Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (2)

Ik begrijp dat wel. Desalniettemin kan je je niet voordoen als iemand anders. Voor even wellicht, maar echt spontaan en snel zal je gewoon niet worden. Bovendien denk ik dat je dat niet volhoudt als introvert. Dat gedrag kost zoveel energie. Heb je rekening gehouden met de terugval? Want die komt natuurlijk.

Alleen zijn is wennen. Je bent nooit helemaal zonder vrienden. Bovendien kan je nieuwe vrienden maken. Net zoals je ander werk kunt vinden. Je hebt meer mogelijkheden dan aanpassen of alleen zijn.

Dina80 schreef: ↑

10-10-2017 21:20

Bij nader inzien geef ik je toch wel een beetje gelijk, over dat aanpassen. Eigenlijk wil ik gewoon meer mezelf zijn dan ik nu ben. Maar ik ben gewoon puur bang dat ik dan alles verlies. Ik ben bang dat ik mijn werk verlies als ik dat spontane en snelle niet heb of krijg. Dat heeft echt niets te maken met of iedereen me mag, niet iedereen hoeft me leuk te vinden, ik vind zelf ook niet iedereen leuk. Het gaat me echt puur om dat ik kort gezegd na afloop van een functioneringsgesprek daar nog werk.

En ik ben bang dat ik mijn netwerk verlies als ik uit de kast kom. Het is wel makkelijk om te zeggen van wie mij niet accepteert wil ik niet in mijn leven, en daar sta ik op zich helemaal achter, maar daar heb ik niet zoveel aan als dan vervolgens dus 'niemand' meer ken.
Een groot deel van mijn leven is gebaseerd op wie ik niet ben, dat is heel moeilijk en eng om los te laten. Jullie begrijpen hopelijk wel dat dat onmogelijk voelt?

Ja en ik vind het ook best heftig om te lezen.

ooitverlegen schreef: ↑

10-10-2017 19:20

Ik lees gewoon een tegenstrijdigheid in het erbij neerleggen van justme in de manier waarop hij post. Het is heel goed om gelatenheid te bereiken zoals singles dat ook kunnen hebben. Maar de kans zit erin dat het toch weer terugkomt na verloop van tijd als het tegen je natuur indruist. Rouwen werkt goed als iets echt definitief is, dat kun je achter je laten. Mij lijkt in stapjes vooruitgang boeken een betere methode. Ik begrijp ook niet waarom justme zo snel na een op zich geslaagde operatie de handdoek alweer in de ring gooit.

De operatie heeft mij hele positieve veranderen opgeleverd. De grootste is dat mijn paniekaanvallen volledig zijn verdwenen. Paniekaanvallen waren extreem vermoeiend en zwaar om uit te komen, ik lag dan letterlijk als een kritisch gewond dier in de hoek smachtend en hopend op de dood.
De symmetrie in mijn gezicht is vele malen beter maar nog niet zoals het zou moeten maar in zit nog in een traject dat nog 3 jaar loopt. Ik hoopt dat er een beter balans gecreëerd kan worden in mijn gezicht en dan bedoel ik de verhouding lengte/breedte. Eventueel heb ik nog de optie om mijn scheefgegroeide neusbrug en mijn oren te corrigeren. Op dit moment ben ik met mijn kin bezig, die is ook scheefgegroeid. Met scheefgegroeid bedoel ik opvallend scheef en dan praat ik over centimeters.

Wel heb ik vaak het gevoel dat ik klaar ben met leven, dat ik alles wel zo'n beetje gezien heb en eigenlijk niks meer heb om voor te leven. Een familie heb ik niet dus dat kan geen reden zijn om verder te leven. Vrienden heb ik wel maar die zijn toch vooral veel aan het werk en met het gezinsleven bezig.
Ik heb al heel veel gereisd, ik had een redelijk sociaal leven jarenlang, een goedbetaalde baan etc, ik heb fysieke ziektes overwonnen en leren omgaan met een chronisch fysieke ziekte en ik kan beter omgaan met mijn psychische klachten. Angst en paniek zijn sterk afgenomen. Echter heb ik al jarenlang geen levensvreugde meer.

