Relaties
alle pijlers
Wat moet ik doen???
zondag 22 februari 2009 om 19:37
Hallo forumbezoekers,
Ik ben 46, 24 jaar bij mijn man en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.
De laatste 6 jaar ben ik niet tevreden met de manier hoe we leven.
Mijn man ziet het probleem niet dus doet er ook niets aan om het te veranderen.
Praten helpt niet want hij zegt dat het aan mij lig en ik mezelf moet veranderen, therapie helpt niet want als er maar 1 een 'probleem' heeft moet diegene dus veranderen maar hoe doe ik dat?
Even in het kort hoe het gaat: mijn man werkt en ernaast studeerd hij al jaren, Hij werkt, leert of slaapt, met andere woorden hij leeft zijn eige leventje en doet al jaren niets meer met ons als gezin of met mij als man en vrouw.
Kennissen hebben we amper want vanwege zijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren.
Ook heb ik het gevoel dat hij mij niet als vrouw ziet maar als degene die zorgt dat alles thuis goed verloopt, Er is zelfs geen tijd of zin om sex met me te hebben, ik vraag me soms af of hij nog wel wat om me geeft. Om de zoveel tijd schiet het me allemaal verkeerd en loop ik te klagen en mopperen maar meestal komt het er op neer dat ik het probleem ben.
Toen de kids klein waren was ik altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.
Nu ze groter worden zit ik weer veel thuis en kom erachter dat we allebei onze eige weg gaan en samen niet veel meer hebben.
Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Mijn man word boos als ik geld van hem nodig heb maar alles kost zoveel geld en met mijn salaris (ik werk 15 uur in de week) kom ik met 2 opgroeiende kids niet toe. Van 700 euro kan ik niet een hele maand rondkomen. Ik betaal het huishoudgeld, 3 telefoonaansluitingen voor mezelf en de kids, een fietsplan, een spaarplan, de kapper, verjaardagen, en zou er ook voor mezelf kleding van moeten kopen en als ik keer ergens heen zou gaan moet dat er ook van. Dit krijg ik niet voor elkaar. Nu ben ik heel erg aan het bezuinigen maar nog steeds red ik het niet en moet elke maand geld vragen aan hem. Hij zegt als ik meer zou werken ik geld voor mezelf zou hebben. Ik vind dat ik gewoon recht heb op elke maand een bedrag voor mezelf waar ik mee kan doen wat ik wil. Pas heb ik bekeken wat er voor mezelf per maand uit gaat, nou dat is niet veel want ik rook of drink niet, koop zelden kleding, heb expres lang haar zodat ik maar om de paar maanden naar de kapper hoef, gebruik amper make-up en ga zelden uit.
Mijn man rookt en drinkt en gaat elke 6 weken naar de kapper en koopt alles wat hij nodig heeft.
Ik ontzeg mezelf alles om hem en de kids niets te kort te doen.
Mijn beste vriendin verklaard me voor gek en komt niet meer bij ons als mijn man er is want ze is bang dat ze boos op hem word.
Ze vind dat ik recht heb om ook af en toe lekker dagje te gaan shoppen of naar de sauna te gaan zonder dat hij boos is dat ik geld vraag, Ik roep steeds dat ik in de midelifecrisis zit en het weer wel goed komt.
Ik blijf hopen dat het ooit goed komt als deze dure periode over is maar mijn vriendin zegt dat hij een grote egoist is en mij niks gunt.
Ik hou van hem maar soms heb ik zo een behoefte aan wat liefde en aandacht dat ik zo vreemd zou gaan als de gelegenheid zich zou voordoen.
Hoe denken jullie hierover?
Ik ben 46, 24 jaar bij mijn man en we hebben een zoon van 15 en dochter van 17.
De laatste 6 jaar ben ik niet tevreden met de manier hoe we leven.
Mijn man ziet het probleem niet dus doet er ook niets aan om het te veranderen.
Praten helpt niet want hij zegt dat het aan mij lig en ik mezelf moet veranderen, therapie helpt niet want als er maar 1 een 'probleem' heeft moet diegene dus veranderen maar hoe doe ik dat?
Even in het kort hoe het gaat: mijn man werkt en ernaast studeerd hij al jaren, Hij werkt, leert of slaapt, met andere woorden hij leeft zijn eige leventje en doet al jaren niets meer met ons als gezin of met mij als man en vrouw.
Kennissen hebben we amper want vanwege zijn onregelmatige diensten en studie is dat niet te combineren.
Ook heb ik het gevoel dat hij mij niet als vrouw ziet maar als degene die zorgt dat alles thuis goed verloopt, Er is zelfs geen tijd of zin om sex met me te hebben, ik vraag me soms af of hij nog wel wat om me geeft. Om de zoveel tijd schiet het me allemaal verkeerd en loop ik te klagen en mopperen maar meestal komt het er op neer dat ik het probleem ben.
Toen de kids klein waren was ik altijd met ze bezig en ging overal heen met ze.
Nu ze groter worden zit ik weer veel thuis en kom erachter dat we allebei onze eige weg gaan en samen niet veel meer hebben.
Daarnaast is er vaak onenigheid over gelduitgaves. Mijn man word boos als ik geld van hem nodig heb maar alles kost zoveel geld en met mijn salaris (ik werk 15 uur in de week) kom ik met 2 opgroeiende kids niet toe. Van 700 euro kan ik niet een hele maand rondkomen. Ik betaal het huishoudgeld, 3 telefoonaansluitingen voor mezelf en de kids, een fietsplan, een spaarplan, de kapper, verjaardagen, en zou er ook voor mezelf kleding van moeten kopen en als ik keer ergens heen zou gaan moet dat er ook van. Dit krijg ik niet voor elkaar. Nu ben ik heel erg aan het bezuinigen maar nog steeds red ik het niet en moet elke maand geld vragen aan hem. Hij zegt als ik meer zou werken ik geld voor mezelf zou hebben. Ik vind dat ik gewoon recht heb op elke maand een bedrag voor mezelf waar ik mee kan doen wat ik wil. Pas heb ik bekeken wat er voor mezelf per maand uit gaat, nou dat is niet veel want ik rook of drink niet, koop zelden kleding, heb expres lang haar zodat ik maar om de paar maanden naar de kapper hoef, gebruik amper make-up en ga zelden uit.
