Voor altijd alleen blijven accepteren en gelukkig zijn

16-08-2017 11:17 172 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo dames,

Ik ben begin 30 en inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het ergens eigenlijk wel prima vind als ik voor altijd alleen zou blijven. Tuurlijk soms wel jammer, maar in principe ook weer heel erg fijn.

Herkent iemand dit en hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
yasinaa wijzigde dit bericht op 18-01-2018 14:41
74.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
jaw schreef:
16-08-2017 15:36
Wat ik wel steeds bewuster merk is dat; Stelletjes nodigen stelletjes uit. Oftewel, van de vriendenkring die ik 15 jaar geleden had merk ik dat, ook al onderhoud ik nog steeds contact, de gene die intussen tot een stelletje behoren ook voornamelijk andere stelletjes uitnodigen voor van alles en dat wanneer ik een uitnodiging plaats, hier meestal niets van komt.
Ja, en nee.

Ondanks dat ik een relatie had, ging ik (bijna) overal alleen naartoe. Mijn ex-vriend was niet geïnteresseerd in mijn dingen.
En ging dus ook niet mee als ik een keer bij vrienden werd uitgenodigd. Ik werd dus op een x moment echt wel alleen door stelletjes uitgenodigd.
Alle reacties Link kopieren
Erizon schreef:
16-08-2017 15:48
.

Ben jij halverwege de 30 en had je al als tiener meerdere kinderen en een gestrande relatie o_o ? (Of kan ik niet meer rekenen..)
Haha, ik vroeg me hetzelfde af en heb maar aangenomen dat er een getalletje verkeerd getypt is.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
HelloFromTheOtherSide schreef:
16-08-2017 11:45
Ik zit een beetje met hetzelfde - ik ben begin 30, ik betwijfel of ik ooit kinderen wil, trouwen mag maar hoeft niet per se. Ik zou wel graag een relatie willen maar ik vind zelden iemand leuk genoeg, en wat je zegt, dan is er altijd wel wat. Ik denk dat je alleen best gelukkig kunt zijn - er zijn zo veel slechte relaties en dan ben je alleen beter af - maar het is tegen de norm in en wat ik er vooral lastig aan vind, is dat anderen die partner wel hebben, dus er zijn niet zo veel mensen over om dingen mee te doen. Toen ik midden 20 was, was het anders, want toen was iedereen vrij.
Ja dat herken ik ook wel. Bijna al mijn vriendinnen en vrienden zijn getrouwd en hebben kinderen. Een partner en kind is alleen een inperking van je vrijheid en ik weet ook niet of ik dat ervoor over heb. Toch lijkt er soms een taboe op te zitten oid. En al die vrienden die maar vragen: wanneer ga jij eens aan de man? Pfff daar word ik ook zo moe van. Het ergste is nog dat een deel van me dat zich steeds ook afvraagt..
I do not kill with my gun; she who kills with her gun has forgotten the face of herfather. I kill with my heart.
Alle reacties Link kopieren
Evaatje321 schreef:
16-08-2017 15:57
En al die vrienden die maar vragen: wanneer ga jij eens aan de man? Pfff daar word ik ook zo moe van.
Er komt een moment dat die vraag niet meer wordt gesteld, dat is pas ernstig! : )
Alle reacties Link kopieren
VesperLynd schreef:
16-08-2017 15:37
Jouw gevoel is zeer herkenbaar, TO! Ik zie me nog zitten, begin dit jaar; tussen mijn vrienden roepend dat ik het heerlijk vond om alleen te zijn (vond ik ook; avondjes lekker series kijken, hapjes en wijntje erbij, lekker in huispak rondlopen en met niemand rekening hoeven te houden) en dat het me alleen maar ongemakkelijk leek om ineens samen met iemand anders te zijn. Constant 'moeten' praten, leuk moeten doen, de relatie 'moeten' onderhouden, me voegen naar een ander... Ik vond mezelf totaal niet 'compatible'.
Tegelijk was ik ook heel erg zat van het geblunder en gedoe van alle jaren daarvoor; mannen met wie het op niets uitliep, voor wie ik veel te hard mijn best deed en mezelf anders voordeed. Ik wist heel zeker wat ik NIET meer wilde en wat ik wel zocht.
En zo ben ik op een datingsite beland, heb ik twee aardige dates gehad en kwam ik in contact met man nr. 3. Direct een prettige berichtwisseling die heel goed voelde. Na een week stelde hij voor af te spreken en dat gingen we doen. Heb me bewust niet opgetut, ben heel dicht bij mezelf gebleven, ging me niet anders voordoen en wilde kijken of we het als persoon net zo goed met elkaar konden vinden als online. En jawel! Totaal onverwacht zat het in één keer goed. Wij zijn midden/eind dertig en zijn zeker geen perfecte pakketjes, hebben zo onze dingen, -dat komt met de leeftijd-, maar we vullen elkaar hierin juist mooi aan.
