Relaties
alle pijlers
Voor altijd alleen blijven accepteren en gelukkig zijn
woensdag 16 augustus 2017 11:17
Hallo dames,
Ik ben begin 30 en inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het ergens eigenlijk wel prima vind als ik voor altijd alleen zou blijven. Tuurlijk soms wel jammer, maar in principe ook weer heel erg fijn.
Herkent iemand dit en hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
Ik ben begin 30 en inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het ergens eigenlijk wel prima vind als ik voor altijd alleen zou blijven. Tuurlijk soms wel jammer, maar in principe ook weer heel erg fijn.
Herkent iemand dit en hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
yasinaa wijzigde dit bericht op 18-01-2018 14:41
74.74% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2017 10:37
Tja. Dat er issues zijn is ook niet zo vreemd. Wanneer de vrouw al jarenlang relatie ervaringen heeft en de man eigenlijk qua relatie ervaring nog in de kinderschoenen staat, dan is het niet zo vreemd dat deze al die beginnersfouten maakt terwijl de ervaren vrouw daar geen geduld meer voor heeft. Als van zo'n man wordt verwacht dat hij een bepaalde rol op zich neemt terwijl hij die dus nooit heeft geoefend, natuurlijk dat hij dan onzeker is.NDD93 schreef: ↑17-08-2017 18:30Ik zou deze groep zeker niet uitsluiten, anderzijds zie ik ook wel vaak dat een deel van deze groep echte issues heeft hoor. Veel autisme en verbitterdheid, of als ze eindelijk een vriendin hebben: hypersensitief en onzeker doen over alle seksuele ervaring die zij dan al heeft.
Maar er zijn inderdaad ook leuke mannen die al hun hele leven single zijn (of alleen een paar korte verkeringen hebben gehad op de middelbare school, iets in die trant) en bij wie je niet zo goed snapt hoe dat kan.
Autisme is een ander probleem, dat heeft weer andere uitdagingen. Vooral wanneer iemand al jaren is vastgegroeid in zijn manier van leven. Men moet daar dan ook maar de wilskracht en energie nog voor op willen brengen.
Verbitterdheid is iets anders, maar dat zie je evengoed bij vrouwen langskomen die, in tegenstelling tot de mannen die continue afgewezen zijn, juist een hele reeks van foute relaties achter de rug hebben.
En seksuele ervaring, dat is iets waar niets aan te veranderen is behalve door het te doen, veel en vaak zodat de ander ook ervaring op kan doen. En dat is ook iets waar zo'n vrouw vaak niet meer op zit te wachten, want wat zij allemaal aan ervaring heeft opgedaan toen zij jong was, dat moet zo'n man nog allemaal inhalen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
vrijdag 18 augustus 2017 10:52
Jeetje van de week de OP al gelezen, die is heel eng herkenbaar. En de daarop volgende posts ook. Ben blij om te lezen dat er veel herkenning is bij diversen die hier meeschrijven. Alleen zijn heeft voor en nadelen, maar een relatie ook. Gelukkig heb ik wel veel vrienden, maar dat alleen thuis komen blijft echt wel een dingetje hoor. En ook de lichamelijke behoeftes... of een arm om je heen af en toe. Dat mis ik echt weleens.
vrijdag 18 augustus 2017 11:12
Ik denk dat geldt dat bijna iedereen wel issues heeft op liefdesvlak als je ouder bent. Of iemand is onzeker omdat hij of zij weinig tot geen relatie/sekservaring heeft, of iemand heeft slechte ervaringen waardoor hij of zij toch beschadigd is. Over wat je zegt, de ervaring inhalen, wat ik geloof is, dat wanneer er een match is tussen 2 mensen en er komt toenadering e.d. dan maakt het niet meer uit of 1 van de 2 weinig of geen ervaring heeft. Gaat om het gevoel wat je bij elkaar hebt en de klik. Er moet net een match zijn waardoor het werkt tussen 2 mensen. De issues moeten dan net in elkaar klikken. De rest doet er dan al gauw niet meer toe op misschien enkele dingen die je écht écht niet wil dan na.jaw schreef: ↑18-08-2017 10:37Tja. Dat er issues zijn is ook niet zo vreemd. Wanneer de vrouw al jarenlang relatie ervaringen heeft en de man eigenlijk qua relatie ervaring nog in de kinderschoenen staat, dan is het niet zo vreemd dat deze al die beginnersfouten maakt terwijl de ervaren vrouw daar geen geduld meer voor heeft. Als van zo'n man wordt verwacht dat hij een bepaalde rol op zich neemt terwijl hij die dus nooit heeft geoefend, natuurlijk dat hij dan onzeker is.
