twee liefdes...........nieuw topic...

Even omhoog hijsen, Is iedereen zo druk met Nr2?

Hallo allemaal,

Er is weer veel te lezen, een poging zal ik wagen om op iedereen "persoonlijk" even te reageren. Het valt me wel op dat het soms diepe dalen zijn he? Moeilijk allemaal hoor, ik zit zelf nog op die grote roze wolk. Van nr. 1 houd ik op een andere manier dan van mijn nr. 2, meestal levert dat geen schuldgevoelens op, maar soms.... heb ik toch het gevoel dat ik nr. 1 te kort doe, verwarrend.

Ondanks dat ik weet dat nr. 2 en ik pas weer na de vakantie (begin september) contact met elkaar hebben, blijf ik mijn mail checken.... wat een ...... ben ik eigenlijk he? Ik weet dat er nu geen mail zal zijn, want hij is met vakantie, maar toch he....?



Flamenco, hoe was je ontmoeting met nr. 2? Ik hoop dat je een heerlijke dag hebt gehad! En die zenuwen, zodra je elkaar weer ziet, zijn de zenuwen gelijk weer weg, ik weet het zeker!



Claartje, meid wat heb jij het moeilijk he? Ik las ook je andere posting. Ik wens je heel veel sterkte!



Marieke gaat het een beetje met je?



Josephien, klopt he? Uiteindelijk moeten we (denk ik) allemaal een keuze maken..... zo moeilijk...



Thea, ondanks dat het allemaal niet makkelijk is met nr. 2 zie ik gelukkig wel dat je je humor nog hebt!



Silmarillion wat fijn voor je dat je op de goede weg bent met nr. 1! En hoe herkenbaar dat je toch indruk op nr. 2 wilt maken.



Marlies genieten he? Meid, wat een luxe! Maar zo zal jij dat ook wel voelen, neem ik aan, en inderdaad, je ziet wel wat de toekomst brengt, voorlopig genieten, heerlijk!



Ik wens jullie allemaal veel sterkte en geniet van de mooie momenten!



Knipoogje

Claartje, meid wat fijn dat je lekker bij je vriendin kon uithuilen, dat doet een mens goed he? Even alles van je afpraten en huilen, een arm om je heen, fijn dat je iemand hebt waar dat kan.

Ik vind het echt kl... voor je dat je nr. 2 geen duidelijkheid geeft. Dan weet je waar je aan toe bent he?

Even deze posting om je een hart onder de riem te steken, sterkte meid!!!!



Knipoogje

ben er weer



nog steeds niks duidelijk



heb hem vandaag ge smst.



ik mis je , kunnen we vanavond wat afspreken.

[tenslotte weet ik eigenlijk nog van niks]



hij smste wel gelijk terug dat ie erg druk is en weg moet vanavond



eigenlijk wil ik hem gewoon de gelegenheid geven om het mij te vertellen .maar nee hoor



merk wel dat ie afstandelijk is 

hij smst wel gewoon maar de berichtjes zijn toch anders.



misschien wacht ie tot ik ermee stop.

nou dan kan die lang wachten want ik ga het hem echt niet gemakkelijk maken , hoor



na dat smsje van mij vandaag heeft ie toch weer na moeten denken en dat was ook de bedoeling.



waarom is ie niet eerlijk tegen me ??

Een dikke digi-hug voor Claartje en Marieke *;

Hoe gaat het vandaag met jullie meiden?



Die onzekerheid is inderdaad niet leuk.... Je wilt gewoon weten waar je staat, ook al is dat geen goed nieuws.



Een kleine tip: probeer NIET steeds je eigen gedachten te projecteren! Daarmee bedoel ik: als nr2 eens niet smst of zegt dat-ie druk is, ga daar dan niet meteen allerlei conclusies uit trekken...