Soms denk ik onwillekeurig nog weleens dat ik vrijgezel ben en dan opeens 'oh nee, haha, natuurlijk niet'. Ik had nog nooit een goede relatie gehad, alleen maar FWB's en een niet-werkende relatie.
Mijn tip: wees eerlijk over wie je bent en wat je wil, luister naar je gevoel in contact met mannen. En doe geen uitspraken over de toekomst, het leven kan je ècht verrassen! Had nooit gedacht dat ìk dat nog eens zou zeggen, want ik heb precies dezelfde fase meegemaakt als die waar jij nu in zit. Maar het kan dus echt 'goedkomen'!
Geweldig voor je! Geniet ervan en inderdaad alles kan he!
Alle reacties Link kopieren
-
yasinaa wijzigde dit bericht op 18-01-2018 14:45
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Het is trouwens -voor de meeste hetero vrouwen- simpel om van je vrijgezellenstatus af te komen. Trek iets leuks aan en ga naar het plaatselijk cafe. Voor mannen is het moeilijker. Ook als ze een leuk rokje aanhebben, hebben ze nog niet veel te kiezen.
Alle reacties Link kopieren
MiniMe3 schreef:
16-08-2017 14:50
Die kinderwens, dat vind ik een lastige. Ik was altijd de kindervriendin, altijd oppassen, spelen met kleine kinderen, degene waarvan iedereen zei "jij wordt vast een super moeder". En degene die riep "als ik niemand vind, dan doe ik het alleen!".
Nou van dat laatste ben ik voorlopig heel hard teruggekomen. Mijn financiële situatie is er niet naar. En daarnaast is een kind alleen opvoeden kei en kei zwaar.
Ik vind kinderen nog steeds leuk. Hou oneindig veel van m'n neefjes en nichtjes. Maar zelfs bij hen ben ik blij dat ik op een gegeven moment me terug kan trekken.
Ik ben een beetje door het leven gegaan waarbij 'het idee van dingen' me wel leuk leek. Maar die in de praktijk niets voor mij bleken te zijn. Heel lang ging dat goed. Maar op werkvlak is dat uiteindelijk flink fout gegaan. Tot het punt waarop ik oprecht geen idee heb wat ik met mijn twee studies nog aanmoet en m'n dagen slijt op een klantenservice.
Soms ben ik bang dat het met mijn 'kinderwens' net zo is. Het idee van kinderen is leuk maar de realiteit is zwaar. Of praat ik het alleen maar goed omdat het idee nooit kinderen te zullen hebben anders te hartverscheurend is? Daar ben ik nog niet uit voor mezelf. Het zou bij mij biologisch allemaal nog kunnen, tijd zat. Maar het voelt gewoon alsof het er niet meer inzit. En ik weet gewoon niet goed of ik het wel wil.
Mijn ouders zijn er allebei nog. We zijn thuis met vier kinderen. Nu heb ik nog genoeg familie-basis. Een plek om kerst en Sinterklaas te vieren. Maar hoe zit het straks? Als ik ouder word? Ik word nu door veel vrienden al 'vergeten' in die zin dat ze allerlei speciale dingen met stellen doen, maar mij daar nooit voor vragen (of wel, maar dan is het om ondertussen op hun kinderen te passen).
Lastige vragen hoor.
Dat is idd lastig voor je! Belangrijk is om nieuwe mensen te ontmoeten, mensen met wie je meer op 1 lijn zit en waar je meer een prioriteit voor bent. Scheelt heel veel hoor! Het leven loopt inderdaad zoals het loopt. We houden de moed er gewoon toch in he!
Alle reacties Link kopieren
Mary20 schreef:
16-08-2017 16:07
Het is trouwens -voor de meeste hetero vrouwen- simpel om van je vrijgezellenstatus af te komen. Trek iets leuks aan en ga naar het plaatselijk cafe. Voor mannen is het moeilijker. Ook als ze een leuk rokje aanhebben, hebben ze nog niet veel te kiezen.
Voor seks ja, maar echte liefde moet je dan maar net treffen en meeste mannen in een café willen niets serieus met een vrouw (zijn van die jagers of hebben vaak bindingsangst)of het matcht dan net weer ff niet. Het is ook wat mazzel hebben hoor om net die juiste persoon te treffen waar het wel mee werkt.