Bedankt voor je uitgebreide toelichting justme. Dit geeft wel een veel duidelijker beeld waar je strijd over gaat! Hoewel je dus nog verdere verbeteringen in het verschiet hebt zie je weinig perspectief op dingen die je nog blij gaan maken. En dat terwijl je nog niet zo oud bent en ook al veel hebt overwonnen. Datgene waarvoor je in dit topic zit zie je ook niet gebeuren terwijl dat een mooi doel zou zijn, zeker voor na de operaties.

Nu je over die vrienden spreekt moet ik aan een paar berichten terug denken waarin je hebt aangegeven geen mensen te kennen zoals jij in dit topic staat. Als je er interesse in hebt kun je wel contact leggen met mensen die een vergelijkbare situatie hebben. Van andere fora ken ik een paar mensen, zeker ook jouw leeftijd. Daarnaast heeft iemand op een buitenlands forum een biografie geschreven. Je kunt me een PB sturen als je daar belangstelling voor hebt.

Dina, heb je weleens geprobeerd mensen jou te accepteren zoals je bent? Ik denk dat vooral aan die verlegenheid. Zelfspot of het tonen van onzekerheden kunnen daarbij helpen. Zoiets kan natuurlijk ook bij een functioneringsgesprek. Hoe reageer jij als men jouw afstandelijkheid noemt?

safrat schreef: ↑

09-10-2017 20:09

Met aardig bedoelen we dus allebei wat anders. Ik heb niets met mensen die graag aardig gevonden willen worden en met iedereen vrienden zijn. Met aardig bedoel ik in eerste instantie dat ik de ander wel moet mogen en ten tweede dat de ander mij niet respectloos behandeld, maar een jaknikker is voor mij niet interessant. Ik hou meer van uitdagingen, als slaaf de master domineren bijvoorbeeld. Dat is denk ik een vergelijkbare prikkel als jij hebt bij het oplossen van een probleem. Aardig zijn is ook geen zwakte. Aardig doen ook niet. Dat is zelfs een vaardigheid.

Ik zie het probleem niet met dat restaurant. Ik zou daar gewoon van genieten. Ik heb weleens een date meegenomen naar een toprestaurant als goedmakertje, omdat ik hem 2 keer had laten zitten, maar vraag me dan niet of of ik dat wel kan maken. Ik wilde daar eten en hij ging mee. Hoe koppel jij het voorbeeld van het restaurant aan het slaafje zijn? Ben je bang dat er misbruik van je wordt gemaakt?

In de relatie met die jaloerse man ben ik nooit de controle verloren, eerder andersom. De rest klopt natuurlijk. Dat deed ik ook weleens, maar eigenlijk wil ik het dus uit mijzelf kunnen.

Onder de indruk zijn neigt naar bewondering. Ik kan onder de indruk zijn van bepaalde vaardigheden of eigenschappen. Een klein dingetje levert een plusje op. Het overgrote deel is passant. Ik heb met veel mensen niet zo veel. Dat is vice versa trouwens. Of eigenlijk roep ik veel aversie bij mensen op. Dat heb ik zelf dan weer niet. Ik denk dat mijn ongenaakbare houding frustratie oproept. Ik ben ook wel onaardig en best manipulatief. Die aversie snap ik wel.

Qua gedrag bedoel ik dat. Ik heb natuurlijk van jongs af aan geleerd om juist vooruit te denken. Als ik me vergis dan zit het vaak in de heftigheid van de reactie. Daar kan ik van schrikken, omdat ik in mijn zetten de emotie van de ander vaak vergeet. Ik zou daar eigenlijk wat meer rekening mee moeten houden. Niet zozeer omdat ik dan beter ben in het vooruitdenken, maar omdat ik soms anderen onnodig kwets.

Je hebt het eerder al gehad over Myers-Briggs. Het zal best een goed uitgangspunt zijn, maar de beschrijving van al die persoonlijkheden vind ik zelf veel te vleiend. Ik kan daar zelf niet zoveel mee. Voor mij is het net zoiets als een sterrenbeeld. Overigens klopt mijn type deels wel, maar dat denk ik ook van mijn jaar dier. Ik vraag me dan af: ben je zo of wil je zo zijn? Waarom ben je zo enthousiast over die test? En gebruik je die test ook om te kijken hoe anderen zijn?

Recalcitrante mensen zijn gemakkelijk te manipuleren. Jij was toch van de eieren? We hebben je kort besproken tijdens de borrel.