Heb het hier wel al eerder geschreven, maar zo belde ik eens naar nr2 en hij klonk erg afstandelijk en 'vreemd' aan de telefoon. 'Zie je wel', dacht ik, 'het hoeft voor hem niet meer, maar hij durft het me niet rechtuit te vertellen...'. Ik besloot hem dus maar niet meer 'lastig te vallen'. Pas veel later bleek dat nr2 toen ik belde op de spoefafdeling van een ziekenhuis zat met een werknemer (niet alleen en in moeilijke omstandigheden) en dat zijn 'afstandelijkheid' dus alleen maar mijn interpretatie was geweest... Hij had het niet nodig gevonden om dat toen te melden en was volkomen verrast dat ik het als 'afstandelijkheid' had geïnterpreteerd...



Mannen en communicatie, het is gewoon meestal geen gouden combinatie



Momenteel hier ook weer radiostilte, dus ik leef met jullie mee... Ik heb enkele dagen geleden een sms verstuurd met de vraag of hij thuis was... geen antwoord! Ik maak er me niet meer druk om. Ik heb geen (partner)relatie met nr2 en hij hoeft zich niet te verantwoorden tegenover mij. Ik zou het niet pikken dat hij me zo zou behandelen moesten we een relatie hebben, maar ach, waarom zou ik er me nu druk in maken? Het is wat het is, met alle voor- en nadelen. Soms spreken we af, soms ook niet en ik probeer vooral zelf niet teveel te verwachten. Het blijft toch vooral de bedoeling om te genieten van de leuke momenten, niets meer, niets minder... Vraag me soms ook af in hoeverre jullie nog genieten van nr2? Als jullie meer piekeren en verdriet hebben dan dat je ervan geniet, lijkt het me gewoon niet meer de moeite waard, toch?



Kus en sterkte,

Marlies

Here we go again.....



Deze week is er naar verhouding weinig contact geweest tussen Nr2 en mijzelf.

Ik was er vanuit gegaan dat we niet zouden gaan lunchen vandaag. Maar goed, hij had geen lunch bij zich. Hij ging er gewoon vanuit dat we samen gingen lunchen., ik heb mijn boterhammetjes in de vriezer gegooid. Maar ik dacht we nemen geen wijn bij het eten..... Daar werd ook niet over gediscusieerd. De fles wijn verscheen vanzelf op tafel. Goed dacht ik, maar we gaan niet samen wat drinken vandmiddag na werk. Hij vroeg of het goed was dat het hij zijn helft van de lunch later vanmiddag aan mij terug betaalt bij de vrijdagse borrel. zucht.



En het was zo gezellig. we hebben eigenlijk heel de tijd over films gepraat, welke films we nog willen zien etc. Het was gewoon heel vertrouwd en gezellig. nog een zucht.

hai marlies

bedankt voor je lieve woorden

je hebt echt gelijk



ik denk te weten wat en hoe hij denkt en dat weet ik helemaal niet.



het is ook zo moeilijk

maarja dat wist ik van te voren.



ik denk ook verkeerd

mijn leven draait eigenlijk om hem

hij bepaalt hoe ik me voel

en dat wil ik niet.

het kan ook niet , ik moet makkelijker denken

zo van leve de lol , leuk als we elkaar zien .

hij beheerst mijn leven en dat mag niet

ik heb een gezin, voor hen moet ik er zijn

hij heeft ook een gezin en we wisten beiden toen dat het nooit meer kan worden tussen ons.



nou vanavond lekker stappen . heb er zin in

bedankt marlies



en de anderen

sterkte met alles en een lekker weekend

Hallo allemaal,



Nou - ik ben weer terug van de business trip. Ben compleet oververmoeid en begraven onder een lading extra werk. Als het zo door gaat, dan kunnen ze me over een paar weken onder de stapel uitgraven en hopen dat ik nog leef...



Maar ja... het werk blijft leuk, net zoals de collega's - en dan vooral die ene collega in het bijzonder.



Zonder in - voor jullie - oninteressante details te treden, kan ik weer zeggen dat het twee leuke dagen waren. We hebben weer gezellig gekletst, erg gelachen van tijd tot tijd en we hebben zelfs nog zinnig werk gedaan ook.



