Vriend wil niet samenwonen....relatie beeindigen overdreven?

Sinds drie jaar hebben mijn vriend en ik een relatie. We zijn allebei boven de dertig en we hebben het heel leuk met elkaar.

Maar sinds een tijdje weet ik dat hij niet wil samenwonen - nu niet, nooit.

Hij heeft namelijk al eerder samengewoond in een goede relatie en toen bleek dat hij zich daarbij niet gelukkig voelde, hij mist zijn avondjes alleen thuis.

Het feit dat ik veel weg ben en dat hij dus in de praktijk vaak rustig alleen thuis zou zijn is voor hem gevoelsmatig niet hetzelfde. Ook een eigen kamer, zolder of tuinhuis oid is niet voldoende. Hij heeft behoefte aan zijn eigen huidige huis, waar hij alleen kan zijn.



Naast die 2 avonden in de week wil hij juist heel graag bij me zijn. Ik heb hem voorgesteld om zijn huis aan te houden als we zouden gaan samenwonen, zodat hij nog steeds zijn avondjes alleen kan hebben, maar daarop reageerde hij met: Ik heb al mijn huis en hoef geen ander huis.



Voor mij is samenwonen echter erg belangrijk. Ik heb nog nooit samengewoond, maar het lijkt me heerlijk om samen een toekomst op te bouwen. Om samen een huis uit te zoeken, in te richten, bij elkaar te horen. Zonder dat je dan steeds op elkaars lip zit want dat doe ik nooit, onder andere vanwege werk, sport en vriendinnen. Ik ben dit jaar ook een weekje met een vriendin op vakantie geweest, ik vind het normaal om dingen zonder elkaar te doen.



Maar ik wil wel graag bij elkaar leven en horen. Het idee dat we over tien jaar nog steeds elk weekend met onze weekendtas bij elkaar uit "logeren" gaan........



Daarom heb ik aangegeven dat ik op deze basis niet verder kan. Ik ben gewoon niet gelukkig in de huidige situatie. Hij wil mij absoluut niet kwijt maar geeft ook aan dat hij niet wil dat ik ongelukkig ben, dus dat hij het zal accepteren als ik voor mezelf kies.



En dat gaat helaas gebeuren. We gaan dit weekend niet bij elkaar zijn en ik ga zelf een huis zoeken, zonder hem, in mijn stad. Het gaat dus uit (al durven we dat nog niet definitief te maken).



Maar het blijft door mijn hoofd spoken: is dit toch niet wat overdreven van mij? Kan ik niet beter mijn grote liefde behouden, en me maar neerleggen bij het niet-samenwonen?



Zijn er meer mensen met een vriend(in) die niet wil samenwonen?

Hoe zijn jullie daar mee omgegaan?

Bedankt voor jullie lieve en bemoedigende woorden!



We hebben deze week het gesprek gehad en er kwam uit dat hij het nog wel wilde proberen maar ik niet meer. Er zou namelijk niks veranderen dan. En deze situatie heb ik al geprobeerd, ik heb echt geprobeerd om genoeg te hebben aan zijn liefde, maar op deze manier trek ik het dus niet. En hij wil niets veranderen ....

Bedankt, Steeninwater!



Op het moment doet alles zo'n pijn, zelfs het zoeken naar een leuke nieuwe woning. Ik wil niet alleen verder, ik wil met HEM verder!!!

Maar het kan zo niet meer. Ik kan het zo niet meer.



Wat fijn dat het al zo snel beter met je gaat. Want het is toch nog niet zo lang uit? Ik ben erg benieuwd of je je gesprek met de hypotheekadviseur hebt gehad, kun je je eigen huis kopen?

Ooooh Jelia, de tranen lopen over mijn wangen. Wat jij schrijft, daar hou ik me aan vast!



Appeltje, dankjewel voor jouw knuffel. Hopelijk ben en blijf jij heel gelukkig met je vriend, realiseer je wat je hebt, het is zo mooi!

Het is zaterdagmorgen en ik voel me zo verdrietig en eenzaam.... logisch natuurlijk want in het weekend waren we altijd samen, in het weekend kon ik me voelen alsof we bij elkaar hoorden. Ik hou me maar voor dat ik niet aan de leuke weekenddagen moet denken maar aan de dagen na het weekend, door de weeks, als hij weer weg was en ik me weer zo goed besefte dat we geen gezamenlijk thuis hadden.



Steeninwater, wat fijn dat je een huis/appartement kan kopen! Gefeliciteerd! Veel plezier vandaag bij de open huizen dag.....ik ga ook kijken dus wie weet wat we na vanmiddag te vertellen hebben.



Jelia, ik snap alleen niet dat je schrijft hoe heerlijk het is om je eigen keuzes te maken en niet te hoeven overleggen. Ik vind dat juist enorm verdrietig en het voelt alsof ik met mijn ziel onder de arm bij die huisjes aankom.



Maar ik ga wel!



Knuffel!

Lunax, bedankt voor jouw lieve woorden.

Jij begrijpt altijd zo goed hoe het is en wat ik bedoel en je verwoordt het zo goed! Ook nu weer, met het huis kopen.....

Het was echt heel fijn om van jou de andere kant van het verhaal te horen (die van mijn exlief dus). Maar helaas, meer begrip van mijn kant heeft het toch niet kunnen redden.



Ik ben ook erg boos dat mijn vriend niet geprobeerd heeft bepaalde dingen te doen voor mij, enkel en alleen om mij te behouden. Bijvoorbeeld: als hij wist dat ik het zo erg vond dat hij de zondag na de vakantie wegging, dan had hij toch ook tot maandagmorgen kunnen blijven? Dan had hij door de weeks toch nog steeds zijn vrije avonden gehad? En dan had ik het allemaal een stuk beter getrokken.....



Heb ik overigens goed begrepen dat jij een nieuwe relatie hebt? Fijn voor je, gefeliciteerd! Ik vraag me dan wel af of jullie elkaars toekomstbeeld meteen besproken hebben? Hoe ga jij daar mee om? Ik weet wel dat ik dit in het vervolg meteen helder wil hebben!

Jelia, oh bedoelde je het zo! Nou inderdaad, als iemand anders de boel gaat tegenwerken dan schiet het natuurlijk helemaal niet op! Dan kan ik me goed voorstellen dat het koopproces veel fijner verliep zonder hem. Heb je nu een mooi eigen appartement?

Dat moet wel naar geweest zijn, dat je eerst dacht dat jullie samen een huis gingen kopen en dat op een gegeven moment de aap uit de mouw kwam dat hij dat helemaal niet wilde! Ik heb althans geen valse hoop gehad zeg maar.



Steeninwater, wat naar dat het huis dat je op het oog had al verkocht is! Ik voel met je mee. Bah, zo'n tegenvaller kun je er nu helemaal niet bij hebben, je doet al zo je best om jouw nieuwe leven op te bouwen en hier had je je op verheugd! Maar als je dit huis eenmaal uit je hoofd hebt dan zul je zien dat er allemaal andere leuke huizen te koop komen, je zult het zien! Jij krijgt echt een mooi nieuw huis, net als ik!



Wel vervelend dat je niet eens weet waarom jouw vriend niet wilde samenwonen. Had hij soms al eerder een vervelende ervaring daarmee?



Mijn huizenbezichtiging ging ook niet bijzonder goed: een huis vond ik ronduit niks en twee andere zijn op zich wel aardig, maar ik hoef er niet zo nodig te wonen. Maar er is nog een huis dat ik volgende week voor de tweede keer ga bekijken, dus wie weet! En ik heb er wel vertrouwen in dat er snel weer nieuwe leuke huizen te koop bijkomen.



Vandaag was ik bij een vriend en dat was toch wel even erg fijn. Hij was meteen enthousiast over mijn huizenplan, pakte funda erbij, besprak alles met me. Eindelijk weer eens iemand die met me meedoet!

(Ookal is hij dan een gewone vriend). Ik merk dat dat me erg goed heeft gedaan, ik ben spontaan alweer iets enthousiaster. En volgende week gaat een andere vriend met me mee met de bezichtiging van het huis, dus voel ik me er niet zo alleen voor staan.

quote:Lunax schreef op 12 oktober 2009 @ 10:25:





Boosheid is ook een deel van verwerken. Dat is dus eigenlijk wel goed. Het is natuurlijk wel altijd zo dat als er maar één iemand werkt aan een relatie waar je met zijn tweeen inzit dat het scheefgroeit. Je moet er samen wat van willen maken. Alleen investeren van één kant gaat natuurlijk niet werken. Jammer.





Ja, dat is nu mijn grote probleem. Ik heb het idee dat ik de enige ben die zo enorm heeft geinvesteerd. Maar misschien denkt mijn ex daar zelf wel heel anders over.....

In ieder geval: ik ben van de week zo dom geweest om hem toch nog te vragen of hij een bepaalde concessie voor mij zou willen doen (in de relatie). Ik moest gewoon weten wat zijn reactie daarop zou zijn. Eigenlijk wilde ik gewoon weten of hij voor mij zou willen vechten. Maar zijn reactie was dat we al zo vaak geprobeerd hadden en nu moesten accepteren dat het uit is.



Zie je wel, zegt dan een stemmetje in mij, als de investering van zijn kant zou moeten komen dan haakt hij meteen af.

En dat doet pijn.....

(Ookal weet ik niet of ik het daarmee weer had willen proberen, maar zijn gebrek aan bereidheid doet mij pijn. Hij laat mij zomaar gaan, wil niet eens voor me vechten.....)





Ja klopt Ik ben (tegen al mijn eigen verwachtingen in) tegen een super lieve vriend aangelopen. En jazeker. Op onze allereerste date hebben we het al gehad over het feit dat ik geen samenwoner ben maar wel heel goed kan LATten. Kan je nagaan, het is echt een wezenlijk iets van mij, zo wezenlijk dat het dus op een eerste date gewoon ter sprake komt. Feit is wel dat ik tegen een man ben aangelopen die al een kind heeft in een co-ouderschap (ik geen kinderen) en ook hij heeft de sterke behoefte om vast te houden aan zijn eigen ik en zijn eigen tijd. Waarschijnlijk vind ik hem (mede) daarom zo leuk. We hebben bijvoorbeeld afgelopen weekend een heerlijk weekend gehad samen en hoewel we het beide ongezellig vinden om weer uit elkaar te gaan zijn we beide een uur later weer blij om even alleen te zijn en onze eigen gang te gaan. En ik heb echt genóten van mijn bed, helemaal voor mij alleen en dwars er doorheen

Vooralsnog zien we er beide voordelen in om beide een eigen plek en dus een eigen huis te hebben. Ik kan niet in de toekomst kijken natuurlijk maar ik kan me zo voorstellen dat dit niet (snel) zal veranderen.



PS: Fijn trouwens dat je vrienden nu voor je klaarstaan bij je huizenzoektocht. Single betekend echt niet alleen. Dat blijkt dan maar weer. Je zult je echt nog wel eens alleen voelen (ik had bij zulke grote zaken ook echt weleens moeite om dingen weer alleen te moeten beslissen) maar aan de andere kant zal de voldoening als het allemaal lukt en leuk wordt des te groter zijn!





Wat fijn dat jullie er hetzelfde instaan en dat dat ook meteen duidelijk is! Volgens mij ben ik nu heel frusti maar dat is nu ongeveer het eerste wat ik zou willen vragen.....

Ik hoop trouwens wel voor jullie dat dat bij beiden zo blijft, want in het begin vond ik het ook wel fijn om weer even op mezelf te zijn. Pas later, toen hij meer eigen werd, kreeg ik het er steeds moeilijker mee.



Inderdaad hoef ik niet echt alleen te zijn (ookal voel ik me natuurlijk wel zo). Komende zaterdag ga ik naar hele lieve vrienden die me compleet gaan vertroetelen. Dat kan ik nu echt wel gebruiken. De schatten!!

Lieve Lunax,



Sorry, het was niet mijn bedoeling om mijn verdriet, wantrouwen en teleurstelling te projecteren op jouw relatie! Natuurlijk is jullie situatie heel anders en niet te vergelijken. Hij heeft al eerder samengewoond en heeft een kind. Dan sta je toch heel anders in het leven. En jullie zijn er vanaf het begin heel open over geweest. Dus geen reden om hier een punt van te maken. En ja, wat er in de toekomst gebeurt weet je natuurlijk toch nooit!