Mijn man rookt en drinkt en gaat elke 6 weken naar de kapper en koopt alles wat hij nodig heeft.
Ik ontzeg mezelf alles om hem en de kids niets te kort te doen.
Mijn beste vriendin verklaard me voor gek en komt niet meer bij ons als mijn man er is want ze is bang dat ze boos op hem word.
Ze vind dat ik recht heb om ook af en toe lekker dagje te gaan shoppen of naar de sauna te gaan zonder dat hij boos is dat ik geld vraag, Ik roep steeds dat ik in de midelifecrisis zit en het weer wel goed komt.
Ik blijf hopen dat het ooit goed komt als deze dure periode over is maar mijn vriendin zegt dat hij een grote egoist is en mij niks gunt.
Ik hou van hem maar soms heb ik zo een behoefte aan wat liefde en aandacht dat ik zo vreemd zou gaan als de gelegenheid zich zou voordoen.
Hoe denken jullie hierover?
zondag 22 februari 2009 om 20:14
Wie betaalt, bepaalt. Tenminste, zo lijkt het bij jullie.
Wat vind je van het idee om eens rond de tafel te gaan zitten met je man om alle inkomsten en uitgaven tegenover elkaar te zetten? Je kunt dan aangeven dat je een bedrag zelf vrij te besteden wilt hebben. Het is vervelend om elke keer bij hem om geld te vragen. Voor jou én voor hem.
Het meest logisch lijkt me trouwens nog steeds het idee om zelf meer uur te gaan werken. Dan ben je als het om geld, aandacht en sociaal leven gaat, minder afhankelijk van je man.
Wat vind je van het idee om eens rond de tafel te gaan zitten met je man om alle inkomsten en uitgaven tegenover elkaar te zetten? Je kunt dan aangeven dat je een bedrag zelf vrij te besteden wilt hebben. Het is vervelend om elke keer bij hem om geld te vragen. Voor jou én voor hem.
Het meest logisch lijkt me trouwens nog steeds het idee om zelf meer uur te gaan werken. Dan ben je als het om geld, aandacht en sociaal leven gaat, minder afhankelijk van je man.
zondag 22 februari 2009 om 20:17
quote:Eowynn_ schreef op 22 februari 2009 @ 20:02:
Tja, maar waarom maak je dan geen betere afspraken over geld? Het is toch van de zotte dat je na 24 jaar huwelijk de financieen nog zo gescheiden hebt dat je moet bedelen om geld bij de ander? Dat is toch belachelijk? En wat doe je daar zelf aan? Wat als je man nu overlijdt? Weet jij dan wel hoe dingen geregeld zijn?
Niet dat iedereen nu alles op 1 hoop hoeft te gooien zoals ik en man doen, maar de kosten eerlijk delen en zorgen dat je het beiden even ruim hebt lijkt me de basis van een relatie. En dat jij daar nu 24 jaar pas over begint is wel heel typerend moet ik zeggen.
Ik vind het al verbazingwekkend dat hij begint over die kosten voor dochter, hoezo betaal jij dat? Waarom is dat direct einde gesprek? Eerlijk waar, ik snap NIET hoe je zoiets 24 jaar kunt duren.
En Girl1983, we zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen keuzes. En vrouwen zoals TO, die denken dat hun man voor hen zal zorgen, zijn nou precíes de reden dat er wél bijstandsMOEDERS zijn en géén bijstandsvaders.
Eens hoor, maar ik lees hierboven ook dat je het met me eens bent dat de situatie van TO toch vrij vreemd is. Een situatie waarin de partners totaal aparte salarissen houden en alles gescheiden is qua betalen. Als je nieuwe meubels koopt bijv, overleg je dat met z'n tweeën, dat lijkt me logisch (maar is blijkbaar niet -altijd-?).
Tuurlijk, iedereen maakt zijn eigen keuzes en is daar verantwoordelijk voor, dat heb ik ook absoluut niet ontkent. Vooral het sociaal leven is iets waar TO iets aan kan doen.
Maarre, een verklaring geven voor iets (zoals ik probeerde aan te geven), betekent nog niet dat je dan maar denkt 'ja, het is nou eenmaal zo, niets meer aan te doen'. Maar dat zei ik ook al.
Maar ik lees wel wat dubbels in jouw posting; enerzijds zeg je nl dta je het vreemd vindt dat TO en haar man alles zo gescheiden houden, maar anderzijds mag je niet 'afhankelijk' van elkaar zijn (wat ik dubbel vindt: hoe doe je dat dan met kids? tuurlijk, man kan ook minder werken, maar in de praktijk weten we hoe het gaat. en om daarom maar fulltime te blijven werken en de kids in de opvang te doen, vind ik ook maar vreemd)
Tja, maar waarom maak je dan geen betere afspraken over geld? Het is toch van de zotte dat je na 24 jaar huwelijk de financieen nog zo gescheiden hebt dat je moet bedelen om geld bij de ander? Dat is toch belachelijk? En wat doe je daar zelf aan? Wat als je man nu overlijdt? Weet jij dan wel hoe dingen geregeld zijn?
Niet dat iedereen nu alles op 1 hoop hoeft te gooien zoals ik en man doen, maar de kosten eerlijk delen en zorgen dat je het beiden even ruim hebt lijkt me de basis van een relatie. En dat jij daar nu 24 jaar pas over begint is wel heel typerend moet ik zeggen.
Ik vind het al verbazingwekkend dat hij begint over die kosten voor dochter, hoezo betaal jij dat? Waarom is dat direct einde gesprek? Eerlijk waar, ik snap NIET hoe je zoiets 24 jaar kunt duren.
En Girl1983, we zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen keuzes. En vrouwen zoals TO, die denken dat hun man voor hen zal zorgen, zijn nou precíes de reden dat er wél bijstandsMOEDERS zijn en géén bijstandsvaders.
Eens hoor, maar ik lees hierboven ook dat je het met me eens bent dat de situatie van TO toch vrij vreemd is. Een situatie waarin de partners totaal aparte salarissen houden en alles gescheiden is qua betalen. Als je nieuwe meubels koopt bijv, overleg je dat met z'n tweeën, dat lijkt me logisch (maar is blijkbaar niet -altijd-?).