Het vreemde is echter, en ik vraag me af of jullie dat ook hebben, dat mijn verliefde of spannende gevoelens weg zijn als ik bij hem ben. De spanning wordt heel erg opgebouwd, zodra we niet in elkaars buurt zijn. We bellen, e-mailen en chatten dan regelmatig (vandaag al weer twee keer gebeld, een hoop chats en 5 e-mails). Een paar dagen voordat we elkaar weer zullen zien, dan merk ik aan mezelf dat ik gespannen word.



Maar dat is verdwenen du moment dat ik hem weer zie. We zoenen elkaar  (alleen op de wang helaas) en beginnen te praten. Vanaf die eerste blikken is er dan weer dat enorm fijne vertrouwde gevoel. We kunnen zo geweldig praten samen, hebben hetzelfde gevoel voor humor, dezelfde interesses, dezelfde smaak in muziek, hobbies, auto's. Alsof we al jaren de beste vrienden zijn - of al jaren getrouwd en nog steeds gelukkig (zonder het fysieke aspect dan).



Even over dat fysieke aspect - op dat vlak doet hij me niet veel meer. Het vertrouwde vriendschappelijke gevoel met soms een flirterige ondertoon vind ik veel belangrijker. Daar kan ik nu wel weer even op teren...



O ja, voor ik het vergeet. Natuurlijk weer een hoop bewonderende blikken gehad vanwege de outfits. Zo had ik afgelopen woensdag een behoorlijk spectaculaire jurk aan met mega hakken er onder. Stond prachtig, maar wat zat die jurk verschrikkelijk oncomfortabel!

Hallo allemaal!



Nr. 2 beheerst niet mijn leven, een aantal keren per dag denk ik aan hem, op de meest onverwachte momenten en dat voelt dan heerlijk. En natuurlijk denk ook ik weleens: hij is wel erg stil, maar tegelijkertijd weet ik dat ook hij een eigen leven heeft met nr. 1, net zoals ik. Dus maak ik me geen zorgen, nr. 2 en ik weten van elkaar dat het goed zit en genieten beiden van de momenten dat we wel veel sms-, emailcontact en telefoongesprekken met elkaar hebben. En als we elkaar dan zien, is het zeker weten genieten. Voor mij voegt mijn relatie met nr. 2 iets toe, vlinders, kriebels. Ik geloof dat als ik teveel zou piekeren over nr. 2 en verdriet zou hebben van onzekerheid, ik dan zelf zou stoppen, hoe erg en hoe moeilijk ik dat ook zou vinden. Ik ben blij dat ik er zo over kan denken, ik wens jullie dat ook allemaal toe.

Natuurlijk is het makkelijk gezegd, gevoelens en emoties kan je niet een bepaalde richting opdwingen, ik weet het.......



Ik wens jullie allemaal veel sterkte en geniet van alle mooie momenten!



Knipoogje

Hallo allemaal,



Dit is niet de eerste keer dat ik reageer. Al ruim 2,5 jaar lees ik mee. Zolang heb ik ook al een nummer 2. De relatie gaat op en af. Er zijn periodes van heftig contact geweest, maar ook van doodse stilte! Alle fases die steeds beschreven worden en waar voor gewaarschuwd wordt heb ik doorlopen! En inderdaad.. Het lijkt wel of iedereen dezelfde handleiding heeft want het eindigt in een hoop ellende!! Mannen die niet, of nauwelijks reageren. Aantrekken en afstoten. Niet kunnen stoppen. Wachten op...niets. Euforische momenten als je even contact hebt. Bevestiging zoeken,steeds maar weer. HET REGEERT JE LEVEN EN IS OM GEK VAN TE WORDEN!

