Relaties
alle pijlers
zijn geld en jouw geld hoe regelen jullie dat?
donderdag 22 mei 2008 om 14:55
Ik heb een hele lieve vriend. We hebben elkaar via Internet leren kennen. We hebben nu ruim 3 jaar een relatie en in september 2005 zijn we gaan samenwonen op mijn adres. We zijn allebei 34 jaar oud. Ik heb allebei mijn ouders nog en hij heeft alleen zijn moeder. Zijn vader is overleden toen hij 2 was.Hij heeft dus nooit echt zijn vader gekend. Zijn vader was huisarts.
Nou knaagt het de laatste tijd steeds vaker bij mij. Het geval wil dat hij namelijk best wel heel veel geld heeft en ik kom niet eens boven de 5.000 euro aan spaargeld. En met heel veel geld bedoel ik dus meer dan 50.000 euro. Hij is zowiezo heel erg verstandig. Geeft alleen geld uit als er echt iets nodig is voor hem. Ik daarintegen heb nog een aantal wensen die ik niet zo makkelijk waar kan maken.
We hebben trouwens geen koophuis maar een huurhuis. Lasten zijn niet echt heel erg hoog.
Het lastige is alleen dat zijn moeder hem en alle 8 andere kinderen elk jaar een schenking krijgen van 4.000 euro. We zijn welliswaar 2 x naar het Eiland Sint Maarten geweest omdat zijn zus daar voor 3 jaar werkzaam is. Dat heeft hij wel gewoon betaald. Maar voor de rest is het echt zuinig aan doen. En niet te veel geld uitgeven. We hebben geen gezamelijke rekening. Dus elke maand kijk ik op mijn rekening hoeveel de maandelijkse lasten zijn. En aan de hand daarvan maakt mijn vriend een bedrag over dat precies is afgerond.
Ik ben dus best jaloers dat hij elk jaar een schenking krijgt. Mijn ouders daarintegen weten precies de betekenis van een schenking maar hebben dat nog nooit toegepast op mijn zus en mij. Tuurlijk als er echt een probleem was dan sprongen ze wel bij. Maar dan moest het ook wel een probleem zijn. Ze zullen niet zomaar zeggen "alsjeblieft hier heb je 5.000 euro doe er maar wat leuks mee" . Het is dus niet zo dat mijn ouders dat niet kunnen betalen. Ik weet dat ze het geld hebben. De verkoop van het huis van mijn oma en een erfenis van een ander familielid.
Mijn vriend is ook niet romantisch hij is wel heel lief voor mij maar de enige keer dat hij met rozen kwam aanzetten was tijdens ons eerste afspraakje. Daarna nooit meer. Het initiatief moet echt van mijn kant komen als ik een keer uit eten wil. Of iets anders leuks wil gaan doen.
Hij houd de hand dus stevig op de knip. Best jammer vind ik dat. Mijn auto bijvoorbeeld krijgt kuren. Ik mag wel een nieuwe auto kopen maar dan zou mijn vriend mij het geld lenen. Ik krijg het dus niet cadeau. Zijn zus op Sint Maarten heeft toen ook verteld dat hij het geld veels te veel zit op te potten. En dat hij best mag rollen met het geld. Maar hij heeft gewoon geen wensen. Hij wil dat gebruiken voor later. Maar ja wat is later en kom in daar ook in voor. Een trouwerij bijvoorbeeld of het kopen van een huis. Ik zie hem er toe in staat om dan aan mij de helft terug te vragen.
Mijn vriend heeft ook nooit vakantiewerk gedaan. Ik wel moest ook wel om de schoolspullen te kunnen betalen en nieuwe kleren te kopen voor het nieuwe seizoen. Kwam dus niet echt aan sparen toe. En als ik al een beetje geld had dan ging het gelijk weer op aan de inrichting van het huis die ik nieuw kreeg dus vloerbedekking en gordijnen.
Hij houdt aan het einde van de maand nog ruim voldoende geld over en ik hou dan nog een stukje maand over. Ter info ik werk nu 32 uur dus verdien ook een stuk minder. Mijn vriend werkt 40 uur en heeft een lekker salaris.
Mijn vraag is eigenlijk: hoe is de situatie bij jullie geregeld. Wordt er moeilijk gedaan over geld als het er is. Of gaat het wat gemakkelijker er aan toe. En hoe regel je dat dan. Stop je de vaste lasten in een pot. Of is het een gemier en gepuzzel net zoals bij ons.
Ik ben benieuwd naar de reacties.
Groetjes van Peugootje 106
Nou knaagt het de laatste tijd steeds vaker bij mij. Het geval wil dat hij namelijk best wel heel veel geld heeft en ik kom niet eens boven de 5.000 euro aan spaargeld. En met heel veel geld bedoel ik dus meer dan 50.000 euro. Hij is zowiezo heel erg verstandig. Geeft alleen geld uit als er echt iets nodig is voor hem. Ik daarintegen heb nog een aantal wensen die ik niet zo makkelijk waar kan maken.
We hebben trouwens geen koophuis maar een huurhuis. Lasten zijn niet echt heel erg hoog.
Het lastige is alleen dat zijn moeder hem en alle 8 andere kinderen elk jaar een schenking krijgen van 4.000 euro. We zijn welliswaar 2 x naar het Eiland Sint Maarten geweest omdat zijn zus daar voor 3 jaar werkzaam is. Dat heeft hij wel gewoon betaald. Maar voor de rest is het echt zuinig aan doen. En niet te veel geld uitgeven. We hebben geen gezamelijke rekening. Dus elke maand kijk ik op mijn rekening hoeveel de maandelijkse lasten zijn. En aan de hand daarvan maakt mijn vriend een bedrag over dat precies is afgerond.
Ik ben dus best jaloers dat hij elk jaar een schenking krijgt. Mijn ouders daarintegen weten precies de betekenis van een schenking maar hebben dat nog nooit toegepast op mijn zus en mij. Tuurlijk als er echt een probleem was dan sprongen ze wel bij. Maar dan moest het ook wel een probleem zijn. Ze zullen niet zomaar zeggen "alsjeblieft hier heb je 5.000 euro doe er maar wat leuks mee" . Het is dus niet zo dat mijn ouders dat niet kunnen betalen. Ik weet dat ze het geld hebben. De verkoop van het huis van mijn oma en een erfenis van een ander familielid.
Mijn vriend is ook niet romantisch hij is wel heel lief voor mij maar de enige keer dat hij met rozen kwam aanzetten was tijdens ons eerste afspraakje. Daarna nooit meer. Het initiatief moet echt van mijn kant komen als ik een keer uit eten wil. Of iets anders leuks wil gaan doen.
Hij houd de hand dus stevig op de knip. Best jammer vind ik dat. Mijn auto bijvoorbeeld krijgt kuren. Ik mag wel een nieuwe auto kopen maar dan zou mijn vriend mij het geld lenen. Ik krijg het dus niet cadeau. Zijn zus op Sint Maarten heeft toen ook verteld dat hij het geld veels te veel zit op te potten. En dat hij best mag rollen met het geld. Maar hij heeft gewoon geen wensen. Hij wil dat gebruiken voor later. Maar ja wat is later en kom in daar ook in voor. Een trouwerij bijvoorbeeld of het kopen van een huis. Ik zie hem er toe in staat om dan aan mij de helft terug te vragen.
Mijn vriend heeft ook nooit vakantiewerk gedaan. Ik wel moest ook wel om de schoolspullen te kunnen betalen en nieuwe kleren te kopen voor het nieuwe seizoen. Kwam dus niet echt aan sparen toe. En als ik al een beetje geld had dan ging het gelijk weer op aan de inrichting van het huis die ik nieuw kreeg dus vloerbedekking en gordijnen.
Hij houdt aan het einde van de maand nog ruim voldoende geld over en ik hou dan nog een stukje maand over. Ter info ik werk nu 32 uur dus verdien ook een stuk minder. Mijn vriend werkt 40 uur en heeft een lekker salaris.
Mijn vraag is eigenlijk: hoe is de situatie bij jullie geregeld. Wordt er moeilijk gedaan over geld als het er is. Of gaat het wat gemakkelijker er aan toe. En hoe regel je dat dan. Stop je de vaste lasten in een pot. Of is het een gemier en gepuzzel net zoals bij ons.
Ik ben benieuwd naar de reacties.
Groetjes van Peugootje 106
vrijdag 23 mei 2008 om 20:02
quote:blue eye schreef op 23 mei 2008 @ 14:39:
Tja ik heb hier gemengde gevoelens over. De term "goldigger" lijkt mij ietwat overdreven. Het kan toch ook gewoon dat hij een ontzettene vrek is en dat zij zich daaraan ergert? Ik persoonlijk erger me ook ontzettend aan gierige mensen. En in 3 jaar tijd een bosje bloemen vind ik ook niet echt gezellig klinken. Eerlijk gezegd komt hij mij niet als een leuke vent over. Overigens vind ik het ook niet normaal dat er 2 mensen in een relatie zitten waarvan de een een stukje maand overhoud en de andere barst van het geld. Als ik zoveel geld zou hebben en mijn vriend zou rood staan zou ik echt wel voor hem betalen, zoiets doe je toch uit liefde?Ben ik helemaal met je eens. Maar dan ga je toch niet zeuren dat je mee wilt delen in zijn geld? Dan ga je toch bij hem weg en zoek je een betere man?
Tja ik heb hier gemengde gevoelens over. De term "goldigger" lijkt mij ietwat overdreven. Het kan toch ook gewoon dat hij een ontzettene vrek is en dat zij zich daaraan ergert? Ik persoonlijk erger me ook ontzettend aan gierige mensen. En in 3 jaar tijd een bosje bloemen vind ik ook niet echt gezellig klinken. Eerlijk gezegd komt hij mij niet als een leuke vent over. Overigens vind ik het ook niet normaal dat er 2 mensen in een relatie zitten waarvan de een een stukje maand overhoud en de andere barst van het geld. Als ik zoveel geld zou hebben en mijn vriend zou rood staan zou ik echt wel voor hem betalen, zoiets doe je toch uit liefde?Ben ik helemaal met je eens. Maar dan ga je toch niet zeuren dat je mee wilt delen in zijn geld? Dan ga je toch bij hem weg en zoek je een betere man?
vrijdag 23 mei 2008 om 20:41
quote:peugootje106 schreef op 22 mei 2008 @ 14:55:
Het geval wil dat hij namelijk best wel heel veel geld heeft en ik kom niet eens boven de 5.000 euro aan spaargeld.
Zo dan! Ik kom (oh nee kwam) niet eens boven de 500 en ik heb bij pappalief nog een schuld van 1000,- voor de auto die ik gekocht heb, haha! Ruilen?
Van die niet eens 5000 kun je toch dat 2e hands Twingootje wel kopen?
Het geval wil dat hij namelijk best wel heel veel geld heeft en ik kom niet eens boven de 5.000 euro aan spaargeld.
Zo dan! Ik kom (oh nee kwam) niet eens boven de 500 en ik heb bij pappalief nog een schuld van 1000,- voor de auto die ik gekocht heb, haha! Ruilen?
Van die niet eens 5000 kun je toch dat 2e hands Twingootje wel kopen?
bruja78 wijzigde dit bericht op 23-05-2008 20:42
Reden: spaargeld is op aan vakantie ;-)
Reden: spaargeld is op aan vakantie ;-)
% gewijzigd
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
zaterdag 24 mei 2008 om 00:24
quote:summer73 schreef op 23 mei 2008 @ 14:01:
Oke, zou mss op kunnen gaan dat als je beiden min of meer dezelfde voorkeuren/uitgavenpatroon hebt en daarbij misschien zelfs enigszins gelijk inkomen het "op de grote hoop" een prima optie is.
Ik blijf het niet helemaal eerlijk vinden om 'toevallig' omdat je samenwoont een deel van de inkomsten van je partner toe te eigenen.
Blijf dat iets vreemds vinden, toevallig omdat iemand anders meer zitvlees en/of doorzettingsvermogen heeft.
Ik heb ook geen moeite met geld lenen, of iets heel moois kado doen aan iemand. Als ik graag op vakantie wil en ik heb het geld en partner niet, dan betaal ik -geen probleem-. Maar zo vanzelfsprekend vind ik vreemd.dat ben ik wel met je eens, wij verdienen hier nagenoeg hetzelfde, werken hetzelfde aantal uren etc. Stel ik ga opeens nog maar 20 uur werken dan vind ik het helemaal niet vanzelfsprekend dat ik mijn salaris dan maar ga aanvullen met het salaris van mijn partner. Iets toe eigenen wat niet van jezelf is vind ik altijd een beetje vreemd, of het nu geld is of iets anders.
Oke, zou mss op kunnen gaan dat als je beiden min of meer dezelfde voorkeuren/uitgavenpatroon hebt en daarbij misschien zelfs enigszins gelijk inkomen het "op de grote hoop" een prima optie is.
Ik blijf het niet helemaal eerlijk vinden om 'toevallig' omdat je samenwoont een deel van de inkomsten van je partner toe te eigenen.
Blijf dat iets vreemds vinden, toevallig omdat iemand anders meer zitvlees en/of doorzettingsvermogen heeft.
Ik heb ook geen moeite met geld lenen, of iets heel moois kado doen aan iemand. Als ik graag op vakantie wil en ik heb het geld en partner niet, dan betaal ik -geen probleem-. Maar zo vanzelfsprekend vind ik vreemd.dat ben ik wel met je eens, wij verdienen hier nagenoeg hetzelfde, werken hetzelfde aantal uren etc. Stel ik ga opeens nog maar 20 uur werken dan vind ik het helemaal niet vanzelfsprekend dat ik mijn salaris dan maar ga aanvullen met het salaris van mijn partner. Iets toe eigenen wat niet van jezelf is vind ik altijd een beetje vreemd, of het nu geld is of iets anders.
zaterdag 24 mei 2008 om 09:37
Hoe ik het lees is het probleem niet dat zij zijn geld niet krijgt, maar dat hij gewoon een beetje vrekkerig is. Ik vind dat zelf ook een vervelend iets. Je hebt verstandigheid en goed met geld omgaan en je hebt overdreven oppot neigingen en angst voor keuzes. Volgens mij is het tweede het geval. Als ook zijn familie hem er op aanspreekt dat hij wel es wat met zijn geld mag doen is het dus wel zichtbaar genoeg dat het ook een ander op valt. Dat vind ik wel een veelzeggend gegeven.
Als iemand echt heel vrekkerig zou mij dat ook irriteren. Ik heb een keer een date gehad met iemand die wilde niet naar een bepaald café omdat een kopje koffie daar 20 ct meer is dan bij een ander café wat bijna een halve km verder lopen was. Als iemand krap zit vind ik zulke eerlijkheid wel te waarderen en zou ik er geen enkel probleem mee hebben, maar als iemand geld zat heeft vind ik zo'n houding best wel zeurderig over komen.
Als iemand echt heel vrekkerig zou mij dat ook irriteren. Ik heb een keer een date gehad met iemand die wilde niet naar een bepaald café omdat een kopje koffie daar 20 ct meer is dan bij een ander café wat bijna een halve km verder lopen was. Als iemand krap zit vind ik zulke eerlijkheid wel te waarderen en zou ik er geen enkel probleem mee hebben, maar als iemand geld zat heeft vind ik zo'n houding best wel zeurderig over komen.
zaterdag 24 mei 2008 om 12:24
Het is dus zo dat wij geen aparte rekening hebben voor de vaste lasten. Hij boekt de helft van de vaste lasten over naar mijn rekening aan het begin van de maand. Ik doe op zaterdag de boodschappen en als ik dan weer terugkom dan krijg ik van hem contact geld terug meestal de helft. Maar zitten er dan dingen tussen zoals shampoo of neusdruppels of iets anders wat niet voor hem is dan betaald hij dat dus niet. Dan is het niet 50/50. En dat vind ik dan inderdaad een beetje vrekkerig overkomen. Er wordt bij ons dus teveel onderscheid gemaakt in het feit "dat is van mij en dat is van jou".
Doel van deze topic was eigenlijk om te kijken of er mensen zijn die samen het geld delen en zo pietje precies letten om elke euro die wordt uitgegeven bij het doen van de boodschappen bijvoorbeeld. Het valt me dus op dat er veel mensen zijn die een gezamelijke rekening hebben.
Ik kan me het meest vinden in de reactie van Blue eye.
Doel van deze topic was eigenlijk om te kijken of er mensen zijn die samen het geld delen en zo pietje precies letten om elke euro die wordt uitgegeven bij het doen van de boodschappen bijvoorbeeld. Het valt me dus op dat er veel mensen zijn die een gezamelijke rekening hebben.
Ik kan me het meest vinden in de reactie van Blue eye.
zaterdag 24 mei 2008 om 13:05
quote:peugootje106 schreef op 24 mei 2008 @ 12:24:
Het is dus zo dat wij geen aparte rekening hebben voor de vaste lasten. Hij boekt de helft van de vaste lasten over naar mijn rekening aan het begin van de maand. Ik doe op zaterdag de boodschappen en als ik dan weer terugkom dan krijg ik van hem contact geld terug meestal de helft. Maar zitten er dan dingen tussen zoals shampoo of neusdruppels of iets anders wat niet voor hem is dan betaald hij dat dus niet. Dan is het niet 50/50. En dat vind ik dan inderdaad een beetje vrekkerig overkomen. Er wordt bij ons dus teveel onderscheid gemaakt in het feit "dat is van mij en dat is van jou".
Doel van deze topic was eigenlijk om te kijken of er mensen zijn die samen het geld delen en zo pietje precies letten om elke euro die wordt uitgegeven bij het doen van de boodschappen bijvoorbeeld. Het valt me dus op dat er veel mensen zijn die een gezamelijke rekening hebben.
Ik kan me het meest vinden in de reactie van Blue eye.
Prima peugootje, maar nu je weet dat veel mensen een gezamenlijke rekening hebben, wat ga je nu doen?
Ik herken nl. wel het verhaal van de helft aan de ander betalen, maar wij kregen daar na een tijdje samenwonen, ik denk een half jaartje, een beetje genoeg van. We bleven aan de gang met elke aanschaf voor het huis, de tuin en toen wilden we ook nog aan kinderen beginnen. Vanaf die tijd hebben we besloten alles op 1 hoop te gooien.
Vindt jouw vriend het normaal dat jullie je leven lang de kassabon naspitten? Ik zou me daar ook niet prettig bij voelen. Daarom vroeg ik in mijn vorige reactie ook hoe hij erover denkt etc.
Het lijkt me dat je hele andere verwachtingen hebt over een relatie met alles wat daarbij komt dan je vriend.
Probeer er toch nog eens over te praten. Mijn reacties zijn ook niet bedoeld om je aan te vallen, maar je legde, zeker in je eerste reacties en je opening, heel erg de nadruk op wat hij allemaal heeft en jij niet, en dan komt het wel een beetje hebberig over.
Het is dus zo dat wij geen aparte rekening hebben voor de vaste lasten. Hij boekt de helft van de vaste lasten over naar mijn rekening aan het begin van de maand. Ik doe op zaterdag de boodschappen en als ik dan weer terugkom dan krijg ik van hem contact geld terug meestal de helft. Maar zitten er dan dingen tussen zoals shampoo of neusdruppels of iets anders wat niet voor hem is dan betaald hij dat dus niet. Dan is het niet 50/50. En dat vind ik dan inderdaad een beetje vrekkerig overkomen. Er wordt bij ons dus teveel onderscheid gemaakt in het feit "dat is van mij en dat is van jou".
Doel van deze topic was eigenlijk om te kijken of er mensen zijn die samen het geld delen en zo pietje precies letten om elke euro die wordt uitgegeven bij het doen van de boodschappen bijvoorbeeld. Het valt me dus op dat er veel mensen zijn die een gezamelijke rekening hebben.
Ik kan me het meest vinden in de reactie van Blue eye.
Prima peugootje, maar nu je weet dat veel mensen een gezamenlijke rekening hebben, wat ga je nu doen?
Ik herken nl. wel het verhaal van de helft aan de ander betalen, maar wij kregen daar na een tijdje samenwonen, ik denk een half jaartje, een beetje genoeg van. We bleven aan de gang met elke aanschaf voor het huis, de tuin en toen wilden we ook nog aan kinderen beginnen. Vanaf die tijd hebben we besloten alles op 1 hoop te gooien.
Vindt jouw vriend het normaal dat jullie je leven lang de kassabon naspitten? Ik zou me daar ook niet prettig bij voelen. Daarom vroeg ik in mijn vorige reactie ook hoe hij erover denkt etc.
Het lijkt me dat je hele andere verwachtingen hebt over een relatie met alles wat daarbij komt dan je vriend.
Probeer er toch nog eens over te praten. Mijn reacties zijn ook niet bedoeld om je aan te vallen, maar je legde, zeker in je eerste reacties en je opening, heel erg de nadruk op wat hij allemaal heeft en jij niet, en dan komt het wel een beetje hebberig over.
zaterdag 24 mei 2008 om 13:23
Dat hij de bon napluist om te kijken of er dingen opstaan die niet voor hem zijn vind ik inderdaad wel heel vrekkerig. Shampoo? Wast hij zijn haar niet dan? En als de een een boterham of aardappel meer eet dan de ander moet dat dan ook verrekend worden?
Vriend woont hier nog niet zo lang, dus het is hier nog niet helemaal soepel geregeld met het geld. Hij maakt een vast bedrag (ongeveer de helft van wat ik maandelijks kwijt ben aan vaste lasten en boodschappen) over op mijn rekening. We kijken nu eerst een paar maanden hoe dat uitkomt. Als blijkt dat hij teveel overmaakt wordt dat gewoon bij de gezamenlijke vakanties gelegd, mocht het te weinig zijn dan krijg ik gewoon dat gewoon een keer extra. En dan gaat hij echt niet kijken of ik niet toevallig een keer iets voor mezelf heb gekocht, of dat hij niet mee wil betalen aan het fruit bijvoorbeeld (wat hij niet zoveel eet als ik). Dat jouw vriend dat wel doet vind ik, zeker als hij zoveel meer geld heeft als jij, heel vrekkerig.
Vriend woont hier nog niet zo lang, dus het is hier nog niet helemaal soepel geregeld met het geld. Hij maakt een vast bedrag (ongeveer de helft van wat ik maandelijks kwijt ben aan vaste lasten en boodschappen) over op mijn rekening. We kijken nu eerst een paar maanden hoe dat uitkomt. Als blijkt dat hij teveel overmaakt wordt dat gewoon bij de gezamenlijke vakanties gelegd, mocht het te weinig zijn dan krijg ik gewoon dat gewoon een keer extra. En dan gaat hij echt niet kijken of ik niet toevallig een keer iets voor mezelf heb gekocht, of dat hij niet mee wil betalen aan het fruit bijvoorbeeld (wat hij niet zoveel eet als ik). Dat jouw vriend dat wel doet vind ik, zeker als hij zoveel meer geld heeft als jij, heel vrekkerig.
zaterdag 24 mei 2008 om 13:47
quote:Noblesse_Oblige schreef op 24 mei 2008 @ 09:37:
Hoe ik het lees is het probleem niet dat zij zijn geld niet krijgt, maar dat hij gewoon een beetje vrekkerig is. Ik vind dat zelf ook een vervelend iets. Je hebt verstandigheid en goed met geld omgaan en je hebt overdreven oppot neigingen en angst voor keuzes. Volgens mij is het tweede het geval. Als ook zijn familie hem er op aanspreekt dat hij wel es wat met zijn geld mag doen is het dus wel zichtbaar genoeg dat het ook een ander op valt. Dat vind ik wel een veelzeggend gegeven.
Als iemand echt heel vrekkerig zou mij dat ook irriteren. Ik heb een keer een date gehad met iemand die wilde niet naar een bepaald café omdat een kopje koffie daar 20 ct meer is dan bij een ander café wat bijna een halve km verder lopen was. Als iemand krap zit vind ik zulke eerlijkheid wel te waarderen en zou ik er geen enkel probleem mee hebben, maar als iemand geld zat heeft vind ik zo'n houding best wel zeurderig over komen.Is hij misschien een beetje vrekkig omdat TO redelijk makkelijk geld uitgeeft? Het kan ook gewoon zijn dat hij tegengas geeft, en daarin doorschiet.
Hoe ik het lees is het probleem niet dat zij zijn geld niet krijgt, maar dat hij gewoon een beetje vrekkerig is. Ik vind dat zelf ook een vervelend iets. Je hebt verstandigheid en goed met geld omgaan en je hebt overdreven oppot neigingen en angst voor keuzes. Volgens mij is het tweede het geval. Als ook zijn familie hem er op aanspreekt dat hij wel es wat met zijn geld mag doen is het dus wel zichtbaar genoeg dat het ook een ander op valt. Dat vind ik wel een veelzeggend gegeven.
Als iemand echt heel vrekkerig zou mij dat ook irriteren. Ik heb een keer een date gehad met iemand die wilde niet naar een bepaald café omdat een kopje koffie daar 20 ct meer is dan bij een ander café wat bijna een halve km verder lopen was. Als iemand krap zit vind ik zulke eerlijkheid wel te waarderen en zou ik er geen enkel probleem mee hebben, maar als iemand geld zat heeft vind ik zo'n houding best wel zeurderig over komen.Is hij misschien een beetje vrekkig omdat TO redelijk makkelijk geld uitgeeft? Het kan ook gewoon zijn dat hij tegengas geeft, en daarin doorschiet.
zaterdag 24 mei 2008 om 13:58
Bij ons maakt het allemaal niet uit. Zijn getrouwd in gemeenschap van goederen, hebben geen bakken met 'eigen geld' ingebracht, dus eigenlijk doet het er niet toe hoeveel geld er op wiens rekening staat. Wij maken ook altijd flauwe grappen. Als ik een bonus krijg, dan zegt hij: ha, dan is de helft van mij... ga ik wat leuks kopen.
Wij hebben uiteraard nog wel allebei een eigen rekening, maar dat is meer gewoon meegekomen uit het verleden zeg maar. We hebben ook een gezamenlijke rekening. Hier worden de meeste vaste lasten van betaald. Maar, weer heel flauw wellicht voor de mensen die het strikt gescheiden houden: zijn salaris wordt er op gestort... Mijn salaris komt binnen op mijn prive-rekening. Hiervan worden verzekeringen betaald (hij is, sinds hij bij mij is, met mij meeverzekerd en heb het rekeningnummer nooit aan laten passen). Daarbij doe ik de boodschappen van mijn rekening.
We houden allebei altijd geld over op de prive-rekeningen. Dat gaat naar de spaarrekening (die trouwens ook nog altijd op mijn naam staat).
Wij draaien niet ieder dubbeltje om en als hij wat leuks wil kopen voor zichzelf, dan doet hij dat maar lekker. Alleen de grotere uitgaven overleggen wij. Maar eigenlijk doen we daarover ook niet zo moeilijk, we denken wat dat betreft wel gelijk.
Wij hebben uiteraard nog wel allebei een eigen rekening, maar dat is meer gewoon meegekomen uit het verleden zeg maar. We hebben ook een gezamenlijke rekening. Hier worden de meeste vaste lasten van betaald. Maar, weer heel flauw wellicht voor de mensen die het strikt gescheiden houden: zijn salaris wordt er op gestort... Mijn salaris komt binnen op mijn prive-rekening. Hiervan worden verzekeringen betaald (hij is, sinds hij bij mij is, met mij meeverzekerd en heb het rekeningnummer nooit aan laten passen). Daarbij doe ik de boodschappen van mijn rekening.
We houden allebei altijd geld over op de prive-rekeningen. Dat gaat naar de spaarrekening (die trouwens ook nog altijd op mijn naam staat).
Wij draaien niet ieder dubbeltje om en als hij wat leuks wil kopen voor zichzelf, dan doet hij dat maar lekker. Alleen de grotere uitgaven overleggen wij. Maar eigenlijk doen we daarover ook niet zo moeilijk, we denken wat dat betreft wel gelijk.
zaterdag 24 mei 2008 om 17:38
@ surface: dat kan inderdaad, dat hij tegengas geeft. Ik weet niet wat het uitgaven patroon is van de TS. Dat zelfs de kassabon wordt nagekeken vind ik wel een beetje raar achtig. Ik zou in zo'n geval willen weten wat er achter dat soort gedrag zit. Is hij bang dat een vrouw hem voor zijn geld gebruikt of vind hij jou (TS) een geld over de balksmijtster? Vaak is extreem gedrag (en een kassa bon napluizen is best extreem) een reactie op een gevoel. Vaak is het beter dat gevoel gewoon te delen en er over te praten.
Mijn ex was best raar met geld. Dan gingen we ergens heen en als hij dan wat drinken wilde en hij kon niet kiezen, dan kocht hij het allebei. Of hij kocht dingen waar ik het nut helemaal niet van in zag. Decoratieve sjit voor als je op kamers woont om je huis mee aan te kleden (lees; om ergens neer te zetten waar het in de weg staat). Met hem zou ik ook nooit een rekening delen. Ging er destijds wel relaxt mee om verder. Ik vond het zijn zaak. Niet de mijne. Als hij zijn zelfverdiende geld zo kwijt wil raken, prima. Dat mag. Tegelijkertijd zou ik niet meegaan in in mijn ogen heel overdreven koopgedrag. Ik kan het me als het echt een reactie op een andere extreme actie is, dus wel voorstellen.
Neusdruppels en shampoo niet betalen vind ik wel... een klein beetje vreemd. Sowieso vind ik boodschappen 50/50 doen op die manier dat hij je achteraf de precieze helft (of minder) terug geeft een beetje maf. Wij doen dat ook niet meer een beetje op gevoel, als die balans nog ongeveer rechtvoelt. Net als iemand die nooit rondjes geeft, dat valt op. Maar echt per se om de beurt een rondje moeten geven, dat vind ik ook een beetje zielig.
Wat ik wel vind is dat een relatie in balans moet zijn. Ik vind niet dat mijn geld per definitie ook zijn geld is. Als hij een beetje zielig gaat zitten doen op de bank van boehoe ik kannie werken, dan gaan we daar, en wel meteen, een oplossing voor zoeken - maar zijn leed is niet mijn plicht. Zieligheid hoort helemaal niet te lonen. Tijdelijke ups en downs heeft iedereen natuurlijk, dat heet leven, maar de manier waarop iemand daar mee om gaat, kan voor mij veel verschil maken en in goede en slechte tijden mag nooit een excuus vormen voor de ander om zich es lekker te laten verzorgen (tenzij je dat samen een prettige en gelijkwaardige situatie vind natuurlijk, maar daar kan ik me weinig bij voorstellen).
Huisvrouw of huisman kan m.i. wel degelijk aan een fulltime baan gelijk staan, maar het ligt er dan aan hoe je die tijd in vult. Ik vind dat er te vaak op een negatieve uitbuiterige manier op dat in goede en slechte tijden geleund wordt.
Mijn ex was best raar met geld. Dan gingen we ergens heen en als hij dan wat drinken wilde en hij kon niet kiezen, dan kocht hij het allebei. Of hij kocht dingen waar ik het nut helemaal niet van in zag. Decoratieve sjit voor als je op kamers woont om je huis mee aan te kleden (lees; om ergens neer te zetten waar het in de weg staat). Met hem zou ik ook nooit een rekening delen. Ging er destijds wel relaxt mee om verder. Ik vond het zijn zaak. Niet de mijne. Als hij zijn zelfverdiende geld zo kwijt wil raken, prima. Dat mag. Tegelijkertijd zou ik niet meegaan in in mijn ogen heel overdreven koopgedrag. Ik kan het me als het echt een reactie op een andere extreme actie is, dus wel voorstellen.
Neusdruppels en shampoo niet betalen vind ik wel... een klein beetje vreemd. Sowieso vind ik boodschappen 50/50 doen op die manier dat hij je achteraf de precieze helft (of minder) terug geeft een beetje maf. Wij doen dat ook niet meer een beetje op gevoel, als die balans nog ongeveer rechtvoelt. Net als iemand die nooit rondjes geeft, dat valt op. Maar echt per se om de beurt een rondje moeten geven, dat vind ik ook een beetje zielig.
Wat ik wel vind is dat een relatie in balans moet zijn. Ik vind niet dat mijn geld per definitie ook zijn geld is. Als hij een beetje zielig gaat zitten doen op de bank van boehoe ik kannie werken, dan gaan we daar, en wel meteen, een oplossing voor zoeken - maar zijn leed is niet mijn plicht. Zieligheid hoort helemaal niet te lonen. Tijdelijke ups en downs heeft iedereen natuurlijk, dat heet leven, maar de manier waarop iemand daar mee om gaat, kan voor mij veel verschil maken en in goede en slechte tijden mag nooit een excuus vormen voor de ander om zich es lekker te laten verzorgen (tenzij je dat samen een prettige en gelijkwaardige situatie vind natuurlijk, maar daar kan ik me weinig bij voorstellen).
Huisvrouw of huisman kan m.i. wel degelijk aan een fulltime baan gelijk staan, maar het ligt er dan aan hoe je die tijd in vult. Ik vind dat er te vaak op een negatieve uitbuiterige manier op dat in goede en slechte tijden geleund wordt.
zaterdag 24 mei 2008 om 21:17
@peugootje: Ok, waar gaat het je nu precies om? Want je openingspost is heel anders dan de verhalen die je in je reactie-posts schrijft. En tweede vraag: als je al bijna drie jaar samenwoont, waarom heb je er dan niet eerder iets van gezegd, en hebben jullie van te voren geen afspraken hier over gemaakt???
zaterdag 24 mei 2008 om 21:31
Bij ons gaat alles naar 1 rekening. Ik werk niet, maar studeer. Ik krijg stufi, deze stort ik op de gezamelijke rekening. Hier wordt alles van betaald. Er is bij ons geen mijn geld/ jouw geld. Alles gaat van 1 rekening. Overigens is het zo dat mijn vriend, mij en onze dochter belangrijker vindt. In de praktijk krijgen wij dan ook meer geld. Andersom doe ik er ook totaal niet moeilijk over als mijn vriend graag die dure broek of trui wil hebben. Wij krijgen geen schenkingen en als we al van iemand geld krijgen is dit max ¤100,-. Hiervan gaan we dan samen iets leuks doen.
Wanneer je wel met mijn geld/ jouw geld werkt vindt ik het niet meer dan normaal dat je dat naar rato doet.
Wanneer je wel met mijn geld/ jouw geld werkt vindt ik het niet meer dan normaal dat je dat naar rato doet.
zondag 25 mei 2008 om 08:23
vriend en ik hebben nu anderhalf jaar een relatie, wonen niet "officieel" samen, maar hij is bijna altijd bij mij thuis (huur huis), waar ik de huur betaal en de rekeningen. hij heeft een koophuis en verhuurd daarvan 2 kamers, dus verdiend daar toch een beetje mee,maar hij betaald daar wel de rekeningen, verder krijgt hij bijna 3 keer zo veel salaris als mij. (en hij werkt MINDER uren)
hij heeft een auto en brengt me vaak zat naar mn werk (en/of weer ophalen) dat scheelt mij een hoop geld in openbaar vervoer.
ook als we samen boodschappen doen betaald hij meestal als ik alleen boodschappen doe betaal ik, en als ik iets voor thuis nodig heb (dekbed overtrek, pannen, boekenkast zelfs etc) betaald hij dat vaak. vind ik meer dan normaal aangezien hij veel meer verdiend en bijna altijd bij mij thuis is.(waar ik dus altijd voor hem kook en zijn was doe etc.). ik zeg wel altijd "dankjewel" als hij zoiets betaald, en hij zegt nogsteeds elke avond "dunkjewel voor mijn dinnertje" (hij's engels )
als we uit gaan samen betaald hij de ene keer en ik de andere keer, of we delen de kosten, is maar net hoe het uit komt.
we gaan ook vaak zat appart uit met onze eigen vrienden, een paar keer zei ik dat ik niet uit ging (omdat ik niet veel geld meer had) en toen wilde hij me geld geven.. dat neem ik niet aan, dat gaat me te ver, hij hoeft niet voor mij te betalen als ik met vrienden op stap ga (zonder hem dus), hij heeft dan wel meer geld dan mij maar ik ga er niet van profiteren.
als je samen woont vind ik het normaal dat je op zn minst samen de boodschappen betaald...en niet de kassa bon gaat controleren, waar slaat dat nou op...ene keer betaal ik vriend zn douchegel en scheer spullen en de volgende keer betaald hij mijn tampons...niet moeilijk over doen hoor.
hij heeft een auto en brengt me vaak zat naar mn werk (en/of weer ophalen) dat scheelt mij een hoop geld in openbaar vervoer.
ook als we samen boodschappen doen betaald hij meestal als ik alleen boodschappen doe betaal ik, en als ik iets voor thuis nodig heb (dekbed overtrek, pannen, boekenkast zelfs etc) betaald hij dat vaak. vind ik meer dan normaal aangezien hij veel meer verdiend en bijna altijd bij mij thuis is.(waar ik dus altijd voor hem kook en zijn was doe etc.). ik zeg wel altijd "dankjewel" als hij zoiets betaald, en hij zegt nogsteeds elke avond "dunkjewel voor mijn dinnertje" (hij's engels )
als we uit gaan samen betaald hij de ene keer en ik de andere keer, of we delen de kosten, is maar net hoe het uit komt.
we gaan ook vaak zat appart uit met onze eigen vrienden, een paar keer zei ik dat ik niet uit ging (omdat ik niet veel geld meer had) en toen wilde hij me geld geven.. dat neem ik niet aan, dat gaat me te ver, hij hoeft niet voor mij te betalen als ik met vrienden op stap ga (zonder hem dus), hij heeft dan wel meer geld dan mij maar ik ga er niet van profiteren.
als je samen woont vind ik het normaal dat je op zn minst samen de boodschappen betaald...en niet de kassa bon gaat controleren, waar slaat dat nou op...ene keer betaal ik vriend zn douchegel en scheer spullen en de volgende keer betaald hij mijn tampons...niet moeilijk over doen hoor.
zondag 25 mei 2008 om 08:25
quote:blue eye schreef op 23 mei 2008 @ 14:39:
Eerlijk gezegd komt hij mij niet als een leuke vent over.
@ TO: Onderdeel van de post van blue eye is bovenstaand citaat.
Ben je daar nog over aan het denken geweest? Want zoals ik je reacties lees, lijkt het dat jullie niet meteen de perfecte match zijn. Jullie staan echt anders in het leven. Mijn vraag is dan ook: Zul je met hem wel gelukkig worden? (en in je openingspost vraag je jezelf ook af of je wel in zijn toekomst voorkomt) Is het niet handig om eerst hierover na te denken voordat je je op zijn geld stort?
Eerlijk gezegd komt hij mij niet als een leuke vent over.
@ TO: Onderdeel van de post van blue eye is bovenstaand citaat.
Ben je daar nog over aan het denken geweest? Want zoals ik je reacties lees, lijkt het dat jullie niet meteen de perfecte match zijn. Jullie staan echt anders in het leven. Mijn vraag is dan ook: Zul je met hem wel gelukkig worden? (en in je openingspost vraag je jezelf ook af of je wel in zijn toekomst voorkomt) Is het niet handig om eerst hierover na te denken voordat je je op zijn geld stort?
maandag 26 mei 2008 om 21:02
quote:draaiorgel schreef op 24 mei 2008 @ 21:17:
@peugootje: Ok, waar gaat het je nu precies om? Want je openingspost is heel anders dan de verhalen die je in je reactie-posts schrijft. ?
Ik doe even een gooi: TO is waarschijnlijk zelf wel voorzichtig met haar geld, maar heeft nog niet veel "geluk" gehad met geld in haar leven. Als je weinig verdient en wel wat spaart, dan is je beetje spaargeld snel verdwenen op het moment dat je een huis krijgt en daarvoor alles moet gaan betalen.
Ze heeft nu een vriend, maar constateert tot haar spijt dat hij alle uitgaven tot op de cent nauwkeurig 50/50 wil delen. Dit ondanks dat hij meer verdient, schenkingen krijgt en riant rond kan komen. Terwijl zij moeite heeft de touwtjes aan elkaar te knopen. Jaar na jaar. En omdat hij niet naar rato inbrengt, kan zij nog steeds weinig sparen en groeit haar persoonlijke kapitaaltje maar minimaal.
Een dergelijke houding van iemand die zegt van haar te houden, zou mij eerlijk gezegd ook heel erg gaan irriteren. En dat heeft niets met een golddiggermentaliteit of hebberigheid te maken!
Peugootje, mijn eigen situatie is zo dat ik behoorlijk meer verdien dan mijn man. Wij verdelen de uitgaven wel naar rato, waardoor we beiden ongeveer hetzelfde over houden per maand. En we doen er geen van beiden moeilijk over als er tussen de boodschappen een fles shampoo voor hem zit of een bus haarlak voor mij.
Ik heb een spaarplan, waar ik al vanaf 1997 geld op stort (heb man in 2005 leren kennen) en als dat geld vrij komt, dan beschouw ik dat als ons geld (alhoewel hij vindt dat ik kan bepalen wat er mee gaat gebeuren).
Wij zijn beiden van mening dat je elkaar dingen gunt in een relatie. Bij jouw vriend heb ik een beetje het idee dat hij wat dwangmatig probeert zijn portomonee voor zichzelf te houden. Uiteraard heb jij geen enkel recht op zijn (gekregen spaar)geld, maar een eerlijker verdeling van vaste lasten zou niet meer dan redelijk zijn, ook gezien het feit dat zijn inkomen hoger is. Hoog tijd dus voor een goed gesprek!
Verder valt het me op dat er een heleboel dames zijn die wel heel hard en veroordelend over TO heenvallen. Golddigger, hebberig, egoistisch zijn maar enkele van de termen die worden gebruikt.
En er zijn zelfs mensen bij die helderziend zijn en die vanachter hun beeldscherm kunnen bepalen hoe de auto van TO er nu aan toe is en hoe lang hij nog meekan. Ik weet dat vrouwen over de meet genomen niet zo technisch zijn aangelegd, maar is het wel eens in jullie opgekomen dat de levensduur van een auto sterk samenhangt met hoeveel kilometers je per jaar rijdt en hoe je een auto behandelt??? De ene auto uit ' 99 is dus de andere niet, dus jullie uitspraken zijn ontzettend kort door de bocht (om maar even in autotermen te blijven). Mijn eigen auto uit '98 kan misschien nog een jaartje mee, maar dan zit hij toch echt aan het einde van zijn levensduur.
@peugootje: Ok, waar gaat het je nu precies om? Want je openingspost is heel anders dan de verhalen die je in je reactie-posts schrijft. ?
Ik doe even een gooi: TO is waarschijnlijk zelf wel voorzichtig met haar geld, maar heeft nog niet veel "geluk" gehad met geld in haar leven. Als je weinig verdient en wel wat spaart, dan is je beetje spaargeld snel verdwenen op het moment dat je een huis krijgt en daarvoor alles moet gaan betalen.
Ze heeft nu een vriend, maar constateert tot haar spijt dat hij alle uitgaven tot op de cent nauwkeurig 50/50 wil delen. Dit ondanks dat hij meer verdient, schenkingen krijgt en riant rond kan komen. Terwijl zij moeite heeft de touwtjes aan elkaar te knopen. Jaar na jaar. En omdat hij niet naar rato inbrengt, kan zij nog steeds weinig sparen en groeit haar persoonlijke kapitaaltje maar minimaal.
Een dergelijke houding van iemand die zegt van haar te houden, zou mij eerlijk gezegd ook heel erg gaan irriteren. En dat heeft niets met een golddiggermentaliteit of hebberigheid te maken!
Peugootje, mijn eigen situatie is zo dat ik behoorlijk meer verdien dan mijn man. Wij verdelen de uitgaven wel naar rato, waardoor we beiden ongeveer hetzelfde over houden per maand. En we doen er geen van beiden moeilijk over als er tussen de boodschappen een fles shampoo voor hem zit of een bus haarlak voor mij.
Ik heb een spaarplan, waar ik al vanaf 1997 geld op stort (heb man in 2005 leren kennen) en als dat geld vrij komt, dan beschouw ik dat als ons geld (alhoewel hij vindt dat ik kan bepalen wat er mee gaat gebeuren).
Wij zijn beiden van mening dat je elkaar dingen gunt in een relatie. Bij jouw vriend heb ik een beetje het idee dat hij wat dwangmatig probeert zijn portomonee voor zichzelf te houden. Uiteraard heb jij geen enkel recht op zijn (gekregen spaar)geld, maar een eerlijker verdeling van vaste lasten zou niet meer dan redelijk zijn, ook gezien het feit dat zijn inkomen hoger is. Hoog tijd dus voor een goed gesprek!
Verder valt het me op dat er een heleboel dames zijn die wel heel hard en veroordelend over TO heenvallen. Golddigger, hebberig, egoistisch zijn maar enkele van de termen die worden gebruikt.
En er zijn zelfs mensen bij die helderziend zijn en die vanachter hun beeldscherm kunnen bepalen hoe de auto van TO er nu aan toe is en hoe lang hij nog meekan. Ik weet dat vrouwen over de meet genomen niet zo technisch zijn aangelegd, maar is het wel eens in jullie opgekomen dat de levensduur van een auto sterk samenhangt met hoeveel kilometers je per jaar rijdt en hoe je een auto behandelt??? De ene auto uit ' 99 is dus de andere niet, dus jullie uitspraken zijn ontzettend kort door de bocht (om maar even in autotermen te blijven). Mijn eigen auto uit '98 kan misschien nog een jaartje mee, maar dan zit hij toch echt aan het einde van zijn levensduur.
dinsdag 27 mei 2008 om 10:57
Pinksterbloempje: je zou helemaal gelijk kunnen hebben natuurlijk. Ik zou ook niet goed worden als mijn partner tot op de cent nauwkeurig zou willen terugbetalen, terwijl ik niet echt lekker rond kom. Maar zo staat het niet in de openingspost. Daar spreekt een ander soort verontwaardiging uit......
En vandaar dat ik het TO even vroeg......maar het ziet er naar uit dat ik daar geen antwoord op krijg.
En vandaar dat ik het TO even vroeg......maar het ziet er naar uit dat ik daar geen antwoord op krijg.
dinsdag 27 mei 2008 om 14:55
Ja, het klopt inderdaad dat ik er best jaloers op ben dat hij zoveel geld heeft. En dat hij er vroeger weinig moeite voor heeft hoeven doen. Ieder gezin is anders als het gaat om opvoeden. De een regelt het zus en de ander zo.
Wat mij ook opvalt is dat de meningen verdeeld zijn over geld.
De een zegt zijn geld is ook jouw geld en de ander zegt. Zijn geld blijft zijn geld.
Ik heb 40 uur gewerkt als telefoniste bij een financieel adviesbureau. Nu werk ik daar niet meer, maar ik heb toen wel het advies gekregen van de adviseur om naar de notaris te gaan om een testament te regelen. Dus werd er verteld als mijn vriend komt te overlijden dan gaat zijn geld naar mij toe en niet naar zijn familie. Dan staat het vast op schrift. Met dat `advies` heb ik veel moeite. Ik heb het dan ook niet toegepast door meteen naar de notaris te hollen.
Ik ben me er wel degelijk van bewust dat zijn geld ook zijn geld blijft.
En dat ik daar geen recht op heb.
Reden van deze topic was ook om advies te vragen aan mede viva lezers.
En De Tekst van Pinksterbloempje geeft precies aan hoe de vork in de steel zit. Ik wil wel sparen maar omdat er telkens onverwachte dingen gebeuren die geld kosten lukt het niet om mijn spaargeld ook te laten stijgen. En daar baal ik af en toe behoorlijk van. Vooral ook omdat ik wel wensen heb voor in de toekomst en hij op dit moment niet. Ik wil die wensen graag waarmaken.
En ik weet ook wel dat geld niet gelukkig maakt. Gezondheid is belangrijker.
Tot zover.
Wat mij ook opvalt is dat de meningen verdeeld zijn over geld.
De een zegt zijn geld is ook jouw geld en de ander zegt. Zijn geld blijft zijn geld.
Ik heb 40 uur gewerkt als telefoniste bij een financieel adviesbureau. Nu werk ik daar niet meer, maar ik heb toen wel het advies gekregen van de adviseur om naar de notaris te gaan om een testament te regelen. Dus werd er verteld als mijn vriend komt te overlijden dan gaat zijn geld naar mij toe en niet naar zijn familie. Dan staat het vast op schrift. Met dat `advies` heb ik veel moeite. Ik heb het dan ook niet toegepast door meteen naar de notaris te hollen.
Ik ben me er wel degelijk van bewust dat zijn geld ook zijn geld blijft.
En dat ik daar geen recht op heb.
Reden van deze topic was ook om advies te vragen aan mede viva lezers.
En De Tekst van Pinksterbloempje geeft precies aan hoe de vork in de steel zit. Ik wil wel sparen maar omdat er telkens onverwachte dingen gebeuren die geld kosten lukt het niet om mijn spaargeld ook te laten stijgen. En daar baal ik af en toe behoorlijk van. Vooral ook omdat ik wel wensen heb voor in de toekomst en hij op dit moment niet. Ik wil die wensen graag waarmaken.
En ik weet ook wel dat geld niet gelukkig maakt. Gezondheid is belangrijker.
Tot zover.
dinsdag 27 mei 2008 om 15:08
Tsja ik kan het me best voorstellen. Als ik het goed lees zie jij het ook als een stukje onzekerheid. Dat die gescheidenheid voort zou kunnen komen uit een zo kunnen we makkelijker weer uit elkaar als we het zat zijn. Klopt dat of zie ik dat verkeerd? Ik snap dat op zich wel. Financieel 'delen' heeft ook wel een emotionele (meer symbolisch dan) functie - in die zin dat je daarmee ook in je financiële keuzes laat zien 'ik vertrouw jouw, ik geloof in onze toekomst, ik durf risico's te nemen' en dat het andersom, dus een beetje over kan komen van ik vertrouw jou niet, ik heb twijfels over onze toekomst en wil geen risico's nemen.
Het is natuurlijk niet de enige manier waarop je je liefde laat blijken maar ik denk wel dat als mijn vriend zo panisch met zijn geld om zou gaan, ik zou gaan denken dat hij niet op de relatie durft te vertrouwen, of niet op mijn intenties. Ik kan me voorstellen dat dat los van het materiële een gevoel is wat je dan hebt.
Het is natuurlijk niet de enige manier waarop je je liefde laat blijken maar ik denk wel dat als mijn vriend zo panisch met zijn geld om zou gaan, ik zou gaan denken dat hij niet op de relatie durft te vertrouwen, of niet op mijn intenties. Ik kan me voorstellen dat dat los van het materiële een gevoel is wat je dan hebt.
dinsdag 27 mei 2008 om 15:34
peugootje, heb je al eens voorgesteld om alles na rato te verdelen. Bijvoorbeeld een gezamelijke rekening openen waar jullie maandelijks een vast bedrag op storten wat naar rato is. Daar kun je alle gezamenlijke dingen van betalen en daarnaast nog ieder prive een rekening houden voor prive-uitgaven.
Wij gooien hier alles op 1 hoop en daar wordt alles van betaald. Er wordt gewoon gekocht wat we nodig hebben en er is nooit gedoe over.
Wij gooien hier alles op 1 hoop en daar wordt alles van betaald. Er wordt gewoon gekocht wat we nodig hebben en er is nooit gedoe over.
dinsdag 27 mei 2008 om 16:13
quote:peugootje106 schreef op 24 mei 2008 @ 12:24:
Het is dus zo dat wij geen aparte rekening hebben voor de vaste lasten. Hij boekt de helft van de vaste lasten over naar mijn rekening aan het begin van de maand. Ik doe op zaterdag de boodschappen en als ik dan weer terugkom dan krijg ik van hem contact geld terug meestal de helft. Maar zitten er dan dingen tussen zoals shampoo of neusdruppels of iets anders wat niet voor hem is dan betaald hij dat dus niet. Dan is het niet 50/50. En dat vind ik dan inderdaad een beetje vrekkerig overkomen.
Dat vind ik ook vrekkerig en eigenlijk niet kunnen als je samenwoont.
Als jullie zulke fundamentele meningsverschillen over geld en delen hebben is hij dan wel de ware voor je?
Het is dus zo dat wij geen aparte rekening hebben voor de vaste lasten. Hij boekt de helft van de vaste lasten over naar mijn rekening aan het begin van de maand. Ik doe op zaterdag de boodschappen en als ik dan weer terugkom dan krijg ik van hem contact geld terug meestal de helft. Maar zitten er dan dingen tussen zoals shampoo of neusdruppels of iets anders wat niet voor hem is dan betaald hij dat dus niet. Dan is het niet 50/50. En dat vind ik dan inderdaad een beetje vrekkerig overkomen.
Dat vind ik ook vrekkerig en eigenlijk niet kunnen als je samenwoont.
Als jullie zulke fundamentele meningsverschillen over geld en delen hebben is hij dan wel de ware voor je?
dinsdag 27 mei 2008 om 16:16
quote:peugootje106 schreef op 27 mei 2008 @ 14:55:
Nu werk ik daar niet meer, maar ik heb toen wel het advies gekregen van de adviseur om naar de notaris te gaan om een testament te regelen. Dus werd er verteld als mijn vriend komt te overlijden dan gaat zijn geld naar mij toe en niet naar zijn familie. Dan staat het vast op schrift. Met dat `advies` heb ik veel moeite. Ik heb het dan ook niet toegepast door meteen naar de notaris te hollen.
Jij kunt ook niet in je eentje een testament maken waarin dat bepaald wordt. Dat moet je vriend doen.
Ik vind testamenten waarin je elkaar tot erfgenaam benoemt wel een teken van liefde en je verantwoordelijk voelen. Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd en daarmee ben je automatisch elkaars erfgenamen, maar als ik zou samenwonen zou een testament een van de eerste dingen zijn die ik zou regelen. Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Hoe staat je vriend tegenover een testament waarin jij zijn erfgenaam bent en hij de jouwe?
Nu werk ik daar niet meer, maar ik heb toen wel het advies gekregen van de adviseur om naar de notaris te gaan om een testament te regelen. Dus werd er verteld als mijn vriend komt te overlijden dan gaat zijn geld naar mij toe en niet naar zijn familie. Dan staat het vast op schrift. Met dat `advies` heb ik veel moeite. Ik heb het dan ook niet toegepast door meteen naar de notaris te hollen.
Jij kunt ook niet in je eentje een testament maken waarin dat bepaald wordt. Dat moet je vriend doen.
Ik vind testamenten waarin je elkaar tot erfgenaam benoemt wel een teken van liefde en je verantwoordelijk voelen. Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd en daarmee ben je automatisch elkaars erfgenamen, maar als ik zou samenwonen zou een testament een van de eerste dingen zijn die ik zou regelen. Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Hoe staat je vriend tegenover een testament waarin jij zijn erfgenaam bent en hij de jouwe?