Autisme is een ander probleem, dat heeft weer andere uitdagingen. Vooral wanneer iemand al jaren is vastgegroeid in zijn manier van leven. Men moet daar dan ook maar de wilskracht en energie nog voor op willen brengen.
Verbitterdheid is iets anders, maar dat zie je evengoed bij vrouwen langskomen die, in tegenstelling tot de mannen die continue afgewezen zijn, juist een hele reeks van foute relaties achter de rug hebben.
En seksuele ervaring, dat is iets waar niets aan te veranderen is behalve door het te doen, veel en vaak zodat de ander ook ervaring op kan doen. En dat is ook iets waar zo'n vrouw vaak niet meer op zit te wachten, want wat zij allemaal aan ervaring heeft opgedaan toen zij jong was, dat moet zo'n man nog allemaal inhalen.
yasinaa wijzigde dit bericht op 18-01-2018 15:29
9.07% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2017 11:13
Zijn toch veel mensen die het herkennen en inderdaad beide 'statussen' hebben zo hun voor- en nadelen.dingus schreef: ↑18-08-2017 10:52Jeetje van de week de OP al gelezen, die is heel eng herkenbaar. En de daarop volgende posts ook. Ben blij om te lezen dat er veel herkenning is bij diversen die hier meeschrijven. Alleen zijn heeft voor en nadelen, maar een relatie ook. Gelukkig heb ik wel veel vrienden, maar dat alleen thuis komen blijft echt wel een dingetje hoor. En ook de lichamelijke behoeftes... of een arm om je heen af en toe. Dat mis ik echt weleens.
vrijdag 18 augustus 2017 21:45
O wow, ik herken hierin zo mijn verhaal ! Ook ik zit in die eeuwige strijd van, ik ben heel erg happy in mijn eentje versus: hoe moet dat in de toekomst, waar ga ik de feestdagen vieren als iedereen bij z'n (schoon)familie zit ? Toevallig laatst in tranen aan mijn ouders vertelt en mijn moeder geeft dan meestal een nuchtere reactie ala "zo ver is het nog niet" , maar toch. Ik heb een tante die ook alleen is gebleven, met katten, en zij is toch een stuk eenzamer nu op haar oude dag dan al haar zusjes met gezinnen en kleinkinderen. Ik maak nu al plannen om een commune te starten met single friends als we later bejaard zijnMiniMe3 schreef: ↑16-08-2017 14:50Die kinderwens, dat vind ik een lastige. Ik was altijd de kindervriendin, altijd oppassen, spelen met kleine kinderen, degene waarvan iedereen zei "jij wordt vast een super moeder". En degene die riep "als ik niemand vind, dan doe ik het alleen!".
Nou van dat laatste ben ik voorlopig heel hard teruggekomen. Mijn financiële situatie is er niet naar. En daarnaast is een kind alleen opvoeden kei en kei zwaar.
Ik vind kinderen nog steeds leuk. Hou oneindig veel van m'n neefjes en nichtjes. Maar zelfs bij hen ben ik blij dat ik op een gegeven moment me terug kan trekken.
Ik ben een beetje door het leven gegaan waarbij 'het idee van dingen' me wel leuk leek. Maar die in de praktijk niets voor mij bleken te zijn. Heel lang ging dat goed. Maar op werkvlak is dat uiteindelijk flink fout gegaan. Tot het punt waarop ik oprecht geen idee heb wat ik met mijn twee studies nog aanmoet en m'n dagen slijt op een klantenservice.
