Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
woensdag 8 augustus 2007 om 18:19
Ik heb 't berichtje inderdaad verstuurd.. Een half uur later stuurde hij: "Zoals je wil. Heb wel door dat als het niet volgens jouw wens verloopt, het niet goed is" (Moet je weten dat hij al twee jaar 'de regels' heeft bepaald. Vanwege thuis,of 't moeilijk vinden er niet te diep in te gaan,of weer wel afspraakjes omdat 't hem goed ging)
Ik mòest hier nog 1 antwoord op geven.Heb alleen gestuurd:
"Als 't zo is dat, een liefdevolle, platonische relatie alleen mijn wens was, dan heb je gelijk ja... (Dit was ons doel nl. Het hoogst haalbare)
Dat was 't dan! Einde van 'een goed' gesprek.. Ik heb verder de middag doorgebracht met jankend over de snelweg rijden. Kon thuis geen kant op.
Ik mòest hier nog 1 antwoord op geven.Heb alleen gestuurd:
"Als 't zo is dat, een liefdevolle, platonische relatie alleen mijn wens was, dan heb je gelijk ja... (Dit was ons doel nl. Het hoogst haalbare)
Dat was 't dan! Einde van 'een goed' gesprek.. Ik heb verder de middag doorgebracht met jankend over de snelweg rijden. Kon thuis geen kant op.
woensdag 8 augustus 2007 om 19:25
quote:lois 1967 schreef op 08 augustus 2007 @ 18:19:
Ik heb 't berichtje inderdaad verstuurd.. Een half uur later stuurde hij: "Zoals je wil. Heb wel door dat als het niet volgens jouw wens verloopt, het niet goed is" (Moet je weten dat hij al twee jaar 'de regels' heeft bepaald. Vanwege thuis,of 't moeilijk vinden er niet te diep in te gaan,of weer wel afspraakjes omdat 't hem goed ging)
Ik mòest hier nog 1 antwoord op geven.Heb alleen gestuurd:
"Als 't zo is dat, een liefdevolle, platonische relatie alleen mijn wens was, dan heb je gelijk ja... (Dit was ons doel nl. Het hoogst haalbare)
Dat was 't dan! Einde van 'een goed' gesprek.. Ik heb verder de middag doorgebracht met jankend over de snelweg rijden. Kon thuis geen kant op.
jeetje lois, wat zul jij je rot voelen zeg en das nog maar netjes uitgedrukt..
kan me voorstellen dat je geen kant op kon met je gezin om je heen...
Wat vreselijk en wat moeilijk voor je.. tis net of ik je verdriet voel!!
Een dikke knuffel voor jou en een ieder die het nodig heeft...
ik heb niet veel te vertellen verder.
Heb een smsje verstuurd en niets teruggekregen. heb wel zijn vader gezien de griezel(die vader he)...
Moet steeds aan een zinnetje van hem denken in 1 van onze laatste msn gesprekken.........Je moet me laten geen zoals het komt zei die......toen het over zijn gevoelens en close heid tov mij ging....Ik zoek nog steeds hoe die dat bedoelde... Maar heb eerlijk gezegd geen zin om zware gesprekken daarover aan te gaan..
verwacht hem volgende week en deze week niet veel te zien.
volgende week is hij zoiezo de hele week weg....dus heb ik een beetje rust..(gemoedsrust)...
Maar jullie moeten weten dat ik niet snel gevoelens voor iemand heb.
Heb heel veel in mijn jeugd meegemaakt en sluit me daardoor snel af...laat niet emand te dicht bijkomen en zeker een man figuur niet...dus dit gevoel voor hem zit enorm diep..
Probeer uit alle macht niet toe te geven of te voelen maar as ik mijn zin kreeg he...........
Maar dat kan ik mijn nr 1 niet aandoen...
Dikke knuffel voor jullie allen.......denk aan jullie....
Ik heb 't berichtje inderdaad verstuurd.. Een half uur later stuurde hij: "Zoals je wil. Heb wel door dat als het niet volgens jouw wens verloopt, het niet goed is" (Moet je weten dat hij al twee jaar 'de regels' heeft bepaald. Vanwege thuis,of 't moeilijk vinden er niet te diep in te gaan,of weer wel afspraakjes omdat 't hem goed ging)
Ik mòest hier nog 1 antwoord op geven.Heb alleen gestuurd:
"Als 't zo is dat, een liefdevolle, platonische relatie alleen mijn wens was, dan heb je gelijk ja... (Dit was ons doel nl. Het hoogst haalbare)
Dat was 't dan! Einde van 'een goed' gesprek.. Ik heb verder de middag doorgebracht met jankend over de snelweg rijden. Kon thuis geen kant op.
jeetje lois, wat zul jij je rot voelen zeg en das nog maar netjes uitgedrukt..
kan me voorstellen dat je geen kant op kon met je gezin om je heen...
Wat vreselijk en wat moeilijk voor je.. tis net of ik je verdriet voel!!
Een dikke knuffel voor jou en een ieder die het nodig heeft...
ik heb niet veel te vertellen verder.
Heb een smsje verstuurd en niets teruggekregen. heb wel zijn vader gezien de griezel(die vader he)...
Moet steeds aan een zinnetje van hem denken in 1 van onze laatste msn gesprekken.........Je moet me laten geen zoals het komt zei die......toen het over zijn gevoelens en close heid tov mij ging....Ik zoek nog steeds hoe die dat bedoelde... Maar heb eerlijk gezegd geen zin om zware gesprekken daarover aan te gaan..
verwacht hem volgende week en deze week niet veel te zien.
volgende week is hij zoiezo de hele week weg....dus heb ik een beetje rust..(gemoedsrust)...
Maar jullie moeten weten dat ik niet snel gevoelens voor iemand heb.
Heb heel veel in mijn jeugd meegemaakt en sluit me daardoor snel af...laat niet emand te dicht bijkomen en zeker een man figuur niet...dus dit gevoel voor hem zit enorm diep..
Probeer uit alle macht niet toe te geven of te voelen maar as ik mijn zin kreeg he...........
Maar dat kan ik mijn nr 1 niet aandoen...
Dikke knuffel voor jullie allen.......denk aan jullie....
woensdag 8 augustus 2007 om 19:27
Looois, doe jezelf niet zoveel pijn! Niets meer versturen want je gaat toch weer zitten wachten op antwoord... en je weet dat hij dat niet gaat doen (voorlopig!).
Je maakt jezelf gek op die manier, ik weet zo goed hoe je je moet voelen nu.
Pfff waar zijn die verstandige, nuchtere gevoelens nu? Je weet dat hij aldoor de 'regels' heeft bepaald en hij zal het blijven doen!
Ik weet, het is zooo makkelijk praten, maar reken maar: been there, done the same.... keer op keer op keer.....
Je maakt jezelf gek op die manier, ik weet zo goed hoe je je moet voelen nu.
