Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
zondag 10 juli 2016 om 10:29
[quote]Eleonora-1 schreef op 10 juli 2016 @ 10:02:
Mjah, zal best hoor dat mensen dat soms doen. En niet rot bedoelen.
Zeeland zelf zal ook wel eens een dingetje doen wat niet leuk is en daar niks rots mee bedoelen, ongetwijfeld.
Ze geeft zelf ook toe normaal gesproken niet over dit soort zaken te vallen.
Probleem is dat de zaken niet normaal zíjn voor haar.
Al die emoties, wantrouwen, teleurstelling, boosheid, hoop, verdriet, genegenheid en afschuw, dat allemaal tegelijk, maakt dat ze door het woud van haar gevoelens het bos niet meer ziet en dan is vooruit fietsen inééns iets wat heel pijn doet.
Een goede therapeut lijkt me dan ook niet zozeer een aanrader als wel een noodzaak.
Een gewone, ervaren therapeut, met een diploma van een universiteit aan de muur, ingeschreven bij het BIG register.
Dat geleefd worden door je emoties en daardoor geen heldere beslissingen meer kunnen nemen of weten waar je al dan niet gewicht aan moet hangen, aandacht aan moet geven, is doodvermoeiend.[/quote]
Dat is nou wel grappig, in heel veel eerdere reacties werd Zeeland telkens weer gezegd dat ze niet zoveel moest rationaliseren en analyseren, dat ze bij haar gevoel moest komen om tot de juiste besluiten te komen. In jouw reactie zeg je dat Zeeland geleefd wordt door haar emoties en daardoor geen heldere beslissingen kan nemen. Net als de diagnoses m.b.t. de man van Zeeland, kan het met Zeeland zelf ook alle kanten op.
Ik denk overigens, dat jouw conclusie dichter bij de werkelijkheid komt dan die van anderen waarin teveel ratio een juist besluit in de weg zou staan. Ik lees ook een vrouw die heen en weer geslingerd wordt tussen willen en kunnen, voelen en (over)denken, wens en werkelijkheid en die daar (nog) geen kant mee uit kan.
Mjah, zal best hoor dat mensen dat soms doen. En niet rot bedoelen.
Zeeland zelf zal ook wel eens een dingetje doen wat niet leuk is en daar niks rots mee bedoelen, ongetwijfeld.
Ze geeft zelf ook toe normaal gesproken niet over dit soort zaken te vallen.
Probleem is dat de zaken niet normaal zíjn voor haar.
Al die emoties, wantrouwen, teleurstelling, boosheid, hoop, verdriet, genegenheid en afschuw, dat allemaal tegelijk, maakt dat ze door het woud van haar gevoelens het bos niet meer ziet en dan is vooruit fietsen inééns iets wat heel pijn doet.
Een goede therapeut lijkt me dan ook niet zozeer een aanrader als wel een noodzaak.
Een gewone, ervaren therapeut, met een diploma van een universiteit aan de muur, ingeschreven bij het BIG register.
Dat geleefd worden door je emoties en daardoor geen heldere beslissingen meer kunnen nemen of weten waar je al dan niet gewicht aan moet hangen, aandacht aan moet geven, is doodvermoeiend.[/quote]
Dat is nou wel grappig, in heel veel eerdere reacties werd Zeeland telkens weer gezegd dat ze niet zoveel moest rationaliseren en analyseren, dat ze bij haar gevoel moest komen om tot de juiste besluiten te komen. In jouw reactie zeg je dat Zeeland geleefd wordt door haar emoties en daardoor geen heldere beslissingen kan nemen. Net als de diagnoses m.b.t. de man van Zeeland, kan het met Zeeland zelf ook alle kanten op.
Ik denk overigens, dat jouw conclusie dichter bij de werkelijkheid komt dan die van anderen waarin teveel ratio een juist besluit in de weg zou staan. Ik lees ook een vrouw die heen en weer geslingerd wordt tussen willen en kunnen, voelen en (over)denken, wens en werkelijkheid en die daar (nog) geen kant mee uit kan.
zondag 10 juli 2016 om 10:36
Precies Nomos.
Ik denk dat dat analyseren en te hard, te lang, te veel doordenken juist kómt doordat de emoties over elkaar heenbuitelen.
Zeeland vaart onbewust juist enorm op gevoel momenteel (waarschijnlijk vooral angst en pijn?) en probeert daar orde in te scheppen door alles wat er gebeurt te analyseren, te overdenken en zodoende orde te scheppen.
Ik denk dat dat analyseren en te hard, te lang, te veel doordenken juist kómt doordat de emoties over elkaar heenbuitelen.
