twee liefdes...........nieuw topic...

Meiden, ik voel me even ontzettend down. Ik heb zelf op een andere baan gesoliciteerd. Ik hoorde vandaag dat dit bedrijf 400 reacties hebben ontvangen. Daar was ik al niet blij mee. Zo gauw ik op werk kwam vandaag vertelde Nr2 me dat hij in september intern overgeplaatst wordt. Hij is daar op zich erg blij mee, maar het hielp niet echt om mij op te vrolijken. Ik wil naar huis, en dan diep onder de dekens me zelf heel zielig vinden. ;(

Hoi Thea,

Kan me helemaal voorstellen dat je in bed wil gaan liggen - of beter nog - lekker op een ligbed in het zonnetje... Ga je nog lunchen of borrelen vandaag? Zodat jullie verder kunnen praten over sollicitatie en overplaatsing?



Ik baal ook. Het feit dat Nr. 2 en ik qua werk met elkaar te maken hebben, maakt het niet makkelijker. Zelfs niet nu mijn romantische gevoelens voor Nr. 2 niet meer zo enorm groot zijn. Toch houdt hij me nog steeds bezig, blijft hij me boeien en laat ik me door hem en/of de situatie beïnvloeden.



Zo ben ik ook aan het rondkijken naar een andere baan. Binnen hetzelfde bedrijf weliswaar, maar als ik van baan zou veranderen, dan zou dat wel betekenen dat ik veel minder met Nr. 2 te maken krijg. Dat vind ik jammer - en het brengt me zelfs aan het twijfelen. Helemaal niet goed natuurlijk! Ik zou gewoon voluit voor mijn carriere (en Nr. 1) moeten gaan...



O ja, nog even in antwoord op Basra (geloof ik): mijn Nr. 2 en ik hebben ook geen relatie. We hebben wel naar elkaar uitgesproken dat we elkaar meer dan leuk vinden, maar hij heeft daarbij gezegd dat hij zijn huwelijk en gezin niet voor mij op het spel wil zetten. Nobel, eerlijk en duidelijk, maar op dat moment natuurlijk niet leuk! Gelukkig kan ik me er nu wel in vinden, vooral omdat de spaarzame tijd die we samen doorbrengen echte quality time is waarin we weten wat we aan elkaar hebben.

Hey meiden,



wat is er hier weer veel geschreven, zeg! Fijn, hoor! En zoveel herkenning, ook al zitten we vaak in heel verschillende situaties... Ik denk dat het niet eens zoveel verschil maakt of je nu iets 'hebt' met nr2 of niet, het gaat hem vooral om de gevoelens die nr2 losmaakt. Daarvoor hoef je heus niet met hem naar bed. Natuurlijk wordt het allemaal een stuk "echter" als je met elkaar verder gaat, maar de gevoelens kunnen ook zonder dat erg heftig zijn, daar ben ik van overtuigd!



Hier niets dan rust... Ik voel me eigenlijk heel goed! Met nr1 gaat het prima, voel me soms zelfs weer verliefd op hem en ben gewoon graag bij hem. Morgen gaan we een dagje naar zee samen en ik kijk er al naar uit! En nr2....? Die hoort op een bizarre manier gewoon bij ons leven. We vernoemen hem af en toe, hij wordt niet doodgezwegen. We hebben soms de grootste lol samen om 'ons geheimpje'.



Ik heb onlangs nog eens gsmst met nr2 (terwijl nr1 naast me zat ). Gevraagd of hij thuis was en deze keer antwoordde hij dan toch meteen... Hij schreef dat hij erg druk was met z'n werk en dat z'n ex-vriendin (mama van z'n kindje) vakantie heeft en dus regelmatig langs komt... Te gevaarlijk om af te spreken nu. Hij laat me iets weten van zodra het weer kan.



Ik ben er erg rustig bij, voel me niet meer meteen afgewezen als hij eens niet kan of als we elkaar een tijd niet zien. We hebben elk ons leven en af en toe spreken we eens af, maar méér moet ik er niet van verwachten... Het is wel goed zo.



Ik leef met jullie mee en lees alle verhalen! Dikke knuffel voor iedereen die er nu één kan gebruiken!



Liefs,

Marlies

Thea, Ik snap heel goed dat je in je bed wil kruipen. Je wordt gewoon lamgeslagen en er komt niets uit je handen. Dikke knuffel...



Ben ik een van de weinigen die niet het idee heeft dat ze een keuze moet maken? Ik ben er nl. van overtuigd dat mijn nr1 en 2 naast elkaar in mijn leven kunnen zijn. Je moet toch van twee mannen kunnen houden net zoals je dat bij meerdere kinderen kunt? Nr1, blijft één. En nr2, zie ik als de slagroom op het toetje! Was bij nr2 de angst niet zo groot dan zouden wij elkaar af en toe zien,regelmatig spreken en heel af en toe beminnen...Dit zou dan het hoogst haalbare zijn, waar we allebei tevreden mee zouden zijn. We willen onze gezinnen nooit kwijt!(We hebben 't goed thuis)

Alleen als onze achterban er niet zou zijn geweest waren wij nu samen.. Ik vervloek mijn gevoelens vaak.Ik snap ook niet hoe het kan dat je zo oprecht van twee mannen kunt houden.Ik voel me daarom ook bijna nooit schuldig... Mijn hele leven is op z'n kop gezet! 3jaar geleden had ik iedereen voor gek verklaard die dit ooit voorspeld had. Ik had 't prima naar mijn zin in onze relatie. En toen: BAM!!!!



Ik heb vandaag nog niets van nr2 gehoord. Ik denk niet dat ik zelf ga bellen. Hij heeft gezegd: 'Ik kijk wel even' Hij weet dat ik heel graag even contact met hem wil. Ik zit hier al weer helemaal te 'sippen' omdat het allemaal zo geforceerd gaat. Het enige wat ik wil is hem even zien, horen en weten dat zijn gevoelens voor mij nog hetzelfde zijn. Natuurlijk zou ik hem willen kussen en meer, maar ik kan me er wel bij neerleggen dat dat er (voorlopig) niet in zit. Ben ik nou zo egoístisch dat ik het maximaal toelaatbare eruit wil slepen? Zucht........



X Lois

Ik hou ook nog steeds van nr1. Maar wat ik voor nr2 voel, heb ik met nr1 nooit ervaren. Niet wat emotionele gevoelens betreft en ook niet wat sexuele gevoelens betreft. Maar voor nr2 was het nooit in me opgekomen om nr1 te verlaten. Ik had het echt goed met nr1. Tegenover nr1 voel ik me schuldig. ik moet me er echt voor inzetten om in onze relatie te investeren.Ook tegenover nr2 voel ik me schuldig omdat ik hem geen gewone relatie geef, omdat we alles in het geheim moeten doen, omdat hij door mij niet open staat voor een serieuze relatie met toekomst. Voorlopig is wat we hebben genoeg voor hem. Hoewel hij meer dan eens gezegd heeft dat als ik niet getrouwd was geweest, hij me allang ten huwelijk had gevraagd. Ik weet zeker dat we het samen heel goed zouden kunnen hebben. Maar dat gaat ten koste van mijn man en kind. Ik begrijp je zo goed Josephien en kan je geen raad geven.

Ik ben dus wezen lunchen met Nr2. Helaas bij de lunch 2 glazen wijn gedronken.

Ik had van de week een meningsverschil met zijn vrouw per email. Helaas heb ik hem hierbij betrokken. Ik heb nog wel netjes gezegd dat ik vond dat hij het voor zijn vrouw moest opnemen maar ondertussen heb ik goed laten merken dat ik het dus absoluut niet met haar mee eens was. Gosh, I'm so silly!!

Nr2 zat dus in een klote positie. Ik heb ook nog tegen hem gezegd dat hij absoluut niets tegen haar moet zeggen over dit gesprek.

Ik weet niet of we na werk nog wat gaan drinken.

Wat ben ik toch stom af en toe......

Thea, ik kan me zo goed voorstellen dat je even helemaal weg wilt kruipen, even lekker uithuilen, alles laten gaan. Soms is dat gewoon fijn om te doen. I wens je heel erg veel sterkte, knuf!



Sil, rare wezens zijn vrouwen toch he? Romantische gevoelens zijn minder, maar we laten ons dan toch nog steeds beïnvloeden....

Het zou inderdaad heel goed van je zijn om niet te twijfelen over je keuze voor overplaatsing. Al kan ik je daar natuurlijk niet echt raad in geven. Deze keuze moet ieder voor zich maken, maar ik snap je wel.



Malies, wat fijn voor je dat het rustig bij je is. en weer een beetje verliefd op nr. 1.... heerlijk toch? Geniet van al het mooie!

En ja, je hebt gelijk, het maakt niet uit of je daadwerkelijk iets hebt met je nr. 2, de gevoelens zijn er niet minder om, die zijn net zo heftig, dat geloof ik zeker!



