vertrouwen weg, hoe nu verder?

Ik krijg het idee dat jij een stuk sterker en stabieler bent dan je (ex)vriendje.



Als hij zelf in thearapie wil moet hij dat vooral doen, maar als hij niet goed in zijn vel zit is dat zijn probleem (ik bedoel, nu het uit is, heb jij niet meer met zijn problemen te maken)



Het heeft geen zin om je door hem te laten meeslepen in zijn chaotische leven.



Maar dat had je zelf al bedacht denk ik



Veel sterkte met alles!!

Snap dat je je rot voelt. Je wilt even met rust gelaten worden om de boel te overdenken en hij blijft je lastigvallen. Snap dat hij bang is jekwijt te raken en dat hij probeert je van alles in te laten zien voor het te laat is. Aan de andere kant is het ergens ook egoistisch en respectloos naar jou toe, hij houdt zich niet aan jullie afspraken en kwetst jou er mee. Maarja die lastige emoties ook heh. Moeilijk.

Weet je voor jezelf eigenlijk wel al een beetje hoe en wat je wilt?

quote:Nikki82 schreef op 30 juli 2008 @ 21:55:

Ik snap zijn gedrag ook wel, maar toch staat het me tegen.



Verder heb ik vanavond met mijn ouders gesproken en ik ben welkom, morgen ga ik praten met mijn werkgever..



Ik ben er na vanavond, dat hij toch thuis was en weer zo tegen me aan begon te praten er (redelijk) zeker van dat ik weg wil.



Voel me erg schuldig, over drie weken zouden we op vakantie gaan met zijn ouders, geheel door hun verzorgt. Ik heb een lening bij zijn vader, ik had schulden toen we een relatie kregen en dit was de beste oplossing. Hij heeft dit huis gekocht, maar het ander huis is nog niet verkocht (hij heeft nu twee koopwoningen)



Ik weet het, allemaal geen redenen om te blijven, het voelt alleen alsof ik zijn ouders teleurstel...Hij heeft dit simpelweg aan zichzelf te danken..



En ja, nog egoïstiser, ik wil niet dat mijn ouders achter de schulden komen en ik ben heeeeel bang voor wat er nu gaat gebeuren...



Maar goed, we zien het wel. Ik heb er alles aan gedaan om deze relatie te laten werken. Ik ben er letterlijk en figuurlijk moe van...



Alles gebeurt met een reden denk ik dan maar...



Zijn gedrag staat je terecht tegen. Ook jij weet dat hij zich nu een kat in het nauw voelt en rare sprongen maakt. Wanhoop.



Ik ben er bepaald geen voorstander van om een relatie zonder slag of stoot te verbreken. De tekenen die jij geschilderd hebt, doen mij sterk vermoeden dat jij niet gelukkiger zult worden als je bij hem blijft. De basis (vertrouwen) is weggeslagen. Daarbij komt nu nog het feit dat hij jou niet de ruimte kan geven die je gevraagd hebt. Ook dat is een wanhoopsdaad, maar bepaald niet netjes. Bijna intimiderend. Ik kan goed begrijpen dat je nu nog sterker het gevoel het dat je weg wilt.



Het schuldgevoel dat je voelt door de financiele verplichting, begrijp ik enerzijds wel. Ook de angst dat het ontdekt wordt door je ouders.



Maar dat alles vind ik ondergeschikt aan jouw eigen geluk. Het mag in mijn ogen nooit zo zijn dat een schuldgevoel ertoe leidt dat je je eigen geluk niet na durft te streven door dergelijke feiten. Misschien moet je wel even door het spreekwoordelijke stof, maar vergeet vooral niet dat het jouw kans is om een nieuw bestaan op te bouwen. Een bestaan waarin je de mogelijkheid hebt om je leven veel meer in te richten naar jouw eigen wensen. Een nieuwe, schone start. Dat verdien je!



Soms is egoïsme en voor jezelf kiezen een heel goed middel en geenszins een "vervelend" iets.



Heel veel kracht! Beter nu dan later.

quote:Joeysmiles schreef op 31 juli 2008 @ 01:58:

[...]





Zijn gedrag staat je terecht tegen. Ook jij weet dat hij zich nu een kat in het nauw voelt en rare sprongen maakt. Wanhoop.