Wat lijkt het me heerlijk Knipoogje om net als jij een goede middenweg gevonden te hebben. Ik hoop dat het voor jou lange tijd zo blijft. Op dit moment hebben nummer 2 en ik, de liefde aan elkaar verklaard. Het zit bij hem ook diep. Wij zouden samen zijn als er geen partners en kinderen in het spel zouden zijn. Wij hebben altijd de afspraak gehad onze gezinnen nooit te verlaten. De pest is dat zowel hij als ik het thuis prima hebben en dat vooral mijn num.2 het lastig vindt onze num.1 te bedriegen.(Wij zijn ook nog gemeenschappelijke vrienden!) Dat vind ik verstandelijk ook,maar ja mijn gevoel zegt iets anders... Toch heb ik nu samen met hem de afspraak geen fysiek contact te hebben.Hij zoekt nauwelijks of geen contact (puur lijfsbehoud, zegt hij) en ik wil kunnen bellen,praten,smsen, zolang 't maar platonisch is......LASTIG DUS!!

Marlies, ik zou een moord doen voor jouw situatie! Bij de meesten van jullie zie ik toch vooral mijn eigen situatie terug: hangen en wurgen!! Hoe komt het toch dat wij, zelfstandige vrouwen, dagenlang kunnen dubben of we wel of geen smsje gaan sturen..Belachelijk toch?!



Ik hoop weer mee te mogen schrijven met jullie.Dan zal ik ook op jullie verhalen reageren..

Ik ben niet snel verliefd maar als het zo is blijkt het steeds voor een jaar of 6!! te zijn, Pffff...Nog maar een jaar of 4 te gaan!!!

Je hebt helemaal gelijk Knipoogje, nr2 zou alleen maar goede dingen aan ons leven toe moeten voegen. Maar helaas is dat niet altijd zo. Hoewel ik geen kwaad woord over hem kan zeggen. Ik hoef nooit te twijfelen of ik hem wel of niet een smsje zal sturen. hij is altijd blij van mij te horen, stuurt gelijk bericht terug en begint met smsen minstens zo vaak als ik. hij beheerst wel mijn leven en ik moet mijn best doen om hem af en toe uit mijn hoofd te zetten en normaal te functioneren in mijn gezin. En ik mis hem constant. Onze ontmoeting aan het begin van de week was heerlijk hoewel het moeilijk was voor mij om de angst te ontdekt te worden van me af te zetten. hij is vrijgezel dus hij hoeft met niemand rekening te houden. En nu weet ik niet wanneer ik hem weer zie want ik heb het ontzettend druk, tot begin september. Ik moet mijn studie afronden, werk een aantal dagen in de week en mijn kleuter heeft vakantie. ik mis nr2 verschrikkelijk. Gelukkig is hij heel geduldig en houdt altijd rekening met mijn situatie. En we hebben regelmatig telefonisch contact. Ik lees jullie verhalen en vraag me af of dit echt jaren vol te houden is. Mijn nr2 en ik zijn nu bijna een half jaar samen. De tijd vliegt als we samen zijn. En ik wil hem niet missen.

Lois fijn dat je met ons mee wilt schrijven. Soms is het zo plezierig om eventjes wat van je af te schrijven in de wetenschap dat je hier "lotgenoten" treft.

Ik herken je situatie, zowel ik als mijn nr. 2 hebben een fijne thuisbasis en ook de afspraak dat we onze gezinnen niet zullen verlaten en alles in het werk zullen stellen om onze relatie met nr. 1 niet te beschadigen. Dat betekent wel leugens en bedrog, dat levert uiteraard regelmatig schuldgevoelens op. Zowel nr. 2 als ik missen net even iets in onze relatie met nr. 1, dat iets geven wij elkaar.

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is om het platonisch te houden, zeker nu jullie van elkaars liefde weten. Ik wens je veel sterkte!



Flamenco, ik hoop wel dat je genoten hebt van je dag samen met nr. 2 ondanks je angst om ontdekt te worden. Wel fijn dat je wanneer je daar behoefte aan hebt direct contact met je nr. 2 kan opnemen, dat mis ik wel hoor.

Ook jij ziet je nr. 2 dus pas misschien weer begin september, pfffffff, duurt lang he? Ik kan ook niet wachten, dus stuur ik hem maar mailtjes, heerlijk om te doen hoor! Hij is nu met vakantie, als hij terugkomt, ga ik.... beetje verkeerde planning....... Misschien dat we nog een paar dagen tussen zijn vakantie en de mijne contact hebben, daar ga ik echter niet vanuit, dan kan het niet tegenvallen ook he?