Lois, ik ben er ook van overtuigd dat je zowel een nr. 1 en een nr. 2 kunt hebben en van beiden houden. Ik vraag me alleen wel eens af of ik ooit toch niet een keuze moet gaan maken. Daarmee bedoel ik dan dat mijn nr. 1 er achterkomt dat ik een nr. 2 heb..... Ik probeer zo nu en dan eens een visje uit te gooien bij mijn nr. 1, over een open huwelijk. Hij lijkt daar niet echt van gecharmeerd te zijn, ook logisch eigenlijk.



Flamenco, ook jouw gevoelens kan ik me voorstellen t.o.v. nr. 2 over het niet openstaan voor een andere relatie. Moeilijk hoor. Ook ik heb altijd gedacht dat ik nooit een nr. 2 zou krijgen.... Hoe kan het lopen he? Ik zeg nooit meer dat overkomt mij niet.



Josephien, wat heb jij het moeilijk zeg! Ik leef zo met je mee! Wij kunnen je geen raad geven, alleen een luisterend oor bieden. Knuf!



Meiden sterkte!!!!!



Knipoogje

quote:Ik hou ook nog steeds van nr1. Maar wat ik voor nr2 voel, heb ik met nr1 nooit ervaren. Niet wat emotionele gevoelens betreft en ook niet wat sexuele gevoelens betreft. Maar voor nr2 was het nooit in me opgekomen om nr1 te verlaten. Ik had het echt goed met nr1. Tegenover nr1 voel ik me schuldig. ik moet me er echt voor inzetten om in onze relatie te investeren..... Ik begrijp je zo goed Josephien en kan je geen raad geven.Ik lees al een tijd mee op dit topic en heb al vaker willen reageren, het tot op vandaag niet gedaan.... Flamenco en Josephien, ik begrijp jullie dilemma zo goed, zit bijna in dezelfde situatie... alleen heb ik door die allesoverheersende gevoelens voor nr. 2 mijn nr. 1 verlaten. Dat was een relatie van + 20 jaar. De keuze dus al gemaakt.. in een verstandsverbijstering, te snel? in ieder geval met mijn hart... Heb een fantastische tijd gehad met nr. 2 (hij was single) tot op het moment dat hij aangaf toch geen vaste relatie te willen/kunnen door met name de afstand tussen onze woonplaatsen. Of dat de enige reden was?

Mijn nr. 1 wil nog steeds met me verder, we zijn inmiddels in relatie therapie, maar of het nog kan? Ik heb hem zoveel pijn gedaan met mijn acties. En ja, door mijn relatie met nr. 2 me gerealiseerd wat er miste in onze relatie. Komt dat ooit terug, kan dat nog? Nr. 1 doet zijn uiterste best en ik?  twijfels twijfels, zit er af en toe helemaal doorheen, alles kwijt vwb familie, soc. contacten van vroeger: wie zich brand moet immers maar op de blaren zitten??

Dames, voor jullie ook: heel veel wijsheid!!

Hug!

quote:



quote: flamenco reageerde



Ik hou ook nog steeds van nr1. Maar wat ik voor nr2 voel, heb ik met nr1 nooit ervaren. Niet wat emotionele gevoelens betreft en ook niet wat sexuele gevoelens betreft. Maar voor nr2 was het nooit in me opgekomen om nr1 te verlaten. Ik had het echt goed met nr1. Tegenover nr1 voel ik me schuldig. ik moet me er echt voor inzetten om in onze relatie te investeren..... Ik begrijp je zo goed Josephien en kan je geen raad geven. Ik lees al een tijd mee op dit topic en heb al vaker willen reageren, het tot op vandaag niet gedaan.... Flamenco en Josephien, ik begrijp jullie dilemma zo goed, zit bijna in dezelfde situatie... alleen heb ik door die allesoverheersende gevoelens voor nr. 2 mijn nr. 1 verlaten. Dat was een relatie van + 20 jaar. De keuze dus al gemaakt.. in een verstandsverbijstering, te snel? in ieder geval met mijn hart... Heb een fantastische tijd gehad met nr. 2 (hij was single) tot op het moment dat hij aangaf toch geen vaste relatie te willen/kunnen door met name de afstand tussen onze woonplaatsen. Of dat de enige reden was?

Mijn nr. 1 wil nog steeds met me verder, we zijn inmiddels in relatie therapie, maar of het nog kan? Ik heb hem zoveel pijn gedaan met mijn acties. En ja, door mijn relatie met nr. 2 me gerealiseerd wat er miste in onze relatie. Komt dat ooit terug, kan dat nog? Nr. 1 doet zijn uiterste best en ik?  twijfels twijfels, zit er af en toe helemaal doorheen, alles kwijt vwb familie, soc. contacten van vroeger: wie zich brand moet immers maar op de blaren zitten??

