Relaties
alle pijlers
Wel of niet samenwonen
maandag 14 december 2009 om 16:56
Mijn vriend en ik zijn al 7 jaar samen (sinds onze 17e). Hij is totaal mijn type niet, maar ik werd toch verliefd op zijn karakter. Hij is sociaal, grappig en slim. Hij steunt me in goede en slechte tijden en staat altijd voor me klaar. Nu heb een een enorm probleem, want sinds mijn vriend een nieuwe baan heeft is hij erg chagarijnig en moe. Hij moppert de hele tijd op me, ik vind er niks meer aan. Ik begin me een beetje aan hem te ergeren. Daarnaast voel ik me ook minder seksueel aangetrokken tot hem dan voorheen. omdat hij qua uiterlijk in die 7 jaar erg veranderd is. Ik vraag me dan ook af of het een goed idee is om met hem samen te wonen. Hij wilt zsm een huis in zijn dorp kopen voor ons, maar ik twijfel nu ineens heel erg. Want is dit wel het leven wat ik wil? Samenwonen en kinderen binen een paar jaar? Eigenlijk dacht ik meer aan een goede baan vinden na mijn universiteit en carriere maken..over bindingsangst gesproken. Hellup!
maandag 14 december 2009 om 19:18
Dat verschilt ook per persoon natuurlijk. Stél ik zou een leuke man ontmoeten die 100/200 km verderop woont en die (net als ik) een leuke baan heeft. Waarom zou 1 van de twee dan een andere baan moeten gaan zoeken alleen om samen te kunnen wonen? Want elke dag 100 of 200 km moeten reizen is ook niks....
maandag 14 december 2009 om 19:57
maandag 14 december 2009 om 20:07
quote:Nammma schreef op 14 december 2009 @ 19:18:
Dat verschilt ook per persoon natuurlijk. Stél ik zou een leuke man ontmoeten die 100/200 km verderop woont en die (net als ik) een leuke baan heeft. Waarom zou 1 van de twee dan een andere baan moeten gaan zoeken alleen om samen te kunnen wonen? Want elke dag 100 of 200 km moeten reizen is ook niks....Dat klopt. Maar dat is dan een keuze die je maakt. Voor de één is samenwonen helemaal niets, en voor een ander wel. Dat heeft wat mij betreft niets met wel of niet maatschappelijk aanvaard te maken.
Dat verschilt ook per persoon natuurlijk. Stél ik zou een leuke man ontmoeten die 100/200 km verderop woont en die (net als ik) een leuke baan heeft. Waarom zou 1 van de twee dan een andere baan moeten gaan zoeken alleen om samen te kunnen wonen? Want elke dag 100 of 200 km moeten reizen is ook niks....Dat klopt. Maar dat is dan een keuze die je maakt. Voor de één is samenwonen helemaal niets, en voor een ander wel. Dat heeft wat mij betreft niets met wel of niet maatschappelijk aanvaard te maken.
maandag 14 december 2009 om 20:11
Hey
Als je nu al twijfelt, zou ik niet gaan samenwonen. Als hij graag uit huis wil kan hij ergens gaan wonen, dat jij gewoon langskomt en af en toe logeert zoals je nu waarschijnlijk ook wel doet.
Maar eerst zou ik er eens met hem over praten dat je baalt dat hij zo chagrijnig en moe is. Hij zou toch wel energie moeten kunnen maken om wat leuks met jou te gaan doen. Tuurlijk hoeft dat niet elke avond, maar er mag toch wel wat meer fun in jullie relatie zitten.
Wellicht dat je het dan ook weer leuker gaat vinden en het niet meer zo'n stap is om samen te gaan wonen.
Als je nu al twijfelt, zou ik niet gaan samenwonen. Als hij graag uit huis wil kan hij ergens gaan wonen, dat jij gewoon langskomt en af en toe logeert zoals je nu waarschijnlijk ook wel doet.
Maar eerst zou ik er eens met hem over praten dat je baalt dat hij zo chagrijnig en moe is. Hij zou toch wel energie moeten kunnen maken om wat leuks met jou te gaan doen. Tuurlijk hoeft dat niet elke avond, maar er mag toch wel wat meer fun in jullie relatie zitten.
Wellicht dat je het dan ook weer leuker gaat vinden en het niet meer zo'n stap is om samen te gaan wonen.
dinsdag 15 december 2009 om 09:29
Stekelvarken, wat ik lees is dit:
- Jullie hebben sleur in jullie relatie
- Hij is moe, chagrijnig en je voelt je niet meer tot hem aangetrokken
- Hij is dominant (uit onzekerheid?) en stelt jouw ultimatums
- Zijn wensen zijn belangrijker dan die van jou en hij laat geen ruimte voor jouw toekomstplannen.
Wat zou jij een vriendin adviseren in deze situatie?
Edit:
Oh ja, nog twee dingen die me opvielen: Je schreef dat je vriend niet 'jouw type' is. Wat bedoel je daarmee? Kun je na zeven jaar nog zeggen dat iemand niet je type is?
En wat jij 'bindingsangst' noemt, dat is geen bindingsangst. Dat is gewoon de angst dat jij met deze man in dit dorp met zwangerschap in een koophuis niet gelukkig gaat worden. En daar heb je groot gelijk in.
- Jullie hebben sleur in jullie relatie
- Hij is moe, chagrijnig en je voelt je niet meer tot hem aangetrokken
- Hij is dominant (uit onzekerheid?) en stelt jouw ultimatums
- Zijn wensen zijn belangrijker dan die van jou en hij laat geen ruimte voor jouw toekomstplannen.
Wat zou jij een vriendin adviseren in deze situatie?
Edit:
Oh ja, nog twee dingen die me opvielen: Je schreef dat je vriend niet 'jouw type' is. Wat bedoel je daarmee? Kun je na zeven jaar nog zeggen dat iemand niet je type is?
En wat jij 'bindingsangst' noemt, dat is geen bindingsangst. Dat is gewoon de angst dat jij met deze man in dit dorp met zwangerschap in een koophuis niet gelukkig gaat worden. En daar heb je groot gelijk in.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 15 december 2009 om 17:27
Soms is een relatie gewoon volledig doodgebloed en daar valt dan niet veel meer aan te veranderen en van wat ik uit jouw berichten lees lijkt het mij dat bij jou het geval
Hij wil linksaf en jij rechtsaf en dan kun je maar beter ieder je eigen kant opgaan dan ergens in het midden te gaan hangen waar niemand echt gelukkig is.
Hij wil linksaf en jij rechtsaf en dan kun je maar beter ieder je eigen kant opgaan dan ergens in het midden te gaan hangen waar niemand echt gelukkig is.
