Relaties
alle pijlers
Vasthouden door loslaten
maandag 24 augustus 2009 om 14:31
maandag 24 augustus 2009 om 15:00
HPL, zo ben ik ook niet. En stel me dus ook niet passief op. Maar ik zie wel vaker dat mensen om me heen dat wel doen. Vriendinnetjes zijn vaak bang om een man af te schrikken als ze te snel te enhousiast zijn na de eerste dates en laten het dan volledig aan de man over.
Een relaxte instelling daarentegen werkt wel goed! Het idee laten varen dat elke volgende man weleens de ware zou kunnen zijn, dat idee. Als dat echt de instelling is, prima. Maar als vrouw je volkomen passief opstellen, het contact aan hem overlaten omdat je bang bent om hem af te schrikken...vind ik minder.
Een relaxte instelling daarentegen werkt wel goed! Het idee laten varen dat elke volgende man weleens de ware zou kunnen zijn, dat idee. Als dat echt de instelling is, prima. Maar als vrouw je volkomen passief opstellen, het contact aan hem overlaten omdat je bang bent om hem af te schrikken...vind ik minder.
maandag 24 augustus 2009 om 15:46
Hoi,
Vasthouden door loslaten
Wat een new-age-gedachte vind ik dat! *zweef*
Dit kun je jezelf nooit, nooit opleggen.
Sommige mensen kunnen het omdat het (waarschijnlijk door ervaringen=groei) vanzelf zo gaat...ervaringen kun je hier lezen, maar als je niet zo ver bent, is het juist heel erg verkeerd om jezelf tot zulk gedrag te dwingen omdat je dan voorbij gaat aan jezelf.
Grtz.
D.
Vasthouden door loslaten
Wat een new-age-gedachte vind ik dat! *zweef*
Dit kun je jezelf nooit, nooit opleggen.
Sommige mensen kunnen het omdat het (waarschijnlijk door ervaringen=groei) vanzelf zo gaat...ervaringen kun je hier lezen, maar als je niet zo ver bent, is het juist heel erg verkeerd om jezelf tot zulk gedrag te dwingen omdat je dan voorbij gaat aan jezelf.
Grtz.
D.
maandag 24 augustus 2009 om 15:50
Iemand vergeleek het als volgt:
Alsof je in een doosje wordt gestopt. En zodra het mij uitkomt, doe ik het doosje open en moet ie er zijn. Hij hoort bij mij en moet er altijd zijn.
Of twee vlinders. Die van elkaar houden en hun eigen weg gaan, maar toch altijd weer naar elkaar toe vliegen. Uit liefde.
De tweede vergelijking is prachtig, maar de eerste biedt meer zekerheid en stabiliteit dus ik denk dat iedereen stiekem die drang wel heeft. De kunst is om te leren vertrouwen op de echte liefde.
Alsof je in een doosje wordt gestopt. En zodra het mij uitkomt, doe ik het doosje open en moet ie er zijn. Hij hoort bij mij en moet er altijd zijn.
Of twee vlinders. Die van elkaar houden en hun eigen weg gaan, maar toch altijd weer naar elkaar toe vliegen. Uit liefde.
De tweede vergelijking is prachtig, maar de eerste biedt meer zekerheid en stabiliteit dus ik denk dat iedereen stiekem die drang wel heeft. De kunst is om te leren vertrouwen op de echte liefde.
maandag 24 augustus 2009 om 15:56
quote:jufdoortje schreef op 24 augustus 2009 @ 15:46:
Hoi,
Vasthouden door loslaten
Wat een new-age-gedachte vind ik dat! *zweef*
Dit kun je jezelf nooit, nooit opleggen.
Sommige mensen kunnen het omdat het (waarschijnlijk door ervaringen=groei) vanzelf zo gaat...ervaringen kun je hier lezen, maar als je niet zo ver bent, is het juist heel erg verkeerd om jezelf tot zulk gedrag te dwingen omdat je dan voorbij gaat aan jezelf.
Grtz.
D.Juf Doortje, ik denk dat dat zo is en dat ik ineens zo ver was, inderdaad door mijn ervaringen. Misschien wil ik het hier daarom wel delen, omdat ik hoop dat meer mensen die nu met van alles lopen te tobben dat punt bereiken.
Hoi,
Vasthouden door loslaten
Wat een new-age-gedachte vind ik dat! *zweef*
Dit kun je jezelf nooit, nooit opleggen.
