Relaties
alle pijlers
Wat moet ik doen???
zondag 22 februari 2009 om 19:37
Hallo forumbezoekers,
Ik ben 46, 24 jaar bij mijn man en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.
De laatste 6 jaar ben ik niet tevreden met de manier hoe we leven.
Mijn man ziet het probleem niet dus doet er ook niets aan om het te veranderen.
Praten helpt niet want hij zegt dat het aan mij lig en ik mezelf moet veranderen, therapie helpt niet want als er maar 1 een 'probleem' heeft moet diegene dus veranderen maar hoe doe ik dat?
Even in het kort hoe het gaat: mijn man werkt en ernaast studeerd hij al jaren, Hij werkt, leert of slaapt, met andere woorden hij leeft zijn eige leventje en doet al jaren niets meer met ons als gezin of met mij als man en vrouw.
Kennissen hebben we amper want vanwege zijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren.
Ook heb ik het gevoel dat hij mij niet als vrouw ziet maar als degene die zorgt dat alles thuis goed verloopt, Er is zelfs geen tijd of zin om sex met me te hebben, ik vraag me soms af of hij nog wel wat om me geeft. Om de zoveel tijd schiet het me allemaal verkeerd en loop ik te klagen en mopperen maar meestal komt het er op neer dat ik het probleem ben.
Toen de kids klein waren was ik altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.
Nu ze groter worden zit ik weer veel thuis en kom erachter dat we allebei onze eige weg gaan en samen niet veel meer hebben.
Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Mijn man word boos als ik geld van hem nodig heb maar alles kost zoveel geld en met mijn salaris (ik werk 15 uur in de week) kom ik met 2 opgroeiende kids niet toe. Van 700 euro kan ik niet een hele maand rondkomen. Ik betaal het huishoudgeld, 3 telefoonaansluitingen voor mezelf en de kids, een fietsplan, een spaarplan, de kapper, verjaardagen, en zou er ook voor mezelf kleding van moeten kopen en als ik keer ergens heen zou gaan moet dat er ook van. Dit krijg ik niet voor elkaar. Nu ben ik heel erg aan het bezuinigen maar nog steeds red ik het niet en moet elke maand geld vragen aan hem. Hij zegt als ik meer zou werken ik geld voor mezelf zou hebben. Ik vind dat ik gewoon recht heb op elke maand een bedrag voor mezelf waar ik mee kan doen wat ik wil. Pas heb ik bekeken wat er voor mezelf per maand uit gaat, nou dat is niet veel want ik rook of drink niet, koop zelden kleding, heb expres lang haar zodat ik maar om de paar maanden naar de kapper hoef, gebruik amper make-up en ga zelden uit.
Mijn man rookt en drinkt en gaat elke 6 weken naar de kapper en koopt alles wat hij nodig heeft.
Ik ontzeg mezelf alles om hem en de kids niets te kort te doen.
Mijn beste vriendin verklaard me voor gek en komt niet meer bij ons als mijn man er is want ze is bang dat ze boos op hem word.
Ze vind dat ik recht heb om ook af en toe lekker dagje te gaan shoppen of naar de sauna te gaan zonder dat hij boos is dat ik geld vraag, Ik roep steeds dat ik in de midelifecrisis zit en het weer wel goed komt.
Ik blijf hopen dat het ooit goed komt als deze dure periode over is maar mijn vriendin zegt dat hij een grote egoist is en mij niks gunt.
Ik hou van hem maar soms heb ik zo een behoefte aan wat liefde en aandacht dat ik zo vreemd zou gaan als de gelegenheid zich zou voordoen.
Hoe denken jullie hierover?
Ik ben 46, 24 jaar bij mijn man en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.
De laatste 6 jaar ben ik niet tevreden met de manier hoe we leven.
Mijn man ziet het probleem niet dus doet er ook niets aan om het te veranderen.
Praten helpt niet want hij zegt dat het aan mij lig en ik mezelf moet veranderen, therapie helpt niet want als er maar 1 een 'probleem' heeft moet diegene dus veranderen maar hoe doe ik dat?
Even in het kort hoe het gaat: mijn man werkt en ernaast studeerd hij al jaren, Hij werkt, leert of slaapt, met andere woorden hij leeft zijn eige leventje en doet al jaren niets meer met ons als gezin of met mij als man en vrouw.
Kennissen hebben we amper want vanwege zijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren.
Ook heb ik het gevoel dat hij mij niet als vrouw ziet maar als degene die zorgt dat alles thuis goed verloopt, Er is zelfs geen tijd of zin om sex met me te hebben, ik vraag me soms af of hij nog wel wat om me geeft. Om de zoveel tijd schiet het me allemaal verkeerd en loop ik te klagen en mopperen maar meestal komt het er op neer dat ik het probleem ben.
Toen de kids klein waren was ik altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.
Nu ze groter worden zit ik weer veel thuis en kom erachter dat we allebei onze eige weg gaan en samen niet veel meer hebben.
Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Mijn man word boos als ik geld van hem nodig heb maar alles kost zoveel geld en met mijn salaris (ik werk 15 uur in de week) kom ik met 2 opgroeiende kids niet toe. Van 700 euro kan ik niet een hele maand rondkomen. Ik betaal het huishoudgeld, 3 telefoonaansluitingen voor mezelf en de kids, een fietsplan, een spaarplan, de kapper, verjaardagen, en zou er ook voor mezelf kleding van moeten kopen en als ik keer ergens heen zou gaan moet dat er ook van. Dit krijg ik niet voor elkaar. Nu ben ik heel erg aan het bezuinigen maar nog steeds red ik het niet en moet elke maand geld vragen aan hem. Hij zegt als ik meer zou werken ik geld voor mezelf zou hebben. Ik vind dat ik gewoon recht heb op elke maand een bedrag voor mezelf waar ik mee kan doen wat ik wil. Pas heb ik bekeken wat er voor mezelf per maand uit gaat, nou dat is niet veel want ik rook of drink niet, koop zelden kleding, heb expres lang haar zodat ik maar om de paar maanden naar de kapper hoef, gebruik amper make-up en ga zelden uit.
Mijn man rookt en drinkt en gaat elke 6 weken naar de kapper en koopt alles wat hij nodig heeft.
Ik ontzeg mezelf alles om hem en de kids niets te kort te doen.
Mijn beste vriendin verklaard me voor gek en komt niet meer bij ons als mijn man er is want ze is bang dat ze boos op hem word.
Ze vind dat ik recht heb om ook af en toe lekker dagje te gaan shoppen of naar de sauna te gaan zonder dat hij boos is dat ik geld vraag, Ik roep steeds dat ik in de midelifecrisis zit en het weer wel goed komt.
Ik blijf hopen dat het ooit goed komt als deze dure periode over is maar mijn vriendin zegt dat hij een grote egoist is en mij niks gunt.
Ik hou van hem maar soms heb ik zo een behoefte aan wat liefde en aandacht dat ik zo vreemd zou gaan als de gelegenheid zich zou voordoen.
Hoe denken jullie hierover?
zondag 22 februari 2009 om 21:02
zondag 22 februari 2009 om 21:03
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 20:34:
Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Goh, en ik maar denken dat je met werken eigen geld kunt verdienen...
Dus, wat let je om meer te gaan werken en een opleiding te gaan doen zodat je ook een salaris voor hoger opgeleiden kunt verdienen. Ik vond de tekst van FH wel erg treffend, kun jij het verhaal ook van zijn kant bekijken?
Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Goh, en ik maar denken dat je met werken eigen geld kunt verdienen...
Dus, wat let je om meer te gaan werken en een opleiding te gaan doen zodat je ook een salaris voor hoger opgeleiden kunt verdienen. Ik vond de tekst van FH wel erg treffend, kun jij het verhaal ook van zijn kant bekijken?
zondag 22 februari 2009 om 21:03
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 21:00:
[...]
Oke, ik snap dat dit in het licht is van het feit dat TO en haar man wat overhoop liggen met het geld, maar is dit nu de wereld waarin we leven. TO zorgt voor ouders van haar man; dat is ook werk, alleen niet betaald werk. TO vult daar ook deels haar dag mee, stel ik me zo voor, en in die tijd kan ze geen geld verdienen. Maar nee, alles moet op een weegschaaltje gelgd worden en ieder moet eigen geld hebben. Gevolg: voor de ouders van TO's man moet nu ineens een hulp ingehuurd worden, terwijl dat ws eerst ook prima ging.
(is geen commentaar op jou hoor elninjoo, tis meer een reactie op de situatie die jij nu aangeeft, ik vind dit allemaal zo krom)Maar door dus idd voor 'n betaalde baan te kiezen wordt man met zijn neus op de feiten gedrukt: ofwel gaat ie z'n vrouw betalen voor het werk dat zij voor zijn ouders doet, ofwel huurt ie er maar iemand anders voor in.
[...]
Oke, ik snap dat dit in het licht is van het feit dat TO en haar man wat overhoop liggen met het geld, maar is dit nu de wereld waarin we leven. TO zorgt voor ouders van haar man; dat is ook werk, alleen niet betaald werk. TO vult daar ook deels haar dag mee, stel ik me zo voor, en in die tijd kan ze geen geld verdienen. Maar nee, alles moet op een weegschaaltje gelgd worden en ieder moet eigen geld hebben. Gevolg: voor de ouders van TO's man moet nu ineens een hulp ingehuurd worden, terwijl dat ws eerst ook prima ging.
(is geen commentaar op jou hoor elninjoo, tis meer een reactie op de situatie die jij nu aangeeft, ik vind dit allemaal zo krom)Maar door dus idd voor 'n betaalde baan te kiezen wordt man met zijn neus op de feiten gedrukt: ofwel gaat ie z'n vrouw betalen voor het werk dat zij voor zijn ouders doet, ofwel huurt ie er maar iemand anders voor in.
zondag 22 februari 2009 om 21:03
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 21:00:
[...]
