Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
woensdag 16 mei 2018 om 11:14
woensdag 16 mei 2018 om 11:36
Emotionele afhankelijkheid is het meestal toch?
Als je er geen binding mee hebt ben je niet afhankelijk.
Er is iets in je wat het nodig heeft.
Om geen pijn te voelen.
In het geval van erge verliefdheid komt dat zo pijnlijk tot uiting.
Waar wij het over hebben.
Interessant onderwerp.
Je hebt er ook die hebben pijn in hun portemonnaie
Die zijn afhankelijk van geld.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 12:11
Dan hebben wij hetzelfde ervaren.spell68 schreef: ↑16-05-2018 09:40Nou, ik heb het exact zo ervaren als Esla (dank voor je uitleg, dat bespaart me veel schrijfwerk). En dat claimende komt juist, omdat je afhankelijk bent. Als je zo verliefd bent dan daalt je serotonine gehalte en dat geeft je een down gevoel, om dat weer op peil te krijgen, moet je je object van affectie zien, dus je wordt er letterlijk afhankelijk van. Het is wat dat betreft precies hetzelfde als een coke verslaving.
Liefdesverdriet is letterlijk afkicken van die verslaving, daarom duurt het een tijdje en bij de een is het veel heftiger dan bij de andere. In de middeleeuwen werd het zelfs echt als een ziekte gezien.
Maar het is eigenlijk een diepere emotie van verlatenheid (volgens een boek van Jan Geurtz, lees ik net op google) en komt toch vaak neer op een gevolg waarvan de basis is gelegd in de kindertijd en heeft alles te maken met jezelf en weinig met de ander. De liefde geeft je dan een goed gevoel, maar wanneer je verlaten wordt...
De oplossing is dus idd om vooral dat gevoel voor jezelf te krijgen, zonder dat je er afhankelijk van bent van de ander. Nou daar heb ik genoeg aan gewerkt, maar er is toch onzekerheid, omdat ik sindsdien niet de lakmoestest heb gehad, Alhoewel ik ben nog 1x verliefd geweest, en die vrouw heb ik uitgevraagd, die zei nee, maar daar had ik totaal geen moeite mee, dus dat is een goed ding.
Overigens ben ik totaal niet claimend. Ik heb al een hekel aan hulp vragen, en als ik vraag om iets te doen en iemand zegt nee, dan ga ik iemand echt niet overtuigen. Ik kan me prima zelf vermaken of ik benader iemand anders wel. En als iemand mij probeert emotioneel te manipuleren dan word ik heel snel heel geïrriteerd en ben ik er zo klaar mee.
Ik denk dat iig dat ik de naam verlatingsangst heb gegeven aan iets, waarbij ik eigenlijk iets anders bedoel. Ik zie de link niet zo met beïnvloedbaar zijn.
Maar uiteindelijk is ook mijn beeld van een relatie niet veel anders dan een beeld wat mijn hersens gecreëerd hebben, om te rechtvaardigen er niet aan te beginnen, maar uiteindelijk is het gewoon angst om weer dat gevoel van afhankelijkheid te krijgen. Het is geen bindingsangst en geen verlatingsangst, maar die twee klinken acceptabeler.
Overigens kan ik er ook maar niet achter komen, wat emotionele binding nou precies inhoudt. Ik lees dat dat heel belangrijk is in een relatie, maar ik zou niet weten wat ik daar nu precies bij moet voelen.
Ook jij bedankt voor jouw uitleg.
Jij verwoord het beter.
Het zit wel in mijn hoofd maar op papier komt het gelukkig ook wel een beetje over.
Ik ben het met je eens alleen over die kindertijd klopt bij mij niet.
Ik ben zo liefdevol opgevoed en kan mij dan niet in Jan Geurtz vinden. Voor de rest wel hoor, ik smul op YouTube van hem.
Het kwam echt alleen bij mij naar boven die emotionele afhankelijkheid door erge verliefdheid.
Mijn moeder herkende mij niet meer. Die schat heeft mij er telkens weer uitgetrokken met haar mooie en doeltreffende woorden. Dat is houden van.
Natuurlijk zat het ook allemaal in mijn hoofd hoe het moest maar door die "ziekte van een verliefdheid" zat er een zware ruis voor. Normaal ben ik ook geen claimer, net wat jij zegt, als ze mij gaan claimen heb ik het gelijk door en zeg ik het ook. Dan voel ik weerstand. Als ik verliefd ben mag de ander natuurlijk vragen om mij te zien. Al is het vaak. Ben ik niet (erg) verliefd dan maar wat minder.