Alle reacties Link kopieren
Mary20 schreef:
16-08-2017 16:07
Het is trouwens -voor de meeste hetero vrouwen- simpel om van je vrijgezellenstatus af te komen. Trek iets leuks aan en ga naar het plaatselijk cafe. Voor mannen is het moeilijker. Ook als ze een leuk rokje aanhebben, hebben ze nog niet veel te kiezen.
Hmm genoeg mannen in het café. Vaak is echter 3/4 of meer al bezet, dan is er nog een groepje dat wel bezet is maar alleen op zoek is naar een one night stand, en dan is er nog een groepje dat single is maar gewoon niet mijn type (bijvoorbeeld 30 jaar en nog zelf geen wasje kunnen draaien). Ik kom echt genoeg leuke mannen tegen hoor, dat is het niet. Het probleem is dat alle leuke mannen zo ongeveer bezet zijn. En dat er, verhoudingsgewijs, meer leuke vrouwen dan leuke mannen rondlopen. Maargoed dat is mijn ervaring in de afgelopen jaren.
Alle reacties Link kopieren
Yraatje schreef:
16-08-2017 15:21
Het is heerlijk, zonder enige twijfel. Anders was ik er ook niet verder mee gegaan natuurlijk. Neemt niet weg dat ik echt niet 100 % gelukkig ben momenteel. Ik voel me namelijk best rot ten opzichte van mijn ex-vriend, die heel verdrietig en gekwetst en boos is.

Ik wil absoluut niet het beeld geven dat ik mezelf vergelijk met iemand die al heel lang single is. Juist niet. Eigenlijk alleen maar dat je het leven moet nemen zoals het komt. Een vriendin van me was wel jarenlang single, kwam nooit de juiste tegen en heeft nu alweer een aantal jaar een zeer gelukkige relatie en ook nog eens een kindje.
En ik had dus bedacht dat ik eindelijk geen "haast" had om een partner te vinden. De noodzaak was er niet, want op je 40e nog bewust voor kinderen kiezen is niet mijn ding. Dat betekende dus dat ik gewoon eerst lekker voor mezelf kon kiezen en alleen maar rekening met mezelf kon houden.
En toen liep het dus anders dan gepland.
Echt fijn voor je en ook fijn voor die vriendin van jou! Geniet ervan! Wel vraag ik me af hoe mensen dat doen al zo snel iemand vinden. Maar inderdaad, het leven kan apart lopen! Dat is zeker waar!
Erizon schreef:
16-08-2017 15:48
.

Ben jij halverwege de 30 en had je al als tiener meerdere kinderen en een gestrande relatie o_o ? (Of kan ik niet meer rekenen..)
Tienermoeder van een tweeling, de vader is verongelukt. Er is niks mis met je rekenen ;) maar snap dat het vreemd klinkt haha. Het is voor mij zo gewoon geworden dat ik soms vergeet dat het voor anderen niet normaal is.
En ietsjes over de helft van 30 haha (36)
Alle reacties Link kopieren
jaw schreef:
16-08-2017 14:02
Beide. Simpelweg doordat ik uit ervaring weet hoe het zou kunnen zijn. En dat mis ik dan wanneer ik in een omgeving kom waar zoiets voor zou kunnen komen.
Dat is gewoon de realiteit. Ik heb wel eens een tijd geprobeerd om zulke gevoelens te negeren, weg te drukken dus of onderdrukken. Maar de realiteit is nu eenmaal dat die gevoelens er nu eenmaal zijn, negeren brengt dan echt geen oplossing, maakt het alleen maar erger. Dus gewoon toelaten die gevoelens, het zijn tenslotte mijn gevoelens en daarom heb ik er ook alle recht op om ze te hebben. Heb wel geleerd om ze niet continue maar te delen met anderen maar ze voor mijzelf te houden, men kan er verder toch weinig mee.
Hetzelfde geldt tenslotte ook voor koppels die in een goedlopende gelukkige relatie zitten, ook die zullen individueel wel eens zo'n moment hebben dat ze gevoelens hebben bij het zien van wat een vrije single allemaal in diens leven heeft, daar hebben ze evengoed recht op. Het is geen competitie tussen de verschillende groepen over wie wel en wie geen gevoelens zou mogen hebben, ook al wordt het wel te vaak zo gezien.
Geluk zal je toch puur uit jezelf moeten halen, Geluk is een gevoel dat je zelf hebt, een ander kan bijdragen aan hoe gelukkig iemand zich voelt, maar dat gevoel is van de persoon zelf en gemaakt door de persoon zelf, daar heeft de ander niet meer invloed in dan dat de persoon zelf toestaat. De enige die jouw state of mind kan wijzigen ben jijzelf tenslotte.
Bedankt voor de tips! Hier kan ik zeker veel mee. Als de boemerang weer keer komt dan accepteer ik dat en zal ik die gevoelens maar gewoon toelaten. Ik zie wel hoe het leven komt en voor de rest geniet ik er zoveel mogelijk van. Ik kan er toch niets aan doen verder en ik heb veel in mijn leven om dankbaar voor te zijn. Hopelijk heb je niet vaak meer last van de 'emotionele boemerang'.
Alle reacties Link kopieren
Timetraveler schreef:
16-08-2017 16:11
Hmm genoeg mannen in het café. Vaak is echter 3/4 of meer al bezet, dan is er nog een groepje dat wel bezet is maar alleen op zoek is naar een one night stand, en dan is er nog een groepje dat single is maar gewoon niet mijn type (bijvoorbeeld 30 jaar en nog zelf geen wasje kunnen draaien). Ik kom echt genoeg leuke mannen tegen hoor, dat is het niet. Het probleem is dat alle leuke mannen zo ongeveer bezet zijn. En dat er, verhoudingsgewijs, meer leuke vrouwen dan leuke mannen rondlopen. Maargoed dat is mijn ervaring in de afgelopen jaren.
Eens met jouw hele stuk, behalve dat met genoeg leuke mannen tegenkomen, die vind ik er maar weinig.
Alle reacties Link kopieren
Timetraveler schreef:
16-08-2017 16:11
Hmm genoeg mannen in het café. Vaak is echter 3/4 of meer al bezet, dan is er nog een groepje dat wel bezet is maar alleen op zoek is naar een one night stand, en dan is er nog een groepje dat single is maar gewoon niet mijn type (bijvoorbeeld 30 jaar en nog zelf geen wasje kunnen draaien). Ik kom echt genoeg leuke mannen tegen hoor, dat is het niet. Het probleem is dat alle leuke mannen zo ongeveer bezet zijn. En dat er, verhoudingsgewijs, meer leuke vrouwen dan leuke mannen rondlopen. Maargoed dat is mijn ervaring in de afgelopen jaren.
Dat is ook mijn punt: genoeg kwantiteit, maar er zit geen potentiele partner bij. Veel aandacht, maar dan heb je nog niks.
Helemaal met je eens dus!
Alle reacties Link kopieren
Yasinaa schreef:
16-08-2017 16:10
Voor seks ja, maar echte liefde moet je dan maar net treffen en meeste mannen in een café willen niets serieus met een vrouw (zijn van die jagers of hebben vaak bindingsangst)of het matcht dan net weer ff niet. Het is ook wat mazzel hebben hoor om net die juiste persoon te treffen waar het wel mee werkt.
Met je eens hoor, dit bedoelde ik ook eigenlijk (in vorm van een grapje).
Yasinaa schreef:
16-08-2017 16:08
Dat is idd lastig voor je! Belangrijk is om nieuwe mensen te ontmoeten, mensen met wie je meer op 1 lijn zit en waar je meer een prioriteit voor bent. Scheelt heel veel hoor! Het leven loopt inderdaad zoals het loopt. We houden de moed er gewoon toch in he!
Ik heb juist helemaal geen zin om nog meer vrienden te vergaren. Ik heb er echt al veel. Maar omdat je niet hun kind of hun partner bent, ben je voor niemand echt een prioriteit. Er is niemand die mij als eerste iets zal vertellen. Om maar iets te noemen. Ik heb dat wel. Maar zij heeft haar man. En er zijn ook echt wel stellen waar ik gezellige dingen mee doe. Maar er wordt geen oppas geregeld zodat ik met een stel ergens naartoe kan bijv. En ze komen ook niet meer allebei op mijn verjaardag. Dus je spreekt partners van dan eigenlijk alleen nog maar bij hen thuis. Terwijl ik wel als oppas gevraagd word als twee stellen wat met elkaar gaan ondernemen. Dat vind ik dan wel suf. En dat doe ik dan ook lang niet altijd.
Ik verlies daar geen moed door verder. Maar dat zijn de dingen waardoor ik het soms nog lastig vind dat ik altijd maar 'alleen' ben.
Alle reacties Link kopieren
Mary20 schreef:
16-08-2017 16:01
Er komt een moment dat die vraag niet meer wordt gesteld, dat is pas ernstig! : )
Maar kan zijn dat ze na een tijd die vraag wel weer gaan stellen, nja voor mij hoeft die vraag liever niet. Ze weten nu toch onderhand wel het antwoord erop? Anders zei ik het wel haha.
Alle reacties Link kopieren
dumbledot schreef:
16-08-2017 16:12
Tienermoeder van een tweeling, de vader is verongelukt. Er is niks mis met je rekenen ;) maar snap dat het vreemd klinkt haha. Het is voor mij zo gewoon geworden dat ik soms vergeet dat het voor anderen niet normaal is.
En ietsjes over de helft van 30 haha (36)
Heftig! Lijkt me heel zwaar! Knap dat je het toch zo goed hebt gedaan!
Van de stelletjes herken ik ook wel. Toen veel vriendinnen het studentenleven in stapte zag ik ze nog regelmatig ook al ging ik zelf haast nooit op stap. Maar toen de eerste lichting zich midden 20 ging settelen verwaterde her contact met hen wel wat, en nu "de rest" in de 30 ook huisje-boompje-beestje opbouwt, spreek ik hen ook een stuk minder.
Hun leefwereld is heel anders dan die van mij en dat verschil is nu groter dan toen in zelf tussen de luiers zat lijkt het wel.
Jammer, maar gelukkig niet het einde van de wereld. Via werk, sport etc. ook veel leuke contacten waarbij single of niet er minder toe lijkt te doen :)
Alle reacties Link kopieren
Ik ga niet eens meer naar een café toe. Verveel mij er al snel wanneer ik alleen ga en wanneer ik samen met iemand ga, dan ben ik er met die persoon en dus sta ik niet echt open om "te jagen". Daarnaast, waarom zou ik nog de concurrentie aan willen gaan met al die 'gelikte professionals' die daar zijn om een ONS te scoren, dat ben ik niet dus ik kan mij ook niet zo gedragen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
Alle reacties Link kopieren
Evaatje321 schreef:
16-08-2017 15:57
Ja dat herken ik ook wel. Bijna al mijn vriendinnen en vrienden zijn getrouwd en hebben kinderen. Een partner en kind is alleen een inperking van je vrijheid en ik weet ook niet of ik dat ervoor over heb. Toch lijkt er soms een taboe op te zitten oid. En al die vrienden die maar vragen: wanneer ga jij eens aan de man? Pfff daar word ik ook zo moe van. Het ergste is nog dat een deel van me dat zich steeds ook afvraagt..
Maar geef je dan nooit eens een antwoord terug als: "Als ik een geschikte kerel tegen kom ben jij de eerste die het hoort" of "Mijn leven is nog veel te leuk om me te binden" of "Wanneer ik daar zin in heb"?

Ik ben 40 en kinderloos (niet per se gewenst kinderloos, het liep zo). Op de een of andere manier heeft bijna niemand aan mij gevraagd waarom ik nog geen kinderen had. Terwijl die vraag zo'n beetje aan heel vruchtbaar vrouwelijk Nederland wel eens gesteld is. Maar de enkeling die het wel vroeg zei ik gewoon: "Omdat vriend ze niet wil". En dan waren ze uitgekletst.
Alle reacties Link kopieren
We zitten allemaal goed op 1 lijn hier!
yasinaa wijzigde dit bericht op 18-01-2018 14:45
79.95% gewijzigd
Yasinaa schreef:
16-08-2017 16:22
Heftig! Lijkt me heel zwaar! Knap dat je het toch zo goed hebt gedaan!
Dankjewel. Makkelijk was anders, maar al met al is het helemaal goed gekomen en ben ik erg gelukkig met het leven dat ik nu heb. Al is het niet het ideaal-plaatje, het heeft een hoop moois gebracht :)
Alle reacties Link kopieren
dumbledot schreef:
16-08-2017 16:22
Van de stelletjes herken ik ook wel. Toen veel vriendinnen het studentenleven in stapte zag ik ze nog regelmatig ook al ging ik zelf haast nooit op stap. Maar toen de eerste lichting zich midden 20 ging settelen verwaterde her contact met hen wel wat, en nu "de rest" in de 30 ook huisje-boompje-beestje opbouwt, spreek ik hen ook een stuk minder.
Hun leefwereld is heel anders dan die van mij en dat verschil is nu groter dan toen in zelf tussen de luiers zat lijkt het wel.
Jammer, maar gelukkig niet het einde van de wereld. Via werk, sport etc. ook veel leuke contacten waarbij single of niet er minder toe lijkt te doen :)
Dat is inderdaad het belangrijkste! Het gekke is dat ik me bij het ene stel te veel voel en me een vreemde eend voel en weer andere nieuwe mensen die ik ontmoet waarvan sommigen niet single zijn heb ik dat totaaaal niet. Geen idee waar het hem precies in zit.
yasinaa wijzigde dit bericht op 18-01-2018 14:46
0.00% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven