Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
zondag 6 april 2008 om 23:49
misschien heb je in deze mbt nr2 wel gelijk
welke nr 2 niet ? zo lang als ze thuis blijven stel je verder bitter weinig meer voor dan wat hormoonsap wat af en toe aangevuld moet worden, moeten degenen die er nog tot hun strot inzitten natuurlijk niet geloven maar mooi blijven denken dat die van hun "anders" is
He Teka, met jou zou ik wel eens een mailtje willen wisselen over het een en ander, nee dames alleen met haar.
welke nr 2 niet ? zo lang als ze thuis blijven stel je verder bitter weinig meer voor dan wat hormoonsap wat af en toe aangevuld moet worden, moeten degenen die er nog tot hun strot inzitten natuurlijk niet geloven maar mooi blijven denken dat die van hun "anders" is
He Teka, met jou zou ik wel eens een mailtje willen wisselen over het een en ander, nee dames alleen met haar.
maandag 7 april 2008 om 09:32
maandag 7 april 2008 om 13:14
Ik heb met vorige week 5 minuutjes telefonisch gesproken, hij had weinig tijd, het was druk op werk. Nu ben ik heel de week al weer dat gesprek aan het analyseren en ontleden. Had hij echt geen tijd? Probeert hij ook afstand te nemen? Is dat zo makkelijk voor hem? Waarom is dat dan zo makkelijk voor hem? Waarom heeft hij vandaag niets laten horen? Ik heb hem uren geleden zelf een berichtje gestuurd met een "smiley". Waarom nog geen reactie? Zal ik hem nog een email sturen of zal ik nu eens gewoon weer wachten tot hij weer contact opneemt. Het is nog nooit gebeurt dat het langer dan 5 dagen duurde voordat hij contact op neemt.
maandag 7 april 2008 om 14:36
maandag 7 april 2008 om 19:16
Lois, big big hug!!!!!
Ik ben er voor je! Als je hier niet alles kwijt wil, mag het ook ergens anders. Gewoon gebruik van mij maken, echt geen probleem!!!
Ik ben in ieder geval blij dat je kunt zeggen dat het een goed gesprek was. Laat die tranen maar gaan hoor. En je verhaal horen we nog wel zodra jij daar klaar voor bent.
Heel erg veel sterkte!
xx Knipoogje
Ik ben er voor je! Als je hier niet alles kwijt wil, mag het ook ergens anders. Gewoon gebruik van mij maken, echt geen probleem!!!
Ik ben in ieder geval blij dat je kunt zeggen dat het een goed gesprek was. Laat die tranen maar gaan hoor. En je verhaal horen we nog wel zodra jij daar klaar voor bent.
Heel erg veel sterkte!
xx Knipoogje
maandag 7 april 2008 om 21:33
Thea,
Het blijft moeilijk he? dat afwachten, waarom reageert hij niet? Breng het eens ter sprake, vaak is er een verklaring voor. Het scheelt zoveel als er duidelijkheid is.
Wat geeft je hart in? Wil je hem wel mailen, smssen? Als je hem een mail stuurt, vertel hem dan dat je door geen reactie van hem jezelf zo onzeker gaat voelen, dat je het heel erg fijn vindt als hij wel reageert.
Hug!
Het blijft moeilijk he? dat afwachten, waarom reageert hij niet? Breng het eens ter sprake, vaak is er een verklaring voor. Het scheelt zoveel als er duidelijkheid is.
Wat geeft je hart in? Wil je hem wel mailen, smssen? Als je hem een mail stuurt, vertel hem dan dat je door geen reactie van hem jezelf zo onzeker gaat voelen, dat je het heel erg fijn vindt als hij wel reageert.
Hug!
dinsdag 8 april 2008 om 09:22
Lois, ook een knuffel van mij......Hoe voel je je vandaag?
Pinky, bedankt voor je reactie. het heeft me gesterkt in het besluit om even een afwachtende houding aan te nemen.
Knipoogje, ik heb het er in het verleden weleens met hem over gehad. Meestal is de verklaring gewoon dat hij het druk heeft. Hij vindt dan dat ik me niet zo onzeker moet opstellen, dat irriteert hem.
Pinky, bedankt voor je reactie. het heeft me gesterkt in het besluit om even een afwachtende houding aan te nemen.
