Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
woensdag 16 mei 2018 om 20:02
Dan zou ik dat terug moeten zoeken maar ik geloof zeker wel dat passie en stabiliteit samen kunnen gaan. Jij zult ongetwijfeld een andere ambitie en andere mogelijkheden hebben dat te vinden, dat is prima. Je mag het stilstaand water noemen, wij voelen ons er goed bij.safrat schreef: ↑15-05-2018 20:52Het lijkt alsof je denkt in uitersten. Een tijd geleden hadden wij het over passie. Jij dacht gelijk aan drama en vreemdgaan. Dat vond ik toen wel bijzonder. Alsof dat altijd samen gaat. Voor mij is jouw rustige riviertje niets meer dan stilstaand water. Ik denk dat je zowel een stabiele als passionele relatie kunt hebben. Voor minder zou ik het niet doen. Geen oordeel verder over jouw relatie, alleen verbazing dat iemand daarvoor kan kiezen, al begrijp ik het ook wel.
woensdag 16 mei 2018 om 20:12
Ik bedoelde, dat ik niet precies weet wat de oorzaak van die verliefdheid was, dat vind ik lastig.Eslarealidad schreef: ↑16-05-2018 15:29Ik vind het wel logisch te verklaren omdat ik er toen nog niet veel erover gelezen had en het gewoon een afkick is van een ex. Dat heb je zelf aangemaakt in je hoofd. Nu heb ik dat niet meer. Ik ben afgekickt van die ex. Ook dat heb ik weggemaakt in mijn hoofd. De balans is weer terug. Of in de relatie dat iemand je gaat negeren door weg te lopen krijg je ook die afkick. Omdat die verliefdheid sterk is.
Ik heb het hem wel kwalijk genomen dat hij mij negeerde.
Deed mij dat aan, terwijl hij naast mij zat. Gewoon in zichzelf naar binnen kijken.
Iemand zei mij dat ik het niet bij hem moest zoeken maar bij mezelf. Ik nam toch ook deel aan die relatie. Touché die kwam aan.
Ik blééf toch ook in de relatie?
Mijn alarmbel was dat ik niet wist wat een muur was. Ik had dat nog nooit meegemaakt. Ik dacht ach komt wel goed.
Die tweede muur had hij voor mij aangemaakt. 1 van de vorige relatie die afbrokkelde door mij en de tweede kwam door mij.
Maar eigenlijk door zichzelf.
Dat had hij niet door.
Hij deed het zichzelf aan, net als ik. Ik deed het mezelf ook aan door hem te laten inzien dat hij mij niet moet gaan negeren.
Dan ging het even weer goed.
Hij heeft later ook hulp gezocht waarom zijn relaties niet lopen.
Misschien had ik ook hulp nodig maar ben erover gaan lezen en lezen en lezen.
Heb het zelf gedaan.
Het lichaam kent helende werkingen.
Ik ben ook al lang afgekickt. Ik zie ze nog dagelijks, want het is een collega, maar ik heb er geen gevoel meer bij.
Natuurlijk ben je er zelf bij, maar als je niet beter weet, dan kun je jezelf niets kwalijk nemen. Als het nu weer zou gebeuren dan is het iets anders natuurlijk. Waarom had hij die muur voor jou aangemaakt?
Ik ben ook bij een psych geweest, maar die zei dat ze me niet kon helpen, omdat ik eigenlijk goed wist hoe het zat en het gewoon een rouwproces was. Ik ben toen ook heel veel gaan lezen.
Als je nu iemand tegenkomt en je zou er heel gek op worden en die blijkt over jouw grenzen te gaan, heb je dan voor jezelf het idee dat je er meteen van weg kunt lopen, hoe pijn het ook zou doen?
woensdag 16 mei 2018 om 20:15
Hij is aangekomen, heel erg bedankt!ooitverlegen schreef: ↑16-05-2018 17:50Ik heb zojuist een nieuw (test) PB bericht gestuurd want vaak een PB hier maar in één richting. Als deze niet is aangekomen mag je mij een PB sturen. Het antwoorden van PB´s werkt wel normaal in twee richtingen
Helaas heeft het leven haar zo gevormd maar ik vind het heel mooi dat je zoveel voor haar hebt gedaan!
Klopt, aan de ene kant was ik blij dat ik veel had geholpen aan de andere kant werd ik wel echt meegezogen in een negatieve spiraal omdat die situatie hopeloos en uitzichtloos was en ze stond niet positief in het leven dus het was extra zwaar.
