Wat moet ik doen???

quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 19:37:

Hallo forumbezoekers,

Ik ben 46, 24 jaar bij mijn man en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.

De laatste 6 jaar ben ik niet tevreden met de manier hoe we leven.

Mijn man ziet het probleem niet dus doet er ook niets aan om het te veranderen.

Praten helpt niet want hij zegt dat het aan mij lig en ik mezelf moet veranderen, therapie helpt niet want als er maar 1 een 'probleem' heeft moet diegene dus veranderen maar hoe doe ik dat?

Even in het kort hoe het gaat: mijn man werkt en ernaast studeerd hij al jaren, Hij werkt, leert of slaapt, met andere woorden hij leeft zijn eige leventje en doet al jaren niets meer met ons als gezin of met mij als man en vrouw.

Kennissen hebben we amper want vanwege zijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren.

Ook heb ik het gevoel dat hij mij niet als vrouw ziet maar als degene die zorgt dat alles thuis goed verloopt, Er is zelfs geen tijd of zin om sex met me te hebben, ik vraag me soms af of hij nog wel wat om me geeft. Om de zoveel tijd schiet het me allemaal verkeerd en loop ik te klagen en mopperen maar meestal komt het er op neer dat ik het probleem ben.

Toen de kids klein waren was ik altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.

Nu ze groter worden zit ik weer veel thuis en kom erachter dat we allebei onze eige weg gaan en samen niet veel meer hebben.

Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Mijn man word boos als ik geld van hem nodig heb maar alles kost zoveel geld en met mijn salaris (ik werk 15 uur in de week) kom ik met 2 opgroeiende kids niet toe. Van 700 euro kan ik niet een hele maand rondkomen. Ik betaal het huishoudgeld, 3 telefoonaansluitingen voor mezelf en de kids, een fietsplan, een spaarplan, de kapper, verjaardagen, en zou er ook voor mezelf kleding van moeten kopen en als ik keer ergens heen zou gaan moet dat er ook van. Dit krijg ik niet voor elkaar. Nu ben ik heel erg aan het bezuinigen maar nog steeds red ik het niet en moet elke maand geld vragen aan hem. Hij zegt als ik meer zou werken ik geld voor mezelf zou hebben. Ik vind dat ik gewoon recht heb op elke maand een bedrag voor mezelf waar ik mee kan doen wat ik wil. Pas heb ik bekeken wat er voor mezelf per maand uit gaat, nou dat is niet veel want ik rook of drink niet, koop zelden kleding, heb expres lang haar zodat ik maar om de paar maanden naar de kapper hoef, gebruik amper make-up en ga zelden uit.

Mijn man rookt en drinkt en gaat elke 6 weken naar de kapper en koopt alles wat hij nodig heeft.

Ik ontzeg mezelf alles om hem en de kids niets te kort te doen.

Mijn beste vriendin verklaard me voor gek en komt niet meer bij ons als mijn man er is want ze is bang dat ze boos op hem word.

Ze vind dat ik recht heb om ook af en toe lekker dagje te gaan shoppen of naar de sauna te gaan zonder dat hij boos is dat ik geld vraag, Ik roep steeds dat ik in de midelifecrisis zit en het weer wel goed komt.

Ik blijf hopen dat het ooit goed komt als deze dure periode over is maar mijn vriendin zegt dat hij een grote egoist is en mij niks gunt.

Ik hou van hem maar soms heb ik zo een behoefte aan wat liefde en aandacht dat ik zo vreemd zou gaan als de gelegenheid zich zou voordoen.

Hoe denken jullie hierover?Waarom ga je niet gewoon meer uren werken en zorg je zelf dat je een prettig sociaal leven opbouwt? Ik vind zelf overigens al járen dat ik recht heb op voldoende geld om leuke dingen te doen. Het is alleen nog niet gelukt om een ander zo ver te krijgen dat geld voor mij te verdienen. Gek hé?

Waarom ga je niet zelf fulltime werken dan? Je kinderen zijn oud genoeg, dus daar hoef je niet voor thuis te blijven. En dan kan hij er niks meer van zeggen dat je je geld uitgeeft zoals jij het wil.