Soms ben ik bang dat het met mijn 'kinderwens' net zo is. Het idee van kinderen is leuk maar de realiteit is zwaar. Of praat ik het alleen maar goed omdat het idee nooit kinderen te zullen hebben anders te hartverscheurend is? Daar ben ik nog niet uit voor mezelf. Het zou bij mij biologisch allemaal nog kunnen, tijd zat. Maar het voelt gewoon alsof het er niet meer inzit. En ik weet gewoon niet goed of ik het wel wil.
Mijn ouders zijn er allebei nog. We zijn thuis met vier kinderen. Nu heb ik nog genoeg familie-basis. Een plek om kerst en Sinterklaas te vieren. Maar hoe zit het straks? Als ik ouder word? Ik word nu door veel vrienden al 'vergeten' in die zin dat ze allerlei speciale dingen met stellen doen, maar mij daar nooit voor vragen (of wel, maar dan is het om ondertussen op hun kinderen te passen).
Lastige vragen hoor.
Het nadeel van alleen zijn (en de rust hebben) is dat je dit ook allemaal kunt overdenken, misschien teveel soms.
En ook hier steeds meer het gedesillusioneerde gevoel dat het er gewoon 'niet meer in zit' (na 5 jaar single en counting, nu 35)
Fijn om hier wat soortgelijke verhalen te lezen
vrijdag 18 augustus 2017 21:56
Ik sluit me bij je aan hoor Yasinaa. Ook ik lees dat soort verhalen (en wil het ook écht graag geloven!) maar helaas wordt keer op keer het tegendeel bevestigd. Maar misschien ligt het aan mij en kom ik alleen maar mannen tegen die gaan voor een 'safety blanket', dat kanYasinaa schreef: ↑17-08-2017 11:55Zou het fijn vinden om eens een keer zo eentje dan tegen te komen. Ze lijken er bijna niet meer te zijn. Ik heb echt een beetje zo'n gevoel dat bijna geen enkele man meer een relatie wil tegenwoordig en dat degenen die dat wel willen er meestal allang 1 hebben. Dan zou het nog eens wat kunnen worden.
vrijdag 18 augustus 2017 22:50
Ik heb in een zeer toxische relatie/huwelijk gezeten en dat 20 jaar lang. Ik ben nu al een tijdje alleen na een langdurend scheidingsdrama en voor mij is het echt beter zo. Ik verlies mezelf compleet in een relatie, laat al mijn grenzen los en cijfer mezelf weg omwille van de ander. Ik denk zelf niet dat een gezonde relatie er inzit voor mij. Nu leef ik samen met mijn kinderen en we hebben rust. Het is niet altijd leuk om alleen te zijn, maar wel beter in mijn geval.
zaterdag 19 augustus 2017 13:52
Het is heel belangrijk dat je genoeg gelijkgestemden om je heen hebt zodat je je in ieder geval niet eenzaam voelt. Mensen waar je echt iets mee hebt en die ook veel beschikbaar zijn, ook tijdens de feestdagen. Als je alleen maar stellen om je heen hebt die vaak geen of minder tijd hebben dan ga je je eenzaam voelen en dan word je aan jouw eigen gemis steeds herinnerd. Is dan dubbelop. Tijdens de feestdagen alleen kan ook lekker zijn hoor en anders dan gewoon met vrienden afspreken die ook single zijn is dan heel erg gezellig en lekker naar de familie gaan. Lekker doen waar je zin in hebt. Dat terwijl veel mensen in een relatie klagen over die 'verplichtingen' hebben wij singles die niet, wij kunnen ons omringen met mensen die voor ons belangrijk zijn en ook lekker alleen zijn. Dan kun je nog gewoon een heel mooi leven hebben hoor, ook als je nog een stuk ouder bent. Het leven is dan gewoon anders dan voor veel mensen en het heeft ook voordelen. Het leven is nooit volmaakt ook niet met een relatie, dan heb je weer andere problemen.Elizah* schreef: ↑18-08-2017 21:45O wow, ik herken hierin zo mijn verhaal ! Ook ik zit in die eeuwige strijd van, ik ben heel erg happy in mijn eentje versus: hoe moet dat in de toekomst, waar ga ik de feestdagen vieren als iedereen bij z'n (schoon)familie zit ? Toevallig laatst in tranen aan mijn ouders vertelt en mijn moeder geeft dan meestal een nuchtere reactie ala "zo ver is het nog niet" , maar toch. Ik heb een tante die ook alleen is gebleven, met katten, en zij is toch een stuk eenzamer nu op haar oude dag dan al haar zusjes met gezinnen en kleinkinderen. Ik maak nu al plannen om een commune te starten met single friends als we later bejaard zijn
Het nadeel van alleen zijn (en de rust hebben) is dat je dit ook allemaal kunt overdenken, misschien teveel soms.
