Relaties
alle pijlers
Vriend wil niet samenwonen....relatie beeindigen overdreven?
vrijdag 3 juli 2009 om 13:08
Sinds drie jaar hebben mijn vriend en ik een relatie. We zijn allebei boven de dertig en we hebben het heel leuk met elkaar.
Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.
Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.
Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.
Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.
Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.
Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........
Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.
En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).
Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?
Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?
Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.
Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.
Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.
Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.
Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.
Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........
Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.
En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).
Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?
Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?
Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
zondag 25 oktober 2009 om 20:09
Goh Nicci, dat je hem nu wel terug zou willen en dan wel met hem zou willen samenwonen! Als ik dit hoor dan denk ik ook: had jouw ex maar wat meer geduld gehad! Wat zonde van jullie liefde en al jullie gevoelens en verdriet! Wat rot dat je er nu na 18 maanden nog steeds moeite mee hebt.
Ik snap ook eigenlijk niet helemaal, als jij aangaf dat je in principe wel wilde samenwonen maar dat het toen nog te vroeg was, dat hij daar niet op kon wachten.
Je zegt dat hij je geen ruimte meer gaf, dat je met je rug tegen de muur stond. Waardoor kwam dat?
En typisch ook dat hij al na een maand dat andere meisje had! Dat hoor je toch vaker over mannen....ik zou dat niet kunnen. Ik hoop voor jou ook echt dat jullie het nog een keer kunnen proberen.
Mijn ex was ook 4 a 5 keer per week bij mij. Toch was dat uiteindelijk voor mij ook niet voldoende maar dat kwam doordat de basis voor mij niet goed voelde. Ik denk dat jouw ex, als jullie zouden samenwonen, wat minder krampachtig zou vasthouden aan de hoeveelheid tijd samen. Dat hoop ik in ieder geval wel, je hebt toch ook tijd voor jezelf nodig!
Hopelijk komt het nog goed bij jullie.....maar aan de andere kant....je kunt ook niet blijven wachten he. Je moet zelf ook verder......
Ik snap ook eigenlijk niet helemaal, als jij aangaf dat je in principe wel wilde samenwonen maar dat het toen nog te vroeg was, dat hij daar niet op kon wachten.
Je zegt dat hij je geen ruimte meer gaf, dat je met je rug tegen de muur stond. Waardoor kwam dat?
En typisch ook dat hij al na een maand dat andere meisje had! Dat hoor je toch vaker over mannen....ik zou dat niet kunnen. Ik hoop voor jou ook echt dat jullie het nog een keer kunnen proberen.
Mijn ex was ook 4 a 5 keer per week bij mij. Toch was dat uiteindelijk voor mij ook niet voldoende maar dat kwam doordat de basis voor mij niet goed voelde. Ik denk dat jouw ex, als jullie zouden samenwonen, wat minder krampachtig zou vasthouden aan de hoeveelheid tijd samen. Dat hoop ik in ieder geval wel, je hebt toch ook tijd voor jezelf nodig!
Hopelijk komt het nog goed bij jullie.....maar aan de andere kant....je kunt ook niet blijven wachten he. Je moet zelf ook verder......
maandag 26 oktober 2009 om 15:55
Hoi Vooruit,
Nou ten eerst had mijn toenmalige vriend al een wat ongeduldig karakter, hij wilde na 3 maanden al samenwonen, dus voor zijn doen was dat jaar al lang wachten, zo moet je het ook weer zien. Als ik toen had aangegeven dat ik nog even had willen wachten had hij ook wel gewacht hoor.
Maar ik hield mijn poot ook stijf, en dacht toen ook dat ik nooit meer wilde samenwonen, ik was bang om weer gedumpt te worden. Ik was net verhuisd met mijn kind, en durfde het niet aan. Dus ik heb gezegd dat ik nooit wilde samenwonen. Tja dat was natuurlijk ook niet erg handig van mij.
Wat ook een grote rol speelde was dat ik hier al 42 jaar woon, zo lang ik leef, en last van heimwee heb, ook daar was ik bang voor. Tja als ik alles had geweten had ik het geprobeerd.
Mijn zoon zei je moest hem eerst verliezen om tot dit inzicht te komen, en daar zit ook wat in.
Aan de andere kant had mijn vriend toch nog moeten wachten, dus het blijft dubbel. Ook omdat ik nu het gevoel heb, mede door zijn berichtjes naar mij dat hij is gaan samenwonen om het samenwonen en niet met de vrouw waar hij dat het liefst mee wil. Maar ja dat weet ik niet zeker. Ik hoop dat het alsnog goed zal komen, want ik ben altijd van hem blijven houden.
tja lastig he, je hebt gelijk ik moet weer verder doe ik ook, heb zelfs een korte relatie met iemand gehad, maar ik kon die ander niet vergeten. Ben nu wel zover dat ik er wel weer voor opensta, maar ben bang dat ik diegene waar ik het meest van hield voorgoed kwijt ben.
Nou tot zover.
Gr.
Nou ten eerst had mijn toenmalige vriend al een wat ongeduldig karakter, hij wilde na 3 maanden al samenwonen, dus voor zijn doen was dat jaar al lang wachten, zo moet je het ook weer zien. Als ik toen had aangegeven dat ik nog even had willen wachten had hij ook wel gewacht hoor.
Maar ik hield mijn poot ook stijf, en dacht toen ook dat ik nooit meer wilde samenwonen, ik was bang om weer gedumpt te worden. Ik was net verhuisd met mijn kind, en durfde het niet aan. Dus ik heb gezegd dat ik nooit wilde samenwonen. Tja dat was natuurlijk ook niet erg handig van mij.
