Relaties
alle pijlers
weinig respect
donderdag 28 mei 2020 09:30
Hallo, Ik zit in een moeilijke situatie. Mijn vriend heeft geen respect - of in ieder geval weinig - voor mij. Hij scheldt me sindskort uit voor kutwijf, trut en dat soort dingen. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik dat niet leuk vind, maar hij blijft het doen. Hij zegt dat het een grapje is, maar zo voelt het helemaal niet.
Er zijn momenten waarop ik hem ergens op wijs. Bijvoorbeeld als iets stuk, vies of kwijt is. Of als een afspraak niet na wordt gekomen. Ik kom vast niet altijd even aardig over, daar ben ik me van bewust, maar dat geeft hem geen reden om te doen zoals hij doet.
Hij negeert me of reageert alleen met ok. Regelmatig wordt hij zo boos, dat ik bang van hem word. Hij is verbaal erg sterk, daar kan ik niet tegen op. Soms probeer ik het, maar dan word hij heel star en geeft hij mij geen ruimte meer. Dan praat hij door me heen, geeft hij me geen ruimte om te reageren, zegt hij kwetsende dingen. Het moet en zal zo gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Inmiddels loop ik echt op mijn tenen en durf ik hem amper iets terug te geven
Alles is leuk en aardig als ik maar mee dein op zijn golven.
Daarnaast heb ik 2 weken terug hulp bij de huisarts gezocht. Hij kan zijn handen niet altijd thuis houden. Dit speelt al jaren. Maar voorheen dacht ik dat het zo hoorde in een relatie. (Sidenote: ik heb een traumatische jeugd gehad, waarin ik op dit vlak geen 'normaal' heb gekend)
Hij heeft me vaker beloofd dat het niet meer zou gebeuren, maar helaas.. Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Ik voel me niet altijd veilig bij hem. De manier waarop hij mij behandeld als iets hem niet zint en zijn onvermogen om met feedback om te gaan breken me op. Steeds vaker denk ik erover na bij hem weg te gaan. Ik ben (financieel) afhankelijk van hem en omwille van de kinderen blijf ik mijn best doen voor onze relatie. Ik hou nog steeds van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen, denk ik. Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered. Ik hoop dat wij hier samen uit kunnen komen. Ondanks de vele verschillen tussen ons. We zijn als water en vuur in veel dingen. Kan onze liefde dat overwinnen?
Ik hoop hier adviezen te krijgen. Ik zit momenteel knel tussen mijn gevoelens en gedachten. Ik weet niet meer wat ik moet, kan of wil doen.
Er zijn momenten waarop ik hem ergens op wijs. Bijvoorbeeld als iets stuk, vies of kwijt is. Of als een afspraak niet na wordt gekomen. Ik kom vast niet altijd even aardig over, daar ben ik me van bewust, maar dat geeft hem geen reden om te doen zoals hij doet.
Hij negeert me of reageert alleen met ok. Regelmatig wordt hij zo boos, dat ik bang van hem word. Hij is verbaal erg sterk, daar kan ik niet tegen op. Soms probeer ik het, maar dan word hij heel star en geeft hij mij geen ruimte meer. Dan praat hij door me heen, geeft hij me geen ruimte om te reageren, zegt hij kwetsende dingen. Het moet en zal zo gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Inmiddels loop ik echt op mijn tenen en durf ik hem amper iets terug te geven
Alles is leuk en aardig als ik maar mee dein op zijn golven.
Daarnaast heb ik 2 weken terug hulp bij de huisarts gezocht. Hij kan zijn handen niet altijd thuis houden. Dit speelt al jaren. Maar voorheen dacht ik dat het zo hoorde in een relatie. (Sidenote: ik heb een traumatische jeugd gehad, waarin ik op dit vlak geen 'normaal' heb gekend)
Hij heeft me vaker beloofd dat het niet meer zou gebeuren, maar helaas.. Ik heb enkele opties voorgelegd aan hem (1. ik doe niets en ga kapot, 2. ik ga naar een blijfvanmijnlijfhuis, 3. we gaan uit elkaar of 4. jij zoekt hulp) Na heel wat smeken en veel redenen waarom optie 1 hem het beste leek, is hij voor optie 4 gegaan. De huisarts heeft hem door gestuurd naar de Praktijkondersteuner. Ik vraag me af of dit de juiste plek is.