Oke, ik snap dat dit in het licht is van het feit dat TO en haar man wat overhoop liggen met het geld, maar is dit nu de wereld waarin we leven. TO zorgt voor ouders van haar man; dat is ook werk, alleen niet betaald werk. TO vult daar ook deels haar dag mee, stel ik me zo voor, en in die tijd kan ze geen geld verdienen. Maar nee, alles moet op een weegschaaltje gelgd worden en ieder moet eigen geld hebben. Gevolg: voor de ouders van TO's man moet nu ineens een hulp ingehuurd worden, terwijl dat ws eerst ook prima ging.
(is geen commentaar op jou hoor elninjoo, tis meer een reactie op de situatie die jij nu aangeeft, ik vind dit allemaal zo krom)Zorgen voor (schoon)ouders kan ook uit een pgb waardoor het betaald werk wordt.
[...]
Oke, ik snap dat dit in het licht is van het feit dat TO en haar man wat overhoop liggen met het geld, maar is dit nu de wereld waarin we leven. TO zorgt voor ouders van haar man; dat is ook werk, alleen niet betaald werk. TO vult daar ook deels haar dag mee, stel ik me zo voor, en in die tijd kan ze geen geld verdienen. Maar nee, alles moet op een weegschaaltje gelgd worden en ieder moet eigen geld hebben. Gevolg: voor de ouders van TO's man moet nu ineens een hulp ingehuurd worden, terwijl dat ws eerst ook prima ging.
(is geen commentaar op jou hoor elninjoo, tis meer een reactie op de situatie die jij nu aangeeft, ik vind dit allemaal zo krom)Zorgen voor (schoon)ouders kan ook uit een pgb waardoor het betaald werk wordt.
zondag 22 februari 2009 om 21:04
quote:nummerzoveel schreef op 22 februari 2009 @ 20:53:
Nee, ik bedoel zeker niet dat het alleen aan jou ligt. Wat ik wel bedoel is dat jij behoorlijk wat frustraties hebt, maar hij kennelijk ook. Hij maakt denigrerende opmerkingen over jouw uitgaven en over dat je meer moet werken, jij vindt dat je recht hebt op je eigen geld. Ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt.
In een goed huwelijk hoef je elkaar niet om "zakgeld" te vragen en leg je geen verantwoording aan elkaar af over relatief kleine uitgaven die binnen het gezamenlijk budget prima gemaakt kunnen worden. Ook overleg je - naar mijn mening - over gezamenlijke grotere uitgaven (zoals een bank, tafel, pannenset en tv).
Maar alle schuld bij jouw man leggen, dat vind ik ook wat te gemakkelijk. Kennelijk is deze situatie zo ontstaan en daar heb jij zelf ook aan bijgedragen. Bijvoorbeeld door minder te gaan werken, geen goede afspraken of te lang een situatie accepteren waar jij je niet OK bij voelt.
En dat meer werken, dat vind ik ook wel een punt. Ik zie niet in waarom je niet meer zou kunnen werken. Ik begrijp wel wat je zegt over je huidige werk en je gezondheid, maar waarom dan geen ander werk?
Ik probeer ook een baan te vinden die minder zwaar is maar is moeilijk vandaar dat ik als ik door sellectie heen kom in september weer naar school ga.
Ik ben net zo schuldig aan deze situatie ,
Als ik niet meer van mijn man zou houden was het makkelijker.
Hij is altijd gewend geweest dat ik volgzaam was en niets voor mezelf nodig had maar ben veranderd in de loop van de jaren.
Dit is wat ze noemen de midelifecrisis denk ik.
Nee, ik bedoel zeker niet dat het alleen aan jou ligt. Wat ik wel bedoel is dat jij behoorlijk wat frustraties hebt, maar hij kennelijk ook. Hij maakt denigrerende opmerkingen over jouw uitgaven en over dat je meer moet werken, jij vindt dat je recht hebt op je eigen geld. Ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt.
In een goed huwelijk hoef je elkaar niet om "zakgeld" te vragen en leg je geen verantwoording aan elkaar af over relatief kleine uitgaven die binnen het gezamenlijk budget prima gemaakt kunnen worden. Ook overleg je - naar mijn mening - over gezamenlijke grotere uitgaven (zoals een bank, tafel, pannenset en tv).
Maar alle schuld bij jouw man leggen, dat vind ik ook wat te gemakkelijk. Kennelijk is deze situatie zo ontstaan en daar heb jij zelf ook aan bijgedragen. Bijvoorbeeld door minder te gaan werken, geen goede afspraken of te lang een situatie accepteren waar jij je niet OK bij voelt.
En dat meer werken, dat vind ik ook wel een punt. Ik zie niet in waarom je niet meer zou kunnen werken. Ik begrijp wel wat je zegt over je huidige werk en je gezondheid, maar waarom dan geen ander werk?
Ik probeer ook een baan te vinden die minder zwaar is maar is moeilijk vandaar dat ik als ik door sellectie heen kom in september weer naar school ga.
Ik ben net zo schuldig aan deze situatie ,
Als ik niet meer van mijn man zou houden was het makkelijker.
Hij is altijd gewend geweest dat ik volgzaam was en niets voor mezelf nodig had maar ben veranderd in de loop van de jaren.
Dit is wat ze noemen de midelifecrisis denk ik.
zondag 22 februari 2009 om 21:06
Dickens: klopt idd, daar ha dik niet aan gedacht; ik weet niet waar de ouders recht op hebben qua geld. (maar vind het los daarvan als daad op zich ook mooi, als je dat voor je schoonouders wilt doen, gewoon uit 'liefdadigheid' laat ik maar zeggen)
Elninjoo: nee, daarom vertelde ik er al expliciet bij dat het geen commentaar was op jouw posting. Dat jij het stelde als vorm om man duidelijk te maken wat zij voor zijn ouders deed. Wat ik aan wilde geven is dat ik het te gek vind dtas het zover zou moeten komen. Maar dat zegt iets over TO, haar man en hun onderlinge verhouding lijkt me.
Elninjoo: nee, daarom vertelde ik er al expliciet bij dat het geen commentaar was op jouw posting. Dat jij het stelde als vorm om man duidelijk te maken wat zij voor zijn ouders deed. Wat ik aan wilde geven is dat ik het te gek vind dtas het zover zou moeten komen. Maar dat zegt iets over TO, haar man en hun onderlinge verhouding lijkt me.
zondag 22 februari 2009 om 21:07
Dat zou best kunnen, dat het een midlifecrisis is. Het kan ook zijn dat jij, juist doordat jullie niet veel samen deelden, veranderd bent maar dat het hem volledig is ontgaan. Ieder mens ontwikkelt zich en verandert, soms ga je samen dezelfde kant uit en soms ga je ieder je eigen weg. In het laatste geval komt men daar vaak pas achter als het leed al geschiedt is. En dan is de vraag of er nog genoeg liefde is om weer naar elkaar te groeien. Ik wens je veel sterkte en hoop dat jij gelukkig wordt, met of zonder een baan voor meer uur en met of zonder je man. Zolang jij je realiseert dat jij de enige bent die jouw toekomst in handen heeft, komt dat vast goed!
zondag 22 februari 2009 om 21:13
quote:suus0105 schreef op 22 februari 2009 @ 21:01:
En waarom betaald JIJ de telefoonrekeningen van de kinderen?
Erg raar, en ze zijn oud genoeg voor een krantenwijk. Of is dat ook hopeloos ouderwets?
Ik had vanwege mijn lichamelijke klachten een huishoudelijke hulp voor bepaalde zware klussen in huis maar die stopte en nu doen de kids dat voor me vandaar die abbonnementen en dat is in overleg met mijn man gegaan.
Mijn kids werken allebei in de weekenden en vakanties, meer dan menig andere van hun leeftijd.
En waarom betaald JIJ de telefoonrekeningen van de kinderen?
Erg raar, en ze zijn oud genoeg voor een krantenwijk. Of is dat ook hopeloos ouderwets?
Ik had vanwege mijn lichamelijke klachten een huishoudelijke hulp voor bepaalde zware klussen in huis maar die stopte en nu doen de kids dat voor me vandaar die abbonnementen en dat is in overleg met mijn man gegaan.
Mijn kids werken allebei in de weekenden en vakanties, meer dan menig andere van hun leeftijd.
zondag 22 februari 2009 om 21:16
quote:nummerzoveel schreef op 22 februari 2009 @ 21:07:
Dat zou best kunnen, dat het een midlifecrisis is. Het kan ook zijn dat jij, juist doordat jullie niet veel samen deelden, veranderd bent maar dat het hem volledig is ontgaan. Ieder mens ontwikkelt zich en verandert, soms ga je samen dezelfde kant uit en soms ga je ieder je eigen weg. In het laatste geval komt men daar vaak pas achter als het leed al geschiedt is. En dan is de vraag of er nog genoeg liefde is om weer naar elkaar te groeien. Ik wens je veel sterkte en hoop dat jij gelukkig wordt, met of zonder een baan voor meer uur en met of zonder je man. Zolang jij je realiseert dat jij de enige bent die jouw toekomst in handen heeft, komt dat vast goed!Dankje wel, ik probeer er uit te komen en gaat me vast lukken.
Dat zou best kunnen, dat het een midlifecrisis is. Het kan ook zijn dat jij, juist doordat jullie niet veel samen deelden, veranderd bent maar dat het hem volledig is ontgaan. Ieder mens ontwikkelt zich en verandert, soms ga je samen dezelfde kant uit en soms ga je ieder je eigen weg. In het laatste geval komt men daar vaak pas achter als het leed al geschiedt is. En dan is de vraag of er nog genoeg liefde is om weer naar elkaar te groeien. Ik wens je veel sterkte en hoop dat jij gelukkig wordt, met of zonder een baan voor meer uur en met of zonder je man. Zolang jij je realiseert dat jij de enige bent die jouw toekomst in handen heeft, komt dat vast goed!Dankje wel, ik probeer er uit te komen en gaat me vast lukken.
zondag 22 februari 2009 om 21:24
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 21:02:
[...]