Ja, dan denk ik dat de we idd beide een andere definitie hebben van aardig. Ik bedoel daar idd, ja knikkers mee die dat doen, omdat ze aardig gevonden willen worden, vaak voortkomend uit een laag zelfbeeld. Ik krijg daar meteen een aversie tegen.

Ik vind aardig zijn ook geen vaardigheid, want dat is niet zo moeilijk. Doen wat een ander wil, zorgt er wel voor dat ze je aardig vinden. Of ze je serieus nemen, is een andere zaak. Ik vind het als een vaardigheid om niet aardig te zijn (niet onaardig overigens dat is weer de andere kant). Vaak ervaren mensen het als niet aardig, wanneer je je eigen mening hebt en houdt, je grenzen stelt en die respecteert en een keer nee zegt.

Ik hou van dat soort mensen, want die ervaar ik als oprechter. Dat is ook het punt met het restaurant. Jij koppelt slaaf en restaurant, maar dat bedoel ik niet, het waren beide slechts voorbeelden.
Ik bedoel dat wanneer iemand als het gedrag van de ander over de top is of niet congruent dat mensen het snel als niet oprecht aanvoelen. Dat iemand bij een eerste date je meteen naar een duur restaurant meeneemt, zal bij veel mensen het gevoel geven dat er iets voor terugverwacht wordt of dat je jezelf niet goed genoeg vindt en aandacht moet kopen.

Ik denk dat ik voor aardig zoals jij het bedoelt, de term "leuk" gebruik trouwens.

Bedoel je dat je zelf weinig aversie voelt jegens andere mensen? Want dat lijkt me ook niet zo vreemd als je niet zo snel onder de indruk ben van anderen. Ofwel als mensen je niet raken dan zal je zowel geen bewondering als aversie voelen lijkt me. Ik heb dat zelf ook zelden en ik heb idd met veel mensen ook niets. Er is toevallig een collega hier, waarbij ik gelijk in de weerstand schiet als die in de buurt komt. Kan hij verder als persoon niets aan doen, maar hij is de personificatie van alles, waar ik een hekel aan heb bij mensen.

Wat versta je onder ongenaakbaar, want ik me er zo even geen beeld bij vormen hoe ik dat zou moeten interpreteren. En hoe ben je onaardig en hoe manipuleer je?

Ik weet niet hoe natuurlijk dat is dat je vooruit hebt leren denken. Ik kan dat stukje tekst niet helemaal volgen; bedoel je dat wat betreft schaken of het leven an sich en waar heeft dat vergissen betrekking op? Ik kwets zelf op de lopende band mensen, maar ik heb nooit de intentie, ik heb dat niet nodig.

En dat heb ik geleerd via Meyers- Briggs, dat is kenmerkend voor mijn type. Ik ben uiteraard gewoon zo, want ik kan die test niet zo manipuleren dat er ISTP uitkomt. Ik heb ook nog nooit een andere uitslag gehad. Die omschrijvingen vind ik alleen interessant, omdat ze een soort van weergave geven van hoe verschillende combinaties van cognitieve functies zich uiten in de fysieke wereld, verder is dat niet zo relevant.

Het zij juist die cognitieve functies ben ik heel geïnteresseerd. Dat heeft me heel veel opgeleverd, waardoor ik een stuk makkelijker in het leven sta tegenwoordig. Maar het helpt me ook ontzettend in het begrijpen van mensen niet als persoon, maar wel in de zin van hun mogelijkheden en onmogelijkheden en sterktes en zwaktes. Het is ook juist hierdoor dat ik zelden nog in conflict kom met mensen of discussies heb met vrienden (die hebben namelijk allemaal die test gemaakt), omdat ik weet waar het bij ze vandaan komt.

Daarom snap ik Dina niet, omdat ik zo niet ben, maar ik begrijp het wel, want ik weet waar het vandaan komt. We hebben dezelfde functies, maar omgekeerd in 1-3 en 2-4. Dus heel het gesprek van niet gelukkig zijn dat herken ik heel sterk in 2 vrienden van me, die hetzelfde type zijn.

Ik weet ook dat bijna iedereen, waar het niet vanaf het begin soepel loopt als dominante of ondersteunden functie, introvert voelen heeft. Daardoor weet ik dus dat het vaak ook niet persoonlijk is, maar dat de fysieke uiting van mijn cognitieve functies de oorzaak is van die wrevel. Dat kun ik dus makkelijk los laten en dan laat ik het verder voor wat het is, want die types passen niet bij me.

