Trouwen? trouwen? Hoezo trouwen?

11-08-2008 12:06 186 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dames, heren, het volgende.

Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.



Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.



Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Alle reacties Link kopieren
Ik zou er niet aan moeten denken dat iemand met mij zou trouwen, zonder daar volledig achter te staan. Dan betekent het toch niets meer?



Een feestje, een ceremonie, dat kan allemaal ook wel zonder daadwerkelijk te trouwen. Als het huwelijk niets meer voor je zou betekenen dan dat, dan kun je toch beter daarvoor kiezen? Ik zou in ieder geval niet graag een contract aangaan met iemand, als diegene dat contract verder niet serieus zou nemen.
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof niet in het huwelijk. Heb als kind (of volwassene ;)) nooit de droom van een sprookjeshuwelijk gehad. Mijn beste vriendin wel. Ik snap de toegevoegde waarde van een huwelijk niet. Ja, tis handig als je samen kinderen hebt en voor de belasting e.d.
Perfectionisme is niet perfect...
off topic, tip voor satire:

Als je je feest geeft in de tuin. Huur dan van die grote partytenten en terrasverwarmers. Ook al trouw je in de zomer,... je weet maar nooit....

Wij trouwden ook in de zomer en hadden gelukkig de tenten, want het was echt shitweer. 't was zelfs zo koud dat ik truien uit heb moeten delen. (wat ook wel weer een gezellige sfeer gaf, korte jurkjes met een dikke trui erop )
Alle reacties Link kopieren
quote:Happy_Me schreef op 11 augustus 2008 @ 12:41:

[...]



Niet zolang voordat wij elkaar leerden kennen waren wij er van overtuigd nooit meer te zullen trouwen, maar ja....wij kenden elkaar dus nog niet. En vanaf het moment dat wij wisten dat wij bij elkaar hoorden wisten wij ook dat het niet 'af' was als wij zouden gaan samenwonen. Het trouwen maakte het gewoon compleet. En dus heeft het voor ons te maken met óns gevoel, en niet met de lege spaarrekening of het iets aan de buitenwereld willen laten zien.



Hier precies hetzelfde verhaal.

Mijn huidige huwelijk is voor mij overigens mijn enige echte huwelijk, want mijn 'eerste' huwelijk was alleen een huwelijk op papier, er was een enorm gebrek aan intimiteit, verbondenheid en echte liefde. Ik zie het als een mislukte 'poging tot huwelijk'.
Het is maar één dag, als je haar daar nou zo'n plezier mee doet. Dan doe je dat toch?

Zij vindt het namelijk wel heel erg belangrijk. Jij vindt haar (neem ik aan) belangrijk. Dat maakt haar droom om te trouwen belangrijk.
Alle reacties Link kopieren
Whow! Wat een mooie reacties.



We zijn wat trouwen betreft in een soort loopgravenoorlog terecht gekomen (relatie is verder prima!) dus elke frisse blik is welkom. Dank je wel!



Ik heb inderdaad aan het compromis gedacht van een verlaten strandje ergens op een tropisch eiland, met z'n tweetjes, geen poespas, met 2 getuigen. Al dan niet rechtsgeldig zoals iemand schreef...not bad!



Kijk, ik zou mijn vriendin heel graag 100% tegemoetkomen. Als zij die poespas zo graag wil, why not. Maar tegelijkertijd voelt dat erg hypocriet, onoprecht: Als die poepas zo belangrijk is voor haar dan moet ik er ook serieus aan meedoen, of niet. Het toverwoord lijkt me dus inderdaad: concessie.



Nogmaals bedankt voor de reacties, hier hebben we zeker wat aan!
Alle reacties Link kopieren
quote:Reiger100 schreef op 11 augustus 2008 @ 12:51:



Hier precies hetzelfde verhaal.

Mijn huidige huwelijk is voor mij overigens mijn enige echte huwelijk, want mijn 'eerste' huwelijk was alleen een huwelijk op papier, er was een enorm gebrek aan intimiteit, verbondenheid en echte liefde. Ik zie het als een mislukte 'poging tot huwelijk'.



Ik sta bekend als iemand die toch meestal wel de goede woorden weet te vinden, maar Reiger100....jij bent er nog net even beter in

Ik ben blij dat ik vanaf nu de manier weet om het huwelijk van Happy_She & Me ons eerste huwelijk te kunnen noemen. Dankje daarvoor!
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend en ik gaan wel trouwen. Gewoon omdat we van elkaar houden en onze liefde willen vieren. We vinden het beide belangrijk om stil te staan bij de mooie dingen in het leven.