Het is mijn grote angst om ook op zo'n manier te eindigen. Een terminale ziekte hebben zonder geliefden om je heen om je te steunen door die zware tijden.
Het gaat niet bepaald goed met me, er zitten geen enkele dagen meer tussen waarop ik mij goed voel en ik heb geen idee hoe ik dit kan veranderen.
woensdag 16 mei 2018 om 20:22
Dat weet ik. Ik heb dat diverse malen gehad, maar dat gevoel neemt dan na een maand of 4 af en dan word ik heel kriegel en begin me verstikt te voelen. Dat is een van de weinige keren dat ik me slecht voel en dan brij ik er een eind aan.Eslarealidad schreef: ↑16-05-2018 15:50Je kunt ook minder verliefd zijn.
Dan verlies je jezelf niet.
Of emotioneel verbonden zijn met vriendinnen of vrienden van vroeger. Al zie je ze een jaar niet.
woensdag 16 mei 2018 om 20:34
Mooi, het antwoord is ook terug!justme_37 schreef: ↑16-05-2018 20:15Hij is aangekomen, heel erg bedankt!
Klopt, aan de ene kant was ik blij dat ik veel had geholpen aan de andere kant werd ik wel echt meegezogen in een negatieve spiraal omdat die situatie hopeloos en uitzichtloos was en ze stond niet positief in het leven dus het was extra zwaar.
Het is mijn grote angst om ook op zo'n manier te eindigen. Een terminale ziekte hebben zonder geliefden om je heen om je te steunen door die zware tijden.
Het gaat niet bepaald goed met me, er zitten geen enkele dagen meer tussen waarop ik mij goed voel en ik heb geen idee hoe ik dit kan veranderen.
Dat is wel een keerzijde en dan ook confronterend. Toch heb jij wel het besef dat je dat niet wilt en daarmee, hoop ik dan, nog een sleutel in handen dat te voorkomen..
woensdag 16 mei 2018 om 20:48
Ben blij dat ik over een maand een singlereis ga ondernemen.
Heb al te lang in een soort van comfortzone gezeten en ik ben van sommige situaties nogal vervreemd geraakt.
Gisteren viel mij trouwens wel op dat ik in de supermarkt even een kort praatje met de cassiere maakte; dat doe ik niet echt gauw (er stond ook niet echt een rij achter mee trouwens).
Tevens lopen er bij mij op de werkvloer ook wel aardig leuke vrouwen rond; contact leggen vind ik echter niet altijd makkelijk en ik richt me te veel op de 'vaste' contacten.
Ben wat éénkennig hierin.
Heb al te lang in een soort van comfortzone gezeten en ik ben van sommige situaties nogal vervreemd geraakt.
Gisteren viel mij trouwens wel op dat ik in de supermarkt even een kort praatje met de cassiere maakte; dat doe ik niet echt gauw (er stond ook niet echt een rij achter mee trouwens).
Tevens lopen er bij mij op de werkvloer ook wel aardig leuke vrouwen rond; contact leggen vind ik echter niet altijd makkelijk en ik richt me te veel op de 'vaste' contacten.
Ben wat éénkennig hierin.
woensdag 16 mei 2018 om 20:55
Het gevoel heb ik eigenlijk niet beschreven. In principe is het ook niet iets speciaals. Niet iets wat zeldzaam is. Je bent vast met mensen emotioneel verbonden en wellicht zonder dat je dat beseft. Bij een persoon waar je verliefd op bent zit een fysiek component. Dat is wel een onderscheid. Misschien wel het enige.spell68 schreef: ↑16-05-2018 20:01Hmm, want ik kan die woorden dan weer niet vertalen naar een gevoel. Alles wat jij benoemt, heb ik standaard bij mensen met wie ik een klik heb, ik zie dat niet als iets speciaals. Ik ervaar dat ook niet als een gevoel, althans zover ik weet. Maar misschien houdt het wellicht in dat ik me niet emotioneel bind en ken ik het daarom niet.
woensdag 16 mei 2018 om 20:59
Dat ging over wat een goede relatie goed maakt. Ik weet ook dat jij jouw relatie prima vindt. Er valt ook veel voor te zeggen. Ik heb alleen meer behoefte aan intimiteit en daarom is jouw relatie niets voor mij. Dat zegt niets over hoe het zou moeten zijn of hoe het hoort. Bovendien heb jij een relatie en ik niet. Soms is iets beter dan niets.ooitverlegen schreef: ↑16-05-2018 20:02Dan zou ik dat terug moeten zoeken maar ik geloof zeker wel dat passie en stabiliteit samen kunnen gaan. Jij zult ongetwijfeld een andere ambitie en andere mogelijkheden hebben dat te vinden, dat is prima. Je mag het stilstaand water noemen, wij voelen ons er goed bij.
woensdag 16 mei 2018 om 21:04
Ja, maar hoe ga je daarmee om? Ook liefdesverdriet is geen reden om je raar te gedragen toch? Je kan een poging wagen. Misschien zelfs 2, maar er zijn grenzen.Eslarealidad schreef: ↑16-05-2018 15:37Al jouw woorden, inderdaad, dat is liefdesverdriet.
