Relaties
alle pijlers
Wat doen we met moeder?
donderdag 16 april 2009 om 15:35
Ik ben een vrouw van midden 40. Over enkele weken word ik een jaartje ouder. Ik geef geen groot feest, maar heb m'n vriendinnen + partners uitgenodigd. De partners hebben allemaal andere verplichtingen dus heb ik besloten er een gezellig vriendinnen-klets-wijntje-roddel-hang avondje van te maken (we varieren in de leeftijd van 36 tot 45, kennen elkaar al ons halve leven en zijn zeer op elkaar gesteld).
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
donderdag 16 april 2009 om 23:39
quote:mormeltje schreef op 16 april 2009 @ 23:38:
[...]
Ik heb een schat van een moeder maar het is niet mijn vriendin!!Op mijn verjaardag komt gewoon iedereen: moeder, vriendinnen, zélfs mijn schoonmoeder. En als ik mijn vriendinnen apart wil zien, dus zonder ma erbij, spreek ik op 1 van die andere 365 dagen met ze af.
[...]
Ik heb een schat van een moeder maar het is niet mijn vriendin!!Op mijn verjaardag komt gewoon iedereen: moeder, vriendinnen, zélfs mijn schoonmoeder. En als ik mijn vriendinnen apart wil zien, dus zonder ma erbij, spreek ik op 1 van die andere 365 dagen met ze af.
donderdag 16 april 2009 om 23:41
Ik vind het raar.
Ik had deze keer mijn moeder, zoals ze gewend is, gewoon 's avonds laten komen en dan voor de volgende keer een andere constructie bedacht.
Je moet niet vergeten dat zij al jarenlang gewend is om op jouw verjaardag te komen terwijl jouw vriendinnen er ook zijn. Ze wist ook dat ze nu 's avonds zouden komen. Het is nooit een probleem geweest (of... er is nooit over gesproken)... dus nou voelt het zeer waarschijnlijk als een hele flinke afwijzing dat ze niet mag komen. Ik kan dus ook heel veel begrip opbrengen voor de opmerking "Ik weet wanneer ik niet welkom ben", hard gezegd slaat zij namelijk de spijker precies op zijn kop. Daar kun jij je dan wel vervelend onder voelen, maar ze heeft gewoon gelijk!
En iedereen heeft natuurlijk gelijk als ze zeggen dat het jouw verjaardag is en dat het jouw feestje is... en dus ook dat je je moeder op een ander tijdstip kunt uitnodigen normaalgesproken... Maar ik had daar nu niet voor gekozen... welke verhouding je ook met je moeder hebt. Op het moment dat je nog geen melding had gemaakt van die "meidenavond" was het een ander verhaal geweest....
Maar goed... nou heb ik sowieso een hekel aan dat hele aparte gevier... Ik ben die en die dag jarig en iedereen die wil komen is welkom... Zowel vrienden als familie zijn welkom op mijn verjaardag en dan elk moment van die dag... Dus wellicht dat ik daarom niet voor jouw beslissing gekozen zou hebben....
Ik had deze keer mijn moeder, zoals ze gewend is, gewoon 's avonds laten komen en dan voor de volgende keer een andere constructie bedacht.
Je moet niet vergeten dat zij al jarenlang gewend is om op jouw verjaardag te komen terwijl jouw vriendinnen er ook zijn. Ze wist ook dat ze nu 's avonds zouden komen. Het is nooit een probleem geweest (of... er is nooit over gesproken)... dus nou voelt het zeer waarschijnlijk als een hele flinke afwijzing dat ze niet mag komen. Ik kan dus ook heel veel begrip opbrengen voor de opmerking "Ik weet wanneer ik niet welkom ben", hard gezegd slaat zij namelijk de spijker precies op zijn kop. Daar kun jij je dan wel vervelend onder voelen, maar ze heeft gewoon gelijk!
En iedereen heeft natuurlijk gelijk als ze zeggen dat het jouw verjaardag is en dat het jouw feestje is... en dus ook dat je je moeder op een ander tijdstip kunt uitnodigen normaalgesproken... Maar ik had daar nu niet voor gekozen... welke verhouding je ook met je moeder hebt. Op het moment dat je nog geen melding had gemaakt van die "meidenavond" was het een ander verhaal geweest....
Maar goed... nou heb ik sowieso een hekel aan dat hele aparte gevier... Ik ben die en die dag jarig en iedereen die wil komen is welkom... Zowel vrienden als familie zijn welkom op mijn verjaardag en dan elk moment van die dag... Dus wellicht dat ik daarom niet voor jouw beslissing gekozen zou hebben....
donderdag 16 april 2009 om 23:43
quote:Patti70 schreef op 16 april 2009 @ 23:39:
[...]
Op mijn verjaardag komt gewoon iedereen: moeder, vriendinnen, zélfs mijn schoonmoeder. En als ik mijn vriendinnen apart wil zien, dus zonder ma erbij, spreek ik op 1 van die andere 365 dagen met ze af.Wat fijn voor jou dat je een moeder en schoonmoeder hebt die niet een enorme stempel drukken op jouw verjaardag en waarvoor je je niet hoeft te schamen. Jammer genoeg heeft TO dat wel...
[...]
Op mijn verjaardag komt gewoon iedereen: moeder, vriendinnen, zélfs mijn schoonmoeder. En als ik mijn vriendinnen apart wil zien, dus zonder ma erbij, spreek ik op 1 van die andere 365 dagen met ze af.Wat fijn voor jou dat je een moeder en schoonmoeder hebt die niet een enorme stempel drukken op jouw verjaardag en waarvoor je je niet hoeft te schamen. Jammer genoeg heeft TO dat wel...
donderdag 16 april 2009 om 23:44
quote:Patti70 schreef op 16 april 2009 @ 23:39:
[...]
Op mijn verjaardag komt gewoon iedereen: moeder, vriendinnen, zélfs mijn schoonmoeder. En als ik mijn vriendinnen apart wil zien, dus zonder ma erbij, spreek ik op 1 van die andere 365 dagen met ze af.Op mijn verjaardag ook hoor,maar ze willen altijd overdag komen,prima toch..
[...]
Op mijn verjaardag komt gewoon iedereen: moeder, vriendinnen, zélfs mijn schoonmoeder. En als ik mijn vriendinnen apart wil zien, dus zonder ma erbij, spreek ik op 1 van die andere 365 dagen met ze af.Op mijn verjaardag ook hoor,maar ze willen altijd overdag komen,prima toch..
donderdag 16 april 2009 om 23:46
quote:Vesude schreef op 16 april 2009 @ 23:36:
[...]
Hoop ik ook voor je. Ik zou het echter begrijpen als je dochter af en toe zegt: nu even niet!Ik niet... Tenzij ik echt op een hele kloterige manier met mijn dochter om zou gaan... maar anders zou ik eigenlijk verwachten dat ik op haar verjaardag gewoon welkom zou zijn....
[...]
Hoop ik ook voor je. Ik zou het echter begrijpen als je dochter af en toe zegt: nu even niet!Ik niet... Tenzij ik echt op een hele kloterige manier met mijn dochter om zou gaan... maar anders zou ik eigenlijk verwachten dat ik op haar verjaardag gewoon welkom zou zijn....
donderdag 16 april 2009 om 23:49
Oke, misschien kan je moeder helpen met het voorbereiden van de hapjes etcetera
Tegen de tijd dat 'de meiden' er zijn, blijft ze nog een tijdje. Op een gegeven moment kan je voorstellen om haar naar huis te brengen (?) want het wordt ondertussen wel laat. Bedanken voor haar inzet en moeite
En dan wil je natuurlijk nog eventjes 'lekker roddelen waar moeders oren niet voor bestemd zijn!' dus het is de hoogste tijd dat ze lekker naar huis gaat
Tegen de tijd dat 'de meiden' er zijn, blijft ze nog een tijdje. Op een gegeven moment kan je voorstellen om haar naar huis te brengen (?) want het wordt ondertussen wel laat. Bedanken voor haar inzet en moeite
En dan wil je natuurlijk nog eventjes 'lekker roddelen waar moeders oren niet voor bestemd zijn!' dus het is de hoogste tijd dat ze lekker naar huis gaat
donderdag 16 april 2009 om 23:51
Vesude, je bent dan wel zo'n 20 jaar ouder dan ik, maar misschien dat je wat aan mijn ervaring hebt:
Mijn verjaardag heb ik de laatste paar jaar bij mijn moeder gevierd. Ik spreek dan 's middags met een aantal vrienden en vriendinnen af bij mijn moeder thuis (woont in dezelfde stad), waar zij lekker voor ons allen gaat koken. Mijn moeder blij, want leven in de brouwerij, mensen waar ze voor kan zorgen en interactie met mensen die belangrijk zijn voor mij. 's Avonds gaan we dan nog even de stad in, lekker stappen, of gewoon even een biertje doen in de kroeg. Twee vliegen in één klap!
Ik voel me ook wat minder op m'n gemak met mijn moeder erbij (kan aan de leeftijd liggen) en voel me het lekkerst als ik gewoon slap kan ouwehoeren met m'n vrienden. Bovenstaande manier vind ik zelf de ideale invulling van mijn verjaardag. M'n moeder is weer een beetje up-to-date met m'n vrienden, toch zo'n gezellig-samen-zijn-gevoel, maar wel ook het relaxte gevoel 's avonds. Iedereen tevreden!
Misschien kan je alvast nadenken over hoe je dit soort situaties in de toekomst het beste kan aanpakken? Iets waarbij je moeder ook een goed gevoel heeft (toch best belangrijk, anders zat je nu niet met zo'n knoop in je maag...)
Het idee om de dag na je verjaardag samen te eten is natuurlijk heel erg leuk, maar het komt nu een beetje over als een doekje voor het bloeden. Volgend jaar proberen je moeder voor te zijn. Wanneer je haar spreekt zeggen dat je dan en dan graag je verjaardag met haar (+ gezin/familie) wilt vieren en niet reppen over andere plannen waar je haar liever niet bij wil betrekken.
Mijn verjaardag heb ik de laatste paar jaar bij mijn moeder gevierd. Ik spreek dan 's middags met een aantal vrienden en vriendinnen af bij mijn moeder thuis (woont in dezelfde stad), waar zij lekker voor ons allen gaat koken. Mijn moeder blij, want leven in de brouwerij, mensen waar ze voor kan zorgen en interactie met mensen die belangrijk zijn voor mij. 's Avonds gaan we dan nog even de stad in, lekker stappen, of gewoon even een biertje doen in de kroeg. Twee vliegen in één klap!
Ik voel me ook wat minder op m'n gemak met mijn moeder erbij (kan aan de leeftijd liggen) en voel me het lekkerst als ik gewoon slap kan ouwehoeren met m'n vrienden. Bovenstaande manier vind ik zelf de ideale invulling van mijn verjaardag. M'n moeder is weer een beetje up-to-date met m'n vrienden, toch zo'n gezellig-samen-zijn-gevoel, maar wel ook het relaxte gevoel 's avonds. Iedereen tevreden!
Misschien kan je alvast nadenken over hoe je dit soort situaties in de toekomst het beste kan aanpakken? Iets waarbij je moeder ook een goed gevoel heeft (toch best belangrijk, anders zat je nu niet met zo'n knoop in je maag...)
Het idee om de dag na je verjaardag samen te eten is natuurlijk heel erg leuk, maar het komt nu een beetje over als een doekje voor het bloeden. Volgend jaar proberen je moeder voor te zijn. Wanneer je haar spreekt zeggen dat je dan en dan graag je verjaardag met haar (+ gezin/familie) wilt vieren en niet reppen over andere plannen waar je haar liever niet bij wil betrekken.
donderdag 16 april 2009 om 23:54
quote:Yraatje schreef op 16 april 2009 @ 23:46:
[...]
Ik niet... Tenzij ik echt op een hele kloterige manier met mijn dochter om zou gaan... maar anders zou ik eigenlijk verwachten dat ik op haar verjaardag gewoon welkom zou zijn....De moeder van Vesude is ook welkom!!!! Alleen die ene avond even één keertje niet! Ze gaan de volgende dag samen uit eten!!!!
[...]
Ik niet... Tenzij ik echt op een hele kloterige manier met mijn dochter om zou gaan... maar anders zou ik eigenlijk verwachten dat ik op haar verjaardag gewoon welkom zou zijn....De moeder van Vesude is ook welkom!!!! Alleen die ene avond even één keertje niet! Ze gaan de volgende dag samen uit eten!!!!
donderdag 16 april 2009 om 23:54
quote:Yraatje schreef op 16 april 2009 @ 23:46:
[...]
Ik niet... Tenzij ik echt op een hele kloterige manier met mijn dochter om zou gaan... maar anders zou ik eigenlijk verwachten dat ik op haar verjaardag gewoon welkom zou zijn....
Probeer het eens te betrekken op een andere situatie.. maar dan eentje die betrekking heeft op jezelf. kun je je dan wellicht voorstellen dat ik nu gewoon eens iets anders wil?
Hypothese: stel jullie familie heeft elk jaar een familieweekend. Jij hebt sinds kort een nieuwe vriend en jullie besluiten voor een keer niet mee te gaan, maar een eigen weekendje te organiseren. Dan belt je moeder met de mededeling waar dit jaar het weekend georganiseerd worden. Jij antwoord: "Ik ga dit keer met mn vriend. Zullen wij dit keer samen iets anders doen, tijdens een ander weekend?
Dan is het toch vreems als moeders zou zeggen: Nee hoor, ik ga met jullie mee ... vind ik veel gezelliger.
Het lijkt niet te vergelijken.. maar als je even nadenkt gaat het om exact hetzelfde.
[...]
Ik niet... Tenzij ik echt op een hele kloterige manier met mijn dochter om zou gaan... maar anders zou ik eigenlijk verwachten dat ik op haar verjaardag gewoon welkom zou zijn....
Probeer het eens te betrekken op een andere situatie.. maar dan eentje die betrekking heeft op jezelf. kun je je dan wellicht voorstellen dat ik nu gewoon eens iets anders wil?
Hypothese: stel jullie familie heeft elk jaar een familieweekend. Jij hebt sinds kort een nieuwe vriend en jullie besluiten voor een keer niet mee te gaan, maar een eigen weekendje te organiseren. Dan belt je moeder met de mededeling waar dit jaar het weekend georganiseerd worden. Jij antwoord: "Ik ga dit keer met mn vriend. Zullen wij dit keer samen iets anders doen, tijdens een ander weekend?
Dan is het toch vreems als moeders zou zeggen: Nee hoor, ik ga met jullie mee ... vind ik veel gezelliger.
Het lijkt niet te vergelijken.. maar als je even nadenkt gaat het om exact hetzelfde.
donderdag 16 april 2009 om 23:56
quote:terror schreef op 16 april 2009 @ 23:49:
Oke, misschien kan je moeder helpen met het voorbereiden van de hapjes etcetera
Tegen de tijd dat 'de meiden' er zijn, blijft ze nog een tijdje. Op een gegeven moment kan je voorstellen om haar naar huis te brengen (?) want het wordt ondertussen wel laat. Bedanken voor haar inzet en moeite
En dan wil je natuurlijk nog eventjes 'lekker roddelen waar moeders oren niet voor bestemd zijn!' dus het is de hoogste tijd dat ze lekker naar huis gaat Leuk bedacht ... maar eeeh... mijn moeder komt als eerste en vertrekt als laatste. Meanwhile tettert ze de hele avond over aangelegenheden die kant nog wal raken.
Oke, misschien kan je moeder helpen met het voorbereiden van de hapjes etcetera
Tegen de tijd dat 'de meiden' er zijn, blijft ze nog een tijdje. Op een gegeven moment kan je voorstellen om haar naar huis te brengen (?) want het wordt ondertussen wel laat. Bedanken voor haar inzet en moeite
En dan wil je natuurlijk nog eventjes 'lekker roddelen waar moeders oren niet voor bestemd zijn!' dus het is de hoogste tijd dat ze lekker naar huis gaat Leuk bedacht ... maar eeeh... mijn moeder komt als eerste en vertrekt als laatste. Meanwhile tettert ze de hele avond over aangelegenheden die kant nog wal raken.
vrijdag 17 april 2009 om 00:03
quote:Pear schreef op 16 april 2009 @ 23:51:
Vesude, je bent dan wel zo'n 20 jaar ouder dan ik, maar misschien dat je wat aan mijn ervaring hebt:
Mijn verjaardag heb ik de laatste paar jaar bij mijn moeder gevierd. Ik spreek dan 's middags met een aantal vrienden en vriendinnen af bij mijn moeder thuis (woont in dezelfde stad), waar zij lekker voor ons allen gaat koken. Mijn moeder blij, want leven in de brouwerij, mensen waar ze voor kan zorgen en interactie met mensen die belangrijk zijn voor mij. 's Avonds gaan we dan nog even de stad in, lekker stappen, of gewoon even een biertje doen in de kroeg. Twee vliegen in één klap!
Ik voel me ook wat minder op m'n gemak met mijn moeder erbij (kan aan de leeftijd liggen) en voel me het lekkerst als ik gewoon slap kan ouwehoeren met m'n vrienden. Bovenstaande manier vind ik zelf de ideale invulling van mijn verjaardag. M'n moeder is weer een beetje up-to-date met m'n vrienden, toch zo'n gezellig-samen-zijn-gevoel, maar wel ook het relaxte gevoel 's avonds. Iedereen tevreden!
Misschien kan je alvast nadenken over hoe je dit soort situaties in de toekomst het beste kan aanpakken? Iets waarbij je moeder ook een goed gevoel heeft (toch best belangrijk, anders zat je nu niet met zo'n knoop in je maag...)
Het idee om de dag na je verjaardag samen te eten is natuurlijk heel erg leuk, maar het komt nu een beetje over als een doekje voor het bloeden. Volgend jaar proberen je moeder voor te zijn. Wanneer je haar spreekt zeggen dat je dan en dan graag je verjaardag met haar (+ gezin/familie) wilt vieren en niet reppen over andere plannen waar je haar liever niet bij wil betrekken.Achteraf had ik inderdaad niet moeten reppen over de meidenavond. Ik had haar gewoon moeten uitnodigen voor een etentje. Ze overviel me echter met haar vraag en toen had ik mijn idee nog niet paraat....
Vesude, je bent dan wel zo'n 20 jaar ouder dan ik, maar misschien dat je wat aan mijn ervaring hebt:
Mijn verjaardag heb ik de laatste paar jaar bij mijn moeder gevierd. Ik spreek dan 's middags met een aantal vrienden en vriendinnen af bij mijn moeder thuis (woont in dezelfde stad), waar zij lekker voor ons allen gaat koken. Mijn moeder blij, want leven in de brouwerij, mensen waar ze voor kan zorgen en interactie met mensen die belangrijk zijn voor mij. 's Avonds gaan we dan nog even de stad in, lekker stappen, of gewoon even een biertje doen in de kroeg. Twee vliegen in één klap!
Ik voel me ook wat minder op m'n gemak met mijn moeder erbij (kan aan de leeftijd liggen) en voel me het lekkerst als ik gewoon slap kan ouwehoeren met m'n vrienden. Bovenstaande manier vind ik zelf de ideale invulling van mijn verjaardag. M'n moeder is weer een beetje up-to-date met m'n vrienden, toch zo'n gezellig-samen-zijn-gevoel, maar wel ook het relaxte gevoel 's avonds. Iedereen tevreden!
Misschien kan je alvast nadenken over hoe je dit soort situaties in de toekomst het beste kan aanpakken? Iets waarbij je moeder ook een goed gevoel heeft (toch best belangrijk, anders zat je nu niet met zo'n knoop in je maag...)
Het idee om de dag na je verjaardag samen te eten is natuurlijk heel erg leuk, maar het komt nu een beetje over als een doekje voor het bloeden. Volgend jaar proberen je moeder voor te zijn. Wanneer je haar spreekt zeggen dat je dan en dan graag je verjaardag met haar (+ gezin/familie) wilt vieren en niet reppen over andere plannen waar je haar liever niet bij wil betrekken.Achteraf had ik inderdaad niet moeten reppen over de meidenavond. Ik had haar gewoon moeten uitnodigen voor een etentje. Ze overviel me echter met haar vraag en toen had ik mijn idee nog niet paraat....
vrijdag 17 april 2009 om 02:29
quote:Pear schreef op 16 april 2009 @ 23:51:
Ik voel me ook wat minder op m'n gemak met mijn moeder erbij (kan aan de leeftijd liggen) en voel me het lekkerst als ik gewoon slap kan ouwehoeren met m'n vrienden.
Mijn oma was 68 toen ze bij de bejaardenvereniging ging, mijn overgrootmoeder, haar moeder van toen 88 was op dat moment voorzitter. De eerste twee jaar vonden ze het erg leuk om samen bij 'de bejaarden' te zijn en aan alle activiteiten mee te doen maar daarna kregen ze allebei (overgrootmoeder is tot haar 94ste voorzitster geweest en actief tot en met haar 96 (ze was 98 toen ze overleed)) toch behoefte aan af en toe een kaartavondje zonder moeder of dochter. Mijn oma kon het gevoel dat 'mama erbij zat en ze zich daaraan moest aanpassen' nooit helemaal loslaten en haar moeder ervoer dat op haar manier net zo. Ze hebben het daar toen over gehad en bij de meeste activiteiten deden ze allebei mee, maar allebei sloegen ze af en toe een kaartavondje over om de ander de ruimte te geven. Voor veel mensen zal het misschien kinderachtig klinken, maar ook op je 75ste kan dat dus nog zo voelen (ze hadden wel dezelfde of in elk geval sterk overlappende vriendengroepen inmiddels, overgrootmoeder had niet heel veel leeftijdsgenoten meer op het laatst). Of je nou 12, 25 of 75 bent soms is het (voor sommige mensen tenminste) gewoon fijn om even met je vrienden te zijn zonder je moeder.
Uit het verhaal van TO krijg ik trouwens de indruk dat als de partners van haar vriendinnen niet allemaal afgezegd zouden hebben (die ze niet snel niet zou uitnodigen) haar moeder ook gewoon zoals ze gewend was zou komen maar dat dit juist eens een keer een kans voor een vriendinnenavond schiep, of begrijp ik dat verkeerd?
Hoe dan ook: Fijne verjaardag Vesude!
Ik voel me ook wat minder op m'n gemak met mijn moeder erbij (kan aan de leeftijd liggen) en voel me het lekkerst als ik gewoon slap kan ouwehoeren met m'n vrienden.
Mijn oma was 68 toen ze bij de bejaardenvereniging ging, mijn overgrootmoeder, haar moeder van toen 88 was op dat moment voorzitter. De eerste twee jaar vonden ze het erg leuk om samen bij 'de bejaarden' te zijn en aan alle activiteiten mee te doen maar daarna kregen ze allebei (overgrootmoeder is tot haar 94ste voorzitster geweest en actief tot en met haar 96 (ze was 98 toen ze overleed)) toch behoefte aan af en toe een kaartavondje zonder moeder of dochter. Mijn oma kon het gevoel dat 'mama erbij zat en ze zich daaraan moest aanpassen' nooit helemaal loslaten en haar moeder ervoer dat op haar manier net zo. Ze hebben het daar toen over gehad en bij de meeste activiteiten deden ze allebei mee, maar allebei sloegen ze af en toe een kaartavondje over om de ander de ruimte te geven. Voor veel mensen zal het misschien kinderachtig klinken, maar ook op je 75ste kan dat dus nog zo voelen (ze hadden wel dezelfde of in elk geval sterk overlappende vriendengroepen inmiddels, overgrootmoeder had niet heel veel leeftijdsgenoten meer op het laatst). Of je nou 12, 25 of 75 bent soms is het (voor sommige mensen tenminste) gewoon fijn om even met je vrienden te zijn zonder je moeder.
Uit het verhaal van TO krijg ik trouwens de indruk dat als de partners van haar vriendinnen niet allemaal afgezegd zouden hebben (die ze niet snel niet zou uitnodigen) haar moeder ook gewoon zoals ze gewend was zou komen maar dat dit juist eens een keer een kans voor een vriendinnenavond schiep, of begrijp ik dat verkeerd?
Hoe dan ook: Fijne verjaardag Vesude!
anoniem_68995 wijzigde dit bericht op 17-04-2009 02:29
Reden: typefout
Reden: typefout
% gewijzigd
vrijdag 17 april 2009 om 06:14
quote:whopper schreef op 16 april 2009 @ 23:08:
[...]
Dan vind ik het toch gek dat moeder niet hoeft te leren accepteren dat haar dochter een vriendinnenavondje wil en dat zij (moeder) met het gezin uit eten gaat. Want het is immers een redelijk doorsnee moeder-dochter relatie?
Ik snap werkelijk niet hoe je je moeder op haar hart kan trappen door haar uit te nodigen voor een etentje met het gezin.
Voor alles een tijd en een plaats.
Zeg ik ergens dat moeder niet moet leren accepteren? Volgenms mij niet. Leg me geen woorden in de mond aub.
De TO kan alleen niks veranderen aan haar moeder, ze kan wel wat doen aan haar eigen gevoelens etc. Vandaar dat ik me op haar richt en niet op haar moeder.
Volgens mij zou de TO dna alleen iets met haar ma gaan doen en niet met een gezin. Kan me voorstellen dat ze liever bij de visite zelf zit.
[...]
Dan vind ik het toch gek dat moeder niet hoeft te leren accepteren dat haar dochter een vriendinnenavondje wil en dat zij (moeder) met het gezin uit eten gaat. Want het is immers een redelijk doorsnee moeder-dochter relatie?
Ik snap werkelijk niet hoe je je moeder op haar hart kan trappen door haar uit te nodigen voor een etentje met het gezin.
Voor alles een tijd en een plaats.
Zeg ik ergens dat moeder niet moet leren accepteren? Volgenms mij niet. Leg me geen woorden in de mond aub.
De TO kan alleen niks veranderen aan haar moeder, ze kan wel wat doen aan haar eigen gevoelens etc. Vandaar dat ik me op haar richt en niet op haar moeder.
Volgens mij zou de TO dna alleen iets met haar ma gaan doen en niet met een gezin. Kan me voorstellen dat ze liever bij de visite zelf zit.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 17 april 2009 om 06:20
Godsallemachtig wat klinkt er een frustratie uit jullie posts richting je moeder zeg. Zijn al die moeders echt zo erg? Eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo veel van.
Natuurlijk zijn er moeders die echt krengenn zijn en hun kids (geestelijk dna wel lichamelijk) mishandelen.
Maar ik lees hier bijna alleen maar de gewone moeder-dochtershit. Zet je daar toch overheen, dat maakt het voor iedereen makkelijker en leuker.
(Had ik al gezegd dat ik blij ben dat ik geen kids heb? Méééén je kids zullen toch zo over je denken zeg. Ik hoop oprecht dat jullie dochters straks anders zullen doen. En zal ik je wat zegen; dat ligt niet aan jullie. Je kunt zo je best doen, je doet altijd wel wat verkeerd in de ogen van je kind. Dan doet zij met een sjaggerijnige kop de deur open als jij een bos bloemen komt brengen oid)
Natuurlijk zijn er moeders die echt krengenn zijn en hun kids (geestelijk dna wel lichamelijk) mishandelen.
Maar ik lees hier bijna alleen maar de gewone moeder-dochtershit. Zet je daar toch overheen, dat maakt het voor iedereen makkelijker en leuker.
(Had ik al gezegd dat ik blij ben dat ik geen kids heb? Méééén je kids zullen toch zo over je denken zeg. Ik hoop oprecht dat jullie dochters straks anders zullen doen. En zal ik je wat zegen; dat ligt niet aan jullie. Je kunt zo je best doen, je doet altijd wel wat verkeerd in de ogen van je kind. Dan doet zij met een sjaggerijnige kop de deur open als jij een bos bloemen komt brengen oid)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 17 april 2009 om 07:47
quote:Patti70 schreef op 16 april 2009 @ 23:33:
Ik hoop dat ik later gewoon tegelijk met de vriendinnen van mijn dochters welkom ben op hun verjaardagen.Meen je dat nou echt? Ik hoop dat mijn zoon me uitnodigt als hij met zijn gezin uit eten gaat. Ik zou echt niet met de vriendinnen van mijn dochter (die ik overigens niet heb maar dat terzijde) op stap hoeven. Wat ik al zei; voor alles een tijd en een plaats.
Ik hoop dat ik later gewoon tegelijk met de vriendinnen van mijn dochters welkom ben op hun verjaardagen.Meen je dat nou echt? Ik hoop dat mijn zoon me uitnodigt als hij met zijn gezin uit eten gaat. Ik zou echt niet met de vriendinnen van mijn dochter (die ik overigens niet heb maar dat terzijde) op stap hoeven. Wat ik al zei; voor alles een tijd en een plaats.
vrijdag 17 april 2009 om 07:56
HPL; ik leg je niets in de mond, niet zo assertief zeg. We hebben een discussie, geen ruzie.
Ik vroeg het me af. Je noemt het nergens dus ging ik ervan uit dat je het niet nodig vond dat moeders zich aan moest passen. Heel simpel, niets aanvallends.
Een ding heb ik wel geleerd in de realtie met ouders; tuurlijk moet je vraagtekens zetten bij je eigen gevoelens over bepaalde zaken, maar je moet ook duidelijk je eigen grenzen aangeven. En dat heeft TO nu gedaan. Ik vind het neit normaal dat een moeder geen genoegen neemt met een familie-etentje en perse met de vriendinnen erbij wil zijn. Ik vind het drammerig en zou het ook niet op prijs stellen.
Ik vroeg het me af. Je noemt het nergens dus ging ik ervan uit dat je het niet nodig vond dat moeders zich aan moest passen. Heel simpel, niets aanvallends.
Een ding heb ik wel geleerd in de realtie met ouders; tuurlijk moet je vraagtekens zetten bij je eigen gevoelens over bepaalde zaken, maar je moet ook duidelijk je eigen grenzen aangeven. En dat heeft TO nu gedaan. Ik vind het neit normaal dat een moeder geen genoegen neemt met een familie-etentje en perse met de vriendinnen erbij wil zijn. Ik vind het drammerig en zou het ook niet op prijs stellen.
vrijdag 17 april 2009 om 08:36
quote:Toby_or_not_Toby schreef op 17 april 2009 @ 02:29:
Uit het verhaal van TO krijg ik trouwens de indruk dat als de partners van haar vriendinnen niet allemaal afgezegd zouden hebben (die ze niet snel niet zou uitnodigen) haar moeder ook gewoon zoals ze gewend was zou komen maar dat dit juist eens een keer een kans voor een vriendinnenavond schiep, of begrijp ik dat verkeerd?
Juist. Normaal zit de tent vol met mannen, vrouwen kinderen, buuf, enz. Nu kwam het even uit dat er weer eens een ouderwetse meidenavond georganiseerd kon worden.....
Uit het verhaal van TO krijg ik trouwens de indruk dat als de partners van haar vriendinnen niet allemaal afgezegd zouden hebben (die ze niet snel niet zou uitnodigen) haar moeder ook gewoon zoals ze gewend was zou komen maar dat dit juist eens een keer een kans voor een vriendinnenavond schiep, of begrijp ik dat verkeerd?
Juist. Normaal zit de tent vol met mannen, vrouwen kinderen, buuf, enz. Nu kwam het even uit dat er weer eens een ouderwetse meidenavond georganiseerd kon worden.....
vrijdag 17 april 2009 om 08:46
quote:Pear schreef op 16 april 2009 @ 23:54:
[...]
De moeder van Vesude is ook welkom!!!! Alleen die ene avond even één keertje niet! Ze gaan de volgende dag samen uit eten!!!!
Dan is ze dus niet zó welkom. In ieder geval niet op de verjaardag zelf. En ik hoop dat ik t.z.t. geen zoons, dochters heb die mij liever op een andere dag dan hun eigen verjaardag uit willen nodigen (tenzij het om wat voor reden dan ook niet uitkomt).
Ik vind het gepaster (maar da's mijn mening) om je ouders (moeder) in ieder geval op je verjaardag te laten komen. Wil je dan toch met alle geweld je verjaardag apart vieren zou ik eerder ervoor kiezen om mijn vriendinnen op een andere dag te laten komen.
[...]
De moeder van Vesude is ook welkom!!!! Alleen die ene avond even één keertje niet! Ze gaan de volgende dag samen uit eten!!!!
Dan is ze dus niet zó welkom. In ieder geval niet op de verjaardag zelf. En ik hoop dat ik t.z.t. geen zoons, dochters heb die mij liever op een andere dag dan hun eigen verjaardag uit willen nodigen (tenzij het om wat voor reden dan ook niet uitkomt).
Ik vind het gepaster (maar da's mijn mening) om je ouders (moeder) in ieder geval op je verjaardag te laten komen. Wil je dan toch met alle geweld je verjaardag apart vieren zou ik eerder ervoor kiezen om mijn vriendinnen op een andere dag te laten komen.
vrijdag 17 april 2009 om 08:54
quote:Vesude schreef op 16 april 2009 @ 23:54:
[...]
Probeer het eens te betrekken op een andere situatie.. maar dan eentje die betrekking heeft op jezelf. kun je je dan wellicht voorstellen dat ik nu gewoon eens iets anders wil?
Hypothese: stel jullie familie heeft elk jaar een familieweekend. Jij hebt sinds kort een nieuwe vriend en jullie besluiten voor een keer niet mee te gaan, maar een eigen weekendje te organiseren. Dan belt je moeder met de mededeling waar dit jaar het weekend georganiseerd worden. Jij antwoord: "Ik ga dit keer met mn vriend. Zullen wij dit keer samen iets anders doen, tijdens een ander weekend?
Dan is het toch vreems als moeders zou zeggen: Nee hoor, ik ga met jullie mee ... vind ik veel gezelliger.
Het lijkt niet te vergelijken.. maar als je even nadenkt gaat het om exact hetzelfde.
Sorry hoor... maar die vergelijking gaat écht niet op. In jouw geval is je moeder gewend om op jouw verjaardag aanwezig te zijn, gewoon waar jouw vriendinnen ook bij zijn. Zo raar is het dan ook niet dat zij zegt dat ze 's avonds wil komen (want dat vindt ze gezellig en zo is ze het ook gewend).
Het is niet zo dat jullie voor het eerst een vriendinnenavond hebben ofzo... dan zou ik het wel raar vinden ja.... maar in dit geval gaat de vergelijking dus niet op (in mijn ogen dan).
Sowieso zou ik nooit een weekendje weg plannen als ik een familiedag zou hebben (vind ik veel te leuk, dus dan ga ik wel een weekje later weg)...
Maar ik krijg het idee dat mijn band met mijn moeder heel anders is dan jouw band met jouw moeder... en dan kún je het misschien niet eens vergelijken...
Ik zeg ook niet dat het een verkeerde beslissing is hoor... het is jouw beslissing, dus ik hoop dat het de juiste is. Het is alleen niet mijn beslissing... maar goed... het is dan ook niet mijn topic
[...]
Probeer het eens te betrekken op een andere situatie.. maar dan eentje die betrekking heeft op jezelf. kun je je dan wellicht voorstellen dat ik nu gewoon eens iets anders wil?
Hypothese: stel jullie familie heeft elk jaar een familieweekend. Jij hebt sinds kort een nieuwe vriend en jullie besluiten voor een keer niet mee te gaan, maar een eigen weekendje te organiseren. Dan belt je moeder met de mededeling waar dit jaar het weekend georganiseerd worden. Jij antwoord: "Ik ga dit keer met mn vriend. Zullen wij dit keer samen iets anders doen, tijdens een ander weekend?
Dan is het toch vreems als moeders zou zeggen: Nee hoor, ik ga met jullie mee ... vind ik veel gezelliger.
Het lijkt niet te vergelijken.. maar als je even nadenkt gaat het om exact hetzelfde.
Sorry hoor... maar die vergelijking gaat écht niet op. In jouw geval is je moeder gewend om op jouw verjaardag aanwezig te zijn, gewoon waar jouw vriendinnen ook bij zijn. Zo raar is het dan ook niet dat zij zegt dat ze 's avonds wil komen (want dat vindt ze gezellig en zo is ze het ook gewend).
Het is niet zo dat jullie voor het eerst een vriendinnenavond hebben ofzo... dan zou ik het wel raar vinden ja.... maar in dit geval gaat de vergelijking dus niet op (in mijn ogen dan).
Sowieso zou ik nooit een weekendje weg plannen als ik een familiedag zou hebben (vind ik veel te leuk, dus dan ga ik wel een weekje later weg)...
Maar ik krijg het idee dat mijn band met mijn moeder heel anders is dan jouw band met jouw moeder... en dan kún je het misschien niet eens vergelijken...
Ik zeg ook niet dat het een verkeerde beslissing is hoor... het is jouw beslissing, dus ik hoop dat het de juiste is. Het is alleen niet mijn beslissing... maar goed... het is dan ook niet mijn topic
vrijdag 17 april 2009 om 08:56
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 06:20:
Godsallemachtig wat klinkt er een frustratie uit jullie posts richting je moeder zeg. Zijn al die moeders echt zo erg? Eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo veel van.
Natuurlijk zijn er moeders die echt krengenn zijn en hun kids (geestelijk dna wel lichamelijk) mishandelen.
Maar ik lees hier bijna alleen maar de gewone moeder-dochtershit. Zet je daar toch overheen, dat maakt het voor iedereen makkelijker en leuker.
(Had ik al gezegd dat ik blij ben dat ik geen kids heb? Méééén je kids zullen toch zo over je denken zeg. Ik hoop oprecht dat jullie dochters straks anders zullen doen. En zal ik je wat zegen; dat ligt niet aan jullie. Je kunt zo je best doen, je doet altijd wel wat verkeerd in de ogen van je kind. Dan doet zij met een sjaggerijnige kop de deur open als jij een bos bloemen komt brengen oid)Ik snap je punt ook wel HPL. Ik heb ook niet echt een 'vriendinnen'band met mijn moeder. Mijn moeder is de liefste van de hele wereld maaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrr........................ze is mijn moeder. Gevoelsmatig is dat een hele andere band, dan de band die ik met mijn vriendinnen heb. Zo heeft mijn moeder heel sterk de neiging om mijn (als volwassen vrouw!) nog steeds te corrigeren in het bijzijn van anderen. Daar heb ik dus absoluut geen trek in, al hoe jong mijn moeder nog is (61). Aan de andere kant mag ik mijzelf gelukkig prijzen dat de dillemma's waar TO mee zit bij ons nooit voorkomt en dat juist dit soort zaken prima bespreekbaar zijn met mijn moeder. Die zou gerust zeggen 'kom ik toch een andere keer".
Godsallemachtig wat klinkt er een frustratie uit jullie posts richting je moeder zeg. Zijn al die moeders echt zo erg? Eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo veel van.
Natuurlijk zijn er moeders die echt krengenn zijn en hun kids (geestelijk dna wel lichamelijk) mishandelen.
Maar ik lees hier bijna alleen maar de gewone moeder-dochtershit. Zet je daar toch overheen, dat maakt het voor iedereen makkelijker en leuker.
(Had ik al gezegd dat ik blij ben dat ik geen kids heb? Méééén je kids zullen toch zo over je denken zeg. Ik hoop oprecht dat jullie dochters straks anders zullen doen. En zal ik je wat zegen; dat ligt niet aan jullie. Je kunt zo je best doen, je doet altijd wel wat verkeerd in de ogen van je kind. Dan doet zij met een sjaggerijnige kop de deur open als jij een bos bloemen komt brengen oid)Ik snap je punt ook wel HPL. Ik heb ook niet echt een 'vriendinnen'band met mijn moeder. Mijn moeder is de liefste van de hele wereld maaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrr........................ze is mijn moeder. Gevoelsmatig is dat een hele andere band, dan de band die ik met mijn vriendinnen heb. Zo heeft mijn moeder heel sterk de neiging om mijn (als volwassen vrouw!) nog steeds te corrigeren in het bijzijn van anderen. Daar heb ik dus absoluut geen trek in, al hoe jong mijn moeder nog is (61). Aan de andere kant mag ik mijzelf gelukkig prijzen dat de dillemma's waar TO mee zit bij ons nooit voorkomt en dat juist dit soort zaken prima bespreekbaar zijn met mijn moeder. Die zou gerust zeggen 'kom ik toch een andere keer".
vrijdag 17 april 2009 om 09:00
En ik hoop echt dat mijn kinderen wat dat betreft eerlijk tegen me zullen zijn. Ik krijg vast ook wel momenten dat ze later langs willen komen en dat het mij niet uitkomt of omdat ik daar geen zin in heb. Dat moet gewoon bespreekbaar zijn. Anders wordt de familieverhouding voor mij te verstikkend en familie is geen garantie dat je ook goed met elkaar overweg kan.
vrijdag 17 april 2009 om 09:01
quote:whopper schreef op 17 april 2009 @ 07:47:
[...]
Meen je dat nou echt? Ik hoop dat mijn zoon me uitnodigt als hij met zijn gezin uit eten gaat. Ik zou echt niet met de vriendinnen van mijn dochter (die ik overigens niet heb maar dat terzijde) op stap hoeven. Wat ik al zei; voor alles een tijd en een plaats.
Op stap gaan of een verjaardag thuis vieren vind ik een wereld van verschil. Ik hoop echt dat ik vanzelfsprekend welkom ben op de verjaardag van mijn kinderen.
Ik nodig mijn ouders niet uit, mijn schoonouders ook niet... Ze komen gewoon langs (mijn ouders soms zelfs de hele dag, blijven eten en zitten er 's avonds ook bij) en ze zijn hartstikke welkom... Voor de rest stuur ik iedereen nog ff een reminder dat ik die en die dag jarig ben en dat ze welkom zijn om langs te komen...
En nee.. ik schaam me niet voor mijn ouders... ik ben trots op ze.... ondanks dat ze wel eens dingen doen waarvan je denkt "Had dat nou niet anders gekund..." Ongetwijfeld zullen ze dat ook over mij denken, maar ze nemen me zoals ik ben....
Mehn... wat mag mijn moeder blij zijn met mijn zus en mij als dochters
[...]
Meen je dat nou echt? Ik hoop dat mijn zoon me uitnodigt als hij met zijn gezin uit eten gaat. Ik zou echt niet met de vriendinnen van mijn dochter (die ik overigens niet heb maar dat terzijde) op stap hoeven. Wat ik al zei; voor alles een tijd en een plaats.
Op stap gaan of een verjaardag thuis vieren vind ik een wereld van verschil. Ik hoop echt dat ik vanzelfsprekend welkom ben op de verjaardag van mijn kinderen.
Ik nodig mijn ouders niet uit, mijn schoonouders ook niet... Ze komen gewoon langs (mijn ouders soms zelfs de hele dag, blijven eten en zitten er 's avonds ook bij) en ze zijn hartstikke welkom... Voor de rest stuur ik iedereen nog ff een reminder dat ik die en die dag jarig ben en dat ze welkom zijn om langs te komen...
En nee.. ik schaam me niet voor mijn ouders... ik ben trots op ze.... ondanks dat ze wel eens dingen doen waarvan je denkt "Had dat nou niet anders gekund..." Ongetwijfeld zullen ze dat ook over mij denken, maar ze nemen me zoals ik ben....
Mehn... wat mag mijn moeder blij zijn met mijn zus en mij als dochters