Sommige mensen kunnen het omdat het (waarschijnlijk door ervaringen=groei) vanzelf zo gaat...ervaringen kun je hier lezen, maar als je niet zo ver bent, is het juist heel erg verkeerd om jezelf tot zulk gedrag te dwingen omdat je dan voorbij gaat aan jezelf.
Grtz.
D.Juf Doortje, ik denk dat dat zo is en dat ik ineens zo ver was, inderdaad door mijn ervaringen. Misschien wil ik het hier daarom wel delen, omdat ik hoop dat meer mensen die nu met van alles lopen te tobben dat punt bereiken.
maandag 24 augustus 2009 om 15:58
quote:AnMarije schreef op 24 augustus 2009 @ 15:50:
Iemand vergeleek het als volgt:
Alsof je in een doosje wordt gestopt. En zodra het mij uitkomt, doe ik het doosje open en moet ie er zijn. Hij hoort bij mij en moet er altijd zijn.
Of twee vlinders. Die van elkaar houden en hun eigen weg gaan, maar toch altijd weer naar elkaar toe vliegen. Uit liefde.
De tweede vergelijking is prachtig, maar de eerste biedt meer zekerheid en stabiliteit dus ik denk dat iedereen stiekem die drang wel heeft. De kunst is om te leren vertrouwen op de echte liefde.Ben ik het ook mee eens, maar ik was altijd van de eerste vergelijking en durf nu meer te vertrouwen op de tweede.
Iemand vergeleek het als volgt:
Alsof je in een doosje wordt gestopt. En zodra het mij uitkomt, doe ik het doosje open en moet ie er zijn. Hij hoort bij mij en moet er altijd zijn.
Of twee vlinders. Die van elkaar houden en hun eigen weg gaan, maar toch altijd weer naar elkaar toe vliegen. Uit liefde.
De tweede vergelijking is prachtig, maar de eerste biedt meer zekerheid en stabiliteit dus ik denk dat iedereen stiekem die drang wel heeft. De kunst is om te leren vertrouwen op de echte liefde.Ben ik het ook mee eens, maar ik was altijd van de eerste vergelijking en durf nu meer te vertrouwen op de tweede.
maandag 24 augustus 2009 om 15:59
quote:jufdoortje schreef op 24 augustus 2009 @ 15:46:
Hoi,
Vasthouden door loslaten
Wat een new-age-gedachte vind ik dat! *zweef*
Dit kun je jezelf nooit, nooit opleggen.
Sommige mensen kunnen het omdat het (waarschijnlijk door ervaringen=groei) vanzelf zo gaat...ervaringen kun je hier lezen, maar als je niet zo ver bent, is het juist heel erg verkeerd om jezelf tot zulk gedrag te dwingen omdat je dan voorbij gaat aan jezelf.
Grtz.
D.Jij verwart loslaten met de regie uit handen geven. Het is allemaal niet zo moeilijk.
Hoi,
Vasthouden door loslaten
Wat een new-age-gedachte vind ik dat! *zweef*
Dit kun je jezelf nooit, nooit opleggen.
Sommige mensen kunnen het omdat het (waarschijnlijk door ervaringen=groei) vanzelf zo gaat...ervaringen kun je hier lezen, maar als je niet zo ver bent, is het juist heel erg verkeerd om jezelf tot zulk gedrag te dwingen omdat je dan voorbij gaat aan jezelf.
Grtz.
D.Jij verwart loslaten met de regie uit handen geven. Het is allemaal niet zo moeilijk.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 24 augustus 2009 om 22:16
quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 augustus 2009 @ 15:59:
[...]
Jij verwart loslaten met de regie uit handen geven. Het is allemaal niet zo moeilijk.
Hoi Pipi,
Hoe bedoel je dat?
Ik bedoel te zeggen dat je jezelf, naar mijn mening dan, nooit gedrag kan opleggen dat een ander je 'voorschrijft' omdat dat op DAT moment niet bij je past. Je forceert jezelf en het is nepgedrag waar je dan nooit voor 100% achter kan staan. Je valt dan toch weer door de mand.... snap je hoe ik het bedoel?
Grtz.
D.
[...]
Jij verwart loslaten met de regie uit handen geven. Het is allemaal niet zo moeilijk.
Hoi Pipi,
Hoe bedoel je dat?
Ik bedoel te zeggen dat je jezelf, naar mijn mening dan, nooit gedrag kan opleggen dat een ander je 'voorschrijft' omdat dat op DAT moment niet bij je past. Je forceert jezelf en het is nepgedrag waar je dan nooit voor 100% achter kan staan. Je valt dan toch weer door de mand.... snap je hoe ik het bedoel?