Knipoogje, ik heb het er in het verleden weleens met hem over gehad. Meestal is de verklaring gewoon dat hij het druk heeft. Hij vindt dan dat ik me niet zo onzeker moet opstellen, dat irriteert hem.
dinsdag 8 april 2008 om 10:53
Lieve allemaal,
We hadden gisteren afgesproken in een park. Toen hij aankwam viel het me op dat hij er erg slecht uitzag. Vertrokken gezicht, vermoeid, triest, afgevallen (al was dat laatste bewust)
Hij gaf, na mijn vraag of hij het rotweken gevonden had en mij gemist had, als antwoord dat dit niet het geval was. Hij is op dit moment teveel met andere zaken bezig.Hij heeft nergens zin in, moet moeite doen om zichzelf overeind te houden. Hij zit volgens eigen zeggen dicht tegen een overspannenheid aan. Alles zit tegen, zowel zakelijk als privé (niet binnen 't gezin).Twee koppels uit zijn nabije omgeving liggen in scheiding.Hierdoor is hij ook weer dicht bij zijn grote angst geweest om zelf alles kwijt te raken. Eén koppel vroeg hem advies maar dat werd niet in dank afgenomen dus nog meer ellende over zich heen. Ook op het gebied van 'onze gezamenlijke werkgroep' loopt het niet goed. Daarnaast beloven mensen vanalles en doen ze het niet. Kortom: Eén bak ellende! Nou is nr2 wel een doemdenker maar hier zit duidelijk iets helemaal fout.
Hij kan niet aangeven waarom hij afgesproken had het op mijn manier te doen en vervolgens niets meer te laten horen. Hij vindt ook dat het mijn goed recht was dat te proberen. En dat hij fout zat. Wel geeft hij aan dat die afspraak samenviel met het begin van zijn (noem het maar even) depressie. Toen ik aangaf dat wij er ook juist in deze omstandigheden voor elkaar waren, zei hij dat hij dit alleen moet doen. Hij laat geen hulp toe. (Waarna hij vervolgens wel al het bovenstaande met mij besproken heeft.)
Ik heb al mijn grieven aan hem kenbaar gemaakt..Dat hij me gekwetst had, met mijn gevoelens gespeeld had, me heeft laten 'zwemmen', loze beloftes heeft gedaan enz... Voorbeelden erbij...één waterval (ben ècht heel duidelijk geweest). Ik zei dat ik niet snap als je van iemand houdt, dat je dan zo met iemand om kunt gaan. Hij schrok hier zichtbaar van, heeft alle schuld ook op zich genomen en had niet in de gaten dat hij het zò slecht aangepakt had. Wel wist hij dat het niet altijd de schoonheidsprijs verdiende. Hij heeft wel zes keer zijn excuses gemaakt en gezegd dat hij schrok van het feit dat het mij zò aangreep. dat dit absoluut zijn bedoeling niet was.
De klap kwam eigenlijk, toen hij aangaf dat hij dacht dat zijn gevoelens voor mij over waren. Eigenlijk sinds een week of zes (in de periode na die afspraak dus ) Hij gaf aan dat hij niet weet of hij ze zichzelf nu niet toe kan staan of dat het gewoon over is. Het is langzaam weggeëbt zegt hij. Wie weet komt het als het beter gaat terug, misschien wel niet. Hij kan er geen zinnig woord over zeggen.
Ik ben toen wel heel kwaad geweest dat hij dat zelf ook aan had kunnen geven i.p.v. mij te laten 'zwemmen'. Hij gaf me daarin volkomen gelijk. Hij vertelde dat zijn gevoelens altijd oprecht waren geweest en niet (zoals ik opperde) dat het leuk en spannend was. Als dat zo zou zijn dan zou hij nu gewoon doorgaan met deze relatie.
Toen alle boosheid eruit was, bleef er niet veel meer over dan het afsluiten. Ik gaf aan dat ik er niets aan kan veranderen dat zijn gevoel voor mij weg is, maar dat het voor mij heel moeilijk is hem nu vaker dan nodig tegen te komen.
Hij gaf ook aan dat hij heel goed begreep dat het in ons geval extra moeilijk is. Een liefdesrelatie is beëindigd maar er is ook nog een sociale relatie. Hij begreep goed dat het één invloed heeft op het ander. Ik gaf ook aan dat veel activiteiten nu niet meer gearrangeerd zouden worden omdat ik dat vooral deed om bij hem te zijn (buiten het feit dat het met de anderen erbij ook leuk was)
Hij zei dat hij dat heel jammer vindt maar wel logisch.