Dus als ik iemand leer kennen, probeer ik uit het gedrag en manier van reageren altijd zo snel mogelijk een profiel te genereren om een beeld te krijgen. Ik vind dat bij jou lastig, maar ik neig naar INTJ. Dat denk ik, omdat ik, wat jij schrijft, herken in Sheldon van Big Bang Theory en dat is volgens mij een INTJ.

Bedoel je dat ik makkelijk te manipuleren bent of degenen die zo sterk reageren? Ik voel me erg vereerd dat ik besproken ben en ik ben idd van de eieren. Wat voor borrel trouwens, want ik was weer niet uitgenodigd natuurlijk!

Dina80 schreef: ↑

10-10-2017 21:20

Bij nader inzien geef ik je toch wel een beetje gelijk, over dat aanpassen. Eigenlijk wil ik gewoon meer mezelf zijn dan ik nu ben. Maar ik ben gewoon puur bang dat ik dan alles verlies. Ik ben bang dat ik mijn werk verlies als ik dat spontane en snelle niet heb of krijg. Dat heeft echt niets te maken met of iedereen me mag, niet iedereen hoeft me leuk te vinden, ik vind zelf ook niet iedereen leuk. Het gaat me echt puur om dat ik kort gezegd na afloop van een functioneringsgesprek daar nog werk.
En ik ben bang dat ik mijn netwerk verlies als ik uit de kast kom. Het is wel makkelijk om te zeggen van wie mij niet accepteert wil ik niet in mijn leven, en daar sta ik op zich helemaal achter, maar daar heb ik niet zoveel aan als dan vervolgens dus 'niemand' meer ken.
Een groot deel van mijn leven is gebaseerd op wie ik niet ben, dat is heel moeilijk en eng om los te laten. Jullie begrijpen hopelijk wel dat dat onmogelijk voelt?

Ik denk dat het leven van veel mensen gebaseerd is op wie ze niet zijn. Bij de een wat meer dan de ander, maar nu meer dan ooit, zeker met de social media.

Ik zeg ook de juiste dingen op mijn werk. Ik had vroeger altijd mijn mening en daar stond ik voor. Ik had altijd gezanik. Moest ik weer een persoonlijkheidscursusje volgen of zo, gezeur bij beoordelingsgesprekken. Tegenwoordig heb ik de mening die de gemeente wil dat ik heb. Ik ben overal voor en ben enthousiast over elk belachelijk idee. Maar sindsdien geen gezeur meer en ik kan met veel meer wegkomen.


Dus ik denk dat als jij denkt dat het verstandiger is om bijvoorbeeld niet uit te komen voor je geaardheid, waarom zou je het dan doen?

Want je kunt wel voor je geaardheid uitkomen, omdat je daarmee een stap overwint, maar het maakt nog niet dat jijzelf je geaardheid accepteert. En stel dat je buiten gedonderd wordt als je het gedaan hebt dan kun je wel eens dubbel teleurgesteld worden.

Dina80 schreef: ↑

11-10-2017 17:30

Dan probeer ik dat beeld te veranderen, door er bv beter op te letten dat ik collega's krachtig groet bij binnenkomst, en dat ik genoeg praatjes maak.

Maar waarom zou je niet gewoon je wat afstandelijke zelf kunnen blijven? Staat het je functioneren in de weg?

Dina80 schreef: ↑

11-10-2017 18:24

Ja, in principe wel. Ik sta in constant contact met mensen, veel wisselende contacten, veel snel overleg nodig.

Dan reist bij mij de vraag of je wel een functie hebt die goed bij je past. Omdat je al eens eerder vertelde dat je commentaar krijgt op hoe je bent.

Dina80 schreef: ↑

11-10-2017 18:51

Het is heel lastig uit te leggen omdat er zoveel tegenstrijdigheden in me zijn. Ik vind het leuk en interessant om zoveel verschillende mensen te zien op mijn werk, zelfs dat dynamische geeft me op een of andere manier een 'levend' gevoel, maar tegelijk levert het me problemen op vanwege de energie die het me kost en de snelheid die ik mis. Dat van die snelheid is trouwens vooral met 'gewone praatjes'. Met het werk zelf kan ik meestal snel beslissen en handelen, dat moet ook.

Klinkt een beetje alsof je zowel extrovert (mensen geven je een levend gevoel) als introvert (het kost je energie) bent.

