Relaties
alle pijlers
zijn geld en jouw geld hoe regelen jullie dat?
donderdag 22 mei 2008 om 14:55
Ik heb een hele lieve vriend. We hebben elkaar via Internet leren kennen. We hebben nu ruim 3 jaar een relatie en in september 2005 zijn we gaan samenwonen op mijn adres. We zijn allebei 34 jaar oud. Ik heb allebei mijn ouders nog en hij heeft alleen zijn moeder. Zijn vader is overleden toen hij 2 was.Hij heeft dus nooit echt zijn vader gekend. Zijn vader was huisarts.
Nou knaagt het de laatste tijd steeds vaker bij mij. Het geval wil dat hij namelijk best wel heel veel geld heeft en ik kom niet eens boven de 5.000 euro aan spaargeld. En met heel veel geld bedoel ik dus meer dan 50.000 euro. Hij is zowiezo heel erg verstandig. Geeft alleen geld uit als er echt iets nodig is voor hem. Ik daarintegen heb nog een aantal wensen die ik niet zo makkelijk waar kan maken.
We hebben trouwens geen koophuis maar een huurhuis. Lasten zijn niet echt heel erg hoog.
Het lastige is alleen dat zijn moeder hem en alle 8 andere kinderen elk jaar een schenking krijgen van 4.000 euro. We zijn welliswaar 2 x naar het Eiland Sint Maarten geweest omdat zijn zus daar voor 3 jaar werkzaam is. Dat heeft hij wel gewoon betaald. Maar voor de rest is het echt zuinig aan doen. En niet te veel geld uitgeven. We hebben geen gezamelijke rekening. Dus elke maand kijk ik op mijn rekening hoeveel de maandelijkse lasten zijn. En aan de hand daarvan maakt mijn vriend een bedrag over dat precies is afgerond.
Ik ben dus best jaloers dat hij elk jaar een schenking krijgt. Mijn ouders daarintegen weten precies de betekenis van een schenking maar hebben dat nog nooit toegepast op mijn zus en mij. Tuurlijk als er echt een probleem was dan sprongen ze wel bij. Maar dan moest het ook wel een probleem zijn. Ze zullen niet zomaar zeggen "alsjeblieft hier heb je 5.000 euro doe er maar wat leuks mee" . Het is dus niet zo dat mijn ouders dat niet kunnen betalen. Ik weet dat ze het geld hebben. De verkoop van het huis van mijn oma en een erfenis van een ander familielid.
Mijn vriend is ook niet romantisch hij is wel heel lief voor mij maar de enige keer dat hij met rozen kwam aanzetten was tijdens ons eerste afspraakje. Daarna nooit meer. Het initiatief moet echt van mijn kant komen als ik een keer uit eten wil. Of iets anders leuks wil gaan doen.
Hij houd de hand dus stevig op de knip. Best jammer vind ik dat. Mijn auto bijvoorbeeld krijgt kuren. Ik mag wel een nieuwe auto kopen maar dan zou mijn vriend mij het geld lenen. Ik krijg het dus niet cadeau. Zijn zus op Sint Maarten heeft toen ook verteld dat hij het geld veels te veel zit op te potten. En dat hij best mag rollen met het geld. Maar hij heeft gewoon geen wensen. Hij wil dat gebruiken voor later. Maar ja wat is later en kom in daar ook in voor. Een trouwerij bijvoorbeeld of het kopen van een huis. Ik zie hem er toe in staat om dan aan mij de helft terug te vragen.
Mijn vriend heeft ook nooit vakantiewerk gedaan. Ik wel moest ook wel om de schoolspullen te kunnen betalen en nieuwe kleren te kopen voor het nieuwe seizoen. Kwam dus niet echt aan sparen toe. En als ik al een beetje geld had dan ging het gelijk weer op aan de inrichting van het huis die ik nieuw kreeg dus vloerbedekking en gordijnen.
Hij houdt aan het einde van de maand nog ruim voldoende geld over en ik hou dan nog een stukje maand over. Ter info ik werk nu 32 uur dus verdien ook een stuk minder. Mijn vriend werkt 40 uur en heeft een lekker salaris.
Mijn vraag is eigenlijk: hoe is de situatie bij jullie geregeld. Wordt er moeilijk gedaan over geld als het er is. Of gaat het wat gemakkelijker er aan toe. En hoe regel je dat dan. Stop je de vaste lasten in een pot. Of is het een gemier en gepuzzel net zoals bij ons.
Ik ben benieuwd naar de reacties.
Groetjes van Peugootje 106
Nou knaagt het de laatste tijd steeds vaker bij mij. Het geval wil dat hij namelijk best wel heel veel geld heeft en ik kom niet eens boven de 5.000 euro aan spaargeld. En met heel veel geld bedoel ik dus meer dan 50.000 euro. Hij is zowiezo heel erg verstandig. Geeft alleen geld uit als er echt iets nodig is voor hem. Ik daarintegen heb nog een aantal wensen die ik niet zo makkelijk waar kan maken.
We hebben trouwens geen koophuis maar een huurhuis. Lasten zijn niet echt heel erg hoog.
Het lastige is alleen dat zijn moeder hem en alle 8 andere kinderen elk jaar een schenking krijgen van 4.000 euro. We zijn welliswaar 2 x naar het Eiland Sint Maarten geweest omdat zijn zus daar voor 3 jaar werkzaam is. Dat heeft hij wel gewoon betaald. Maar voor de rest is het echt zuinig aan doen. En niet te veel geld uitgeven. We hebben geen gezamelijke rekening. Dus elke maand kijk ik op mijn rekening hoeveel de maandelijkse lasten zijn. En aan de hand daarvan maakt mijn vriend een bedrag over dat precies is afgerond.
Ik ben dus best jaloers dat hij elk jaar een schenking krijgt. Mijn ouders daarintegen weten precies de betekenis van een schenking maar hebben dat nog nooit toegepast op mijn zus en mij. Tuurlijk als er echt een probleem was dan sprongen ze wel bij. Maar dan moest het ook wel een probleem zijn. Ze zullen niet zomaar zeggen "alsjeblieft hier heb je 5.000 euro doe er maar wat leuks mee" . Het is dus niet zo dat mijn ouders dat niet kunnen betalen. Ik weet dat ze het geld hebben. De verkoop van het huis van mijn oma en een erfenis van een ander familielid.
Mijn vriend is ook niet romantisch hij is wel heel lief voor mij maar de enige keer dat hij met rozen kwam aanzetten was tijdens ons eerste afspraakje. Daarna nooit meer. Het initiatief moet echt van mijn kant komen als ik een keer uit eten wil. Of iets anders leuks wil gaan doen.
Hij houd de hand dus stevig op de knip. Best jammer vind ik dat. Mijn auto bijvoorbeeld krijgt kuren. Ik mag wel een nieuwe auto kopen maar dan zou mijn vriend mij het geld lenen. Ik krijg het dus niet cadeau. Zijn zus op Sint Maarten heeft toen ook verteld dat hij het geld veels te veel zit op te potten. En dat hij best mag rollen met het geld. Maar hij heeft gewoon geen wensen. Hij wil dat gebruiken voor later. Maar ja wat is later en kom in daar ook in voor. Een trouwerij bijvoorbeeld of het kopen van een huis. Ik zie hem er toe in staat om dan aan mij de helft terug te vragen.
Mijn vriend heeft ook nooit vakantiewerk gedaan. Ik wel moest ook wel om de schoolspullen te kunnen betalen en nieuwe kleren te kopen voor het nieuwe seizoen. Kwam dus niet echt aan sparen toe. En als ik al een beetje geld had dan ging het gelijk weer op aan de inrichting van het huis die ik nieuw kreeg dus vloerbedekking en gordijnen.
Hij houdt aan het einde van de maand nog ruim voldoende geld over en ik hou dan nog een stukje maand over. Ter info ik werk nu 32 uur dus verdien ook een stuk minder. Mijn vriend werkt 40 uur en heeft een lekker salaris.
Mijn vraag is eigenlijk: hoe is de situatie bij jullie geregeld. Wordt er moeilijk gedaan over geld als het er is. Of gaat het wat gemakkelijker er aan toe. En hoe regel je dat dan. Stop je de vaste lasten in een pot. Of is het een gemier en gepuzzel net zoals bij ons.
Ik ben benieuwd naar de reacties.
Groetjes van Peugootje 106
vrijdag 23 mei 2008 om 07:13
Dank je wel Rasta, ik ben toch wel blij dat ik het weet. Ik ga min vriendin nu niet meer vragen een GAP star pet voor mijn dochter mee te nemen uit Amerika.
On topic: Hier nooit gezeur over geld. In het begin van onze relatie had ik geld en hij niet, nu heeft hij geld en ik niet, ik verdien alleen iets als ik een freelance klus heb en dat is dus heel onregelmatig. Mijn man betaalt alles, ook mijn pensioenvoorziening, mijn verzekeringen en hij doet dat met liefde, zoals ik voor hem betaalde toen dat nodig was.
On topic: Hier nooit gezeur over geld. In het begin van onze relatie had ik geld en hij niet, nu heeft hij geld en ik niet, ik verdien alleen iets als ik een freelance klus heb en dat is dus heel onregelmatig. Mijn man betaalt alles, ook mijn pensioenvoorziening, mijn verzekeringen en hij doet dat met liefde, zoals ik voor hem betaalde toen dat nodig was.
vrijdag 23 mei 2008 om 07:43
Ik begrijp niet dat je je zo druk maakt over andersmans geld (dat van je vriend, zijn ouders, jouw ouders, erfenissen van je ouders). Als je geld wilt, verdien het dan zelf. Spaar, beleg, koop onroerend goed enz. Je vriend en jij hebben 3 jaar een relatie. Dat betekent dat hij wat hij heeft grotendeels heeft opgebouwd in de 31 jaar voor jullie elkaar kenden. Waarom denk jij dat je aanspraak hebt op zijn geld?
vrijdag 23 mei 2008 om 07:46
quote:peugootje106 schreef op 22 mei 2008 @ 14:55:
Hij houdt aan het einde van de maand nog ruim voldoende geld over en ik hou dan nog een stukje maand over. Ter info ik werk nu 32 uur dus verdien ook een stuk minder. Mijn vriend werkt 40 uur en heeft een lekker salaris.
Waarom zorg jij er ook niet voor dat je een goedbetaalde baan van 40 uur per week hebt? Dan zul je ook meer verdienen dan nu.
Uit je berichten spreekt een profiteursmentaliteit. Als je gezond bent en redelijk intelligent kun je ontzettend veel bereiken in Nederland. Jouw vriend en jouw ouders hebben dat begrepen. Jij duidelijk niet. Jij zit te wachten op geld waar je geen recht op hebt.
Hij houdt aan het einde van de maand nog ruim voldoende geld over en ik hou dan nog een stukje maand over. Ter info ik werk nu 32 uur dus verdien ook een stuk minder. Mijn vriend werkt 40 uur en heeft een lekker salaris.
Waarom zorg jij er ook niet voor dat je een goedbetaalde baan van 40 uur per week hebt? Dan zul je ook meer verdienen dan nu.
Uit je berichten spreekt een profiteursmentaliteit. Als je gezond bent en redelijk intelligent kun je ontzettend veel bereiken in Nederland. Jouw vriend en jouw ouders hebben dat begrepen. Jij duidelijk niet. Jij zit te wachten op geld waar je geen recht op hebt.
vrijdag 23 mei 2008 om 07:46
quote:rastafun schreef op 23 mei 2008 @ 01:20:
[...]
Romantiek gaat bij mij snel over bij spul van G Star: de katoen die wordt gebruikt voor deze kleding, wordt door kinderen die zowat gestolen worden, geplukt voor bijna nulkommaniks. Foute boel dus.
Off topic, ik weet 't maar moest dit toch effe kwijt.Dat wist ik niet... kopen we dus niet meer.. Ik dacht altijd, heel simpel misschien, dat als iets erg duur is het ook op een humane manier is gemaakt Maar ik wilde er alleen mee zeggen dat we hier dus ook gewoon elkaars passen gebruiken, alles is van ons samen. Om heel eerlijk te zijn heeft mijn man niet eens een idee wat er op de rekeningen staat. Als ik een groot deel ineens op zou maken, aan bv een andere tv, zou hem niet eens opvallen. HIj kijkt niet eens naar een afschrift of i.d. Dat boeit hem totaal niet.
[...]
Romantiek gaat bij mij snel over bij spul van G Star: de katoen die wordt gebruikt voor deze kleding, wordt door kinderen die zowat gestolen worden, geplukt voor bijna nulkommaniks. Foute boel dus.
Off topic, ik weet 't maar moest dit toch effe kwijt.Dat wist ik niet... kopen we dus niet meer.. Ik dacht altijd, heel simpel misschien, dat als iets erg duur is het ook op een humane manier is gemaakt Maar ik wilde er alleen mee zeggen dat we hier dus ook gewoon elkaars passen gebruiken, alles is van ons samen. Om heel eerlijk te zijn heeft mijn man niet eens een idee wat er op de rekeningen staat. Als ik een groot deel ineens op zou maken, aan bv een andere tv, zou hem niet eens opvallen. HIj kijkt niet eens naar een afschrift of i.d. Dat boeit hem totaal niet.
vrijdag 23 mei 2008 om 07:47
quote:eleonora schreef op 23 mei 2008 @ 07:13:
On topic: Hier nooit gezeur over geld. In het begin van onze relatie had ik geld en hij niet, nu heeft hij geld en ik niet, ik verdien alleen iets als ik een freelance klus heb en dat is dus heel onregelmatig. Mijn man betaalt alles, ook mijn pensioenvoorziening, mijn verzekeringen en hij doet dat met liefde, zoals ik voor hem betaalde toen dat nodig was.Wij verdelen de boel ook eerlijk en evenredig. Maar wij zijn ook al lang bij elkaar en hebben alles wat we hebben samen opgebouwd. Ik heb de indruk dat TO lekker wil profiteren van het geld van haar vriend, zijn familie en haar familie.
On topic: Hier nooit gezeur over geld. In het begin van onze relatie had ik geld en hij niet, nu heeft hij geld en ik niet, ik verdien alleen iets als ik een freelance klus heb en dat is dus heel onregelmatig. Mijn man betaalt alles, ook mijn pensioenvoorziening, mijn verzekeringen en hij doet dat met liefde, zoals ik voor hem betaalde toen dat nodig was.Wij verdelen de boel ook eerlijk en evenredig. Maar wij zijn ook al lang bij elkaar en hebben alles wat we hebben samen opgebouwd. Ik heb de indruk dat TO lekker wil profiteren van het geld van haar vriend, zijn familie en haar familie.
vrijdag 23 mei 2008 om 08:13
Wij gooien alles op één hoop. Ik werk minder uren maar krijg méér (ik zeg dus ook niet: ik verdien meer), en ik geef minder uit dan mijn vriend. No Problemo.
Maar ik kan wel begrijpen dat die situaties met schenkingen soms vervelend worden...
In onze relatie speelt dat niet: wij krijgen beide geen geld van onze ouders
Aan de ene kant maakt dat mij heeeeel trots, op hoe wij het toch maar voor elkaar hebben gebokst om elke cent aan onze royale eensgezinswoning zelf te betalen.
Aan de andere kant vind ik het ook wel eens zuur, dat vriendinnen die nooit gespaard hebben en nooit een bijbaantje hadden dan opeens dure reizen maken of een groot huis kopen dankzij "papa's geld".
Het eerste gevoel overheerst bij mij. Maar ik kan me best voorstellen als dit binnen een relatie speelt (dus; de ene partner krijgt wél geld, de ander níet, en er wordt niet gedeeld), dat ik me daar ook niet zo lekker bij zou voelen. Ik geloof dat ik dan heel vals zou worden (in de trant van: jij eet zeker 3 keer zoveel als ik, dus betaal jij dan ook maar 75% van de boodschappen..)
Maar ik kan wel begrijpen dat die situaties met schenkingen soms vervelend worden...
In onze relatie speelt dat niet: wij krijgen beide geen geld van onze ouders
Aan de ene kant maakt dat mij heeeeel trots, op hoe wij het toch maar voor elkaar hebben gebokst om elke cent aan onze royale eensgezinswoning zelf te betalen.
Aan de andere kant vind ik het ook wel eens zuur, dat vriendinnen die nooit gespaard hebben en nooit een bijbaantje hadden dan opeens dure reizen maken of een groot huis kopen dankzij "papa's geld".
Het eerste gevoel overheerst bij mij. Maar ik kan me best voorstellen als dit binnen een relatie speelt (dus; de ene partner krijgt wél geld, de ander níet, en er wordt niet gedeeld), dat ik me daar ook niet zo lekker bij zou voelen. Ik geloof dat ik dan heel vals zou worden (in de trant van: jij eet zeker 3 keer zoveel als ik, dus betaal jij dan ook maar 75% van de boodschappen..)
vrijdag 23 mei 2008 om 09:34
Wij houden het wel gescheiden.
We hebben ieder onze eigen rekening waar salaris op komt. En bij manlief voorlopige belastingteruggaven, heffingskortingen en kinderbijslag. Hij betaalt hypotheek en kinderopvang en gemeentelijke heffingen etc.
Ik betaal boodschappen, autoverzekeringen en belastingen en overige verzekeringen.
Betalen ieder onze eigen telefoon, studieschulden, kleding, lunch, benzine, sport etc.
Ik verdien minder, we werken wel allebei parttime, zelfde aantal uren.
Grote aankopen gaan van de spaarrekening dat eigenlijk mijn geld is. Maar daar heb ik ook weer zelf een auto van gekocht, zonder overleg.
Vakantie leveren we beiden ons vakantiegeld voor in.
We zijn wel in gemeenschap van goederen getrouwd, dus eigenlijk officieel is alles van samen, maar zo werkt het goed.
We hebben ieder onze eigen rekening waar salaris op komt. En bij manlief voorlopige belastingteruggaven, heffingskortingen en kinderbijslag. Hij betaalt hypotheek en kinderopvang en gemeentelijke heffingen etc.
Ik betaal boodschappen, autoverzekeringen en belastingen en overige verzekeringen.
Betalen ieder onze eigen telefoon, studieschulden, kleding, lunch, benzine, sport etc.
Ik verdien minder, we werken wel allebei parttime, zelfde aantal uren.
Grote aankopen gaan van de spaarrekening dat eigenlijk mijn geld is. Maar daar heb ik ook weer zelf een auto van gekocht, zonder overleg.
Vakantie leveren we beiden ons vakantiegeld voor in.
We zijn wel in gemeenschap van goederen getrouwd, dus eigenlijk officieel is alles van samen, maar zo werkt het goed.
vrijdag 23 mei 2008 om 10:10
Toch blijft dit een onderwerp waarover al vaker te doen is geweest hier..
Wat me ook op valt is dat veel vrouwen er erg veel belang aan hechten aan de zgn. 'mijn geld is jouw geld-houding'. Zoals ik overigens ook om me heen zie/ervaar: ik verdien laten we zeggen 'modaal', summerman verdient veel meer. (werkt ook veeel meer) Ik heb nu al meermaals te horen gekregen in mijn omgeving dat men "niet snapte dat ik nog zo hard werkte, met Summerman als vriend", of: "ja maar, dan ga je toch gewoon mee met Summerman en dan lekker in een villa wonen"..??
Ik begrijp het blijkbaar niet goed, ben ik zo overdreven geemacipeerd dan?
Als puntje bij paaltje komt, springt Summerman absoluut bij, en als hij graag in een villa wil wonen met mij erbij, weet hij ook dat hij daarvan grotendeels de kosten zou dragen, maar..... als ik summerman niet had ontmoet maar alleen was gebleven, of Pietje met toevallig een wat andere job tegen het lijf was gelopen, dan stond ik er financieel ook anders voor. En ik geniet nu al zoveel van de voordelen die zijn werk/inkomsten met zich mee brengen, zonder dat ik zijn bankpas als de mijne reken.
In het geval van kinderen zie ik eea wel anders, dan run je ahw met zijn tweetjes een bedrijfje, maar dan nog zie ik niet automatisch zijn inkomsten als de mijne.
Wat me ook op valt is dat veel vrouwen er erg veel belang aan hechten aan de zgn. 'mijn geld is jouw geld-houding'. Zoals ik overigens ook om me heen zie/ervaar: ik verdien laten we zeggen 'modaal', summerman verdient veel meer. (werkt ook veeel meer) Ik heb nu al meermaals te horen gekregen in mijn omgeving dat men "niet snapte dat ik nog zo hard werkte, met Summerman als vriend", of: "ja maar, dan ga je toch gewoon mee met Summerman en dan lekker in een villa wonen"..??
Ik begrijp het blijkbaar niet goed, ben ik zo overdreven geemacipeerd dan?
Als puntje bij paaltje komt, springt Summerman absoluut bij, en als hij graag in een villa wil wonen met mij erbij, weet hij ook dat hij daarvan grotendeels de kosten zou dragen, maar..... als ik summerman niet had ontmoet maar alleen was gebleven, of Pietje met toevallig een wat andere job tegen het lijf was gelopen, dan stond ik er financieel ook anders voor. En ik geniet nu al zoveel van de voordelen die zijn werk/inkomsten met zich mee brengen, zonder dat ik zijn bankpas als de mijne reken.
In het geval van kinderen zie ik eea wel anders, dan run je ahw met zijn tweetjes een bedrijfje, maar dan nog zie ik niet automatisch zijn inkomsten als de mijne.
Computer says nooooo
vrijdag 23 mei 2008 om 10:46
Haha! Ik vind ook dat het geld van mijn man van mij is. Voordat we kinderen hadden, verdienden we allebei ongeveer het zelfde en hadden we iedere cent hard nodig. Alles was toen al van ons beiden. Nu hebben we wel een kind en werk ik minder. Man is veel meer gaan verdienen en maakt carriere. Maar alles wat er binnenkomt is nog steeds van ons beiden. Dat hij meer verdient, maakt geen enkel verschil. Hij heeft trouwens ook de kans gehad om carriere te maken, omdat ik alles hier thuis doe en regel, nooit zeur als hij 2 maandenlang niet thuis bij ons eet en veel overuren maakt. Het zou echt te gek voor woorden zijn als hij dat geld zou zien als zijn eigen geld.
vrijdag 23 mei 2008 om 10:51
Ik denk dat alles anders is eens je kinderen hebt. Idd diegene die minder werkt, zorgt meer voor de kinderen, waardoor je die andere in staat stelt om meer te verdienen. In een gezinnetje lijkt het mij dat je zeker moet delen.
Met zen tweetjes ligt dat misschien anders. Het lijkt mij dat TO een beetje gefrustreerd is dat haar vriend veel meer geld heeft. Aan de andere kant is het misschien ook zo dat hij wat teveel op zijn geld zit.
Bij mij en mijn vriend is het zo dat als ik geld krijg van de familie (dit jaar heb ik een paar duizend euro gekregen, was wel uitzonderlijk ), dat dat wordt opzij gezet om dan later een huis van te kopen, zonder dat gevit gaat worden wie nu hoeveel gelegd heeft!
Met zen tweetjes ligt dat misschien anders. Het lijkt mij dat TO een beetje gefrustreerd is dat haar vriend veel meer geld heeft. Aan de andere kant is het misschien ook zo dat hij wat teveel op zijn geld zit.
Bij mij en mijn vriend is het zo dat als ik geld krijg van de familie (dit jaar heb ik een paar duizend euro gekregen, was wel uitzonderlijk ), dat dat wordt opzij gezet om dan later een huis van te kopen, zonder dat gevit gaat worden wie nu hoeveel gelegd heeft!
vrijdag 23 mei 2008 om 10:54
Mijn vriend verdient momenteel meer dan ik. Dat komt omdat ik nog studeer. Zeer binnenkort (zit middenin de sollicitaties) veranderd dat en zijn we 2verdieners. Daar ben ik heel blij mee want ik baal er enorm van dat hij noodgedwongen bijna alles moest betalen. Zelf zeurt hij daar overigens helemaal niet over. Omdat ik het belangrijk vind dat een relatie in balans is, gelijkwaardigheid enzo (nouja niet dat ik alles op de weegschaal leg, dat ook weer niet, maar dat het gelijkwaardig voelt, bedoel ik) heb ik in de paar jaar dat hij dus geld verdiende en ik niet wel altijd bijbaantjes en vakantiewerk naast mijn studie gedaan, en doe ik het huishouden.
Mijn vriend werkt bijzonder hard en is erg ambitieus. Ik heb 2 opleidingen tegelijk gedaan, omdat ik bang was dat we anders teveel uit elkaar zouden groeien qua niveau. Hij gaat zo hard dat ik soms moeite heb hem bij te benen. Maar dat vind ik wel belangrijk. Afhankelijkheid vind ik een vervelend gevoel. Omdat ik nog moet beginnen met écht te gaan werken en hij veel meer spaargeld had heeft hij ons huis gekocht (dat staat dan ook op zijn naam). Dat wil zeggen dat als we uit elkaar gaan, het huis dan ook van hem blijft. Hij betaald daarom ook de kosten m.b.t. het huis. We blijven wel lid van de woningdinges zodat mocht het uitgaan ik snel in een huurwoning kan.
We hebben afgesproken dat ik de boodschappen en dagelijkse dingen betaal en hij het gas, water, electriciteit en de grote dingen. Ik ga dan fulltime werken en doe daarnaast een avond opleiding (die je op je eigen tempo kunt volgen, zodat het niet te zwaar gaat worden). Mijn opleiding en eigen spulletjes betaal ik zelf. Wat ik wel wil is dat bijvoorbeeld de auto (we gaan samen 1 auto delen) dan op mijn naam komt en dat we e.e.a. laten vastleggen bij een notaris. Ik verwacht niet dat het misgaat tussen ons maar je weet maar nooit en doorgaans zijn mensen dan niet erg volwassen naar elkaar (ik denk trouwens dat we dan nog steeds best normaal met elkaar om zouden gaan, maar dat weet je nooit zeker he).
Ik vind het ook niet zo leuk dat zijn ouders meer geven en hij op dit moment nog veel meer verdiend (maar ik haal hem wel in
), maar dan meer vanuit het idee dat ik me dan bezwaard voel en het gevoel heb dat ik mensen vanalles verschuldigd ben en dat vind ik geen fijn gevoel. Ik vind niet dat hij dingen voor mij moet betalen. Als ik een bijdrage niet materieel kan leveren dan zou ik die leveren door vanalles te gaan doen. (Doe het zelven in huis, alles regelen, huishouden, hem ondersteunen etc.) dus ik streef automatisch wel naar evenwicht. (Punt is dat die activiteit dan wel gewaardeerd moet worden en dat een afgesproken bedrag geld een net iets zekerder beloning is ).
Wat ik wel belangrijk vind is gescheiden rekeningen en dan gewoon 1 gezamenlijke. Als hij samen ergens voor wil sparen (bv een vakantie) kan je het daar altijd over hebben natuurlijk, maar los van dat soort plannen wil ik eigen keuzes kunnen maken. Geen eigen keuzes meer kunnen maken zou voor mij zelfs een reden zijn de relatie te verbeken, onafhankelijkheid betekent veel voor mij.
Mijn vriend werkt bijzonder hard en is erg ambitieus. Ik heb 2 opleidingen tegelijk gedaan, omdat ik bang was dat we anders teveel uit elkaar zouden groeien qua niveau. Hij gaat zo hard dat ik soms moeite heb hem bij te benen. Maar dat vind ik wel belangrijk. Afhankelijkheid vind ik een vervelend gevoel. Omdat ik nog moet beginnen met écht te gaan werken en hij veel meer spaargeld had heeft hij ons huis gekocht (dat staat dan ook op zijn naam). Dat wil zeggen dat als we uit elkaar gaan, het huis dan ook van hem blijft. Hij betaald daarom ook de kosten m.b.t. het huis. We blijven wel lid van de woningdinges zodat mocht het uitgaan ik snel in een huurwoning kan.
We hebben afgesproken dat ik de boodschappen en dagelijkse dingen betaal en hij het gas, water, electriciteit en de grote dingen. Ik ga dan fulltime werken en doe daarnaast een avond opleiding (die je op je eigen tempo kunt volgen, zodat het niet te zwaar gaat worden). Mijn opleiding en eigen spulletjes betaal ik zelf. Wat ik wel wil is dat bijvoorbeeld de auto (we gaan samen 1 auto delen) dan op mijn naam komt en dat we e.e.a. laten vastleggen bij een notaris. Ik verwacht niet dat het misgaat tussen ons maar je weet maar nooit en doorgaans zijn mensen dan niet erg volwassen naar elkaar (ik denk trouwens dat we dan nog steeds best normaal met elkaar om zouden gaan, maar dat weet je nooit zeker he).
Ik vind het ook niet zo leuk dat zijn ouders meer geven en hij op dit moment nog veel meer verdiend (maar ik haal hem wel in
), maar dan meer vanuit het idee dat ik me dan bezwaard voel en het gevoel heb dat ik mensen vanalles verschuldigd ben en dat vind ik geen fijn gevoel. Ik vind niet dat hij dingen voor mij moet betalen. Als ik een bijdrage niet materieel kan leveren dan zou ik die leveren door vanalles te gaan doen. (Doe het zelven in huis, alles regelen, huishouden, hem ondersteunen etc.) dus ik streef automatisch wel naar evenwicht. (Punt is dat die activiteit dan wel gewaardeerd moet worden en dat een afgesproken bedrag geld een net iets zekerder beloning is ). Wat ik wel belangrijk vind is gescheiden rekeningen en dan gewoon 1 gezamenlijke. Als hij samen ergens voor wil sparen (bv een vakantie) kan je het daar altijd over hebben natuurlijk, maar los van dat soort plannen wil ik eigen keuzes kunnen maken. Geen eigen keuzes meer kunnen maken zou voor mij zelfs een reden zijn de relatie te verbeken, onafhankelijkheid betekent veel voor mij.
vrijdag 23 mei 2008 om 11:51
Ik snap dat 'streven naar evenwicht' van Noblesse erg goed, dat ervaar ik ook zo.
Dat is denk ik ook een beetje waar mijn gevoel vandaan komt.. ik zie dan die mannen zich 3x een slag in de rondte werken, de vrouwen doen het huishouden: boodschappen, kinderen, schoonmaak ... Maar zeg nou eens eerlijk: als je echt heeel graag was blijven werken, had dat toch ook gekund?
Begrijp me goed hoor.. aangezien het niet in me zit, is het niet zo geregeld hier. Ik vind het bijna een talent als je als vrouw zijnde zo vanzelfsprekend de inkomsten van je man als de jouwe ziet..
Het "'hij kan carrière maken omdat ik thuis alles doe" zal hier dan ook nooit op gaan. Ik wil zelf ook carrière maken, en als dat niet zo was, zou het niet als een opoffering oid voelen..
In het geval van kinderen zoals al eerder gezegd: is de situatie anders en ben je als gezin een soort bedrijfje, waarin ieder zijn 'taak' heeft :geld binnen brengen vs zorgtaak. Dan zou het bij ons denkelijk ook zo geregeld zijn dat ik niet veel werkte omdat de optelsom simpelweg nogal onzinnig is met ons verschil in inkomsten.
Maar als je geen kinderen hebt, hoe ver ga je dan?
Dan vind ik de vlieger van 'opoffering voor de carriere van je partner' ed niet op gaan, een motto dat ik in mijn omgeving idd ook vaak hoor. Als je er zelf voor kiest minder te werken, bouw je gewoon minder op, simpel zat. In mijn ogen dan welteverstaan. Ik kies er zelf voor om niet als summerman 100 uur per week te werken, heb ik geen trek in. Dat hij daarmee zoveel verdient, tja, het moest niet gekker worden maar ik verkies het om minder te werken en dus minder te verdienen. Ik geniet van mijn vrije tijd en kleine japannertje, hij geniet van zijn dikke vette audi en zijn status.
Ik realiseer me dat bovenstaande door mij gechargeerd gesteld is hoor, toch zie ik het gebeuren...
Dat is denk ik ook een beetje waar mijn gevoel vandaan komt.. ik zie dan die mannen zich 3x een slag in de rondte werken, de vrouwen doen het huishouden: boodschappen, kinderen, schoonmaak ... Maar zeg nou eens eerlijk: als je echt heeel graag was blijven werken, had dat toch ook gekund?
Begrijp me goed hoor.. aangezien het niet in me zit, is het niet zo geregeld hier. Ik vind het bijna een talent als je als vrouw zijnde zo vanzelfsprekend de inkomsten van je man als de jouwe ziet..
Het "'hij kan carrière maken omdat ik thuis alles doe" zal hier dan ook nooit op gaan. Ik wil zelf ook carrière maken, en als dat niet zo was, zou het niet als een opoffering oid voelen..
In het geval van kinderen zoals al eerder gezegd: is de situatie anders en ben je als gezin een soort bedrijfje, waarin ieder zijn 'taak' heeft :geld binnen brengen vs zorgtaak. Dan zou het bij ons denkelijk ook zo geregeld zijn dat ik niet veel werkte omdat de optelsom simpelweg nogal onzinnig is met ons verschil in inkomsten.
Maar als je geen kinderen hebt, hoe ver ga je dan?
Dan vind ik de vlieger van 'opoffering voor de carriere van je partner' ed niet op gaan, een motto dat ik in mijn omgeving idd ook vaak hoor. Als je er zelf voor kiest minder te werken, bouw je gewoon minder op, simpel zat. In mijn ogen dan welteverstaan. Ik kies er zelf voor om niet als summerman 100 uur per week te werken, heb ik geen trek in. Dat hij daarmee zoveel verdient, tja, het moest niet gekker worden maar ik verkies het om minder te werken en dus minder te verdienen. Ik geniet van mijn vrije tijd en kleine japannertje, hij geniet van zijn dikke vette audi en zijn status.
Ik realiseer me dat bovenstaande door mij gechargeerd gesteld is hoor, toch zie ik het gebeuren...
Computer says nooooo
vrijdag 23 mei 2008 om 11:59
TO: ik denk dat de oplossing van je probleem in je topic-titel ligt! Er is 'zijn geld' en 'jouw geld' en dus geen 'samen geld'. En ik kan je vriend daarin ook goed begrijpen, want ik heb de indruk -die kan natuurlijk fout zijn- dat als hij 'zijn geld' tot 'samen geld' overzet, dat er dan heel snel nog maar heel weinig van over is. Typisch gevolg van het aloude spaarder versus spender conflict.
Dus als ik jou was, en je wilt meer (auto, huis, kleren, weet-ik-veel-wat), waarom ga je dan niet meer werken, of nog een studie doen zodat je met huidige uren toch meer kunt verdienen?
Dus als ik jou was, en je wilt meer (auto, huis, kleren, weet-ik-veel-wat), waarom ga je dan niet meer werken, of nog een studie doen zodat je met huidige uren toch meer kunt verdienen?
vrijdag 23 mei 2008 om 12:42
Ik ben heel erg van het samen; je leeft samen dus dan is het geld ook van samen. Vriend heeft een eigen spaarrekening en daar heb ik niks mee te maken. Ik heb een spaarrekening en daar doe ik mee wat ik wil. Voor de rest een gezamenlijke rekening voor de vaste lasten, en alles wat we nodig hebben.
Overigens is het naar rato, zie heel vaak naar ratio staan. Je ratio is je verstand
Overigens is het naar rato, zie heel vaak naar ratio staan. Je ratio is je verstand
vrijdag 23 mei 2008 om 12:46
Bij ons is geld geen issue; ik vind het niet belangrijk genoeg om er ruzie voor te maken. Geef makkelijk geld uit aan een ander, geld betekent voor mij niet zoveel. Als het er is prima, is het er niet dan maar niet. Maar scheelt ook wel dat wij beiden niet met geld smijten. Ik koop als het nodig is en omdat we het goed kunnen redden, kan ik kopen wat ik graag wil (kleine dingen, boek of kleding). Vriend is van het sparen, en we kopen niet impulsief maar denken er een tijd over na.
vrijdag 23 mei 2008 om 12:55
Haha gemier om geld? Echt niet. Alles is hier van ons samen.
Ik werk voor ons samen, en mijn man werkt ook voor ons samen.
Alles gaat hier naar een gezamelijke rekening en wat overblijft gaat naar de gezamelijke spaarrekening, en daar doen we leuke dingen van, vakanties, weekendjes weg, auto kopen en zo.
Als wij een schenking krijgen van onze ouders, van hem of die van mij, dan is dat geld ook voor ons samen. Daar doen we dan ook weer leuke dingen van, of we kopen iets voor in huis.
Ik werk voor ons samen, en mijn man werkt ook voor ons samen.
Alles gaat hier naar een gezamelijke rekening en wat overblijft gaat naar de gezamelijke spaarrekening, en daar doen we leuke dingen van, vakanties, weekendjes weg, auto kopen en zo.
Als wij een schenking krijgen van onze ouders, van hem of die van mij, dan is dat geld ook voor ons samen. Daar doen we dan ook weer leuke dingen van, of we kopen iets voor in huis.
vrijdag 23 mei 2008 om 13:03
In voorgaande relatie was geld ook nooit een punt, alles werd gedeeld. Op is op. Als ik geld krijg van mijn moeder is dat ook voor samen. Bij vriend is dat niet aan de orde.
Als ik vakantiegeld krijg, is dat ook voor de gezamenlijke rekening. Kunnen we een vakantie boeken, of iets moois kopen voor in ons huis. Heb ook geen moeite met geld lenen aan een vriendin, als het nodig is.
Als ik vakantiegeld krijg, is dat ook voor de gezamenlijke rekening. Kunnen we een vakantie boeken, of iets moois kopen voor in ons huis. Heb ook geen moeite met geld lenen aan een vriendin, als het nodig is.
vrijdag 23 mei 2008 om 14:01
Oke, zou mss op kunnen gaan dat als je beiden min of meer dezelfde voorkeuren/uitgavenpatroon hebt en daarbij misschien zelfs enigszins gelijk inkomen het "op de grote hoop" een prima optie is.
Ik blijf het niet helemaal eerlijk vinden om 'toevallig' omdat je samenwoont een deel van de inkomsten van je partner toe te eigenen.
Blijf dat iets vreemds vinden, toevallig omdat iemand anders meer zitvlees en/of doorzettingsvermogen heeft.
Ik heb ook geen moeite met geld lenen, of iets heel moois kado doen aan iemand. Als ik graag op vakantie wil en ik heb het geld en partner niet, dan betaal ik -geen probleem-. Maar zo vanzelfsprekend vind ik vreemd.
Ik blijf het niet helemaal eerlijk vinden om 'toevallig' omdat je samenwoont een deel van de inkomsten van je partner toe te eigenen.
Blijf dat iets vreemds vinden, toevallig omdat iemand anders meer zitvlees en/of doorzettingsvermogen heeft.
Ik heb ook geen moeite met geld lenen, of iets heel moois kado doen aan iemand. Als ik graag op vakantie wil en ik heb het geld en partner niet, dan betaal ik -geen probleem-. Maar zo vanzelfsprekend vind ik vreemd.
Computer says nooooo
vrijdag 23 mei 2008 om 14:14
Vanaf het moment dat ik samen was met mijn vriend (studie-tijd) is mijn geld zijn geld en andersom. Ik vind het zó raar om aparte rekeningen te hebben..
Zou me daar niks bij kunnen voorstellen. In ons geval zijn we al jaren samen en hebben samen een kind. Ik zie het gewoon als 1 huishouden en 1 grote pot waaruit alles betaald wordt. Maar goed, dit heb ik zo van thuis uit mee gekregen dus daarom kan ik het me niet anders voorstellen.
Nu moet ik ook zeggen dat we geen van beide vermogen hebben ofzo. Alleen allebei een studieschuld Misschien als hij duizenden euro's van z'n ouders zou krijgen dat het anders is.
Zou me daar niks bij kunnen voorstellen. In ons geval zijn we al jaren samen en hebben samen een kind. Ik zie het gewoon als 1 huishouden en 1 grote pot waaruit alles betaald wordt. Maar goed, dit heb ik zo van thuis uit mee gekregen dus daarom kan ik het me niet anders voorstellen.
Nu moet ik ook zeggen dat we geen van beide vermogen hebben ofzo. Alleen allebei een studieschuld Misschien als hij duizenden euro's van z'n ouders zou krijgen dat het anders is.
vrijdag 23 mei 2008 om 14:39
Tja ik heb hier gemengde gevoelens over. De term "goldigger" lijkt mij ietwat overdreven. Het kan toch ook gewoon dat hij een ontzettene vrek is en dat zij zich daaraan ergert? Ik persoonlijk erger me ook ontzettend aan gierige mensen. En in 3 jaar tijd een bosje bloemen vind ik ook niet echt gezellig klinken. Eerlijk gezegd komt hij mij niet als een leuke vent over. Overigens vind ik het ook niet normaal dat er 2 mensen in een relatie zitten waarvan de een een stukje maand overhoud en de andere barst van het geld. Als ik zoveel geld zou hebben en mijn vriend zou rood staan zou ik echt wel voor hem betalen, zoiets doe je toch uit liefde?
vrijdag 23 mei 2008 om 14:56
quote:blue eye schreef op 23 mei 2008 @ 14:39:
Overigens vind ik het ook niet normaal dat er 2 mensen in een relatie zitten waarvan de een een stukje maand overhoud en de andere barst van het geld. Als ik zoveel geld zou hebben en mijn vriend zou rood staan zou ik echt wel voor hem betalen, zoiets doe je toch uit liefde?Nou, ligt een beetje aan het uitgavenpatroon. Als de ene een heel groot gat in de hand heeft en daarmee alles over de balk gooit, zou ik geen medelijden hebben met het probleem van overbleven stukje maand Dat ligt dan toch aan de roodstaander zelf. De andere bespaart het door juist niet die schoenen te kopen, of juist niet uit eten te gaan. Kwestie van planning.
Overigens vind ik het ook niet normaal dat er 2 mensen in een relatie zitten waarvan de een een stukje maand overhoud en de andere barst van het geld. Als ik zoveel geld zou hebben en mijn vriend zou rood staan zou ik echt wel voor hem betalen, zoiets doe je toch uit liefde?Nou, ligt een beetje aan het uitgavenpatroon. Als de ene een heel groot gat in de hand heeft en daarmee alles over de balk gooit, zou ik geen medelijden hebben met het probleem van overbleven stukje maand Dat ligt dan toch aan de roodstaander zelf. De andere bespaart het door juist niet die schoenen te kopen, of juist niet uit eten te gaan. Kwestie van planning.
vrijdag 23 mei 2008 om 15:46
Ik moet zeggen dat ik het leuk vind om kadootjes te geven of wat voor hem te doen. Als ik een keer meer geld heb dan doe ik dat dus ook. Maar ik vind tegelijkertijd dat je zoiets niet mag 'eisen'. Mijn vriend neemt ook geen bloemen voor me mee, en ik geef ook niet om bloemen dus dat maakt me niet uit. Wel is hij heel lief voor me en zou ik het echt aan hem kunnen vragen als ik niet rond zou komen met bv een opleiding of autorijlessen, maar shopgeld is wat anders (en terecht, ik zou ook niet willen dat hij dat voor me zou betalen).
Een gezamenlijke rekening zou ik niet willen. Ik zou het heel erg vervelend vinden als ik moet gaan overleggen of ik mijn eigen zelf verdiende geld 'mag' uitgeven. Dan valt mijn kleine beetje werklust ook totaal weg want de basis daarvan ligt toch vooral in de beloning.
Een gezamenlijke rekening zou ik niet willen. Ik zou het heel erg vervelend vinden als ik moet gaan overleggen of ik mijn eigen zelf verdiende geld 'mag' uitgeven. Dan valt mijn kleine beetje werklust ook totaal weg want de basis daarvan ligt toch vooral in de beloning.
vrijdag 23 mei 2008 om 16:07
In aanvulling op mijn posting van gisteren:
Wij sparen redelijk wat voor onze (nu nog jonge) dochter. Er vanuit gaande dat we dat voort kunnen zetten, zal het tegen de tijd dat ze een jaar of 20 is een aardig bedrag zijn.
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat dat geld dan 'zomaar' uitgegeven wordt aan een partner!
Wij sparen redelijk wat voor onze (nu nog jonge) dochter. Er vanuit gaande dat we dat voort kunnen zetten, zal het tegen de tijd dat ze een jaar of 20 is een aardig bedrag zijn.
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat dat geld dan 'zomaar' uitgegeven wordt aan een partner!