Tja, en verhaal heeft altijd twee kanten. En er is natuurlijk 24j voorafgaande aan TO's posting, dus er kan héél veel gebeurd zijn, wat idd allemaal een rol speelt
Tuurlijk zijn er in die 24 jaar dingen gebeurt zoals in elke relatie en dat speelt allemaal mee.
Maar ik vind wel dat je niet je kop in het zand moet steken en alle problemen ontwijken.
Ik vind dat je eerlijk moet zijn tegen elkaar.
[...]
Tja, en verhaal heeft altijd twee kanten. En er is natuurlijk 24j voorafgaande aan TO's posting, dus er kan héél veel gebeurd zijn, wat idd allemaal een rol speelt
Tuurlijk zijn er in die 24 jaar dingen gebeurt zoals in elke relatie en dat speelt allemaal mee.
Maar ik vind wel dat je niet je kop in het zand moet steken en alle problemen ontwijken.
Ik vind dat je eerlijk moet zijn tegen elkaar.
zondag 22 februari 2009 om 21:29
quote:wuiles schreef op 22 februari 2009 @ 21:20:
[...]
Deze vraag is nog niet beantwoord.
Vreemdgaan ben ik totaal niet voor maar poosje geleden ging ik bijna overstag.
Gelukkig bleef het binnen de grenzen maar als je al jaren geen sex meer hebt gehad word het steeds moeilijker.
Jeetje waar ben ik aan begonnen met dit forum hahahaha
[...]
Deze vraag is nog niet beantwoord.
Vreemdgaan ben ik totaal niet voor maar poosje geleden ging ik bijna overstag.
Gelukkig bleef het binnen de grenzen maar als je al jaren geen sex meer hebt gehad word het steeds moeilijker.
Jeetje waar ben ik aan begonnen met dit forum hahahaha
zondag 22 februari 2009 om 21:34
quote:FullHouse schreef op 22 februari 2009 @ 20:02:
Hallo forumbezoekers,
Ik ben inmiddels 24 jaar bij mijn vrouw en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.
De laatste 6 jaar schijn ik het niet goed te kunnen doen bij mijn vrouw. Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat ik niet goed doe. Maar blijkbaar ligt het wel allemaal aan mij want zij wil niets veranderen.
Even in het kort hoe het gaat: ik werk en ernaast studeer ik al jaren. Ik werk, leer en slaap, dat is zo'n beetje mijn leven. Ja, erg druk, maar het is allemaal voor goed doel.
Mijn vrouw heeft echter helemaal geen eigen leven. Kennissen hebben we amper want vanwege mijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren en mijn vrouw onderhoudt die contacten niet zelfstandig.
Mijn vrouw zorgt er prima voor dat alles thuis goed verloopt. Ik vind het moeilijk om buiten mijn werk en studie ook nog tijd en energie te vinden om mijn vrouw aandacht te geven. Helaas vraagt ze zelf regelmatig om negatieve aandacht. Ze moppert en klaagt dan alleen maar en dat maakt het er niet gezelliger op.
Toen de kids klein waren was ze altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.
Nu ze groter worden zit ze veel alleen thuis en lijkt het alsof ze niet zo goed weet waar ze zich mee bezig moet houden.
Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Ik snap haar gewoon niet. Vaak komt ze zeuren om geld. Ik werk me suf om alle vaste lasten te betalen en het enige wat ik van haar vraag is dat ze de boodschappen betaalt. Van de rest van haar inkomen mag ze zelf weten wat ze er mee doet. Ze spaart daarvan en ze heeft een fietsplan. Verder betaalt ze de telefoonkosten van mijn kinderen.Die zijn volgens mij inmiddels oud genoeg om zelf hun telefoonkosten te kunnen betalen. Ze kunnen toch gewoon een bijbaantje nemen? Lijkt me heel gezond op die leeftijd. Mijn vrouw werkt maar 15 uur per week. Daardoor heeft ze niet veel inkomsten per maand, maar als het niet genoeg is kan ze toch wat meer gaan werken? De rest van de week is ze toch alleen thuis. Als ze nu wat meer gaat werken en wat meer inkomsten heeft, kan ze ook wat vaker leuke dingen voor zichzelf kopen of met vriendinnen wat leuks gaan doen.
Het lijkt wel also ik verantwoording moet afleggen voor wat ik met mijn zelfverdiende geld doe. Ik werk er hard genoeg voor, dan mag ik er toch ook van genieten?
Ik gun mijn vrouw alles en toen de kids klein waren begreep ik ook dat ze zelf niet meer ging werken. Maar nu is daar toch alle ruimte voor? Ik hou van haar maar ik denk dat het goed zou zijn als ze niet zo ontzettend afhankelijk van mij zou zijn.
Misschien moet ik eens een keer vertellen hoe ík er over denk?
Veel liefs,
AnjamanHet komt wel goed schatje...............
Hallo forumbezoekers,
Ik ben inmiddels 24 jaar bij mijn vrouw en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.
De laatste 6 jaar schijn ik het niet goed te kunnen doen bij mijn vrouw. Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat ik niet goed doe. Maar blijkbaar ligt het wel allemaal aan mij want zij wil niets veranderen.