Ja, dat zeiden ze al in de Middeleeuwen. Gaan de neuzen dezelfde kant op dan merk je geen pijn maar gaat 1 neus de andere kant op dan wel.
Ik neem helemaal de verantwoordelijke voor mezelf.
Alleen toen kon ik niet anders.
Ik ben zelf in die relatie meegegaan. Ik wist dat ex een muur meenam in die relatie.
Die weg ging door mij. Ik blij.
Paar maanden later was er een muur bij. Ik dacht hem wel te doorbreken. Stom hè.
Had jij ook al een alarmbel?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 12:32
Het mag inderdaad de helft minder zijn een verliefdheid.safrat schreef: ↑16-05-2018 08:24Het is meer een kwestie van oorzaak en gevolg. Niet iedereen vertoont claimend gedrag bij verliefdheid. Het is mijns inziens geen gevolg van. Claimen is voor mij ook niet hetzelfde als afhankelijk zijn.
Het zit vast nog in je, maar waarschijnlijk wil je niet meer zo verliefd worden als toen.
Dat trekken trekt mij niet. 1 keer zeggen vind ik genoeg. Van een nee een ja maken vind ik pushen en opdringerig. Daar word ik afstandelijk van en soms verbreek ik het contact daardoor. Ik wil de ander best een plezier doen, maar bij voorkeur zonder de vraag te krijgen. Het heeft ook geen zin. Ik verpest het hele feestje in een handomdraai.
Het zit nog in mij zeg jij.
Ik denk van niet.
Ik heb mijn lesje wel geleerd in het leven dat als ik weer zo erg verliefd word en het loopt niet goed, ik dan dicht bij mezelf blijf en vooral in mijn eigen leven blijf en niet ga trekken aan een dood paard.
De terugblik naar mij is te zielig, lachwekkend zelfs.
Dat zal ik mezelf toch niet meer aandoen?
1 keer kan gebeuren maar nooit meer.
Ik weet het nu wel.
Ik word daar net als jij ook afstandelijk van.
Het wordt vaak niet gesnapt en dan zeggen ach Esla gaat toch wel. Ook in een groepschat dat naar boven brengen. Mij voor het blok zetten en dat vind ik ook claimen.
Ik zeg dan veel plezier jullie met xxx erbij en ik krijg dan opeens geen xxx terug. Wel als we 1 op 1 zitten.
Door de jaren heen leer je om meer nee te zeggen.
Ik snap hun kant ook wel.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 12:42
Justme, door mijn werk kom ik in aanraking met veel mensen en niet onder de gunstigste omstandigheden en heb nog nooit meegemaakt dat iemand totáál onaantrekkelijk is. Ieder mens heeft iets moois, misschien niet gelijk op het eerste gezicht maar zeker wel op het tweede of derde.justme_37 schreef: ↑14-05-2018 19:00
Ik ben een gevoelloos mens geworden die nergens meer van kan genieten, die zich dagelijks rot voelt en mentaal zo gehard is dat ik gewoon door blijf leven in een leven zonder hoop en uitzicht.
.....
Mijn verstand weet wel hoe het moet maar mijn gevoel werkt niet mee en kan ik niet beinvloeden in deze situatie.
.....
Ik kan echt niet met dat gevoel leven, ik wil dat er een eind aan komt voordat ik een eind aan mezelf maak.
Ik wil gewoon kunnen leven in een solo leven zonder mezelf rot te voelen of het gevoel te hebben dat ik iets mis.
Waarschijnlijk onnodig om te zeggen maar het begint bij jezelf. Iemand opperde al meditatie of zoek hulp om een positiever zelfbeeld te krijgen.
Geef je kapper eens de vrije hand, ga naar zo'n kleurenspecialist en laat je kleding aanmeten die jou flatteren.
Gun jezelf de ruimte om er te mogen zijn, dood gaan we toch wel.
Hatsjikideee...
woensdag 16 mei 2018 om 12:50
Waarschijnlijk zie ik hem straks.
We hebben niks.
Dit is meer in real life ondervinden.
Niet vanuit daten.
Elkaar zien, wat drinken, praten, lachen.
Zien we elkaar niet, ook goed.
Ik doe het niet snel nu.
Hij gaat wat sneller nu, merk ik.
Ik heb dit zo wel meer gehad, draait dan uiteindelijk op niks uit.
