Relaties
alle pijlers
weinig respect
donderdag 28 mei 2020 09:30
Hallo, Ik zit in een moeilijke situatie. Mijn vriend heeft geen respect - of in ieder geval weinig - voor mij. Hij scheldt me sindskort uit voor kutwijf, trut en dat soort dingen. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik dat niet leuk vind, maar hij blijft het doen. Hij zegt dat het een grapje is, maar zo voelt het helemaal niet.
Er zijn momenten waarop ik hem ergens op wijs. Bijvoorbeeld als iets stuk, vies of kwijt is. Of als een afspraak niet na wordt gekomen. Ik kom vast niet altijd even aardig over, daar ben ik me van bewust, maar dat geeft hem geen reden om te doen zoals hij doet.
Hij negeert me of reageert alleen met ok. Regelmatig wordt hij zo boos, dat ik bang van hem word. Hij is verbaal erg sterk, daar kan ik niet tegen op. Soms probeer ik het, maar dan word hij heel star en geeft hij mij geen ruimte meer. Dan praat hij door me heen, geeft hij me geen ruimte om te reageren, zegt hij kwetsende dingen. Het moet en zal zo gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Inmiddels loop ik echt op mijn tenen en durf ik hem amper iets terug te geven
Alles is leuk en aardig als ik maar mee dein op zijn golven.
Daarnaast heb ik 2 weken terug hulp bij de huisarts gezocht. Hij kan zijn handen niet altijd thuis houden. Dit speelt al jaren. Maar voorheen dacht ik dat het zo hoorde in een relatie. (Sidenote: ik heb een traumatische jeugd gehad, waarin ik op dit vlak geen 'normaal' heb gekend)
Hij heeft me vaker beloofd dat het niet meer zou gebeuren, maar helaas.. Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Ik voel me niet altijd veilig bij hem. De manier waarop hij mij behandeld als iets hem niet zint en zijn onvermogen om met feedback om te gaan breken me op. Steeds vaker denk ik erover na bij hem weg te gaan. Ik ben (financieel) afhankelijk van hem en omwille van de kinderen blijf ik mijn best doen voor onze relatie. Ik hou nog steeds van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen, denk ik. Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered. Ik hoop dat wij hier samen uit kunnen komen. Ondanks de vele verschillen tussen ons. We zijn als water en vuur in veel dingen. Kan onze liefde dat overwinnen?
Ik hoop hier adviezen te krijgen. Ik zit momenteel knel tussen mijn gevoelens en gedachten. Ik weet niet meer wat ik moet, kan of wil doen.
Er zijn momenten waarop ik hem ergens op wijs. Bijvoorbeeld als iets stuk, vies of kwijt is. Of als een afspraak niet na wordt gekomen. Ik kom vast niet altijd even aardig over, daar ben ik me van bewust, maar dat geeft hem geen reden om te doen zoals hij doet.
Hij negeert me of reageert alleen met ok. Regelmatig wordt hij zo boos, dat ik bang van hem word. Hij is verbaal erg sterk, daar kan ik niet tegen op. Soms probeer ik het, maar dan word hij heel star en geeft hij mij geen ruimte meer. Dan praat hij door me heen, geeft hij me geen ruimte om te reageren, zegt hij kwetsende dingen. Het moet en zal zo gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Inmiddels loop ik echt op mijn tenen en durf ik hem amper iets terug te geven
Alles is leuk en aardig als ik maar mee dein op zijn golven.
Daarnaast heb ik 2 weken terug hulp bij de huisarts gezocht. Hij kan zijn handen niet altijd thuis houden. Dit speelt al jaren. Maar voorheen dacht ik dat het zo hoorde in een relatie. (Sidenote: ik heb een traumatische jeugd gehad, waarin ik op dit vlak geen 'normaal' heb gekend)
Hij heeft me vaker beloofd dat het niet meer zou gebeuren, maar helaas.. Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Ik voel me niet altijd veilig bij hem. De manier waarop hij mij behandeld als iets hem niet zint en zijn onvermogen om met feedback om te gaan breken me op. Steeds vaker denk ik erover na bij hem weg te gaan. Ik ben (financieel) afhankelijk van hem en omwille van de kinderen blijf ik mijn best doen voor onze relatie. Ik hou nog steeds van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen, denk ik. Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered. Ik hoop dat wij hier samen uit kunnen komen. Ondanks de vele verschillen tussen ons. We zijn als water en vuur in veel dingen. Kan onze liefde dat overwinnen?
Ik hoop hier adviezen te krijgen. Ik zit momenteel knel tussen mijn gevoelens en gedachten. Ik weet niet meer wat ik moet, kan of wil doen.
vrijdag 29 mei 2020 10:23
Bel eens met Veilig Thuis, dat kan ook anoniem, gewoon voor raadHupsie1 schreef: ↑29-05-2020 10:19Ik vraag niet om mee huilers. Ik vraag om advies. Een aantal personen denken daadwerkelijk met me mee.
Aan trappen na heb ik niets. Die heb ik al genoeg gehad.
Uiteindelijk ligt de stap bij mij. Ik moet kiezen welke kant ik op ga. En dat is mijn probleem. Ik overzie de gevolgen niet. Daardoor durf ik geen knopen door te hakken. Ik ben bang dat de stap die ik ga zetten (nog meer) schade aan zal richten. En dat wil ik voorkomen. Daarbij ben ik er van overtuigd dat hij een goede vent is. Hij heeft zijn hart echt wel op de juiste plek. Hij is geen verkeerd mens. Ik hou ongelooflijk veel van hem. Op alle andere vlakken is hij echt geweldig. We hebben zoveel opgebouwd samen. We hebben het erg goed voor elkaar. Ook voor de kinderen kan ik dat niet zomaar opzij zetten. Zij hebben hem ook nodig en hij hen.
vrijdag 29 mei 2020 10:28
Dit, helemaal. Wat heftig TO, en wat goed dat je hier je verhaal komt delen. Nu moet je door de zure appel heen en sterk zijn voor je kinderen. DIt is niet alleen voor jou, maar ook voor hen een hele ongezonde situatie. Zij krijgen nu dezelfde jeugd als jij hebt gehad, je zou ze beter moeten gunnen en weg gaan bij hem.GreenLadyFern schreef: ↑28-05-2020 09:59De redenen die je geeft om te blijven:
Ik ben financieel afhankelijk van hem
Dan ga je als de wiederweerga een baan zoeken. Ondertussen klop je bij de gemeente aan, leg je je situatie uit, en vraag je hoe je dat zou moeten doen wanneer je weggaat en nog geen baan hebt.
Ik blijf omwille van de kinderen
Het is voor kinderen ontzettend schadelijk om te zien hoe hun moeder wordt uitgescholden en geslagen door hun vader. Omwille van de kinderen zou je moeten vertrekken
Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered
Nee, nee, nee. Hij heeft je uit een rotsituatie gehaald en in de volgende rotsituatie gezet. Dat is niet redden. Dat is iemand die het al moeilijk genoeg heeft gehad, het leven nog moeilijker maken.
Geen redenen om te blijven. Echt niet. Wat heeft je huisarts nog meer gezegd? Ga jij ook naar gesprekken met de poh?
Heel veel sterkte.
vrijdag 29 mei 2020 10:40
Ga alsjeblieft weg bij je man. De kinderen hebben echt wel wat door. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 was. Toen ze het mij vertelden was het eerste wat ik zei: oh dus nu zijn er geen ruzies meer.
Mijn ouders hebben nooit ruzie gemaakt waar ik bij was. Altijd als ik boven lag te slapen. En dan niet eens schreeuwen en schelden, alleen woordenwisselingen. En toch heb ik het altijd opgepikt.
Ik snap dat het onbekend terrein voor je is. En ik snap ergens ook wel dat je in een relatie als deze blijft hangen als je jouw jeugd niet goed is geweest. Maar doorbreekt deze vicieuze cirkel en gun je kinderen wat beters. Zou je willen dat je kinderen een relatie krijgen zoals die van jou nu is?
Mijn ouders hebben nooit ruzie gemaakt waar ik bij was. Altijd als ik boven lag te slapen. En dan niet eens schreeuwen en schelden, alleen woordenwisselingen. En toch heb ik het altijd opgepikt.
Ik snap dat het onbekend terrein voor je is. En ik snap ergens ook wel dat je in een relatie als deze blijft hangen als je jouw jeugd niet goed is geweest. Maar doorbreekt deze vicieuze cirkel en gun je kinderen wat beters. Zou je willen dat je kinderen een relatie krijgen zoals die van jou nu is?
vrijdag 29 mei 2020 10:45
To, je man verkracht je en scheld je uit. Jij moet je niet zorgen gaan maken over eventueel nadelige gevolgen voor je man. Jet maakt niet uit hoe geweldig hij kan zijn op andere momenten. Die weegschaal slaat nooit meer door naar 'goede relatie'. Wat hij je aandoet is zoveel zwaarder.
