Relaties
alle pijlers
Vertrouwen is weg
zaterdag 9 november 2019 08:13
Hallo allemaal,
Ik ben even benieuwd naar jullie neutrale meningen.
12jr samen, (in mei pas getrouwd) en 3 kinderen.
Bijna 5 jaar geleden is hij vreemd gegaan. Ik ben daar achter gekomen doordat ik een voorgevoel had en dat werd versterkt door een foto die hij per ongeluk liet zien op zijn telefoon terwijl hij andere foto's liet zien. Ik heb hem toen gevraagd of er iets was dat hij wilde vertellen, of er een ander was. Hij ontkende alles recht in mijn gezicht meerdere keren. Het zat me niet lekker, dus de volgende dag in n onoplettend moment in zijn tel gekeken en mijn grootste angst werd bevestigd. Er was wel degelijk een ander.
Zonder al te veel details te geven, het waren collega's, hij reed regelmatig naar haar woonplaats, ze praatten ook over seks en ze lachten om mijn onwetendheid en goedgelovigheid. Ik was kapot.
Volgens hem bleef het bij app contact, ik probeerde dat te geloven. Nu achteraf weet ik natuurlijk wel beter.
Kortom vertrouwen kapot.. vanwege de kinderen hem toch nog een kans gegeven.
Dat is nu bijna 5 jaar geleden. Tussendoor nog wat "kleine dingen" gehad die ook weer wat deukjes gaven in het vertrouwen, maar nu ging het eigenlijk weer goed.
Tot ik dus afgelopen week van een vriend van hem hoorde dat hij in een hoerentent is geweest een aantal weken geleden. Terwijl ik dacht dat hij weg was voor zijn sport. (Nu is hij onderweg daar geweest) Ik heb hem de kans gegeven om het zelf op te biechten als hij iets heeft gedaan wat niet kon, weer loog hij in mijn gezicht dat er niks was.
Uiteindelijk moest hij dus wel toegeven dat hij daar was geweest, maar steeds veranderde zijn verhaal. Eerst was het lang geleden,wat dus niet waar is. Toen was hij er maar 5 min en later bleek dus een uur. Hij beweert dat hij niks heeft gedaan, alleen die maat die met hem mee reed.
Volgens hem heeft hij het die andere vriend verteld omdat hij er zo mee zat, maar die vriend zei tegen mij dat hij er juist stoer over deed. Ook over dat vreemdgaan 5 jaar geleden.
En vervolgens nadat alles uit was gekomen werd mijn man dus boos op die vriend "ik dacht dat ik je kon vertrouwen", maar die vriend kent mij ook en hij kon het niet meer aan om het voor zich te houden.
Mijn vertrouwen is compleet kapot geknapt.
Ik geloof hem niet meer op zijn woord, ik twijfel of hij echt niks gedaan heeft.
Ten eerste dat hij daar is geweest, ten tweede dat hij erover heeft gelogen/verzwegen en ten derde dat hij er stoer over doet. Echt.. kom op zeg je bent toch geen puber meer. Ik vind het ook gewoon respectloos naar/over mij.
Plus al die dingen uit het verleden komen weer boven.
Ik voel me zo gebroken en moe van binnen.
Hij zit nu volledig in de slachtofferrol en het doet me helemaal niks. Nu ineens is zijn hele gedrag veranderd. Wat eerst nooit kon, kan nu ineens wel. Complete mindfuck.
Hij wil er alles aan doen om het te lijmen. Om het gezin compleet te houden. Al is er n klein kansje dat het goed komt dan wil hij die kans aangrijpen en er alles aan doen. Maar als ik besluit om te scheiden zal hij dat moeten accepteren zegt hij. Ondertussen probeert hij me aardig te manipuleren, dringt zich constant aan me op, zegt de hele tijd lieve dingen of wil me aanraken.
Daarbij is hij altijd ontzettend wantrouwend naar mij geweest, ben een huismus geworden, doet moeilijk als ik dingen voor mezelf wil gaan doen.. en nu kan het ineens allemaal wel.
Ik wil nu tijd en rust.. Ik neig heel erg naar scheiden. Ik ben op. Het heeft me al zo veel jaar zo veel energie gekost om hem dat vertrouwen te geven en nu weer dit. Ik zie geen liefdevolle toekomst meer. Alleen een toekomst met angst en onzekerheid en toneelspel omdat ik weet dat er toch wel weer iets gaat gebeuren. Ik durf hem niet meer te vertrouwen. Ik durf me niet meer open te stellen.
Alleen... de kinderen...
Ik neem nu geen definitieve beslissing omdat ik niks overhaast vanuit emotie wil doen.
Wat vinden jullie van de hele situatie?
Ik ben even benieuwd naar jullie neutrale meningen.
12jr samen, (in mei pas getrouwd) en 3 kinderen.
Bijna 5 jaar geleden is hij vreemd gegaan. Ik ben daar achter gekomen doordat ik een voorgevoel had en dat werd versterkt door een foto die hij per ongeluk liet zien op zijn telefoon terwijl hij andere foto's liet zien. Ik heb hem toen gevraagd of er iets was dat hij wilde vertellen, of er een ander was. Hij ontkende alles recht in mijn gezicht meerdere keren. Het zat me niet lekker, dus de volgende dag in n onoplettend moment in zijn tel gekeken en mijn grootste angst werd bevestigd. Er was wel degelijk een ander.
Zonder al te veel details te geven, het waren collega's, hij reed regelmatig naar haar woonplaats, ze praatten ook over seks en ze lachten om mijn onwetendheid en goedgelovigheid. Ik was kapot.
Volgens hem bleef het bij app contact, ik probeerde dat te geloven. Nu achteraf weet ik natuurlijk wel beter.
Kortom vertrouwen kapot.. vanwege de kinderen hem toch nog een kans gegeven.
Dat is nu bijna 5 jaar geleden. Tussendoor nog wat "kleine dingen" gehad die ook weer wat deukjes gaven in het vertrouwen, maar nu ging het eigenlijk weer goed.
Tot ik dus afgelopen week van een vriend van hem hoorde dat hij in een hoerentent is geweest een aantal weken geleden. Terwijl ik dacht dat hij weg was voor zijn sport. (Nu is hij onderweg daar geweest) Ik heb hem de kans gegeven om het zelf op te biechten als hij iets heeft gedaan wat niet kon, weer loog hij in mijn gezicht dat er niks was.
Uiteindelijk moest hij dus wel toegeven dat hij daar was geweest, maar steeds veranderde zijn verhaal. Eerst was het lang geleden,wat dus niet waar is. Toen was hij er maar 5 min en later bleek dus een uur. Hij beweert dat hij niks heeft gedaan, alleen die maat die met hem mee reed.
Volgens hem heeft hij het die andere vriend verteld omdat hij er zo mee zat, maar die vriend zei tegen mij dat hij er juist stoer over deed. Ook over dat vreemdgaan 5 jaar geleden.
En vervolgens nadat alles uit was gekomen werd mijn man dus boos op die vriend "ik dacht dat ik je kon vertrouwen", maar die vriend kent mij ook en hij kon het niet meer aan om het voor zich te houden.
Mijn vertrouwen is compleet kapot geknapt.
Ik geloof hem niet meer op zijn woord, ik twijfel of hij echt niks gedaan heeft.
Ten eerste dat hij daar is geweest, ten tweede dat hij erover heeft gelogen/verzwegen en ten derde dat hij er stoer over doet. Echt.. kom op zeg je bent toch geen puber meer. Ik vind het ook gewoon respectloos naar/over mij.
Plus al die dingen uit het verleden komen weer boven.
Ik voel me zo gebroken en moe van binnen.
Hij zit nu volledig in de slachtofferrol en het doet me helemaal niks. Nu ineens is zijn hele gedrag veranderd. Wat eerst nooit kon, kan nu ineens wel. Complete mindfuck.
Hij wil er alles aan doen om het te lijmen. Om het gezin compleet te houden. Al is er n klein kansje dat het goed komt dan wil hij die kans aangrijpen en er alles aan doen. Maar als ik besluit om te scheiden zal hij dat moeten accepteren zegt hij. Ondertussen probeert hij me aardig te manipuleren, dringt zich constant aan me op, zegt de hele tijd lieve dingen of wil me aanraken.
Daarbij is hij altijd ontzettend wantrouwend naar mij geweest, ben een huismus geworden, doet moeilijk als ik dingen voor mezelf wil gaan doen.. en nu kan het ineens allemaal wel.
Ik wil nu tijd en rust.. Ik neig heel erg naar scheiden. Ik ben op. Het heeft me al zo veel jaar zo veel energie gekost om hem dat vertrouwen te geven en nu weer dit. Ik zie geen liefdevolle toekomst meer. Alleen een toekomst met angst en onzekerheid en toneelspel omdat ik weet dat er toch wel weer iets gaat gebeuren. Ik durf hem niet meer te vertrouwen. Ik durf me niet meer open te stellen.
Alleen... de kinderen...
Ik neem nu geen definitieve beslissing omdat ik niks overhaast vanuit emotie wil doen.
Wat vinden jullie van de hele situatie?
zaterdag 9 november 2019 12:55
TO je schrijft dat je het belang van de kinderen flink laat meewegen in jouw beslissingen. En wat leren kinderen die opgroeien in een situatie waarin het gedrag van vader dit effect heeft op het gedrag van een moeder? Er bestaan idd situaties waarin een vrouw bovenstaande wel ervaart maar waarin nog veel mogelijkheden niet zijn overwogen en niet zijn te lezen.
In jouw verhaal lees ik die eigenlijk niet en wel over ongezonde wisselwerking die is ontstaan tussen jullie en die ook echt slecht kan zijn voor het opgroeien van jullie kinderen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 9 november 2019 13:02
Goed punt hoort. TO, ik ben zelf opgegroeid met een vader die continu affaires had. Ik had het allemaal wel door. En het vertrouwen dat mijn moeder had verloren in haar man, had ik verloren in mijn vader, mannen, liefde en relaties. En daarnaast wil ik trouwens nog even benoemen dat je man je kennelijk nogal belachelijk maakt achter je rug om over het vreemdgegaan, misschien wel opgevat kan worden als teken dat je man het liegen/bedonderen ook een opwindend onderdeel vind aan het hele vreemdgaan.Enn schreef: ↑09-11-2019 12:55TO je schrijft dat je het belang van de kinderen flink laat meewegen in jouw beslissingen. En wat leren kinderen die opgroeien in een situatie waarin het gedrag van vader dit effect heeft op het gedrag van een moeder? Er bestaan idd situaties waarin een vrouw bovenstaande wel ervaart maar waarin nog veel mogelijkheden niet zijn overwogen en niet zijn te lezen.
In jouw verhaal lees ik die eigenlijk niet en wel over ongezonde wisselwerking die is ontstaan tussen jullie en die ook echt slecht kan zijn voor het opgroeien van jullie kinderen.
sjulia wijzigde dit bericht op 09-11-2019 13:02
0.53% gewijzigd
zaterdag 9 november 2019 13:10
Ik geloof ook in tweede kansen, dus snap wel dat je vijf jaar geleden het goede in hem wilde zien. Maar uiteindelijk is het een leugenaar, een goede ook, die alleen maar iets vertelt als je hem het mes op de keel zet. Op die manier is vertrouwen eigenlijk onmogelijk en mijn persoonlijke ervaring is, dat je dat gedrag niet meer afleert. Dat liegen is het aard van het beestje. Je zal je dus moeten afvragen: kan ik leven met een liegende man, die waarschijnlijk ook vreemdgaat en vreemd blijft gaan? Want als je het nu accepteert, nadat het al een keer gebeurd is, is de kans groot dat dit zo blijft. Is dat alle stress, want onzekerheid geeft veel stress, waard? Wat voor signaal geef ik af aan mijn kinderen?
blauwe_emmer wijzigde dit bericht op 09-11-2019 16:11
0.21% gewijzigd
zaterdag 9 november 2019 13:14
De blauwe emmer wel.justagirly schreef: ↑09-11-2019 13:02Is dit niet eigenlijk de welbekende laatste druppel die de emmer doet overlopen.?
En de topic-titel zegt ook genoeg.
zaterdag 9 november 2019 13:53
Los van het belang van de kinderen, wat heb je nog meer om voor te blijven?Enn schreef: ↑09-11-2019 12:55TO je schrijft dat je het belang van de kinderen flink laat meewegen in jouw beslissingen. En wat leren kinderen die opgroeien in een situatie waarin het gedrag van vader dit effect heeft op het gedrag van een moeder? Er bestaan idd situaties waarin een vrouw bovenstaande wel ervaart maar waarin nog veel mogelijkheden niet zijn overwogen en niet zijn te lezen.
In jouw verhaal lees ik die eigenlijk niet en wel over ongezonde wisselwerking die is ontstaan tussen jullie en die ook echt slecht kan zijn voor het opgroeien van jullie kinderen.
zaterdag 9 november 2019 13:56
Aangezien je mij quote.
Uit de OP: ‘Ik wil nu tijd en rust.. Ik neig heel erg naar scheiden. Ik ben op. Het heeft me al zo veel jaar zo veel energie gekost om hem dat vertrouwen te geven en nu weer dit. Ik zie geen liefdevolle toekomst meer. Alleen een toekomst met angst en onzekerheid en toneelspel omdat ik weet dat er toch wel weer iets gaat gebeuren. Ik durf hem niet meer te vertrouwen. Ik durf me niet meer open te stellen’.
En daarna komen de kinderen in de OP. Vandaar mijn post.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 9 november 2019 14:03
Jouw post vind ik helemaal terecht, eigenlijk zou TO alleen nog voor de kinderen willen overwegen te blijven maar voor haar persoonlijk is het kapot. Zoals jij schrijft is het belang van de kinderen ook om ze een goed wereldbeeld mee te geven. Dus om daarom te blijven is eigenlijk niet nodig.Enn schreef: ↑09-11-2019 13:56Aangezien je mij quote.
Uit de OP: ‘Ik wil nu tijd en rust.. Ik neig heel erg naar scheiden. Ik ben op. Het heeft me al zo veel jaar zo veel energie gekost om hem dat vertrouwen te geven en nu weer dit. Ik zie geen liefdevolle toekomst meer. Alleen een toekomst met angst en onzekerheid en toneelspel omdat ik weet dat er toch wel weer iets gaat gebeuren. Ik durf hem niet meer te vertrouwen. Ik durf me niet meer open te stellen’.
En daarna komen de kinderen in de OP. Vandaar mijn post.
zaterdag 9 november 2019 14:09
wat ik vind... nou dat het onbegrijpelijk is dat je hem nog in je buurt tolereert
juist voor je kids lijkt een scheiding me een top idee, zodat je ze niet aanleert hoe je de boel bij elkaar acteert
en wat een teken ook dat je nu ineens wel iets voor jezelf kunt gaan doen, moeten we het daar over hebben of zegt dat ook genoeg.
die kerel is een lul
juist voor je kids lijkt een scheiding me een top idee, zodat je ze niet aanleert hoe je de boel bij elkaar acteert
en wat een teken ook dat je nu ineens wel iets voor jezelf kunt gaan doen, moeten we het daar over hebben of zegt dat ook genoeg.
die kerel is een lul
Lorem Ipsum
zaterdag 9 november 2019 14:15
Dit! Jouw gevoelens, wensen en behoeften zijn jarenlang op het tweede (of derde, jullie hebben ook nog kinderen) plan gezet. Hij doet nu even net alsof deze er ook toe doen, maar als jij heel eerlijk bent, denk jij dan dat dit een blijvend iets is? En wat voel je erbij dat jij ze niet hebt kunnen bevredigen door zijn gedrag al die tijd? Terwijl hij nota bene degene was die wel in alle vrijheid rondneukte? Oh, en dit is alleen nog waar je vanaf weet he...Lelie12 schreef: ↑09-11-2019 11:47Dankjewel voor alle reacties.
Snap ook de iets wat sarcastische opmerkingen, als ik het van een ander zou lezen zou ik er ook niets van begrijpen.
Maar ja als je in de situatie zit, dan zie je de dingen soms niet zo duidelijk.
Ik zie nu ook dat ik domme beslissingen heb genomen en naïef ben geweest.
Altijd in het belang van de kinderen. Maar nu zie ik in dat ik er zelf ook nog ben en dat dit ook niet goed is voor de kinderen. Zij voelen ook alles aan en genoeg is genoeg. Gelukkige moeder is gelukkige kinderen denk ik.
Kies voor jezelf! Hij gaat dit niet voor je doen want hij is een egocentrische lul die nu even beter gedrag laat zien zodat jij weer in het gareel gaat en die jou nota bene laat denken dat jij verantwoordelijk bent voor het geluk in de toekomst want stel je voor dat er consequenties voor hem zijn. Dat is niet zijn bedoeling. Al zijn bedoelingen zijn op hemzelf gericht. Dat is geen relatie, dat is een samenlevingsvorm waarin alleen hij gefaciliteerd wordt. En ja, dit zien de kinderen ook en leren dit aan als normaal.
Je bent er niet "ook nog" maar je bent er gewoon, punt.
zaterdag 9 november 2019 15:13
Wat stom van me!!
zaterdag 9 november 2019 15:37
Het was wel toevallig dat je postte, want vóórdat je dat deed, wilde ik eigenlijk ook al een blauwe emmer-toespeling maken.
@Justagirly, er was ooit een topic over een geheimzinnige blauwe emmer. Dat was voor mijn tijd hier op het forum, maar het zit in het collectief geheugen.
zaterdag 9 november 2019 15:50
Dit. En niet eens zozeer omdat hij een keer naast de pot pieste maar omdat hij TO ook nog eens met enorm wantrouwen benaderde zodat zij een huismus werd.Herfstblaadje19 schreef: ↑09-11-2019 08:18Wat ik vind? Dat je 5 jaar geleden al had moeten scheiden. Wat een sneuneus zeg, die vent van jou.
Kies voor jezelf en je kinderen TO!
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
zaterdag 9 november 2019 16:05
Daarom zou ik adviseren om hem even te laten bungelen. Niet als straf, maar omdat hij eigenlijk helemaal niet belangrijk is in dit verhaal.blauwe_emmer schreef: ↑09-11-2019 13:10Ik geloof ook in tweede kansen, dus snap wel dat je vijf jaar geleden het goede in hem wilde zien. Maar uiteindelijk is het een leugenaar, een goede ook, die alleen maar iets vertelt als je hem het mes op de keel zet. Op die manier is vertrouwen eigenlijk onmogelijk en mijn persoonlijke ervaring is, dat je dat gedrag niet meer afleert. Dat liegen is de aard van het beestje. Je zal je dus moeten afvragen: kan ik leven met een liegende man, die waarschijnlijk ook vreemdgaat en vreemd blijft gaan? Want als je het nu accepteert, nadat het al een keer gebeurd is, is de kans groot dat dit zo blijft. Is dat alle stress, want onzekerheid geeft veel stress, waard? Wat voor signaal geef ik af aan mijn kinderen?
Het is niet (meer) belangrijk of je hem kunt vertrouwen, dat weet je namelijk al, dat kan je niet. Herhaaldelijk bewezen.
Het gaat erom of je jezelf kunt vertrouwen.
Volgens mij is dat het eerste wat je nu moet gaan doen: eerlijk zijn tegen jezelf en zorgen dat jij jezelf kunt vertrouwen.
Begin eens met het stukje dat hij je steeds wil aanraken.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 9 november 2019 16:29
Je ziet het nu gelukkig in. Ik ben ook ontzettend naïef geweest en soms nog naïef maar je kan beter even afstand nemen. Dan kan je alles veel beter voor jezelf plaatsen.Lelie12 schreef: ↑09-11-2019 11:47Dankjewel voor alle reacties.
Snap ook de iets wat sarcastische opmerkingen, als ik het van een ander zou lezen zou ik er ook niets van begrijpen.
Maar ja als je in de situatie zit, dan zie je de dingen soms niet zo duidelijk.
Ik zie nu ook dat ik domme beslissingen heb genomen en naïef ben geweest.
Altijd in het belang van de kinderen. Maar nu zie ik in dat ik er zelf ook nog ben en dat dit ook niet goed is voor de kinderen. Zij voelen ook alles aan en genoeg is genoeg. Gelukkige moeder is gelukkige kinderen denk ik.
Ik denk dat je kinderen er veel meer aan hebben dat hun moeder echt gelukkig is.
Ben je bang om alleen te zijn en vraag jij je af of je het wel alleen kunt ? Natuurlijk dat is normaal maar ik denk dat je beter voor jezelf kunt kiezen.
Ik vraag me ook af of hij ooit zou kunnen en willen veranderen. Maar wil je dat afwachten?
Vraag jezelf af wat wil Ik eigenlijk ?
Blijf in jezelf geloven !
zaterdag 9 november 2019 16:53
Bedankt voor je toelichting .Oriander schreef: ↑09-11-2019 15:37Het was wel toevallig dat je postte, want vóórdat je dat deed, wilde ik eigenlijk ook al een blauwe emmer-toespeling maken.
@Justagirly, er was ooit een topic over een geheimzinnige blauwe emmer. Dat was voor mijn tijd hier op het forum, maar het zit in het collectief geheugen.
zaterdag 9 november 2019 18:11
feow schreef: ↑09-11-2019 16:05Daarom zou ik adviseren om hem even te laten bungelen. Niet als straf, maar omdat hij eigenlijk helemaal niet belangrijk is in dit verhaal.
Het is niet (meer) belangrijk of je hem kunt vertrouwen, dat weet je namelijk al, dat kan je niet. Herhaaldelijk bewezen.
Het gaat erom of je jezelf kunt vertrouwen.
Volgens mij is dat het eerste wat je nu moet gaan doen: eerlijk zijn tegen jezelf en zorgen dat jij jezelf kunt vertrouwen.
Begin eens met het stukje dat hij je steeds wil aanraken.
Dat is wel een goeie inderdaad.
En dat is ook iets wat me nu wel bezig houdt. Ik kan mezelf gewoon niet toestaan om nog meer te pikken en te accepteren en daarmee eigenlijk weer over mezelf heen te laten lopen. Het wordt tijd dat ik voor mezelf kies.
zaterdag 9 november 2019 18:17
Heel goed.feow schreef: ↑09-11-2019 16:05Daarom zou ik adviseren om hem even te laten bungelen. Niet als straf, maar omdat hij eigenlijk helemaal niet belangrijk is in dit verhaal.
Het is niet (meer) belangrijk of je hem kunt vertrouwen, dat weet je namelijk al, dat kan je niet. Herhaaldelijk bewezen.
Het gaat erom of je jezelf kunt vertrouwen.
Volgens mij is dat het eerste wat je nu moet gaan doen: eerlijk zijn tegen jezelf en zorgen dat jij jezelf kunt vertrouwen.
Begin eens met het stukje dat hij je steeds wil aanraken.
zaterdag 9 november 2019 18:17
Bedankt voor je bericht.05-2019 schreef: ↑09-11-2019 16:29Je ziet het nu gelukkig in. Ik ben ook ontzettend naïef geweest en soms nog naïef maar je kan beter even afstand nemen. Dan kan je alles veel beter voor jezelf plaatsen.
Ik denk dat je kinderen er veel meer aan hebben dat hun moeder echt gelukkig is.
Ben je bang om alleen te zijn en vraag jij je af of je het wel alleen kunt ? Natuurlijk dat is normaal maar ik denk dat je beter voor jezelf kunt kiezen.
Ik vraag me ook af of hij ooit zou kunnen en willen veranderen. Maar wil je dat afwachten?
Vraag jezelf af wat wil Ik eigenlijk ?
Je hebt gelijk.. hij verblijft vanaf morgen ook ergens anders. Even wat afstand. Zodat ik in ieder geval geen overhaaste beslissingen neem. Vanavond ga ik weg met een vriendin, slapen in een hotel. Voor het eerst sinds heel veel jaren.. Het voelt bevrijdend.
Ik ben niet bang om het alleen te doen, eerder dacht ik wel aan zulke dingen, maar nu nee. Ik kan het alleen ook redden dat weet ik.
Verder voor degene die therapie aanraden..
Dat wil hij nu heel graag, maar al die tijd heb ik dat geopperd en wilde hij niet. En nu ben ik op een punt dat het van mij niet meer hoeft. Ik heb geen zin meer om er energie in te steken. Dat heb ik al zo lang gedaan...
zaterdag 9 november 2019 18:19
Dus gebeurt het niet meer. Jouw behoefte en jouw wil staat nu centraal.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 9 november 2019 18:28
Welk voorbeeld wil je zijn voor je kinderen?
Die van sterke vrouw die na 5 jaar gelieg en bedrieg niet meer laat sollen met zichzelf? Die over een tijd terug gelukkig wordt, zonder hem?
Of die van vloermat die alles maar slikt en gewoon wacht op de volgende keer dat ie staat te liegen dat het gedrukt staat?
Relatie-therapie kan trouwens ook dienen om de boel netjes af te sluiten.
Kan soms ook handig zijn als je kinderen hebt, want je blijft wel contact houden voor hen de komende jaren.
Relatie-therapie om de boel te redden ... daar is ie 5 jaar te laat mee.
En dan zegt nog niks dat hij volgend jaar niet gewoon de boel weer bij elkaar liegt.
Die van sterke vrouw die na 5 jaar gelieg en bedrieg niet meer laat sollen met zichzelf? Die over een tijd terug gelukkig wordt, zonder hem?
Of die van vloermat die alles maar slikt en gewoon wacht op de volgende keer dat ie staat te liegen dat het gedrukt staat?
Relatie-therapie kan trouwens ook dienen om de boel netjes af te sluiten.
Kan soms ook handig zijn als je kinderen hebt, want je blijft wel contact houden voor hen de komende jaren.
Relatie-therapie om de boel te redden ... daar is ie 5 jaar te laat mee.
En dan zegt nog niks dat hij volgend jaar niet gewoon de boel weer bij elkaar liegt.
