem verwachten?
Nogmaals: heeel herkenbaar, jouw afwegingen, jouw pijn, jouw boosheid. Maar kies voor jezelf, luister naar je gevoel en maak niet dezelfde fout als ik heb gemaakt...
Cliché: datgene waar je het meest naar verlangt is datgene wat je niet kunt krijgen. Zó waar. Het is bij mij ook een gevalletje ego hoor; hoe haalt ex het in zijn hoofd om bij MIJ weg te gaan?!
En ik weet niet waarom ik hem keer op keer heb gevraagd terug te komen. Misschien wel vanwege dat gevoel. In ieder geval vanwege mijn gezin. Maar ik weet ook dat het een grote tijdbom zou zijn waarop wij zouden leven. Ík kan dan wel alles opzij willen zetten; hij kan en wil dat niet. Overigens heeft ex nadat hij terug kwam vier jaar geleden nog een half jaar rondgelopen met liefdesverdriet om de verloren minares. Je kunt je niet voorstellen hoeveel pijn dat dat doet. Maar.... Ik leefde uit mijn hoofd, duwde die pijn weg en ging vrolijk door.
Nét als jij nu.
Zó herkenbaar wat jij doet!
Als je het nog niet gedaan hebt moet je eens voor jezelf opschrijven wát jij de laatste maanden hebt moeten doorstaan! Dat is toch niet meer menselijk?
Jouw MAN heeft nog steeds contact met een andere vrouw.. Hij kan (lees: wil!) niet kiezen. Want hij weet toch wel dat jij bij hem blijft. Met alle respect: ik denk ook niet dat jij gaat kiezen. En nogmaals: ik herken dat. De paniek, het ongeloof, de wanhoop. Jij wil dit niet. Jij hoopt dat hij tot inkeer komt. Jij hoopt dat hij weer van jou gaat houden, weer voor jou wil gaan. En ach, als ie dat dan niet doet; maar wel blijft vanwege de kinderen, dan vul jij je leven wel op een andere manier in. Plezier maken met vriendinnen etc.
Geloof me: dat houd je maar tijdelijk vol. Uiteindelijk gaat het knagen. Gaat er een stemmetje in je hoofd zitten dat je keer op keer weer zegt dat het niet klopt waar je mee bezig bent. Ik ken dat stemmetje. Heb er niet naar geluisterd. Ex mocht telkens terug komen. En vorig jaar vertrok hij toch. Ik vind dat ik respectloos behandeld ben door hem maar eerlijk is eerlijk: als ik mezelf niet respectvol behandel, dan kan ik het toch ook niet meer van hem verwachten?
Nogmaals: heeel herkenbaar, jouw afwegingen, jouw pijn, jouw boosheid. Maar kies voor jezelf, luister naar je gevoel en maak niet dezelfde fout als ik heb gemaakt...
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 14:44
Mijn ex zegt dat ook, dat zou hem beter uitkomen. Voor mij hoeft dat niet meer. Ik zal verbonden met hem blijven door de kinderen, maar zal proberen dat te zien als een onaangename sociale verplichting waar ik het beste van moet maken.
Ik ga niet nog een keer mijn hart voor hem openleggen, zodat hij er weer op kan gaan staan. Hij kan in de stront zakken, wat mij betreft.
Zoals wel duidelijk is, ben ik boos, heel erg boos op hem, haar, mezelf en op het noodlot. Ik heb er meer dan genoeg van. Ik wil gewoon weer blij en gelukkig kunnen zijn.
Ik ga niet nog een keer mijn hart voor hem openleggen, zodat hij er weer op kan gaan staan. Hij kan in de stront zakken, wat mij betreft.
Zoals wel duidelijk is, ben ik boos, heel erg boos op hem, haar, mezelf en op het noodlot. Ik heb er meer dan genoeg van. Ik wil gewoon weer blij en gelukkig kunnen zijn.
maandag 13 februari 2012 om 14:46
@problemo
dit is toch ook een verschrikkelijke situatie hoe kun je dat volhouden? waar is jou eigen leven dan? wat is dat voor je dan waard? kom op knok voor jezelf en de kids en ga leven het is al zo kort, als je geen zin meer hebt om te vechten vergooi je daarmee al je leven voor hem!! hij niet voor jou!
dit is toch ook een verschrikkelijke situatie hoe kun je dat volhouden? waar is jou eigen leven dan? wat is dat voor je dan waard? kom op knok voor jezelf en de kids en ga leven het is al zo kort, als je geen zin meer hebt om te vechten vergooi je daarmee al je leven voor hem!! hij niet voor jou!