Neem contact op met veilig thuis, desnoods anoniem.
Ja, dingen moeten veranderen. Ja dat is eng. Maar geef je kinderen alsjeblieft een fijne toekomst. En ga weg bij die vent zodat jij ook kan gaan helen van alles wat er is gebeurd
Neem contact op met veilig thuis, desnoods anoniem.
Ja, dingen moeten veranderen. Ja dat is eng. Maar geef je kinderen alsjeblieft een fijne toekomst. En ga weg bij die vent zodat jij ook kan gaan helen van alles wat er is gebeurd
vrijdag 29 mei 2020 11:07
¡Lees dit goed door TO!
GreenLadyFern schreef: ↑28-05-2020 09:59De redenen die je geeft om te blijven:
Ik ben financieel afhankelijk van hem
Dan ga je als de wiederweerga een baan zoeken. Ondertussen klop je bij de gemeente aan, leg je je situatie uit, en vraag je hoe je dat zou moeten doen wanneer je weggaat en nog geen baan hebt.
Ik blijf omwille van de kinderen
Het is voor kinderen ontzettend schadelijk om te zien hoe hun moeder wordt uitgescholden en geslagen door hun vader. Omwille van de kinderen zou je moeten vertrekken
Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered
Nee, nee, nee. Hij heeft je uit een rotsituatie gehaald en in de volgende rotsituatie gezet. Dat is niet redden. Dat is iemand die het al moeilijk genoeg heeft gehad, het leven nog moeilijker maken.
Geen redenen om te blijven. Echt niet. Wat heeft je huisarts nog meer gezegd? Ga jij ook naar gesprekken met de poh?
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
vrijdag 29 mei 2020 11:59
Het is ongeloofwaardig. Kinderen pikken de dynamiek op. Kinderen voelen haarfijn aan of vader respect heeft voor moeder en of moeder gelukkig is. Je hoeft geen details te geven. Maar nu je weet dat je in een ongezonde relatie zit kan je je ogen niet meer sluiten. Geld is geen motief, als je niet genoeg verdient kan je een aanvullende uitkering en toeslagen krijgen.
vrijdag 29 mei 2020 12:02
vrijdag 29 mei 2020 12:13
En toch krijgen je kinderen veelmeer mee dan je denkt. Veel forummers kunnen daar helaas over meeschrijven. En alleen al om ze te beschermen en ze niet te leren dat het gedrag van hun vader normaal is, is scheiden echt een oplossing. Deze man heeft jou nu in zijn macht, ook doordat hij jou "gered" heeft. Nou ja, eigenlijk heeft hij jou van de ene ellende in de andere gestort.
Dat je het nu niet ziet kan ik mij voorstellen, je zit midden in de situatie. Als je eruit stapt zullen de schellen hopelijk van je ogen vallen.
Bel veilig thuis. Gun het jezelf niet dagelijks geconfronteerd te worden met grensoverschrijdend gedrag.
vrijdag 29 mei 2020 12:39
Denk seksueel
vrijdag 29 mei 2020 12:40
vrijdag 29 mei 2020 13:52
Dit is geen goede man.Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 10:19Ik vraag niet om mee huilers. Ik vraag om advies. Een aantal personen denken daadwerkelijk met me mee.
Aan trappen na heb ik niets. Die heb ik al genoeg gehad.
Uiteindelijk ligt de stap bij mij. Ik moet kiezen welke kant ik op ga. En dat is mijn probleem. Ik overzie de gevolgen niet. Daardoor durf ik geen knopen door te hakken. Ik ben bang dat de stap die ik ga zetten (nog meer) schade aan zal richten. En dat wil ik voorkomen. Daarbij ben ik er van overtuigd dat hij een goede vent is. Hij heeft zijn hart echt wel op de juiste plek. Hij is geen verkeerd mens. Ik hou ongelooflijk veel van hem. Op alle andere vlakken is hij echt geweldig. We hebben zoveel opgebouwd samen. We hebben het erg goed voor elkaar. Ook voor de kinderen kan ik dat niet zomaar opzij zetten. Zij hebben hem ook nodig en hij hen.
Dat er ook positieve aspecten aan hem zijn maakt hem geen goed mens. Zelfs de grootste crimineel op aarde zal ongetwijfeld z'n leuke kanten hebben. Is het voor jou dan een goed mens?
Goede mannen misbruiken vrouwen niet. Jouw man misbruikt jou.
Als jouw beste vriendin/zus/nicht met dit verhaal naar je toekomt, wat zou je dan tegen haar zeggen? Ik neem aan dat je niet zegt: 'ja, vervelend dat hij je verkracht en/of slaat, maar hij heeft toch ook goede kanten?'
Ik snap het wel. Het is moeilijk om te horen dat dit abnormaal is, terwijl jij altijd dacht dat dit oké of in ieder geval acceptabel is.
Ik gun jou echt meer dan dit
vrijdag 29 mei 2020 17:20
Als je serieus bent dan mag ik aannemen dat je toch op z'n minst even op de site van veilig thuis hebt gekeken? Dan heb je ook gezien dat je anoniem kunt bellen. Wat valt daar niet aan te overzien? Ik denk dat je het als smoes gebruikt want er is gewoon geen reden om bang te zijn om anoniem te bellen, anders dan dat je nog niet in beweging wil komen. Dus hup, bellen.
En je kinderen worden nu geschaad, elke dag. Ze zien en voelen het en krijgen net als jij een vertekend beeld van wat normaal is.
vrijdag 29 mei 2020 17:43
Ik reageer even met mijn standaard tekst ‘het leven is geen Disney film waarbij je met een toverstaf alles ineens goed maakt’. Want ergens lijkt dat wat je hoopt; dat het ooit weer helemaal goed komt. Dat hij stopt met je mishandelen en alleen nog maar die fijne vent is die jij in hem wil zien.
Maar dat is hij niet. En die toverstaf, ik gun hem je Heel erg, maar die bestaat niet. Dat betekent dat waar je nu mee samenleeft inderdaad de man is, zoals hij is en blijft.
Daar zul je dus mee aan de gang moeten. En natuurlijk is het niet leuk als mensen je hier een slechte moeder noemen - want je doet je stinkende best voor ze. En toch krijgen kinderen meer mee dan je denkt. Dat kan ik, en vele andere met mij, je uit heeel betrouwbare bron echt bevestigen. Hoe goed je ook nu voor ze bent, dat wordt pas echt goed als jij en zij veilig zijn.
Dus begin met de eerste stap. Bel veilig thuis en ga (alleen!) naar die POH. Geef openheid over hoe je mishandeld, verkracht en gekleineerd wordt, zodat meer mensen met je kunnen meedenken over de juiste stappen, terwijl je zelf aan het roer staat. Want tegenover elk ‘veilig thuis pakt me kids af’ staan meerdere ‘veilig thuis heeft mij echt geholpen’ situaties. Alleen lees je daar nou nooit wat over op Feesboek.
Die stappen lijken nu heel groot en eng en onoverzichtelijk. Maar ze zijn de enige manier om recht te doen aan wie jij bent. Ze beginnen met de eerste actie. En dan volgt de volgende vanzelf.
Bel je vandaag nog?
Maar dat is hij niet. En die toverstaf, ik gun hem je Heel erg, maar die bestaat niet. Dat betekent dat waar je nu mee samenleeft inderdaad de man is, zoals hij is en blijft.
Daar zul je dus mee aan de gang moeten. En natuurlijk is het niet leuk als mensen je hier een slechte moeder noemen - want je doet je stinkende best voor ze. En toch krijgen kinderen meer mee dan je denkt. Dat kan ik, en vele andere met mij, je uit heeel betrouwbare bron echt bevestigen. Hoe goed je ook nu voor ze bent, dat wordt pas echt goed als jij en zij veilig zijn.
Dus begin met de eerste stap. Bel veilig thuis en ga (alleen!) naar die POH. Geef openheid over hoe je mishandeld, verkracht en gekleineerd wordt, zodat meer mensen met je kunnen meedenken over de juiste stappen, terwijl je zelf aan het roer staat. Want tegenover elk ‘veilig thuis pakt me kids af’ staan meerdere ‘veilig thuis heeft mij echt geholpen’ situaties. Alleen lees je daar nou nooit wat over op Feesboek.