Liefdesverdriet komt voort vanuit verliefdheid.
Ik wist van te voren dat ik een groot liefdesverdriet zou krijgen.
Als iemand je verlaat voor een halve nacht omdat die zo boos is, terwijl je in een relatie zit en samenwoont, voel je ook liefdesverdriet.
woensdag 16 mei 2018 om 21:10
Veel mannen hebben dat. Kleine sociale kring, weinig overige contacten. Geen goed internetvoorkomen.ooitverlegen schreef: ↑16-05-2018 19:51Dat zal zeker sneller gaan en ik ken een aantal mensen met een relatie uit Internet. Als ik dan zie hoe groot (naar verhouding) de sociale kring van deze personen eruit ziet dan was iemand in de eigen sociale kring vinden voor mij idd kansloos.
Ik zat een beetje vast aan mijn (allen single) mannen sociale kring die ik had vanuit de hobby. Daar ben ik nog steeds heel blij mee trouwens. Ik geef toe dat ik geen interesse had in sport behalve fietsen maar dat deed ik niet in een groep. Uitgaan was inderdaad de optie die overbleef. Dat heeft heel wat jaren op een laag pitje gestaan want echt ontspannen vond ik dat in het begin ook niet. Pas vanaf mijn 25e begon dat te veranderen en ontstonden er wat andere contacten.
Ga als vrouw naar een nerdactiviteit en je komt met 3 huwelijksaanzoeken thuis. Veel wanhoop. Sommige mannen wachten op een initiatiefnemende vrouw. Dat gebeurt wel. De single nerds die ik spreek hebben allemaal een verhaal over een vrouw die een collega/vriend versierde.
woensdag 16 mei 2018 om 21:18
Ik richt me ook op contact met mensen die ik graag mag. 1 op 50 ofzo. De rest negeer ik liever, wat natuurlijk niet mogelijk is, maat voor zover mogelijk.JXL schreef: ↑16-05-2018 20:48Ben blij dat ik over een maand een singlereis ga ondernemen.
Heb al te lang in een soort van comfortzone gezeten en ik ben van sommige situaties nogal vervreemd geraakt.
Gisteren viel mij trouwens wel op dat ik in de supermarkt even een kort praatje met de cassiere maakte; dat doe ik niet echt gauw (er stond ook niet echt een rij achter mee trouwens).
Tevens lopen er bij mij op de werkvloer ook wel aardig leuke vrouwen rond; contact leggen vind ik echter niet altijd makkelijk en ik richt me te veel op de 'vaste' contacten.
Ben wat éénkennig hierin.
Een directeur vertelde mij dat 10% je altijd zal mogen. 10% mag jou niet. Het resterende deel kan je voor je winnen of in mijn geval tegen je innemen.
Eenkennigheid is prima, maar niet de manier om vrienden te maken.
woensdag 16 mei 2018 om 21:22
Je kent het, goed geschreven dankje!safrat schreef: ↑16-05-2018 21:10Veel mannen hebben dat. Kleine sociale kring, weinig overige contacten. Geen goed internetvoorkomen.
Ga als vrouw naar een nerdactiviteit en je komt met 3 huwelijksaanzoeken thuis. Veel wanhoop. Sommige mannen wachten op een initiatiefnemende vrouw. Dat gebeurt wel. De single nerds die ik spreek hebben allemaal een verhaal over een vrouw die een collega/vriend versierde.
Ik heb ook wel een tijd gehad dat ik op zo'n wonder hoopte trouwens maar op een bepaald moment had ik wel door dat dit niet gebeurt. Ik ken van latere datum wel één verhaal van een verlegen man die is ingepakt en meegenomen. Hij was dusdanig verlegen dat ik er echt een hard hoofd in had. Maar verder, bij de echte die hard nerds, een status quo.
woensdag 16 mei 2018 om 22:59
Vind mezelf vaak wat te éénkennig.safrat schreef: ↑16-05-2018 21:18Ik richt me ook op contact met mensen die ik graag mag. 1 op 50 ofzo. De rest negeer ik liever, wat natuurlijk niet mogelijk is, maat voor zover mogelijk.