Dames, voor jullie ook: heel veel wijsheid!!

Hug!

 

oh ja, en waarom mijn reactie juist op dit topic: gevoelens voor nr. 2 zijn er nog steeds... dus ook 2 liefdes, verschillend maar toch...

Teka, welkom op dit Topic.Het is inderdaad heftig wat je gedaan hebt. Ik heb er weleens over gefantaseerd dat Nr2 zich naar mij zou uitspreken en dat we allebij onze Nr1 zouden verlaten om samen verder te gaan. Eigenlijk weet ik wel zeker dat dat niet zou werken op lange duur, en dan............??

Ik zal echt meer energie in mijn relatie met Nr1 moeten steken, en binnenkort zal ik vanzelf Nr2 minder zien.

Wat heerlijk dat we op dit forum alles kunnen vertellen zonder dat iemand ons de les komt lezen. Teka, jou verhaal is echt heel moeilijk. Ik ben me er van bewust dat als ik nr1 zou verlaten dat het heel goed mogelijk is dat ik uit eindelijk alleen over blijf. En dan probeer ik me mezelf voor te stellen over 10 jaar als gescheiden, alleenstaande vrouw en hoe ik me dan zal voelen......

quote:Wat heerlijk dat we op dit forum alles kunnen vertellen zonder dat iemand ons de les komt lezen. Teka, jou verhaal is echt heel moeilijk. Ik ben me er van bewust dat als ik nr1 zou verlaten dat het heel goed mogelijk is dat ik uit eindelijk alleen over blijf. En dan probeer ik me mezelf voor te stellen over 10 jaar als gescheiden, alleenstaande vrouw en hoe ik me dan zal voelen...... 

Thea, bedankt voor je welkom!

Flamenco, ja het is idd moeilijk, ik kon alleen niet anders destijds, het gevoel was te allesoverheersend.. kon niet meer bij nr. 1 blijven, wist te goed wat er gebeuren zou en moest voor mezelf de consequentie daarvan dragen, en dat was weggaan, op mezelf zijn. Want al verdiende ik geen schoonheidsprijs met mijn actie, ik wilde mezelf iig recht aan kunnen kijken in de spiegel, voor zo ver je daarvan kunt spreken..

Kon nr 1 niet bedriegen en thuis blijven wonen, dat verdient hij niet. En nee, ik wil absoluut geen oordeel uitspreken nu, soms denk ik bij mezelf, had het toch stiekem doorgezet, was alles mss heel anders geweest nu...hetzij positief, hetzij negatief....

Jeetje Teka, Wat een heftig verhaal!! Als ik jou hoor, voel ik me toch wel schuldig. Ik wil 't allebei....   laf toch? Ook al doe ik mijn nr1 niets tekort en doe ik hem zo geen pijn. Het is wel heel erg egoistisch..Wat jou overkomen is, zou dan ook mijn toekomst zijn. Dat is wel schrikken! Alles kwijt...

 Ik vind 't wel erg dapper van je en 't getuigt van klasse!

Hopelijk kun je hier een luisterend oor vinden...

Teka, fijn dat je met ons mee wilt schrijven. Ik loop ook nog niet zo lang mee hier, maar ik voel me hier helemaal thuis. Ik hoop dat jij dat ook zo zult voelen. Wat een vreselijk heftig verhaal!

Twijfels ja, ik geloof je direct! Zo vaak al gezegd de afgelopen tijd hier, wat doen we onszelf aan.... En de reden van een nr. 2? Ja, iedereen heeft daar zijn eigen reden voor, maar één ding staat voor mij als een paal boven water: er miste toch iets met de relatie van nr. 1.

Zelf heb ik me ook vaak afgevraagd wat dan? We hebben het toch zo goed met elkaar, een fijn gezin, een leuk huis, hij is mijn maatje.... En dan is het denk ik dan, hij is mijn maatje, we kunnen eigenlijk alles delen, maar de spanning in ons sexleven... Ook het willen weten hoe het met een ander is....  Jeetje, als ik nu teruglees wat ik geschreven heb.... Wat een reden om overstag te gaan en iets te beginnen met nr. 2...

Spijt, nee absoluut niet, nr. 2 is een aanvulling, een kadootje! Gelukkig denken nr. 2 en ik er hetzelfde over en genieten we beiden ontzettend van elkaar! Mijn relatie met nr. 2 wordt steeds dieper, inhoudelijker, heftiger. Dat voelt eigenlijk heel goed.