Wat ook een grote rol speelde was dat ik hier al 42 jaar woon, zo lang ik leef, en last van heimwee heb, ook daar was ik bang voor. Tja als ik alles had geweten had ik het geprobeerd.
Mijn zoon zei je moest hem eerst verliezen om tot dit inzicht te komen, en daar zit ook wat in.
Aan de andere kant had mijn vriend toch nog moeten wachten, dus het blijft dubbel. Ook omdat ik nu het gevoel heb, mede door zijn berichtjes naar mij dat hij is gaan samenwonen om het samenwonen en niet met de vrouw waar hij dat het liefst mee wil. Maar ja dat weet ik niet zeker. Ik hoop dat het alsnog goed zal komen, want ik ben altijd van hem blijven houden.
tja lastig he, je hebt gelijk ik moet weer verder doe ik ook, heb zelfs een korte relatie met iemand gehad, maar ik kon die ander niet vergeten. Ben nu wel zover dat ik er wel weer voor opensta, maar ben bang dat ik diegene waar ik het meest van hield voorgoed kwijt ben.
Nou tot zover.
Gr.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
maandag 26 oktober 2009 om 18:55
Hoi Nicci,
Ik moet wel even slikken bij jouw verhaal. Het had dus gewoon gekund met jullie! Als hij...als jij.... als als als.... En ik vind het wel heel typisch dat hij je heeft gezegd (of geschreven?) dat hij nu wel samenwoont, maar niet met degene met wie hij dat het liefste wil. Met jou dus!
Hoe heb jij daarop gereageerd? Weet hij dat jij dat nu wel zou willen? Wel jammer trouwens voor dat andere meisje, dat zij tweede keus is. Maar goed, daar kunnen jullie niet zoveel aan doen.
Ik zit er nu helemaal doorheen, sinds gisteravond al. Alleen maar huilen. Ik heb wel braaf gewerkt vandaag maar ben huilend teruggereden en nu thuis huil ik ook alleen maar. Ik heb nu zoooooo'n spijt: ik wil hem terug, dan maar alles op zijn voorwaarden, ik ben nu zo ongelukkig!
Ik weet rationeel wel dat dat niet zo werkt, dat er twee hun best moeten doen, maar ik zou hem zo graag willen vragen om het nog een kans te geven. Maar dan? Hij zal echt nooit zeggen dat hij wel wil samenwonen zoals jij, want bij hem zijn de motieven anders. Hij vond het samenwonen zelf niet fijn.
Zit ik hier dan dus over een half jaar weer zo?
Voorlopig doe ik dus niks met mijn gevoelens.
Ik moet wel even slikken bij jouw verhaal. Het had dus gewoon gekund met jullie! Als hij...als jij.... als als als.... En ik vind het wel heel typisch dat hij je heeft gezegd (of geschreven?) dat hij nu wel samenwoont, maar niet met degene met wie hij dat het liefste wil. Met jou dus!
Hoe heb jij daarop gereageerd? Weet hij dat jij dat nu wel zou willen? Wel jammer trouwens voor dat andere meisje, dat zij tweede keus is. Maar goed, daar kunnen jullie niet zoveel aan doen.
Ik zit er nu helemaal doorheen, sinds gisteravond al. Alleen maar huilen. Ik heb wel braaf gewerkt vandaag maar ben huilend teruggereden en nu thuis huil ik ook alleen maar. Ik heb nu zoooooo'n spijt: ik wil hem terug, dan maar alles op zijn voorwaarden, ik ben nu zo ongelukkig!
Ik weet rationeel wel dat dat niet zo werkt, dat er twee hun best moeten doen, maar ik zou hem zo graag willen vragen om het nog een kans te geven. Maar dan? Hij zal echt nooit zeggen dat hij wel wil samenwonen zoals jij, want bij hem zijn de motieven anders. Hij vond het samenwonen zelf niet fijn.
Zit ik hier dan dus over een half jaar weer zo?
Voorlopig doe ik dus niks met mijn gevoelens.
maandag 26 oktober 2009 om 20:20
Lieve Vooruit,
hij is heel duidelijk geweest over zijn visie op jullie relatie: Maar hij antwoordde dat we het al zo vaak hadden geprobeerd en dat we moesten accepteren dat het over was. zo schrijf jezelf. Met zo iemand, die zo weinig voor jou over heeft, wil je toch niet je leven delen?
Stel dat je onder zijn voorwaarden met hem verder gaat, dan ga je na verloop van tijd toch verwachten dat ie iets voor je terug doet. Ik herken dat sterk uit mijn vorige relatie. Je verwacht ooit iets terug, al is het maar een gebaar, omdat jij zo'n grote stap in zijn richting hebt gemaakt. Dat is ongelijkwaardig, en hoogst waarschijnlijk gaat hij dat gebaar nooit maken. Lieve Vooruit, er gaat echt iemand zijn die beter bij je past. Iemand die net zoveel voor jou wil doen als jij voor hem. Die van je houdt en het je daarom naar de zin wil maken. En niet iemand die alleen op zijn voorwaarden een relatie met je wil. Zo zit jij ook niet in elkaar.
En huil maar lekker hoor, dat lucht enorm op. En er komt een moment dat je genoeg hebt van je zelf en je eigen gejank, dan geef je jezelf een trap onder je kont en ga je met opgeheven hoofd de deur uit...
Hele dikke knuffel....
hij is heel duidelijk geweest over zijn visie op jullie relatie: Maar hij antwoordde dat we het al zo vaak hadden geprobeerd en dat we moesten accepteren dat het over was. zo schrijf jezelf. Met zo iemand, die zo weinig voor jou over heeft, wil je toch niet je leven delen?