Komt van mij af dan. Ben ik me ban bewust omdat ik niet snel verliefd ben.
Te weinig adrenaline.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 14:35
Eigenlijk altijd volgens mij. Maar blijkbaar is er ook een vorm van emotionele binding, waarvan je dus niet zo ga ga wordt. Voor mij staat het dat je dan niet echt verliefd bent.Eslarealidad schreef: ↑16-05-2018 11:36Emotionele afhankelijkheid is het meestal toch?
Als je er geen binding mee hebt ben je niet afhankelijk.
Er is iets in je wat het nodig heeft.
Om geen pijn te voelen.
In het geval van erge verliefdheid komt dat zo pijnlijk tot uiting.
Waar wij het over hebben.
Interessant onderwerp.
Je hebt er ook die hebben pijn in hun portemonnaie
Die zijn afhankelijk van geld.
Ja, geld, drank, drugs, noem maar op.
woensdag 16 mei 2018 om 14:54
Je kan natuurlijk ook emotioneel verbonden zijn zonder emotioneel afhankelijk te worden. Je hóéft jezelf niet te verliezen in een ander. Dat verliezen van jezelf zegt meer over jouw als persoon dan over liefde. Laten we nou niet doen alsof verliefdheid zich altijd uit in volslagen gekte of onbeheersbaar gedrag.
woensdag 16 mei 2018 om 15:02
Ik kan je anders prima volgen hoor, niks mis mee.Eslarealidad schreef: ↑16-05-2018 12:11Dan hebben wij hetzelfde ervaren.
Ook jij bedankt voor jouw uitleg.
Jij verwoord het beter.
Het zit wel in mijn hoofd maar op papier komt het gelukkig ook wel een beetje over.
Ik ben het met je eens alleen over die kindertijd klopt bij mij niet.
Ik ben zo liefdevol opgevoed en kan mij dan niet in Jan Geurtz vinden. Voor de rest wel hoor, ik smul op YouTube van hem.
Het kwam echt alleen bij mij naar boven die emotionele afhankelijkheid door erge verliefdheid.
Mijn moeder herkende mij niet meer. Die schat heeft mij er telkens weer uitgetrokken met haar mooie en doeltreffende woorden. Dat is houden van.
Natuurlijk zat het ook allemaal in mijn hoofd hoe het moest maar door die "ziekte van een verliefdheid" zat er een zware ruis voor. Normaal ben ik ook geen claimer, net wat jij zegt, als ze mij gaan claimen heb ik het gelijk door en zeg ik het ook. Dan voel ik weerstand. Als ik verliefd ben mag de ander natuurlijk vragen om mij te zien. Al is het vaak. Ben ik niet (erg) verliefd dan maar wat minder.
Ja, dat zeiden ze al in de Middeleeuwen. Gaan de neuzen dezelfde kant op dan merk je geen pijn maar gaat 1 neus de andere kant op dan wel.
Ik neem helemaal de verantwoordelijke voor mezelf.
Alleen toen kon ik niet anders.
Ik ben zelf in die relatie meegegaan. Ik wist dat ex een muur meenam in die relatie.
Die weg ging door mij. Ik blij.
Paar maanden later was er een muur bij. Ik dacht hem wel te doorbreken. Stom hè.
Had jij ook al een alarmbel?
Tot het 3e levensjaar maak je geen herinneringen aan en juist in die periode, reageer een baby/ peuter heel sterk op het wel of niet aanwezig zijn van de moeder. Het blijft natuurlijk koffiedik kijken, want idd een relatie krijgen in een fase van je leven dat je die juist niet zou moeten hebben, kan misschien ook wel zo'n emotionele afhankelijkheid veroorzaken. ik heb geen idee, het is lastig voor me als het niet logisch te verklaren is.
Ik heb idd ook dagenlang zitten huilen en malen bij mijn ouders. Mijn pa wil dan eigenlijk de pijn overnemen en probeert met rationeel gedrag je te helpen, terwijl dat het laatste is wat je nodig hebt.
Ik heb mijn ex vriendin ook nooit iets kwalijk genomen, want diep van binnen wist ik al dat ik zelf de oorzaak was. Ik had ook geen alarmbel, omdat ik geen eerdere ervaringen had gekend. Ik zat toen ook in een levensfase dat ik nauwelijks vrienden zag, dus ik had ook geen mensen die me er op aanspraken en zelf zat ik helemaal in die emoties, daar zat geen ratio bij.