Hoe raar het ook klinkt: mijn relatie met nr. 2 heeft ook in positieve zin een weerslag op mijn nr. 1. Doordat ik mezelf veel vrouwelijker, veel gelukkiger voel, kan ik de hele wereld aan! Nr. 2 geeft mij energie! (niet altijd hoor, zoals gisteren en eergisteren, wanneer ik alleen maar met hem bezig ben, hahaha) Nr. 1 heeft toch onbewust in de gaten dat ik in die zin verandert ben.

Ja, ik wil ze allebei! Ik houd van allebei! Twee liefdes....., het kan volgens mij! Maar het kan ook heel veel emoties met zich meebrengen, dat maakt het allemaal soms zo moeilijk!



Meiden, bedankt weer voor het "luisteren".



Morgen lekker naar Zeeland (bbq feest), weg met mijn nr. 1 zonder de kinderen, gezellig! Tot maandag nr. 2 even uit mijn hoofd, maandag zoeken we elkaar wel weer op via de mail, sms of telefoon. Ik moet zeggen dat dat een rustig gevoel is, van elkaar weten dat je elkaar in het weekend niet kunt "treffen".



Sterkte voor jullie allemaal en geniet van de mooie momenten!

Knipoogje

Dag meiden!



@ Teka, jeeeee, wat heftig meid! Maar je hebt een keuze gemaakt met je hart en hoeft je in ieder geval niet je hele leven lang af te vragen 'wat als...?'. Ik vind het erg bijzonder dat je man en jij nu toch verder willen met elkaar en daarvoor gaan. Natuurlijk is het gevoel voor nr2 niet ineens weg, dat kan ook niet... Sterkte daarmee!!! Zien jullie elkaar trouwens nog??



Bij mij is het met nr2 begonnen met een stiekeme affaire. Die is uitgekomen en ik ben er nog steeds dankbaar om dat m'n man kon inzien dat het contact verbieden met nr2 geen zin had, dat hij toch under my skin zat en dat we, als we samen verder wilden, ook hier een 'oplossing' voor moesten vinden (voor mijn verlangens naar 2). En nu hebben we dus een soort van 'open relatie'. Ik mag nr2 blijven zien. Geloof me, deze reactie had ik ook NOOIT verwacht. Meiden die dus bang zijn voor de reactie van nr1... ik kan alleen maar zeggen 'je weet maar nooit...'. Je kan de reactie echt niet

voorspellen, vind ik.....



@ Thea: zijn jullie nou nog iets wezen drinken na het werk??? Lijkt het je haalbaar om de relatie met 1 weer nieuw leven in te blazen?



@ Lois, Flamenco en Knipoogje: hier hetzelfde verhaal, hoor. Ik heb het ook goed met nr1, hou ook echt nog van hem en dan toch die behoefte aan nr2..... Soms denk ik: 'ik heb zo'n vreselijk lieve man, die zoveel van me houdt, waarom doe ik hem dat dan aan...??' Hij gunt het me wel, maar toch zou het voor hem fantastisch nieuws zijn als ik vandaag zou zeggen geen behoefte meer te hebben aan nr2. Maar als ik dat zeg, moet ik het ook écht menen en voorlopig kan ik dat (nog) niet...



Ik moet overigens toegeven dat ik niet écht van nr2 hou... Ik vind hem natuurlijk wel leuk, heel erg knap en er is een ontzettend sterke  aantrekkingskracht tussen ons. Ik heb echt geleerd wat 'onweerstaanbaar' betekent... Maar ik zou nooit een relatie met hem willen, het zou nog geen week blijven duren tussen ons, vrees ik.... Eigenlijk is het vooral gebaseerd op lust, op elkaar gek maken. En ja, dat was hetgene dat ergens wel ontbrak in de relatie met 1. We zijn beste maatjes, er is veel liefde, maar die allesoverheersende passie, die vond ik bij nr2. Voorheen had ik echt nooit gedacht dat ik me zo kon voelen, zo helemaal gek en - om het plat te zeggen- zo geil    Ik heb mezelf gewoon ook anders leren kennen en ik heb er echt al van genoten, van die 'nieuwe' ik. Ook m'n nr1 vaart er wel bij



Heb hem trouwens vandaag niet gehoord... had ergens wel een telefoontje verwacht, maar dat zegt weer meer over mijn verwachtingen dan over de werkelijke situatie. Het is wat het is en ik moet niet méér verwachten. Lois, jij omschreef het heel mooi als altijd het 'hoogst haalbare willen'... Heel herkenbaar. Ik kan soms sip zijn omdat er eens een 'date' niet doorgaat en dan denk ik er meteen achteraan 'mens, wat zeur je nou? Je hebt al alles...2 mannen die veel om je geven en waar je gewoon bij terecht kan, dat is meer dan waar de meesten van durven te dromen' Af en toe even voeten op de grond.....