Stel dat je onder zijn voorwaarden met hem verder gaat, dan ga je na verloop van tijd toch verwachten dat ie iets voor je terug doet. Ik herken dat sterk uit mijn vorige relatie. Je verwacht ooit iets terug, al is het maar een gebaar, omdat jij zo'n grote stap in zijn richting hebt gemaakt. Dat is ongelijkwaardig, en hoogst waarschijnlijk gaat hij dat gebaar nooit maken. Lieve Vooruit, er gaat echt iemand zijn die beter bij je past. Iemand die net zoveel voor jou wil doen als jij voor hem. Die van je houdt en het je daarom naar de zin wil maken. En niet iemand die alleen op zijn voorwaarden een relatie met je wil. Zo zit jij ook niet in elkaar.
En huil maar lekker hoor, dat lucht enorm op. En er komt een moment dat je genoeg hebt van je zelf en je eigen gejank, dan geef je jezelf een trap onder je kont en ga je met opgeheven hoofd de deur uit...
Hele dikke knuffel....
maandag 26 oktober 2009 om 23:26
Lieve Jelia,
Het moeilijke is, hij had altijd heel veel voor me over in de relatie. Maar dat zijn dan de dingen zoals voor me koken, me overal bij helpen, mij laten kiezen welke film ik het liefste wilde zien enzovoorts. Dat zijn de dingen binnen zijn kader. Binnen zijn kader deed hij alles voor me. Als ik geen zin had om af te wassen deed hij het voor me. Hij wilde het me constant naar de zin maken.
Maar buiten zijn kader kwamen we niet. Terwijl het mij om andere dingen ging. In de vakantie was hij superlief voor me, maar ondertussen stond ik op zondag na de vakantie hem huilend uit te zwaaien. Dan had ik liever dat hij me op vakantie iets minder in de watten legde maar het wel leuk vond om na de vakantie nog dat dagje bij me te blijven.
Ondertussen was ik in mijn eentje op zoek naar een huis. Dan had ik liever dat hij het ook leuk vond om bij me te wonen.
Dus ik vind het moeilijk om aan hem te denken in termen als niks voor me overhebben. Maar wat ik echt nodig had kon hij me niet bieden. Ik voel me ook vaak ondankbaar. Hij heeft zoveel voor me gedaan en voor mij was het nooit genoeg.
Maar ik wilde niet MEER dingen van hem, maar ANDERE dingen.
Het moeilijke is, hij had altijd heel veel voor me over in de relatie. Maar dat zijn dan de dingen zoals voor me koken, me overal bij helpen, mij laten kiezen welke film ik het liefste wilde zien enzovoorts. Dat zijn de dingen binnen zijn kader. Binnen zijn kader deed hij alles voor me. Als ik geen zin had om af te wassen deed hij het voor me. Hij wilde het me constant naar de zin maken.
Maar buiten zijn kader kwamen we niet. Terwijl het mij om andere dingen ging. In de vakantie was hij superlief voor me, maar ondertussen stond ik op zondag na de vakantie hem huilend uit te zwaaien. Dan had ik liever dat hij me op vakantie iets minder in de watten legde maar het wel leuk vond om na de vakantie nog dat dagje bij me te blijven.
Ondertussen was ik in mijn eentje op zoek naar een huis. Dan had ik liever dat hij het ook leuk vond om bij me te wonen.
Dus ik vind het moeilijk om aan hem te denken in termen als niks voor me overhebben. Maar wat ik echt nodig had kon hij me niet bieden. Ik voel me ook vaak ondankbaar. Hij heeft zoveel voor me gedaan en voor mij was het nooit genoeg.
Maar ik wilde niet MEER dingen van hem, maar ANDERE dingen.
dinsdag 27 oktober 2009 om 07:18
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar goed, de dingen die jij van hem wilde, liggen op een ander level dan de dingen die hij voor jou deed. Samenwonen is niet vergelijkbaar met jou een film laten kiezen. Maar dan is het toch alleen maar goed dat jullie niet verder gaan met elkaar?
bah wat ellendig is dit toch ook. je weet het rationeel, maar je gevoel zegt iets anders. Je moet er doorheen Vooruit, en iedereen komt er altijd weer bovenop, jij dus ook...
bah wat ellendig is dit toch ook. je weet het rationeel, maar je gevoel zegt iets anders. Je moet er doorheen Vooruit, en iedereen komt er altijd weer bovenop, jij dus ook...
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:15
Lieve Vooruit,
Jeetje wat is het allemaal wat, ik wou wel dat mijn exvriend op mijn voorwaarden door had willen gaan. Ik vind het erg dat je zo'n verdriet hebt. Iedereen geeft je adviezen, ik kan je alleen maar advies vanuit mijn eigen situatie geven. Ik heb al eerder gezegd dat je een relatie niet moet af laten hangen van samenwonen of niet. Als jij weet dat je vriend van je houdt respecteer dan zijn beslissing om in zijn eigen huis te bliljven wonen, en laat dan ook dat onderwerp rusten.
Wil je straks met iemand samenwonen waar jij niet zoveel van houdt? Dan ben je ook niet gelukkig.
En iedereen kan wel roepen je vind wel weer iemand, ja misschien, maar misschien ook niet, en dan?
Ik begrijp mijn ex nu wel beter, en had nu achteraf graag zijn zin gedaan. Kijk er is altijd 1 iemand in de relatie die soms wat meer water bij de wijn moet doen. Als je vriend van je houdt zal hij blij zijn dat je hem toch wil houden ondanks dat hij niet met je wil samenwonen. Laat het dan rusten en wie weet als hij die druk van jouw kant niet meer voelt, wat er dan nog in de toekomst gaat gebeuren. Maar laat het niet stuklopen op het samenwonen dat is mijn advies aan jou, je ziet het toch aan mijn ex, echte liefde kom je niet zo vaak tegen.
En trek je helemaal van je omgeving niks aan, wat ze ervan zullen denken.
Als afsluiting: Listen to your heart before you tell him goodbye...
Ik hoop weer van je te horen, leef met jou mee, wat mijn ex betreft ja hij weet dat ik nog steeds van hem hou, het is ook niet eerlijk van hem dat hij mij nog berichten stuurt, bij de laatst heb ik gezegd dat hij het niet meer mag doen tenzij hij vrij is, ik krijg er hoop van maar het blijft tot nu toe bij wanhopige smsjes, maar actie om me terug te winnen onderneemt ie niet.
Liefs Kop op, en doe wat je hart je ingeeft.
Jeetje wat is het allemaal wat, ik wou wel dat mijn exvriend op mijn voorwaarden door had willen gaan. Ik vind het erg dat je zo'n verdriet hebt. Iedereen geeft je adviezen, ik kan je alleen maar advies vanuit mijn eigen situatie geven. Ik heb al eerder gezegd dat je een relatie niet moet af laten hangen van samenwonen of niet. Als jij weet dat je vriend van je houdt respecteer dan zijn beslissing om in zijn eigen huis te bliljven wonen, en laat dan ook dat onderwerp rusten.
Wil je straks met iemand samenwonen waar jij niet zoveel van houdt? Dan ben je ook niet gelukkig.
En iedereen kan wel roepen je vind wel weer iemand, ja misschien, maar misschien ook niet, en dan?
Ik begrijp mijn ex nu wel beter, en had nu achteraf graag zijn zin gedaan. Kijk er is altijd 1 iemand in de relatie die soms wat meer water bij de wijn moet doen. Als je vriend van je houdt zal hij blij zijn dat je hem toch wil houden ondanks dat hij niet met je wil samenwonen. Laat het dan rusten en wie weet als hij die druk van jouw kant niet meer voelt, wat er dan nog in de toekomst gaat gebeuren. Maar laat het niet stuklopen op het samenwonen dat is mijn advies aan jou, je ziet het toch aan mijn ex, echte liefde kom je niet zo vaak tegen.
En trek je helemaal van je omgeving niks aan, wat ze ervan zullen denken.
Als afsluiting: Listen to your heart before you tell him goodbye...
Ik hoop weer van je te horen, leef met jou mee, wat mijn ex betreft ja hij weet dat ik nog steeds van hem hou, het is ook niet eerlijk van hem dat hij mij nog berichten stuurt, bij de laatst heb ik gezegd dat hij het niet meer mag doen tenzij hij vrij is, ik krijg er hoop van maar het blijft tot nu toe bij wanhopige smsjes, maar actie om me terug te winnen onderneemt ie niet.
Liefs Kop op, en doe wat je hart je ingeeft.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 27 oktober 2009 om 13:37
Vooruit, ik denk dat het een beetje te makkelijk is om te stellen dat jij hem maar moet houden ondanks dat hij niet met je wil samenwonen. Ik denk dat voor jou, net zoals voor mij, bij je partner willen zijn een onlosmakelijk deel van de liefde is. Mensen zoals je ex en niccifrench voelen dat anders. Zij zitten anders in elkaar.
Ik denk dat dat verschil zo fundamenteel is, dat het nooit goed kan gaan tussen twee mensen die daarin zo verschillen.
Echte liefde kom je misschien niet zo vaak tegen, ik weet het niet, ik heb geen idee of je het vaak tegenkomt.
Maar ik zelf kan echte liefde niet rijmen met niet willen samenwonen; als mijn partner niet met me zou wilen samenwonen, zou ik me niet bemind voelen, al deed hij nog zoveel voor mij. Ik heb voor mijn vrienden ook veel over, ik wil ook graag voor ze afwassen, ze een film laten kiezen enzovoort. Maar ik wil alleen samenwonen met iemand van wie ik zielsveel houd.
Waarschijnlijk voel jij dat ook zo, en in dat geval ben ik ervan overtuigd dat het goed is dat je relatie over is en dat je nu de kans krijgt om een relatie te hebben met iemand van wie je wél voelt dat hij helemaal voor je gaat, namelijk door graag met je te willen samenwonen.
Sterkte!
Ik denk dat dat verschil zo fundamenteel is, dat het nooit goed kan gaan tussen twee mensen die daarin zo verschillen.
Echte liefde kom je misschien niet zo vaak tegen, ik weet het niet, ik heb geen idee of je het vaak tegenkomt.
Maar ik zelf kan echte liefde niet rijmen met niet willen samenwonen; als mijn partner niet met me zou wilen samenwonen, zou ik me niet bemind voelen, al deed hij nog zoveel voor mij. Ik heb voor mijn vrienden ook veel over, ik wil ook graag voor ze afwassen, ze een film laten kiezen enzovoort. Maar ik wil alleen samenwonen met iemand van wie ik zielsveel houd.
Waarschijnlijk voel jij dat ook zo, en in dat geval ben ik ervan overtuigd dat het goed is dat je relatie over is en dat je nu de kans krijgt om een relatie te hebben met iemand van wie je wél voelt dat hij helemaal voor je gaat, namelijk door graag met je te willen samenwonen.
Sterkte!
zaterdag 31 oktober 2009 om 21:00
quote:niccifrench schreef op 27 oktober 2009 @ 12:15:
Als afsluiting: Listen to your heart before you tell him goodbye...
Elke dag heb ik dit liedje nu in mijn hoofd....
Alles is fout. Alles is zo fout.
En ik weet nu: het was goed tussen ons.
Ondanks alles wat er gebeurd is.
Ondanks alle adviezen, voor en tegen.
Ondanks dat hij het waarschijnlijk niet meer gelooft.
Ondanks wat mijn omgeving ervan zal vinden.
Morgen is hij weer bij me. En zal ik hem dit vertellen.
Als afsluiting: Listen to your heart before you tell him goodbye...
Elke dag heb ik dit liedje nu in mijn hoofd....
Alles is fout. Alles is zo fout.
En ik weet nu: het was goed tussen ons.
Ondanks alles wat er gebeurd is.
Ondanks alle adviezen, voor en tegen.
Ondanks dat hij het waarschijnlijk niet meer gelooft.
Ondanks wat mijn omgeving ervan zal vinden.
Morgen is hij weer bij me. En zal ik hem dit vertellen.
zaterdag 31 oktober 2009 om 21:12
Lieve Vooruit,
Ik ben toch nog vergeten om terug te komen hier. Sorry..
Ik lees wat je schrijft en ik begrijp jou heel goed. Maar ik mis 1 ding: namelijk je vriend!!!
Ik ben de laatste die zal zeggen dat het niet alsnog goed kan komen, maar ben je echt bereid om jouw dromen, wensen en al jouw randvoorwaarden te laten gaan, zonder dat hij jou duidelijk heeft gemaakt dat hij jou niet kwijt wil?
Misschien beschrijf je het niet zo uitgebreid en dat hoop ik ook. Maar ik vind dat jouw vriend je wel heel makkelijk heeft laten gaan. Je bent het waard om voor te vechten, je verdient het om vertroeteld te worden. Dat laatste snapt hij blijkbaar best, maar wil je werkelijk de rest van je leven de laatste paar vakantiedagen al langzaamaan verdrietig raken, omdat je weet dat het na die paar laatste dagen weer 'afzien' wordt? Omdat je weet dat hij op dat moment alweer verlangt naar zijn eigen huis, zijn eigen bed en dan vooral, omdat hij dan weer fijn alleen is?
Onze laatste vakantie, net na onze break, eindigde zo. Ik verzuchtte dat ik vanaf een bepaalt moment weer lekker in mijn eigen bed zou liggen en hij zuchtte vergenoegd met mij mee. Terwijl we eerst nog een paar dagen samen bij hem thuis zouden zijn. Maar hij verlangde echt naar alleen in zijn eigen bed zijn, terwijl ik verlangde naar mijn eigen matras...
Na deze vakantie hebben we heel erg ruzie gehad en dat was de laatste strijd... Hoe bizar dat ook is eigenlijk...
Ik wens je alle wijsheid. Luister vooral naar jezelf en niet naar je omgeving, maar luister ook niet alleen naar hem, want jij bent de enige die jouw levensgeluk kan maken...
Ik ben toch nog vergeten om terug te komen hier. Sorry..
Ik lees wat je schrijft en ik begrijp jou heel goed. Maar ik mis 1 ding: namelijk je vriend!!!
Ik ben de laatste die zal zeggen dat het niet alsnog goed kan komen, maar ben je echt bereid om jouw dromen, wensen en al jouw randvoorwaarden te laten gaan, zonder dat hij jou duidelijk heeft gemaakt dat hij jou niet kwijt wil?
Misschien beschrijf je het niet zo uitgebreid en dat hoop ik ook. Maar ik vind dat jouw vriend je wel heel makkelijk heeft laten gaan. Je bent het waard om voor te vechten, je verdient het om vertroeteld te worden. Dat laatste snapt hij blijkbaar best, maar wil je werkelijk de rest van je leven de laatste paar vakantiedagen al langzaamaan verdrietig raken, omdat je weet dat het na die paar laatste dagen weer 'afzien' wordt? Omdat je weet dat hij op dat moment alweer verlangt naar zijn eigen huis, zijn eigen bed en dan vooral, omdat hij dan weer fijn alleen is?
Onze laatste vakantie, net na onze break, eindigde zo. Ik verzuchtte dat ik vanaf een bepaalt moment weer lekker in mijn eigen bed zou liggen en hij zuchtte vergenoegd met mij mee. Terwijl we eerst nog een paar dagen samen bij hem thuis zouden zijn. Maar hij verlangde echt naar alleen in zijn eigen bed zijn, terwijl ik verlangde naar mijn eigen matras...
Na deze vakantie hebben we heel erg ruzie gehad en dat was de laatste strijd... Hoe bizar dat ook is eigenlijk...
Ik wens je alle wijsheid. Luister vooral naar jezelf en niet naar je omgeving, maar luister ook niet alleen naar hem, want jij bent de enige die jouw levensgeluk kan maken...
maandag 2 november 2009 om 23:47
Bedankt allemaal voor het meeleven en jullie adviezen.
Ik luister nu naar mijn gevoel en dat zegt: ik wil hem terug!!
Wat we hadden klopte gewoon. Het was veel te mooi om te laten lopen.
Ja, ik wil de concessie doen om niet samen te wonen, ja ik wil aan het eind van de vakantie beseffen dat hij weer even naar zijn huis gaat. Hij vindt dat gewoon even fijn. Net zoals ik het fijn vind om te sporten, en dat doe ik ook zonder hem.
En een dag of wat later is hij er weer en is het weer mega-gezellig.