Even in het kort hoe het gaat: ik werk en ernaast studeer ik al jaren. Ik werk, leer en slaap, dat is zo'n beetje mijn leven. Ja, erg druk, maar het is allemaal voor goed doel.
Mijn vrouw heeft echter helemaal geen eigen leven. Kennissen hebben we amper want vanwege mijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren en mijn vrouw onderhoudt die contacten niet zelfstandig.
Mijn vrouw zorgt er prima voor dat alles thuis goed verloopt. Ik vind het moeilijk om buiten mijn werk en studie ook nog tijd en energie te vinden om mijn vrouw aandacht te geven. Helaas vraagt ze zelf regelmatig om negatieve aandacht. Ze moppert en klaagt dan alleen maar en dat maakt het er niet gezelliger op.
Toen de kids klein waren was ze altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.
Nu ze groter worden zit ze veel alleen thuis en lijkt het alsof ze niet zo goed weet waar ze zich mee bezig moet houden.
Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Ik snap haar gewoon niet. Vaak komt ze zeuren om geld. Ik werk me suf om alle vaste lasten te betalen en het enige wat ik van haar vraag is dat ze de boodschappen betaalt. Van de rest van haar inkomen mag ze zelf weten wat ze er mee doet. Ze spaart daarvan en ze heeft een fietsplan. Verder betaalt ze de telefoonkosten van mijn kinderen.Die zijn volgens mij inmiddels oud genoeg om zelf hun telefoonkosten te kunnen betalen. Ze kunnen toch gewoon een bijbaantje nemen? Lijkt me heel gezond op die leeftijd. Mijn vrouw werkt maar 15 uur per week. Daardoor heeft ze niet veel inkomsten per maand, maar als het niet genoeg is kan ze toch wat meer gaan werken? De rest van de week is ze toch alleen thuis. Als ze nu wat meer gaat werken en wat meer inkomsten heeft, kan ze ook wat vaker leuke dingen voor zichzelf kopen of met vriendinnen wat leuks gaan doen.
Het lijkt wel also ik verantwoording moet afleggen voor wat ik met mijn zelfverdiende geld doe. Ik werk er hard genoeg voor, dan mag ik er toch ook van genieten?
Ik gun mijn vrouw alles en toen de kids klein waren begreep ik ook dat ze zelf niet meer ging werken. Maar nu is daar toch alle ruimte voor? Ik hou van haar maar ik denk dat het goed zou zijn als ze niet zo ontzettend afhankelijk van mij zou zijn.
Misschien moet ik eens een keer vertellen hoe ík er over denk?
Veel liefs,
AnjamanHet komt wel goed schatje...............
zondag 22 februari 2009 om 21:46
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 21:29:
[...]
Vreemdgaan ben ik totaal niet voor maar poosje geleden ging ik bijna overstag.Gelukkig bleef het binnen de grenzen maar als je al jaren geen sex meer hebt gehad word het steeds moeilijker.
Jeetje waar ben ik aan begonnen met dit forum hahahahaHoe heeft je partner daarop gereageerd?
[...]
Vreemdgaan ben ik totaal niet voor maar poosje geleden ging ik bijna overstag.Gelukkig bleef het binnen de grenzen maar als je al jaren geen sex meer hebt gehad word het steeds moeilijker.
Jeetje waar ben ik aan begonnen met dit forum hahahahaHoe heeft je partner daarop gereageerd?
zondag 22 februari 2009 om 21:54
quote:wuiles schreef op 22 februari 2009 @ 21:46:
[...]
Hoe heeft je partner daarop gereageerd?
Vertelde het hem niet, heb alleen een opmerking gegeven van dat als het zo doorgaat ik ooit nog wel eens vreemd zou gaan.
Zijn reactie was me uitlachen en hij zei jij vreemgaan??
Hij zou het niet eens geloven als ik het echt zou doen denk ik.
[...]
Hoe heeft je partner daarop gereageerd?
Vertelde het hem niet, heb alleen een opmerking gegeven van dat als het zo doorgaat ik ooit nog wel eens vreemd zou gaan.
Zijn reactie was me uitlachen en hij zei jij vreemgaan??
Hij zou het niet eens geloven als ik het echt zou doen denk ik.
zondag 22 februari 2009 om 21:56
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 21:24:
[...]
Tuurlijk zijn er in die 24 jaar dingen gebeurt zoals in elke relatie en dat speelt allemaal mee.
Maar ik vind wel dat je niet je kop in het zand moet steken en alle problemen ontwijken.
Ik vind dat je eerlijk moet zijn tegen elkaar.Ja, zeker. Maar hoop dat je de rest van mijn postings ook gelezen hebt. Dat geeft een beter beeld van hoe ik ertegenaan kijk dan alleen deze post!
[...]
Tuurlijk zijn er in die 24 jaar dingen gebeurt zoals in elke relatie en dat speelt allemaal mee.
Maar ik vind wel dat je niet je kop in het zand moet steken en alle problemen ontwijken.
Ik vind dat je eerlijk moet zijn tegen elkaar.Ja, zeker. Maar hoop dat je de rest van mijn postings ook gelezen hebt. Dat geeft een beter beeld van hoe ik ertegenaan kijk dan alleen deze post!
zondag 22 februari 2009 om 22:09
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 21:54:
[...]
Vertelde het hem niet, heb alleen een opmerking gegeven van dat als het zo doorgaat ik ooit nog wel eens vreemd zou gaan.
Zijn reactie was me uitlachen en hij zei jij vreemgaan??
Hij zou het niet eens geloven als ik het echt zou doen denk ik.Hé gezellig!
[...]
Vertelde het hem niet, heb alleen een opmerking gegeven van dat als het zo doorgaat ik ooit nog wel eens vreemd zou gaan.
Zijn reactie was me uitlachen en hij zei jij vreemgaan??
Hij zou het niet eens geloven als ik het echt zou doen denk ik.Hé gezellig!
zondag 22 februari 2009 om 22:12
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 21:56:
[...]
Ja, zeker. Maar hoop dat je de rest van mijn postings ook gelezen hebt. Dat geeft een beter beeld van hoe ik ertegenaan kijk dan alleen deze post!
Ja ik las het allemaal.
Weet je we maakten ooit samen de keus dat ik minder zou gaan werken vanwege de kids.
Vooral hij is tegen kids weg brengen naar opvang enzo.
Het leren van hem was ook een keus en hij zou na een bepaalde opleiding stoppen zodat we weer tijd voor elkaar en gezin zouden hebben.
Nu gaat hij zonder overleg van de ene studie in de andere en maakt hierdoor wel promotie maar wel ten koste van het gezin vind ik.
Je hoort keuzes samen te maken maar ook rekening met elkaar te houden.
Ik zou paar jaar geleden studie gaan doen maar moest wijken vanwege zijn studie want 2 man binnen 1 gezin studeren is niet te doen.
Nu is hij in september klaar en zou ik beginnen maar hoor nu weer al geruchten dat hij er nog een studietje achteraan gaat plakken.
Ook al zou ik ga leren toch maak ik dan tijd vrij voor mijn gezin.
Tuurlijk ik ben ook niet de makkelijkste maar vind wel als je een gezin hebt hoor je er tijd en energie in te steken ongeacht of je het druk hebt.
Je kan bepaalde dingen niet overdoen.
Aan een relatie moet je blijven werken, het gaat niet zomaar vanzelf.
Af en toe een lief gebaar of knuffel maakt al veel goed.
[...]
Ja, zeker. Maar hoop dat je de rest van mijn postings ook gelezen hebt. Dat geeft een beter beeld van hoe ik ertegenaan kijk dan alleen deze post!
Ja ik las het allemaal.
Weet je we maakten ooit samen de keus dat ik minder zou gaan werken vanwege de kids.
Vooral hij is tegen kids weg brengen naar opvang enzo.
Het leren van hem was ook een keus en hij zou na een bepaalde opleiding stoppen zodat we weer tijd voor elkaar en gezin zouden hebben.
Nu gaat hij zonder overleg van de ene studie in de andere en maakt hierdoor wel promotie maar wel ten koste van het gezin vind ik.
Je hoort keuzes samen te maken maar ook rekening met elkaar te houden.
Ik zou paar jaar geleden studie gaan doen maar moest wijken vanwege zijn studie want 2 man binnen 1 gezin studeren is niet te doen.
Nu is hij in september klaar en zou ik beginnen maar hoor nu weer al geruchten dat hij er nog een studietje achteraan gaat plakken.
Ook al zou ik ga leren toch maak ik dan tijd vrij voor mijn gezin.
Tuurlijk ik ben ook niet de makkelijkste maar vind wel als je een gezin hebt hoor je er tijd en energie in te steken ongeacht of je het druk hebt.
Je kan bepaalde dingen niet overdoen.
Aan een relatie moet je blijven werken, het gaat niet zomaar vanzelf.
Af en toe een lief gebaar of knuffel maakt al veel goed.
zondag 22 februari 2009 om 22:23
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 22:12:
[...]
Ja ik las het allemaal.
Weet je we maakten ooit samen de keus dat ik minder zou gaan werken vanwege de kids.
Vooral hij is tegen kids weg brengen naar opvang enzo.
Het leren van hem was ook een keus en hij zou na een bepaalde opleiding stoppen zodat we weer tijd voor elkaar en gezin zouden hebben.
Nu gaat hij zonder overleg van de ene studie in de andere en maakt hierdoor wel promotie maar wel ten koste van het gezin vind ik.
Je hoort keuzes samen te maken maar ook rekening met elkaar te houden.
Ik zou paar jaar geleden studie gaan doen maar moest wijken vanwege zijn studie want 2 man binnen 1 gezin studeren is niet te doen.
Nu is hij in september klaar en zou ik beginnen maar hoor nu weer al geruchten dat hij er nog een studietje achteraan gaat plakken.
Ook al zou ik ga leren toch maak ik dan tijd vrij voor mijn gezin.
Tuurlijk ik ben ook niet de makkelijkste maar vind wel als je een gezin hebt hoor je er tijd en energie in te steken ongeacht of je het druk hebt.
Je kan bepaalde dingen niet overdoen.
Aan een relatie moet je blijven werken, het gaat niet zomaar vanzelf.
Af en toe een lief gebaar of knuffel maakt al veel goed.
Oke, en dan begrijp je dat ik het eens ben met bovenstaande. Je bent sámen getrouwd, je maakt sámen afspraken over de verdeling in werken/verzorging etc, je bent één team; de lasten maar dus ook de lusten!
Maar: ga idd een gesprek met je man aan. Stel je eigen grenzen en laat ze niet (meer) overschrijden!
[...]
Ja ik las het allemaal.
Weet je we maakten ooit samen de keus dat ik minder zou gaan werken vanwege de kids.
Vooral hij is tegen kids weg brengen naar opvang enzo.
Het leren van hem was ook een keus en hij zou na een bepaalde opleiding stoppen zodat we weer tijd voor elkaar en gezin zouden hebben.
Nu gaat hij zonder overleg van de ene studie in de andere en maakt hierdoor wel promotie maar wel ten koste van het gezin vind ik.
Je hoort keuzes samen te maken maar ook rekening met elkaar te houden.
Ik zou paar jaar geleden studie gaan doen maar moest wijken vanwege zijn studie want 2 man binnen 1 gezin studeren is niet te doen.
Nu is hij in september klaar en zou ik beginnen maar hoor nu weer al geruchten dat hij er nog een studietje achteraan gaat plakken.
Ook al zou ik ga leren toch maak ik dan tijd vrij voor mijn gezin.
Tuurlijk ik ben ook niet de makkelijkste maar vind wel als je een gezin hebt hoor je er tijd en energie in te steken ongeacht of je het druk hebt.
Je kan bepaalde dingen niet overdoen.
Aan een relatie moet je blijven werken, het gaat niet zomaar vanzelf.
Af en toe een lief gebaar of knuffel maakt al veel goed.
Oke, en dan begrijp je dat ik het eens ben met bovenstaande. Je bent sámen getrouwd, je maakt sámen afspraken over de verdeling in werken/verzorging etc, je bent één team; de lasten maar dus ook de lusten!
Maar: ga idd een gesprek met je man aan. Stel je eigen grenzen en laat ze niet (meer) overschrijden!
zondag 22 februari 2009 om 22:29
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 22:23:
[...]
Oke, en dan begrijp je dat ik het eens ben met bovenstaande. Je bent sámen getrouwd, je maakt sámen afspraken over de verdeling in werken/verzorging etc, je bent één team; de lasten maar dus ook de lusten!
Maar: ga idd een gesprek met je man aan. Stel je eigen grenzen en laat ze niet (meer) overschrijden!
Dankjewel voor je woorden.
Ik ben er mee bezig, vind dat ik het aan mezelf en de kids verplicht ben om dingen te veranderen.
Als we met elkaar verder willen als de kids de deur uit zijn over paar jaar dan moet ik er nu voor gaan.
Lukt het niet dan weet ik welke keuze ik moet maken.
Dan moet ik aan mezelf gaan denken.
[...]
Oke, en dan begrijp je dat ik het eens ben met bovenstaande. Je bent sámen getrouwd, je maakt sámen afspraken over de verdeling in werken/verzorging etc, je bent één team; de lasten maar dus ook de lusten!
Maar: ga idd een gesprek met je man aan. Stel je eigen grenzen en laat ze niet (meer) overschrijden!
Dankjewel voor je woorden.
Ik ben er mee bezig, vind dat ik het aan mezelf en de kids verplicht ben om dingen te veranderen.
Als we met elkaar verder willen als de kids de deur uit zijn over paar jaar dan moet ik er nu voor gaan.
Lukt het niet dan weet ik welke keuze ik moet maken.
Dan moet ik aan mezelf gaan denken.
zondag 22 februari 2009 om 22:33
Graag gedaan.
Nee zeker, de kinderen mogen niet de bindende factor in je huwelijk zijn. Als de kids de deur uitzijn moet je het met z'n tweeën (nog steeds) gezellig kunnen hebben. Plannen maken wat je gaat doen, dingen ondernemen, etc.
Knap dat je het nu zo sterk kunt verwoorden en weet wat je wilt. Dat is atijd stap 1 in een veranderingsproces. Als voor je man de ernst van de situatie ook duidelijk is, kun je zien wat jullie allebei willen, welke stappen jullie willen zetten om het te verbeteren en waar je aan toe bent met de relatie.
Heel veel sterkte en succes!
Nee zeker, de kinderen mogen niet de bindende factor in je huwelijk zijn. Als de kids de deur uitzijn moet je het met z'n tweeën (nog steeds) gezellig kunnen hebben. Plannen maken wat je gaat doen, dingen ondernemen, etc.
Knap dat je het nu zo sterk kunt verwoorden en weet wat je wilt. Dat is atijd stap 1 in een veranderingsproces. Als voor je man de ernst van de situatie ook duidelijk is, kun je zien wat jullie allebei willen, welke stappen jullie willen zetten om het te verbeteren en waar je aan toe bent met de relatie.
Heel veel sterkte en succes!