Ik wens jullie allemaal sterkte en ...... je weet het inmiddels...... geniet van de mooie momenten!



Knipoogje

Goh Flamenco, onze situaties lijken wel erg veel op elkaar. Hoe komt het dat je zo bang bent om betrapt te worden. Spreek je dicht bij je woonomgeving met elkaar af? Ik ben daar eigenlijk nooit heel bang voor. Mijn lief woont ook ver bij me vandaan. Ook ik zie m'n lief nu een hele poos niet. Mis hem net als jij vreselijk. Gelukkig hebben we veel contact via sms, mail en telefoon. Vanavond opnieuw een gesprek met m'n nr. 1 gehad. Heb hem gezegd dat ik serieus over scheiden nadenk. Hij wil dat ik ervoor ga en onze relatie nog een kans geef. Maar hoe doe je dat? Je staat open voor een minnaar (in mijn geval dan) als je relatie niet zo goed is. Hoe kan ik nu open staan voor nr. 1 als nr. 2 zo in mijn bloed zit? Nr. 1 weet niks over nr. 2 en er is dus sprake van oneerlijke concurrentie. Op dit moment schreeuwt m'n gevoel alleen maar om nr. 2. Ik heb erg te doen met nr. 1 en ben ook verdrietig om wat ik misschien achter laat en om wat ik m'n gezin aan doe. Hoe kun je hier in vredesnaam een goede keuze in maken? Verdrietig en verward word je ervan. En daarnaast natuurlijk ook.... idealiseer je nr. 2 misschien? Ik heb vanavond een enneagram gemaakt. Mijn allergieen zijn de eigenschappen van nr. 1 en mijn uitdagingen die van nr. 2. Misschien zegt dit genoeg? Hopeloos word je ervan. Allemaal veel sterkte meiden!

Claartje,Eigenlijk weet je gevoelsmatig wel dat je gelijk hebt. Dat die ander gevoelens voor jou zal hebben. Hoe diep dat bij hem zit, of dat het alleen maar erg leuk vinden is, daar wil je duidelijkheid over. Verstandelijk zou ik zeggen:"Laat gaan, niet doen!!"Maar ik snap je verwarde gevoelens maar al te goed. De reden van zijn 'lauwe' reactie zou kunnen zijn dat hij niets kapot wil maken, of er zelf niet teveel in meegesleept wil worden. Misschien zit 't niet zo diep bij hem en neemt hij daarom geen risico

Ik ben wel bang dat jij op zoek bent naar liefde en begrip, omdat je dat thuis niet vindt...probeer hem niet te idealiseren. Hou je taai meid!



Mrieke,Wat erg voor je dat je zoiets belangrijks van zijn vrouw moet horen. Hij durft 't je miss niet te zeggen omdat hij je geen pijn wil doen, maar beseft niet dat dit veel erger is! Waar zit die knop om het gevoel voor hem uit te zetten?! Mijn nr 2 verdient het vaak niet dat ik zoveel aan hem denk. Dat ik zo mijn doen en laten laat bepalen door hem! Mijn nr 2 handelt altijd vanuit zijn situatie. Hij kan en wil dat niet veranderen. Dat is zo frustrerend!

Hopelijk heeft hij snel een goed gesprek met je.



Flamenco, ik besefte vaak pas achteraf dat we betrapt hadden kunnen worden..erg toch! Wij moesten vaak dicht bij huis afspreken.De euforie van het moment had dan de overhand.

Mijn nr2 zei laatst dat als we de garantie hadden iedere twee weken 1 hele avond voor onszelf te hebben, zonder kans op ontdekking, dat hij daarvoor zou tekenen!

Bij nader inzien heeft hij dan toch niet zo'n moeite met onze nummers 1. Hij is vooral bang dat het uitkomt. En dat alles wat hij opgebouwd heeft in elkaar stort! Dan heb ik het niet alleen over onze gezinnen maar ook ons sociale leven is erg met elkaar verweven..