Tuurlijk, iedereen maakt zijn eigen keuzes en is daar verantwoordelijk voor, dat heb ik ook absoluut niet ontkent. Vooral het sociaal leven is iets waar TO iets aan kan doen.
Maarre, een verklaring geven voor iets (zoals ik probeerde aan te geven), betekent nog niet dat je dan maar denkt 'ja, het is nou eenmaal zo, niets meer aan te doen'. Maar dat zei ik ook al.
Maar ik lees wel wat dubbels in jouw posting; enerzijds zeg je nl dta je het vreemd vindt dat TO en haar man alles zo gescheiden houden, maar anderzijds mag je niet 'afhankelijk' van elkaar zijn (wat ik dubbel vindt: hoe doe je dat dan met kids? tuurlijk, man kan ook minder werken, maar in de praktijk weten we hoe het gaat. en om daarom maar fulltime te blijven werken en de kids in de opvang te doen, vind ik ook maar vreemd)
zondag 22 februari 2009 om 20:21
quote:schaap1001 schreef op 22 februari 2009 @ 20:09:
Anjanna.
Ik las in een van de reactie een stelling die wel heel erg waar is.
Het zijn je eigen keuzes die je in het verleden gemaakt heb.Afhankelijk van hem te zijn.
Je bent ouder en wijzer geworden en bent nu op een punt van je leven dat je niet meer afhankelijk wilt zijn. Dan wordt het tijd voor actie. En als dat inhoud full-time gaan werken. Dan ben je alleen maar een goed rol model voor je kinderen die zien dat hun moeder een onafhankelijke vrouw is die voor zichzelf kan zorgen maar er voor KIEST haar leven met iemand te delen.
Ik doe mijn best om het te veranderen maar is moeilijk.
Samen met een vriendin heb ik een vriendinnenrekening en door elke maand 10 euro er op te zetten doen we om de zoveel tijd iets leuks.
Ik zit niet te verpieteren want ben actief in een club en vereniging.
Fultime werken in de zorg is voor mij niet haalbaar vanwege lichamelijke klachten.
Hoop dat die studie doorgaat zodat ik misschien minder zwaar werk kan vinden zodat ik wel meer uren kan draaien.
Ik zit vaak aan de toekomst te denken en hoop dat we het redden als de kids het huis uit zijn.
Toen ik mijn man leerde kennen had hij schulden die ik afloste voor hem en vanaf die tijd gebruik ik mijn salaris voor huishouden en was ook nooit een probleem, ik ging minder werken in overleg omdat we de kids niet naar dagopvang wilden brengen maar nu ze groter worden komen er steeds meer kosten bij en dat kan ik niet ophoesten. Hij heeft gewoon geen benul van hoeveel alles kost.
Ik had veel eerder aan de bel moeten trekken.
Anjanna.
Ik las in een van de reactie een stelling die wel heel erg waar is.
Het zijn je eigen keuzes die je in het verleden gemaakt heb.Afhankelijk van hem te zijn.
Je bent ouder en wijzer geworden en bent nu op een punt van je leven dat je niet meer afhankelijk wilt zijn. Dan wordt het tijd voor actie. En als dat inhoud full-time gaan werken. Dan ben je alleen maar een goed rol model voor je kinderen die zien dat hun moeder een onafhankelijke vrouw is die voor zichzelf kan zorgen maar er voor KIEST haar leven met iemand te delen.
Ik doe mijn best om het te veranderen maar is moeilijk.
Samen met een vriendin heb ik een vriendinnenrekening en door elke maand 10 euro er op te zetten doen we om de zoveel tijd iets leuks.
Ik zit niet te verpieteren want ben actief in een club en vereniging.
Fultime werken in de zorg is voor mij niet haalbaar vanwege lichamelijke klachten.
Hoop dat die studie doorgaat zodat ik misschien minder zwaar werk kan vinden zodat ik wel meer uren kan draaien.
Ik zit vaak aan de toekomst te denken en hoop dat we het redden als de kids het huis uit zijn.
Toen ik mijn man leerde kennen had hij schulden die ik afloste voor hem en vanaf die tijd gebruik ik mijn salaris voor huishouden en was ook nooit een probleem, ik ging minder werken in overleg omdat we de kids niet naar dagopvang wilden brengen maar nu ze groter worden komen er steeds meer kosten bij en dat kan ik niet ophoesten. Hij heeft gewoon geen benul van hoeveel alles kost.
Ik had veel eerder aan de bel moeten trekken.
zondag 22 februari 2009 om 20:27
Nou Girl, ik héb 2 kinderen, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om voor langere tijd afhankelijk van mijn man te zijn en andersom ook niet eigenlijk. Ik heb mezelf voorgenomen om mínstens altijd zoveel te verdienen dat ik boven bijstandsniveau zit, ookal heb ik kinderen en een man.
En dat terwijl geld bij ons helemaal geen issue is, alles gaat op 1 rekening en we hebben er nooit woorden over. Het is óns geld. Maar als hij morgen weggaat over overlijdt kan ik gewoon blijven werken zoals ik dat deed, hoogstens met en extra dag opvang erbij, en kan ik mezelf gewoon redden. Niet omdat ik mijn man niet vertrouw, niet omdat ik denk dat we uit elkaar gaan, maar omdat ik een volwassen vrouw ben die gewoon voor zichzelf verantwoordelijk wil zijn.
En er zijn bij ons echt weleens periodes geweest dat de een werkte en de ander niet, maar dat was tijdelijk.
En los van het feit dat ik vind dat de man van TO zich bizar gedraagt door op zo'n manier met zijn gezin om te gaan vind ik het gewoon nog veel raarder dat dat al 24 jaar duurt.
En dat terwijl geld bij ons helemaal geen issue is, alles gaat op 1 rekening en we hebben er nooit woorden over. Het is óns geld. Maar als hij morgen weggaat over overlijdt kan ik gewoon blijven werken zoals ik dat deed, hoogstens met en extra dag opvang erbij, en kan ik mezelf gewoon redden. Niet omdat ik mijn man niet vertrouw, niet omdat ik denk dat we uit elkaar gaan, maar omdat ik een volwassen vrouw ben die gewoon voor zichzelf verantwoordelijk wil zijn.