Een directeur vertelde mij dat 10% je altijd zal mogen. 10% mag jou niet. Het resterende deel kan je voor je winnen of in mijn geval tegen je innemen.
Eenkennigheid is prima, maar niet de manier om vrienden te maken.
Heb met sommige (verkeerde) vriendschappen een aantal flinke tikken gehad, waarin ik me te kwetsbaar heb opgesteld en te goed van vertrouwen ben geweest.
En dit heeft mij geen goed gedaan en hier heeft mijn (zelf) vertrouwen een flinke deuk van gekregen.
Dit zou wellicht ook zijn weerslag kunnen hebben op het aangaan van contacten voor eventueel een relatie oid.
Ik zeg niet dat dit zo is; heb wel echter het sterke vermoeden.
donderdag 17 mei 2018 om 00:06
Ja, dat snap ik wel.
Als het gevoel verdwijnt.
Dan is het wel een opluchting.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 17 mei 2018 om 01:07
Dat heb ik me ook vaak afgevraagd hoor, de oorzaak.spell68 schreef: ↑16-05-2018 20:12Ik bedoelde, dat ik niet precies weet wat de oorzaak van die verliefdheid was, dat vind ik lastig.
Ik ben ook al lang afgekickt. Ik zie ze nog dagelijks, want het is een collega, maar ik heb er geen gevoel meer bij.
Natuurlijk ben je er zelf bij, maar als je niet beter weet, dan kun je jezelf niets kwalijk nemen. Als het nu weer zou gebeuren dan is het iets anders natuurlijk. Waarom had hij die muur voor jou aangemaakt?
Ik ben ook bij een psych geweest, maar die zei dat ze me niet kon helpen, omdat ik eigenlijk goed wist hoe het zat en het gewoon een rouwproces was. Ik ben toen ook heel veel gaan lezen.
Als je nu iemand tegenkomt en je zou er heel gek op worden en die blijkt over jouw grenzen te gaan, heb je dan voor jezelf het idee dat je er meteen van weg kunt lopen, hoe pijn het ook zou doen?
Dan heb ik een paar opties.
Je weet toch nooit precies waarom of wat het nou precies is geweest.
Nu denk ik als ik echt het antwoord niet weet moet ik me ook niet met een vraag bezighouden.
Het werd ook steeds erger.
Ik had ook een ander beeld van hem dan een ander dat zag.
Door die verliefdheid. Dat hoort er ook bij.
Die muur kwam door actie/reactie.
Ik heb wel het idee dat ik dan weg kan lopen. Pijn heb ik dan toch.
Dat weet ik nu dan uit ervaring.
En ik wist het eigenlijk al heel jong altijd al.
Wat is er gebeurd denk je dan he.
Hoe word je ZO erg verliefd.
Ik liep altijd al weg.
Als iemand over mijn grens ging.
En bij jou dan?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 17 mei 2018 om 01:34
Heerlijk uit die confort-zone.JXL schreef: ↑16-05-2018 20:48Ben blij dat ik over een maand een singlereis ga ondernemen.
Heb al te lang in een soort van comfortzone gezeten en ik ben van sommige situaties nogal vervreemd geraakt.
Gisteren viel mij trouwens wel op dat ik in de supermarkt even een kort praatje met de cassiere maakte; dat doe ik niet echt gauw (er stond ook niet echt een rij achter mee trouwens).
Tevens lopen er bij mij op de werkvloer ook wel aardig leuke vrouwen rond; contact leggen vind ik echter niet altijd makkelijk en ik richt me te veel op de 'vaste' contacten.
Ben wat éénkennig hierin.
Anders vervreem je inderdaad.
Leuk vooruizicht!
En misschien naar meer drukke gelegenheden gaan?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 17 mei 2018 om 02:31
Je probeert er mee om te gaan.
Uiteindelijk zijn er wel weer grenzen. Als je tot je positieven komt. Als ik nu terugblik.
Echt erg. Ik zit nu wel te lachen om mezelf.
Als ik het het naar boven haal.
Wat een film.
Als je dan bijna 10 kilo bent afgevallen door liefdesverdriet is dat raar maar waar. Gewoon een eetrem.
Het is natuurlijk een tijdelijke 'toestand' van de hersenen.
Alles komt weer goed in balans na een tijdje.
Genoeg over mij.