En ook hier steeds meer het gedesillusioneerde gevoel dat het er gewoon 'niet meer in zit' (na 5 jaar single en counting, nu 35)
Fijn om hier wat soortgelijke verhalen te lezen
Maar goed de kans dat het echt altijd zo blijft is niet groot. Gewoon er toch het beste van maken en af en toe jouw hart erover luchten.
zaterdag 19 augustus 2017 13:57
Wij zijn gewoon de juiste nog niet tegengekomen, maar het kan allemaal toch nog. Alleen soms voelt dat even niet zo. Soms even ervan balen en voor de rest genieten van wat er wel is en in mijn geval is dat behoorlijk wat waar ik heel erg blij mee ben. Zoveel lieve mensen om me heen, mijn hondje en me I and myself, mijn werk, hobby's, etc. Hopelijk is dat bij jou ook zo?Elizah* schreef: ↑18-08-2017 21:56Ik sluit me bij je aan hoor Yasinaa. Ook ik lees dat soort verhalen (en wil het ook écht graag geloven!) maar helaas wordt keer op keer het tegendeel bevestigd. Maar misschien ligt het aan mij en kom ik alleen maar mannen tegen die gaan voor een 'safety blanket', dat kan
zaterdag 19 augustus 2017 13:58
Zeg nooit nooit he en komt het niet goed dan toch er iets moois van maken en je omringen met de juiste mensen waar jij je fijn bij voelt en die er voor je zijn en andersom ook natuurlijk.Nicotientje schreef: ↑18-08-2017 15:09Echt veel te lang om nog zomaar te geloven dat het vast wel goedkomt.
zaterdag 19 augustus 2017 14:24
Die zijn er wel hoor, en inderdaad, na een dag met ouders/broer/schoonzus/nichtjes ben ik altijd weer blij als ik naar mijn poes toe magYasinaa schreef: ↑19-08-2017 13:52Het is heel belangrijk dat je genoeg gelijkgestemden om je heen hebt zodat je je in ieder geval niet eenzaam voelt. Mensen waar je echt iets mee hebt en die ook veel beschikbaar zijn, ook tijdens de feestdagen. Als je alleen maar stellen om je heen hebt die vaak geen of minder tijd hebben dan ga je je eenzaam voelen en dan word je aan jouw eigen gemis steeds herinnerd. Is dan dubbelop. Tijdens de feestdagen alleen kan ook lekker zijn hoor en anders dan gewoon met vrienden afspreken die ook single zijn is dan heel erg gezellig en lekker naar de familie gaan. Lekker doen waar je zin in hebt. Dat terwijl veel mensen in een relatie klagen over die 'verplichtingen' hebben wij singles die niet, wij kunnen ons omringen met mensen die voor ons belangrijk zijn en ook lekker alleen zijn. Dan kun je nog gewoon een heel mooi leven hebben hoor, ook als je nog een stuk ouder bent. Het leven is dan gewoon anders dan voor veel mensen en het heeft ook voordelen. Het leven is nooit volmaakt ook niet met een relatie, dan heb je weer andere problemen.
Maar goed de kans dat het echt altijd zo blijft is niet groot. Gewoon er toch het beste van maken en af en toe jouw hart erover luchten.
Het heeft zeker voordelen, en behoorlijk veel ook, absoluut waar, maar soms zijn er inderdaad dagen dat je ook die even niet meer kan zien (en dan kom je idd je hart hier luchten 
Ik denk verder wel dat je zeker gelijk hebt, vind nog steeds dat ik er redelijk neutraal in sta, maar soms heb je je momenten he. Vooral als je je bedenkt, ik had dit ZO niet van mijn leven verwacht? Ik, single? HOW?
Wat doen als deze verhalen zo met jou zelf ?Daar ben ik wel benieuwd naar
zaterdag 19 augustus 2017 14:57
Ik herken het wel, af en toe voor de nleuk een vent vond ik prima maar
bleef verre van echte relaties. Wilde wel een kind en toen ik zwanger werd ben ik
daar ook vol voor gegaan. Had het al helemaal gepland met z'n tweetjes en toen kwam
ik vriend tegen. En die is gewoon blijven plakken, nu zo'n 12 jaar. Was 37 toen ik hem leerde kennen.
Je kunt je dus nu wel verheugen op een complicatieloos leven maar je weet nooit hoe het
loopt X-D
bleef verre van echte relaties. Wilde wel een kind en toen ik zwanger werd ben ik
daar ook vol voor gegaan. Had het al helemaal gepland met z'n tweetjes en toen kwam
ik vriend tegen. En die is gewoon blijven plakken, nu zo'n 12 jaar. Was 37 toen ik hem leerde kennen.
Je kunt je dus nu wel verheugen op een complicatieloos leven maar je weet nooit hoe het
loopt X-D
zaterdag 19 augustus 2017 16:04
Dat van die feestdagen, daar denk ik ook wel eens over na. Met wie moet ik die later vieren? Maar ik weet ook al een beetje hoe vervelend het kan zijn met schoonfamilie. Van afstand heb ik het meegemaakt. Toen mijn moeder een nieuwe man kreeg vierden we de eerste paar jaar 1 Kerstavond met de aanhang van mijn stiefvader. Ik was een clubje van zo'n 5 mensen gewend en toen waren we opeens met 13. Wat een kippenhok! Wat ik ook een nadeel vind van bij anderen eten dat je niet zelf kunt bepalen hoe laat je eet. Vooral mijn ene stiefzus deed alles heel uitgebreid en om 21:00-21:30 je hoofdgerecht krijgen was geen uitzondering. Ik werd daar kriegel van, want ik ben een mens van regelmaat. Als ik niet redelijk op tijd eet voel ik me niet lekker. De laatste keer dat we het samen vierden voelde ik me toch even een loser. Iedereen had een maatje, behalve ik. De oudste kleinkinderen van toen 16 en 17 jaar hadden al dikke verkering en hun lovers waren er ook bij. Die deden heel de avond klef op de bank, tussen de maaltijden door. Moet dat nou perse waar iedereen bij is?, dacht ik. De jongsten waren samen aan het gamen. De volwassenen hadden ook hun partner. Eentje had een bulderstem en hij moest telkens aan het woord zijn. Ik zat maar overal en nergens. Alleen van mijn moeder en stiefvader had ik nog een beetje aanspraak. Voor wie kwam ik daar eigenlijk? Ik was beter thuisgebleven.
Onderling zijn er spanningen in die familie ontstaan waardoor ieder gezin het alweer een paar jaar apart viert. Lekker rustig. Alleen met mijn moeder, stiefvader en oom.
En voor later. Je kunt niet in de toekomst kijken. Misschien dat ik 's middag even een bakkie doe met een vriendin. Of misschien doe ik gewoon wat ik op een normale Winteravond ook doe. Behalve dat ik een feestelijk tintje aan mijn maaltijd toevoeg en Kerstfilms erbij. Het lijkt me best relaxt zoals ik er nu over denk. Maar of dat zo blijft...