We gaan trouwen op een plek die ons heel dierbaar is... waar we al vele weekendjes hebben doorgebracht en waar we altijd helemaal uitgerust vandaan komen na een drukke werkweek. We willen er trouwen vanwege onze goede herinneringen. Aan de andere kant maken we deze plek door er te trouwen voor ons extra speciaal en een rustpunt voor als we ons in de toekomst even terug willen trekken, om iets te vieren, te betreuren of uit te pluizen. Klinkt een beetje vaag misschien... Maar op deze manier wordt de viering van ons huwelijk voor ons waardevol voor ons... trouwen in de kerk waar we beiden in onze puberteit mee hebben gebroken staat ons tegen en eerlijk gezegd heb ik ook weinig met het gezwam van de gemiddelde ambtenaar van de burgelijke stand.



Hoe we het met het feest gaan doen moeten we nog zien. We gaan geen kapitalen uitgeven aan bruidskleding in elk geval.



Het hangt allemaal een beetje af van hoe veel geld we hebben en willen missen tegen die tijd. De plek is het belangrijkste... hoe we de rest doen zien we wel. Maar mooi wordt het in ieder geval.
Alle reacties Link kopieren
Wij zijn gelijk getrouwd, niet eerst jaren samenwonen maar trouwen en dan samen een leven opbouwen. Huwelijk is ingezegend in onze eigen kerk en voor ons heeft trouwen zeker wel een meerwaarde tov samenwonen.



Als je al jaren samenwoont kan ik me het voorstellen dat je de meerwaarde van trouwen niet inziet omdat er weinig verandert. Je woont al bij elkaar, je hebt al voor elkaar gekozen en waarschijnlijk heb je iets van een samenlevingscontract oid. Van mij zou het dan ook niet zo nodig meer hoeven....

Maar goed, je zit samen in een relatie en als je beide een ander mening hebt is dit lastig. Probeer eens te bedenken op welke manier het voor jou wel leuk zou zijn. Een trouwdag kan je op zoveel verschillende manieren invullen!
quote:absoluteEinstein schreef op 11 augustus 2008 @ 12:55:

Het is maar één dag, als je haar daar nou zo'n plezier mee doet. Dan doe je dat toch?

Zij vindt het namelijk wel heel erg belangrijk. Jij vindt haar (neem ik aan) belangrijk. Dat maakt haar droom om te trouwen belangrijk.Het is wel 1 hele dure dag, die ook nog kan tegenvallen omdat het een droom in uitvoering is.....en als je dat met tegenzin moet doen....
quote:misschicken schreef op 11 augustus 2008 @ 13:00:

[...]



Het is wel 1 hele dure dag, die ook nog kan tegenvallen omdat het een droom in uitvoering is.....en als je dat met tegenzin moet doen....Mee eens!
Alle reacties Link kopieren
quote:absoluteEinstein schreef op 11 augustus 2008 @ 12:55:

Het is maar één dag, als je haar daar nou zo'n plezier mee doet. Dan doe je dat toch?

Zij vindt het namelijk wel heel erg belangrijk. Jij vindt haar (neem ik aan) belangrijk. Dat maakt haar droom om te trouwen belangrijk.Met tegenzin trouwen? Al helemaal niet! Ik zou dan denk ik toch willen dat mijn partner het ook absoluut wilt! Je kan toch niet gaan trouwen omdat je partner dat wilt. Dat vind ik zo NEP en hypocriet!
Perfectionisme is niet perfect...
Alle reacties Link kopieren
Iemand vraagt: 'Waarom ben je eigenlijk getrouwd'

Jij antwoord: "Ehm, omdat zij dat zo graag wilde..dus ja, alles om haar gelukkig te maken'





Ik zie het al helemaal voor me :S
Perfectionisme is niet perfect...
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 12:55:

Ik heb inderdaad aan het compromis gedacht van een verlaten strandje ergens op een tropisch eiland, met z'n tweetjes, geen poespas, met 2 getuigen. Al dan niet rechtsgeldig zoals iemand schreef...not bad!Ja, dat zou dus ook mijn persoonlijke keus zijn. Heb je zoiets al aan je vriendin voorgesteld en hoe denkt zij daar over?
Alle reacties Link kopieren
Ik ga binnenkort trouwen. Niet in jurk, geen groot feest, gewoon gratis in gewone kleding, op een maandagochtend met onze getuigen naar het gemeentehuis. Wel 's avonds een etentje met naaste familie.