Thea, pas op hoor! Zorg dat collega's jullie niet te vaak samen zien. Als de roddel eenmaal op gang komt......

Mijn nr2 en ik bleven soms bewust een hele avond uit elkaars buurt. Dit alleen maar om de schijn op te houden dat we maar 'gewoon vrienden' waren. Aan 't einde kwamen we vaak wel bij elkaar. Dan wordt er ook minder opgelet. Toch lieten we door aanrakingen in 't voorbij gaan, of sms tijdens die avond,wel weten wat we voor elkaar voelden. Pfff...In het kader van onze nieuwe afspraak mag dat nu niet meer..

Neem van mij aan dat wij toneel kunnen spelen als de beste! Soms lopen er wel 50 bekenden om ons heen, inclusief onze nr1. Het heeft ook wel iets dat niemand een flauw vermoeden heeft van wat er speelt tussen ons!

Wij komen vaak met onze gezinnen bij elkaar.W hebben vorige week zefs (door omstandigheden) een week tegenover elkaar op de camping in Frankrijk gestaan! Bizar!! Dat heeft gewoon zo moeten zijn. Het was moeilijk en geweldig tegelijkertijd. Eén groot toneelstuk, maar ook het beste uit twee werelden. Wanneer krijg ik ooit nog de kans zolang bij elkaar te zijn.We hebben ons wekelijk keurig gedragen. Ik heb 't hem niet moeilijk gemaakt door p.o. op hetzelfde moment naar 't toiletgebouw te gaan ofzo.. Ik weet dat hij zo bang is iets te verraden.We hebben elkaar geen seconde alleen gesproken. Daardoor weet ik niet hoe hij het gevonden heeft. We hebben nog geen contact kunnen hebben sindsdien.Aan de andere kant werd ik wel triest van 't feit dat het die week wel leek of er niets van liefde tussen ons was... Ik wacht maar even af tot ik hem gesproken heb. Morgen moet hij weer aan de slag, maar ik weet eigenlijk zeker dat hij geen contact zal zoeken. .. En daar kan ik nu al van balen!!!



Nou dames, ik dwaal teveel af.. Voor iedereen een dikke kuffel..tot snel!

Hallo allemaal, Ik weet ook niet waarom ik zo bang ben om betrapt te worden. Wat ik wel weet is dat hoe meer leugens ik moet vertellen, hoe gespannener ik word. meestal proberen we ontmoetingen zo te regelen dat ik zo weinig mogelijk hoef uit te leggen aan andere mensen. We wonen in dezelfde plaats en hebben een aantal plekjes waar we elkaar ontmoeten, meestal in de natuur. Ik woon niet in Nederland en meestal hebben we hier mooi weer. Op het moment zelfs te mooi (bloed heet). We werken op dezelfde plaats. Soms werken we samen en dat is perfect want we voelen elkaar precies aan en alles verloopt precies zoals het moet. Collega's beginnen de laatste tijd over ons te praten maar daar trek ik me weinig van aan. Ik schaam me er niet voor dat we goed met elkaar op kunnen schieten en dat we het liefst samen werken. Op het werk kunnen ze niks op me aan merken en wat ik buiten het werk doe weet niemand en gaat ook niemand wat aan.  Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is Josephien. Wat ik wel goed vind is dat je er in iedergeval met je man over praat dat je niet te tevreden bent in je relatie. Ik kan niet eens zeggen dat ik niet tevreden ben. Totdat ik nr2 leerde kennen, had ik nooit gedacht dat het beter zou kunnen. Het kan zijn dat we nr2 idealiseren maar ik heb het idee dat ik hem echt goed ken. Hij heeft bij mij een hele boel dingen naar boven gehaald die vroeger belangrijk voor me waren maar waar ik met nr1 niet over kon praten en eigelijk had weggedrukt. Nr1 is daar niet schuldig aan, alleen ik. Josephien, kan jij je voorstellen dat je je leven voortzet met je lief? hoe het zal zij met de kinderen etc, of denk je daar niet aan?