Wat me opviel was dat hij tussen neus en lippen door nog even zei: "Ik kan wel beloftes doen die ik misschien niet nakom en zo doorgaan..maar..." Toen kapte ik het al af. Als er geen liefde meer is houdt het op, hoe erg ik dat ook vind. Dààr kan ik niet boos om zijn. Ik zei dat hij nu één 'probleem' in ieder geval afgesloten had. Maar hij gaf aan dat dit niet het geval was, dat dit hem zeker nog bezig hield.
Op het eind hebben we elkaar drie dikke zoenen gegeven.Ik weet niet hoe het overkomt maar het was echt een fijn gesprek. Open en eerlijk. (Hij vindt het heel moeilijk om over gevoelens te praten) Nogmaals sprak hij uit dat het hem aangreep dat ik zoveel verdriet had, dat hij dit had veroorzaakt en wel heel fout bezig was geweest. Hij zei me voorzichtig te rijden en of het toch wel ging?
Wat me het meest verbaasde is, dat hij toen ik bijna bij de auto was vroeg: "Wanneer zien we elkaar weer?"
Ik ben toen in tranen, schouderophalend weggelopen...
Dat was het dus, einde.. Wat blijft is een herinnering............
In de loop van de dag heb ik veel nagedacht over ons gesprek.
Ik merkte nu al dat ik liever af en toe contact heb (dan maar zakelijk over die werkgroep) dan helemaal niets. Ik zal hem toch moeten zien en spreken.
Ik heb hem gisteren de volgende sms gestuurd:
Ik wil je even laten weten dat ik het waardeer dat je de tijd nam om te praten.Het was ook een heel fijn gesprek. Al doet het me heel veel verdriet dat jouw gevoelens voor mij over zijn. Ik had liever een andere reden gehad om afstand te nemen. Maar het is niet anders..Misschien is het wel goed als we gewoon zakelijk contact hebben. Het is dan allemaal niet zo beladen als we elkaar 'moeten' zien. En ik moet er toch doorheen. Weet dat je altijd bij mij terecht kunt als je wèl een keer je verhaal kwijt wil..Ik hoop dat je een keer laat weten hoe het met je is en dat het je snel weer beter gaat....
Zijn antwoord (moeilijk voor iemand die al helemààl niet over gevoelens kan schrijven) : Bedankt voor je opbeurende woorden. En ik zal het onthouden. Nogmaals sorry.
Nou dit was het hele verhaal. Het lijkt wel een film! Ik denk dat ik niet meer mag schrijven hier, heb voor zes jaar ruimte geclaimd. Toch wilde ik dat jullie alles zouden weten. (het is ook wel lekker om het even van je af te schrijven)
Bedankt voor al jullie knuffels!
X Lois
We hadden gisteren afgesproken in een park. Toen hij aankwam viel het me op dat hij er erg slecht uitzag. Vertrokken gezicht, vermoeid, triest, afgevallen (al was dat laatste bewust)
Hij gaf, na mijn vraag of hij het rotweken gevonden had en mij gemist had, als antwoord dat dit niet het geval was. Hij is op dit moment teveel met andere zaken bezig.Hij heeft nergens zin in, moet moeite doen om zichzelf overeind te houden. Hij zit volgens eigen zeggen dicht tegen een overspannenheid aan. Alles zit tegen, zowel zakelijk als privé (niet binnen 't gezin).Twee koppels uit zijn nabije omgeving liggen in scheiding.Hierdoor is hij ook weer dicht bij zijn grote angst geweest om zelf alles kwijt te raken. Eén koppel vroeg hem advies maar dat werd niet in dank afgenomen dus nog meer ellende over zich heen. Ook op het gebied van 'onze gezamenlijke werkgroep' loopt het niet goed. Daarnaast beloven mensen vanalles en doen ze het niet. Kortom: Eén bak ellende! Nou is nr2 wel een doemdenker maar hier zit duidelijk iets helemaal fout.
Hij kan niet aangeven waarom hij afgesproken had het op mijn manier te doen en vervolgens niets meer te laten horen. Hij vindt ook dat het mijn goed recht was dat te proberen. En dat hij fout zat. Wel geeft hij aan dat die afspraak samenviel met het begin van zijn (noem het maar even) depressie. Toen ik aangaf dat wij er ook juist in deze omstandigheden voor elkaar waren, zei hij dat hij dit alleen moet doen. Hij laat geen hulp toe. (Waarna hij vervolgens wel al het bovenstaande met mij besproken heeft.)