Grtz.
D.
maandag 24 augustus 2009 om 22:33
ik sta helemaal achter het loslaten idee en vind het ook een mooi topic. Mijn motto is altijd: if you love something let it go, if it comes back its yours, if it doesn't it never was.
Maar toch begrijp ik jouw verhaal niet helemaal, yaya. Er worden hier genoeg voorbeelden aangedragen van loslaten in een relatie en die mensen (zoals HPL) zijn zielsgelukkig. Wat houdt jullie dan tegen om deze relatie te benoemen? Kijk, in de prille fase is het 'gevaarlijk' om iets te benoemen, maar jullie wonen samen! Wat als het nu uitraakt, ben je dan minder verdrietig omdat het toch geen relatie was?
Anyway, vind het knap dat je er zo instaat hoor en als jullie beiden daar gelukkig mee zijn..prima toch!
Maar toch begrijp ik jouw verhaal niet helemaal, yaya. Er worden hier genoeg voorbeelden aangedragen van loslaten in een relatie en die mensen (zoals HPL) zijn zielsgelukkig. Wat houdt jullie dan tegen om deze relatie te benoemen? Kijk, in de prille fase is het 'gevaarlijk' om iets te benoemen, maar jullie wonen samen! Wat als het nu uitraakt, ben je dan minder verdrietig omdat het toch geen relatie was?
Anyway, vind het knap dat je er zo instaat hoor en als jullie beiden daar gelukkig mee zijn..prima toch!
dinsdag 25 augustus 2009 om 18:23
Zodra je moet vragen om een bevestiging van de ander, denk ik dat er iets niet goed zit. Bij sommige vrouwne is dat idd hun eigen onzekerheid, soms is het ook de intuitie die om bevestiging vraagt omdat de man in kwestie eigenlijk gewoon niet into you is.
persoonlijk neem ik noit meeer genoegen met iets dat geen "relatie"mag heten. Ik vermaak(te) mij prima als vrijgezel dus als iemand wil dat ik de lusten en pelziertjes opgeef, dan moet daar wel tegenover staan dat ik erkent wordt als belangrijkste persoon in zijn leven en dus de titel partner/vriendin krijg.
Ik beschouw persoonlijk elke reden om officieel niets te hebben, maar wel exclusiviteit van elkaar te eisen als onzinnig. ik hoef geen constante bevestiging, Ik sms mijn geliefde alleen als ik iets te melden heb of omdat ik er zin in heb, zonder iets van hem terug te verwachten. Omgekeerd doet hij dat ook. we gaan soms apart van elkaar uit, ik heb mijn hobbies en hij de zijne, maar we zijn gewoon het liefst samen. na een week hebben we al uitgesproken dat we voor elkaar gingen en noemden weelkaar vriend en vriendin.
Ik ben helemaal voor vrijheid en elkaar loslaten, we zijn geen siamese tweeling en als een van ons niet meer samen verder wil dan is dat zo. Maar ik verwacht en eis wel een plek in iemands leven als ik daarvoor een stukje van mijn eigen vrijheid en ruimte inlever. Als ik iemand partner niet mag zijn, dan betekent dat dat ik ook met anderen date, afspreek en sex heb. Als slechts een van de twee verliefd is en de ander niet, verbreek ik het contact, want met zo'n ongelijkwaardigheid kan ik niet omgaan.
loslaten en vrij zijn is prima en mooi als het voor je werkt, maar een valkuil is wel dat je je eigen grenzen opzijzet en volgens de vorwaarden van die ander gaat leven. Als jij alles geeft zonder terug te verlangen dat er ook binnen de relatie aan jouw wensen wordt voldaan, loop je de kans om alsnog heftig teleurgesteld te raken, omdat je jezelf voor de gek hiebt gehouden en dat vrijlaten vooral was omdat je zo bang was dat de ander van je zou wegrennen als je zou laten zien dat je ook verlangt naar een stukje commitment. ik weet wat ik wil en waard ben en als iemand dat niet wil of kan geven, dan houdt het voor mij op.
persoonlijk neem ik noit meeer genoegen met iets dat geen "relatie"mag heten. Ik vermaak(te) mij prima als vrijgezel dus als iemand wil dat ik de lusten en pelziertjes opgeef, dan moet daar wel tegenover staan dat ik erkent wordt als belangrijkste persoon in zijn leven en dus de titel partner/vriendin krijg.