Mijn ex weet dit nu en is aan het nadenken.....
Ik luister nu naar mijn gevoel en dat zegt: ik wil hem terug!!
Wat we hadden klopte gewoon. Het was veel te mooi om te laten lopen.
Ja, ik wil de concessie doen om niet samen te wonen, ja ik wil aan het eind van de vakantie beseffen dat hij weer even naar zijn huis gaat. Hij vindt dat gewoon even fijn. Net zoals ik het fijn vind om te sporten, en dat doe ik ook zonder hem.
En een dag of wat later is hij er weer en is het weer mega-gezellig.
Mijn ex weet dit nu en is aan het nadenken.....
dinsdag 3 november 2009 om 13:13
Lieve Kikker, Lunax en Nicci,
Fijn dat jullie zo enthousiast reageren! Maar ik weet nog niet of ik blij mag zijn..... mijn ex vindt het moeilijk, durft het niet goed meer aan, is bang dat het op de lange termijn toch weer mis gaat en dat hij hier dan nog een keer doorheen moet (voor hem was deze maand ook afschuwelijk).
Ik begrijp hem wel en het probleem is: ik kan niet bewijzen dat het nu anders is! Ik kan het alleen maar beloven. Dus ik kan alleen maar hopen dat hij er nog een laatste keer op wil vertrouwen.....
Fijn dat jullie zo enthousiast reageren! Maar ik weet nog niet of ik blij mag zijn..... mijn ex vindt het moeilijk, durft het niet goed meer aan, is bang dat het op de lange termijn toch weer mis gaat en dat hij hier dan nog een keer doorheen moet (voor hem was deze maand ook afschuwelijk).
Ik begrijp hem wel en het probleem is: ik kan niet bewijzen dat het nu anders is! Ik kan het alleen maar beloven. Dus ik kan alleen maar hopen dat hij er nog een laatste keer op wil vertrouwen.....
dinsdag 3 november 2009 om 13:17
Kikker, ja ik ga dit op de langere termijn ook aankunnen. Ik bedacht opeens: hoe zou ik me voelen als mijn ex elke week moeilijk zou gaan doen als ik ga sporten? Als hij steeds zou vragen om dat minder te doen en liefst helemaal niet? Dat wil ik niet....nou dan! Zo is dat voor hem ook.
Nicci, ik hoop heel erg dat jij en je ex weer bij elkaar komen. Wat jammer dat hij niet meer actie onderneemt dan af en toe wanhopige sms-jes sturen.....
Zal ik eens met hem praten?
Nicci, ik hoop heel erg dat jij en je ex weer bij elkaar komen. Wat jammer dat hij niet meer actie onderneemt dan af en toe wanhopige sms-jes sturen.....
Zal ik eens met hem praten?
dinsdag 3 november 2009 om 14:32
Lieve vooruit,
je bent veel ouder dan ik en ik ken je verder ook niet maar wil toch zeggen; sporten is iets anders dan samenwonen.
Maar als je zeker weet dat je het kan accepteren dan moet je het doen, als hij ook weer ziet zitten.
Maar het komt op mij over alsof je van die pijn af wil en daar nu alles voor over hebt...
Bedoel ik goed hoor want ik gun juist dat je je goed gaat voelen, maar ook op langer termijn.
Stel dat S. mij terug wil als ik dan maar accepteer dat hij niet tegen mijn onzekerheid kan,
dan zal ik dat doen terwijl het dan binnen korte tijd weer fout zal gaan.
je bent veel ouder dan ik en ik ken je verder ook niet maar wil toch zeggen; sporten is iets anders dan samenwonen.
Maar als je zeker weet dat je het kan accepteren dan moet je het doen, als hij ook weer ziet zitten.
Maar het komt op mij over alsof je van die pijn af wil en daar nu alles voor over hebt...
Bedoel ik goed hoor want ik gun juist dat je je goed gaat voelen, maar ook op langer termijn.
Stel dat S. mij terug wil als ik dan maar accepteer dat hij niet tegen mijn onzekerheid kan,
dan zal ik dat doen terwijl het dan binnen korte tijd weer fout zal gaan.
dinsdag 3 november 2009 om 14:47
Lieve Kikker,
Fijn dat je hier reageert want ik vond het een beetje stom om dit in jouw topic te schrijven, is wel erg off-topic bij jou.
En je hebt natuurlijk gelijk: samenwonen is iets heel anders dan sporten. Het was ook maar een voorbeld om aan te geven dat ik zijn behoeftes wil respecteren, zoals hij dat ook altijd bij mij heeft gedaan.
En wat de pijn betreft: natuurlijk wil ik er vanaf en heb ik er alles voor over. Maar het grootste probleem is dat ik er niet meer achtersta. Dat ik niet vind dat ik er beter van word als ik een ander vind.
Wat een zelfinzicht trouwens van jou! Het is duidelijk te zien dat het beter met je gaat.
Fijn dat je hier reageert want ik vond het een beetje stom om dit in jouw topic te schrijven, is wel erg off-topic bij jou.
En je hebt natuurlijk gelijk: samenwonen is iets heel anders dan sporten. Het was ook maar een voorbeld om aan te geven dat ik zijn behoeftes wil respecteren, zoals hij dat ook altijd bij mij heeft gedaan.
En wat de pijn betreft: natuurlijk wil ik er vanaf en heb ik er alles voor over. Maar het grootste probleem is dat ik er niet meer achtersta. Dat ik niet vind dat ik er beter van word als ik een ander vind.