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
maandag 13 februari 2012 om 14:51
maandag 13 februari 2012 om 14:53
Uit 'Niets te verliezen en toch bang" van Renate Rubinstein:
Heel herkenbaar, en had ik zelf niet meegemaakt, dan had ik het waarschijnlijk een beetje overdreven gevonden hoe ze het omschrijft.... maar iedere letter die ze schrijft in dit boek heb ik opgezogen als een spons, ik was niet de enige die het zo voelde...
Een klein citaat:
Iemand verstoten die een half leven lang op je gerekend heeft behoort tot de gruwelijkste dingen die mensen elkaar aandoen, te gruwelijker omdat het gescheidt door de hand die tot dan toe gekust werd.
De achtergeblevene weet zich van treurigheid en woede geen raad: hoe kun je treurig zijn om het verlies van iemand die zo slecht is dat hij je uit eigen vrije wil treurig gemaakt heeft?
Hoe kun je zonder meer woedend zijn op iemand aan wie je gewend was liefdevol te denken?
Wat in zo'n ziel ontstaat is complete chaos, desorientatie, poging tot zelfbehoud door ontkenning van de situatie etc etc etc.
Verdriet zonder woede zou gaver zijn, woede zonder verdriet zou je bevrijden, maar de combinatie is zo fnuikend dat je jezelf opvreet..
[...]
Als ze weduwe was zou iedereen haar lot beklagen, haar helpen in de idealisering van de overledene en haar onvermijdelijke 'flinkheid' bewonderen.
Zij kan op haar beurt ook met de overledene medelijden voelen, hij wilde immers niet sterven, hij was graag bij de zijnen gebleven en mocht zijn ziel nu in de hemel zijn, dan denkt hjj aan haar zoals zij aan hem. De twee staan quitte.
Maar als haar man twee straten verderop woont met zijn vriendin, dan is voor zo'n vrouw de idealisering niet mogelijk en het flink zijn niet onvermijdelijk.
Want zo'n man blijft bereikbaar
Heel herkenbaar, en had ik zelf niet meegemaakt, dan had ik het waarschijnlijk een beetje overdreven gevonden hoe ze het omschrijft.... maar iedere letter die ze schrijft in dit boek heb ik opgezogen als een spons, ik was niet de enige die het zo voelde...
Een klein citaat:
Iemand verstoten die een half leven lang op je gerekend heeft behoort tot de gruwelijkste dingen die mensen elkaar aandoen, te gruwelijker omdat het gescheidt door de hand die tot dan toe gekust werd.
De achtergeblevene weet zich van treurigheid en woede geen raad: hoe kun je treurig zijn om het verlies van iemand die zo slecht is dat hij je uit eigen vrije wil treurig gemaakt heeft?
Hoe kun je zonder meer woedend zijn op iemand aan wie je gewend was liefdevol te denken?
Wat in zo'n ziel ontstaat is complete chaos, desorientatie, poging tot zelfbehoud door ontkenning van de situatie etc etc etc.
Verdriet zonder woede zou gaver zijn, woede zonder verdriet zou je bevrijden, maar de combinatie is zo fnuikend dat je jezelf opvreet..
[...]
Als ze weduwe was zou iedereen haar lot beklagen, haar helpen in de idealisering van de overledene en haar onvermijdelijke 'flinkheid' bewonderen.
Zij kan op haar beurt ook met de overledene medelijden voelen, hij wilde immers niet sterven, hij was graag bij de zijnen gebleven en mocht zijn ziel nu in de hemel zijn, dan denkt hjj aan haar zoals zij aan hem. De twee staan quitte.
Maar als haar man twee straten verderop woont met zijn vriendin, dan is voor zo'n vrouw de idealisering niet mogelijk en het flink zijn niet onvermijdelijk.