Hoi meiden,



@ Lois: wat een bijzondere situatie... Samen op vakantie met jullie gezinnen. Het lijkt me ontzettend fijn dat je elkaar dan niet moet missen, maar tegelijk zo moeilijk omdat je toneel moet spelen. En ja, toneel spelen, dat herken ik wel... Mijn nr1 weet dan wel van de situatie, maarrrrrrrrr.... nr2 is hier vaak genoeg bij ons thuis geweest (werken, hij heeft een verbouwfirma). Vaak waren er anderen bij, soms werknemers van hem. Ik vond het dan altijd heel dubbel om hem te zien. Wel leuk dat hij er was, maar zo moeilijk om niets te laten merken. Ik moet eerlijk toegeven dat het ons niet goed lukte, hoor... Volgens mij hadden sommigen wel door dat er 'iets' was. Mijn man vond het dan ook nog eens leuk om af en toe een dubbelzinnige opmerking te maken, die alleen voor ons 3 duidelijk was, hihi.



Ik vind het heel wat dat jullie het zo goed kunnen wegsteken, hoor....Maar tegelijk wil je toch 'iets' zien, in zijn ogen? Ik betrapte mezelf erop dat ik toch steeds bij nr2 zocht naar 'herkenning'. Oogcontact was altijd erg veelzeggend, hij knipoogde ook altijd wel even naar me en probeerde me altijd een kus te geven of iets dergelijks van zodra er ook maar een beetje de gelegendheid toe was (met nr1 en anderen in huis, niet zo evident).



@ Flamenco: ik vind het fijn om jouw verhaal te volgen en ben echt benieuwd hoe het verder gaat... Wat moeilijk dat jullie elkaar zo 'in de natuur' moeten ontmoeten en steeds het risico lopen om betrapt te worden. Is er echt geen mogelijkheid om (overdag) thuis bij één van jullie te zijn? Of in het huis van een vriendin of collega of zo? Lijkt me zoveel aangenamer... Ben je trouwens niet bang dat het uitkomt als men op het werk 'iets' begint te vermoeden?



Allemaal nog een fijne zondag gewenst en tot later maar weer! Knuffel van Marlies

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de hele week wel steeds gezocht heb naar die blik in zijn ogen dat 't goed zat. Ik heb die niet kunnen ontdekken.. Zijn angst overheerst alles. En ik (zou moeten weten) weet dat in twee weken zijn diepe gevoelens voor mij heus niet weg zijn.

Ik weet zeker dat mijn vriendin (die van de hele situatie weet) niets bijzonders had kunnen ontdekken tussen ons tijdens die week. Het toneelspelen gaat ons redelijk goed af. We hebben 't zelfs gepresteerd 's morgens in elkaars armen te liggen en 's avonds met 5 man om de vergadertafel te zitten. Wij maken naar elkaar toe vaak dubbelzinnige opmerkingen.Wat ik moeilijk vond de afgelopen week, was te zien dat het tussen nr2 en zijn nr1 wel goed zit. Hij was lief en bezorgd naar haar toe. Naar mij toe was er 'niets' natuurlijk..Aan de andere kant heb ik nu ook het echte leven met hem kunnen meemaken. En ik denk dat ik dat ook wel geromantiseerd heb al die tijd.Het is niet zo spectaculair maar.....wel een leven waar ik me zo in zou kunnen voegen. Dezelfde interesses,zelfde manier van vakantie vieren etc..



Moeilijk,moeilijk..Koester jouw nr1 Marlies, want dat is toch wel een wereldvent. Heb je al weer iets van nr2 gehoord?

Hoi allemaal, Marlies, ik volg jou berichten ook en jou verhaal is toch heel speciaal hier. Er is niemand die van mij en nr2 af weet dus in het huis van iemand anders ontmoeten gaat niet. maar de natuur heeft ook z'n charme. Er zijn hier hele bijzondere plekjes met een hele rijke historie. Moeilijk uit te leggen. Ik hield altijd al van dit land en in het bijzonder van de stad waar we wonen maar hij heeft deze liefde verdiept en verrijkt. Mijn nr2 studeert en woont samen met een aantal vrienden die mij goed kennen via het werk. Aangezien er altijd wel iemand thuis is, komt het niet veel voor dat we in zijn huis zijn.