Pfff waar zijn die verstandige, nuchtere gevoelens nu? Je weet dat hij aldoor de 'regels' heeft bepaald en hij zal het blijven doen!
Ik weet, het is zooo makkelijk praten, maar reken maar: been there, done the same.... keer op keer op keer.....
woensdag 8 augustus 2007 om 20:01
Hoi allemaal,
Heb ongeveer een maand geleden geschreven dat het zoveel beter was als ik niet meer mee zou schrijven en niet meer zou denken aan mijn nummer 2.
Nummer 2 is een collega waar ik al een tijdje gevoelens voor heb, en ik twijfelde aan zijn gevoelens voor mij. Beiden zijn getrouwd, we hebben beide kinderen en hebben nog niets uitgesproken.
Ik kan me niet voorstellen dat hij niets weet van mijn gevoelens voor hem, maar nu merk ik aan alle kanten dat het wederzijds is. Kleine complimentjes, veel praten en veel oogcontact. Na een vakantie van een paar weken heb ik hem weer gezien en had besloten dat het beter was als ik er niets meer mee zou doen verder.
Nu vertelde hij dat hij waarschijnlijk weg gaat naar een ander bedrijf. En god wat doet het pijn!! Ik wil hem helemaal niet missen, wil nog flirten, wil me goed voelen als ik hem zie, en de gedachten dat het over een paar weken misschien voorbij is maakt dat ik nu al huil. Manlief heeft het dondersgoed in de gaten en laat me een beetje met rust. Hij weet dat ik hem leuk vind, maar hoe leuk daar kan hij alleen maar naar gissen.
Ik voel me zo schuldig. Ik heb een geweldige man, een geweldig gezin, waarom gaan deze gevoelens dan niet weg? Waarom blijf ik aan nummer 2 denken? En hij aan mij, dat heeft hij me de afgelopen dagen wel duidelijk gemaakt, hij heeft me echt gemist.
Maar stel nou dat ie gaat, dan wil ik uitspreken wat ik voel, ik wil het in elk geval gezegd hebben, en weten hoe hij erop reageert. Weten of het inderdaad wederzijds was. Maar dat kan natuurlijk niet, want we zijn allebei getrouwd.
Ik weet het echt even niet meer!!
Alle tijd heb ik meegelezen met alle berichten en zie ook hoe ik niet de enige ben die in hetzelfde schuitje zit. Thea jouw verhaal lijkt erg op het mijne, maar dat heb ik al eerder gezegd. Het verschil zit erin dat ik geen telefonisch contact heb, maar alleen binnen werktijd.
Lois wat moet jij door een rottijd gaan zeg! Ik voel met je mee!
Groet van een verdrietige Snuf
Heb ongeveer een maand geleden geschreven dat het zoveel beter was als ik niet meer mee zou schrijven en niet meer zou denken aan mijn nummer 2.
Nummer 2 is een collega waar ik al een tijdje gevoelens voor heb, en ik twijfelde aan zijn gevoelens voor mij. Beiden zijn getrouwd, we hebben beide kinderen en hebben nog niets uitgesproken.
Ik kan me niet voorstellen dat hij niets weet van mijn gevoelens voor hem, maar nu merk ik aan alle kanten dat het wederzijds is. Kleine complimentjes, veel praten en veel oogcontact. Na een vakantie van een paar weken heb ik hem weer gezien en had besloten dat het beter was als ik er niets meer mee zou doen verder.
Nu vertelde hij dat hij waarschijnlijk weg gaat naar een ander bedrijf. En god wat doet het pijn!! Ik wil hem helemaal niet missen, wil nog flirten, wil me goed voelen als ik hem zie, en de gedachten dat het over een paar weken misschien voorbij is maakt dat ik nu al huil. Manlief heeft het dondersgoed in de gaten en laat me een beetje met rust. Hij weet dat ik hem leuk vind, maar hoe leuk daar kan hij alleen maar naar gissen.
Ik voel me zo schuldig. Ik heb een geweldige man, een geweldig gezin, waarom gaan deze gevoelens dan niet weg? Waarom blijf ik aan nummer 2 denken? En hij aan mij, dat heeft hij me de afgelopen dagen wel duidelijk gemaakt, hij heeft me echt gemist.
Maar stel nou dat ie gaat, dan wil ik uitspreken wat ik voel, ik wil het in elk geval gezegd hebben, en weten hoe hij erop reageert. Weten of het inderdaad wederzijds was. Maar dat kan natuurlijk niet, want we zijn allebei getrouwd.
Ik weet het echt even niet meer!!
Alle tijd heb ik meegelezen met alle berichten en zie ook hoe ik niet de enige ben die in hetzelfde schuitje zit. Thea jouw verhaal lijkt erg op het mijne, maar dat heb ik al eerder gezegd. Het verschil zit erin dat ik geen telefonisch contact heb, maar alleen binnen werktijd.
Lois wat moet jij door een rottijd gaan zeg! Ik voel met je mee!
Groet van een verdrietige Snuf
woensdag 8 augustus 2007 om 20:05
Dankjewel Claartje...
WAAR! TeKa. Ik zwelg nu in mijn verdriet. Ik kan het nog heel even toelaten en dan moet het masker weer op. Ik zal 't af en toe taai hebben en hem zelfs eind aug. weer (gewoon) moeten spreken en zien.(Aan de ene kant gelukkig aan de andere kant ONRUST)
Het is waar, onze hele relatie verliep volgens zijn wensen (soms gedwongen, soms eigen keuze). Ik stuur ook niets meer. Had op mijn laatste sms ook geen antwoord verwacht. Weet dat mijn antwoord hem laat nadenken. Hij heeft altijd een weerwoord, hierop niet. Misschien daarom ook geen reactie.Ik denk dat ik met dat laatste berichtje de zere plek geraakt heb. Ben ik tè bot geweest denk je? Het is niet anders.....
TeKa, je hebt gelijk. We kunnen 't weer uitpraten en opnieuw beginnen maar het blijft in herhaling vallen. Ik vind het heel fijn dat jij het zo herkent (niet voor jou, want 't betekent ook dat je door dezelfde pijn gaat, of bent gegaan) Het scheelt al zoveel als je je verhaal kwijt kunt bij mensen die het begrijpen...Hoe vergaat het jou op dit moment? Kun je je neerleggen bij de stilte van nr2. Wat raar ook dat zo'n moment van verlangen ook ineens op kan komen zetten, terwijl je een volgend moment sterk bent...
Dank je voor je wijze woorden TeKa...