Ik beschouw persoonlijk elke reden om officieel niets te hebben, maar wel exclusiviteit van elkaar te eisen als onzinnig. ik hoef geen constante bevestiging, Ik sms mijn geliefde alleen als ik iets te melden heb of omdat ik er zin in heb, zonder iets van hem terug te verwachten. Omgekeerd doet hij dat ook. we gaan soms apart van elkaar uit, ik heb mijn hobbies en hij de zijne, maar we zijn gewoon het liefst samen. na een week hebben we al uitgesproken dat we voor elkaar gingen en noemden weelkaar vriend en vriendin.
Ik ben helemaal voor vrijheid en elkaar loslaten, we zijn geen siamese tweeling en als een van ons niet meer samen verder wil dan is dat zo. Maar ik verwacht en eis wel een plek in iemands leven als ik daarvoor een stukje van mijn eigen vrijheid en ruimte inlever. Als ik iemand partner niet mag zijn, dan betekent dat dat ik ook met anderen date, afspreek en sex heb. Als slechts een van de twee verliefd is en de ander niet, verbreek ik het contact, want met zo'n ongelijkwaardigheid kan ik niet omgaan.
loslaten en vrij zijn is prima en mooi als het voor je werkt, maar een valkuil is wel dat je je eigen grenzen opzijzet en volgens de vorwaarden van die ander gaat leven. Als jij alles geeft zonder terug te verlangen dat er ook binnen de relatie aan jouw wensen wordt voldaan, loop je de kans om alsnog heftig teleurgesteld te raken, omdat je jezelf voor de gek hiebt gehouden en dat vrijlaten vooral was omdat je zo bang was dat de ander van je zou wegrennen als je zou laten zien dat je ook verlangt naar een stukje commitment. ik weet wat ik wil en waard ben en als iemand dat niet wil of kan geven, dan houdt het voor mij op.
dinsdag 25 augustus 2009 om 18:33
Mooi gesproken rotk! (zo mooi kan ik het nou nooit verwoorden).
De achtergrond en redenen van je samenwonen zijn wel duidelijk, Yaya, maar naast wat ik aankaartte en nu ook rotk, lijkt het mij praktisch gezien ook lastig . Leeft ie bij jou als huisgenoot of als partner op papier? ik zou bijv. nooit willen samenwonen zonder samenlevingscontract oid.
En nu lees ik ook dat je een kind hebt, hoe denkt die daarover dan? Want jullie noemen elkaar geen vriend-vriendin, maar slapen wel bij elkaar.
ik bedoel dit niet veroordelend hoor, ben gewoon nieuwsgierig hoe jullie dit opgelost hebben (beetje off-topic sorry)
De achtergrond en redenen van je samenwonen zijn wel duidelijk, Yaya, maar naast wat ik aankaartte en nu ook rotk, lijkt het mij praktisch gezien ook lastig . Leeft ie bij jou als huisgenoot of als partner op papier? ik zou bijv. nooit willen samenwonen zonder samenlevingscontract oid.
En nu lees ik ook dat je een kind hebt, hoe denkt die daarover dan? Want jullie noemen elkaar geen vriend-vriendin, maar slapen wel bij elkaar.
ik bedoel dit niet veroordelend hoor, ben gewoon nieuwsgierig hoe jullie dit opgelost hebben (beetje off-topic sorry)
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:23
hoii..
ik had em gewist.. ik zag het mezelf schrijven en ik zou mis. iemand dan adviseren te kappen..
alleen dit is een gevoelskwestie en bijna niet uit te leggen..
dat hij dingen voor zichzelf aan het uitzoeken is (doet hij, uit respect neemt hij ook afstand van me, zodat we niet aanrommelen en hij heeft echt moeite met de afstand, maar het is nu gewoon het beste)
En als ik hier dan dingen lees denk ik... waarom stel ik nu geen grenzen..
Tis emotioneel soms erg klote.. vooral omdat we elkaar elke dag zien (na 5 weken weer elkaar elke dag zien, hij 3 weken vakantie en ik 2 weken erna)
kost me moeite om niet even extra voorbij te lopen, of een grappig mailtje..
HIj reageerd op die dingen ook erg leuk, en we kleuren soms ook haha. het is heel apart wat wij hebben...
En ik geloof niet dat hij de situatie misbruikt.. anders bleef hij wel door rotzooien... pff
zou jij dit zo ook kunnen?