Die stappen lijken nu heel groot en eng en onoverzichtelijk. Maar ze zijn de enige manier om recht te doen aan wie jij bent. Ze beginnen met de eerste actie. En dan volgt de volgende vanzelf.
Bel je vandaag nog?
vrijdag 29 mei 2020 18:08
dankjewelMaandag27 schreef: ↑29-05-2020 17:43Ik reageer even met mijn standaard tekst ‘het leven is geen Disney film waarbij je met een toverstaf alles ineens goed maakt’. Want ergens lijkt dat wat je hoopt; dat het ooit weer helemaal goed komt. Dat hij stopt met je mishandelen en alleen nog maar die fijne vent is die jij in hem wil zien.
Maar dat is hij niet. En die toverstaf, ik gun hem je Heel erg, maar die bestaat niet. Dat betekent dat waar je nu mee samenleeft inderdaad de man is, zoals hij is en blijft.
Daar zul je dus mee aan de gang moeten. En natuurlijk is het niet leuk als mensen je hier een slechte moeder noemen - want je doet je stinkende best voor ze. En toch krijgen kinderen meer mee dan je denkt. Dat kan ik, en vele andere met mij, je uit heeel betrouwbare bron echt bevestigen. Hoe goed je ook nu voor ze bent, dat wordt pas echt goed als jij en zij veilig zijn.
Dus begin met de eerste stap. Bel veilig thuis en ga (alleen!) naar die POH. Geef openheid over hoe je mishandeld, verkracht en gekleineerd wordt, zodat meer mensen met je kunnen meedenken over de juiste stappen, terwijl je zelf aan het roer staat. Want tegenover elk ‘veilig thuis pakt me kids af’ staan meerdere ‘veilig thuis heeft mij echt geholpen’ situaties. Alleen lees je daar nou nooit wat over op Feesboek.
Die stappen lijken nu heel groot en eng en onoverzichtelijk. Maar ze zijn de enige manier om recht te doen aan wie jij bent. Ze beginnen met de eerste actie. En dan volgt de volgende vanzelf.
Bel je vandaag nog?
Dit helpt echt. Vandaag bellen gaat niet lukken. Hij is thuis. Wat me met anoniem bellen verontrust is dat ze mijn telefoonnummer toch te zien krijgen.. Ik zou niet weten hoe je dat moet omzeilen. Dat is één van de dingen die me tegenhouden. Ergens wil ik wel graag bellen. Ik probeer moet te verzamelen, maar dat is erg lastig als je onwetend bent.
vrijdag 29 mei 2020 18:22
vrijdag 29 mei 2020 18:29
nee, ik heb niet op de site van veilig thuis gekeken. Ik heb informatie van de huisarts en praktijkondersteuner gekregen. Is het erg dat ik een ander pad bewandel dan jij zou doen?S-Groot schreef: ↑29-05-2020 17:20Als je serieus bent dan mag ik aannemen dat je toch op z'n minst even op de site van veilig thuis hebt gekeken? Dan heb je ook gezien dat je anoniem kunt bellen. Wat valt daar niet aan te overzien? Ik denk dat je het als smoes gebruikt want er is gewoon geen reden om bang te zijn om anoniem te bellen, anders dan dat je nog niet in beweging wil komen. Dus hup, bellen.
En je kinderen worden nu geschaad, elke dag. Ze zien en voelen het en krijgen net als jij een vertekend beeld van wat normaal is.
De uitspraak dat ik het als smoes gebruik valt helemaal verkeerd bij mij. Je kent me niet. Jij weet niets van mij, behalve wat hier geschreven staat. En ik zweer je dat dat een fractie is van wat ik heb doorstaan.
Je hoeft me niet te geloven. Je hoeft niet respectvol te zijn. Maar geef alstjeblieft geen advies meer, want de manier waarop deze dingen worden beschreven doen me meer pijn dan jij je voor kan stellen. Om je mee te nemen in mijn wereld, mijn pijn:
Kan jij je voorstellen hoe het is om je ogen uit je kop te janken als je iemand in vertrouwen verteld dat je jarenlang word verkracht door iemand dichtbij en dat je bedreigt werd, waardoor je nooit eerder iets durfde te zeggen? Kun je je voorstellen dat woorden als messen kunnen voelen als je verteld word dat je je niet zo aan moet stellen, dat je het maar moet vergeten en er nooit meer over mag praten? Kun je je voorstellen hoe verloren je je voelt als het geluk van het gezin van de dader boven het geluk van jou als kind wordt gesteld?
Als alles wat je zegt wordt afgedaan als lastig?
Kan jij je voorstellen hoe het is om nergens veilig te zijn? Kan je je voorstellen hoe het is om na al die ellende, jarenlang trauma's oplopen, een man te vinden die je uit de situatie haalt, voor je vecht en je beschermt? En kan je je dan ook voorstellen in welke angst ik leef als ik bij hem zou weggaan? Dan kom ik in de cirkel terecht waar ik vroeger in zat. Dat NOOIT meer. Ik sterf nog liever!
vrijdag 29 mei 2020 18:32
Met alle respect maar ik begrijp niet zo goed dat je hem een goede vent vindt. Hij verkracht jou, scheld je uit en weet ik veel wat allemaal nog meer. Kan jij mij aub het goede in deze man uitleggen?Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 10:19Ik vraag niet om mee huilers. Ik vraag om advies. Een aantal personen denken daadwerkelijk met me mee.
Aan trappen na heb ik niets. Die heb ik al genoeg gehad.
Uiteindelijk ligt de stap bij mij. Ik moet kiezen welke kant ik op ga. En dat is mijn probleem. Ik overzie de gevolgen niet. Daardoor durf ik geen knopen door te hakken. Ik ben bang dat de stap die ik ga zetten (nog meer) schade aan zal richten. En dat wil ik voorkomen. Daarbij ben ik er van overtuigd dat hij een goede vent is. Hij heeft zijn hart echt wel op de juiste plek. Hij is geen verkeerd mens. Ik hou ongelooflijk veel van hem. Op alle andere vlakken is hij echt geweldig. We hebben zoveel opgebouwd samen. We hebben het erg goed voor elkaar. Ook voor de kinderen kan ik dat niet zomaar opzij zetten. Zij hebben hem ook nodig en hij hen.
vrijdag 29 mei 2020 18:35
En je vervolgens ook verkracht op een regelmatige basis. JIj bent echt serieus flink beschadigd. Denk ook niet meer dat het goed komt zeker als je zegt ik sterf nog liever dan dat ik wegga bij de man die mij mishandeld.Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 18:29nee, ik heb niet op de site van veilig thuis gekeken. Ik heb informatie van de huisarts en praktijkondersteuner gekregen. Is het erg dat ik een ander pad bewandel dan jij zou doen?
De uitspraak dat ik het als smoes gebruik valt helemaal verkeerd bij mij. Je kent me niet. Jij weet niets van mij, behalve wat hier geschreven staat. En ik zweer je dat dat een fractie is van wat ik heb doorstaan.
Je hoeft me niet te geloven. Je hoeft niet respectvol te zijn. Maar geef alstjeblieft geen advies meer, want de manier waarop deze dingen worden beschreven doen me meer pijn dan jij je voor kan stellen. Om je mee te nemen in mijn wereld, mijn pijn:
Kan jij je voorstellen hoe het is om je ogen uit je kop te janken als je iemand in vertrouwen verteld dat je jarenlang word verkracht door iemand dichtbij en dat je bedreigt werd, waardoor je nooit eerder iets durfde te zeggen? Kun je je voorstellen dat woorden als messen kunnen voelen als je verteld word dat je je niet zo aan moet stellen, dat je het maar moet vergeten en er nooit meer over mag praten? Kun je je voorstellen hoe verloren je je voelt als het geluk van het gezin van de dader boven het geluk van jou als kind wordt gesteld?
Als alles wat je zegt wordt afgedaan als lastig?
Kan jij je voorstellen hoe het is om nergens veilig te zijn? Kan je je voorstellen hoe het is om na al die ellende, jarenlang trauma's oplopen, een man te vinden die je uit de situatie haalt, voor je vecht en je beschermt? En kan je je dan ook voorstellen in welke angst ik leef als ik bij hem zou weggaan? Dan kom ik in de cirkel terecht waar ik vroeger in zat. Dat NOOIT meer. Ik sterf nog liever!
Wens jij echt heel veel sterkte toe en sorry maar nog meer aan je kinderen, de geschiedenis gaat zich weer herhalen omdat jij de vicieuze cirkel niet doorbreekt.
vrijdag 29 mei 2020 18:39
Als je het niet kan voor jezelf, doe het dan voor je kinderen.
Die écht meer meekrijgen dan je denkt.
Die zich straks even eikelig gaan gedragen als hun vader "want dat is normaal en zo hoort het".
Die zich straks hetzelfde gaan gedragen als hun moeder "want dat is normaal en zo hoort het".
Die straks foute vriendjes krijgen en weggesleept worden / vertrekken bij jullie thuis op hun 16de want ze vinden de sfeer daar niet fijn.
Of waarbij school, iemand uit zijn familie, de ouders van een vriendje, ... straks iets opvangt en Veilig Thuis belt.
Als hij dan toch zo'n fantastische man/vader zou zijn laat hij dat maar zien als hij co-ouderschap heeft.
Die écht meer meekrijgen dan je denkt.
Die zich straks even eikelig gaan gedragen als hun vader "want dat is normaal en zo hoort het".
Die zich straks hetzelfde gaan gedragen als hun moeder "want dat is normaal en zo hoort het".
Die straks foute vriendjes krijgen en weggesleept worden / vertrekken bij jullie thuis op hun 16de want ze vinden de sfeer daar niet fijn.
Of waarbij school, iemand uit zijn familie, de ouders van een vriendje, ... straks iets opvangt en Veilig Thuis belt.
Als hij dan toch zo'n fantastische man/vader zou zijn laat hij dat maar zien als hij co-ouderschap heeft.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 29 mei 2020 18:48
Beste Hupsie,
Het volgende dat ik ga typen komt uit de grond van mijn hart en ik had gewild dat iemand de volgende dingen had gezegd toen ik in een soortgelijke situatie als die van jou zat. Natuurlijk weet ik niet precies hoe het voor jou is. Mensen die nog nooit in zo'n situatie hebben gezeten beseffen echter niet dat je niet zomaar naar de politie/Veilig Thuis gaat/gaat scheiden/jouw man niet altijd een monster is.
- Jouw liefde voor jouw man staat los van wat rationeel het beste voor je is. De goede herinneringen aan deze man gaan niet zomaar weg als je gaat scheiden. Ook 'uit liefde' kun je scheiden. Omdat uit elkaar gaan rationeel gezien beter voor jullie allebei (en je kinderen) is. Je hoeft niet altijd je hart te volgen. Je hebt nu niets aan tegeltjeswijsheden. Je hart kan je soms flink voor de gek houden.
- Probeer niet af te dwingen of te hopen dat hij anders wordt. Als je respectvolle aandacht moet afdwingen, is het niet waard om te hebben. Je wilt immers dat hij dit uit zichzelf doet. En niet omdat je dit aan hem moet vragen.
- Mensen kunnen veranderen. Wellicht was hij vroeger heel anders dan hij nu is en hou je vast aan hoe hij was i.p.v. hoe hij is.
- De toekomst is onzeker. Dat klopt. Maar het hoeft niet per definitie een doemscenario te zijn. De situatie waar je nu in zit biedt je wel zekerheid. Zekerheid op een situatie waar je niet in wil zitten.
- Liever achteraf spijt met de gedachte dat je hebt gedaan waarvan je dacht dat dat het beste voor je was. In plaats van 'had ik maar eerder ...'.
- Zoek afleiding. Ga leuke dingen doen met andere mensen en zie dat het leven leuk kan zijn.
Het volgende dat ik ga typen komt uit de grond van mijn hart en ik had gewild dat iemand de volgende dingen had gezegd toen ik in een soortgelijke situatie als die van jou zat. Natuurlijk weet ik niet precies hoe het voor jou is. Mensen die nog nooit in zo'n situatie hebben gezeten beseffen echter niet dat je niet zomaar naar de politie/Veilig Thuis gaat/gaat scheiden/jouw man niet altijd een monster is.
- Jouw liefde voor jouw man staat los van wat rationeel het beste voor je is. De goede herinneringen aan deze man gaan niet zomaar weg als je gaat scheiden. Ook 'uit liefde' kun je scheiden. Omdat uit elkaar gaan rationeel gezien beter voor jullie allebei (en je kinderen) is. Je hoeft niet altijd je hart te volgen. Je hebt nu niets aan tegeltjeswijsheden. Je hart kan je soms flink voor de gek houden.
- Probeer niet af te dwingen of te hopen dat hij anders wordt. Als je respectvolle aandacht moet afdwingen, is het niet waard om te hebben. Je wilt immers dat hij dit uit zichzelf doet. En niet omdat je dit aan hem moet vragen.