X Lois
WAAR! TeKa. Ik zwelg nu in mijn verdriet. Ik kan het nog heel even toelaten en dan moet het masker weer op. Ik zal 't af en toe taai hebben en hem zelfs eind aug. weer (gewoon) moeten spreken en zien.(Aan de ene kant gelukkig aan de andere kant ONRUST)
Het is waar, onze hele relatie verliep volgens zijn wensen (soms gedwongen, soms eigen keuze). Ik stuur ook niets meer. Had op mijn laatste sms ook geen antwoord verwacht. Weet dat mijn antwoord hem laat nadenken. Hij heeft altijd een weerwoord, hierop niet. Misschien daarom ook geen reactie.Ik denk dat ik met dat laatste berichtje de zere plek geraakt heb. Ben ik tè bot geweest denk je? Het is niet anders.....
TeKa, je hebt gelijk. We kunnen 't weer uitpraten en opnieuw beginnen maar het blijft in herhaling vallen. Ik vind het heel fijn dat jij het zo herkent (niet voor jou, want 't betekent ook dat je door dezelfde pijn gaat, of bent gegaan) Het scheelt al zoveel als je je verhaal kwijt kunt bij mensen die het begrijpen...Hoe vergaat het jou op dit moment? Kun je je neerleggen bij de stilte van nr2. Wat raar ook dat zo'n moment van verlangen ook ineens op kan komen zetten, terwijl je een volgend moment sterk bent...
Dank je voor je wijze woorden TeKa...
X Lois
woensdag 8 augustus 2007 om 20:21
Snuf,
Ik kan je geen èchte raad geven... Kan alleen zeggen dat het bij de meesten van ons net zo begonnen is als bij jou! Je zit op een GEVAARLIJK punt!!
Nu ga ik even (met mijn ervaring op nr2 gebied!) verstandig praten tegen je:
Het is het beste voor je als hij weggaat. Hoe moeilijk ook! Nu is er nog niets wezenlijks gebeurd. En je weet dat je iemand alleen uit je hoofd kunt krijgen als je die persoon NIET meer ziet en NIET meer spreekt (Hoe lang 't duurt kan ik je niet zeggen)
Neem van mij aan dat je na één kus, één samenzijn verloren bent! Als je nu al moeite hebt het thuis te verbergen, wordt dat alleen maar moeilijker. Is 't je dat waard?
Je denkt dat één keertje geen kwaad kan en dat je jullie gevoelens naar elkaar toe in ieder geval uit kunnen spreken. (Nemen we gelijk afscheid..) NIET DOEN!!
Ik weet, het klinkt niet echt aardig. Maar dit is zoals het waarschijnlijkzal gaan. (We hebben bijna allemaal een zelfde script gekregen..!) Na de euforie van het eerste moment, volgt ellende!!
Moeilijk! want mijn hart zegt natuurlijk iets hééél anders als advies...
Ik wens je wijsheid....Lois
Ik kan je geen èchte raad geven... Kan alleen zeggen dat het bij de meesten van ons net zo begonnen is als bij jou! Je zit op een GEVAARLIJK punt!!
Nu ga ik even (met mijn ervaring op nr2 gebied!) verstandig praten tegen je:
Het is het beste voor je als hij weggaat. Hoe moeilijk ook! Nu is er nog niets wezenlijks gebeurd. En je weet dat je iemand alleen uit je hoofd kunt krijgen als je die persoon NIET meer ziet en NIET meer spreekt (Hoe lang 't duurt kan ik je niet zeggen)
Neem van mij aan dat je na één kus, één samenzijn verloren bent! Als je nu al moeite hebt het thuis te verbergen, wordt dat alleen maar moeilijker. Is 't je dat waard?
Je denkt dat één keertje geen kwaad kan en dat je jullie gevoelens naar elkaar toe in ieder geval uit kunnen spreken. (Nemen we gelijk afscheid..) NIET DOEN!!
Ik weet, het klinkt niet echt aardig. Maar dit is zoals het waarschijnlijkzal gaan. (We hebben bijna allemaal een zelfde script gekregen..!) Na de euforie van het eerste moment, volgt ellende!!
Moeilijk! want mijn hart zegt natuurlijk iets hééél anders als advies...
Ik wens je wijsheid....Lois
woensdag 8 augustus 2007 om 20:42
Snuf...
ik sluit me bij de woorden van Lois aan:
NIET NIET NIET NIET doen, ken je het liedje van Jan Smit; 1 kus en alles was verloren? kan er nie aan doen, k heb wat muziek.. maar de woorden zijn zooo waar! Ook al doet het heel veel pijn, het is beter je woorden niet uit te spreken...
Lois...
hoe het gaat? ups en downs. k zal erin moeten berusten dat nr2 zich niet laat horen, soms denk ik, is het tactiek? Een lijntje openhouden door hem... want dat is wat ik in mijn hart natuurlijk graag zou willen, dat mijn zwijgen wat bij hem losmaakt, maar ik MOET mijn verstand nu laten regeren, hoe moeilijk ook. Ik dwing mezelf niets te laten horen want dan ga je toch weer zitten wachten op een reactie... die wss niet komt en dat lukt aardig, maar owow vraag niet wat het kost af en toe! En wat als toch gebeurd wat je hoopt en beter is om niet op te hopen, ben ik dan sterk genoeg???
alle dames; sterkte, wijsheid! en toch ook een beetje genieten want dat snap ik best wel
ik sluit me bij de woorden van Lois aan:
NIET NIET NIET NIET doen, ken je het liedje van Jan Smit; 1 kus en alles was verloren? kan er nie aan doen, k heb wat muziek.. maar de woorden zijn zooo waar! Ook al doet het heel veel pijn, het is beter je woorden niet uit te spreken...
Lois...
hoe het gaat? ups en downs. k zal erin moeten berusten dat nr2 zich niet laat horen, soms denk ik, is het tactiek? Een lijntje openhouden door hem... want dat is wat ik in mijn hart natuurlijk graag zou willen, dat mijn zwijgen wat bij hem losmaakt, maar ik MOET mijn verstand nu laten regeren, hoe moeilijk ook. Ik dwing mezelf niets te laten horen want dan ga je toch weer zitten wachten op een reactie... die wss niet komt en dat lukt aardig, maar owow vraag niet wat het kost af en toe! En wat als toch gebeurd wat je hoopt en beter is om niet op te hopen, ben ik dan sterk genoeg???
alle dames; sterkte, wijsheid! en toch ook een beetje genieten want dat snap ik best wel
woensdag 8 augustus 2007 om 21:15
Even een berichtje voor Lois. (alle anderen, ik lees jullie ook hoor!!!)
Lois, meid...... tranen in de ogen hier..... wat heb jij veel te verwerken nu! Weet dat hier altijd een luisterend oor is! Mijn emailadres mag je altijd hebben hoor, als je daar behoefte aan mocht hebben.
Ik vind het knap van je dat je op de manier reageert zoals je hebt gereageerd! Maar het zal een hele moeilijke beslissing zijn geweest, een innerlijke strijd! Als ik dan lees hoe je nr. 2 heeft gereageerd....... vrouwen van Venus, mannen van Mars....????