Lieverds, fijn weekend allemaal!

Kus,

Marlies

Omdat ik al erg lang op dit topic (en het vorige deel!) meelas voel ik me eigenlijk al wel thuis hier. Had het idee dat je hier idd je hart kunt luchten zonder meteen wijzende vingers te krijgen, want die had/heb ik al genoeg gehad. @ Flamenco, ja het zou je voorland kunnen zijn, hoeft niet natuurlijk… en het kan beter uitpakken dan je denkt. Wat ik in jou verhalen heb gelezen is ook je grote twijfel over hoe het gaat tussen je man en jou, het gevoel van is dit het nu? En dat het moeilijk is om te investeren snap ik zo goed, je staat er helemaal niet voor open en zolang dat zo is zul je dat ook niet kunnen. @ Thea83, ik begrijp dat het nog een fantasie is… houden zo zou ik zeggen! En wees blij dat je hem niet zo vaak meer zult zien, ook al denk je daar nu heel anders over, dat begrijp ik. Geloof me, ik zou er een moord voor doen wanneer ik mijn nr2 wat vaker zou kunnen zien. Het zou dan 2 kanten uit kunnen werken… of het wordt erger en je verlangt naar meer of juist niet, maar de situatie blijft gelijk: een nr1 en een nr2 en dan?@ Lois, je snapt jezelf inderdaad soms niet meer, ik had ook nooit gedacht ooit in deze situatie te komen. Helaas, soms overkomt je wat, ook al blijft de keuze er wat mee te doen bij jezelf. Ik had nooit kunnen dromen dat dit zou gebeuren want ik had het echt niet gezocht.. en nu, ja nu ben je een heleboel kwijt, mensen waarvan je dacht dat die er voor je zouden zijn, for better and for worse…. Dus niet.@ Knipoogje, het is juist wat je zegt, dat je er voor openstaat, moet betekenen dat er ergens iets mist in je relatie en wat jij zegt herken ik helemaal. Dat je dan ‘overstag’ kunt gaan, moeilijk te snappen van jezelf maar toch ook menselijk?@ Marlies, jou verhaal heb ik met verwondering gelezen, dat je nr1 dit allemaal accepteert en je de vrijheid geeft om toch af en toe samen te zijn met je nr2. Ik denk niet dat mijn nr1 dit ooit zou accepteren, hoewel.. ik heb dit niet voorgesteld, het zou absoluut niet in zijn denkwijze opkomen, laat staan er over na te denken. Je vroeg of ik mijn nr2 nog zie? Nee, de laatste keer dat wij elkaar gezien hebben is al weer een aantal maanden geleden. We zijn toen vriendschappelijk samen ergens naar toe geweest, verder niets, jammer genoeg, zo eerlijk moet ik zijn.Het feit dat nr2 steeds minder van zich laat horen geeft me rust, ook al had ik het graag anders gezien want je gevoelens zijn niet met een knop aan en uit te zetten. Nu weet ik ook dat je je niet eerder kunt openstellen voor wat dan ook totdat die gevoelens verandert zijn en dat kost moeite, veel pijn en nog meer strijd. En dan nog moet je zien wat de toekomst brengt, een toekomst samen met nr1, terug naar al het goede wat er toch was en hopen op meer? Kun je de pijn die je hem hebt aangedaan ooit verzachten? Blijft dit niet altijd tussen je in staan? Vragen, vragen en nog meer vragen, hoe kom je dan weer bij je gevoel? Allemaal een fijn weekend, geniet van het mooie weer, eindelijk…..

Meiden, Ik moet even m'n gal spugen! Nr2 zou proberen te bellen vrijdag maar had 't druk met vervelende gesprekken etc. die dag. Daar heb ik ook wel begrip voor. Waar ik wel van baal dan is 't feit dat hij aan het eind van de dag wel tijd heeft om uitgebreid met mijn nr1 aan de telefoon te zitten over iets! Het was niet echt een tijdstip waarop wij elkaar bellen maar een smsje met: Ik bel je maandag, vandaag lukt niet'. was toch een kleine moeite gewweest....



Ik heb er echt 'm'n zakken van vol!' Aan de ene kant zeggen dat hij zoveel om me geeft, en aan de andere kant nooit rekening houden met het feit hoe ik me voel. Ik ben hem echt tegemoet gekomen in al zijn '' eisen' om 't voor hem niet te moeilijk te maken. Het enige wat ik verwacht is een hechte platonische relatie. Af en toe een smsje, telefoontje..Weten waar de ander mee bezig is,willen weten hoe het die ander vergaat.( Ik weet nu,twee weken later nog niet hoe hij die week vakantie 'samen' vond!)



Dit is zeker al de dertigste keer dat we in dit stadium zitten. Steeds volgt dan een gesprek met veel tranen. Nr2 belooft dat hij zal doen wat hij kan. Dat gaat dan een week goed en dan 'moet' ik weer als een deusje het contact gaan zoeken. Ik ben 't zo beu, het 'sloopt' me op deze manier. Terwijl het gewoon leuk en ontspannen kan zijn...



Ik heb al 100 keer op 't punt gestaan om te zeggen:'Ik ben er helemaal klaar mee, je zult van mij geen last meer hebben'. Maar ten eerste weet ik dat hij daar op antwoordt: Óké, als jij dat wil, het is ook 't beste voor alle partijen zo'. En ten tweede dat ik daar spijt van krijg...'t gevoel zit zo diep! Ik kan 'm ook niet uit mijn leven bannen. Dinsdagavond heb ik bv. een vergadering met hem..bij mij thuis!



Sorry voor deze waterval, maar ik zit er even helemaal doorheen! Is er iemand die goede raad heeft?

Lois 

quote:

Meiden, Ik moet even m'n gal spugen! Nr2 zou proberen te bellen vrijdag maar had 't druk met vervelende gesprekken etc. die dag. Daar heb ik ook wel begrip voor. Waar ik wel van baal dan is 't feit dat hij aan het eind van de dag wel tijd heeft om uitgebreid met mijn nr1 aan de telefoon te zitten over iets! Het was niet echt een tijdstip waarop wij elkaar bellen maar een smsje met: Ik bel je maandag, vandaag lukt niet'. was toch een kleine moeite gewweest....



Ik heb er echt 'm'n zakken van vol!' Aan de ene kant zeggen dat hij zoveel om me geeft, en aan de andere kant nooit rekening houden met het feit hoe ik me voel. Ik ben hem echt tegemoet gekomen in al zijn '' eisen' om 't voor hem niet te moeilijk te maken. Het enige wat ik verwacht is een hechte platonische relatie. Af en toe een smsje, telefoontje..Weten waar de ander mee bezig is,willen weten hoe het die ander vergaat.( Ik weet nu,twee weken later nog niet hoe hij die week vakantie 'samen' vond!)



Dit is zeker al de dertigste keer dat we in dit stadium zitten. Steeds volgt dan een gesprek met veel tranen. Nr2 belooft dat hij zal doen wat hij kan. Dat gaat dan een week goed en dan 'moet' ik weer als een deusje het contact gaan zoeken. Ik ben 't zo beu, het 'sloopt' me op deze manier. Terwijl het gewoon leuk en ontspannen kan zijn...



Ik heb al 100 keer op 't punt gestaan om te zeggen:'Ik ben er helemaal klaar mee, je zult van mij geen last meer hebben'. Maar ten eerste weet ik dat hij daar op antwoordt: Óké, als jij dat wil, het is ook 't beste voor alle partijen zo'. En ten tweede dat ik daar spijt van krijg...'t gevoel zit zo diep! Ik kan 'm ook niet uit mijn leven bannen. Dinsdagavond heb ik bv. een vergadering met hem..bij mij thuis!



Sorry voor deze waterval, maar ik zit er even helemaal doorheen! Is er iemand die goede raad heeft?

Lois  hey Lois,

tsja, echt goede raad heb ik niet voor je, gevoel is ook zo maar niet wg, pff hoe vaak heb ik al op t punt gestaan weer de 1ste te zijn die contact opnam....  niet te tellen. Wat ik dan deed was toch een sms schrijven en ...niet versturen. Of wel versturen en dan het antwoord krijgen; als ik niets laat horen moet je daar niet wat achter zoeken....   en daar kun je vervolgens ook niet wat mee... terwijl het zeer wss precies is wat hij bedoeld, meer niet!

Moeilijk, weten dat hij het wel goed vindt zo en jij, die zo graag iets wil horen en dat alleen krijgt wanneer je zelf wat stuurt...........

Sterkte.

Teka, Je begrijpt precies wat ik bedoel! Het antwoord van mijn nr2 op een sms is vaak exact hetzelfde geweest als dat van jouw nr2. Het meest frustrerende vind ik dat ik gewoon geen grip op de situatie kan krijgen. Ik weet dat hij diep in zijn hart hoopt dat ik ermee kap. Hij kan de schuld dan bij mij leggen en zichzelf ervan overtuigen dat ik het zo wil en dat dit 't beste is voor alle partijen...Het is voor mij dus steeds 'slikken of stikken!'