Hoe ga jij nu?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 17 mei 2018 om 09:46
Hmm, daar zit wel iets in. Misschien, omdat ik altijd wel in het moment ben als ik met vrienden ben, dan ben ik daar al helemaal niet mee bezig. Dank je!safrat schreef: ↑16-05-2018 20:55Het gevoel heb ik eigenlijk niet beschreven. In principe is het ook niet iets speciaals. Niet iets wat zeldzaam is. Je bent vast met mensen emotioneel verbonden en wellicht zonder dat je dat beseft. Bij een persoon waar je verliefd op bent zit een fysiek component. Dat is wel een onderscheid. Misschien wel het enige.
donderdag 17 mei 2018 om 10:17
Toch teruglezen? Maar ik heb ook geen broer zus relatie en ik zal het al zeker niet als "iets" benoemen. Maar ik geloof wel dat jij er anders instaat. Inderdaad heeft iedereen een andere invulling van een relatie.safrat schreef: ↑16-05-2018 20:59Dat ging over wat een goede relatie goed maakt. Ik weet ook dat jij jouw relatie prima vindt. Er valt ook veel voor te zeggen. Ik heb alleen meer behoefte aan intimiteit en daarom is jouw relatie niets voor mij. Dat zegt niets over hoe het zou moeten zijn of hoe het hoort. Bovendien heb jij een relatie en ik niet. Soms is iets beter dan niets.
donderdag 17 mei 2018 om 10:17
Ik ga toch weer proberen om mij er weer helemaal bij neer te leggen. Ik weet zeker dat ik een 0/10 ben. Ik ga het als mijn grootste uitdaging zien in het restant van mijn leven. Ik weet nu dat hier geen hulp voor bestaat. Ik zal mijn weg vinden in mijn eentje. Sowieso ga ik alle spiegels mijden om mee te beginnen want ook dit beinvloed mijn stemming. Verder ga ik boeken lezen over hoe je je ergens bij neer kan leggen. En ik hanteer de instelling dat ik een uniek niet menselijk wezen ben. Ik ga alles op alles zetten om mijn situatie te accepteren. Bestaan en volhouden ondanks dat ik een 0/10 ben.ooitverlegen schreef: ↑16-05-2018 20:34Mooi, het antwoord is ook terug!
Dat is wel een keerzijde en dan ook confronterend. Toch heb jij wel het besef dat je dat niet wilt en daarmee, hoop ik dan, nog een sleutel in handen dat te voorkomen..
Ik heb de mentale kracht dat dit me gaat lukken.
donderdag 17 mei 2018 om 10:40
Is dit dan niet zelfafwijzing?justme_37 schreef: ↑17-05-2018 10:17Ik ga toch weer proberen om mij er weer helemaal bij neer te leggen. Ik weet zeker dat ik een 0/10 ben. Ik ga het als mijn grootste uitdaging zien in het restant van mijn leven. Ik weet nu dat hier geen hulp voor bestaat. Ik zal mijn weg vinden in mijn eentje. Sowieso ga ik alle spiegels mijden om mee te beginnen want ook dit beinvloed mijn stemming. Verder ga ik boeken lezen over hoe je je ergens bij neer kan leggen. En ik hanteer de instelling dat ik een uniek niet menselijk wezen ben. Ik ga alles op alles zetten om mijn situatie te accepteren. Bestaan en volhouden ondanks dat ik een 0/10 ben.
Ik heb de mentale kracht dat dit me gaat lukken.
Waarom accepteer je gewoon jezelf niet en laat al het andere los. Goed voor jezelf zorgen en niet in de spiegel jezelf een klap geven. Moest daar steeds aan denken. Doe het dan eens anders. Geef jezelf een aai over je wang. Zorg goed voor jezelf. Je moet met jezelf door het leven.
Jij bent toch ook belangrijk?
Ga het eens anders zien.
Wat je nu gaat doen lijkt me weer zo een onderdrukking.
Laat los en word mentaal beter voor jezelf.
Kom uit die 'gevangenis'.
Doe het dan voor jezelf, jezelf wat waard vinden.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 17 mei 2018 om 11:41
Ik heb me dat eigenlijk nooit zo afgevraagd, tot een jaar of 2 geleden. Je hebt ook gelijk hoor. Ik wil het weten, maar dat is een illusie dat weet ik ook wel, dat ik er dan in de toekomst controle over zou kunnen uitoefenen.Eslarealidad schreef: ↑17-05-2018 01:07Dat heb ik me ook vaak afgevraagd hoor, de oorzaak.
Dan heb ik een paar opties.
Je weet toch nooit precies waarom of wat het nou precies is geweest.
Nu denk ik als ik echt het antwoord niet weet moet ik me ook niet met een vraag bezighouden.
Het werd ook steeds erger.
Ik had ook een ander beeld van hem dan een ander dat zag.
Door die verliefdheid. Dat hoort er ook bij.
Die muur kwam door actie/reactie.
Ik heb wel het idee dat ik dan weg kan lopen. Pijn heb ik dan toch.
Dat weet ik nu dan uit ervaring.
En ik wist het eigenlijk al heel jong altijd al.
Wat is er gebeurd denk je dan he.
Hoe word je ZO erg verliefd.
Ik liep altijd al weg.
Als iemand over mijn grens ging.
En bij jou dan?
Oh ja, zij werd eigenlijk verliefd op mij, juist omdat ik een eigen mening had. Nou daar was toen niets meer van over en daardoor werd zij minder verliefd en ging ik er steeds erger aan trekken.
Wat ik overigens niet verteld heb, is dat toen ik daar 2 dagen was, haar ex binnenviel en op mij in begon te slaan. Toen ik hem op de grond had, trok ie een schroevendraaier. Daar schrok ik heel erg van, want ik had dat nog nooit meegemaakt. Die gast kreeg toen een relatie met een buurvrouw dus hing altijd in de buurt rond en was ook nog eens flink cokeverslaafd dus erg onvoorspelbaar.
Er is daarna nooit meer iets gebeurd, maar omdat zij een kind had en ik over het algemeen daar was, heb ik me er nooit meer prettig gevoeld.
Het was uiteindelijk ook de reden van de breuk, maar eigenlijk was het toen het gebeurde al kapot.
En ja, als zoiets nu zou gebeuren dan ben ik meteen weg. Ik had toen eigenlijk geen grenzen, ik was gewoon nog een jongetje van 27, maar ik weet nu veel beter wat er in de wereld te koop is en ik accepteer van niemand tweederangs gedrag.
Ik ben bereid om van iedereen weg te lopen als ze mijn grenzen overschrijden, want idd die pijn heb je toch.
Achteraf ben ik blij dat ik die relatie gehad heb, maar ook dat het zoveel pijn deed, want dat soort situaties zijn levensbepalend en de beste momenten tot groei.
donderdag 17 mei 2018 om 14:21
Pfff heftig zeg, met die schroevendraaier.spell68 schreef: ↑17-05-2018 11:41Ik heb me dat eigenlijk nooit zo afgevraagd, tot een jaar of 2 geleden. Je hebt ook gelijk hoor. Ik wil het weten, maar dat is een illusie dat weet ik ook wel, dat ik er dan in de toekomst controle over zou kunnen uitoefenen.
Oh ja, zij werd eigenlijk verliefd op mij, juist omdat ik een eigen mening had. Nou daar was toen niets meer van over en daardoor werd zij minder verliefd en ging ik er steeds erger aan trekken.
Wat ik overigens niet verteld heb, is dat toen ik daar 2 dagen was, haar ex binnenviel en op mij in begon te slaan. Toen ik hem op de grond had, trok ie een schroevendraaier. Daar schrok ik heel erg van, want ik had dat nog nooit meegemaakt. Die gast kreeg toen een relatie met een buurvrouw dus hing altijd in de buurt rond en was ook nog eens flink cokeverslaafd dus erg onvoorspelbaar.
Er is daarna nooit meer iets gebeurd, maar omdat zij een kind had en ik over het algemeen daar was, heb ik me er nooit meer prettig gevoeld.
Het was uiteindelijk ook de reden van de breuk, maar eigenlijk was het toen het gebeurde al kapot.
En ja, als zoiets nu zou gebeuren dan ben ik meteen weg. Ik had toen eigenlijk geen grenzen, ik was gewoon nog een jongetje van 27, maar ik weet nu veel beter wat er in de wereld te koop is en ik accepteer van niemand tweederangs gedrag.
Ik ben bereid om van iedereen weg te lopen als ze mijn grenzen overschrijden, want idd die pijn heb je toch.
Achteraf ben ik blij dat ik die relatie gehad heb, maar ook dat het zoveel pijn deed, want dat soort situaties zijn levensbepalend en de beste momenten tot groei.
Had de politie gebeld.
Hoelang heeft die relatie geduurd?
Eigenlijk wel vreemd hè dat als je weet dat de ander minder verliefd is geworden dat je dan gaat trekken.