Egoïstisch??? Het kan inderdaad anders, dat ervaar ik. Met andere woorden: niet alle mannen reageren dus egoïstisch. Relativerend: Het hangt van de mate van "verliefdheid" van nr. 2 af.
Weet in ieder geval dat ik met je meeleef!
Even een arm om je heen van Knipoogje
Lois, meid...... tranen in de ogen hier..... wat heb jij veel te verwerken nu! Weet dat hier altijd een luisterend oor is! Mijn emailadres mag je altijd hebben hoor, als je daar behoefte aan mocht hebben.
Ik vind het knap van je dat je op de manier reageert zoals je hebt gereageerd! Maar het zal een hele moeilijke beslissing zijn geweest, een innerlijke strijd! Als ik dan lees hoe je nr. 2 heeft gereageerd....... vrouwen van Venus, mannen van Mars....????
Egoïstisch??? Het kan inderdaad anders, dat ervaar ik. Met andere woorden: niet alle mannen reageren dus egoïstisch. Relativerend: Het hangt van de mate van "verliefdheid" van nr. 2 af.
Weet in ieder geval dat ik met je meeleef!
Even een arm om je heen van Knipoogje
woensdag 8 augustus 2007 om 21:27
Lois, ik weet natuurlijk wel dat je gelijk hebt. Doe niets als huilen, en begrijp het zelf niet helemaal. Tijdens mijn vakantie heb ik hem nauwelijks gemist, waarom huil ik nu dan zo. Ergens weet ik dat ik er wel overheen kom.
En wat jij zegt over gevaarlijk, daar schrik ik heel erg van. Ga ik dan echt al bijna over die grens heen? En hij, zou hij dat ook gaan? Ik steek er mijn handen niet meer voor in het vuur. Verstandelijk gezien weet ik heel goed dat je gelijk hebt, maar zo moeilijk. Ik had altijd een grote mond over mensen die verliefd werden op een ander. Dat waren sufferds, en je zet je er maar overheen. Ha, en wie zit er nu te sippen??
En teKa ook jij hebt natuurlijk gelijk. Ik ken het liedje van Jan Smit maar al te goed, en begrijp de strekking ook. Ik weet ook dat het niet bij die kus zal blijven, en dat het dan nog moeilijker wordt. Maar het idee het nooit uit te spreken terwijl mijn gevoelens zo sterk zijn is zo slecht te verkroppen. En ik zou zo graag echt willen horen dat het wederzijds is. Het gevoel blijft dat ik misschien wel heel graag wil dat hij mij leuk vindt. Diep in mijn hart weet ik ook wel dat het niet zo is. zijn reactie toen ik terug kwam van vakantie sprak boekdelen. Zo blij, het was helemaal leuk. En dat maakt het allemaal zo moeilijk.
Ik ben heel blij met jullie reacties, ik hoop dat ik jullie ook kan steunen als het moeilijk is, want ik heb hier heel veel aan.
Groet Snuf
En wat jij zegt over gevaarlijk, daar schrik ik heel erg van. Ga ik dan echt al bijna over die grens heen? En hij, zou hij dat ook gaan? Ik steek er mijn handen niet meer voor in het vuur. Verstandelijk gezien weet ik heel goed dat je gelijk hebt, maar zo moeilijk. Ik had altijd een grote mond over mensen die verliefd werden op een ander. Dat waren sufferds, en je zet je er maar overheen. Ha, en wie zit er nu te sippen??
En teKa ook jij hebt natuurlijk gelijk. Ik ken het liedje van Jan Smit maar al te goed, en begrijp de strekking ook. Ik weet ook dat het niet bij die kus zal blijven, en dat het dan nog moeilijker wordt. Maar het idee het nooit uit te spreken terwijl mijn gevoelens zo sterk zijn is zo slecht te verkroppen. En ik zou zo graag echt willen horen dat het wederzijds is. Het gevoel blijft dat ik misschien wel heel graag wil dat hij mij leuk vindt. Diep in mijn hart weet ik ook wel dat het niet zo is. zijn reactie toen ik terug kwam van vakantie sprak boekdelen. Zo blij, het was helemaal leuk. En dat maakt het allemaal zo moeilijk.
Ik ben heel blij met jullie reacties, ik hoop dat ik jullie ook kan steunen als het moeilijk is, want ik heb hier heel veel aan.
Groet Snuf
woensdag 8 augustus 2007 om 21:35
Snuf!
Meid ook jij een arm om je heen van mij! Ik lees net je reactie.......... sh...... dat ik niet op je gereageerd heb! Echt dom van me! Sorryyyyyyyyyy!!!!
Zo moeilijk, wat doe je, wel of niet uitspreken? Wel uitspreken kan heel veel losmaken, niet uitspreken levert misschien in de toekomst vraagtekens op, wat als.....???
Ik hoef je geen raad te geven op de vraag als je het wel tegen nr. 2 zegt. Je leest hier ook genoeg van hoe het kan gaan.....
Ik kan me zo voorstellen dat je het wel wilt weten. Van de week zei ik nog tegen een vriendin van mij: "Ik wil zeker weten dat ik alle kansen heb benut als ik straks oud ben!" Maar het blijft gewoon moeilijk het dilemma waar jij nu voor staat.
ik wens je heel veel sterkte!
Knipoogje
Meid ook jij een arm om je heen van mij! Ik lees net je reactie.......... sh...... dat ik niet op je gereageerd heb! Echt dom van me! Sorryyyyyyyyyy!!!!
Zo moeilijk, wat doe je, wel of niet uitspreken? Wel uitspreken kan heel veel losmaken, niet uitspreken levert misschien in de toekomst vraagtekens op, wat als.....???
Ik hoef je geen raad te geven op de vraag als je het wel tegen nr. 2 zegt. Je leest hier ook genoeg van hoe het kan gaan.....
Ik kan me zo voorstellen dat je het wel wilt weten. Van de week zei ik nog tegen een vriendin van mij: "Ik wil zeker weten dat ik alle kansen heb benut als ik straks oud ben!" Maar het blijft gewoon moeilijk het dilemma waar jij nu voor staat.
ik wens je heel veel sterkte!
Knipoogje
woensdag 8 augustus 2007 om 21:41
Snuf, helaas heeft Lois in mijn ogen gelijk. Jullie naderen een gevaarlijk punt, op het moment dat gevoelens uitgesproken worden begint het pas, want dan wil je er ook wat mee doen. En dan kan idd met 1 kus alles verloren gaan. Is het niet de 'band' die je nu hebt met hem, dan kan het de band met je man zijn. Een huwelijk dat goed is zoals je zegt. Verliefd worden op iemand is volgens mij best mogelijk, dat kan je overkomen, er wat mee doen is een keuze die je maakt. Eenmaal de keuze gemaakt ga je je grenzen verleggen, wil je meer.. en nog meer met als eindresultaat? Je kunt het hier vaak genoeg lezen, hoef er niets aan toe te voegen. Is het je dat waard??
xx T
xx T
woensdag 8 augustus 2007 om 21:48
Teka, ik ben het eigenlijk gewoon met je eens, zoals jij het verwoordt hebt. Inderdaad, zodra je iets hebt uitgesproken, ga je je grenzen verleggen. Dat bedoelde ik ook met: je kunt hier lezen/zien wat dit met anderen doet.