Dat jullie verder langs elkaar heen leven is geen excuus om zelf niet fulltime te gaan werken en hem voor je geldprobleem aansprakelijk te stellen.

Als je relatie niet meer werkt zou je ook gewoon weg kunnen gaan. Want waarom blijf je nu eigenlijk nog bij hem?

quote:wuiles schreef op 22 februari 2009 @ 19:42:

[...]





Waarom ga je niet gewoon meer uren werken en zorg je zelf dat je een prettig sociaal leven opbouwt? Ik vind zelf overigens al járen dat ik recht heb op voldoende geld om leuke dingen te doen. Het is alleen nog niet gelukt om een ander zo ver te krijgen dat geld voor mij te verdienen. Gek hé?Helemaal mee eens!

Jullie doen na 24 jaar huwelijk nog steeds al die dingen gescheiden qua geld? Wat ontzettend raar.



En daarbij denk ik dat je het er eigenlijk zelf naar gemaakt hebt. Je man klinkt als een regelrechte lul, maar aan de andere kant: jíj bent niet verplicht om ook geen kennissen te hebben, jij bent niet verplicht om thuis te zitten, jij bent niet verplicht om hem zoveel ruimte te geven dat hij alleen maar hoeft te werken/studeren/slapen.



Jij hebt je leven opgebouwd rond je kinderen als ik het zo lees. Niet zo slim, want je kunt niet voor jezelf zorgen, je bent afhankelijk van je man en hij kan je behandelen zoals hij wil want je doet er niets tegen en je kunt niets beginnen. Je kinderen zijn groot en opeens heb jij niets meer omhanden en die keus heb je zélf gemaakt.



Meer werken is de enige optie die ik kan verzinnen. En je grenzen aangeven, zo laat je jezelf toch niet behandelen?

Ik vind het een beetje raar dat jij met jouw salaris al die dingen betaalt, geen geld overhoudt en er kennelijk wel veel meer geld is (want hij kan wel leuke dingen doen). Als je samen in een huwelijk zit, dan bepaal je (lijkt mij) ook samen hoe de fiancien worden geregeld. Alleen al het feit dat hij wel geld heeft en jij niet, vind ik duiden op een ongelijkwaardige relatie.



Dat gezegd hebbende, sluit ik mij wel aan bij de anderen die je adviseren om zelf meer te gaan werken. Grote kans dat je door meer te werken ook meer onder de mensen komt en leuke nieuwe vriendschappen op kunt doen.



Daarnaast vind ik je klacht dat hij weinig met jou als vrouw of met jullie als gezin onderneemt ook een heel terechte klacht. Ik kan mij wel voorstellen dat hij daar door het vele werken en studeren ook de puf niet voor heeft. Doet hij wel veel leuke dingen in zijn eentje?



Als jij jullie relatie nog een kans van slagen wilt geven, en zelf een leuk leven wilt hebben, dan zul je daar misschien toch ook zelf duidelijke keuzes in moeten gaan maken. Je schrijft dat praten niet echt wat oplevert en dan komt het vaak toch aan op daden. De reden dat hij over jouw grenzen heen gaat is omdat jij hem die ruimte geeft. De reden dat jij geen leuk sociaal leven hebt is omdat je dat zelf niet hebt opgebouwd. De reden dat jij niet genoeg geld om handen hebt, is omdat je dat zelf niet verdient. Stel je niet langer meer zo afhankelijk van je echtgenoot op en ga je eigen leven leven.

wat betaalt je man aan gezamenlijke kosten en aan de kinderen dan?

Oke, dat TO meer kan werken omdat de kids ouder worden is geen gek idee. Temeer omdat ze dan misschien ook meer sociale contacten krijgt. Maar voor de rest: ja sorry hoor, maar als ik het zo begrijp verdient haar man een pak meer geld en heeft hij ook totaal geen moeite dat uit te geven, ook aan dingen voor zichzelf. TO betaalt met haar parttime salaris ook flink wat.

Hoe ik erover denk (maar dit is vast hopeloos ouderwets), zolang bij elkaar bent met kinderen, denk ik dat je moet spreken van 'hun geld', niet in 'zijn' of 'haar' geld. Je bent verdorie toch getrouwd. Waarschijnlijk is TO minder gaan werken, omdat er kinderen kwamen en heeft ze altijd voor de kids gezorgd. Dan is het m.i. te gek voor woorden dat je zo'n beetje bij je man moet smeken om eens een dagje weg te kunnen, of eens wat kleren te kopen. Nee, je bent getrouwd, je hebt sámen voor kids gekozen en dan zorg je dus ook voor dat je het sámen rooit.



TO, ik vind dat je er prima iets van mag zeggen als je het iet ees bent met deze situatie. Dat je man geen bezwaren ziet, en jij dus degene bent met het probleem, is wel erg kortzichtig. Het zou fijn zijn als je man jouw bezwaren serieus neemt en er samen met jouw aan gaat werken het weer gezellgi te maken (ook fijn als de kids straks het huis uit zijn). Misschien toch nog eens aankaarten en duidelijk aangeven hoe hoog het je allemaal zit??!!!



Succes!

Blij dat er toch meer mensen zijn die er (wat dat geld betreft) hetzelfde over denken als ik....



Ohja, en uiteraard speelt je er zelf wel een rol in als je geen sociaal leven hebt opgebouwd, maar anderzijds kan ik me voorstellen dat het ook wel lastig kan zijn hoor. Als je man veel werkt én studeert komt een groot deel van de opvoeding ws op TO neer. En ja, ik weet ook wel dat er oppas is enzo, maar als je daar zelf ook wat passiever in bent dan loop je snel een risico wat te vereenzamen. Echter, dat is natuurlijk geen reden nu dan ook maar bij de pakken neer te zitten, maar zeker nu actie te ondernemen. Het zit je nu blijkbaar zéér hoog, dus hoog tijd om iets te gaan doen. Dus: ga meer werken (nog los van het financiele aspect), ga op een sport/hobbyclub, ga lekker lunchen/winkelen met een vrienden, doe het gewoon. Het hoeft ook niet altijd duur te zijn!

quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 19:50:

Ik werk 15 uur per week in de zorg en doe daarnaast heel het huishouden en steek ook de nodige tijd in zieke ouders\schoonouders. Er is genoeg geld maar mijn man zit er boven op. Voor zichzelf mag het alles kosten. Hij geeft elke maand wel geld aan zichzelf uit maar dat ziet hij als een vaste lasten. Ik wil gewoon elke maand een bedrag voor mezelf waar ik mee kan doen wat ik wil en niet zoals altijd naar hem of kids gaat.

Denk er vaak aan weg te gaan bij hem maar mijn 2 kids houden me tegen.

Ondanks alles hou ik wel van mijn man maar hoelang ik het nog vol hou zo??

Ik werk fulltime en doe daarnaast ook nog mijn hele huishouden en tuin: big deal. Als hij verwacht dat jij voor zijn ouders zorgt dan kan ie kiezen of delen: ofwel doe je niks meer voor hen en betaalt ie maar 'n verzorger voor hen, ofwel geeft ie jou meer geld en blijf je voor zijn ouders zorgen.

Zo te lezen heb je helemaal niets meer met die man als ie helemaal langs je heen leeft. En voor de kinderen bij elkaar blijven is wel 'n heel slechte reden. Over 'n paar jaar zijn die het huis uit en dan zit je daar alleen. Je kunt beter zorgen dat je in die tijd alweer iets nieuws voor jezelf hebt opgebouwd.

Je man is een enorme #$@$#%$@#%.

En daar laat ik het maar bij. (sterkte)

Anjanna, hoe kan het zijn dat jouw man kennelijk wel bepaalt wat er met jouw salaris gebeurt en maar dat jij duidelijk niet bepaalt wat er met zijn salaris gebeurt?

Heeft de gelegenheid om vreemd te gaan waarover je spreekt zich overigens al voorgedaan?

Hallo forumbezoekers,



Ik ben inmiddels 24 jaar bij mijn vrouw en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.



De laatste 6 jaar schijn ik het niet goed te kunnen doen bij mijn vrouw. Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat ik niet goed doe. Maar blijkbaar ligt het wel allemaal aan mij want zij wil niets veranderen.



Even in het kort hoe het gaat: ik werk en ernaast studeer ik al jaren. Ik werk, leer en slaap, dat is zo'n beetje mijn leven. Ja, erg druk, maar het is allemaal voor goed doel.

Mijn vrouw heeft echter helemaal geen eigen leven. Kennissen hebben we amper want vanwege mijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren en mijn vrouw onderhoudt die contacten niet zelfstandig.

Mijn vrouw zorgt er prima voor dat alles thuis goed verloopt. Ik vind het moeilijk om buiten mijn werk en studie ook nog tijd en energie te vinden om mijn vrouw aandacht te geven. Helaas vraagt ze zelf regelmatig om negatieve aandacht. Ze moppert en klaagt dan alleen maar en dat maakt het er niet gezelliger op.



Toen de kids klein waren was ze altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.

Nu ze groter worden zit ze veel alleen thuis en lijkt het alsof ze niet zo goed weet waar ze zich mee bezig moet houden.



Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Ik snap haar gewoon niet. Vaak komt ze zeuren om geld. Ik werk me suf om alle vaste lasten te betalen en het enige wat ik van haar vraag is dat ze de boodschappen betaalt. Van de rest van haar inkomen mag ze zelf weten wat ze er mee doet. Ze spaart daarvan en ze heeft een fietsplan. Verder betaalt ze de telefoonkosten van mijn kinderen.Die zijn volgens mij inmiddels oud genoeg om zelf hun telefoonkosten te kunnen betalen. Ze kunnen toch gewoon een bijbaantje nemen? Lijkt me heel gezond op die leeftijd. Mijn vrouw werkt maar 15 uur per week. Daardoor heeft ze niet veel inkomsten per maand, maar als het niet genoeg is kan ze toch wat meer gaan werken? De rest van de week is ze toch alleen thuis. Als ze nu wat meer gaat werken en wat meer inkomsten heeft, kan ze ook wat vaker leuke dingen voor zichzelf kopen of met vriendinnen wat leuks gaan doen.



Het lijkt wel also ik verantwoording moet afleggen voor wat ik met mijn zelfverdiende geld doe. Ik werk er hard genoeg voor, dan mag ik er toch ook van genieten?



Ik gun mijn vrouw alles en toen de kids klein waren begreep ik ook dat ze zelf niet meer ging werken. Maar nu is daar toch alle ruimte voor? Ik hou van haar maar ik denk dat het goed zou zijn als ze niet zo ontzettend afhankelijk van mij zou zijn.



Misschien moet ik eens een keer vertellen hoe ík er over denk?



Veel liefs,



Anjaman

Ik weet nu al wat zijn verweer is.

"Ik betaal toch ook het dak boven je hoofd."



Of zit ik er ver naast.

Tja, maar waarom maak je dan geen betere afspraken over geld? Het is toch van de zotte dat je na 24 jaar huwelijk de financieen nog zo gescheiden hebt dat je moet bedelen om geld bij de ander? Dat is toch belachelijk? En wat doe je daar zelf aan? Wat als je man nu overlijdt? Weet jij dan wel hoe dingen geregeld zijn?

Niet dat iedereen nu alles op 1 hoop hoeft te gooien zoals ik en man doen, maar de kosten eerlijk delen en zorgen dat je het beiden even ruim hebt lijkt me de basis van een relatie. En dat jij daar nu 24 jaar pas over begint is wel heel typerend moet ik zeggen.



Ik vind het al verbazingwekkend dat hij begint over die kosten voor dochter, hoezo betaal jij dat? Waarom is dat direct einde gesprek? Eerlijk waar, ik snap NIET hoe je zoiets 24 jaar kunt duren.



En Girl1983, we zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen keuzes. En vrouwen zoals TO, die denken dat hun man voor hen zal zorgen, zijn nou precíes de reden dat er wél bijstandsMOEDERS zijn en géén bijstandsvaders.

quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 19:58:

jullie hebben gelijk, ik heb het zelf zover laten komen.

Ik heb zelf wel kennissen en doe naast mn werk en gezin genoeg leuke dingen maar zo gauw het geld gaat kosten doet mijn man moeilijk.

Ik heb me aangemeld voor een opleiding en moet dan meer gaan werken en het eerste wat mijn man zei is dat komt goed uit want dochter gaat naar andere school en krijgen we reiskosten dus alles wat ik meer ga verdienen gaat weer naar een ander.Je bent toch niet zo gek dat je je eigen verdiende geld afstaat mag ik hopen? Gewoon op jouw eigen rekening laten komen en dat helemaal aan eigen pleziertjes uitgeven. Screw die kerel, die betaalt zelf maar de extra kosten van de kids.

Zet al jullie inkomen en lasten op papier en maak daarbij een overzicht van wat jij aan extra's doet in praktische zin om jullie gezin/leven draaiende te houden. Jou man kan ook werken EN studeren doordat jij waarschijnlijk het leeuwendeel van de opvoeding en huishouden op je neemt.

Dat moet hij ook beseffen. Dus leg hem het financiele overzichtje voor en maak "zakelijke" afspraken: oke, ik ga meer werken, dan zul jij meer ...... moeten doen want daar heb ik dan geen tijd meer voor.

Volgens mij moet je man wel een beetje en sociale handicap hebben om zelf de bloemetjes buiten te zetten en zijn gezin moet elk dubbeltje omdraaien. Lijkt me niet kloppen. Zijn jullie trouwens in gemeenschap van goederen getrouwd?

Merkwaardig, 2 topics van hetzelfde echtpaar?!?!?

Nee NZ, Fullhouse heeft de openingstekst wat knullig aangepast om te laten zien hoe de man van TO er tegenover staat.

Anjanna.



Ik las in een van de reactie een stelling die wel heel erg waar is.

Het zijn je eigen keuzes die je in het verleden gemaakt heb.Afhankelijk van hem te zijn.



Je bent ouder en wijzer geworden en bent nu op een punt van je leven dat je niet meer afhankelijk wilt zijn. Dan wordt het tijd voor actie. En als dat inhoud full-time gaan werken. Dan ben je alleen maar een goed rol model voor je kinderen die zien dat hun moeder een onafhankelijke vrouw is die voor zichzelf kan zorgen maar er voor KIEST haar leven met iemand te delen.

Wat betaalt je man aan de gezamelijke pot?

Ik denk ten eerste dat je meer zou kunnen werken. Ja, jij doet het huishouden, maar hij zou ook wat in de huishouding kunnen doen. En als hij dat vertikt, betaalt hij maar een schoonmaakster. Jij gaat meer werken, dus helaas, jij hebt geen tijd meer voor het hele huis in je eentje. Jammer dan voor hem.

Voordeel van meer werken is dat je onafhankelijk(er) wordt, en dat je dus ook zélf geld hebt wat je zélf kunt uitgeven waaraan je maar wilt.

Ten tweede denk ik dat je eens serieus met je man om tafel moet om te bespreken wie wat betaalt. Hij hoort ook mee te betalen aan de zaken voor jullie héle gezin en hij hoort natuurlijk ook mee te betalen aan de kleding voor je kinderen. Vertikt hij het mee te betalen aan bijvoorbeeld de boodschappen? Jammer dan, dan is er geen eten voor hem.

Als je zelf meer verdient heb je hierin ook meer onderhandelingsruimte. ("hoor eens, ik betaal dit mee aan de hypotheek en dit aan het huishoudgeld, wat over is, is mijn spaargeld.)

Ten derde: Bouw zelf een sociaal leven op. Ga meer werken, zoek een leuke hobby, weet ik het wat. Wat betreft sociaal leven hoef je natuurlijk helemáál niet afhankelijk te zijn van je man.

Ten vierde: Hóe lang studeert hij al? Hóe lang besteed hij al 0,0 tijd aan jou en de kids? Het wordt tijd dat hij wakker wordt. Zeg hem dus duidelijk dat jouw grenzen bereikt zijn en dat het tijd is voor quality time. Alweer: als jij financieel onafhankelijk bent (doordat je veel meer werkt), heb je een stuk meer stokken achter de deur om mee te slaan. Je bent immers onafhankelijk, dus op dat moment wordt het een kéus bij hem te blijven en geen noodzaak. Dan kun je dus ook zeggen: als jij deze relatie kans van slagen wilt geven, dien je je anders op te stellen.



Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat je man zich momenteel als een hork gedraagt. Maar hij verandert niet uit zichzelf hoor, zolang daar geen noodzaak toe is. En die noodzaak is er pas, als jíj onafhankelijk bent.