Dan ga je van je eigen gevoel uit en door verliefdheid heb je een vertroebeld beeld op de 1 of andere manier gekregen. Heel belang punt voor de volgende keer. Om dat in te zien. Eigenlijk is het eigenbelang want de ander moet jou weer het gelukkige gevoel geven. Ik trek aan jou, gééf mij dat gevoel. Ik bedoel met 'jou' de gedupeerde partner over het algemeen.
Ik zou er nooit aan begonnen zijn als ik wat meer naar mijn alarmbellen had geluisterd.
Die had ik heus wel en dan zou ik mezelf niet verloren zijn en was er ook geen levenles geweest.
Niet míjn beste moment tot groei geweest om een alarmbel te negeren.
Goed dat jij bereidt ben om van iedereen weg te lopen.
Zelfinzicht.
Heerlijk voelt dat he?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 17 mei 2018 om 15:27
Nou ja, precies, uiteindelijk is die hele relatie puur egoïsme en egocentrisme. Daarom ga je ook zo lopen trekken. Jouw gevoel is belangrijk, niet die van de andere.Eslarealidad schreef: ↑17-05-2018 14:21Pfff heftig zeg, met die schroevendraaier.
Had de politie gebeld.
Hoelang heeft die relatie geduurd?
Eigenlijk wel vreemd hè dat als je weet dat de ander minder verliefd is geworden dat je dan gaat trekken.
Dan ga je van je eigen gevoel uit en door verliefdheid heb je een vertroebeld beeld op de 1 of andere manier gekregen. Heel belang punt voor de volgende keer. Om dat in te zien. Eigenlijk is het eigenbelang want de ander moet jou weer het gelukkige gevoel geven. Ik trek aan jou, gééf mij dat gevoel. Ik bedoel met 'jou' de gedupeerde partner over het algemeen.
Ik zou er nooit aan begonnen zijn als ik wat meer naar mijn alarmbellen had geluisterd.
Die had ik heus wel en dan zou ik mezelf niet verloren zijn en was er ook geen levenles geweest.
Niet míjn beste moment tot groei geweest om een alarmbel te negeren.
Goed dat jij bereidt ben om van iedereen weg te lopen.
Zelfinzicht.
Heerlijk voelt dat he?
Eigenlijk is dat heel stom, want je focus zou juist op die ander moeten liggen, immers je eigen gevoel ken je al. Je zou blij moeten worden van het feit dat die ander blij is, maar je wel realiseren dat jij niet verantwoordelijk bent voor het blij zijn van de ander.
Maar we beginnen altijd aan zoiets, omdat we toch vinden dat we het beter weten. Pas als we onze neus een keer goed stoten dan kan er verandering komen (alhoewel dat bij heel veel mensen niet gebeurt, daar blijft het ego leiden).
Ik heb daarna nog een vriendin gehad, maar eigenlijk was dat meer een soort van test voor mezelf om te kijken of ik op zich goed functioneerde in de relatie. Ik was er niet echt verliefd op en ik heb dat ook duidelijk gezegd, maar zij vond dat niet erg (wellicht, omdat ze zelf verliefd was). Ik vond dat ik het daar heel goed in deed. Ik leek bijna wel volwassen!
Zelfinzicht, maar ook inzicht in anderen of überhaupt in allerhande onderwerpen maakt het leven een stuk makkelijker, omdat je sneller beslissingen kunt nemen zonder te hoeven twijfelen. Nadeel is wel weer dat de spontaniteit een stuk minder wordt, omdat je het allemaal al wel weet.
De politie is toen ook geweest, die had zij gebeld, maar daar gebeurt toch verder niets. Het was ook meer de angst voor de onvoorspelbaarheid dan het akkefietje zelf. De relatie heeft 10 maanden geduurd, maar voor mijn gevoel wel 10 jaar.
Heb je zelf ook het idee dat zelfinzicht en ook in de ander een reden kan zijn dat je minder snel (en heftig) verliefd wordt?
vrijdag 18 mei 2018 om 02:41
JXL schreef: ↑15-05-2018 01:37Zeer herkenbaar, vivavovum.
Vind het bijzonder naar voor je en zou je graag een hart onder de riem willen steken.
Voor mij geld ook dat er voor mij nauwelijks uitzicht is op een relatie oid.
Ik probeer me maar op andere dingen te richten, zoals hobbies, sociale contacten etc.
Makkelijk is het zeker niet.
Vooral als ik op straat loop en weer eens een een paartje hand en hand zie lopen.
Niet uit afgunst; voel me dan gewoon echter gewoon machteloos en eenzaam.
Heb ik ook. Ik heb vaak moodswings en als ik op mijn meest cynisch ben denk ik van die stelletjes of ouder(s) met kinderen "laat ze maar barsten", dan help ik ze niet eens als ze bijvoorbeeld de weg vragen ofzo (dan zeg ik dat ik ook niet bekend ben.) Zij hebben veel betere levens dan ik, waarom zou ik ze helpen? Het enige waar ik goed voor ben is een voetveeg waar niemand naar zal omkijken; mijn problemen boeien hun niet. Ik ben redelijk lang en kan in de supermarkten altijd iets van de bovenste plank pakken als oudjes dat vragen, maar zelfs dat zou ik op mijn meest cynische niet eens kunnen weigeren. Beleefd zijn heeft me nooit op weg geholpen ofzo, onbeschofte mensen kunnen veel meer bereiken gebaseerd op mensen uit mijn verleden die me hebben gekweld.
justme_37 schreef: ↑15-05-2018 04:11Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die dit door moeten maken (niet lullig bedoelt hoor). Ik post al 8 jaar of zo op dit forum, inmiddels is justme_37 veranderd in justme_44
Ik denk dat het vinden van werk er weinig mee te maken heeft.
Ik denk dat mensen als jij en ik vooral onzichtbare verschijningen zijn. Wij vallen niet niet op. In mijn hoofd ben extravert maar in de praktijk krijg ik die kans niet om het te uiten, alsof een introverte , nederige , zelfs schuchtigere persoonlijkheid bij mijn uiterlijk past en mensen mij ook op die manier zien en behandelen.
-(1)-
Als je enkel negatieve gebeurtenissen ervaart of nog erder als je hele levensfases overslaat ga je steeds meer in je eigen wereldje leven, bouw je een muur om je heen en laat je niemand meer toe. Ik denk dat dat door externe factoren komt, ik denk echt dat dat komt wegens de behandeling van andere mensen. Alsof elke kans die ik krijg om mezelf te ontwikkelen keihard in de grond wordt geboord door anderen.
-(2)-
Ik heb het idee dat uiterlijk de doorslaggevende factor is geworden in deze tijden. Zonder echte armoede ontstaan er luxe problemen en maak je als man volgens mij alleen kans als je je uiterlijk gewoon mee hebt. Ik ben zelf ook een 2 of 3tje al is het wat kinderlijk om dit in cijfers uit te drukken natuurlijk.
-(3)-
(1) Zo denk ik er ook over, ik ben niet belangrijk voor vrouwen en de maatschappij. Hoe aardig ik ook ben, hoeveel leuke praatjes ik ook kan maken (zeggen potentiële werkgevers ook voordat ze me alsnog afwijzen), hoe behulpzaam ik ook ben met advies geven/helpen van vreemdelingen leidt het toch naar niets. Alles is toch oppervlakkig en van korte duur, de volgende dag zijn ze me al vergeten. Sommige DVPs zeiden tegen me dat ze verbaasd waren dat ik nooit een relatie heb gehad, maar dat zijn gewoon praatjes om mij een goed gevoel te geven.
(2) Inderdaad, het gaat echt bergafwaarts. Er zijn dagen dat je leuke dingen meemaakt en alles weer een beetje positief inziet, maar even later kom je er toch achter dat er niet echt sprake van een toekomst is en dan ben ik weer terug bij af. Vallen en opstaan wordt steeds pijnlijker en moeilijker, teleurstellingen zijn zwaar en ik moet echt veel motivatie vinden om door te gaan.
(3) Uiterlijk speelt inderdaad een grote rol, maar soms zie ik zelfs anderen die ook een minder uiterlijk hebben met een partner. Wellicht moet ik naar een sportschool gaan ofzo wat ik vroeger deed, maar zelfs daar zijn alleen maar mooie meiden waar ik nooit een kans bij zou hebben, zelfs als ik super in vorm zou zijn en met een toekomst.
Mijn gedachten gaan echt alle kanten op. Vaak lees ik op het internet dat mensen eerst van hunzelf moeten houden voordat ze van iemand anders kunnen houden, maar dat lijkt me een kip en ei situatie. Zelf denk ik dat ik alles positiever zou inzien als ik een relatie had. Zo niet, dan is het misschien maar beter zo dat ik er geen een heb. Ik zou me erg schuldig voelen als ik de (meest) waardevolle jaren van mijn partner zou verspillen, terwijl ze met een ander wel een mooie toekomst zou kunnen hebben. Nu hoor ik eigenlijk te slapen, maar berichten zoals deze typen is erg moeizaam.