Zelf ben ik de grens overgegaan, dat pakt tot nu toe goed uit. Maar...... heel diep in mijn hart weet ook ik.... dat ik uiteindelijk....
Zoals je bij ons kunt lezen, uiteindelijk moeten we allemaal een keuze maken, die gaat altijd gepaard met veel emoties en verdriet.....
Sterkte, knipoogje
Zelf ben ik de grens overgegaan, dat pakt tot nu toe goed uit. Maar...... heel diep in mijn hart weet ook ik.... dat ik uiteindelijk....
Zoals je bij ons kunt lezen, uiteindelijk moeten we allemaal een keuze maken, die gaat altijd gepaard met veel emoties en verdriet.....
Sterkte, knipoogje
woensdag 8 augustus 2007 om 22:10
Knipoogje dank je wel voor je begrip! Het is een beetje wat jij zegt. Moet ik dan de rest van mijn leven niet zeker weten of hij wel of niet wat voor me voelde.
Maar, moet ik het zover voeren dat mijn huwelijk kapot loopt? Dat is het niet waard. Ik heb echt een goed huwelijk, had ook niet verwacht dat ik verliefd kon worden op een ander, maar is dus toch gebeurd. We kunnen beiden afstand houden tot nu toe, maar nu het moment dichterbij komt dat we elkaar niet meer zien waarschijnlijk merk ik dat we allebei meer loslaten al is het niet rechtstreeks.
Zinnetjes als "ik weet wel dat je heel lief bent" Of "hoe laat ben jij er, dan zorg ik dat ik er ook ben" zeggen eigenlijk al genoeg. Gecombineerd met oogcontact en inmiddels commentaar van andere collega's weet ik het wel. En hij denk ik ook.
En teKa, tuurlijk weet ik dat je gelijk hebt. Met een kus is niet alles voorbij, dan begint het pas. En zoals ik al eerder zei, mijn huwelijk wil ik niet opgeven echt niet. Dat mijn man nu zo goed reageert zegt genoeg. Hij is stapel op mij, op de kinderen, en steunt me onvoorwaardelijk. Het gekke is misschien dat ik ook heel gek ben op hem. Het idee dat hij weg zou gaan doet me al pijn. Ik wil niet zonder hem, en mijn man heeft wel gewaarschuwd dat ik mijn collega niet alleen mag zien. Dat is gevaarlijk zegt ie, daar heeft ie ook gelijk in.
Ik zou ook nooit iets verborgen kunnen houden, een kus betekent waarschijnlijk einde huwelijk of een heel groot relatieprobleem!
Ben nu ook iets rustiger, maar blegh het rot voelen blijft.
Maar, moet ik het zover voeren dat mijn huwelijk kapot loopt? Dat is het niet waard. Ik heb echt een goed huwelijk, had ook niet verwacht dat ik verliefd kon worden op een ander, maar is dus toch gebeurd. We kunnen beiden afstand houden tot nu toe, maar nu het moment dichterbij komt dat we elkaar niet meer zien waarschijnlijk merk ik dat we allebei meer loslaten al is het niet rechtstreeks.
Zinnetjes als "ik weet wel dat je heel lief bent" Of "hoe laat ben jij er, dan zorg ik dat ik er ook ben" zeggen eigenlijk al genoeg. Gecombineerd met oogcontact en inmiddels commentaar van andere collega's weet ik het wel. En hij denk ik ook.
En teKa, tuurlijk weet ik dat je gelijk hebt. Met een kus is niet alles voorbij, dan begint het pas. En zoals ik al eerder zei, mijn huwelijk wil ik niet opgeven echt niet. Dat mijn man nu zo goed reageert zegt genoeg. Hij is stapel op mij, op de kinderen, en steunt me onvoorwaardelijk. Het gekke is misschien dat ik ook heel gek ben op hem. Het idee dat hij weg zou gaan doet me al pijn. Ik wil niet zonder hem, en mijn man heeft wel gewaarschuwd dat ik mijn collega niet alleen mag zien. Dat is gevaarlijk zegt ie, daar heeft ie ook gelijk in.
Ik zou ook nooit iets verborgen kunnen houden, een kus betekent waarschijnlijk einde huwelijk of een heel groot relatieprobleem!
Ben nu ook iets rustiger, maar blegh het rot voelen blijft.
woensdag 8 augustus 2007 om 22:28
Bedankt voor je berichtje Knipoogje.. Weet je dat ik eigenlijk vrij impulsief gehandeld heb? Vanmorgen zei ik nog dat ik steeds dichter bij het moment kwam om de handdoek in de ring te gooien. Vanmiddag had ik er ineens zo de balen van, voelde zo dat er met me gesold werd, dat ik in tranen alles wat op m'n hart lag, in een sms heb gepropt en....VERZENDEN... (Moet wel ongesteld worden en ben dan extra fel ! Ha,ha) Spijt krijg ik niet denk ik. Wel hele moeilijke momenten. Ik ben nogal vergevingsgezind. Ik weet nu al dat ik in de loop der tijd steeds milder over hem ga denken en over zijn situatie. Maar ik mòet één ding voor ogen houden. En dat is dat ik altijd de eerste stap weer moest zetten. Nr2 is zòò koppig en zòò moeilijk voor zichzelf. Hij zal zelden toegeven fout gehandeld te hebben in onze relatie. (Ik hoor jullie denken: "Wat is er toch zo leuk aan die man?" Maar hij heeft ook zoveel goeie kanten!)
Weet je TeKa, ik houd ook een sprankje hoop dat hij mij / onze band niet kan missen. En dat nou eens één keer HIJ de eerste stap zal nemen. Gewoon omdat hij niet wil dat 't kapot gaat tussen ons.... En dan? Wat doe ik dan?...Ik vind het zò knap van je dat jij het nu al maanden volhoudt om niets te sturen.
We gaan 't volhouden, omdat we alleen dan afstand kunnen nemen en eerlijk kunnen zijn naar nr1. (Wat daarin de toekomst ook brengt voor jou)....X
Snuf, Oh meisje wat een dilemma! Weet je dat nr2 en ik heel rationeel in de auto hebben zitten praten over onze gevoelens voor elkaar. En weet je dat we besproken hebben of we die eerste kus nou wel of niet moesten doen, en wat dat voor gevolg zou hebben.... Ach één keer kon geen kwaad. Het was heerlijk! En al die andere 120 keer ook. Maar daartegenover staan wel 2000 rotmomenten. Heb ik 't nog niet eens over het feit dat nr2 mijn leven bepaalt. Wat doet hij nu? Welke kleren koop ik? Zou hij ook naar dat feest gaan,dan gaan wij ook. "Nee vrijdag kan ik niet"(nr2 kàn bellen.),"Jongens even zelf spelen"(mama krijgt niets uit haar handen)
Ik ben al dik twee jaar mezelf niet meer. Ik speel in een groot toneelstuk omdat ik ook zoveel van nr1 en mijn kinderen hou... En wat ben ik er na dik twee jaar mee opgeschoten?....NIETS!!!!