Wat een zelfinzicht trouwens van jou! Het is duidelijk te zien dat het beter met je gaat.
woensdag 4 november 2009 om 16:23
quote:Lunax schreef op 04 juli 2009 @ 23:40:
[...]
Jullie geven op dit moment allebei je droom op. Hij droomt van een relatie met jou in beide een eigen huis en jij droomt van een relatie met hem in één huis. Beide lijkt niet mogelijk. Het klinkt wellicht hard maar jij ontneemt hem ook de droom van samen zijn met jou. Jij maakt een keus voor hem, namelijk "als jij niet met mij wilt samenwonen dan wil ik jou helemaal niet meer". Dat is de andere kant.
En ja, je kunt denken dat hij een 'luxe' uitgangspositie heeft omdat hij het nu heeft zoals hij het wil, maar jij trekt daar nu wel de stop uit. Ook voor hem is het geen keus. Het is voor jou geen keus om door te gaan als hij niet wil samenwonen. Voor hem is het geen keus om maar te gaan samenwonen om dan met jou door te gaan.
Beetje een patstelling he?
Hoi Lunax,
Ik wou dat ik vorig jaar hier een topic over had geopend toen ik het zo moeilijk had met de breuk omdat ik niet wou samenwonen.
Heb nu jouw reacties gelezen en ik moet zeggen dat dit me heel erg helpt. Want ik heb heel lang met een schuldgevoel rondgelopen, maar dit antwoord doet mij ook erg goed.
Dank je wel.
Nicci
[...]
Jullie geven op dit moment allebei je droom op. Hij droomt van een relatie met jou in beide een eigen huis en jij droomt van een relatie met hem in één huis. Beide lijkt niet mogelijk. Het klinkt wellicht hard maar jij ontneemt hem ook de droom van samen zijn met jou. Jij maakt een keus voor hem, namelijk "als jij niet met mij wilt samenwonen dan wil ik jou helemaal niet meer". Dat is de andere kant.
En ja, je kunt denken dat hij een 'luxe' uitgangspositie heeft omdat hij het nu heeft zoals hij het wil, maar jij trekt daar nu wel de stop uit. Ook voor hem is het geen keus. Het is voor jou geen keus om door te gaan als hij niet wil samenwonen. Voor hem is het geen keus om maar te gaan samenwonen om dan met jou door te gaan.
Beetje een patstelling he?
Hoi Lunax,
Ik wou dat ik vorig jaar hier een topic over had geopend toen ik het zo moeilijk had met de breuk omdat ik niet wou samenwonen.
Heb nu jouw reacties gelezen en ik moet zeggen dat dit me heel erg helpt. Want ik heb heel lang met een schuldgevoel rondgelopen, maar dit antwoord doet mij ook erg goed.
Dank je wel.
Nicci
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
woensdag 4 november 2009 om 16:36
hey Vooruit,
ik heb even wat bijgelezen op dit topic! Hoe gaat het ondertussen? Weet je ex al wat? Kan me voorstellen dat hij bang is weer door al die pijn heen te moeten, bang dat jij na een tijdje het weer gaat hebben over samenwonen! Geef hem de tijd en ik hoop echt dat het goedkomt met je!!!! En hopelijk blijf je op het ene topic meeschrijven ook als het weer helemaal topgaat! Hoeft niet hoor! Maar ik zou het leuk vinden;p!
ik heb even wat bijgelezen op dit topic! Hoe gaat het ondertussen? Weet je ex al wat? Kan me voorstellen dat hij bang is weer door al die pijn heen te moeten, bang dat jij na een tijdje het weer gaat hebben over samenwonen! Geef hem de tijd en ik hoop echt dat het goedkomt met je!!!! En hopelijk blijf je op het ene topic meeschrijven ook als het weer helemaal topgaat! Hoeft niet hoor! Maar ik zou het leuk vinden;p!
woensdag 4 november 2009 om 20:57
Poeh Vooruit, ik waardeer je lef, maar maak me toch een beetje zorgen om je.
Ik hoop je gelijk hebt en dat je eraan kunt wennen. Ik vraag me alleen af, en bedoel dat echt niet rot. Was die maand uit elkaar dan wel nodig? Je hebt de afgelopen tijd zoveel zelfonderzoek gedaan om erachter te komen wat je wilde en aan dacht te kunnen, waarom dan toch eerst die rigoreuze stap en alles op het spel zetten?
Aan de andere kant.. na onze break was ook helemaal niet duidelijk dat het 'goed' zou komen, hadden we zelfs geen idee meer van wat nou goed was, maar was ons wel duidelijk dat we elkaar niet kwijt wilden. En dat heeft ook goed uitgepakt. Dat het voor jou ook goed uitpakt, wat dat ook moge zijn, is wat ik je toewens!
Ik hoop je gelijk hebt en dat je eraan kunt wennen. Ik vraag me alleen af, en bedoel dat echt niet rot. Was die maand uit elkaar dan wel nodig? Je hebt de afgelopen tijd zoveel zelfonderzoek gedaan om erachter te komen wat je wilde en aan dacht te kunnen, waarom dan toch eerst die rigoreuze stap en alles op het spel zetten?
Aan de andere kant.. na onze break was ook helemaal niet duidelijk dat het 'goed' zou komen, hadden we zelfs geen idee meer van wat nou goed was, maar was ons wel duidelijk dat we elkaar niet kwijt wilden. En dat heeft ook goed uitgepakt. Dat het voor jou ook goed uitpakt, wat dat ook moge zijn, is wat ik je toewens!
vrijdag 6 november 2009 om 11:21
Hoi Nicci,
Het is ook pas in dit topic dat ik heb beseft hoeveel druk er eigenlijk ligt op de mensen die niet willen samenwonen....steeds maar hun gevoel verdedigen naar andere mensen, omdat de meerderheid iets anders wil en daarom meent dat de niet-samenwoneners zich maar aan moeten passen.....