Lois, als hij af en toe dubbezinnige opmerkingen maakt dan laat hij jou toch wel wat merken van jullie speciale band. Het lijkt me moeilijk om een week zo dicht bij elkaar en zo gescheiden te zijn. Wel knap dat je zoveel begrip hebt voor het gedrag van nr2.

goh een dagje niet gelezen en er staat alweer zo veel.

vind het leuk om jullie verhalen te lezen en vooral jullie reacties.

ik herken echt zo veel.



nou vrijdag gingen we stappen met wat vrienden

kreeg ik sávonds een sms van nr 2 hoe laat we weg gingen.

hij ging dus ook mee

dat had ik echt niet verwacht.....

ik dacht dat hij me uit de weg ging

en zich aan het voorbereiden was op een gesprek met mij

onze nrs 1 waren niet mee en ik was echt klaar met hem ...dacht ik.

nou niet dus

ben er zo weer ingetrapt

heb nog gezegd dat ie afstandelijk deed , maar hij was zooooo druk geweest .

hij was de hele avond lief en bij mij in de buurt.

gekletst, stiekum gezoend en gelachen.

oh hij is zo leuk.



en na afloop heerlijke sex.



en natuurlijk heeft hij me nog niks vertelt

ben benieuwd wanneer dat gaat gebeuren

waarschijnlijk is hij zelf nu aan het idee gewend en gaat gewoon verder met mij

?????//

weet het allemaal niet meer

Flamenco, Heb jij ook 't idee dat je minder aan het liegen bent als je toch al ergens naartoe moet en er dan een uurtje met nr2 aanplakt? Ik durf niet goed een 100% smoes te vertellen thuis.Ben dan bang dat het uitkomt. Ik vind het dan ook erger voor nr1. Net of 't zo minder erg is..bull shit natuurlijk.De plekjes waar je samen bent geweest worden wel heel speciaal zo, vind je niet? Ik kan er nu heel weemoedig bij worden dat we daar waarschijnlijk nooit meer samen zullen zijn..



Als we met meerdere mensen zijn praten we dubbelzinniger tegen elkaar en laten we net iets meer merken van onze gevoelens, dan wanneer we alleen met onze partners zijn. Vooral nr2 houdt flink afstand dan.Hij vindt 't het moeilijkste om thuis niets te laten merken. Zijn gedrag heeft hem in het verleden bijna verraden. Zijn huwelijk heeft toen in een crisis gezeten.Vandaar ook zijn angst!

Het lijkt alsof ik gewoon veel begrip heb voor zijn situatie, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Wij hebben veel dramatische gesprekken gehad,waarbij ik hem vervloekte omdat alles volgens zijn regels ging. De hoeveelheid contact,wanneer we elkaar zouden ontmoeten, dat er even afstand moest zijn enz.. Hij is eigenlijk zo egoïstisch bezig! Ik heb toen geprobeerd om hem links te laten liggen. Dit ging voor geen meter.. Doordat hij zo dicht bij de afgrond is geweest, kan hij niet anders dan dit. Hij gaf ook aan dat hij 't zou begrijpen als ik dat niet wilde. Zijn gevoelens voor mij zijn zo diep dat hij met alle macht afstand moet houden. Hoe moeilijk dat voor mij ook is. Als hij me ziet is zijn enige wens mij vast te pakken en opnieuw te beginnen... Aangezien ik nog steeds van die man houd en het contact niet kwijt wil, heb ik niet zoveel keuze. En ja...ik begrijp hem wel maar ik vind het niet leuk! Ook denk ik dat er een platonische tussenweg moet zijn... Het feit dat hij nauwelijks contact zoekt vind ik 't ergste. Ik wordt onzeker en ik weet dat hij dit het beste vindt.(hoopt dat onze liefde niet gevoed wordt..... )