Basra, Wat fijn voor je dat je een positieve reactie hebt gekregen! Ik hoop dat je op deze manier van je gevoelens kunt genieten. Dat je hier genoeg aan hebt voorlopig. Ik vrees nl. dat hij jou ook wel erg leuk vindt...Hou je taai!
Weet je TeKa, ik houd ook een sprankje hoop dat hij mij / onze band niet kan missen. En dat nou eens één keer HIJ de eerste stap zal nemen. Gewoon omdat hij niet wil dat 't kapot gaat tussen ons.... En dan? Wat doe ik dan?...Ik vind het zò knap van je dat jij het nu al maanden volhoudt om niets te sturen.
We gaan 't volhouden, omdat we alleen dan afstand kunnen nemen en eerlijk kunnen zijn naar nr1. (Wat daarin de toekomst ook brengt voor jou)....X
Snuf, Oh meisje wat een dilemma! Weet je dat nr2 en ik heel rationeel in de auto hebben zitten praten over onze gevoelens voor elkaar. En weet je dat we besproken hebben of we die eerste kus nou wel of niet moesten doen, en wat dat voor gevolg zou hebben.... Ach één keer kon geen kwaad. Het was heerlijk! En al die andere 120 keer ook. Maar daartegenover staan wel 2000 rotmomenten. Heb ik 't nog niet eens over het feit dat nr2 mijn leven bepaalt. Wat doet hij nu? Welke kleren koop ik? Zou hij ook naar dat feest gaan,dan gaan wij ook. "Nee vrijdag kan ik niet"(nr2 kàn bellen.),"Jongens even zelf spelen"(mama krijgt niets uit haar handen)
Ik ben al dik twee jaar mezelf niet meer. Ik speel in een groot toneelstuk omdat ik ook zoveel van nr1 en mijn kinderen hou... En wat ben ik er na dik twee jaar mee opgeschoten?....NIETS!!!!
Basra, Wat fijn voor je dat je een positieve reactie hebt gekregen! Ik hoop dat je op deze manier van je gevoelens kunt genieten. Dat je hier genoeg aan hebt voorlopig. Ik vrees nl. dat hij jou ook wel erg leuk vindt...Hou je taai!
woensdag 8 augustus 2007 om 22:28
Snuf, weet waar je aan begint! Zet niet je huwelijk op het spel!
Het niet weten of weegt waarschijnlijk niet op tegen het verliezen van nr. 1!
Weet je, het lijkt allemaal zo mooi, twee liefdes....., maar weet dat er ook een keerzijde is.
Ik begrijp je gevoelens en vragen zo vreselijk goed. Ondanks dat ik nu een fantastische nr. 2 heb, zie ook ik dat het elk moment afgelopen kan zijn. Natuurlijk heb je dan waarschijnlijk een fijne tijd gehad, maar...... en vooral over die maar...... moeten we eigenlijk allemaal van te voren goed nadenken.
Ik kwam pas op dit forum toen ik de grens al was gepasseerd. Bewust overigens, van beide kanten, maar wel in het besef dat we nooit onze nr. 1 voor elkaar zouden verlaten. Zoals je misschien gelezen hebt, vervaagt die grens/die afspraak die nr. 2 en ik toen met elkaar gemaakt hebben...... Dus uiteindelijk komt ook hier die maar....../als......, vrees ik.
Knuf voor je, Knipoogje
Het niet weten of weegt waarschijnlijk niet op tegen het verliezen van nr. 1!
Weet je, het lijkt allemaal zo mooi, twee liefdes....., maar weet dat er ook een keerzijde is.
Ik begrijp je gevoelens en vragen zo vreselijk goed. Ondanks dat ik nu een fantastische nr. 2 heb, zie ook ik dat het elk moment afgelopen kan zijn. Natuurlijk heb je dan waarschijnlijk een fijne tijd gehad, maar...... en vooral over die maar...... moeten we eigenlijk allemaal van te voren goed nadenken.
Ik kwam pas op dit forum toen ik de grens al was gepasseerd. Bewust overigens, van beide kanten, maar wel in het besef dat we nooit onze nr. 1 voor elkaar zouden verlaten. Zoals je misschien gelezen hebt, vervaagt die grens/die afspraak die nr. 2 en ik toen met elkaar gemaakt hebben...... Dus uiteindelijk komt ook hier die maar....../als......, vrees ik.
Knuf voor je, Knipoogje
woensdag 8 augustus 2007 om 23:22
Lois fijn dat je reageert. Ik weet niet eens of hij er eerlijk in zou zijn. De man die ik zie zou volgens mij zijn gezin niet op het spel zetten voor een buitenechtelijke relatie. Maar aan de andere kant laat hij het de laatste tijd zo heel goed merken, dat ik daaraan begin te twijfelen. Er is bijna niemand waar ik zo goed mee overweg kan dan hij, hij is lief, geduldig en maakt altijd complimentjes. Ik heb het er met mijn man over gehad vanavond, voelde me zo rot.
Hij begrijpt me en zegt ook dat verliefdheid je kan overkomen, maar wat je ermee doet bepaal je zelf. Volgens hem is het ook logisch dat ie zo leuk naar mij is als hij mij ook heel leuk vindt. Ook begrijpt hij dat ik me erdoor gevleid voel. Maar een ding is duidelijk, ga ik over de grens dan heb ik een heel groot probleem. Dat is heel duidelijk, en laten we heel eerlijk zijn ook heel terecht. Als hij wat met een andere vrouw zou doen zou ik ook heel boos worden, zo niet hem eruit gooien!!
En wat jij zegt over het bepalen van je leven heb ik nu al enigzins. Bij kleding vraag ik me altijd af of hij het ook mooi vindt. Als ik iets nieuws aan heb ziet hij het ook direct en maakt altijd een complimentje. Soms zeg ik ook tegen de kinderen dat ze moeten spelen want ik ben alleen maar met hem bezig op zo'n moment. Dat gebeurt niet heel vaak, maar komt zeker voor. 's Avonds vraag ik me af wat ie doet, of hij ook aan mij denkt etc. Vreselijk eigenlijk. En ergens weet ik het, hij denkt net zo veel aan mij daarvoor zijn zijn reacties op mij de laatste tijd te duidelijk merkbaar.
En Knipoogje ik ga alles op alles zetten om mijn huwelijk niet op het spel te zetten. Bij het idee dat ik nummer 2 niet meer zal zien krijg ik het nu al koud, maar ik moet me er over heen zetten. Wellicht zeg ik over een tijd dat het ook beter was zo!