Ik had niet gedacht dat ik ooit nog zou trouwen, maar het bleek dat dit toch wel een van de makkelijkste manieren was om dingen goed te regelen (voor het geval ik kom te overlijden bijvoorbeeld). En daarbij is mijn vriend de enige man van wie ik me kan voorstellen dat ik er de rest van mijn leven mee wil doorbrengen. Door te trouwen kiezen we ook officieel voor elkaar, dus naast de wettelijke reden zit er stiekem toch ook wel een symbolische achter.
Ik kan mij wel voorstellen dat johnny geen toegevoegde waarde ziet in trouwen, maar het toch doet omdat hij het voor haar over heeft. Ze houden van elkaar, en in een goede relatie is water bij de wijn doen geen overbodige luxe. Soms heeft dat betrekking op de kleine dingetjes, in dit geval is het een grote bak met water, maar nog altijd is je uitgangspunt dat je je partner gelukkig wilt maken. Zij wordt hier gelukkig(er) van, en als johnny haar hierin tegemoet kan komen zonder dat het afbreuk doet aan zijn eigen geluk, waarom niet?

Hij trouwt dan wel met de vrouw van zijn leven, dus dat is alleen maar winst!
quote:Met tegenzin trouwen? Al helemaal niet! Ik zou dan denk ik toch willen dat mijn partner het ook absoluut wilt! Je kan toch niet gaan trouwen omdat je partner dat wilt. Dat vind ik zo NEP en hypocriet!

Ik zie echt het probleem niet zo. Zelf hecht je er geen waarde aan, maar de persoon waar je van houdt wel. Iets doen omdat je van iemand houdt vind ik niet hypocriet.

Ja, als je niet van plan bent om je aan de trouwbelofte te houden, en je zegt toch ja, dat is hyprocriet.

En zo'n dag hoeft niet zo verschrikkelijk veel te kosten. Het wordt zo duur als je het maakt. En als zij het toch traditioneel wil doen, dan moeten haar ouders betalen.
quote:Capibara schreef op 11 augustus 2008 @ 13:10:

Ik ga binnenkort trouwen. Niet in jurk, geen groot feest, gewoon gratis in gewone kleding, op een maandagochtend met onze getuigen naar het gemeentehuis. Wel 's avonds een etentje met naaste familie.

Ik had niet gedacht dat ik ooit nog zou trouwen, maar het bleek dat dit toch wel een van de makkelijkste manieren was om dingen goed te regelen (voor het geval ik kom te overlijden bijvoorbeeld). En daarbij is mijn vriend de enige man van wie ik me kan voorstellen dat ik er de rest van mijn leven mee wil doorbrengen. Door te trouwen kiezen we ook officieel voor elkaar, dus naast de wettelijke reden zit er stiekem toch ook wel een symbolische achter.



Gefeliciteerd alvast! Ik zei laatst tegen vriend; heb je wat te doen maandagochtend? Hij had hem al door. Denk dat wij dat ook zo zouden doen, met daarna een hele mooie vakantie. Of trouwen op die exotische bestemming. Zolang het maar geen dure standaard huwelijksdag gaat worden.



Het is maar goed dat trouwen voor iedereen iets heel persoonlijks is. Zolang je maar kiest voor iets waar je je goed bij voelt, hoe je het ook invult.
quote:absoluteEinstein schreef op 11 augustus 2008 @ 13:14:

[...]



Ik zie echt het probleem niet zo. Zelf hecht je er geen waarde aan, maar de persoon waar je van houdt wel. Iets doen omdat je van iemand houdt vind ik niet hypocriet.

Ja, als je niet van plan bent om je aan de trouwbelofte te houden, en je zegt toch ja, dat is hyprocriet.

En zo'n dag hoeft niet zo verschrikkelijk veel te kosten. Het wordt zo duur als je het maakt. En als zij het toch traditioneel wil doen, dan moeten haar ouders betalen. Maar dan willen haar ouders vast ook mee bepalen wie er wel of niet worden uitgenodigd..krijg je dat weer
quote:Julus schreef op 11 augustus 2008 @ 13:11:

Ik kan mij wel voorstellen dat johnny geen toegevoegde waarde ziet in trouwen, maar het toch doet omdat hij het voor haar over heeft. Ze houden van elkaar, en in een goede relatie is water bij de wijn doen geen overbodige luxe. Soms heeft dat betrekking op de kleine dingetjes, in dit geval is het een grote bak met water, maar nog altijd is je uitgangspunt dat je je partner gelukkig wilt maken. Zij wordt hier gelukkig(er) van, en als johnny haar hierin tegemoet kan komen zonder dat het afbreuk doet aan zijn eigen geluk, waarom niet?

Hij trouwt dan wel met de vrouw van zijn leven, dus dat is alleen maar winst!Dat bedoel ik. Bedankt voor het beter verwoorden dan ik het kan.
Tegelijk gepost, zo te zien!

Het is wel grappig dat ik me eigenlijk in dezelfde situatie bevind. Vriend wil niet, maar als hij me zou vragen zou ik ja zeggen. Ik zit aan Johnny het advies te geven waarvan ik hoop, dat vriend het ooit zo zal gaan zien. Het is voor mij geen halszaak verder, maar het zou het mooiste zijn als we er allebei hetzelfde over zouden denken.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond trouwen leuker dan ik dacht (was een beetje om praktische redenen besloten). Vooral omdat iedereen om ons heen er zo mooi op reageerde. In mijn beleving verdiepten onze vriendschappen en familiebanden door samen het leven te vieren en onze liefde te delen met de buitenwereld. Ik vind het persoonlijk ook mooi om een publiek statement te maken dat je bij elkaar wilt blijven. Sommige dingen vond ik stom, dus hier geen taart, witte jurk, kerk, bijzondere auto, dansfeest ofzo. Heb er mooie herinneringen aan!



En al vind jij het misschien niet nodig, of duur, het klinkt niet of je gewetensbezwaard bent. Zou je het niet leuk vinden om dat voor je vriendin te doen, als een soort super-kado dat voor haar over te hebben? Of 'gun' je haar dat ergens niet? Omdat ze dan van jou een 'burgermannetje' zou maken? De vraag is: waar ben je precies bang voor?



edit: had p 2 niet gelezen. Het klinkt een beetje calvinistisch hoor, alsof je alleen maar mag trouwen als je dol bent op poespas. De meeste bruiloften zijn toch voor een groot deel door de vrouwen bedacht en georganiseerd, vaak natuurlijk wel met inbreng van man, maar die zijn niet zo vaak de drijvende kracht achter de feestelijkheden. Misschien moet je de bruiloft zelf zien als belangrijk element in jullie sociale leven (je trouwt voor jezelf en je vrouw, maar geeft het feest voor je vrienden). Vrouwen onderhouden nou eenmaal het merendeel van de sociale relaties in een relatie.

Dus misschien moet je het trouwen (trouw beloven aan deze vrouw) proberen te scheiden van de publieke festiviteiten?
Overigens zou ik ook maar 1 keer in mijn leven willen trouwen. Vind dat toch iets exclusiefs, en voor mij zou het speciale ervan af gaan als je het vaker zou doen.

Mijn zus is drie keer getrouwd. Ik vraag me dan af, wat de meerwaarde er nog van is, als je het zo makkelijk doet?

Ik zou me ook niet meer zo speciaal voelen als mijn partner voor de derde keer zou trouwen, met mij. Een tweede keer, ok, dat is nog te begrijpen. Maar een derde keer of vaker?
Alle reacties Link kopieren
quote:Happy_Me schreef op 11 augustus 2008 @ 12:56:

[...]





Ik sta bekend als iemand die toch meestal wel de goede woorden weet te vinden, maar Reiger100....jij bent er nog net even beter in

Ik ben blij dat ik vanaf nu de manier weet om het huwelijk van Happy_She & Me ons eerste huwelijk te kunnen noemen. Dankje daarvoor!



Graag gedaan

Wij zijn overigens niet voor de kerk getrouwd, omdat we niet gelovig zijn.

Wél met een feest(je) voor familie en een paar vrienden, maar niet in een witte jurk, en we zijn met de hele familie met het openbaar vervoer naar het stadhuis gereden. We wilden onze bruiloft vieren zoals we zijn en volgens de waarden die onze zijn : eigenzinnig en eenvoudig.
MissMara, helemaal mee eens, met als toevoeging; tegenwoordig is scheiden ook heel makkelijk. Een huis kopen en het vervolgens moeten verkopen kost meer moeite.

En ik neem aan dat ze al een huis hebben samen.

Trouwen is bedoeld als levenslange verbintenis, maar je kunt er net zo makkelijk weer vanaf. Dus dat zou geen argument meer hoeven zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven