Relaties
alle pijlers
Waarom wordt er zoveel gescheiden de laatste 20 jaar?
zaterdag 22 februari 2020 om 20:27
De laatste tijd hoor je niets anders dan scheidingen en relatie-breuken.
Ook van mensen die 20 jaar samen zijn, kinderen hebben, ...
Het lijkt of een relatie of huwelijk een wegwerp-artikel is geworden.
Kortom:
Laat ons allemaal brainstormen waarom 40 % van de huwelijken strandt.
En bij ongetrouwden al helemaal ongeveer de helft van de relaties na een paar jaar weg zijn.
Opstartster begint.
Die is gelukkig getrouwd en ziet voorlopig nog geen scheiding aankomen.
Maar ziet dus wel de ene relatie-breuk en scheiding na de andere in haar omgeving.
Ook van mensen die 20 jaar samen zijn, kinderen hebben, ...
Het lijkt of een relatie of huwelijk een wegwerp-artikel is geworden.
Kortom:
Laat ons allemaal brainstormen waarom 40 % van de huwelijken strandt.
En bij ongetrouwden al helemaal ongeveer de helft van de relaties na een paar jaar weg zijn.
Opstartster begint.
Die is gelukkig getrouwd en ziet voorlopig nog geen scheiding aankomen.
Maar ziet dus wel de ene relatie-breuk en scheiding na de andere in haar omgeving.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:24
Dat wordt ook niet beloofd. Dit is de belofte die je maakt:
Verklaart U xx aan te nemen tot uw wettige echtgenoot en belooft U getrouw alle plichten te zullen vervullen, die door de Wet aan de huwelijkse staat worden verbonden? Wat is daarop uw antwoord?" "Ja"
zaterdag 22 februari 2020 om 22:26
Ik wel hoor, waarom niet?
zaterdag 22 februari 2020 om 22:27
Wat een vreemde reactie dit....Xaviera1234567890 schreef: ↑22-02-2020 22:10Komt door het uitvinden van de dildo, je hebt geen man meer nodig nu die er zijn tezamen met de spermabank en je eigen centjes mogen verdienen, mooi toch?
Alsof echt van elkaar houden niet meer normaal is!
Man en ik zouden ons leven voor elkaar geven; in de eerste plaats voor onze kinderen en kleinkinderen maar zeker ook voor elkaar.
Zowel man als ikzelf hebben beiden een levensbedreigende medische situatie meegemaakt. Wees maar zeker dat we om elkaar 'gevochten' hebben, samen gehuild, gehoopt, samen ons erdoorheen geslagen.
Man heeft momenteel weer een mindere periode waardoor hij zowat elke nacht doodziek is, maar ik sta samen met hem op, ik troost hem, spreek hem moed in, ik verzorg hem en ik sta hem bij. En dit met heel veel liefde.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:27
En de definitie van ‘gelukkig getrouwd’ is voor iedereen anders. Wat ik als ‘tevreden’ zie ziet een ander als gelukkig, En waar een ander vindt dat jij gelukkig getrouwd bent, want geen ruzies, leuk huis, leuke banen, leuke kinderen kun jij vinden dat het echt heel ongelukkig is. En dat mag.
Ik ben niet per se voor of tegen scheiden, maar ik zie ook nog geen bewijs dat mensen tegenwoordig vaker scheiden en ook niet voor of dat al dan niet erg zou zijn eigenlijk.
Ik ben niet per se voor of tegen scheiden, maar ik zie ook nog geen bewijs dat mensen tegenwoordig vaker scheiden en ook niet voor of dat al dan niet erg zou zijn eigenlijk.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:28
RikM schreef: ↑22-02-2020 22:23Misschien toeval dan, dat ik er in mijn omgeving veel heb de laatste jaren? Het is echt de een na de andere.
Ik begrijp daar ook helemaal niets van. Zo'n vent die z'n gezin in de steek laat (die vrouw en kinderen gaan helemaal naar de kloten), en dan binnen twee weken z'n nieuwe vriendin wil voorstellen aan de kinderen.Wat bezielt je?
In mijn eigen familie en vriendenkring zie ik het juist helemaal niet.
Best gek eigenlijk.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:28
Dit klinkt precies als ons, al is dat minder lang maar wel al 25+ jaar.Moemoe64 schreef: ↑22-02-2020 22:04Owww, ik ben duidelijk een uitzondering. Dit jaar zijn man en ik 37j getrouwd en JA wij zijn nog steeds gelukkig met elkaar.
Waar we ook naartoe gaan: wij stappen nog steeds hand in hand. Ik hou zoveel van mijn lieve man! Hij was mijn eerste echte liefde en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit een andere man zou liefhebben.
Veel meegemaakt (wat ook logisch is in zo'n lange tijd) en dan klinkt het heel cliché maar wel waar voor mij: het breekt je relatie of maakt het sterker. Wij hebben het geluk dat dat laatste telt.
Daar zetten we ons ook bewust voor in. Leven niet alleen als ouders en huisgenoten, maar vooral ook nog als geliefden. Regelen regelmatig oppas zodat we avonden hebben dat we puur en alleen aandacht voor elkaar hebben. Luisteren naar wat de ander bezighoudt, wat dromen en wensen zijn, waar irritaties zijn en hoe we dat aan kunnen pakken. Klinkt logisch, maar hoor om me heen dat mijn vrienden/kennissen dat niet doen. Aandacht zit in zoveel. Hoe kun je geliefden blijven als je geen oprechte aandacht hebt voor elkaar en hoe kun je dán nog samen problemen aangaan? De verleiding voor iemand buiten jouw huwelijk die dan wél aandacht geeft, zal dan ook groter zijn.
Ik ben voor de mogelijkheid tot kunnen scheiden. Maar vind wel dat je als je je relatie, de ander én jezelf respecteert, je best je best mag doen om er samen wat van te maken. Ook na nog ruim 25 jaar!
zaterdag 22 februari 2020 om 22:29
Want getrouwd zijn betekent 24/7 op elkaars lip? Wat een domme reactie.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:29
Dat is natuurlijk fantastisch. Alleen verplicht het anderen tot niets. Ik kan me ook goed voorstellen dat bijvoorbeeld een heel zieke partner jarenlang erg slopend kan zijn en als die partner dan bijvoorbeeld altijd boos is en niets meer wil, dan snap ik dat je op je 45e denkt ‘is dit wat ik de rest van mijn leven ga doen?’.Moemoe64 schreef: ↑22-02-2020 22:27Wat een vreemde reactie dit....
Alsof echt van elkaar houden niet meer normaal is!
Man en ik zouden ons leven voor elkaar geven; in de eerste plaats voor onze kinderen en kleinkinderen maar zeker ook voor elkaar.
Zowel man als ikzelf hebben beiden een levensbedreigende medische situatie meegemaakt. Wees maar zeker dat we om elkaar 'gevochten' hebben, samen gehuild, gehoopt, samen ons erdoorheen geslagen.
Man heeft momenteel weer een mindere periode waardoor hij zowat elke nacht doodziek is, maar ik sta samen met hem op, ik troost hem, spreek hem moed in, ik verzorg hem en ik sta hem bij. En dit met heel veel liefde.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:31
Heel mooi omschreven!apiejapie schreef: ↑22-02-2020 22:28Dit klinkt precies als ons, al is dat minder lang maar wel al 25+ jaar.
Veel meegemaakt (wat ook logisch is in zo'n lange tijd) en dan klinkt het heel cliché maar wel waar voor mij: het breekt je relatie of maakt het sterker. Wij hebben het geluk dat dat laatste telt.
Daar zetten we ons ook bewust voor in. Leven niet alleen als ouders en huisgenoten, maar vooral ook nog als geliefden. Regelen regelmatig oppas zodat we avonden hebben dat we puur en alleen aandacht voor elkaar hebben. Luisteren naar wat de ander bezighoudt, wat dromen en wensen zijn, waar irritaties zijn en hoe we dat aan kunnen pakken. Klinkt logisch, maar hoor om me heen dat mijn vrienden/kennissen dat niet doen. Aandacht zit in zoveel. Hoe kun je geliefden blijven als je geen oprechte aandacht hebt voor elkaar en hoe kun je dán nog samen problemen aangaan? De verleiding voor iemand buiten jouw huwelijk die dan wél aandacht geeft, zal dan ook groter zijn.
Ik ben voor de mogelijkheid tot kunnen scheiden. Maar vind wel dat je als je je relatie, de ander én jezelf respecteert, je best je best mag doen om er samen wat van te maken. Ook na nog ruim 25 jaar!
zaterdag 22 februari 2020 om 22:36
Dat is hier echt niet het geval hoor. En neen, ik voel me zeker tot niets 'verplicht'.Th∅rdis schreef: ↑22-02-2020 22:29Dat is natuurlijk fantastisch. Alleen verplicht het anderen tot niets. Ik kan me ook goed voorstellen dat bijvoorbeeld een heel zieke partner jarenlang erg slopend kan zijn en als die partner dan bijvoorbeeld altijd boos is en niets meer wil, dan snap ik dat je op je 45e denkt ‘is dit wat ik de rest van mijn leven ga doen?’.
Toen ik heel ziek was heeft man voor mij gezorgd en nu doe ik hetzelfde voor hem. Uit vrije wil, uit liefde.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:38
Volgens mij neemt het aantal vechtscheidingen toe omdat er te laat gescheiden wordt.RikM schreef: ↑22-02-2020 22:10Ik heb vooral ook het idee dat de scheidingen steeds naarder worden, maar misschien is dat mijn verbeelding? Om me heen (en zelf ook meegemaakt helaas) zie ik mensen hun partner van járen in de steek laten alsof het niets is. Dikke vechtscheidingen waar advocaten aan te pas moeten komen, vaders die niet meer omkijken naar hun kinderen, dat soort dingen. En dat allemaal om met een collega te kunnen rollebollen. Moet dat nou zo? Waar is het fatsoen gebleven?
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 22 februari 2020 om 22:39
Snap ik. En dat is fijn. En ideaal.
Maar als je de pech hebt dat je partner jaren en jaren moppert en klaagt en je geen vakanties, geen etentjes, geen dingen buiten de deur, geen hobby’s en andere leuke dingen meer doet, je sociale leven verdwijnt en je alleen nog zorgt en zorgt zonder er iets voor terug te krijgen dan snap ik dat je dat niet nog 30 jaar wilt bijvoorbeeld
zaterdag 22 februari 2020 om 22:40
En waarom niet?
zaterdag 22 februari 2020 om 22:40
Hetvrijewoord schreef: ↑22-02-2020 22:28In mijn eigen familie en vriendenkring zie ik het juist helemaal niet.
Best gek eigenlijk.
Misschien zit er bij ons iets in het water dan. Wij hebben dus serieus in de afgelopen 2 jaar al drie van die gevallen in de familie. Alledrie relaties van 15+ jaar, en bij alledrie ging het om een collega. Je gaat bijna denken dat het normaal is.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:44
Herkenbaar.RikM schreef: ↑22-02-2020 22:10Ik heb vooral ook het idee dat de scheidingen steeds naarder worden, maar misschien is dat mijn verbeelding? Om me heen (en zelf ook meegemaakt helaas) zie ik mensen hun partner van járen in de steek laten alsof het niets is. Dikke vechtscheidingen waar advocaten aan te pas moeten komen, vaders die niet meer omkijken naar hun kinderen, dat soort dingen. En dat allemaal om met een collega te kunnen rollebollen. Moet dat nou zo? Waar is het fatsoen gebleven?
Volwassen mensen die gewoon normaal leken totdat de scheiding plaatsvond.
En ook zo onpraktisch vaak en niet realistisch. Een man die expres geen ander werk zoekt omdat zijn ex dan alimentatie moet betalen.
Waar leeft het kind dan van?
Een vrouw die moeilijk doet over haar ex die bij zijn nieuwe liefde woont. Waar moet de man dan wonen, hij moet ook de hypotheek betalen van het huis waar jij met je dikke kont nog in woont en wat je zelf niet kunt betalen.
en maar kwaad zijn.
Dat us waar ik meer moeite mee heb dan met scheiden an sich.
Dar kinderachtige gedrag eromheen.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:45
Welke leeftijd heb je? Tussen 35-45 jaar was het hier ook schering en inslag.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:46
Hier van in totaal van 25 huwelijken in de familie, als ik ooms en tantes reken, 2, scheidingen. De rest is 20+ jaar samen. De ene scheiding was een ‘moetje’, die moesten trouwen toen ze beiden 17 waren, want zwanger. Die zijn in de 40 gescheiden. Van mijn generatie zijn er 3 gescheiden, van de 30 ofzo.
Maar dat zijn allemaal mensen onder de 45, dus er kan nog van alles.
Zo heel algemeen is scheiden in mijn omgeving niet. In de ‘kennissenkring’ en onder collega’s wel veel meer nu ik er over nadenk. Bijna allemaal door een ander in het spel
Maar dat zijn allemaal mensen onder de 45, dus er kan nog van alles.
Zo heel algemeen is scheiden in mijn omgeving niet. In de ‘kennissenkring’ en onder collega’s wel veel meer nu ik er over nadenk. Bijna allemaal door een ander in het spel
anoniem_395148 wijzigde dit bericht op 22-02-2020 22:47
12.73% gewijzigd
zaterdag 22 februari 2020 om 22:47
Jij bedoelt dat wanneer je partner ernstig ziek wordt je die maar in de steek moet laten en 'iets' met een nieuwe vlam moet beginnen?Th∅rdis schreef: ↑22-02-2020 22:39Snap ik. En dat is fijn. En ideaal.
Maar als je de pech hebt dat je partner jaren en jaren moppert en klaagt en je geen vakanties, geen etentjes, geen dingen buiten de deur, geen hobby’s en andere leuke dingen meer doet, je sociale leven verdwijnt en je alleen nog zorgt en zorgt zonder er iets voor terug te krijgen dan snap ik dat je dat niet nog 30 jaar wilt bijvoorbeeld
Trouwens: in ons geval gaan wij zeker nog regelmatig uit (eten), bioscoop, daguitstappen doen, enz.
En 30j zal ons toch niet meer gegund worden. Ik zou al héél blij zijn met 20 jaar
zaterdag 22 februari 2020 om 22:47
Dat is precíes wat ik bedoel. Goed gelezen!Moemoe64 schreef: ↑22-02-2020 22:47Jij bedoelt dat wanneer je partner ernstig ziek wordt je die maar in de steek moet laten en 'iets' met een nieuwe vlam moet beginnen?
Trouwens: in ons geval gaan wij zeker nog regelmatig uit (eten), bioscoop, daguitstappen doen, enz.
En 30j zal ons toch niet meer gegund worden. Ik zou al héél blij zijn met 20 jaar
zaterdag 22 februari 2020 om 22:49
Maar dan ligt de reden van de scheiding niet in het ziek-zijn en partner in de steek laten, maar in de zieke partner die niks meer van zijn eigen leven maakt en zijn partner/gezin daarin meetrekt. Want ook al ben je chronisch ziek, liefde en aandacht en positiviteit kunnen er alsnog zijn. Misschien heb je daar hulp bij nodig. Dat is prima. Dan ga je samen zo'n proces door en steun je elkaar. Maar als de zieke partner alleen maar zielig, chagrijnig en negatief blijft doen, vind ik het niet vreemd als een huwelijk een scheiding wordt. (En ja, zelf chronisch ziek dus weet wat de impact daarop op je (liefdes)leven kan zijn).Th∅rdis schreef: ↑22-02-2020 22:39Snap ik. En dat is fijn. En ideaal.
Maar als je de pech hebt dat je partner jaren en jaren moppert en klaagt en je geen vakanties, geen etentjes, geen dingen buiten de deur, geen hobby’s en andere leuke dingen meer doet, je sociale leven verdwijnt en je alleen nog zorgt en zorgt zonder er iets voor terug te krijgen dan snap ik dat je dat niet nog 30 jaar wilt bijvoorbeeld
zaterdag 22 februari 2020 om 22:50
Dit is wél wat ik bedoel iddapiejapie schreef: ↑22-02-2020 22:49Maar dan ligt de reden van de scheiding niet in het ziek-zijn en partner in de steek laten, maar in de zieke partner die niks meer van zijn eigen leven maakt en zijn partner/gezin daarin meetrekt. Want ook al ben je chronisch ziek, liefde en aandacht en positiviteit kunnen er alsnog zijn. Misschien heb je daar hulp bij nodig. Dat is prima. Dan ga je samen zo'n proces door en steun je elkaar. Maar als de zieke partner alleen maar zielig, chagrijnig en negatief blijft doen, vind ik het niet vreemd als een huwelijk een scheiding wordt. (En ja, zelf chronisch ziek dus weet wat de impact daarop op je (liefdes)leven kan zijn).
zaterdag 22 februari 2020 om 22:52