Maar weet je wat het gekke is, ergens ben ik boos dat hij solliciteert. Hij weet toch dat we elkaar dan niet meer zien, hoe kan ie dat nou doen?? Heel egoistisch, maar het zit wel in mijn hoofd.
Knipoogje ook voor jou veel sterkte en wijsheid, want als ook jij over de grenzen heen gaat zal het maar/als verhaal er zeker aan zitten te komen. Wat maken we het onszelf toch moeilijk!
Groet Snuf
Hij begrijpt me en zegt ook dat verliefdheid je kan overkomen, maar wat je ermee doet bepaal je zelf. Volgens hem is het ook logisch dat ie zo leuk naar mij is als hij mij ook heel leuk vindt. Ook begrijpt hij dat ik me erdoor gevleid voel. Maar een ding is duidelijk, ga ik over de grens dan heb ik een heel groot probleem. Dat is heel duidelijk, en laten we heel eerlijk zijn ook heel terecht. Als hij wat met een andere vrouw zou doen zou ik ook heel boos worden, zo niet hem eruit gooien!!
En wat jij zegt over het bepalen van je leven heb ik nu al enigzins. Bij kleding vraag ik me altijd af of hij het ook mooi vindt. Als ik iets nieuws aan heb ziet hij het ook direct en maakt altijd een complimentje. Soms zeg ik ook tegen de kinderen dat ze moeten spelen want ik ben alleen maar met hem bezig op zo'n moment. Dat gebeurt niet heel vaak, maar komt zeker voor. 's Avonds vraag ik me af wat ie doet, of hij ook aan mij denkt etc. Vreselijk eigenlijk. En ergens weet ik het, hij denkt net zo veel aan mij daarvoor zijn zijn reacties op mij de laatste tijd te duidelijk merkbaar.
En Knipoogje ik ga alles op alles zetten om mijn huwelijk niet op het spel te zetten. Bij het idee dat ik nummer 2 niet meer zal zien krijg ik het nu al koud, maar ik moet me er over heen zetten. Wellicht zeg ik over een tijd dat het ook beter was zo!
Maar weet je wat het gekke is, ergens ben ik boos dat hij solliciteert. Hij weet toch dat we elkaar dan niet meer zien, hoe kan ie dat nou doen?? Heel egoistisch, maar het zit wel in mijn hoofd.
Knipoogje ook voor jou veel sterkte en wijsheid, want als ook jij over de grenzen heen gaat zal het maar/als verhaal er zeker aan zitten te komen. Wat maken we het onszelf toch moeilijk!
Groet Snuf
woensdag 8 augustus 2007 om 23:55
@Knipoog, je klinkt erg realistisch dus ik hoop dat je gewoon geniet van wat er nu allemaal gaande is, maar mocht ooit.... de keuze gemaakt moeten worden heb ik de indruk dat je daar wel mee om zult kunnen gaan. Sterk genoeg bent.
@Lois, teveel eer, HIJ houdt het al een hele tijd vol, ik ga af en toe nog wel voor de bijl.. steeds minder maar toch. Stuur iig geen 'wanhopige' sms-jes meer waarin ik zeg hem te missen, ik wil proberen de eer aan mezelf te houden, niet telkens degene zijn die contact zoekt, maar een heel enkele keer klik ik em aan, even horen hoe het gaat met hem, een kort praatje maken...
En dat excuses zoeken voor ZIJN gedrag, dat herken ik wel, heb dat zo lang gedaan, ben mezelf erg kwijt geraakt daardoor.
@Snuf, wat een kanjer van een nr1 heb je, dat hij zelfs begrip op kan brengen in deze situatie! Ik hoop dat je voor jezelf de dingen op een rij kunt zetten en je huwelijk niet op het spel zet. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen dat het erg moeilijk moet zijn om nu niet aan je gevoelens toe te geven.. want het is een heel fijn gevoel, meestal..
XX T
@Lois, teveel eer, HIJ houdt het al een hele tijd vol, ik ga af en toe nog wel voor de bijl.. steeds minder maar toch. Stuur iig geen 'wanhopige' sms-jes meer waarin ik zeg hem te missen, ik wil proberen de eer aan mezelf te houden, niet telkens degene zijn die contact zoekt, maar een heel enkele keer klik ik em aan, even horen hoe het gaat met hem, een kort praatje maken...
En dat excuses zoeken voor ZIJN gedrag, dat herken ik wel, heb dat zo lang gedaan, ben mezelf erg kwijt geraakt daardoor.
@Snuf, wat een kanjer van een nr1 heb je, dat hij zelfs begrip op kan brengen in deze situatie! Ik hoop dat je voor jezelf de dingen op een rij kunt zetten en je huwelijk niet op het spel zet. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen dat het erg moeilijk moet zijn om nu niet aan je gevoelens toe te geven.. want het is een heel fijn gevoel, meestal..
XX T
donderdag 9 augustus 2007 om 00:06
TeKa, Toch knap. Vooral door je machteloosheid ben je geneigd je wanhopig te gaan gedragen. Dat je heel af en toe (niet te gretig) contact zoekt vind ik niet gek. Maar dat je het daarbij kan laten..Top! Als je ook maar een sprankje hoop voor de toekomst met hem hebt, moet je wel in beeld blijven. Oei, dat mag ik eigenlijk niet zeggen natuurlijk...
Snuf, Wat goed dat je erover gesproken hebt met nr1! De stap om daadwerkelijk iets te doen met nr2 heb je zo groter gemaakt. Je mag in je handjes knijpen met nr1 zeg. Geef jullie relatie even een extra boost. Ga een weekendje weg, uit eten, massage. Jij bent nog niet verloren! Weet je nog dat je zei dat je hem op vakantie niet erg gemist had? Hou je daaraan vast!! X
Snuf, Wat goed dat je erover gesproken hebt met nr1! De stap om daadwerkelijk iets te doen met nr2 heb je zo groter gemaakt. Je mag in je handjes knijpen met nr1 zeg. Geef jullie relatie even een extra boost. Ga een weekendje weg, uit eten, massage. Jij bent nog niet verloren! Weet je nog dat je zei dat je hem op vakantie niet erg gemist had? Hou je daaraan vast!! X
donderdag 9 augustus 2007 om 00:27
Lois, het MOET, als hij niet meer wil zal ik dat moeten aanvaarden, hoe graag ik het ook anders had gezien. En ja, ook al is dat sprankje er nog steeds het gaat niet meer. En dan, na alles wat er is gebeurd wil mijn nr1 me nog steeds graag terug.. ondanks alle verdriet wat ik hem heb aangedaan. OK, dat dit ueberhaupt kon gebeuren, is niet alleen mijn 'schuld'. Dat we nu in therapie zijn gegaan is omdat ik wil uitzoeken wat er nog aan gevoelens voor hem is bij mij. Het feit dat ik destijds alles achter me heb gelaten zegt ook genoeg, als onze relatie echt was geweest zoals het moet zijn had ik er mss ook over gesproken, over dat wat me overkwam en hadden dingen anders kunnen lopen.