Ik heb al mijn grieven aan hem kenbaar gemaakt..Dat hij me gekwetst had, met mijn gevoelens gespeeld had, me heeft laten 'zwemmen', loze beloftes heeft gedaan enz... Voorbeelden erbij...één waterval (ben ècht heel duidelijk geweest). Ik zei dat ik niet snap als je van iemand houdt, dat je dan zo met iemand om kunt gaan. Hij schrok hier zichtbaar van, heeft alle schuld ook op zich genomen en had niet in de gaten dat hij het zò slecht aangepakt had. Wel wist hij dat het niet altijd de schoonheidsprijs verdiende. Hij heeft wel zes keer zijn excuses gemaakt en gezegd dat hij schrok van het feit dat het mij zò aangreep. dat dit absoluut zijn bedoeling niet was.
De klap kwam eigenlijk, toen hij aangaf dat hij dacht dat zijn gevoelens voor mij over waren. Eigenlijk sinds een week of zes (in de periode na die afspraak dus ) Hij gaf aan dat hij niet weet of hij ze zichzelf nu niet toe kan staan of dat het gewoon over is. Het is langzaam weggeëbt zegt hij. Wie weet komt het als het beter gaat terug, misschien wel niet. Hij kan er geen zinnig woord over zeggen.
Ik ben toen wel heel kwaad geweest dat hij dat zelf ook aan had kunnen geven i.p.v. mij te laten 'zwemmen'. Hij gaf me daarin volkomen gelijk. Hij vertelde dat zijn gevoelens altijd oprecht waren geweest en niet (zoals ik opperde) dat het leuk en spannend was. Als dat zo zou zijn dan zou hij nu gewoon doorgaan met deze relatie.
Toen alle boosheid eruit was, bleef er niet veel meer over dan het afsluiten. Ik gaf aan dat ik er niets aan kan veranderen dat zijn gevoel voor mij weg is, maar dat het voor mij heel moeilijk is hem nu vaker dan nodig tegen te komen.
Hij gaf ook aan dat hij heel goed begreep dat het in ons geval extra moeilijk is. Een liefdesrelatie is beëindigd maar er is ook nog een sociale relatie. Hij begreep goed dat het één invloed heeft op het ander. Ik gaf ook aan dat veel activiteiten nu niet meer gearrangeerd zouden worden omdat ik dat vooral deed om bij hem te zijn (buiten het feit dat het met de anderen erbij ook leuk was)
Hij zei dat hij dat heel jammer vindt maar wel logisch.
Wat me opviel was dat hij tussen neus en lippen door nog even zei: "Ik kan wel beloftes doen die ik misschien niet nakom en zo doorgaan..maar..." Toen kapte ik het al af. Als er geen liefde meer is houdt het op, hoe erg ik dat ook vind. Dààr kan ik niet boos om zijn. Ik zei dat hij nu één 'probleem' in ieder geval afgesloten had. Maar hij gaf aan dat dit niet het geval was, dat dit hem zeker nog bezig hield.
Op het eind hebben we elkaar drie dikke zoenen gegeven.Ik weet niet hoe het overkomt maar het was echt een fijn gesprek. Open en eerlijk. (Hij vindt het heel moeilijk om over gevoelens te praten) Nogmaals sprak hij uit dat het hem aangreep dat ik zoveel verdriet had, dat hij dit had veroorzaakt en wel heel fout bezig was geweest. Hij zei me voorzichtig te rijden en of het toch wel ging?
Wat me het meest verbaasde is, dat hij toen ik bijna bij de auto was vroeg: "Wanneer zien we elkaar weer?"
Ik ben toen in tranen, schouderophalend weggelopen...
Dat was het dus, einde.. Wat blijft is een herinnering............
In de loop van de dag heb ik veel nagedacht over ons gesprek.
Ik merkte nu al dat ik liever af en toe contact heb (dan maar zakelijk over die werkgroep) dan helemaal niets. Ik zal hem toch moeten zien en spreken.
Ik heb hem gisteren de volgende sms gestuurd:
Ik wil je even laten weten dat ik het waardeer dat je de tijd nam om te praten.Het was ook een heel fijn gesprek. Al doet het me heel veel verdriet dat jouw gevoelens voor mij over zijn. Ik had liever een andere reden gehad om afstand te nemen. Maar het is niet anders..Misschien is het wel goed als we gewoon zakelijk contact hebben. Het is dan allemaal niet zo beladen als we elkaar 'moeten' zien. En ik moet er toch doorheen. Weet dat je altijd bij mij terecht kunt als je wèl een keer je verhaal kwijt wil..Ik hoop dat je een keer laat weten hoe het met je is en dat het je snel weer beter gaat....