En er zijn bij ons echt weleens periodes geweest dat de een werkte en de ander niet, maar dat was tijdelijk.
En los van het feit dat ik vind dat de man van TO zich bizar gedraagt door op zo'n manier met zijn gezin om te gaan vind ik het gewoon nog veel raarder dat dat al 24 jaar duurt.
zondag 22 februari 2009 om 20:27
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 20:17:
[...]
Eens hoor, maar ik lees hierboven ook dat je het met me eens bent dat de situatie van TO toch vrij vreemd is. Een situatie waarin de partners totaal aparte salarissen houden en alles gescheiden is qua betalen. Als je nieuwe meubels koopt bijv, overleg je dat met z'n tweeën, dat lijkt me logisch (maar is blijkbaar niet -altijd-?).
Wuilesman hebben een gezamenlijke bankrekening en daarnaast eigen bankrekeningen. Van onze eigen bankrekening dragen we maandelijks hetzelfde bedrag bij aan de gezamenlijke kosten als hypotheek, vakanties en dergelijke. De rest van wat we verdienen geven we naar eigen inzicht uit. In mijn omgeving ken ik meer stellen die hun financiën op deze manier hebben geregeld. Het staat je natuurlijk vrij om dat vreemd te vinden. Ik zou persoonlijk echter niet weten waarom we wél beide inkomens op een hoop zouden gooien en een goed gesprek zouden moeten voeren als Wuilemsman een nieuwe oldtimer of ik een nieuw schilderij wil kopen.
Kern van de zaak is dat het goed regelen van de financiën een essentieel onderdeel is van je relatie. TO heeft de mogelijkheid om voor een betere balans te zorgen door meer uren te gaan werken en met haar partner andere afspraken te maken. Het wordt tijd dat zij zelf de verantwoordelijkheid neemt voor haar leven en niet haar partner de schuld blijft geven van alles wat er mis is in haar leven.
[...]
Eens hoor, maar ik lees hierboven ook dat je het met me eens bent dat de situatie van TO toch vrij vreemd is. Een situatie waarin de partners totaal aparte salarissen houden en alles gescheiden is qua betalen. Als je nieuwe meubels koopt bijv, overleg je dat met z'n tweeën, dat lijkt me logisch (maar is blijkbaar niet -altijd-?).
Wuilesman hebben een gezamenlijke bankrekening en daarnaast eigen bankrekeningen. Van onze eigen bankrekening dragen we maandelijks hetzelfde bedrag bij aan de gezamenlijke kosten als hypotheek, vakanties en dergelijke. De rest van wat we verdienen geven we naar eigen inzicht uit. In mijn omgeving ken ik meer stellen die hun financiën op deze manier hebben geregeld. Het staat je natuurlijk vrij om dat vreemd te vinden. Ik zou persoonlijk echter niet weten waarom we wél beide inkomens op een hoop zouden gooien en een goed gesprek zouden moeten voeren als Wuilemsman een nieuwe oldtimer of ik een nieuw schilderij wil kopen.
Kern van de zaak is dat het goed regelen van de financiën een essentieel onderdeel is van je relatie. TO heeft de mogelijkheid om voor een betere balans te zorgen door meer uren te gaan werken en met haar partner andere afspraken te maken. Het wordt tijd dat zij zelf de verantwoordelijkheid neemt voor haar leven en niet haar partner de schuld blijft geven van alles wat er mis is in haar leven.
zondag 22 februari 2009 om 20:28
Anjanna,
Je post hier (neem ik aan) omdat je hoopt dat je nog een oplossing voor jullie problemen kunt vinden. En zoals iedereen hier ook aan geeft, dat begint bij jezelf. Ik vind dat je, als je als vrouw werkt, ook best bij mag dragen aan de kosten. Maar zoals het nu bij jullie geregeld is, werkt het dus niet. Wees duidelijk naar je man, stel je grenzen.
Maar vergeet niet om hem ook te vragen waarom hij er zo in staat. Heb jij inzicht in zijn inkomen en uitgaven? Ik kan me namelijk voorstellen dat voor hem de uitgaven, net als voor jou, ook telkens duurder zijn geworden. Als mijn man naar de kapper gaat, dan kost dat 3 tientjes. Ik ben tussen de 150 en 200 euro kwijt. Als ik nieuwe schoenen koop, dan geef ik met gemak 200 euro uit, mijn man hoogstens 6 tientjes. Misschien heeft jouw man inderdaad geen idee van de kosten en leeft hij in de veronderstelling dat jij onredelijke sommen geld uitgeeft(zonder zich te beseffen dat dingen tegenwoordig gewoon geld kosten).
Je post hier (neem ik aan) omdat je hoopt dat je nog een oplossing voor jullie problemen kunt vinden. En zoals iedereen hier ook aan geeft, dat begint bij jezelf. Ik vind dat je, als je als vrouw werkt, ook best bij mag dragen aan de kosten. Maar zoals het nu bij jullie geregeld is, werkt het dus niet. Wees duidelijk naar je man, stel je grenzen.
Maar vergeet niet om hem ook te vragen waarom hij er zo in staat. Heb jij inzicht in zijn inkomen en uitgaven? Ik kan me namelijk voorstellen dat voor hem de uitgaven, net als voor jou, ook telkens duurder zijn geworden. Als mijn man naar de kapper gaat, dan kost dat 3 tientjes. Ik ben tussen de 150 en 200 euro kwijt. Als ik nieuwe schoenen koop, dan geef ik met gemak 200 euro uit, mijn man hoogstens 6 tientjes. Misschien heeft jouw man inderdaad geen idee van de kosten en leeft hij in de veronderstelling dat jij onredelijke sommen geld uitgeeft(zonder zich te beseffen dat dingen tegenwoordig gewoon geld kosten).
zondag 22 februari 2009 om 20:34
Ik heb echt wel genoeg vriendschappen en contacten maar geen samen met mijn man want die heeft geen tijd/zin in zulke dingen. Geef hem een dvd , zn rokertje en drankje en hij is tevreden.
Hij houd me ook niet tegen om dingen te doen maar steeds dat gedoe over wat het kost maakt dat ik al geen zin meer heb om iet ste ondernemen.
Niet alles kost geld wat ik doe gelukkig.