En dat nr2 me nu, eindelijk niet meer 'voedt' met zn lieve woorden is eigenlijk alleen maar beter. Maakt het me mogelijk sterk te worden en nr1 een eerlijke kans te geven, zolang ik niet over nr2 heen ben zal dat niet lukken.
Als ik daar al overheen kom, want het zit diep.... mss kan het een plekje krijgen waar ik met een fijn gevoel aan kan terug denken.. ooit
X
En dat nr2 me nu, eindelijk niet meer 'voedt' met zn lieve woorden is eigenlijk alleen maar beter. Maakt het me mogelijk sterk te worden en nr1 een eerlijke kans te geven, zolang ik niet over nr2 heen ben zal dat niet lukken.
Als ik daar al overheen kom, want het zit diep.... mss kan het een plekje krijgen waar ik met een fijn gevoel aan kan terug denken.. ooit
X
donderdag 9 augustus 2007 om 00:38
TeKa, Je hebt gelijk. Het is meer voor je eigen gevoel dat je wat contact wil houden. Want als één van de twee niet meer wil / kan, houdt het op... Is de reden van jullie breuk het gevoel voor jou dat hij kwijt was? Of speelde er meer mee? Misschien vraag ik je nu teveel...
Ik ga zo maar naar bed. Heb net uit frustratie maar weer een kamer schoongemaakt. Kan ik mijn negatieve energie toch nog omzetten in iets positiefs... Morgen weer werken. Als ik ergens geen behoefte aan heb is 't aan al die vragen: "En, goeie vakantie gehad? "Ja leuk, lekker met nr2 een week op de camping gestaan. Maar nu hebben we geen contact meer!" Pffff.....
Ik ga zo maar naar bed. Heb net uit frustratie maar weer een kamer schoongemaakt. Kan ik mijn negatieve energie toch nog omzetten in iets positiefs... Morgen weer werken. Als ik ergens geen behoefte aan heb is 't aan al die vragen: "En, goeie vakantie gehad? "Ja leuk, lekker met nr2 een week op de camping gestaan. Maar nu hebben we geen contact meer!" Pffff.....
donderdag 9 augustus 2007 om 00:44
Lois, hoop dat je dit nog net even leest.
Ja, er speelde idd van zijn kant nog veel meer mee, ik heb af en toe zelfs mijn twijfels of het ooit de bedoeling is geweest iets serieus te beginnen....
Hoewel het natuurlijk altijd mogelijk is dat zijn gevoelens gewoon 'over' waren, hij heeft dat alleen (tot op de dag van vandaag) nooit zo uitgesproken. En dat maakt juist dat je je zo machteloos voelt.....
welterusten voor straks!
Ja, er speelde idd van zijn kant nog veel meer mee, ik heb af en toe zelfs mijn twijfels of het ooit de bedoeling is geweest iets serieus te beginnen....
Hoewel het natuurlijk altijd mogelijk is dat zijn gevoelens gewoon 'over' waren, hij heeft dat alleen (tot op de dag van vandaag) nooit zo uitgesproken. En dat maakt juist dat je je zo machteloos voelt.....
welterusten voor straks!
donderdag 9 augustus 2007 om 00:51
Heb ik het bij het rechte eind dat het te dichtbij kwam toen jij werkelijk voor hem koos. Sloeg toen de twijfel / paniek toe? Wat erg als je denkt dat zijn doel niet hetzelfde was en misschien nooit geweest is... Weet je, ooit zul je bij jezelf zeggen dat het goed is dat je niet samen verder bent gegaan. Maar dat kan nog tijden duren... Heel langzaam moet je de waarheid onder ogen gaan zien. Dat kan alleen met vallen en opstaan. (contact zoeken, en weer laten. Steeds langere periodes.) Net zo lang tot je denkt: "Het doet me eigenlijk weinig meer....
Ik hoop zo dat jij en ik ooit op dat punt komen. Dan pas kunnen we eigenlijk weer naar de toekomst kijken............X
Ik hoop zo dat jij en ik ooit op dat punt komen. Dan pas kunnen we eigenlijk weer naar de toekomst kijken............X
donderdag 9 augustus 2007 om 00:59
Bijna goed!
Ook ik hoop dit alles ooit achter me te kunnen laten en weer plezier te hebben met of zonder nr1. Weet je, laatst las ik iets over het koesteren van je verdriet, als je dat niet meer doet is hij pas echt uit je leven... en dat boezemt me nu nog angst in.. wil dat nog niet...
Allee morgen weer werken, dus trusten!!
X
Ook ik hoop dit alles ooit achter me te kunnen laten en weer plezier te hebben met of zonder nr1. Weet je, laatst las ik iets over het koesteren van je verdriet, als je dat niet meer doet is hij pas echt uit je leven... en dat boezemt me nu nog angst in.. wil dat nog niet...
Allee morgen weer werken, dus trusten!!
X
donderdag 9 augustus 2007 om 09:24
quote:lois 1967 schreef op 08 augustus 2007 @ 22:28:
Basra, Wat fijn voor je dat je een positieve reactie hebt gekregen! Ik hoop dat je op deze manier van je gevoelens kunt genieten. Dat je hier genoeg aan hebt voorlopig. Ik vrees nl. dat hij jou ook wel erg leuk vindt...Hou je taai!
Lois, mag ik vragen waarom je denkt dat hij mij ook wel erg leuk vindt? We zijn nu al bijna 9 jaar vrienden en ik kan hem gewoon niet peilen! Ik heb écht geen idee... Dus ik ben benieuwd waarom je dat denkt.
Van het soort kleine dingetjes als mailtjes geniet ik inderdaad met volle teugen. En dat is voor mij genoeg. En af en toe eens afspreken, samen wat gaan doen. Gewoon leuk! En ik word er ook een stuk vrolijker van!
Basra, Wat fijn voor je dat je een positieve reactie hebt gekregen! Ik hoop dat je op deze manier van je gevoelens kunt genieten. Dat je hier genoeg aan hebt voorlopig. Ik vrees nl. dat hij jou ook wel erg leuk vindt...Hou je taai!
Lois, mag ik vragen waarom je denkt dat hij mij ook wel erg leuk vindt? We zijn nu al bijna 9 jaar vrienden en ik kan hem gewoon niet peilen! Ik heb écht geen idee... Dus ik ben benieuwd waarom je dat denkt.
Van het soort kleine dingetjes als mailtjes geniet ik inderdaad met volle teugen. En dat is voor mij genoeg. En af en toe eens afspreken, samen wat gaan doen. Gewoon leuk! En ik word er ook een stuk vrolijker van!