Zijn antwoord (moeilijk voor iemand die al helemààl niet over gevoelens kan schrijven) : Bedankt voor je opbeurende woorden. En ik zal het onthouden. Nogmaals sorry.
Nou dit was het hele verhaal. Het lijkt wel een film! Ik denk dat ik niet meer mag schrijven hier, heb voor zes jaar ruimte geclaimd. Toch wilde ik dat jullie alles zouden weten. (het is ook wel lekker om het even van je af te schrijven)
Bedankt voor al jullie knuffels!
X Lois
dinsdag 8 april 2008 om 11:49
Hi Lois - Bedankt voor je uitgebreide verslag. Wat vreselijk moeilijk om zo'n gesprek te voeren. Ik vind het knap van je hoe je gehandelt hebt. Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd, nogmaals een dikke knuffel.
Ik heb vandaag weer niets van hem gehoord en zelf geen contact opgenomen. Het is doorbijten maar ik kan het.
Wat het extra moeilijk maakte is dat ik er vandaag achter kwam dat mijn man achter mijn rug om een lening probeerde te regelen. Achter mijn rug om omdat hij weet dat ik het er niet mee eens zou zijn. Dit zou ik normaal met collega hebben besproken, ik voel me dan zo kwaad en vraag ik me af waarom ik met een kind getrouwd ben!! bij wijze van spreken dan. Het is zo ontmoedigend dat ik altijd maar de volwassene moet zijn, en manlief vanuit pubertijd gelijk doorgestoomd is naar een mid-life crisis.
Ik heb vandaag weer niets van hem gehoord en zelf geen contact opgenomen. Het is doorbijten maar ik kan het.
Wat het extra moeilijk maakte is dat ik er vandaag achter kwam dat mijn man achter mijn rug om een lening probeerde te regelen. Achter mijn rug om omdat hij weet dat ik het er niet mee eens zou zijn. Dit zou ik normaal met collega hebben besproken, ik voel me dan zo kwaad en vraag ik me af waarom ik met een kind getrouwd ben!! bij wijze van spreken dan. Het is zo ontmoedigend dat ik altijd maar de volwassene moet zijn, en manlief vanuit pubertijd gelijk doorgestoomd is naar een mid-life crisis.
dinsdag 8 april 2008 om 11:51
Lois, even snel een reactie, zit op mijn werk, kan nu niet heel uitgebreid reageren.
Big, big Hug!!!!! En ja, ik denk zeker dat het een goed gesprek is geweest. Het is goed om het zo van je af te schrijven, maakt ook dat je het voor jezelf nog eens op een rijtje kunt zetten.
Vanavond reageer ik verder hoor!!!
xx Knipoogje
Big, big Hug!!!!! En ja, ik denk zeker dat het een goed gesprek is geweest. Het is goed om het zo van je af te schrijven, maakt ook dat je het voor jezelf nog eens op een rijtje kunt zetten.
Vanavond reageer ik verder hoor!!!
xx Knipoogje
dinsdag 8 april 2008 om 13:01
Lois, jemig, wat voel ik met je mee, dikke knuffel en sterkte voor jou,en je moet echt blijven schrijven hoor, dat helpt juist zo, dat heb ik toen ook ervaren, veel steun gehad toen, ook van jou, ik herken veel in je 'afscheidsgesprekverslag', alleen was bij ons het verschil dat we juist helemaal met elkaar verder wilden, niet meer zonder elkaar konden, dus afstand namen,laat je verdriet maar gaan, maar wat voel je je rot, en ergens denk ik dat de jouwe afstand neemt omdat hij jou niet 'lastig' wil vallen met zijn 'overspannenheid', mannen lossen dat graag 'zelf' op, heel veel sterkte en groetjes Anna
dinsdag 8 april 2008 om 13:57
Hai Lois, wil als "nieuweling" ook even reageren op je verhaal wat ik net heb gelezen. Heftig hoor!!! Ik wil me altijd graag op de "succestory's" hier richten van b.v. knipoogje, of dat nrs 1 het goed vinden dat je er een nr. 2 op nahoudt, maar besef dat jouw verhaal in de meeste gevallen waarschijnlijker is. Hoop dat je veel steun put uit alle reacties hier. Ik zit zelf nog teveel in een rozewolk fase om je misschien echt goed advies te kunnen geven, maar hoop dat je een manier vind om hiermee om te gaan! en blijf vooral schrijven lijkt me... dat is in ieder geval een soort uitlaatklep !
Lfs P.
Lfs P.