Want zo'n man blijft bereikbaar
maandag 13 februari 2012 om 14:55
Kunstje goed zo als je maar weer boos bent, kun je ook weer knokken, nogmaals alle respect voor jullie dit lijkt me echt verschrikkelijk om door te maken als er een ander in het spel is. ook voor je eigenwaarde bah ik vind ook in de stront zakken!!
hier een dikke knuffel voor jullie!!
weet nog niet hoe ik aan die smileys etc kom.
hier een dikke knuffel voor jullie!!
weet nog niet hoe ik aan die smileys etc kom.
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
maandag 13 februari 2012 om 14:56
quote:kunstje schreef op 13 februari 2012 @ 14:51:
[...]
Er is een verschil tussen de zolderkamer en samen in 1 bed blijven. En waarom zou hij kiezen: hij heeft het allebei!Maar Kunstje. Vraag je dan eens af waarom ónze exen in ons geval wél gekozen hebben? Niet in eerste instantie misschien (de mijne had zijn nieuwe relatie nog lang niet willen bekendmaken; vond het prima zoals het ging) maar nú wel. Zij zijn heel duidelijk; willen ons niet meer terug! Ik heb in mijn geval zelfs aangeboden dat hij met haar door mocht, áls ie maar weer bij ons kwam wonen. Tja. Ik vraag me dan af, wat zegt dat over mij? Over mij als persoon, vrouw, helemaal niets. Maar wel over mijn zelfrespect; dát is weg. Net als bij jou. Dus in plaats van onze energie in onze exen mét vriendin te stoppen, moeten we met onszelf aan de slag. We moeten zelf weer gaan voelen dat we de moeite waard zijn. Dat we geen genoegen hoeven te nemen met de reservebank. En dat we bóós mogen zijn om het liegen en bedriegen van onze exen. Want wij zijn zóveel meer waard!!!
[...]
Er is een verschil tussen de zolderkamer en samen in 1 bed blijven. En waarom zou hij kiezen: hij heeft het allebei!Maar Kunstje. Vraag je dan eens af waarom ónze exen in ons geval wél gekozen hebben? Niet in eerste instantie misschien (de mijne had zijn nieuwe relatie nog lang niet willen bekendmaken; vond het prima zoals het ging) maar nú wel. Zij zijn heel duidelijk; willen ons niet meer terug! Ik heb in mijn geval zelfs aangeboden dat hij met haar door mocht, áls ie maar weer bij ons kwam wonen. Tja. Ik vraag me dan af, wat zegt dat over mij? Over mij als persoon, vrouw, helemaal niets. Maar wel over mijn zelfrespect; dát is weg. Net als bij jou. Dus in plaats van onze energie in onze exen mét vriendin te stoppen, moeten we met onszelf aan de slag. We moeten zelf weer gaan voelen dat we de moeite waard zijn. Dat we geen genoegen hoeven te nemen met de reservebank. En dat we bóós mogen zijn om het liegen en bedriegen van onze exen. Want wij zijn zóveel meer waard!!!
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 15:05
Mooi NW.. Ik heb m op mijn Facebook gezet. Voor mezelf, omdat het al mijn emoties rechtvaardigt, maar ook voor anderen. Omdat ik steeds meer merk dat mensen denken 'je moet blij zijn dat je van die klootzak af bent' en 'na 5 maanden zul je je leven wel weer op de rails hebben'.
Niet dus.
De innerlijke strijd tussen verstand en gevoel woedt onverminderd door... Óf is het de onvermijdelijke pijn die dit proces met zich meebrengt; die ik maar 'gewoon' moet accepteren en waarvan ik moet hopen (of waarop ik moet vertrouwen) dat die ooit een keer weggaat...
Niet dus.
De innerlijke strijd tussen verstand en gevoel woedt onverminderd door... Óf is het de onvermijdelijke pijn die dit proces met zich meebrengt; die ik maar 'gewoon' moet accepteren en waarvan ik moet hopen (of waarop ik moet vertrouwen) dat die ooit een keer weggaat...
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 15:06
quote:Soyli schreef op 13 februari 2012 @ 14:56:
[...]
Maar Kunstje. Vraag je dan eens af waarom ónze exen in ons geval wél gekozen hebben? Niet in eerste instantie misschien (de mijne had zijn nieuwe relatie nog lang niet willen bekendmaken; vond het prima zoals het ging) maar nú wel. Zij zijn heel duidelijk; willen ons niet meer terug! Ik heb in mijn geval zelfs aangeboden dat hij met haar door mocht, áls ie maar weer bij ons kwam wonen. Tja. Ik vraag me dan af, wat zegt dat over mij? Over mij als persoon, vrouw, helemaal niets. Maar wel over mijn zelfrespect; dát is weg. Net als bij jou. Dus in plaats van onze energie in onze exen mét vriendin te stoppen, moeten we met onszelf aan de slag. We moeten zelf weer gaan voelen dat we de moeite waard zijn. Dat we geen genoegen hoeven te nemen met de reservebank. En dat we bóós mogen zijn om het liegen en bedriegen van onze exen. Want wij zijn zóveel meer waard!!!
Maar hoe doe je dat? Als ik de verhalen van Problemo lees, denk ik ook: waar is je zelfrespect en word zelfs een beetje boos op haar.
Van de andere kant ben ik de vernedering van het aan de kant gezet worden nog niet te boven. Misschien is het ook wel eerlijker van ex om botweg te zeggen dat hij niet terug komt. Maar je blijft je toch afvragen of dat je werkelijk zo'n slecht mens was, waar niet mee te leven viel. Alle schuld lag nml. bij mij volgens hem. Ik ben zo kapot Ik weet dat ik meer waard ben en boos mag zijn. Maar zo voelt het nog lang niet
[...]
Maar Kunstje. Vraag je dan eens af waarom ónze exen in ons geval wél gekozen hebben? Niet in eerste instantie misschien (de mijne had zijn nieuwe relatie nog lang niet willen bekendmaken; vond het prima zoals het ging) maar nú wel. Zij zijn heel duidelijk; willen ons niet meer terug! Ik heb in mijn geval zelfs aangeboden dat hij met haar door mocht, áls ie maar weer bij ons kwam wonen. Tja. Ik vraag me dan af, wat zegt dat over mij? Over mij als persoon, vrouw, helemaal niets. Maar wel over mijn zelfrespect; dát is weg. Net als bij jou. Dus in plaats van onze energie in onze exen mét vriendin te stoppen, moeten we met onszelf aan de slag. We moeten zelf weer gaan voelen dat we de moeite waard zijn. Dat we geen genoegen hoeven te nemen met de reservebank. En dat we bóós mogen zijn om het liegen en bedriegen van onze exen. Want wij zijn zóveel meer waard!!!
Maar hoe doe je dat? Als ik de verhalen van Problemo lees, denk ik ook: waar is je zelfrespect en word zelfs een beetje boos op haar.
Van de andere kant ben ik de vernedering van het aan de kant gezet worden nog niet te boven. Misschien is het ook wel eerlijker van ex om botweg te zeggen dat hij niet terug komt. Maar je blijft je toch afvragen of dat je werkelijk zo'n slecht mens was, waar niet mee te leven viel. Alle schuld lag nml. bij mij volgens hem. Ik ben zo kapot Ik weet dat ik meer waard ben en boos mag zijn. Maar zo voelt het nog lang niet
maandag 13 februari 2012 om 15:13
@Kunstje.. Het is voor hem veel makkelijker om jou de schuld te geven dan naar zichzelf te kijken.
Want Kunstje, kíjk eens wat die mannen gedaan hebben! Maandenlang gelogen. Een dubbelleven geleid. Vreemdgegaan. Thuis gedaan alsof er niets aan de hand was.
Zou jij daarmee kunnen leven? Een gezin kapot gemaakt. Ik niet. Ik zou mezelf nooit meer in de spiegel kunnen aankijken. Misschien nog nieteens naar hem toe, maar wel naar mijn kinderen. Als ik het op mijn geweten had dat ik mijn kinderen een compleet gezin 'ontnomen' had (los van de problemen die naast het vreemdgaan speelden; want daar was over te praten geweest en dan was een scheiding wellicht er nog wel van gekomen maar dan had het gezin, de partner, wel een kans gehad) dan zou ik het ook bij mijn partner neerleggen.
Ik realiseer me nu dat mijn ex het laatste half jaar van onze relatie heel veel ruzie met mij maakte. Om niets. Nu weet ik waar om. Om zijn vreemdgaan voor zichzelf te rechtvaardigen en om zijn vertrek goed te praten omdat ik toch zo'n kreng was (want: veel ruzie).
Ik voel het precies als jou. Ik vraag me ook steeds af wat ik anders had kunnen doen. Wat er mis met mij is, als mijn partner me zó behandelt en dan uiteindelijk ook nog vertrekt.
Maar ik weet, en dat weet jij ook, dat dat alles over hem zegt, en niets over ons.
Natuurlijk heb je fouten gemaakt in je relatie. Natuurlijk ben je soms onterecht boos geweest, sagarijnig geweest, gehaast geweest. Maar dat is iedereen!!! Het grote verschil is dat er heel veel mannen (en vrouwen) zijn die dan gaan praten in plaats van weg te vluchten in een andere relatie. Dat wat onze exen hebben gedaan is gewoon laf. Niet het lef hebben om eerst een punt achter de relatie te zetten en dan een nieuw leven op te gaan bouwen (al dan niet met iemand anders).
Dat zegt álles over hem, en niets over jou. En dat weet jij ook, als je daar nog eens goed over nadenkt!
Want Kunstje, kíjk eens wat die mannen gedaan hebben! Maandenlang gelogen. Een dubbelleven geleid. Vreemdgegaan. Thuis gedaan alsof er niets aan de hand was.
Zou jij daarmee kunnen leven? Een gezin kapot gemaakt. Ik niet. Ik zou mezelf nooit meer in de spiegel kunnen aankijken. Misschien nog nieteens naar hem toe, maar wel naar mijn kinderen. Als ik het op mijn geweten had dat ik mijn kinderen een compleet gezin 'ontnomen' had (los van de problemen die naast het vreemdgaan speelden; want daar was over te praten geweest en dan was een scheiding wellicht er nog wel van gekomen maar dan had het gezin, de partner, wel een kans gehad) dan zou ik het ook bij mijn partner neerleggen.
Ik realiseer me nu dat mijn ex het laatste half jaar van onze relatie heel veel ruzie met mij maakte. Om niets. Nu weet ik waar om. Om zijn vreemdgaan voor zichzelf te rechtvaardigen en om zijn vertrek goed te praten omdat ik toch zo'n kreng was (want: veel ruzie).
Ik voel het precies als jou. Ik vraag me ook steeds af wat ik anders had kunnen doen. Wat er mis met mij is, als mijn partner me zó behandelt en dan uiteindelijk ook nog vertrekt.
Maar ik weet, en dat weet jij ook, dat dat alles over hem zegt, en niets over ons.
Natuurlijk heb je fouten gemaakt in je relatie. Natuurlijk ben je soms onterecht boos geweest, sagarijnig geweest, gehaast geweest. Maar dat is iedereen!!! Het grote verschil is dat er heel veel mannen (en vrouwen) zijn die dan gaan praten in plaats van weg te vluchten in een andere relatie. Dat wat onze exen hebben gedaan is gewoon laf. Niet het lef hebben om eerst een punt achter de relatie te zetten en dan een nieuw leven op te gaan bouwen (al dan niet met iemand anders).
Dat zegt álles over hem, en niets over jou. En dat weet jij ook, als je daar nog eens goed over nadenkt!
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 15:16
Je kunt ook niet echt iets doen, je moet accepteren dat je gevloerd bent, en altijd 1 keer vaker opstaan dan je valt.
Je gaat door met je leven, je staat op, doet je dingen en er komt een dag dat je beseft. Hee, ik heb vandaag weer eens echt gelachen, of, ik heb genoten van dit of dat..
Je moet gewoon doorgaan dus, en plaats maken voor je verdriet en je woede, mep eens op een kussen, desnoods met de bezemsteel, vloek, scheld en val jankend in slaap.
Misschien dat je de volgende dag weer een betere dag hebt, of misschien zelfs een goede.
Maar weet dat je verdriet, woede en al die chaos in je hoofd en je lijf normaal zijn, erbij horen..
Dat boek waaruit ik citeerde is al oud.
De scheiding van de schrijfster was in 1972! Toen was ik 5 jaar. En toen overkwam haar dit, deze gevoelens zijn van alle tijden dus, universeel en helaas horen ze erbij...
En het slijt, echt waar,dat moet ook wel, het kost zoveel energie een mens wil toch overleven, en na dat overleven ga je weer leven, echt waar, geloof me maar.
Je gaat door met je leven, je staat op, doet je dingen en er komt een dag dat je beseft. Hee, ik heb vandaag weer eens echt gelachen, of, ik heb genoten van dit of dat..
Je moet gewoon doorgaan dus, en plaats maken voor je verdriet en je woede, mep eens op een kussen, desnoods met de bezemsteel, vloek, scheld en val jankend in slaap.
Misschien dat je de volgende dag weer een betere dag hebt, of misschien zelfs een goede.
Maar weet dat je verdriet, woede en al die chaos in je hoofd en je lijf normaal zijn, erbij horen..
Dat boek waaruit ik citeerde is al oud.
De scheiding van de schrijfster was in 1972! Toen was ik 5 jaar. En toen overkwam haar dit, deze gevoelens zijn van alle tijden dus, universeel en helaas horen ze erbij...
En het slijt, echt waar,dat moet ook wel, het kost zoveel energie een mens wil toch overleven, en na dat overleven ga je weer leven, echt waar, geloof me maar.
maandag 13 februari 2012 om 15:18
Los daarvan is het gewoon heel normaal dat je kapot gaat van de pijn. Lees het stuk van NW nog maar eens terug. Het is verschrikkelijk wat ons gebeurd is. Maar in plaats van te zwelgen in zelfmedelijden en ons te slachtofferen moet er een moment komen dat we denken: en nú is het weer mij-tijd! Dan krabbel je op en zul je zien dat je iedere dag sterker wordt.
Maar zolang jij, net als ik, iedere dag maar weer bezig bent met de 'waarom' vraag en met hem&haar blijven we hangen...
Ik denk oprecht dat het een kwestie van tijd is (ook omdat ik het zoveel om me heen lees en hoor)...
Maar zolang jij, net als ik, iedere dag maar weer bezig bent met de 'waarom' vraag en met hem&haar blijven we hangen...
Ik denk oprecht dat het een kwestie van tijd is (ook omdat ik het zoveel om me heen lees en hoor)...
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 15:22
Dank jullie Soyli en Newwoman.
Ik weet het allemaal wel, maar voel het nog niet echt zo. Heb vandaag gewoon mijn dag niet en ben super nerveus over mijn auto. Die staat in de garage en het is niet zeker dat die gerepareerd kan worden. Een nieuwe kan ik nu niet betalen en dus ben ik al de hele dag panisch. Zeker met mijn slechte rug is het mijn enige vervoersmiddel.
Morgen gaat het vast weer beter.
Ik kan het, ik ben sterk en ik wil weer gelukkig worden!
Ik weet het allemaal wel, maar voel het nog niet echt zo. Heb vandaag gewoon mijn dag niet en ben super nerveus over mijn auto. Die staat in de garage en het is niet zeker dat die gerepareerd kan worden. Een nieuwe kan ik nu niet betalen en dus ben ik al de hele dag panisch. Zeker met mijn slechte rug is het mijn enige vervoersmiddel.
Morgen gaat het vast weer beter.
Ik kan het, ik ben sterk en ik wil weer gelukkig worden!
maandag 13 februari 2012 om 15:25
hoi allemaal..
hoe gaat het met jullie? de bekend eups en down,net als bij mij
ik wil even reageren op Mensa..
de basis van de relatie is weg,al tijden en de basis is vertrouwen en ik weet uit ervaring dat ditiets is wat nooit meer terug gaat komen.
je zal je de rest van je leven af blijven vragen wat hij doet als hij wat later is,wie hij belt,waarom hij een slechte dag heeft of wanneer hij overmoet werken ,loop jij in de stress.
en de vraag is : wil je dat?????? ik heb er toen voor gekozen om dit niet te willen,en dat is een goede keuze geweest.
en altijd wanneer een een ruzie is,zal hij naar zn hoofd krijgen dat hij degene is geweest die is vreemdgegaan...
ik walgde van mijn ex ,ik vond hem vies nadat hij met een ander was gegaan,,,,
ik heb hem , na een half jaar proberen ,de straat op gezet....
hoe gaat het met jullie? de bekend eups en down,net als bij mij
ik wil even reageren op Mensa..
de basis van de relatie is weg,al tijden en de basis is vertrouwen en ik weet uit ervaring dat ditiets is wat nooit meer terug gaat komen.