Ik probeer hem duidelijk te maken dat het de normaalste zaak van de wereld is dat ik een eige rekening heb naast mijn huishoud/salarisrekening waar elke maand iets opstaat waar ik mee kan doen wat ik wil.
Hij reageert dan zo van ojee je hebt weer met je vriendinnen gekletst.
Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Hij houd me ook niet tegen om dingen te doen maar steeds dat gedoe over wat het kost maakt dat ik al geen zin meer heb om iet ste ondernemen.
Niet alles kost geld wat ik doe gelukkig.
Ik probeer hem duidelijk te maken dat het de normaalste zaak van de wereld is dat ik een eige rekening heb naast mijn huishoud/salarisrekening waar elke maand iets opstaat waar ik mee kan doen wat ik wil.
Hij reageert dan zo van ojee je hebt weer met je vriendinnen gekletst.
Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
zondag 22 februari 2009 om 20:39
Wuiles: ik doelde op een situatie met kinderen. Ik vind dat ergens toch anders dan wanneer je met z'n tweeën bent
Als je geen kids hebt kan ik me best vinden in een situatie waarin je gescheiden rekeningen hebt. Maar stél: mijn man (laten we t eens omdraaien) heeft wat minder geleerd dan ik en verdient een stuk minder (hoewel beiden fulltime werken), dan vind ik het ergens ook niet kies, dat ik véél meer eigen geld te besteden heb. We werken er immers even hard voor.
Eowynn: ik snap je hoor; ik heb zelf geen kinderen, maar kan me niet voorstellen dat ik helemaal niet zou werken. Ik zou alleen er niet voor kiezen mijn kinderen de hele week in een opvang te gooien, omdat ik even veel als mijn man moet verdienen. Misschien allemaal erg naïef om te denken dat zulke dingen wel goed komen, maar zo'n gescheiden rekeningen (wat jullie dan weer niet hebben) idee doet me ook weer wat geforceerd aan, maar goed, is mijn mening. Wie weet dat ik het over een aantal jaar ook zo doe....
Als je geen kids hebt kan ik me best vinden in een situatie waarin je gescheiden rekeningen hebt. Maar stél: mijn man (laten we t eens omdraaien) heeft wat minder geleerd dan ik en verdient een stuk minder (hoewel beiden fulltime werken), dan vind ik het ergens ook niet kies, dat ik véél meer eigen geld te besteden heb. We werken er immers even hard voor.
Eowynn: ik snap je hoor; ik heb zelf geen kinderen, maar kan me niet voorstellen dat ik helemaal niet zou werken. Ik zou alleen er niet voor kiezen mijn kinderen de hele week in een opvang te gooien, omdat ik even veel als mijn man moet verdienen. Misschien allemaal erg naïef om te denken dat zulke dingen wel goed komen, maar zo'n gescheiden rekeningen (wat jullie dan weer niet hebben) idee doet me ook weer wat geforceerd aan, maar goed, is mijn mening. Wie weet dat ik het over een aantal jaar ook zo doe....
zondag 22 februari 2009 om 20:42
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 20:34:
Ik heb echt wel genoeg vriendschappen en contacten maar geen samen met mijn man want die heeft geen tijd/zin in zulke dingen. Geef hem een dvd , zn rokertje en drankje en hij is tevreden.
Hij houd me ook niet tegen om dingen te doen maar steeds dat gedoe over wat het kost maakt dat ik al geen zin meer heb om iet ste ondernemen.
Niet alles kost geld wat ik doe gelukkig.
Ik probeer hem duidelijk te maken dat het de normaalste zaak van de wereld is dat ik een eige rekening heb naast mijn huishoud/salarisrekening waar elke maand iets opstaat waar ik mee kan doen wat ik wil.
Hij reageert dan zo van ojee je hebt weer met je vriendinnen gekletst.Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Ik vind dit vrij (of eigenlijk gewoon erg) laatdunkend klinken.
Oja, enne erg fijn dat jij wel mee zijn schulden af mocht betalen, en hij nu loopt te miepen dat alles duur is. Sorry, TO maar je laat echt een beetje over je lopen. Erg knap als je dit zo al 24j volhoudt. Hoe ging dit trouwens toen de kids nog klein waren? Werkte jij toen evenveel, of minder? Hoe verdeelden jullie toen het geld? En welke uitgaven deed elk van jullie (voor samen en voor zichzelf)?
Ik heb echt wel genoeg vriendschappen en contacten maar geen samen met mijn man want die heeft geen tijd/zin in zulke dingen. Geef hem een dvd , zn rokertje en drankje en hij is tevreden.
Hij houd me ook niet tegen om dingen te doen maar steeds dat gedoe over wat het kost maakt dat ik al geen zin meer heb om iet ste ondernemen.
Niet alles kost geld wat ik doe gelukkig.
Ik probeer hem duidelijk te maken dat het de normaalste zaak van de wereld is dat ik een eige rekening heb naast mijn huishoud/salarisrekening waar elke maand iets opstaat waar ik mee kan doen wat ik wil.
Hij reageert dan zo van ojee je hebt weer met je vriendinnen gekletst.Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Ik vind dit vrij (of eigenlijk gewoon erg) laatdunkend klinken.
Oja, enne erg fijn dat jij wel mee zijn schulden af mocht betalen, en hij nu loopt te miepen dat alles duur is. Sorry, TO maar je laat echt een beetje over je lopen. Erg knap als je dit zo al 24j volhoudt. Hoe ging dit trouwens toen de kids nog klein waren? Werkte jij toen evenveel, of minder? Hoe verdeelden jullie toen het geld? En welke uitgaven deed elk van jullie (voor samen en voor zichzelf)?
zondag 22 februari 2009 om 20:45
Maar ook nog even een positieve noot: ik vind het wel erg goed dat je je sociale contacten wel onderhoudt en ook aangehouden hebt. Dat was toch een van de 'kritiekpunten' die je hier kreeg. Heel fijn om een goed sociaal netwerk te hebben.
Ik begrijp dat het meer gaat om sociale contacten sámen met je man.Maar dt blijft iets om samen te bespreken en waar je hem niet in kunt dwingen. Dingen met z'n tweeën ondernemen vind ik dan overigens weer van een andere orde.
Ik begrijp dat het meer gaat om sociale contacten sámen met je man.Maar dt blijft iets om samen te bespreken en waar je hem niet in kunt dwingen. Dingen met z'n tweeën ondernemen vind ik dan overigens weer van een andere orde.
zondag 22 februari 2009 om 20:45
quote:girl-1983 schreef op 22 februari 2009 @ 20:39:
Wuiles: ik doelde op een situatie met kinderen. Ik vind dat ergens toch anders dan
Als je geen kids hebt kan ik me best vinden in een situatie waarin je gescheiden rekeningen hebt. Maar stél: mijn man (laten we t eens omdraaien) heeft wat minder geleerd dan ik en verdient een stuk minder (hoewel beiden fulltime werken), dan vind ik het ergens ook niet kies, dat ik véél meer eigen geld te besteden heb. We werken er immers even hard voor.
Tja, als Wuilesman of ik meer willen verdienen staat het ons toch vrij om daar zelf voor te zorgen? Ik zou niet weten waarom Wuilesman mijn inkomen zou moeten aanvullen als hij substantieel meer zou verdienen dan ik, of andersom. Maar goed, dat is offtopic.
@TO, welk aandeel heb je zelf in deze situatie gehad? Het kan toch niet alleen aan je partner liggen...
Wuiles: ik doelde op een situatie met kinderen. Ik vind dat ergens toch anders dan
Als je geen kids hebt kan ik me best vinden in een situatie waarin je gescheiden rekeningen hebt. Maar stél: mijn man (laten we t eens omdraaien) heeft wat minder geleerd dan ik en verdient een stuk minder (hoewel beiden fulltime werken), dan vind ik het ergens ook niet kies, dat ik véél meer eigen geld te besteden heb. We werken er immers even hard voor.
Tja, als Wuilesman of ik meer willen verdienen staat het ons toch vrij om daar zelf voor te zorgen? Ik zou niet weten waarom Wuilesman mijn inkomen zou moeten aanvullen als hij substantieel meer zou verdienen dan ik, of andersom. Maar goed, dat is offtopic.
@TO, welk aandeel heb je zelf in deze situatie gehad? Het kan toch niet alleen aan je partner liggen...
zondag 22 februari 2009 om 20:45
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 20:34:
Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Nou, dat ben ik toch niet helemaal met je eens. Ik vind namelijk dat je ene niet zomaar los kunt zien van het andere. Als jij voldoende tijd hebt om meer te gaan werken (en dat heb je, want je hebt geen kleine kinderen meer) dan vind ik dat je op die manier ook best zelf wat mag investeren in het verbeteren van jouw (jullie!) financiele situatie.
Als mijn man maar 15 uur zou werken (wij hebben ook geen kleine kinderen) en vervolgens tegen mij een boom op zou zetten over dat hij meer geld wil zodat hij dat zelf op zijn eigen bankrekening kan zetten en er leuke dingen mee kan doen, dan zou ik ook niet vrolijk worden.
Het gaat hier niet om of ik meer moet werken ja of nee maar over dat ik recht heb op eige geld.
Nou, dat ben ik toch niet helemaal met je eens. Ik vind namelijk dat je ene niet zomaar los kunt zien van het andere. Als jij voldoende tijd hebt om meer te gaan werken (en dat heb je, want je hebt geen kleine kinderen meer) dan vind ik dat je op die manier ook best zelf wat mag investeren in het verbeteren van jouw (jullie!) financiele situatie.
Als mijn man maar 15 uur zou werken (wij hebben ook geen kleine kinderen) en vervolgens tegen mij een boom op zou zetten over dat hij meer geld wil zodat hij dat zelf op zijn eigen bankrekening kan zetten en er leuke dingen mee kan doen, dan zou ik ook niet vrolijk worden.
zondag 22 februari 2009 om 20:45
quote:nummerzoveel schreef op 22 februari 2009 @ 20:28:
Anjanna,
Je post hier (neem ik aan) omdat je hoopt dat je nog een oplossing voor jullie problemen kunt vinden. En zoals iedereen hier ook aan geeft, dat begint bij jezelf. Ik vind dat je, als je als vrouw werkt, ook best bij mag dragen aan de kosten. Maar zoals het nu bij jullie geregeld is, werkt het dus niet. Wees duidelijk naar je man, stel je grenzen.
Maar vergeet niet om hem ook te vragen waarom hij er zo in staat. Heb jij inzicht in zijn inkomen en uitgaven? Ik kan me namelijk voorstellen dat voor hem de uitgaven, net als voor jou, ook telkens duurder zijn geworden. Als mijn man naar de kapper gaat, dan kost dat 3 tientjes. Ik ben tussen de 150 en 200 euro kwijt. Als ik nieuwe schoenen koop, dan geef ik met gemak 200 euro uit, mijn man hoogstens 6 tientjes. Misschien heeft jouw man inderdaad geen idee van de kosten en leeft hij in de veronderstelling dat jij onredelijke sommen geld uitgeeft(zonder zich te beseffen dat dingen tegenwoordig gewoon geld kosten).
Ik wil gewoon weten of ik zo moeilijk ben, ik krijg het gevoel dat het door mij komt.
Als ik niet klaag en geen geld van zijn rekening haal is er niks aan de hand.
Als ik naar de kapper ga kost het me 26 euro in de zoveel maanden en schoenen koop ik in goedkope winkels en heb er niet zoveel. leen ze vaak van mijn dochter.
De kids krijgen van hem kleed en zakgeld.
We hebben het financieel helemaal niet slecht, geen hoge hypotheek, geen schulden.
Mijn man heeft overal spaarrekeningetjes voor later en voor de kids.
Vandaag zei ik tegen hem geef me elke maand 100 euro en doe niet moeilijk over waar ik het aan uitgeef want doe ik ook niet als jij elke maand voor bijna 150 eur aan shag en drank uitgeef. zegt hij ja en dan na 2 maanden een broek kopen van 140 eur die je niet nodig hebt.
Hij snapt het gewoon niet.
Anjanna,
Je post hier (neem ik aan) omdat je hoopt dat je nog een oplossing voor jullie problemen kunt vinden. En zoals iedereen hier ook aan geeft, dat begint bij jezelf. Ik vind dat je, als je als vrouw werkt, ook best bij mag dragen aan de kosten. Maar zoals het nu bij jullie geregeld is, werkt het dus niet. Wees duidelijk naar je man, stel je grenzen.