Wat was dan precies jouw alarmbel? Ik kan je niet helemaal volgen dat er paar maanden later een muur bij was. Was die er bij jou gekomen of bij die man?
Maar nu hebben we natuurlijk wel een alarmbel, maar dan is het probleem weer dat we eigenlijk alleen maar aan het kijken zijn of ie niet afgaat, wat een rationeel proces is en daardoor de emotie zich niet kan ontwikkelen, waardoor die bel ook nooit afgaat.
woensdag 16 mei 2018 om 15:08
Niet altijd.safrat schreef: ↑16-05-2018 14:54Je kan natuurlijk ook emotioneel verbonden zijn zonder emotioneel afhankelijk te worden. Je hóéft jezelf niet te verliezen in een ander. Dat verliezen van jezelf zegt meer over jouw als persoon dan over liefde. Laten we nou niet doen alsof verliefdheid zich altijd uit in volslagen gekte of onbeheersbaar gedrag.
Maar het kan wel.
Alleen weet je dat als je het mee hebt gemaakt.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 15:08
Dat klopt ook, meestal juist niet, daarom is het ook zo verwarrend. Ik ben wel vaker verliefd geweest, ook toen ik een relatie had en toen had ik er geen last van. Toen was het wel zo dat mijn leven veel gebalanceerder was, met, denk ik, als gevolg dat ik de relatie als een belemmering begon te ervaren (of het was, omdat de verliefdheid afnam, geen idee).safrat schreef: ↑16-05-2018 14:54Je kan natuurlijk ook emotioneel verbonden zijn zonder emotioneel afhankelijk te worden. Je hóéft jezelf niet te verliezen in een ander. Dat verliezen van jezelf zegt meer over jouw als persoon dan over liefde. Laten we nou niet doen alsof verliefdheid zich altijd uit in volslagen gekte of onbeheersbaar gedrag.
Maar dan nogmaals: wat is emotioneel verbonden zijn?
woensdag 16 mei 2018 om 15:16
Ik denk niet dat er echt woorden zijn om dat uit te drukken. Grotendeels is het een gevoel en ik kan dat lastig vertalen naar woorden. Het heeft te maken met vertrouwen, jezelf kunnen zijn, geen schaamte of terughoudendheid, rekening houden met en zorg willen dragen voor.
woensdag 16 mei 2018 om 15:20
Ik heb daar andere woorden voor. Liefdesverdriet, verlies van controle, verlatingsangst. Desnoods eenzijdige verliefdheid.Eslarealidad schreef: ↑16-05-2018 15:08Niet altijd.
Maar het kan wel.
Alleen weet je dat als je het mee hebt gemaakt.
woensdag 16 mei 2018 om 15:23
Dina zit nog steeds op het strand.
woensdag 16 mei 2018 om 15:29
Ik vind het wel logisch te verklaren omdat ik er toen nog niet veel erover gelezen had en het gewoon een afkick is van een ex. Dat heb je zelf aangemaakt in je hoofd. Nu heb ik dat niet meer. Ik ben afgekickt van die ex. Ook dat heb ik weggemaakt in mijn hoofd. De balans is weer terug. Of in de relatie dat iemand je gaat negeren door weg te lopen krijg je ook die afkick. Omdat die verliefdheid sterk is.spell68 schreef: ↑16-05-2018 15:02Ik kan je anders prima volgen hoor, niks mis mee.
Tot het 3e levensjaar maak je geen herinneringen aan en juist in die periode, reageer een baby/ peuter heel sterk op het wel of niet aanwezig zijn van de moeder. Het blijft natuurlijk koffiedik kijken, want idd een relatie krijgen in een fase van je leven dat je die juist niet zou moeten hebben, kan misschien ook wel zo'n emotionele afhankelijkheid veroorzaken. ik heb geen idee, het is lastig voor me als het niet logisch te verklaren is.
Ik heb idd ook dagenlang zitten huilen en malen bij mijn ouders. Mijn pa wil dan eigenlijk de pijn overnemen en probeert met rationeel gedrag je te helpen, terwijl dat het laatste is wat je nodig hebt.
Ik heb mijn ex vriendin ook nooit iets kwalijk genomen, want diep van binnen wist ik al dat ik zelf de oorzaak was. Ik had ook geen alarmbel, omdat ik geen eerdere ervaringen had gekend. Ik zat toen ook in een levensfase dat ik nauwelijks vrienden zag, dus ik had ook geen mensen die me er op aanspraken en zelf zat ik helemaal in die emoties, daar zat geen ratio bij.
Wat was dan precies jouw alarmbel? Ik kan je niet helemaal volgen dat er paar maanden later een muur bij was. Was die er bij jou gekomen of bij die man?
Maar nu hebben we natuurlijk wel een alarmbel, maar dan is het probleem weer dat we eigenlijk alleen maar aan het kijken zijn of ie niet afgaat, wat een rationeel proces is en daardoor de emotie zich niet kan ontwikkelen, waardoor die bel ook nooit afgaat.
Ik heb het hem wel kwalijk genomen dat hij mij negeerde.
Deed mij dat aan, terwijl hij naast mij zat. Gewoon in zichzelf naar binnen kijken.
Iemand zei mij dat ik het niet bij hem moest zoeken maar bij mezelf. Ik nam toch ook deel aan die relatie. Touché die kwam aan.
Ik blééf toch ook in de relatie?
Mijn alarmbel was dat ik niet wist wat een muur was. Ik had dat nog nooit meegemaakt. Ik dacht ach komt wel goed.
Die tweede muur had hij voor mij aangemaakt. 1 van de vorige relatie die afbrokkelde door mij en de tweede kwam door mij.
Maar eigenlijk door zichzelf.
Dat had hij niet door.
Hij deed het zichzelf aan, net als ik. Ik deed het mezelf ook aan door hem te laten inzien dat hij mij niet moet gaan negeren.
Dan ging het even weer goed.
Hij heeft later ook hulp gezocht waarom zijn relaties niet lopen.
Misschien had ik ook hulp nodig maar ben erover gaan lezen en lezen en lezen.
Heb het zelf gedaan.
Het lichaam kent helende werkingen.
eslarealidad wijzigde dit bericht op 16-05-2018 16:04
0.05% gewijzigd
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 15:37
Al jouw woorden, inderdaad, dat is liefdesverdriet.
Liefdesverdriet komt voort vanuit verliefdheid.
Ik wist van te voren dat ik een groot liefdesverdriet zou krijgen.
Als iemand je verlaat voor een halve nacht omdat die zo boos is, terwijl je in een relatie zit en samenwoont, voel je ook liefdesverdriet.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 15:50
Je kunt ook minder verliefd zijn.
Dan verlies je jezelf niet.
Of emotioneel verbonden zijn met vriendinnen of vrienden van vroeger. Al zie je ze een jaar niet.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
woensdag 16 mei 2018 om 16:50
Hoi, ik kan met grote zekerheid vaststellen dat ik totaal onaantrekkelijk ben een 0/10. Heeft ook weinig zin om erover te discussiëren maar na 25 jaar heb ik dit kunnen vaststellen. En haar heb ik allang niet meer helaas. Echt geloof me, zelfs de hulpverlening is het er mee eens dat ik het niet heb getroffen kwa uiterlijk alleen omschrijven ze het wat minder direct en dat het waarschijnlijk onmogelijk is voor welke vrouw dan ook om er doorheen te kijken. Ik ben 45 jaar en ik heb er zo'n beetje alles aan geprobeerd wat mogelijk is.pausini schreef: ↑16-05-2018 12:42Justme, door mijn werk kom ik in aanraking met veel mensen en niet onder de gunstigste omstandigheden en heb nog nooit meegemaakt dat iemand totáál onaantrekkelijk is. Ieder mens heeft iets moois, misschien niet gelijk op het eerste gezicht maar zeker wel op het tweede of derde.
Waarschijnlijk onnodig om te zeggen maar het begint bij jezelf. Iemand opperde al meditatie of zoek hulp om een positiever zelfbeeld te krijgen.
Geef je kapper eens de vrije hand, ga naar zo'n kleurenspecialist en laat je kleding aanmeten die jou flatteren.
Gun jezelf de ruimte om er te mogen zijn, dood gaan we toch wel.
Het is diep frustrerend voor mij dat ik er alleen voor sta en dat hier geen therapie voor bestaat.