Ik baal soms.. omdat het gevoel er wel is, maar het nog even niet gaat.. en ik ben ERG ongeduldig.. hihih
ik had em gewist.. ik zag het mezelf schrijven en ik zou mis. iemand dan adviseren te kappen..
alleen dit is een gevoelskwestie en bijna niet uit te leggen..
dat hij dingen voor zichzelf aan het uitzoeken is (doet hij, uit respect neemt hij ook afstand van me, zodat we niet aanrommelen en hij heeft echt moeite met de afstand, maar het is nu gewoon het beste)
En als ik hier dan dingen lees denk ik... waarom stel ik nu geen grenzen..
Tis emotioneel soms erg klote.. vooral omdat we elkaar elke dag zien (na 5 weken weer elkaar elke dag zien, hij 3 weken vakantie en ik 2 weken erna)
kost me moeite om niet even extra voorbij te lopen, of een grappig mailtje..
HIj reageerd op die dingen ook erg leuk, en we kleuren soms ook haha. het is heel apart wat wij hebben...
En ik geloof niet dat hij de situatie misbruikt.. anders bleef hij wel door rotzooien... pff
zou jij dit zo ook kunnen?
Ik baal soms.. omdat het gevoel er wel is, maar het nog even niet gaat.. en ik ben ERG ongeduldig.. hihih
anoniem_90523 wijzigde dit bericht op 25-08-2009 20:24
Reden: typfouten
Reden: typfouten
% gewijzigd
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:36
Aan je nickname (84) te zien ben ik twintig jaar ouder dan jij, dus ik zit in een heel andere levensfase. Of ik het ook zou kunnen, is dus een moeilijke vraag. Mijn man in kwestie is zelfs nog bijna vijftien jaar ouder dan ik. Is in mijn ogen dus een onvergelijkbare situatie, wij zijn in jouw ogen wschl. bijna 'bejaard'.
Ik vind het goed dat hij bij jou ook daadwerkelijk afstand neemt, dat pleit voor hem. Als hij dingen uit moet zoeken (en dat kan) is het goed als hij je niet aan het lijntje houdt. Jij moet het ook proberen los te laten. Moeilijk als je elkaar elke dag ziet, dat begrijp ik. En zeker als je je verliefd voelt. Maar geniet van de leuke momenten, laat het gaan, je kunt het toch niet afdwingen.
Ik vind het goed dat hij bij jou ook daadwerkelijk afstand neemt, dat pleit voor hem. Als hij dingen uit moet zoeken (en dat kan) is het goed als hij je niet aan het lijntje houdt. Jij moet het ook proberen los te laten. Moeilijk als je elkaar elke dag ziet, dat begrijp ik. En zeker als je je verliefd voelt. Maar geniet van de leuke momenten, laat het gaan, je kunt het toch niet afdwingen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:41
hoi
Ja ik ben 25 (84 is geboortejaar) jong dus ..
mn ex is 35. Maar tis gewoon zooo dubbel, want we geven elkaar ook niet "echt" op. Anders was het hele boek al gesloten. En ik merk aan alles dat het niet zo is.
Ik doe nu wel mijn eigen dingen, het is nu zo'n 2 mnd officieel uit..
Ik moet het maar even zo accepteren, kan ook niet anders..
ben ook blij dat hij niet 1 als de zovelen is.. hij rommelt niet aan. ookal voelt hij nog erg veel voor me..
thnx
Ja ik ben 25 (84 is geboortejaar) jong dus ..
mn ex is 35. Maar tis gewoon zooo dubbel, want we geven elkaar ook niet "echt" op. Anders was het hele boek al gesloten. En ik merk aan alles dat het niet zo is.
Ik doe nu wel mijn eigen dingen, het is nu zo'n 2 mnd officieel uit..
Ik moet het maar even zo accepteren, kan ook niet anders..
ben ook blij dat hij niet 1 als de zovelen is.. hij rommelt niet aan. ookal voelt hij nog erg veel voor me..
thnx
woensdag 26 augustus 2009 om 10:15
Yayasister; het topic zet me aan het denken. Sommige dingen gaan zoals ze gaan. Ik weet het liefst op dag 1 wat de bedoeling is, maar dat kan niet. Ik moet meer leren loslaten, maar op het moment dat iemand tegen mij zou zeggen; ik vind het zo fijn om geen relatie met je te hebben, ik moet er niet aan denken... Dan stort ik in hoor, ik zou dit niet erg positief opvatten en denken dat ik elk moment kan worden ingeruild.