Maar vergeet niet om hem ook te vragen waarom hij er zo in staat. Heb jij inzicht in zijn inkomen en uitgaven? Ik kan me namelijk voorstellen dat voor hem de uitgaven, net als voor jou, ook telkens duurder zijn geworden. Als mijn man naar de kapper gaat, dan kost dat 3 tientjes. Ik ben tussen de 150 en 200 euro kwijt. Als ik nieuwe schoenen koop, dan geef ik met gemak 200 euro uit, mijn man hoogstens 6 tientjes. Misschien heeft jouw man inderdaad geen idee van de kosten en leeft hij in de veronderstelling dat jij onredelijke sommen geld uitgeeft(zonder zich te beseffen dat dingen tegenwoordig gewoon geld kosten).
Ik wil gewoon weten of ik zo moeilijk ben, ik krijg het gevoel dat het door mij komt.
Als ik niet klaag en geen geld van zijn rekening haal is er niks aan de hand.
Als ik naar de kapper ga kost het me 26 euro in de zoveel maanden en schoenen koop ik in goedkope winkels en heb er niet zoveel. leen ze vaak van mijn dochter.
De kids krijgen van hem kleed en zakgeld.
We hebben het financieel helemaal niet slecht, geen hoge hypotheek, geen schulden.
Mijn man heeft overal spaarrekeningetjes voor later en voor de kids.
Vandaag zei ik tegen hem geef me elke maand 100 euro en doe niet moeilijk over waar ik het aan uitgeef want doe ik ook niet als jij elke maand voor bijna 150 eur aan shag en drank uitgeef. zegt hij ja en dan na 2 maanden een broek kopen van 140 eur die je niet nodig hebt.
Hij snapt het gewoon niet.
zondag 22 februari 2009 om 20:48
quote:wuiles schreef op 22 februari 2009 @ 20:45:
[...]
Tja, als Wuilesman of ik meer willen verdienen staat het ons toch vrij om daar zelf voor te zorgen? Ik zou niet weten waarom Wuilesman mijn inkomen zou moeten aanvullen als hij substantieel meer zou verdienen dan ik, of andersom. Maar goed, dat is offtopic.Tja, daar verschillen we dan van mening over. Al zie ik het anders dan jij denk ik, zoals jij het 'aanvullen' noemt. Is voor mijn gevoel een nuanceverschil in de manier waarop je een relatie en de financiële situatie daarin ziet (ik zie het als een soort 'samenwerkingsverband'), maar dat is lastig uit te leggen.
[...]
Tja, als Wuilesman of ik meer willen verdienen staat het ons toch vrij om daar zelf voor te zorgen? Ik zou niet weten waarom Wuilesman mijn inkomen zou moeten aanvullen als hij substantieel meer zou verdienen dan ik, of andersom. Maar goed, dat is offtopic.Tja, daar verschillen we dan van mening over. Al zie ik het anders dan jij denk ik, zoals jij het 'aanvullen' noemt. Is voor mijn gevoel een nuanceverschil in de manier waarop je een relatie en de financiële situatie daarin ziet (ik zie het als een soort 'samenwerkingsverband'), maar dat is lastig uit te leggen.
zondag 22 februari 2009 om 20:49
Je klinkt niet als een volwassen zelfstandige vrouw en moeder van 2 kinderen die ook al flink op weg zijn om volwassen te worden. Het lijkt meer op een verzoek om zakgeldverhoging waarbij je afgeserveerd wordt als lastig kind die zich door vriendjes heeft laten opruien. Er zal pas iets veranderen als jij je verantwoordelijkheid voor je eigen leven neemt. En de weg daarheen is je al aangegeven, ga meer werken.
zondag 22 februari 2009 om 20:52
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 20:45:
[...]
Vandaag zei ik tegen hem geef me elke maand 100 euro en doe niet moeilijk over waar ik het aan uitgeef want doe ik ook niet als jij elke maand voor bijna 150 eur aan shag en drank uitgeef. zegt hij ja en doen na 2 maanden een broek kopen van 140 eur die je niet nodig hebt.
Hij snapt het gewoon niet.Ik blijf bij mijn punt ga voor jezelf zorgen, dan hoef je niet bij hem te bedelen.
[...]
Vandaag zei ik tegen hem geef me elke maand 100 euro en doe niet moeilijk over waar ik het aan uitgeef want doe ik ook niet als jij elke maand voor bijna 150 eur aan shag en drank uitgeef. zegt hij ja en doen na 2 maanden een broek kopen van 140 eur die je niet nodig hebt.
Hij snapt het gewoon niet.Ik blijf bij mijn punt ga voor jezelf zorgen, dan hoef je niet bij hem te bedelen.
zondag 22 februari 2009 om 20:53
Nee, ik bedoel zeker niet dat het alleen aan jou ligt. Wat ik wel bedoel is dat jij behoorlijk wat frustraties hebt, maar hij kennelijk ook. Hij maakt denigrerende opmerkingen over jouw uitgaven en over dat je meer moet werken, jij vindt dat je recht hebt op je eigen geld. Ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt.
In een goed huwelijk hoef je elkaar niet om "zakgeld" te vragen en leg je geen verantwoording aan elkaar af over relatief kleine uitgaven die binnen het gezamenlijk budget prima gemaakt kunnen worden. Ook overleg je - naar mijn mening - over gezamenlijke grotere uitgaven (zoals een bank, tafel, pannenset en tv).
Maar alle schuld bij jouw man leggen, dat vind ik ook wat te gemakkelijk. Kennelijk is deze situatie zo ontstaan en daar heb jij zelf ook aan bijgedragen. Bijvoorbeeld door minder te gaan werken, geen goede afspraken of te lang een situatie accepteren waar jij je niet OK bij voelt.
En dat meer werken, dat vind ik ook wel een punt. Ik zie niet in waarom je niet meer zou kunnen werken. Ik begrijp wel wat je zegt over je huidige werk en je gezondheid, maar waarom dan geen ander werk?