Dina80 schreef: ↑

11-10-2017 17:34

Daar zijn inderdaad voors en tegens voor te bedenken.
Een reden om er wel voor uit te komen is omdat ik anders in bepaalde situaties de hele tijd op mijn woorden zit te letten, en daardoor nog bedachtzamer overkom dan ik al ben.

Dat kan een reden zijn. Maar, mensen hebben de neiging dat wanneer zij iets als een groot probleem ervaren, de rest van de wereld dat van 100 km afstand ziet. Maar dat is echt niet zo, mensen zijn zo met zichzelf bezig dat ze nauwelijks iets opvalt.

Ik kan kan me ook niet voorstellen dat het merendeel van jouw conversaties over relaties gaat over een afgeleide daarvan, dus, waarom zou je dan de hele tijd op je woorden moeten letten? Dat snap ik niet zo.

Maar idd, jij moet de voors en tegens voor jezelf afwegen,

Dina80 schreef: ↑

11-10-2017 19:24

Ja precies, zo is het echt. Hoe het precies zit, snap ik zelf ook niet.
Wat voor mij ook heel erg een voordeel is van deze functie, is dat ik zoveel leer. Op een dag praat ik met zoveel verschillende mensen, en worden er zoveel vaardigheden van me verwacht waar ik eigenlijk van oorsprong zwak in ben, dat het de beste leerschool is die ik maar kan hebben.
Daarom vind ik het ook lastig te definiëren wat precies 'mezelf is'. Want dat introverte, ben ik dat of komt dat omdat het me zoveel energie kost. Iemand die echt in hart en nieren introvert is, vindt zo'n soort werkplek toch totaal niet prettig? Ik vind het wel prettig, maar tegelijk ook behoorlijk moeilijk. Ik ben dus echt introvert en extravert tegelijk blijkbaar.

Op een goede plek kan een introvert heel extravert zijn. veel zangers zijn introvert, maar die staan ook op het podium, doen tv-shows en interviews. Als het je energie geeft dan is het goed.

Een extravert op de verkeerde plek gaat ook heel introvert overkomen.

Dina80 schreef: ↑

11-10-2017 19:38

Het geeft mij veel energie, maar kost me ook veel energie. Ik denk dat het me meer kost dan geeft, aangezien ik nu echt kapot ben; ik kan weinig meer dan hier een beetje schrijven, maar zou ook zo in slaap kunnen vallen.

Kost dat werk je al die energie of is het een combinatie van dingen die ervoor zorgen dat je werk de druppel is, omdat je de batterij niet meer kunt opladen?

ooitverlegen schreef: ↑

10-10-2017 23:54

Bedankt voor je uitgebreide toelichting justme. Dit geeft wel een veel duidelijker beeld waar je strijd over gaat! Hoewel je dus nog verdere verbeteringen in het verschiet hebt zie je weinig perspectief op dingen die je nog blij gaan maken. En dat terwijl je nog niet zo oud bent en ook al veel hebt overwonnen. Datgene waarvoor je in dit topic zit zie je ook niet gebeuren terwijl dat een mooi doel zou zijn, zeker voor na de operaties.

Nu je over die vrienden spreekt moet ik aan een paar berichten terug denken waarin je hebt aangegeven geen mensen te kennen zoals jij in dit topic staat. Als je er interesse in hebt kun je wel contact leggen met mensen die een vergelijkbare situatie hebben. Van andere fora ken ik een paar mensen, zeker ook jouw leeftijd. Daarnaast heeft iemand op een buitenlands forum een biografie geschreven. Je kunt me een PB sturen als je daar belangstelling voor hebt.

ja, ik haal nergens meer plezier uit maar ik ben mentaal wel sterk genoeg dat ik mezelf elke dag kan blijven dwingen door te gaan met behoorlijke tegenzin. Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren wanneer ik mij voor het laatst goed voelde. Ik heb vaak gewoon het gevoel dat ik klaar ben met leven, dit terwijl mijn opa deze maand 100 jaar is geworden en nog steeds levensvreugde heeft. Stokoud worden zit in mijn familie maar ik kan me niet voorstellen dat ik ouder word dan 60. Als ik eerlijk ben nam mijn levensvreugde al sterk af sinds mijn zeventiende.


Oh ja nou zeker... ik wil graag met mensen in contact komen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden.