Relaties
alle pijlers
Wat doen we met moeder?
donderdag 16 april 2009 om 15:35
Ik ben een vrouw van midden 40. Over enkele weken word ik een jaartje ouder. Ik geef geen groot feest, maar heb m'n vriendinnen + partners uitgenodigd. De partners hebben allemaal andere verplichtingen dus heb ik besloten er een gezellig vriendinnen-klets-wijntje-roddel-hang avondje van te maken (we varieren in de leeftijd van 36 tot 45, kennen elkaar al ons halve leven en zijn zeer op elkaar gesteld).
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
*
vrijdag 17 april 2009 om 09:02
vrijdag 17 april 2009 om 09:08
vrijdag 17 april 2009 om 09:30
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 06:20:
Godsallemachtig wat klinkt er een frustratie uit jullie posts richting je moeder zeg. Zijn al die moeders echt zo erg? Eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo veel van.
Natuurlijk zijn er moeders die echt krengenn zijn en hun kids (geestelijk dna wel lichamelijk) mishandelen.
Maar ik lees hier bijna alleen maar de gewone moeder-dochtershit. Zet je daar toch overheen, dat maakt het voor iedereen makkelijker en leuker.
(Had ik al gezegd dat ik blij ben dat ik geen kids heb? Méééén je kids zullen toch zo over je denken zeg. Ik hoop oprecht dat jullie dochters straks anders zullen doen. En zal ik je wat zegen; dat ligt niet aan jullie. Je kunt zo je best doen, je doet altijd wel wat verkeerd in de ogen van je kind. Dan doet zij met een sjaggerijnige kop de deur open als jij een bos bloemen komt brengen oid)
Zelf ouder van twee kinderen [volwassen] maar ook schoondochter van een zeer dominante schoonmoeder .Alles heeft te maken met respect voor elkaar en goede communicatie en verwachtingspatronen .TOheeft duidelijk haar grens hierin aan gegeven ,das haar goed recht ! Haar moeder is welkom ,maar niet op het feest ,mooie oplossing toch .
Mijn kinderen zijn volwassen,eentje woont al jaren niet meer thuis .Ik nodig mij niet uit bij ze en vraag gewoon waarneer ik welkom ben .Ben het niet eens met je stelling dat het niet aan de moeders ligt,uit ervaring weet ik dat dat niet waar is .Mijn kinderen [schoon] zien mij graag ,simpelweg omdat de communicatie goed is ,gewoon duidelijk en eerlijk .Ook gaf dochter een feest toen ze ging samenwonen ,heb gevraagd of ik welkom was en wat de bedoeling was ,no hard feelings .
Het kan allemaal zo simpel zijn
Godsallemachtig wat klinkt er een frustratie uit jullie posts richting je moeder zeg. Zijn al die moeders echt zo erg? Eerlijk gezegd geloof ik daar niet zo veel van.
Natuurlijk zijn er moeders die echt krengenn zijn en hun kids (geestelijk dna wel lichamelijk) mishandelen.
Maar ik lees hier bijna alleen maar de gewone moeder-dochtershit. Zet je daar toch overheen, dat maakt het voor iedereen makkelijker en leuker.
(Had ik al gezegd dat ik blij ben dat ik geen kids heb? Méééén je kids zullen toch zo over je denken zeg. Ik hoop oprecht dat jullie dochters straks anders zullen doen. En zal ik je wat zegen; dat ligt niet aan jullie. Je kunt zo je best doen, je doet altijd wel wat verkeerd in de ogen van je kind. Dan doet zij met een sjaggerijnige kop de deur open als jij een bos bloemen komt brengen oid)
Zelf ouder van twee kinderen [volwassen] maar ook schoondochter van een zeer dominante schoonmoeder .Alles heeft te maken met respect voor elkaar en goede communicatie en verwachtingspatronen .TOheeft duidelijk haar grens hierin aan gegeven ,das haar goed recht ! Haar moeder is welkom ,maar niet op het feest ,mooie oplossing toch .
Mijn kinderen zijn volwassen,eentje woont al jaren niet meer thuis .Ik nodig mij niet uit bij ze en vraag gewoon waarneer ik welkom ben .Ben het niet eens met je stelling dat het niet aan de moeders ligt,uit ervaring weet ik dat dat niet waar is .Mijn kinderen [schoon] zien mij graag ,simpelweg omdat de communicatie goed is ,gewoon duidelijk en eerlijk .Ook gaf dochter een feest toen ze ging samenwonen ,heb gevraagd of ik welkom was en wat de bedoeling was ,no hard feelings .
Het kan allemaal zo simpel zijn
vrijdag 17 april 2009 om 09:40
Naast communicatie en verwachtingspatronen heeft het ook te maken met ieders inlevingsvermogen. Ik heb zelf een puberdochter die vaak meiden van haar leeftijd mee over de vloer neemt. Ik ken daarin mijn rol (vooral niet de hipppe moeder gaan spelen) en mijn plek. Ik respecteer haar pubergevoelens. Ik weet dat ze zich af en toe voor me schaamt dus ik zal haar niet in verlegenheid brengen.
Mijn moeder heeft dat nooit zo gehad. Ze kan zich gewoon niet zo goed inleven in andermans wereld. Staat er dus ook helemaal niet bij stil dat wij haar er misschien wel eens niet bij zouden willen.... komt echt niet in haar op...
Mijn moeder heeft dat nooit zo gehad. Ze kan zich gewoon niet zo goed inleven in andermans wereld. Staat er dus ook helemaal niet bij stil dat wij haar er misschien wel eens niet bij zouden willen.... komt echt niet in haar op...
vrijdag 17 april 2009 om 09:44
Vesude, ik denk dat je moeder zich vooral persoonlijk geraakt voelt omdat ze altijd 's avonds op je verjaardag is geweest met andere visite. Misschien moet je haar gewoon nog even uitleggen dat het dit keer alleen een meidenavondje zou zijn en anders dan een gewone verjaardag.
Ik ben overigens midden 20 en mijn ouders, oma's en opa nodig ik altijd op mijn verjaardag zelf uit voor een hapje en een drankje. Ik weet dat ze daar waarde aan hechten, dus daar maken we altijd iets gezelligs van. In het weekend doe ik dan altijd een feest geven voor al mijn vrienden, maar daar hebben mijn ouders dan niets te zoeken, omdat de oudste waarschijnlijk 30 is en zij al tegen de 60 lopen. Zelf zouden ze daar ook geen behoefte aan hebben.
Mijn moeder nodigt op haar verjaardag " de oudjes" dan altijd smiddags uit, voor een lekker drankje, dan blijven ze eten en vervolgens nog even op het avondfeest hangen, maar dan brengt mijn pa ze weer naar huis. Dan hebben ze toch ook nog eventjes 's avonds meegemaakt, maar ze zijn al halverwege in de 80, dus zo'n huis vol vinden ze een hele avond ook niet leuk.
Maar goed, misschien wat ideeen voor volgend jaar.
Ik ben overigens midden 20 en mijn ouders, oma's en opa nodig ik altijd op mijn verjaardag zelf uit voor een hapje en een drankje. Ik weet dat ze daar waarde aan hechten, dus daar maken we altijd iets gezelligs van. In het weekend doe ik dan altijd een feest geven voor al mijn vrienden, maar daar hebben mijn ouders dan niets te zoeken, omdat de oudste waarschijnlijk 30 is en zij al tegen de 60 lopen. Zelf zouden ze daar ook geen behoefte aan hebben.
Mijn moeder nodigt op haar verjaardag " de oudjes" dan altijd smiddags uit, voor een lekker drankje, dan blijven ze eten en vervolgens nog even op het avondfeest hangen, maar dan brengt mijn pa ze weer naar huis. Dan hebben ze toch ook nog eventjes 's avonds meegemaakt, maar ze zijn al halverwege in de 80, dus zo'n huis vol vinden ze een hele avond ook niet leuk.
Maar goed, misschien wat ideeen voor volgend jaar.
vrijdag 17 april 2009 om 09:49
vrijdag 17 april 2009 om 09:51
quote:traincha2 schreef op 17 april 2009 @ 09:00:
En ik hoop echt dat mijn kinderen wat dat betreft eerlijk tegen me zullen zijn. Ik krijg vast ook wel momenten dat ze later langs willen komen en dat het mij niet uitkomt of omdat ik daar geen zin in heb. Dat moet gewoon bespreekbaar zijn. Anders wordt de familieverhouding voor mij te verstikkend en familie is geen garantie dat je ook goed met elkaar overweg kan.Ik denk dat je niet in kan denken hoeveel pijn het doet als je niet welkom bent bij je kind. Ik zie dat verdriet bij mijn ouders toch ook?
En ik hoop echt dat mijn kinderen wat dat betreft eerlijk tegen me zullen zijn. Ik krijg vast ook wel momenten dat ze later langs willen komen en dat het mij niet uitkomt of omdat ik daar geen zin in heb. Dat moet gewoon bespreekbaar zijn. Anders wordt de familieverhouding voor mij te verstikkend en familie is geen garantie dat je ook goed met elkaar overweg kan.Ik denk dat je niet in kan denken hoeveel pijn het doet als je niet welkom bent bij je kind. Ik zie dat verdriet bij mijn ouders toch ook?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 17 april 2009 om 09:56
@Yoyo 2
Prima dat dit voor jouw wel werkt .Heb ik ook jaren geprobeerd maar ben er mee opgehouden . Schoonouders wilde ik vaak tegelijk uitnodigen met ouders,maar ze werden telkens veeleisender ,tijdstip of dag kwam niet uit en bepaalde dan zelf waarneer ze kwamen .Met resultaat dat we dan tig keer een verjaardag vierden .Daar zijn we vanaf gestapt,geen voorkeursbehandelingen meer .
Vier het nu op een tijd of dag wat ik zelf wil,wie kan en wil komen is welkom .Een keer dus voor iedereen .Tenzij er een groot feest komt ,daar wil ik geen schoonmoeder bij,welkom op een ander tijdstip .Ik word 50 dit jaar en heb er totaal geen zin meer in om mij altijd maar aan te passen ,heb er spijt van dat ik dit te veel jaren heb gedaan
Prima dat dit voor jouw wel werkt .Heb ik ook jaren geprobeerd maar ben er mee opgehouden . Schoonouders wilde ik vaak tegelijk uitnodigen met ouders,maar ze werden telkens veeleisender ,tijdstip of dag kwam niet uit en bepaalde dan zelf waarneer ze kwamen .Met resultaat dat we dan tig keer een verjaardag vierden .Daar zijn we vanaf gestapt,geen voorkeursbehandelingen meer .
Vier het nu op een tijd of dag wat ik zelf wil,wie kan en wil komen is welkom .Een keer dus voor iedereen .Tenzij er een groot feest komt ,daar wil ik geen schoonmoeder bij,welkom op een ander tijdstip .Ik word 50 dit jaar en heb er totaal geen zin meer in om mij altijd maar aan te passen ,heb er spijt van dat ik dit te veel jaren heb gedaan
vrijdag 17 april 2009 om 09:56
Ik snap het wel HPL, maar er reageren hier ook mensen die heel ergens anders vandaan komen.
Die bijvoorbeeld ouders hebben die totaal geen interesse hebben in hun kind(eren) en kleinkind(eren), die zelf niet zo welkom zijn thuis of die enorm gekwetst zijn door hun ouders, misschien wel een heel leven lang. Die zeggen dan; je bent wel welkom, maar op mijn tijd en mijn plaats. Ik snap dat heel goed, en zulke relatieperikelen kun je niet wegpoetsen met een 'zet je er overheen'. Zo simpel ligt het nu eenmaal niet.
Die bijvoorbeeld ouders hebben die totaal geen interesse hebben in hun kind(eren) en kleinkind(eren), die zelf niet zo welkom zijn thuis of die enorm gekwetst zijn door hun ouders, misschien wel een heel leven lang. Die zeggen dan; je bent wel welkom, maar op mijn tijd en mijn plaats. Ik snap dat heel goed, en zulke relatieperikelen kun je niet wegpoetsen met een 'zet je er overheen'. Zo simpel ligt het nu eenmaal niet.
vrijdag 17 april 2009 om 09:57
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 09:51:
[...]
Ik denk dat je niet in kan denken hoeveel pijn het doet als je niet welkom bent bij je kind. Ik zie dat verdriet bij mijn ouders toch ook?Mijn moeder is voor 99% welkom bij mij. Maar soms niet. Net zoals de vrienden van mijn kinderen, de buren, mijn vriendinnen, mijn zus, mijn nichtje ook soms niet welkom zijn.
[...]
Ik denk dat je niet in kan denken hoeveel pijn het doet als je niet welkom bent bij je kind. Ik zie dat verdriet bij mijn ouders toch ook?Mijn moeder is voor 99% welkom bij mij. Maar soms niet. Net zoals de vrienden van mijn kinderen, de buren, mijn vriendinnen, mijn zus, mijn nichtje ook soms niet welkom zijn.
vrijdag 17 april 2009 om 10:00
Volgens mij maak ik dat onderscheid ook whopper.
Plom, wat vindt je man daarvan dat zijn ma niet welkom is?
Persoonlijk word ik een beetje moe van al die vrouwen die na hun 40e opeens voor zichzelf gaan opkoemn. Dat gaa bijna altijd op zo;n manier alsof het de schuld van de ander is dat men zich altijd maar heeft aangepast. Volgens mij is het je eigen keuze geweest.
Plom, wat vindt je man daarvan dat zijn ma niet welkom is?
Persoonlijk word ik een beetje moe van al die vrouwen die na hun 40e opeens voor zichzelf gaan opkoemn. Dat gaa bijna altijd op zo;n manier alsof het de schuld van de ander is dat men zich altijd maar heeft aangepast. Volgens mij is het je eigen keuze geweest.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 17 april 2009 om 10:01
quote:Vesude schreef op 17 april 2009 @ 09:57:
[...]
Mijn moeder is voor 99% welkom bij mij. Maar soms niet. Net zoals de vrienden van mijn kinderen, de buren, mijn vriendinnen, mijn zus, mijn nichtje ook soms niet welkom zijn.Voor mijn (schoon)ouders maak ik die uitzondering dus niet
[...]
Mijn moeder is voor 99% welkom bij mij. Maar soms niet. Net zoals de vrienden van mijn kinderen, de buren, mijn vriendinnen, mijn zus, mijn nichtje ook soms niet welkom zijn.Voor mijn (schoon)ouders maak ik die uitzondering dus niet
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 17 april 2009 om 10:07
Weet je. Ik snap je heel goed.
Mijn moeder (en vader) zijn geweldige mensen, lieve mensen, staan volop in het leven. Ik ben jarenlang met ze wezen skiën en met nog andere vrienden. Inmiddels ga ik niet meer met hen maar vrienden van mij nog wel ieder jaar met ze skiën. Vrienden zijn dol op mijn ouders, ze gaan er langs, eten, drinken en borrelen daar. Ouders gaan daar heen naar verjaardagen, feestjes.
'Jouw ouders zijn zulke leuke, fijne, warme mensen' hoor ik heel vaak. Dat beaam ik en gloei ik van trots, dat zijn ze ook. Ik ben ook echt ontzettend dol op mijn ouders.
Maar.
Mijn ouders zijn altijd overal. Ieder feestje bij vrienden kom ik ze tegen. Iedereen nodigt ze altijd uit, ze willen ook graag overal bij zijn, zo gaat het al jaren. Een tijdje geleden gaf een goede vriendin van mij een feest voor 'de jongelui' (met ons 35ste ) Dus ouders etc. niet uitgenodigd, ook de mijne niet. Ik vond dat zo lekker, ein-de-lijk weer eens een feestje waar mijn ouders niet bij zijn. Zelf werd ik 35 dit jaar en nodigde allemaal vrienden uit. Mijn vader maakte al een opmerking 'is het alleen voor jongelui of mogen we wel komen?' Als ik had gezegd dat het alleen voor jongelui was, was hij gepikeerd geweest, dat weet ik, dat voel ik, dat durf ik dan dus ook niet..
Ze wuiven het dan met een grapje weg, maar ik weet dat ik het nooit zou durven om ze niet uit te nodigen.
9 van de 10 keer vind ik het écht leuk als ze er zijn, maar die ene van de 10 keer heb ik er gewoon geen zin in...
En ik ben ook blij dat ik mijn ouders nog heb, dat ze gezond zijn en gelukkig. Dat moeder met haar 65ste zo actief is en van deze tijd. Dat ze nog van de zwarte piste naar beneden glijdt en energie heeft voor tien. Daar ben ik allemaal blij, gelukkig en dankbaar voor..... en toch...... heel af toe heb ik dat gevoel van.......... nu even niet. Maar ik durf dat niet te zeggen.. Dus TO, ik snap je heel goed dat je dit heel erg lastig vindt.
Heel veel succes.
Mijn moeder (en vader) zijn geweldige mensen, lieve mensen, staan volop in het leven. Ik ben jarenlang met ze wezen skiën en met nog andere vrienden. Inmiddels ga ik niet meer met hen maar vrienden van mij nog wel ieder jaar met ze skiën. Vrienden zijn dol op mijn ouders, ze gaan er langs, eten, drinken en borrelen daar. Ouders gaan daar heen naar verjaardagen, feestjes.
'Jouw ouders zijn zulke leuke, fijne, warme mensen' hoor ik heel vaak. Dat beaam ik en gloei ik van trots, dat zijn ze ook. Ik ben ook echt ontzettend dol op mijn ouders.
Maar.
Mijn ouders zijn altijd overal. Ieder feestje bij vrienden kom ik ze tegen. Iedereen nodigt ze altijd uit, ze willen ook graag overal bij zijn, zo gaat het al jaren. Een tijdje geleden gaf een goede vriendin van mij een feest voor 'de jongelui' (met ons 35ste ) Dus ouders etc. niet uitgenodigd, ook de mijne niet. Ik vond dat zo lekker, ein-de-lijk weer eens een feestje waar mijn ouders niet bij zijn. Zelf werd ik 35 dit jaar en nodigde allemaal vrienden uit. Mijn vader maakte al een opmerking 'is het alleen voor jongelui of mogen we wel komen?' Als ik had gezegd dat het alleen voor jongelui was, was hij gepikeerd geweest, dat weet ik, dat voel ik, dat durf ik dan dus ook niet..
Ze wuiven het dan met een grapje weg, maar ik weet dat ik het nooit zou durven om ze niet uit te nodigen.
9 van de 10 keer vind ik het écht leuk als ze er zijn, maar die ene van de 10 keer heb ik er gewoon geen zin in...
En ik ben ook blij dat ik mijn ouders nog heb, dat ze gezond zijn en gelukkig. Dat moeder met haar 65ste zo actief is en van deze tijd. Dat ze nog van de zwarte piste naar beneden glijdt en energie heeft voor tien. Daar ben ik allemaal blij, gelukkig en dankbaar voor..... en toch...... heel af toe heb ik dat gevoel van.......... nu even niet. Maar ik durf dat niet te zeggen.. Dus TO, ik snap je heel goed dat je dit heel erg lastig vindt.
Heel veel succes.
DTEEZ!
vrijdag 17 april 2009 om 10:16
Djoels, je verwoord wat ik voel. Dank je daarvoor.
Het is een beetje ter vergelijken. Mijn moeder is er ook eigenlijk altijd bij. MAAR het verschil met jouw ouders is dat de mensen in mijn omgeving haar wel gezellig vinden, maar ook bemoeizuchtig en te praterig. Zo op de voorgrond.
Niet lang geleden had ik een vriendin op bezoek die pas naar de stad verhuisd is waar ik ook woon. Ze kwam even een wijntje drinken. We zitten nog niet... ding dong... mijn moeder!! Ze twijfelt geen moment, pakt een stoel en schuift aan. Ze mompelt nog: Ik drink een wijntje mee! Ondertussen blijft ze 3 uren zitten en kletst er vrolijk op los. Aan het eind van de avond zeg mijn vriendin (niet tegen iemand in het bijzonder) "kom eens naar mn huisje kijken"! Mijn moeder meteen: "Ja leuk, doen we! ... we bellen dan wel even van te voren".
Op zo'n moment voel ik mij verslagen en ben sprakeloos.....
Het is een beetje ter vergelijken. Mijn moeder is er ook eigenlijk altijd bij. MAAR het verschil met jouw ouders is dat de mensen in mijn omgeving haar wel gezellig vinden, maar ook bemoeizuchtig en te praterig. Zo op de voorgrond.
Niet lang geleden had ik een vriendin op bezoek die pas naar de stad verhuisd is waar ik ook woon. Ze kwam even een wijntje drinken. We zitten nog niet... ding dong... mijn moeder!! Ze twijfelt geen moment, pakt een stoel en schuift aan. Ze mompelt nog: Ik drink een wijntje mee! Ondertussen blijft ze 3 uren zitten en kletst er vrolijk op los. Aan het eind van de avond zeg mijn vriendin (niet tegen iemand in het bijzonder) "kom eens naar mn huisje kijken"! Mijn moeder meteen: "Ja leuk, doen we! ... we bellen dan wel even van te voren".
Op zo'n moment voel ik mij verslagen en ben sprakeloos.....
vrijdag 17 april 2009 om 10:19
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 10:00:
Volgens mij maak ik dat onderscheid ook whopper.
Plom, wat vindt je man daarvan dat zijn ma niet welkom is?
Persoonlijk word ik een beetje moe van al die vrouwen die na hun 40e opeens voor zichzelf gaan opkoemn. Dat gaa bijna altijd op zo;n manier alsof het de schuld van de ander is dat men zich altijd maar heeft aangepast. Volgens mij is het je eigen keuze geweest.
Kortzichtige conclusie helaas,kan hier erg gaan uitwijden ,maar hou het kort .Ik reageer op de signalen van mijn man als het om mijn schoonmoeder gaat .Mijn man heeft al jaren problemen met zijn moeder ,erg narcistische vrouw .
Heeft haar twee zonen ernstig verwaarloosd ,mijn man heeft jaren daardoor bij hulpverlening gelopen .De reden dat we nu een streep trekken is het feit dat we merken dat de koek bij mijn man op is na het overlijden van zijn vader .En dat is inderdaad een noodgedwongen keuze .Mijn man heeft kort geleden een fikse ruzie met haar gehad om de kinderen die ze nu ook steken onderwater geeft .Dus nu rust in de tent en minimaal contact
Volgens mij maak ik dat onderscheid ook whopper.
Plom, wat vindt je man daarvan dat zijn ma niet welkom is?
Persoonlijk word ik een beetje moe van al die vrouwen die na hun 40e opeens voor zichzelf gaan opkoemn. Dat gaa bijna altijd op zo;n manier alsof het de schuld van de ander is dat men zich altijd maar heeft aangepast. Volgens mij is het je eigen keuze geweest.
Kortzichtige conclusie helaas,kan hier erg gaan uitwijden ,maar hou het kort .Ik reageer op de signalen van mijn man als het om mijn schoonmoeder gaat .Mijn man heeft al jaren problemen met zijn moeder ,erg narcistische vrouw .
Heeft haar twee zonen ernstig verwaarloosd ,mijn man heeft jaren daardoor bij hulpverlening gelopen .De reden dat we nu een streep trekken is het feit dat we merken dat de koek bij mijn man op is na het overlijden van zijn vader .En dat is inderdaad een noodgedwongen keuze .Mijn man heeft kort geleden een fikse ruzie met haar gehad om de kinderen die ze nu ook steken onderwater geeft .Dus nu rust in de tent en minimaal contact
vrijdag 17 april 2009 om 10:22
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 09:49:
Plom, ik heb ook weleens geen zin i mijn moeder maar ik laat dat echt niet blijken. Nooit.
Waarschijnlijk is dat bij jouw kids net zo. Maak je nu maar geen illusies Ik weet dat dat niet klopt ,daar ken ik ze te goed voor .Merk aan alles dat ze blij zijn om mij te zien
Plom, ik heb ook weleens geen zin i mijn moeder maar ik laat dat echt niet blijken. Nooit.
Waarschijnlijk is dat bij jouw kids net zo. Maak je nu maar geen illusies Ik weet dat dat niet klopt ,daar ken ik ze te goed voor .Merk aan alles dat ze blij zijn om mij te zien
vrijdag 17 april 2009 om 10:30
Grappig dat je in dit topic al de toekomstige "mothers from hell" kunt halen. Opmerkingen als "Zij heeft al zoveel voor jou gedaan" en "Zij heeft jou op de wereld gezet" worden over een jaartje of 30 moeiteloos vervangen door: "IK heb mijn hele leven in dienst gesteld van jou, kan je dan niet eens wat terug doen voor je arme oude moeder?"
Raar als je zo redeneert.
Jouw ouders hebben ervoor gekozen dat ze een kind wilde.
Dat betekent dan echter niet dat jij als kind uit Grote Dankbaarheid vervolgens als een soort slaafje van je ouders hoeft te dienen. Natuurlijk kan je rekening met ze houden en doe je dingen voor ze, maar om t nou als chantagemiddel te gaan gebruiken en jezelf een soort schuldgevoel aan te (laten) praten omdat je nou eenmaal geboren bent vind ik echt de grootste kul ever.....
Raar als je zo redeneert.
Jouw ouders hebben ervoor gekozen dat ze een kind wilde.
Dat betekent dan echter niet dat jij als kind uit Grote Dankbaarheid vervolgens als een soort slaafje van je ouders hoeft te dienen. Natuurlijk kan je rekening met ze houden en doe je dingen voor ze, maar om t nou als chantagemiddel te gaan gebruiken en jezelf een soort schuldgevoel aan te (laten) praten omdat je nou eenmaal geboren bent vind ik echt de grootste kul ever.....
vrijdag 17 april 2009 om 10:42
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 09:51:
[...]
Ik denk dat je niet in kan denken hoeveel pijn het doet als je niet welkom bent bij je kind. Ik zie dat verdriet bij mijn ouders toch ook?Maar dat is wat de moeder van Vesude ervan maakt. Ik vind het juist heel vreemd dat haar moeder zich totaal niet kan voorstellen dat Vesude de avond liever doorbrengt met vriendinnen+aanhang. Ik zou verstikken in zo'n familieband. Laat elkaar aub toch een beetje vrij.
[...]
Ik denk dat je niet in kan denken hoeveel pijn het doet als je niet welkom bent bij je kind. Ik zie dat verdriet bij mijn ouders toch ook?Maar dat is wat de moeder van Vesude ervan maakt. Ik vind het juist heel vreemd dat haar moeder zich totaal niet kan voorstellen dat Vesude de avond liever doorbrengt met vriendinnen+aanhang. Ik zou verstikken in zo'n familieband. Laat elkaar aub toch een beetje vrij.
vrijdag 17 april 2009 om 10:43
quote:americagirl schreef op 17 april 2009 @ 10:30:
Grappig dat je in dit topic al de toekomstige "mothers from hell" kunt halen. Opmerkingen als "Zij heeft al zoveel voor jou gedaan" en "Zij heeft jou op de wereld gezet" worden over een jaartje of 30 moeiteloos vervangen door: "IK heb mijn hele leven in dienst gesteld van jou, kan je dan niet eens wat terug doen voor je arme oude moeder?"
Raar als je zo redeneert.
Jouw ouders hebben ervoor gekozen dat ze een kind wilde.
Dat betekent dan echter niet dat jij als kind uit Grote Dankbaarheid vervolgens als een soort slaafje van je ouders hoeft te dienen. Natuurlijk kan je rekening met ze houden en doe je dingen voor ze, maar om t nou als chantagemiddel te gaan gebruiken en jezelf een soort schuldgevoel aan te (laten) praten omdat je nou eenmaal geboren bent vind ik echt de grootste kul ever.....
Kijk, dit bedoel ik dus. Een kind heeft niet om het leven gevraagd.
Grappig dat je in dit topic al de toekomstige "mothers from hell" kunt halen. Opmerkingen als "Zij heeft al zoveel voor jou gedaan" en "Zij heeft jou op de wereld gezet" worden over een jaartje of 30 moeiteloos vervangen door: "IK heb mijn hele leven in dienst gesteld van jou, kan je dan niet eens wat terug doen voor je arme oude moeder?"
Raar als je zo redeneert.
Jouw ouders hebben ervoor gekozen dat ze een kind wilde.
Dat betekent dan echter niet dat jij als kind uit Grote Dankbaarheid vervolgens als een soort slaafje van je ouders hoeft te dienen. Natuurlijk kan je rekening met ze houden en doe je dingen voor ze, maar om t nou als chantagemiddel te gaan gebruiken en jezelf een soort schuldgevoel aan te (laten) praten omdat je nou eenmaal geboren bent vind ik echt de grootste kul ever.....
Kijk, dit bedoel ik dus. Een kind heeft niet om het leven gevraagd.
vrijdag 17 april 2009 om 10:45
quote:americagirl schreef op 17 april 2009 @ 10:30:
Grappig dat je in dit topic al de toekomstige "mothers from hell" kunt halen. Opmerkingen als "Zij heeft al zoveel voor jou gedaan" en "Zij heeft jou op de wereld gezet" worden over een jaartje of 30 moeiteloos vervangen door: "IK heb mijn hele leven in dienst gesteld van jou, kan je dan niet eens wat terug doen voor je arme oude moeder?"
Raar als je zo redeneert.
Jouw ouders hebben ervoor gekozen dat ze een kind wilde.
Dat betekent dan echter niet dat jij als kind uit Grote Dankbaarheid vervolgens als een soort slaafje van je ouders hoeft te dienen. Natuurlijk kan je rekening met ze houden en doe je dingen voor ze, maar om t nou als chantagemiddel te gaan gebruiken en jezelf een soort schuldgevoel aan te (laten) praten omdat je nou eenmaal geboren bent vind ik echt de grootste kul ever.....Goed en duidelijk verwoord en klopt als een bus !!
Grappig dat je in dit topic al de toekomstige "mothers from hell" kunt halen. Opmerkingen als "Zij heeft al zoveel voor jou gedaan" en "Zij heeft jou op de wereld gezet" worden over een jaartje of 30 moeiteloos vervangen door: "IK heb mijn hele leven in dienst gesteld van jou, kan je dan niet eens wat terug doen voor je arme oude moeder?"
Raar als je zo redeneert.
Jouw ouders hebben ervoor gekozen dat ze een kind wilde.
Dat betekent dan echter niet dat jij als kind uit Grote Dankbaarheid vervolgens als een soort slaafje van je ouders hoeft te dienen. Natuurlijk kan je rekening met ze houden en doe je dingen voor ze, maar om t nou als chantagemiddel te gaan gebruiken en jezelf een soort schuldgevoel aan te (laten) praten omdat je nou eenmaal geboren bent vind ik echt de grootste kul ever.....Goed en duidelijk verwoord en klopt als een bus !!
vrijdag 17 april 2009 om 10:59
quote:traincha2 schreef op 17 april 2009 @ 10:42:
[...]
Maar dat is wat de moeder van Vesude ervan maakt. Ik vind het juist heel vreemd dat haar moeder zich totaal niet kan voorstellen dat Vesude de avond liever doorbrengt met vriendinnen+aanhang. Ik zou verstikken in zo'n familieband. Laat elkaar aub toch een beetje vrij.Precies!
[...]
Maar dat is wat de moeder van Vesude ervan maakt. Ik vind het juist heel vreemd dat haar moeder zich totaal niet kan voorstellen dat Vesude de avond liever doorbrengt met vriendinnen+aanhang. Ik zou verstikken in zo'n familieband. Laat elkaar aub toch een beetje vrij.Precies!