Ik ben wel blij dat je het niet dom van me vindt dat ik er van de week toch nog over begonnen ben bij mijn ex. Ik moest het weten, ik was zo bang dat er nog een klein kansje in zat die ik zou laten lopen... maar nee dus. Echt een klap in mijn gezicht, ik voel me echt heel erg gekwetst en heb het er erg moeilijk mee.

Aan de andere kant gaat het nu beter met me want ik ben nu echt boos en voor het eerst heb ik zelf geen behoefte aan contact. Als dit het is wat hem betreft, dan bekijkt hij het maar. En rationeel weet ik dat geen contact het beste is (in ieder geval voorlopig) dus dat komt dan goed uit. Het wanhopige verdriet en zo radeloos zijn dat je niet weet waar je het zoeken moet en tegen de muren oploopt heeft plaats gemaakt voor een doffe pijn, acceptatie en een verbeten vastberadenheid om verder te gaan (vandaar mijn nickname).

Hoi Nicci,



Mijn vriend gaat helaas niet voor me vechten. Ik heb veel gedacht aan jouw verhaal en ik ben het eigenlijk eens met wat je schrijft: als de liefde er echt is, mag het toch niet overgaan om het samenwonen?



Mede daarom heb ik een tijdje geleden gevraagd of hij iets voor mij wilde overhebben, net zoals ik al voor hem overhad dat we niet samenwoonden. Het ging mij om de praktische punten: wanneer voelde ik mij nou vooral slecht? Als hij de zondag na de vakantie wegging. Dus vroeg ik hem of hij het voor mij zou overhebben om die zondagen niet weg te gaan. Dan zou hij dus wel zijn 2 avonden door de weeks houden.

Dat zou hij dan voor mij doen, uit liefde.



Maar hij antwoordde dat we het al zo vaak hadden geprobeerd en dat we moesten accepteren dat het over was. Dat was toen echt een enorme klap in mijn gezicht! Hij wil het blijkbaar echt alleen maar op zijn manier, een compromis zit er niet in.



Ach, en ik weet niet of het in de praktijk wel goed zou zijn gegaan als hij op de zondagen na de vakanties gebleven was. Misschien dat het dan ook fout zou zijn gegaan. Maar wat me vooral steekt is het gevoel dat hij niet wilde investeren, dat hij niet iets tegen zijn eigen gevoel in wilde doen uit liefde voor mij. Terwijl ik wel jarenlang tegen mijn eigen gevoel ben gegaan uit liefde voor hem....



Hier wil ik het nog wel een keer met hem over hebben. Misschien vindt hij zelf dat hij wel degelijk al dingen voor mij had gedaan om onze relatie te redden? Ik hoop het....



Nicci, bij jou was het allemaal andersom en als ik jouw verhalen zo lees heb ik de indruk dat jullie allebei eigenlijk nog niet los van elkaar zijn. Maar jij moest je scheiding nog verwerken..... had je het idee dat je in de toekomst wel een keer wilde samenwonen met jouw vriend? Dat zou ik namelijk een groot verschil vinden. Daar zou ik dan wel op willen wachten!



Hoe vond je het om in een huis te wonen met jouw man toen je getrouwd was? Mijn vriend beviel het toen echt niet en dat lag niet aan degene met wie hij samenwoonde.



En was jij bereid om jouw vriend op bepaalde andere manieren tegemoet te komen? Als "compensatie" zeg maar, om hem te helpen met het feit dat hij het toch al moeilijk had met het niet samenwonen? Niet omdat jij "fout" zat want dat was natuurlijk niet zo, maar enkel en alleen om hem te helpen?

Dat zou mij heel veel geholpen hebben......





Overigens gaat het niet erg goed met mij, ik ben en blijf enorm verdrietig. Ookal doe ik wel vanalles, ik ontmoet nieuwe mensen en ik heb al een vakantie gepland en misschien zelfs twee.

Mijn ex heeft mij vorige week gebeld, maar we hebben het alleen over koetjes en kalfjes gehad. Aan het eind van het gesprek zei hij dat we elkaar wel weer spraken. Hij wil blijkbaar graag contact met mij houden. Ik weet zelf niet of ik dat kan.