Mijn nr2 is keihard voor zichzelf. Hij heeft 't na die huwelijkscrisis maanden volgehouden om geen contact te zoeken. Hij reageerde ook niet op mijn pogingen. Dit deed hij niet omdat zijn gevoel voor mij over was, maar puur om de situatie thuis weer op de rit te krijgen.(angst!)

Als ik 't contact verbreek, weet ik dus dat wij, buiten vergaderingen en 'verpichtingen', geen contact zullen hebben....

Ik word al misselijk bij de gedachte!

Ik verbaas me echt over het feit dat ik me in deze situatie zo afhankelijk op stel!

quote:

...Het meest frustrerende vind ik dat ik gewoon geen grip op de situatie kan krijgen. Ik weet dat hij diep in zijn hart hoopt dat ik ermee kap. Hij kan de schuld dan bij mij leggen en zichzelf ervan overtuigen dat ik het zo wil en dat dit 't beste is voor alle partijen...Het is voor mij dus steeds 'slikken of stikken!'..... 

Mijn nr2 is keihard voor zichzelf. .......   Ik word al misselijk bij de gedachte!

Ik verbaas me echt over het feit dat ik me in deze situatie zo afhankelijk op stel!



En juist die onmacht maakt dat je toch weer contact opneemt, en weer en weer... het weten dat hij wel zonder contact kan en daar tegenover je eigen afhankelijkheid en behoefte aan bevestiging.

Ik verbaas me al lang niet meer over die afhankelijkheid, ook al ben ik een relativerende, nuchtere vrouw die normaal gezien stevig met de voeten op de grond staat! Maar ja, die beroemde vlinders he....

Ja, die beroemde vlinders...(die ik vervloek ondertussen!) Het is voor hem natuurlijk een prettig idee te weten dat ik er toch wel ben, dat hij aandacht krijgt, dat ik aan hem denk enz..

In 't dagelijks leven ben ik ook heel nuchter en sta wel stevig in m'n schoenen.

Maar nu....als was in zijn handen...

Teka, je zegt dat je erg weinig van nr2 hoort. Zijn jullie nog wel 'on speaking terms?' Is zijn liefde voor jou nog wel aanwezig? Het lijkt me idd moeilijk om je èn over een relatie heen te moeten zetten èn te moeten werken aan een mogelijke nieuwe toekomst met nr1. Al je gevoelens lopen door elkaar...voeren strijd. Moeilijk!

quote:Teka, je zegt dat je erg weinig van nr2 hoort. Zijn jullie nog wel 'on speaking terms?' Is zijn liefde voor jou nog wel aanwezig? Het lijkt me idd moeilijk om je èn over een relatie heen te moeten zetten èn te moeten werken aan een mogelijke nieuwe toekomst met nr1. Al je gevoelens lopen door elkaar...voeren strijd. Moeilijk!Lois, au au, je slaat de spijker op zn kop! Zijn 'liefde' is idd over.... dus ja, dubbelop. We zijn nog 'on speaking terms' maar dat is ook alles. In het verleden is dit ook al eens aan de orde geweest, maar kwam hij toch telkens terug.. aantrekken - afstoten. Het enige wat hij nu doet is geen contact meer opnemen, al een aantal maanden (snik snik) je begrijpt mijn gevoelens zijn (nog) niet weg. Het contact wat er is komt van mijn kant....

Daarnaast is nr1 aldoor blijven vechten voor me... Heel dubbel allemaal, en juist zoals Flamenco en Josephien ook al eens aangaven, je had het zo goed met zn 2, maar mis je een stuk spanning. En nu? Was het dit allemaal waard? Kun je niets meer terugbrengen in je 'oude' relatie? Dat is idd een gevecht, met jezelf....

Hoi Teka,

Als ik het zo lees en goed begrijp is dat wat je had met nr. 2 idd over. Moeilijk hoor als je eigen gevoelens niet over zijn. Aan de andere kant kun je nr. 1 nu wel beter een kans geven. Zou relatietherapie iets voor jullie zijn? Dan heb je iig het gevoel dat je er alles aan gedaan hebt. Donderdag heel veel gesmst met nr. 2, gisteren maar 1 smsje gehad en vandaag nog niets. Grrrr. Ik probeer heel sterk te zijn en niets van me te laten horen tot hij gesmst heeft. Zo vrienden op de bbq dus afleiding genoeg. Sterkte allemaal en geniet van het heerlijke weer.