Ik voel me niet altijd veilig bij hem. De manier waarop hij mij behandeld als iets hem niet zint en zijn onvermogen om met feedback om te gaan breken me op. Steeds vaker denk ik erover na bij hem weg te gaan. Ik ben (financieel) afhankelijk van hem en omwille van de kinderen blijf ik mijn best doen voor onze relatie. Ik hou nog steeds van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen, denk ik. Hij heeft mij uit mijn jeugdellende gered. Ik hoop dat wij hier samen uit kunnen komen. Ondanks de vele verschillen tussen ons. We zijn als water en vuur in veel dingen. Kan onze liefde dat overwinnen?
Ik hoop hier adviezen te krijgen. Ik zit momenteel knel tussen mijn gevoelens en gedachten. Ik weet niet meer wat ik moet, kan of wil doen.
donderdag 28 mei 2020 20:33
Dit!S-Meds schreef: ↑28-05-2020 20:01niet zo goed als je denkt, je leert je kinderen dat volwassenen elkaar mogen uitschelden en verkrachten. Jouw relatie is het voorbeeld van je kinderen. Wil jij dat je dochter wordt uitgescholden en verkracht door haar vriend? Nee? Hou dan onmiddellijk op met het slechte voorbeeld zijn
donderdag 28 mei 2020 20:38
Koe1 schreef: ↑28-05-2020 20:23Financieel afhankelijk zijn, uitgescholden / vernedert worden, genegeerd worden, je niet veilig voelen, handen niet kunnen thuis houden , verkracht worden in je relatie A.K.A. Lichamelijke-en psychische mishandeling en seksueel misbruik.
Je kinderen voelen dit ook. Getuigen zijn van huiselijk geweld is minstens zo schadelijk als zelf mishandelt worden. Hoe onveilig kunnen jouw kids zich voelen!
Vrouw, je wordt mishandelt! Ergens weet je dit ook, maar ergens piept er nog een oogje dicht. Goed dat je naar de POH gaat, maar weet ook dat deze de meldcode moet volgen (net als elke andere professional) en ook in het belang van jullie kinderen moet denken.
Voor verdere hulp verwijs ik je naar https://veiligthuis.nl/. Je kunt ook eens rustig chatten met een medewerker.
donderdag 28 mei 2020 21:30
Je hebt helemaal gelijk.GreenLadyFern schreef: ↑28-05-2020 18:36Als jij iemand met woorden de grond in wil boren, doe dan in ieder geval de moeite om goed te lezen. Ik heb je gestaft, to hoeft niet ook nog eens dit te pikken.
TO moet door ons worden aangesproken met respect. Ze heeft het al moeilijk genoeg. Als wij allemaal lieve woorden gebruiken gaat het probleem sneller en vanzelf over.
Vooral bedankt voor het gebruik maken van de staffunctie. In de 20 jaar dat ik op het forum ben, is dat een veel respectvollere oplossing gebleken dan elkaar ergens op aanspreken.
donderdag 28 mei 2020 22:01
Je kunt ook hard zijn zonder respectloos te zijn. Er is hier een vrouw die toegeeft seksueel misbruikt te worden door haar man. Als jij haar daar hard op wil aanspreken dan houd ik je niet tegen.TheQ schreef: ↑28-05-2020 21:30Je hebt helemaal gelijk.
TO moet door ons worden aangesproken met respect. Ze heeft het al moeilijk genoeg. Als wij allemaal lieve woorden gebruiken gaat het probleem sneller en vanzelf over.
Vooral bedankt voor het gebruik maken van de staffunctie. In de 20 jaar dat ik op het forum ben, is dat een veel respectvollere oplossing gebleken dan elkaar ergens op aanspreken.
Ik vond je post echter respectloos, daarbij reageerde je niet eens op wat ze had verteld (slaan ipv seksueel geweld) Daarom trok ik de conclusie dat je niet bepaald het beste voor had met to.
Toevoeving: ik had trouwens voornamelijk een probleem met je laatste zin
Kan voorbarig zijn, maar ik ben niet iemand die veel staft. Ik ga af op wat ik persoonlijk te ver vind gaan. Dat je 20 jaar meeschrijft maakt voor mij dan geen verschil, ik schrijf ook al een tijd mee (eerst onder een andere nick). Als ik weet dat het een dingetje is tussen forummers hier zie je mij dus ook niet zomaar met een stafje zwaaien.
Maar goed, je hebt een punt over het eerst aanspreken. Ga ik doen, oprecht!
anoniem_655bb33b3d61a wijzigde dit bericht op 28-05-2020 22:15
2.86% gewijzigd
donderdag 28 mei 2020 22:03
O nog even inhoudelijk: iemand die mishandeld en misbruikt wordt reageert meestal niet meer zo op harde woorden. Dat is namelijk heel normaal geworden.
Vaak bereik je iemand dan beter door 'lief' te zijn, dat is bijna een grotere shock.
Maar zoals ik al zei; hard zijn zeg ik niks van. Ik vond dit te ver gaan
Vaak bereik je iemand dan beter door 'lief' te zijn, dat is bijna een grotere shock.
Maar zoals ik al zei; hard zijn zeg ik niks van. Ik vond dit te ver gaan
donderdag 28 mei 2020 22:17
hoe iemand reageert ligt helemaal aan die persoon.GreenLadyFern schreef: ↑28-05-2020 22:03O nog even inhoudelijk: iemand die mishandeld en misbruikt wordt reageert meestal niet meer zo op harde woorden. Dat is namelijk heel normaal geworden.
Vaak bereik je iemand dan beter door 'lief' te zijn, dat is bijna een grotere shock.
Maar zoals ik al zei; hard zijn zeg ik niks van. Ik vond dit te ver gaan
lief zijn en meeleven is niet perse effectiever dan een schop onder je achterste
donderdag 28 mei 2020 22:19
Zeker niet. Het zou beide kunnen werken. Ik gaf slechts een voorbeeld waarom een zachte aanpak zou kunnen werken omdat TheQ impliceerde dat dat niet zo helpen en harde woorden nodig waren.
Dus ben het met je eens
donderdag 28 mei 2020 22:22
ik vind als er kinderen in het spel zijn sowieso geen tijd meer voor pappen en nathouden. Die vrouw is slachtoffer van haar man maar haar kinderen zijn slachtoffer van haar en hun vader!GreenLadyFern schreef: ↑28-05-2020 22:19Zeker niet. Het zou beide kunnen werken. Ik gaf slechts een voorbeeld waarom een zachte aanpak zou kunnen werken omdat TheQ impliceerde dat dat niet zo helpen en harde woorden nodig waren.
Dus ben het met je eens
donderdag 28 mei 2020 22:26
Ook eens, harde actie is nodig.. niemand hier weet of die boodschap sneller binnenkomt met een zachte aanpak of een harde aanpak met dezelde boodschap.
Dus goed dat mensen op verschillende wijze reageren.
Ik heb ook echt niet gestaft op 'harde aanpak', maar ik trek wel een grens bij victimblaming. Denk niet dat TO daarmee geholpen is
donderdag 28 mei 2020 22:28
eensGreenLadyFern schreef: ↑28-05-2020 22:26Ook eens, harde actie is nodig.. niemand hier weet of die boodschap sneller binnenkomt met een zachte aanpak of een harde aanpak met dezelde boodschap.
Dus goed dat mensen op verschillende wijze reageren.
Ik heb ook echt niet gestaft op 'harde aanpak', maar ik trek wel een grens bij victimblaming. Denk niet dat TO daarmee geholpen is
vrijdag 29 mei 2020 08:41
Hallo Hupsie, goed dat je er mee bezig blijft. Ik denk dat je zelf ook wel weet dat je bij je man weg moet.
Je kunt er altijd met iemand over praten, desnoods een anonieme hulplijn. Dat is beter dan maar in je hoofd blijven malen.
Je kunt met hen ook bespreken wat je moeilijk vindt aan het bellen van veilig thuis.
Je kunt de POH ook vragen of je ondersteuning kunt krijgen van een maatschappelijk werker. Iemand mee mee kijkt naar wonen, werk en andere zaken. Je hebt altijd wel ergens recht op, rijk zul je niet zijn, maar wel veilig.
Het overleven in een relatie als de jouwe kost bijna alle kracht die je hebt, daardoor lijkt het voor jou misschien alsof je niet sterk genoeg bent om het zelf te kunnen. Maar je zult zien hoeveel kracht en energie je hebt zonder deze man.
Je kunt er altijd met iemand over praten, desnoods een anonieme hulplijn. Dat is beter dan maar in je hoofd blijven malen.
Je kunt met hen ook bespreken wat je moeilijk vindt aan het bellen van veilig thuis.
Je kunt de POH ook vragen of je ondersteuning kunt krijgen van een maatschappelijk werker. Iemand mee mee kijkt naar wonen, werk en andere zaken. Je hebt altijd wel ergens recht op, rijk zul je niet zijn, maar wel veilig.
Het overleven in een relatie als de jouwe kost bijna alle kracht die je hebt, daardoor lijkt het voor jou misschien alsof je niet sterk genoeg bent om het zelf te kunnen. Maar je zult zien hoeveel kracht en energie je hebt zonder deze man.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 29 mei 2020 08:57
Aan degene die mij daadwerkelijk advies hebben gegeven: dank jullie.
Soms heb je een steuntje in de rug nodig van onbekende mensen, als je eigen omgeving je niet steunt. Op het moment dat je geen steun of liefde krijgt, terwijl je dat nodig hebt, lijkt het alsof je alleen op de wereld bent. Ik, persoonlijk, ben dan opgelucht dat ik mijn verhaal deels kwijt kan aan onbekenden, die nog met me mee willen denken ook. De lieve, maar duidelijke berichten met advies en steunende woorden laten zien dat ik niet gek ben. Dat ik in mijn recht sta. Die gedachten zijn altijd afgekeurd. Ik heb geleerd om eerst de fouten bij mezelf te zoeken. Dat ik net zolang moet zoeken tot ik een fout vind. Ik werk ongelooflijk hard aan mezelf. Ik krabbelde omhoog vanuit mijn pikzwarte verleden. Net op het punt dat ik dacht dat het echt goed kon komen met mij, viel ik terug omlaag. Ik zoek naar de kracht om weer terug omhoog te klimmen. En de woorden die jullie aan mij schreven helpen mij daarbij.
Aan alle anderen die haatdragend zijn en me verder de grond in trappen. Fuck jullie. Hoe kan je een mens zo behandelen? Jullie lezen hier een klein stukje uit mijn leven, maar jullie oordelen alsof je mijn hele verhaal kent. Ik heb weinig zelfvertrouwen en zelfliefde. Het enige waar ik zeker van ben in dit teringleven is dat ik een goede moeder ben. Ik sta verdorie elke seconde klaar voor mijn kinderen. Ik geef ze tonnen met liefde en ze komen niks, noppes, nada tekort. IK BEN EEN GOEDE MOEDER, Punt.
Van de dingen die mij aangedaan worden krijgen zij niets mee. Het gebeurt op momenten dat zij NIET aanwezig zijn. Hetzelfde bij het schelden.
Zoals Frans Bauer ooit zong: "Elk huisje heeft zijn kruisje. Er gebeurt overal wel wat. Laat ieder naar zichzelf kijken. Ze hebben aan hun eigen zat."
Als iemand met een probleem om advies vraagt, reageer dan met advies. Kan je niets aardigs zeggen? Hou dan gewoon je mond dicht. Of zoals nu online: scroll lekker verder. Vind zelf maar eens de ballen om je problemen bloot te geven. Hier laten mensen hun kwetsbaarste kant zien. Dat verdient respect, ook als die persoon niet de zelfde stappen zet, zoals jij zou doen. Meningen zijn als oksels. Iedereen heeft ze, maar je hoeft ze niet overal te ventileren.
Al met al: Bedankt voor de trappen na. Die kon ik er nog net bij hebben.
Soms heb je een steuntje in de rug nodig van onbekende mensen, als je eigen omgeving je niet steunt. Op het moment dat je geen steun of liefde krijgt, terwijl je dat nodig hebt, lijkt het alsof je alleen op de wereld bent. Ik, persoonlijk, ben dan opgelucht dat ik mijn verhaal deels kwijt kan aan onbekenden, die nog met me mee willen denken ook. De lieve, maar duidelijke berichten met advies en steunende woorden laten zien dat ik niet gek ben. Dat ik in mijn recht sta. Die gedachten zijn altijd afgekeurd. Ik heb geleerd om eerst de fouten bij mezelf te zoeken. Dat ik net zolang moet zoeken tot ik een fout vind. Ik werk ongelooflijk hard aan mezelf. Ik krabbelde omhoog vanuit mijn pikzwarte verleden. Net op het punt dat ik dacht dat het echt goed kon komen met mij, viel ik terug omlaag. Ik zoek naar de kracht om weer terug omhoog te klimmen. En de woorden die jullie aan mij schreven helpen mij daarbij.
Aan alle anderen die haatdragend zijn en me verder de grond in trappen. Fuck jullie. Hoe kan je een mens zo behandelen? Jullie lezen hier een klein stukje uit mijn leven, maar jullie oordelen alsof je mijn hele verhaal kent. Ik heb weinig zelfvertrouwen en zelfliefde. Het enige waar ik zeker van ben in dit teringleven is dat ik een goede moeder ben. Ik sta verdorie elke seconde klaar voor mijn kinderen. Ik geef ze tonnen met liefde en ze komen niks, noppes, nada tekort. IK BEN EEN GOEDE MOEDER, Punt.
Van de dingen die mij aangedaan worden krijgen zij niets mee. Het gebeurt op momenten dat zij NIET aanwezig zijn. Hetzelfde bij het schelden.
Zoals Frans Bauer ooit zong: "Elk huisje heeft zijn kruisje. Er gebeurt overal wel wat. Laat ieder naar zichzelf kijken. Ze hebben aan hun eigen zat."
Als iemand met een probleem om advies vraagt, reageer dan met advies. Kan je niets aardigs zeggen? Hou dan gewoon je mond dicht. Of zoals nu online: scroll lekker verder. Vind zelf maar eens de ballen om je problemen bloot te geven. Hier laten mensen hun kwetsbaarste kant zien. Dat verdient respect, ook als die persoon niet de zelfde stappen zet, zoals jij zou doen. Meningen zijn als oksels. Iedereen heeft ze, maar je hoeft ze niet overal te ventileren.
Al met al: Bedankt voor de trappen na. Die kon ik er nog net bij hebben.
anoniem_398447 wijzigde dit bericht op 29-05-2020 10:01
0.39% gewijzigd
vrijdag 29 mei 2020 09:13
je bent heel naïef als je denkt dat de kinderen hier niks van meekrijgen. Je kinderen laten opgroeien in een ongezonde relatie is geen goed moederschap.Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 08:57Aan degene die mij daadwerkelijk advies hebben gegeven: dank jullie.
Soms heb je een steuntje in de rug nodig van onbekende mensen, als je eigen omgeving je niet steunt. Op het moment dat je geen steun of liefde krijgt, terwijl je dat nodig hebt, lijkt het alsof je alleen op de wereld bent. Ik, persoonlijk, ben dan opgelucht dat ik mijn verhaal deels kwijt kan aan onbekenden, die nog met me mee willen denken ook. De lieve, maar duidelijke berichten met advies en steunende woorden laten zien dat ik niet gek ben. Dat ik in mijn recht sta. Die gedachten zijn altijd afgekeurd. Ik heb geleerd om eerst de fouten bij mezelf te zoeken. Dat ik net zolang moet zoeken tot ik een fout vind. Ik werk ongelooflijk hard aan mezelf. Ik krabbelde omhoog vanuit mijn pikzwarte verleden. Net op het punt dat ik dacht dat het echt goed kon komen met mij, viel ik terug omlaag. Ik zoek naar de kracht om weer terug omhoog te klimmen. En de woorden die jullie aan mij schreven helpen mij daarbij.
Aan alle anderen die haatdragend zijn en me verder de grond in trappen. Fuck jullie. Hoe kan je een mens zo behandelen? Jullie lezen hier een klein stukje uit mijn leven, maar jullie oordelen alsof je mijn hele verhaal kent. Ik heb weinig zelfvertrouwen en zelfliefde. Het enige waar ik zeker van ben in dit teringleven is dat ik een goede moeder ben. Ik sta verdorie elke seconde klaar voor mijn kinderen. Ik geef ze tonnen met liefde en ze komen niks, noppes, nada tekort. IK BEN EEN GOEDE MOEDER, Punt.
Van de dingen die mij aangedaan worden krijgen zij niets mee. Het gebeurt op momenten dat zij NIET aanwezig zijn. Hetzelfde bij het schelden.
Zoals Frans Bauer ooit zong: "Elk huisje heeft zijn kruisje. Er gebeurt overal wel wat. Laat ieder naar zichzelf kijken. Ze hebben aan hun eigen zat."
Als iemand met een probleem om advies vraagt, reageer dan met advies. Kan je niets aardigs zeggen? Hou dan gewoon je mond dicht. Of zoals nu online: scroll lekker verder. Vind zelf maar eens de ballen om je problemen bloot te geven. Hier laten mensen hun kwetsbaarste kant zien. Dat verdient respect, ook als die persoon niet de zelfde stappen zet, zoals jij zou doen. Meningen zijn als oksels. Iedereen heeft ze, maar je hoeft ze niet overal te ventileren.
Al met al: Bedankt voor de trappen na. Die kon ik er nog net bij hebben.
vrijdag 29 mei 2020 09:49
Of, in de woorden van de grote R. S.Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 08:57
Als iemand met een probleem om advies vraagt, reageer dan met advies. Kan je niets aardigs zeggen? Hou dan gewoon je mond dicht. Of zoals nu online: scroll lekker verder. Vind zelf maar eens de ballen om je problemen bloot te geven. Hier laten mensen hun kwetsbaarste kant zien. Dat verdient respect, ook als die persoon niet de zelfde stappen zet, zoals jij zou doen. Meningen zijn als oksels. Iedereen heeft ze, maar je hoeft ze niet overal te ventileren.
Al met al: Bedankt voor de trappen na. Die kon ik er nog net bij hebben.