Zeeland vaart onbewust juist enorm op gevoel momenteel (waarschijnlijk vooral angst en pijn?) en probeert daar orde in te scheppen door alles wat er gebeurt te analyseren, te overdenken en zodoende orde te scheppen.
zondag 10 juli 2016 om 20:36
Ik heb nog eens zitten denken over dat vooruit fietsen. Mijn vader loopt dus ook altijd voor me uit (onbewust volgens mij) en hij loopt ook vaak door zonder te kijken of de rest van het gezelschap daar al klaar voor is. Ik vind hem zeker geen slechte of nare man, maar van de andere kant zou ik ook echt niet met hem getrouwd willen zijn (mijn moeder ook niet, bij nader inzien). Niet vanwege dat vooruit lopen, maar dat is wel een indicatie van het gebrek aan 'bewustheid' ofzo wat in meer dingen voelbaar is.
Nu jij je man opnieuw bekijkt Zeeland, zie je nu dingen van hem die je eerder niet opvielen?
Nu jij je man opnieuw bekijkt Zeeland, zie je nu dingen van hem die je eerder niet opvielen?
Het is zoals het is
maandag 11 juli 2016 om 00:13
Quote :" Nu jij je man opnieuw bekijkt Zeeland, zie je nu dingen van hem die je eerder niet opvielen?"
Ja, ik bekijk hem nu wel anders. Minder vanzelfsprekend. Meer beschouwend ofzo.
En ik zie meer... misverstandjes in de communicatie. Dat we in de afstemming er ook nog wel eens langs zitten. Dat ligt aan deze nieuwe wetenschap, maar ook aan mijn ... nieuwe alertheid. Ik zie... dat hij meer op zichzelf gericht is dan ik eerst aannam. Zoals met dat voor me uit fietsen, of de vanzelfsprekendheid dat hij het koekje bij mijn kop koffie wel mocht hebben. Hij vraagt het wel, maar zijn hand heeft het al. Kleine dingetjes.
Ja, ik bekijk hem nu wel anders. Minder vanzelfsprekend. Meer beschouwend ofzo.
En ik zie meer... misverstandjes in de communicatie. Dat we in de afstemming er ook nog wel eens langs zitten. Dat ligt aan deze nieuwe wetenschap, maar ook aan mijn ... nieuwe alertheid. Ik zie... dat hij meer op zichzelf gericht is dan ik eerst aannam. Zoals met dat voor me uit fietsen, of de vanzelfsprekendheid dat hij het koekje bij mijn kop koffie wel mocht hebben. Hij vraagt het wel, maar zijn hand heeft het al. Kleine dingetjes.
maandag 11 juli 2016 om 18:13
quote:Geronimo2 schreef op 10 juli 2016 @ 09:39:
Mijn man is geen hork en doet het soms en heel erg, ik soms ook. Ik ben dan gewoon in gedachten verzonken en vergeet alles om me heen, niets persoonlijks.
Maar goed, we gaan van hoerenloper naar seksverslaafd naar autist, ik ben super benieuwd met wat voor meer vage diagnoses hij eindigt op 3000 posts.
Ach wat geeft dat nou? Mensen willen graag verklaren, soms lukt dat en soms niet. Ik ben alleen af en toe bezorgd dat het een overload aan informatie wordt waardoor TO door de bomen het bos niet meer ziet.
Ik hoop dat er nog een derde topic komt ook, misschien met een poll?
Ik vind het leerzaam.
Hoe gaat het vandaag TO?
Ik noem je man geen Zeeman meer maar het koekjesmonster. Of vind je dat vervelend?
Mijn man is geen hork en doet het soms en heel erg, ik soms ook. Ik ben dan gewoon in gedachten verzonken en vergeet alles om me heen, niets persoonlijks.
Maar goed, we gaan van hoerenloper naar seksverslaafd naar autist, ik ben super benieuwd met wat voor meer vage diagnoses hij eindigt op 3000 posts.
Ach wat geeft dat nou? Mensen willen graag verklaren, soms lukt dat en soms niet. Ik ben alleen af en toe bezorgd dat het een overload aan informatie wordt waardoor TO door de bomen het bos niet meer ziet.
Ik hoop dat er nog een derde topic komt ook, misschien met een poll?
Ik vind het leerzaam.
Hoe gaat het vandaag TO?
Ik noem je man geen Zeeman meer maar het koekjesmonster. Of vind je dat vervelend?
maandag 11 juli 2016 om 18:35
Mijn man en mijn vader doen dat, doorlopen of doorfietsen. Heel irritant vond ik het in het begin en nu ben ik er niet meer mee bezig. Het kan natuurlijk jets zeggen over iemand maar het kan ook alleen maar iets zeggen over hoe iemand fietst. Of het kan in het totaalplaatje niet erg zijn. Omdat er hier van alles speelt wordt het opeens een ding.
maandag 11 juli 2016 om 18:44
Het kan ook tekenend zijn voor patronen in de relatie. Ik herken het zo. Was "zelfs" gewend geraakt schuin achter ex-man te lopen. Mijn kinderen doen dat ook, bij hun vader, en laatst ook bij mij. Ik zei: kom eens lekker naast me lopen?!!!! Toen zei dochter: Oh ja, ik loop ook altijd achter papa. Mijn man pakt me bij de hand. Wil naast me blijven, fietsend, lopend, in de bioscoop, in bed. Verbonden. Ik vind het heerlijk. En zie nu pas hoe lang ik dat continue afstemmen en volgen en anticiperen en voorkomen en arrangeren en regisseren en managen gedaan heb. Doodvermoeiend en nooit veilig en geborgen. Nooit echt samen. Niet leuk. Ik was een controlefreak en een regelaar. Past ook bij mijn karakter en klopt vanuit mijn groot worden. Wist als kind al goed escalaties te voorkomen en ongewenste dingen op te lossen zonder dat me dat gevraagd werd. Opdat de ander kon zijn zoals-ie was. Eigen behoeften op de achtergrond. Ontkennen. Wensdenken. Ik weet niet wat je herkent Zeeland. Ik weet wel dat in verbinding zulke grote geheimen, zulk groot bedrog, niet goed kan bestaan. Werk jij ook altijd al zo loeihard? Ben jij het cement, in je relatie, in je gezin?
maandag 11 juli 2016 om 18:45
quote:Ieleen schreef op 11 juli 2016 @ 18:13:
[...]
Ach wat geeft dat nou? Mensen willen graag verklaren, soms lukt dat en soms niet. Ik ben alleen af en toe bezorgd dat het een overload aan informatie wordt waardoor TO door de bomen het bos niet meer ziet.
Ik hoop dat er nog een derde topic komt ook, misschien met een poll?
Ik vind het leerzaam.
Hoe gaat het vandaag TO?
Ik noem je man geen Zeeman meer maar het koekjesmonster. Of vind je dat vervelend?Ik ben het met je eens Ieleen, dit is een mooi, inhoudelijk en waardevol topic. Ik zou hebben gewild dat er in mijn eigen zware periode iets dergelijks bestaan had, ok had er veel steun aan gehad. Het is te hopen, dat Zeeland deze mening deelt, uiteindelijk is zij degene die verder moet na het bedrog/verraad.
[...]
Ach wat geeft dat nou? Mensen willen graag verklaren, soms lukt dat en soms niet. Ik ben alleen af en toe bezorgd dat het een overload aan informatie wordt waardoor TO door de bomen het bos niet meer ziet.
Ik hoop dat er nog een derde topic komt ook, misschien met een poll?
Ik vind het leerzaam.
Hoe gaat het vandaag TO?
Ik noem je man geen Zeeman meer maar het koekjesmonster. Of vind je dat vervelend?Ik ben het met je eens Ieleen, dit is een mooi, inhoudelijk en waardevol topic. Ik zou hebben gewild dat er in mijn eigen zware periode iets dergelijks bestaan had, ok had er veel steun aan gehad. Het is te hopen, dat Zeeland deze mening deelt, uiteindelijk is zij degene die verder moet na het bedrog/verraad.
maandag 11 juli 2016 om 18:46
quote:Nomos schreef op 11 juli 2016 @ 18:45:
[...]
Ik ben het met je eens Ieleen, dit is een mooi, inhoudelijk en waardevol topic. Ik zou hebben gewild dat er in mijn eigen zware periode iets dergelijks bestaan had, ik had er veel steun aan gehad. Het is te hopen, dat Zeeland deze mening deelt, uiteindelijk is zij degene die verder moet na het bedrog/verraad.Slim, om je eigen reactie te citeren, omdat je een woordje wil wijzigen.....
[...]
Ik ben het met je eens Ieleen, dit is een mooi, inhoudelijk en waardevol topic. Ik zou hebben gewild dat er in mijn eigen zware periode iets dergelijks bestaan had, ik had er veel steun aan gehad. Het is te hopen, dat Zeeland deze mening deelt, uiteindelijk is zij degene die verder moet na het bedrog/verraad.Slim, om je eigen reactie te citeren, omdat je een woordje wil wijzigen.....
maandag 11 juli 2016 om 19:02
quote:rrinkje schreef op 11 juli 2016 @ 18:35:
Mijn man en mijn vader doen dat, doorlopen of doorfietsen. Heel irritant vond ik het in het begin en nu ben ik er niet meer mee bezig. Het kan natuurlijk jets zeggen over iemand maar het kan ook alleen maar iets zeggen over hoe iemand fietst. Of het kan in het totaalplaatje niet erg zijn. Omdat er hier van alles speelt wordt het opeens een ding.
Och ja, zo'n man heb ik ook. Lopen, fietsen, skiën, motor rijden, ik zag altijd alleen maar zijn rug. Tegenwoordig zorg ik dat ik niet meer afhankelijk van hem ben. Zelf geld en sleutels mee, zelf zorgen dat ik een route heb, etc. Wil jij hard? Veel succes, ik doe niet mee. Ik ski dus ook met een boek in mijn rugzak en ga gewoon lekker wat drinken als ik daar zin in heb. Man kwijt? Jammer dan, die komt vanzelf wel weer.
Ik doe ook geen moeite meer om hem bij te houden. Dat weet hij wel een tegenwoordig zorgt hij zelf dat hij mij niet kwijt raakt. Gek genoeg kan ik me er niet meer zo aan storen, ik red me wel.
Mijn man en mijn vader doen dat, doorlopen of doorfietsen. Heel irritant vond ik het in het begin en nu ben ik er niet meer mee bezig. Het kan natuurlijk jets zeggen over iemand maar het kan ook alleen maar iets zeggen over hoe iemand fietst. Of het kan in het totaalplaatje niet erg zijn. Omdat er hier van alles speelt wordt het opeens een ding.
Och ja, zo'n man heb ik ook. Lopen, fietsen, skiën, motor rijden, ik zag altijd alleen maar zijn rug. Tegenwoordig zorg ik dat ik niet meer afhankelijk van hem ben. Zelf geld en sleutels mee, zelf zorgen dat ik een route heb, etc. Wil jij hard? Veel succes, ik doe niet mee. Ik ski dus ook met een boek in mijn rugzak en ga gewoon lekker wat drinken als ik daar zin in heb. Man kwijt? Jammer dan, die komt vanzelf wel weer.
Ik doe ook geen moeite meer om hem bij te houden. Dat weet hij wel een tegenwoordig zorgt hij zelf dat hij mij niet kwijt raakt. Gek genoeg kan ik me er niet meer zo aan storen, ik red me wel.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 11 juli 2016 om 19:51
quote:wiebeltje schreef op 11 juli 2016 @ 18:44:
Het kan ook tekenend zijn voor patronen in de relatie. Ik herken het zo. Was "zelfs" gewend geraakt schuin achter ex-man te lopen. Mijn kinderen doen dat ook, bij hun vader, en laatst ook bij mij. Ik zei: kom eens lekker naast me lopen?!!!! Toen zei dochter: Oh ja, ik loop ook altijd achter papa. Mijn man pakt me bij de hand. Wil naast me blijven, fietsend, lopend, in de bioscoop, in bed. Verbonden. Ik vind het heerlijk. En zie nu pas hoe lang ik dat continue afstemmen en volgen en anticiperen en voorkomen en arrangeren en regisseren en managen gedaan heb. Doodvermoeiend en nooit veilig en geborgen. Nooit echt samen. Niet leuk. Ik was een controlefreak en een regelaar. Past ook bij mijn karakter en klopt vanuit mijn groot worden. Wist als kind al goed escalaties te voorkomen en ongewenste dingen op te lossen zonder dat me dat gevraagd werd. Opdat de ander kon zijn zoals-ie was. Eigen behoeften op de achtergrond. Ontkennen. Wensdenken. Ik weet niet wat je herkent Zeeland. Ik weet wel dat in verbinding zulke grote geheimen, zulk groot bedrog, niet goed kan bestaan. Werk jij ook altijd al zo loeihard? Ben jij het cement, in je relatie, in je gezin?Heel herkenbaar voor mij Wiebel, vooral de dingen die je schrijft over je jeugd. Het is voor mij altijd zoeken hierin, in mijn volwassen leven.
Het kan ook tekenend zijn voor patronen in de relatie. Ik herken het zo. Was "zelfs" gewend geraakt schuin achter ex-man te lopen. Mijn kinderen doen dat ook, bij hun vader, en laatst ook bij mij. Ik zei: kom eens lekker naast me lopen?!!!! Toen zei dochter: Oh ja, ik loop ook altijd achter papa. Mijn man pakt me bij de hand. Wil naast me blijven, fietsend, lopend, in de bioscoop, in bed. Verbonden. Ik vind het heerlijk. En zie nu pas hoe lang ik dat continue afstemmen en volgen en anticiperen en voorkomen en arrangeren en regisseren en managen gedaan heb. Doodvermoeiend en nooit veilig en geborgen. Nooit echt samen. Niet leuk. Ik was een controlefreak en een regelaar. Past ook bij mijn karakter en klopt vanuit mijn groot worden. Wist als kind al goed escalaties te voorkomen en ongewenste dingen op te lossen zonder dat me dat gevraagd werd. Opdat de ander kon zijn zoals-ie was. Eigen behoeften op de achtergrond. Ontkennen. Wensdenken. Ik weet niet wat je herkent Zeeland. Ik weet wel dat in verbinding zulke grote geheimen, zulk groot bedrog, niet goed kan bestaan. Werk jij ook altijd al zo loeihard? Ben jij het cement, in je relatie, in je gezin?Heel herkenbaar voor mij Wiebel, vooral de dingen die je schrijft over je jeugd. Het is voor mij altijd zoeken hierin, in mijn volwassen leven.
Het is zoals het is
maandag 11 juli 2016 om 22:30
Het is voor mij ook een djng uit mijn jeugd en ik ben deze relatie ook wel zo ingestapt denk ik. Mijn 1e neiging is me voegen. Maar toch ook niet helemaal. Ik zorg ook goed voor mezelf en mijn man ziet me wel.
Ik vraag het me wel eens af hoor, of ik me niet teveel ondergeschikt maak. Maar dat denk ik niet. Ik ben ook moeder en dat "kost" me veel meer dan mijn relatie.
Ik ben pas op mijn 40e met man gegaan, weet nog heel goed hoe het was om alleen te leven en ik heb idt liever.
Die keuze maak ik wel regelmatig opnieuw. Misschien is dat het ook wel. Hoewel ik me niet kan voorstellen dat wij nog uit elkaar gaan nu was dat in het begjn wel anders. Een vriendin van me zei laatst je hebt een risico genomen. Ja klopt en de 1e jaren heb ik vaak getwijfeld. Weggaan was altijd een optie. Ik heb daar regelmatig over na gedacht.
Maar met mij ogen open koos en kies ik om te blijven.
Dat is wel belangrijk denk jk, dat je ogen open zijn.
Ik ben ff kwijt wat iknu eigenlijk wilde zeggen....
Ik vraag het me wel eens af hoor, of ik me niet teveel ondergeschikt maak. Maar dat denk ik niet. Ik ben ook moeder en dat "kost" me veel meer dan mijn relatie.
Ik ben pas op mijn 40e met man gegaan, weet nog heel goed hoe het was om alleen te leven en ik heb idt liever.
Die keuze maak ik wel regelmatig opnieuw. Misschien is dat het ook wel. Hoewel ik me niet kan voorstellen dat wij nog uit elkaar gaan nu was dat in het begjn wel anders. Een vriendin van me zei laatst je hebt een risico genomen. Ja klopt en de 1e jaren heb ik vaak getwijfeld. Weggaan was altijd een optie. Ik heb daar regelmatig over na gedacht.
Maar met mij ogen open koos en kies ik om te blijven.
Dat is wel belangrijk denk jk, dat je ogen open zijn.
Ik ben ff kwijt wat iknu eigenlijk wilde zeggen....
maandag 11 juli 2016 om 23:03
Ieleen: hihi, koekjesmonster, noem m zoals je wil, ik weet wie je bedoelt
Rrinkje; ja, dat klopt natuurlijk, dat het een 'ding' wordt door de context.
Nomos: ja, ik deel die mening zeker! Zou niet weten wat ik zou hebben gemoeten, zonder vf. Dit schrijven en lezen hier heeft me echt geholpen. Meningen v anderen lezen, andere invalshoeken, om naast je eigen 'kijk' te kunnen zetten, nuchtere en meelevende posts, het was een poos wat te hectisch, maar overall heeft het me op de been gehouden..! Waarvoor onnoemelijk veel dank!
BWitched : ja, ik merk dat ook, dat ik al anticipeer op 'alleen-sta-situaties'. Altijd sleutelbos mee, extra geld, laatst zou hij dus de e-tickets uitprinten, dat was het enige wat nog moest gebeuren, de rest v het uitje had ik geregeld. Zorg ik toch dat ik ook voor de zekerheid maar even foto's maak vd schermafbeelding vd tickets, just-in-case. En, ja, uiteraard kwamen we daar aan en was hij ze vergeten mee te nemen. Dan komt zo'n back-up plan weer van pas. Kan natuurlijk altijd een keer gebeuren, maar is niet voor het eerst dat hij al in de auto zit, stationair draaiend, terwijl ik nog alle lampen uit moet doen, kadootjes v jarigen mee moet grissen etc.
Wiebeltje : Dus ja, ik voel me regelmatig het 'cement'. Om me heen allemaal harde stenen die gewoon 'zijn' wie ze zijn, en ik laveert daar dan zo'n beetje omheen, probeer er n logisch geheel v te plakken. Zo is dat niet altijd, maar zo voelt het wel heel vaak. Zoals vandaag met het diner, ik werd ineens heel moe en ook sjagrijnig, omdat ze met z'n 3en aan het 'discussiëren' waren (lees ruziën ), zonder dat ze naar elkaar luisteren. Ik had een soort spanningsbal in m'n buik en was nonstop aan het vertalen wat iedereen bedoelt. ("Je voelt je nu aangevallen, maar wat papa denk ik bedoelt is....." etc) over en weer. Werd er helemaal knetter van.
Rrinkje : weet je al wat je wilde zeggen...?
Rrinkje; ja, dat klopt natuurlijk, dat het een 'ding' wordt door de context.
Nomos: ja, ik deel die mening zeker! Zou niet weten wat ik zou hebben gemoeten, zonder vf. Dit schrijven en lezen hier heeft me echt geholpen. Meningen v anderen lezen, andere invalshoeken, om naast je eigen 'kijk' te kunnen zetten, nuchtere en meelevende posts, het was een poos wat te hectisch, maar overall heeft het me op de been gehouden..! Waarvoor onnoemelijk veel dank!
BWitched : ja, ik merk dat ook, dat ik al anticipeer op 'alleen-sta-situaties'. Altijd sleutelbos mee, extra geld, laatst zou hij dus de e-tickets uitprinten, dat was het enige wat nog moest gebeuren, de rest v het uitje had ik geregeld. Zorg ik toch dat ik ook voor de zekerheid maar even foto's maak vd schermafbeelding vd tickets, just-in-case. En, ja, uiteraard kwamen we daar aan en was hij ze vergeten mee te nemen. Dan komt zo'n back-up plan weer van pas. Kan natuurlijk altijd een keer gebeuren, maar is niet voor het eerst dat hij al in de auto zit, stationair draaiend, terwijl ik nog alle lampen uit moet doen, kadootjes v jarigen mee moet grissen etc.
Wiebeltje : Dus ja, ik voel me regelmatig het 'cement'. Om me heen allemaal harde stenen die gewoon 'zijn' wie ze zijn, en ik laveert daar dan zo'n beetje omheen, probeer er n logisch geheel v te plakken. Zo is dat niet altijd, maar zo voelt het wel heel vaak. Zoals vandaag met het diner, ik werd ineens heel moe en ook sjagrijnig, omdat ze met z'n 3en aan het 'discussiëren' waren (lees ruziën ), zonder dat ze naar elkaar luisteren. Ik had een soort spanningsbal in m'n buik en was nonstop aan het vertalen wat iedereen bedoelt. ("Je voelt je nu aangevallen, maar wat papa denk ik bedoelt is....." etc) over en weer. Werd er helemaal knetter van.
Rrinkje : weet je al wat je wilde zeggen...?
maandag 11 juli 2016 om 23:07
quote:Geronimo2 schreef op 10 juli 2016 @ 09:39:
Maar goed, we gaan van hoerenloper naar seksverslaafd naar autist, ik ben super benieuwd met wat voor meer vage diagnoses hij eindigt op 3000 posts.Misschien de diagnose dat hij gewoon zelf bewust verantwoordelijk is voor zijn keuzes en gedrag en er daar geen verslaving of aandoening uit het autisme spectrum als reden voor gebruikt hoeft te worden.
Maar goed, we gaan van hoerenloper naar seksverslaafd naar autist, ik ben super benieuwd met wat voor meer vage diagnoses hij eindigt op 3000 posts.Misschien de diagnose dat hij gewoon zelf bewust verantwoordelijk is voor zijn keuzes en gedrag en er daar geen verslaving of aandoening uit het autisme spectrum als reden voor gebruikt hoeft te worden.
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
maandag 11 juli 2016 om 23:13
quote:S-Meds schreef op 11 juli 2016 @ 23:05:
waarom doe je dat? met een knoop in je maag zitten de boel rechtpraten? waarom mag het niet escaleren?
Ja, dat is een goede vraag. Ik weet dat ik dat doe, sussen, geen ruzie, etc. En je opmerking is terecht: waarom mag het niet eens ff flink knallen..?
@sweet : ja, kan
waarom doe je dat? met een knoop in je maag zitten de boel rechtpraten? waarom mag het niet escaleren?
Ja, dat is een goede vraag. Ik weet dat ik dat doe, sussen, geen ruzie, etc. En je opmerking is terecht: waarom mag het niet eens ff flink knallen..?
@sweet : ja, kan
maandag 11 juli 2016 om 23:34
quote:Zeeland1970 schreef op 11 juli 2016 @ 23:03:
Ieleen: hihi, koekjesmonster, noem m zoals je wil, ik weet wie je bedoelt
Rrinkje; ja, dat klopt natuurlijk, dat het een 'ding' wordt door de context.
Nomos: ja, ik deel die mening zeker! Zou niet weten wat ik zou hebben gemoeten, zonder vf. Dit schrijven en lezen hier heeft me echt geholpen. Meningen v anderen lezen, andere invalshoeken, om naast je eigen 'kijk' te kunnen zetten, nuchtere en meelevende posts, het was een poos wat te hectisch, maar overall heeft het me op de been gehouden..! Waarvoor onnoemelijk veel dank!
BWitched : ja, ik merk dat ook, dat ik al anticipeer op 'alleen-sta-situaties'. Altijd sleutelbos mee, extra geld, laatst zou hij dus de e-tickets uitprinten, dat was het enige wat nog moest gebeuren, de rest v het uitje had ik geregeld. Zorg ik toch dat ik ook voor de zekerheid maar even foto's maak vd schermafbeelding vd tickets, just-in-case. En, ja, uiteraard kwamen we daar aan en was hij ze vergeten mee te nemen. Dan komt zo'n back-up plan weer van pas. Kan natuurlijk altijd een keer gebeuren, maar is niet voor het eerst dat hij al in de auto zit, stationair draaiend, terwijl ik nog alle lampen uit moet doen, kadootjes v jarigen mee moet grissen etc.
Dat is hier redelijk in evenwicht. Ik zou mijn hoofd nog vergeten als het niet vast zat, terwijl man erg precies is. Hij stoort zich regelmatig aan mij wat dat betreft. Vroeger deed ik, net als jij, hard mijn best om hem tevreden te houden. Door de jaren heen heb ik geleerd om mijn schouders op te halen en te doen wat ik zelf nodig vindt. Zijn boze bui neem ik dan op de koop toe. Dat stoort hem trouwens ook best wel eens. Tot mijn grote verbazing gaat dat veel sneller over als je er geen aandacht aan besteedt.
Wiebeltje : Dus ja, ik voel me regelmatig het 'cement'. Om me heen allemaal harde stenen die gewoon 'zijn' wie ze zijn, en ik laveert daar dan zo'n beetje omheen, probeer er n logisch geheel v te plakken. Zo is dat niet altijd, maar zo voelt het wel heel vaak. Zoals vandaag met het diner, ik werd ineens heel moe en ook sjagrijnig, omdat ze met z'n 3en aan het 'discussiëren' waren (lees ruziën ), zonder dat ze naar elkaar luisteren. Ik had een soort spanningsbal in m'n buik en was nonstop aan het vertalen wat iedereen bedoelt. ("Je voelt je nu aangevallen, maar wat papa denk ik bedoelt is....." etc) over en weer. Werd er helemaal knetter van.
Rrinkje : weet je al wat je wilde zeggen...? Als je nu terug kijkt op dat gesprek. Wat heeft jouw rol als redder dan opgeleverd voor alle partijen? Positief danwel negatief?
Ieleen: hihi, koekjesmonster, noem m zoals je wil, ik weet wie je bedoelt
Rrinkje; ja, dat klopt natuurlijk, dat het een 'ding' wordt door de context.
Nomos: ja, ik deel die mening zeker! Zou niet weten wat ik zou hebben gemoeten, zonder vf. Dit schrijven en lezen hier heeft me echt geholpen. Meningen v anderen lezen, andere invalshoeken, om naast je eigen 'kijk' te kunnen zetten, nuchtere en meelevende posts, het was een poos wat te hectisch, maar overall heeft het me op de been gehouden..! Waarvoor onnoemelijk veel dank!
BWitched : ja, ik merk dat ook, dat ik al anticipeer op 'alleen-sta-situaties'. Altijd sleutelbos mee, extra geld, laatst zou hij dus de e-tickets uitprinten, dat was het enige wat nog moest gebeuren, de rest v het uitje had ik geregeld. Zorg ik toch dat ik ook voor de zekerheid maar even foto's maak vd schermafbeelding vd tickets, just-in-case. En, ja, uiteraard kwamen we daar aan en was hij ze vergeten mee te nemen. Dan komt zo'n back-up plan weer van pas. Kan natuurlijk altijd een keer gebeuren, maar is niet voor het eerst dat hij al in de auto zit, stationair draaiend, terwijl ik nog alle lampen uit moet doen, kadootjes v jarigen mee moet grissen etc.
Dat is hier redelijk in evenwicht. Ik zou mijn hoofd nog vergeten als het niet vast zat, terwijl man erg precies is. Hij stoort zich regelmatig aan mij wat dat betreft. Vroeger deed ik, net als jij, hard mijn best om hem tevreden te houden. Door de jaren heen heb ik geleerd om mijn schouders op te halen en te doen wat ik zelf nodig vindt. Zijn boze bui neem ik dan op de koop toe. Dat stoort hem trouwens ook best wel eens. Tot mijn grote verbazing gaat dat veel sneller over als je er geen aandacht aan besteedt.
Wiebeltje : Dus ja, ik voel me regelmatig het 'cement'. Om me heen allemaal harde stenen die gewoon 'zijn' wie ze zijn, en ik laveert daar dan zo'n beetje omheen, probeer er n logisch geheel v te plakken. Zo is dat niet altijd, maar zo voelt het wel heel vaak. Zoals vandaag met het diner, ik werd ineens heel moe en ook sjagrijnig, omdat ze met z'n 3en aan het 'discussiëren' waren (lees ruziën ), zonder dat ze naar elkaar luisteren. Ik had een soort spanningsbal in m'n buik en was nonstop aan het vertalen wat iedereen bedoelt. ("Je voelt je nu aangevallen, maar wat papa denk ik bedoelt is....." etc) over en weer. Werd er helemaal knetter van.
Rrinkje : weet je al wat je wilde zeggen...? Als je nu terug kijkt op dat gesprek. Wat heeft jouw rol als redder dan opgeleverd voor alle partijen? Positief danwel negatief?
Opinions are like assholes. Everybody has one.
dinsdag 12 juli 2016 om 22:44
quote:S-Meds schreef op 11 juli 2016 @ 23:16:
[...]
ja waaromKweetniet. Wrs omdat we vroeger al nooit ruzie mochten maken..? (Mijn ouderlijk gezin, met broers, zussen onderling) Dus nu nog steeds een hardnekkige diepgewortelde neiging tot 'sussen', uitpraten, voorkomen v ruzie. (Hoewel ik in de loop der jaren wel n béétje heb geleerd dat een ruzie er bij hoort en dat dat ook prima is.)
[...]
ja waaromKweetniet. Wrs omdat we vroeger al nooit ruzie mochten maken..? (Mijn ouderlijk gezin, met broers, zussen onderling) Dus nu nog steeds een hardnekkige diepgewortelde neiging tot 'sussen', uitpraten, voorkomen v ruzie. (Hoewel ik in de loop der jaren wel n béétje heb geleerd dat een ruzie er bij hoort en dat dat ook prima is.)
dinsdag 12 juli 2016 om 23:00
quote:BWitched schreef op 11 juli 2016 @ 23:34:
[...]
Als je nu terug kijkt op dat gesprek. Wat heeft jouw rol als redder dan opgeleverd voor alle partijen? Positief danwel negatief?
Nou, in dat gesprek niet veel. Ik was moe, chagrijnig, voelde die spanning, voelde die neiging tot 'redden' (moest hier even over nadenken, maar dat klopt mss wel ja; dat dat redden is), maar kon het niet opbrengen.
Vanavond deed zich een soortgelijke situatie voor waarbij ik dit wel heb uitgesproken. Uiteindelijk sprak ik ook mijn wens uit dat het zo fijn zou zijn als er eens niet zo geruziet werd. (Dit speelde trouwens tussen de jongens.)
Die wezen mij er toen meteen op, dat ze helemáál geen ruzie hadden, maar een hele normale gezonde discussie. Was ook wel grappig want meteen was het inhoudelijke meningsverschil weg en vulden ze elkaar aan om mij uit te leggen dat dat heeeeel normaal was. Dat ik dat als ouder, ookal wilde ik zelf mss rust aan mijn hoofd, dit toch juist moest stimuleren, dat ze zo konden oefenen met het verdedigen v hun mening, etc.
Zelden zo'n mooi eenduidig betoog gehoord!
Ik moest er om lachen, en heb wel gezegd dat ze eigenlijk wel een punt hadden.
[...]
Als je nu terug kijkt op dat gesprek. Wat heeft jouw rol als redder dan opgeleverd voor alle partijen? Positief danwel negatief?
Nou, in dat gesprek niet veel. Ik was moe, chagrijnig, voelde die spanning, voelde die neiging tot 'redden' (moest hier even over nadenken, maar dat klopt mss wel ja; dat dat redden is), maar kon het niet opbrengen.
Vanavond deed zich een soortgelijke situatie voor waarbij ik dit wel heb uitgesproken. Uiteindelijk sprak ik ook mijn wens uit dat het zo fijn zou zijn als er eens niet zo geruziet werd. (Dit speelde trouwens tussen de jongens.)
Die wezen mij er toen meteen op, dat ze helemáál geen ruzie hadden, maar een hele normale gezonde discussie. Was ook wel grappig want meteen was het inhoudelijke meningsverschil weg en vulden ze elkaar aan om mij uit te leggen dat dat heeeeel normaal was. Dat ik dat als ouder, ookal wilde ik zelf mss rust aan mijn hoofd, dit toch juist moest stimuleren, dat ze zo konden oefenen met het verdedigen v hun mening, etc.
Zelden zo'n mooi eenduidig betoog gehoord!
Ik moest er om lachen, en heb wel gezegd dat ze eigenlijk wel een punt hadden.