In een goed huwelijk hoef je elkaar niet om "zakgeld" te vragen en leg je geen verantwoording aan elkaar af over relatief kleine uitgaven die binnen het gezamenlijk budget prima gemaakt kunnen worden. Ook overleg je - naar mijn mening - over gezamenlijke grotere uitgaven (zoals een bank, tafel, pannenset en tv).
Maar alle schuld bij jouw man leggen, dat vind ik ook wat te gemakkelijk. Kennelijk is deze situatie zo ontstaan en daar heb jij zelf ook aan bijgedragen. Bijvoorbeeld door minder te gaan werken, geen goede afspraken of te lang een situatie accepteren waar jij je niet OK bij voelt.
En dat meer werken, dat vind ik ook wel een punt. Ik zie niet in waarom je niet meer zou kunnen werken. Ik begrijp wel wat je zegt over je huidige werk en je gezondheid, maar waarom dan geen ander werk?
zondag 22 februari 2009 om 20:53
quote:Anjanna schreef op 22 februari 2009 @ 20:45:
[...]
Ik wil gewoon weten of ik zo moeilijk ben, ik krijg het gevoel dat het door mij komt.
Als ik niet klaag en geen geld van zijn rekening haal is er niks aan de hand.
Als ik naar de kapper ga kost het me 26 euro in de zoveel maanden en schoenen koop ik in goedkope winkels en heb er niet zoveel. leen ze vaak van mijn dochter.
De kids krijgen van hem kleed en zakgeld.
We hebben het financieel helemaal niet slecht, geen hoge hypotheek, geen schulden.
Mijn man heeft overal spaarrekeningetjes voor later en voor de kids.
Vandaag zei ik tegen hem geef me elke maand 100 euro en doe niet moeilijk over waar ik het aan uitgeef want doe ik ook niet als jij elke maand voor bijna 150 eur aan shag en drank uitgeef. zegt hij ja en dan na 2 maanden een broek kopen van 140 eur die je niet nodig hebt.
Hij snapt het gewoon niet.
Roken en alcohol is ook niet nodig. Doe jij de boodschappen? Neem dan voortaan dat soort zaken niet meer voor hem mee maar koop jezelf iets leuks.
Maar ga allereerst gewoon fulltime werken. Hoeft toch niet in de zorg? Ga gewoon iets anders (ernaast) doen om jouw rekening te spekken. Hij huurt maar 'n huishoudster en 'n verzorger voor zijn ouders in.
[...]
Ik wil gewoon weten of ik zo moeilijk ben, ik krijg het gevoel dat het door mij komt.
Als ik niet klaag en geen geld van zijn rekening haal is er niks aan de hand.
Als ik naar de kapper ga kost het me 26 euro in de zoveel maanden en schoenen koop ik in goedkope winkels en heb er niet zoveel. leen ze vaak van mijn dochter.
De kids krijgen van hem kleed en zakgeld.
We hebben het financieel helemaal niet slecht, geen hoge hypotheek, geen schulden.
Mijn man heeft overal spaarrekeningetjes voor later en voor de kids.
Vandaag zei ik tegen hem geef me elke maand 100 euro en doe niet moeilijk over waar ik het aan uitgeef want doe ik ook niet als jij elke maand voor bijna 150 eur aan shag en drank uitgeef. zegt hij ja en dan na 2 maanden een broek kopen van 140 eur die je niet nodig hebt.
Hij snapt het gewoon niet.
Roken en alcohol is ook niet nodig. Doe jij de boodschappen? Neem dan voortaan dat soort zaken niet meer voor hem mee maar koop jezelf iets leuks.
Maar ga allereerst gewoon fulltime werken. Hoeft toch niet in de zorg? Ga gewoon iets anders (ernaast) doen om jouw rekening te spekken. Hij huurt maar 'n huishoudster en 'n verzorger voor zijn ouders in.
zondag 22 februari 2009 om 20:58
zondag 22 februari 2009 om 21:00
quote:elninjoo schreef op 22 februari 2009 @ 20:53:
[...]
Roken en alcohol is ook niet nodig. Doe jij de boodschappen? Neem dan voortaan dat soort zaken niet meer voor hem mee maar koop jezelf iets leuks.
Maar ga allereerst gewoon fulltime werken. Hoeft toch niet in de zorg? Ga gewoon iets anders (ernaast) doen om jouw rekening te spekken. Hij huurt maar 'n huishoudster en 'n verzorger voor zijn ouders in.
Oke, ik snap dat dit in het licht is van het feit dat TO en haar man wat overhoop liggen met het geld, maar is dit nu de wereld waarin we leven. TO zorgt voor ouders van haar man; dat is ook werk, alleen niet betaald werk. TO vult daar ook deels haar dag mee, stel ik me zo voor, en in die tijd kan ze geen geld verdienen. Maar nee, alles moet op een weegschaaltje gelgd worden en ieder moet eigen geld hebben. Gevolg: voor de ouders van TO's man moet nu ineens een hulp ingehuurd worden, terwijl dat ws eerst ook prima ging.
(is geen commentaar op jou hoor elninjoo, tis meer een reactie op de situatie die jij nu aangeeft, ik vind dit allemaal zo krom)
[...]
Roken en alcohol is ook niet nodig. Doe jij de boodschappen? Neem dan voortaan dat soort zaken niet meer voor hem mee maar koop jezelf iets leuks.
Maar ga allereerst gewoon fulltime werken. Hoeft toch niet in de zorg? Ga gewoon iets anders (ernaast) doen om jouw rekening te spekken. Hij huurt maar 'n huishoudster en 'n verzorger voor zijn ouders in.
Oke, ik snap dat dit in het licht is van het feit dat TO en haar man wat overhoop liggen met het geld, maar is dit nu de wereld waarin we leven. TO zorgt voor ouders van haar man; dat is ook werk, alleen niet betaald werk. TO vult daar ook deels haar dag mee, stel ik me zo voor, en in die tijd kan ze geen geld verdienen. Maar nee, alles moet op een weegschaaltje gelgd worden en ieder moet eigen geld hebben. Gevolg: voor de ouders van TO's man moet nu ineens een hulp ingehuurd worden, terwijl dat ws eerst ook prima ging.
(is geen commentaar op jou hoor elninjoo, tis meer een reactie op de situatie die jij nu aangeeft, ik vind dit allemaal zo krom)