je zal je de rest van je leven af blijven vragen wat hij doet als hij wat later is,wie hij belt,waarom hij een slechte dag heeft of wanneer hij overmoet werken ,loop jij in de stress.
en de vraag is : wil je dat?????? ik heb er toen voor gekozen om dit niet te willen,en dat is een goede keuze geweest.
en altijd wanneer een een ruzie is,zal hij naar zn hoofd krijgen dat hij degene is geweest die is vreemdgegaan...
ik walgde van mijn ex ,ik vond hem vies nadat hij met een ander was gegaan,,,,
ik heb hem , na een half jaar proberen ,de straat op gezet....
zonder tegenslag is er geen overwinning
maandag 13 februari 2012 om 15:34
@Habithere.. Jouw post doet me goed. Het bevestigt ook mijn gevoel; dat de basis weg is. Liefde, respect, vertrouwen. Dát zijn drie elementen die wat mij betreft onmisbaar zijn in een goede relatie.
En ik heb me ook lang afgevraagd of ik door kon na zijn vreemdgaan. Maar ik koos op basis van angst en onzekerheid en bleef. Dacht dat we het wel zouden redden. En zoals gezegd: ik was onzeker over mijn relatie, of die wel écht was wat ie leek. Want tijdens zijn vreemdgaan (en mijn niet weten) dacht ik ook dat hij gelukkig was. Dat bleek niet zo te zijn. Dus wát is dan écht, en wát niet?
Zoals gezegd: een stemmetje in mijn hoofd vertelde mij iedere dag, ieder uur, weer opnieuw dat het niet goed zat tussen ons. Maar ik negeerde dat stemmetje..
En ook ik vroeg me iedere dag weer af of er iemand ander was. Of niet. Of dat ik gek was, omdat ik dingen anders voelde dan dat hij ze uitsprak.
Ik heb nooit gewalgd van mijn ex. Nog steeds niet. Sterker nog: als ik hem zie (bijna dagelijks, vanwege de kinderen) dan zie ik de man op wie ik verliefd werd. En dát is het verwarrende; want ik ben boos maar tegelijkertijd is hij nog steeds mijn halfgod. Tót het moment dat ik emotie laat zien; want dan wordt hij heel erg boos (die spiegel wil hij niet, te pijnlijk waarschijnlijk) en dán zie ik hem in een halve seconde veranderen van een halfgod in een klootzak. Geen idee hoevaak ik die metamorfose nog moet zien voordat ook mijn gevoel volgt en weet dat het klaar is tussen ons (en ik vérre van jaloers hoef te zijn op zijn nieuwe vriendin)..
En ik heb me ook lang afgevraagd of ik door kon na zijn vreemdgaan. Maar ik koos op basis van angst en onzekerheid en bleef. Dacht dat we het wel zouden redden. En zoals gezegd: ik was onzeker over mijn relatie, of die wel écht was wat ie leek. Want tijdens zijn vreemdgaan (en mijn niet weten) dacht ik ook dat hij gelukkig was. Dat bleek niet zo te zijn. Dus wát is dan écht, en wát niet?
Zoals gezegd: een stemmetje in mijn hoofd vertelde mij iedere dag, ieder uur, weer opnieuw dat het niet goed zat tussen ons. Maar ik negeerde dat stemmetje..
En ook ik vroeg me iedere dag weer af of er iemand ander was. Of niet. Of dat ik gek was, omdat ik dingen anders voelde dan dat hij ze uitsprak.
Ik heb nooit gewalgd van mijn ex. Nog steeds niet. Sterker nog: als ik hem zie (bijna dagelijks, vanwege de kinderen) dan zie ik de man op wie ik verliefd werd. En dát is het verwarrende; want ik ben boos maar tegelijkertijd is hij nog steeds mijn halfgod. Tót het moment dat ik emotie laat zien; want dan wordt hij heel erg boos (die spiegel wil hij niet, te pijnlijk waarschijnlijk) en dán zie ik hem in een halve seconde veranderen van een halfgod in een klootzak. Geen idee hoevaak ik die metamorfose nog moet zien voordat ook mijn gevoel volgt en weet dat het klaar is tussen ons (en ik vérre van jaloers hoef te zijn op zijn nieuwe vriendin)..
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
maandag 13 februari 2012 om 16:53