Het liefst zou ik willen dat er geen vrouwen bestonden in de wereld of dat er medicijnen bestonden die alle behoefte aan sociale contacten zouden wegnemen. Want op deze manier ga ik alleen maar gefrustreerd door het leven... en er bestaat geen hulp voor mijn problematiek dus het is een grote lijdensweg zonder dat er een oplossing voor bestaat.
woensdag 16 mei 2018 om 17:50
Ik heb zojuist een nieuw (test) PB bericht gestuurd want vaak een PB hier maar in één richting. Als deze niet is aangekomen mag je mij een PB sturen. Het antwoorden van PB´s werkt wel normaal in twee richtingenjustme_37 schreef: ↑15-05-2018 04:57Ik denk dat je gelijk hebt. Ik probeer constant op mijn gevoel in te spelen door mijn situatie te relativeren door bijvoorbeeld trots te zijn op mezelf dat ik alles aan gedaan heb en alles geprobeerd heb maar het niet zo mocht zijn.
Mijn gevoel wilt zich er maar niet bij neerleggen.
Sorry ik heb geloof ik niks ontvangen.
Ach die vrouw ja, die was helemaal verbitterd. Had geen familie meer die naar haar omkeek, had al haar geld over gemaakt naar haar Spaanse vriend en vervolgens liet hij nooit meer iets van zich horen. En omg wat stond zij negatief in het leven zeg, ze had terminale kanker met ook nog een buitengewoon negatieve instelling. Ik denk dat het leven haar zo gevormd heeft. Ik vond het eigenlijk gewoon heel triest maar ik besloot er om voor haar te zijn. Niemand verdient het om op die manier te sterven. Ik liet haar honden uit, ging ook met ze naar de dierenarts, ik bracht haar naar het ziekenhuis , haalde boodschappen en kluste in huis. Ik was daadwerkelijk 100 uur bezig in de week met mijn werk erbij.
Helaas heeft het leven haar zo gevormd maar ik vind het heel mooi dat je zoveel voor haar hebt gedaan!
woensdag 16 mei 2018 om 18:53
Ik ken die uitdrukking wel maar zag het vaker als "fladderige" types. Je hebt qua aandacht niet echt te klagenJosken schreef: ↑15-05-2018 20:11Juist ja, spring in 't veld is vooral een Vlaamse uitdrukking denk ik
Haha, bezig met carriereswitch dus nu wat minder maar ik blijf posten, en ik ben even benieuwd naar de toekomst als jou
Succes met je andere bezigheden en kww (kiekn wat wordt) zoals ze hier zeggen.
woensdag 16 mei 2018 om 19:51
Dat zal zeker sneller gaan en ik ken een aantal mensen met een relatie uit Internet. Als ik dan zie hoe groot (naar verhouding) de sociale kring van deze personen eruit ziet dan was iemand in de eigen sociale kring vinden voor mij idd kansloos.safrat schreef: ↑15-05-2018 20:44Veel relaties ontstaan zo, denk ik. Of ontstonden zo, want nu gaat het met internetdaten veel sneller. Vrij geforceerd. Voor mij is zo'n langdurige periode beter. Als ik een serieuze relatie zou willen zou ik dat ook niet via internet regelen.
Als je niet in een gemengde omgeving werkt, ben je afhankelijk van uitgaan, sport of vrienden om iemand te leren kennen. Het lijkt mij dat je makkelijk iemand kan ontmoeten. Je kiest er toch zelf voor om in die mannenwereld te blijven. Het is niet zo dat relaties alleen maar ontstaan op het werk, toch?
Ik zat een beetje vast aan mijn (allen single) mannen sociale kring die ik had vanuit de hobby. Daar ben ik nog steeds heel blij mee trouwens. Ik geef toe dat ik geen interesse had in sport behalve fietsen maar dat deed ik niet in een groep. Uitgaan was inderdaad de optie die overbleef. Dat heeft heel wat jaren op een laag pitje gestaan want echt ontspannen vond ik dat in het begin ook niet. Pas vanaf mijn 25e begon dat te veranderen en ontstonden er wat andere contacten.
woensdag 16 mei 2018 om 20:01
Hmm, want ik kan die woorden dan weer niet vertalen naar een gevoel. Alles wat jij benoemt, heb ik standaard bij mensen met wie ik een klik heb, ik zie dat niet als iets speciaals. Ik ervaar dat ook niet als een gevoel, althans zover ik weet. Maar misschien houdt het wellicht in dat ik me niet emotioneel bind en ken ik het daarom niet.safrat schreef: ↑16-05-2018 15:16Ik denk niet dat er echt woorden zijn om dat uit te drukken. Grotendeels is het een gevoel en ik kan dat lastig vertalen naar woorden. Het heeft te maken met vertrouwen, jezelf kunnen zijn, geen schaamte of terughoudendheid, rekening houden met en zorg willen dragen voor.