Ik ben er bepaald geen voorstander van om een relatie zonder slag of stoot te verbreken. De tekenen die jij geschilderd hebt, doen mij sterk vermoeden dat jij niet gelukkiger zult worden als je bij hem blijft. De basis (vertrouwen) is weggeslagen. Daarbij komt nu nog het feit dat hij jou niet de ruimte kan geven die je gevraagd hebt. Ook dat is een wanhoopsdaad, maar bepaald niet netjes. Bijna intimiderend. Ik kan goed begrijpen dat je nu nog sterker het gevoel het dat je weg wilt.



Het schuldgevoel dat je voelt door de financiele verplichting, begrijp ik enerzijds wel. Ook de angst dat het ontdekt wordt door je ouders.



Maar dat alles vind ik ondergeschikt aan jouw eigen geluk. Het mag in mijn ogen nooit zo zijn dat een schuldgevoel ertoe leidt dat je je eigen geluk niet na durft te streven door dergelijke feiten. Misschien moet je wel even door het spreekwoordelijke stof, maar vergeet vooral niet dat het jouw kans is om een nieuw bestaan op te bouwen. Een bestaan waarin je de mogelijkheid hebt om je leven veel meer in te richten naar jouw eigen wensen. Een nieuwe, schone start. Dat verdien je!



Soms is egoïsme en voor jezelf kiezen een heel goed middel en geenszins een "vervelend" iets.



Heel veel kracht! Beter nu dan later.

Wijze woorden!



Ook heel veel sterkte van mij! Ik weet hoe lastig het kan zijn maar uiteindelijk is je eigen geluk/ leven het belangrijkst.

Hoi Nikki,

je bent al een heel eind begrijp ik. Je bent welkom bij je ouders en nu nog met je werkgever praten. En het gevoel dat hij bij je oproept door nu gekke sprongen te maken zorgen voor het tegengestelde effect. Wat je beschrijft is dat je een rotperiode doormaakt. Waar helaas waarschijnlijk nog geen direct eind in zicht is. Maar wel op de lange termijn. Ik vind echt dat je heel sterk bent, je bent heel doelbewust bezig. Je gaat voor jouw geluk, al vind je dat in sommige optieken egoistisch.



Om zelf gelukkig te worden moet je ook nu even egoistisch zijn. Dat ben je blijkbaar te lang niet geweest. En egoistisch heeft een nare nasmaak, maar wat dacht je van 'voor jezelf kiezen'. Daar is geen nasmaak bij te vinden



Ik vind dat je zo goed bezig bent! En weet je, dat ziet hij ook. Hij ziet dat jij zonder hem kan leven en dat wil hij niet loslaten. Zijn vertrouwdheid wil hij niet kwijt. Maar dat heeft hij aan zichzelf te danken. Hij is lang egoistisch geweest en nu nog steeds. Hij trekt aan je want hij kan niet zonder je. Tja, dat is zijn probleem.



Veel sterkte bij je baas.



Weet je, ik las nog even een paar stukjes terug en zag staan dat je eerder wel met een psycholoog of zo wilde praten. Als ik jou zo doelbewust lees, is dat dan nog we nodig? Heb je het nog aan je huisarts gevraagd? Ik krijg in ieder geval nu wel het idee dat je er waarschijnlijk zelf ook wel uit kunt komen. Al is iemand om tegenaan te praten die de juiste vragen stelt wel heel prettig moet ik toegeven. Maar dat hoeft dan niet perse een psycholoog te zijn.



dikke

Dat je pissig wordt is normaal, echt boos zou je bijv. ook kunnen worden.

Hij begrijpt dat het bittere ernst is en trekt alle registers open om toch contact met je te blijven houden. Hij beseft niet dat het tegendraads werkt.



Heel lastig voor je, wanneer hij dit blijft doen. Het beste voor je is toch om zoveel mogelijk afleiding te zoeken.



Veel sterkte!

Nik, gewoon even een

Nikki, laat even horen hoe het is. Ben wel benieuwd.

me too

Nikki, wat goed dat je echt stappen aan het nemen bent!



Ik wou dat ik zelf zo snel en doelbewust had gehandeld, en niet mijn relatie 6,5 jaar had laten voortslepen. (Gelukkig nu dus wel knoop doorgehakt).



Knuffel vanuit hier, en met jouw moed kom je wel door al die lastige regeldingen heen zoals het financiele gebeuren enzo.



Sterkte!

Hey Nikki, hoe gaat het nu?



Ook ik ben benieuwd.



Knuffel!

Hoi Nikki,

je laatste berichtje was een sms-je van zijn kant. HOe gaat het nu? Ik hoop dat het je gelukt is hem ervan te doordringen dat het niets meer gaat worden.

Knuf