Onderling zijn er spanningen in die familie ontstaan waardoor ieder gezin het alweer een paar jaar apart viert. Lekker rustig. Alleen met mijn moeder, stiefvader en oom.
En voor later. Je kunt niet in de toekomst kijken. Misschien dat ik 's middag even een bakkie doe met een vriendin. Of misschien doe ik gewoon wat ik op een normale Winteravond ook doe. Behalve dat ik een feestelijk tintje aan mijn maaltijd toevoeg en Kerstfilms erbij. Het lijkt me best relaxt zoals ik er nu over denk. Maar of dat zo blijft...
zaterdag 19 augustus 2017 17:12
Dan is dat voor nu even het beste. Goed dat je van dat foute huwelijk nu af bent, maar makkelijk is natuurlijk anders. Fijn dat je nu jouw rust hebt gevonden.Sharpay schreef: ↑18-08-2017 22:50Ik heb in een zeer toxische relatie/huwelijk gezeten en dat 20 jaar lang. Ik ben nu al een tijdje alleen na een langdurend scheidingsdrama en voor mij is het echt beter zo. Ik verlies mezelf compleet in een relatie, laat al mijn grenzen los en cijfer mezelf weg omwille van de ander. Ik denk zelf niet dat een gezonde relatie er inzit voor mij. Nu leef ik samen met mijn kinderen en we hebben rust. Het is niet altijd leuk om alleen te zijn, maar wel beter in mijn geval.
zaterdag 19 augustus 2017 17:22
Super voor je! Heb je een kind van een donor of was het van een andere man? Waar ben je jouw vriend tegengekomen? Ja je weet nooit hoe het leven loopt het leven is 1 grote verrassing.nina1966 schreef: ↑19-08-2017 14:57Ik herken het wel, af en toe voor de nleuk een vent vond ik prima maar
bleef verre van echte relaties. Wilde wel een kind en toen ik zwanger werd ben ik
daar ook vol voor gegaan. Had het al helemaal gepland met z'n tweetjes en toen kwam
ik vriend tegen. En die is gewoon blijven plakken, nu zo'n 12 jaar. Was 37 toen ik hem leerde kennen.
Je kunt je dus nu wel verheugen op een complicatieloos leven maar je weet nooit hoe het
loopt X-D
zaterdag 19 augustus 2017 17:54
Zeker toelaten, je mag het namelijk gewoon écht heel erg terecht voelen. Dit is toevallig altijd wat mijn beste vriendinnetje en ik tegen elkaar zeggen ook (zelfde situatie) En leuk dat er op je werk iets broeit, dat is al heel fijn, lekker van genieten, pluk de dagYasinaa schreef: ↑19-08-2017 17:20Ik heb in dit topic echt mijn hart goed kunnen luchten. Nu ben ik het ook echt kwijt en ik heb ook veel geleerd van de verschillende reacties uit dit topic. Ik weet nu o.a. dat ik de 'emotionele boemerang' als die soms komt dat ik die gevoelens moet toelaten en accepteren en ik moet o.a. niet te snel conclusies trekken (niet meteen het ergste denken, mannen kijken ook kat uit de boom), gewoon relax zijn. Ik vind ook de herkenning heel fijn. Ik sta er nu heel fijn in. Ik ben dankbaar voor mijn leven, ik geniet en ik heb vertrouwen in de toekomst en ook vertrouwen in de liefde. Komt goed zodra de tijd rijp is en wanneer dat is merk ik vanzelf. Er begint al beetje schot in de zaak te komen komt ook doordat ik mijn mindset heb veranderd (ik vind al tijdje iemand leuk die ik ken via mijn werk en die begint nu ook steeds leuker op me te reageren, voel me ook echt fijn bij hem, heb allerlei angsten losgelaten). Actie reactie he. En zou het met hem niets worden dan houd ik alsnog mijn vertrouwen erin, dan komt de juiste persoon vast nog wel en ik geniet gewoon lekker van het leven nu.
En jij wat doen de reacties in dit topic bij jou? Staan er ook veel handige tips/inzichten in voor jou?