"Sammy wil heus wel verand'ren
Maar is zo bang voor de and'ren
Waarom zou je niet verand'ren Sammy
Want de and'ren Sammy zijn niet kwaad"
vrijdag 29 mei 2020 09:53
Maar als je alleen m\aar meehuilers wil, dan helpt je dat toch niet?Hupsie1 schreef: ↑29-05-2020 08:57
Als iemand met een probleem om advies vraagt, reageer dan met advies. Kan je niets aardigs zeggen? Hou dan gewoon je mond dicht. Of zoals nu online: scroll lekker verder. Vind zelf maar eens de ballen om je problemen bloot te geven. Hier laten mensen hun kwetsbaarste kant zien. Dat verdient respect, ook als die persoon niet de zelfde stappen zet, zoals jij zou doen. Meningen zijn als oksels. Iedereen heeft ze, maar je hoeft ze niet overal te ventileren.
je situatie verandert er niet door hoor
jij en je kinderen zitten in een onveilige situatie, alleen JIJ kan het verschil maken, alleen JIJ kan hen eruit halen
Doe Het!
vrijdag 29 mei 2020 09:53
To, ik geloof dat je altijd in het belang van je kinderen hebt gehandeld met de kennis en middelen die jij hebt. Maar zelfs al horen ze de woorden niet, zien ze het geweld niet, ook kinderen pikken de subtext in een relatie op. Echt waar.
Het lijkt uit je post dat je eigenlijk heel goed weet dat deze situatie echt niet kan, maar dat je in gevecht bent met emoties en overtuigingen uit je verleden (dat zijn geen goede raadgevers).
Wat houdt je tegen om veilig thuis te bellen? Waar ben je precies bang voor?
Het lijkt uit je post dat je eigenlijk heel goed weet dat deze situatie echt niet kan, maar dat je in gevecht bent met emoties en overtuigingen uit je verleden (dat zijn geen goede raadgevers).
Wat houdt je tegen om veilig thuis te bellen? Waar ben je precies bang voor?
vrijdag 29 mei 2020 10:07
Ik ben bang dat er gevolgen zijn die mij, onze kinderen of mijn man schaden. Ik kan het niet overzien.GreenLadyFern schreef: ↑29-05-2020 09:53To, ik geloof dat je altijd in het belang van je kinderen hebt gehandeld met de kennis en middelen die jij hebt. Maar zelfs al horen ze de woorden niet, zien ze het geweld niet, ook kinderen pikken de subtext in een relatie op. Echt waar.
Het lijkt uit je post dat je eigenlijk heel goed weet dat deze situatie echt niet kan, maar dat je in gevecht bent met emoties en overtuigingen uit je verleden (dat zijn geen goede raadgevers).
Wat houdt je tegen om veilig thuis te bellen? Waar ben je precies bang voor?
Ik denk dat je gelijk hebt. Dat ik inderdaad in gevecht ben met overtuigingen en emoties uit het verleden. Het is lastig om dat te herkennen. Ik weet pas sinds kort dat dit niet kan. Ik ben heel erg zoekende naar mijn eigen. Het 'zijn'.
vrijdag 29 mei 2020 10:09
Jij mag het ongeloofwaardig vinden. Ik weet dat dit is hoe het is.
Ik kan niet uitleggen hoe het zit, dan geef ik teveel details en herkent iemand me misschien. Dat wil ik niet.
vrijdag 29 mei 2020 10:19
Ik vraag niet om mee huilers. Ik vraag om advies. Een aantal personen denken daadwerkelijk met me mee.
Aan trappen na heb ik niets. Die heb ik al genoeg gehad.
Uiteindelijk ligt de stap bij mij. Ik moet kiezen welke kant ik op ga. En dat is mijn probleem. Ik overzie de gevolgen niet. Daardoor durf ik geen knopen door te hakken. Ik ben bang dat de stap die ik ga zetten (nog meer) schade aan zal richten. En dat wil ik voorkomen. Daarbij ben ik er van overtuigd dat hij een goede vent is. Hij heeft zijn hart echt wel op de juiste plek. Hij is geen verkeerd mens. Ik hou ongelooflijk veel van hem. Op alle andere vlakken is hij echt geweldig. We hebben zoveel opgebouwd samen. We hebben het erg goed voor elkaar. Ook voor de kinderen kan ik dat niet zomaar opzij zetten. Zij hebben hem ook nodig en hij hen.