Ik moet bekennen dat ik me daar ook schuldig aan heb gemaakt bij mijn ex. Zo'n argument van: waarom wil je niet met me samenwonen, dat doen die en die en die en die toch ook??
(Oftewel: jij moet doen wat de meerderheid doet??)
En dat terwijl ik zelf geen kinderen wil....hoezo minderheid!
Maar het blijft natuurlijk ontzettend verdrietig als een relatie erop stukloopt...... vooral nu we er beiden niet achterstaan en spijt hebben.....
Het is ook pas in dit topic dat ik heb beseft hoeveel druk er eigenlijk ligt op de mensen die niet willen samenwonen....steeds maar hun gevoel verdedigen naar andere mensen, omdat de meerderheid iets anders wil en daarom meent dat de niet-samenwoneners zich maar aan moeten passen.....
Ik moet bekennen dat ik me daar ook schuldig aan heb gemaakt bij mijn ex. Zo'n argument van: waarom wil je niet met me samenwonen, dat doen die en die en die en die toch ook??
(Oftewel: jij moet doen wat de meerderheid doet??)
En dat terwijl ik zelf geen kinderen wil....hoezo minderheid!
Maar het blijft natuurlijk ontzettend verdrietig als een relatie erop stukloopt...... vooral nu we er beiden niet achterstaan en spijt hebben.....
vrijdag 6 november 2009 om 11:24
Raiden, wat leuk dat je hier even meeschrijft! En ik blijf ook op het andere topic schrijven hoor, of het met mijn ex en mij nou goedkomt of niet. Jij ook??
Ik heb het al eens gezegd maar ik krijg steeds meer bewondering voor jou.....ik snap niet hoe je dit al maanden volhoudt! Voor mij is dit echt slopend. Ik heb even teruggelezen en zie dat het eigenlijk nog maar 5 dagen duurt, maar voor mijn gevoel is dit al veel langer!
Mijn ex heeft pas laten weten dat hij het nog niet weet en meer tijd nodig heeft......
Ik heb het al eens gezegd maar ik krijg steeds meer bewondering voor jou.....ik snap niet hoe je dit al maanden volhoudt! Voor mij is dit echt slopend. Ik heb even teruggelezen en zie dat het eigenlijk nog maar 5 dagen duurt, maar voor mijn gevoel is dit al veel langer!
Mijn ex heeft pas laten weten dat hij het nog niet weet en meer tijd nodig heeft......
vrijdag 6 november 2009 om 11:26
Hoi Vooruit
Ik wilde idd samenwonen omdat ik dan meer bevestiging had en zekerheid dat het dan goed zat tussen ons. Maar zie nu wel in dat het de verkeerde beweegreden was.
Want als we dat waren gaan doen, dan was er wel wat anders voor in de plek gaan komen, waardoor ik onzeker werd.
In jouw geval, komt het meer over dat het voor jou een volgende logische stap in jullie relatie is.
Net als een kinderwens kan zijn.
Dus daarom vraag ik me af, of je op langer termijn ook kan accepteren dat die volgende stap niet komt.
Maar als je liefde groter is dan de wens om samen te wonen, dan zal dat wel goed komen , denk ik.
Ik wilde idd samenwonen omdat ik dan meer bevestiging had en zekerheid dat het dan goed zat tussen ons. Maar zie nu wel in dat het de verkeerde beweegreden was.
Want als we dat waren gaan doen, dan was er wel wat anders voor in de plek gaan komen, waardoor ik onzeker werd.
In jouw geval, komt het meer over dat het voor jou een volgende logische stap in jullie relatie is.
Net als een kinderwens kan zijn.
Dus daarom vraag ik me af, of je op langer termijn ook kan accepteren dat die volgende stap niet komt.
Maar als je liefde groter is dan de wens om samen te wonen, dan zal dat wel goed komen , denk ik.
vrijdag 6 november 2009 om 11:29
Fozziebear, achteraf sla ik me ook tegen mijn kop dat ik dit niet had kunnen bedenken tijdens onze relatie...... inderdaad ben ik al lang met mijn gevoel hierin bezig geweest maar blijkbaar was dit laatste zetje (die maand uit elkaar) toch nog nodig.
Het voelt echt of ik eindelijk wakker ben geschud.
Maar mijn ex weet nu niet wat hij wil (of durft?) en daar heb ik het heel moeilijk mee. Wat kan hij nog meer van me verlangen? Het maakt dat ik enorm onzeker word over de overige aspecten in onze relatie. Steeds flitsen er leuke momenten van de afgelopen jaren door mijn hoofd, maar nu denk ik er steeds achteraan: vond hij het allemaal wel even leuk als ik? Ik dacht echt van wel, maar waarom twijfelt hij dan zo? Ik word hier echt enorm verdrietig van.
Het voelt echt of ik eindelijk wakker ben geschud.
Maar mijn ex weet nu niet wat hij wil (of durft?) en daar heb ik het heel moeilijk mee. Wat kan hij nog meer van me verlangen? Het maakt dat ik enorm onzeker word over de overige aspecten in onze relatie. Steeds flitsen er leuke momenten van de afgelopen jaren door mijn hoofd, maar nu denk ik er steeds achteraan: vond hij het allemaal wel even leuk als ik? Ik dacht echt van wel, maar waarom twijfelt hij dan zo? Ik word hier echt enorm verdrietig van.