- Mensen kunnen veranderen. Wellicht was hij vroeger heel anders dan hij nu is en hou je vast aan hoe hij was i.p.v. hoe hij is.
- De toekomst is onzeker. Dat klopt. Maar het hoeft niet per definitie een doemscenario te zijn. De situatie waar je nu in zit biedt je wel zekerheid. Zekerheid op een situatie waar je niet in wil zitten.
- Liever achteraf spijt met de gedachte dat je hebt gedaan waarvan je dacht dat dat het beste voor je was. In plaats van 'had ik maar eerder ...'.
- Zoek afleiding. Ga leuke dingen doen met andere mensen en zie dat het leven leuk kan zijn.
vrijdag 29 mei 2020 19:04
Dit sprong er voor mij echt het meeste uit, in je OP. Een man wiens voorkeur ten eerste uitgaat naar de optie dat jij niets doet en eraan kapot gaat, wat voor een man is dat? Is zo iemand jou waard? Ik hoop echt dat je zelf in gaat zien dat hij dat echt niet is.Hupsie1 schreef: ↑28-05-2020 09:30Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Seksueel geweld is zeer zeker ook mishandeling.
En dit, helemaal eens met deze post.Lachattenoir schreef: ↑29-05-2020 13:52Dit is geen goede man.
Dat er ook positieve aspecten aan hem zijn maakt hem geen goed mens. Zelfs de grootste crimineel op aarde zal ongetwijfeld z'n leuke kanten hebben. Is het voor jou dan een goed mens?
Goede mannen misbruiken vrouwen niet. Jouw man misbruikt jou.
Als jouw beste vriendin/zus/nicht met dit verhaal naar je toekomt, wat zou je dan tegen haar zeggen? Ik neem aan dat je niet zegt: 'ja, vervelend dat hij je verkracht en/of slaat, maar hij heeft toch ook goede kanten?'
Ik snap het wel. Het is moeilijk om te horen dat dit abnormaal is, terwijl jij altijd dacht dat dit oké of in ieder geval acceptabel is.
Ik gun jou echt meer dan dit
vrijdag 29 mei 2020 19:05
Als je die vinnigheid die je in andere posts laat zien, nou eens voor hem bewaard. Wat je in dit Geciteerde bericht doet is eerst zeggen dat je wil, maar daarna meteen een barricade opwerpen waarom dat moeilijk is.Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 18:08dankjewelDit helpt echt. Vandaag bellen gaat niet lukken. Hij is thuis.
Wat me met anoniem bellen verontrust is dat ze mijn telefoonnummer toch te zien krijgen.. Ik zou niet weten hoe je dat moet omzeilen. Dat is één van de dingen die me tegenhouden. Ergens wil ik wel graag bellen. Ik probeer moet te verzamelen, maar dat is erg lastig als je onwetend bent.
Het een smoes noemen is misschien pijnlijk, maar het is wel wat je zelf doet; je ziet een stukje van een uitweg, maar zet er meteen een beer op. Je weet beter waarom dingen niet lukken dan waarom ze wel zouden gaan.
Dat is denk ik ook de reden dat je je zo aangevallen voelt. Terwijl de meesten hier het best goed met je voor hebben, en naar manieren zoeken om je in beweging te krijgen. Een manier is om je te wijzen op het feit dat je steeds bezwaren op werpt.
Laat ik het anders zeggen. Laat je niet afleiden door alles wat je geleerd hebt over wat er mis kan gaan. Zoek hulp bij iemand die wel snapt dat dit niet langer kan bestaan - of het nou de poh of vt is. Dan maar niet anoniem. En natuurlijk is dat eng, want wat nou als ze je niet geloven, of je kinderen weghalen, of je opsluiten of een zieltjeszuiger op hem afsturen...
Stap voor stap. Eerst het eerste mens in vertrouwen nemen en om hulp vragen. Dan de tweede. Dan word je vanzelf duidelijk wat de volgende stap is.
Nog één ding; je komt uit een slechte jeugd. Hebt nu een nare man. Is het denkbaar dat je omgeving niet zo goed voor je is? Dat je het daarom misschien meer van hulpverleners dan van familie of vrienden moet hebben? Die zijn nl. vaak niet voorbereid op dit soort informatie en gaan dan uit zelfbescherming vooral ontkennen.
Dus echt. Bel. Zodra het kan. Succes met die eerste stap!
